Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 czerwca 2025 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

  1. czy w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych od spółki włoskiej, Spółka polska jest uprawniona do zastosowania zwolnienia z poboru podatku WHT od należności wypłacanych na rzecz spółki włoskiej za najem urządzeń przemysłowych, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT,

  2. czy spółka polska jest uprawniona do zwolnienia z poboru podatku WHT, w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych, wypłacanych spółce włoskiej bez stosowania mechanizmu pay and refund wynikającego z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 lipca 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.283.2025.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 11 sierpnia 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: „spółka polska”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jedynym udziałowcem spółki posiadającym 100 udziałów jest Y z siedzibą we Włoszech (dalej: „spółka włoska”), która jest włoskim rezydentem podatkowym i podlega we Włoszech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka włoska jest podmiotem powiązanym w stosunku do spółki polskiej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka włoska jednocześnie prowadzi działalność na terytorium Holandii przez zakład Z, którego przychody są opodatkowywane na terytorium Holandii. Spółka polska prowadzi głównie działalność polegającą na transporcie drogowym towarów. Do realizacji usług spółka polska wykorzystuje naczepy ciężarowe, które wynajmuje od holenderskiego oddziału spółki włoskiej na podstawie umów najmu. Z zakład na terenie Holandii przekazała cesją Y swoje wierzytelności do czynszu z tytułu najmu tych środków transportu. Tym samym wierzycielem należności z tytułu najmu środków transportu stała się spółka włoska. Należności za najem naczep ciężarowych mają zostać wypłacone spółce włoskiej przez spółkę polską w 2025 r. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane należności będą kwalifikowane do przychodów „za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego”, o których w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka polska posiada aktualny certyfikat rezydencji spółki włoskiej. Spółka polska nie posiada certyfikatu zakładu spółki włoskiej działającego na terenie Holandii wydanego odrębnie przez administrację holenderską. Potwierdzenie działania zakładu na terenie Holandii jest ujęte w dokumencie stanowiącym certyfikat rezydencji spółki włoskiej, wydanym przez administrację włoską. Spółka polska dochowa należytej staranności przy weryfikacji możliwości pobrania podatku u źródła w wysokości wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Decyzję o scentralizowaniu należności i zobowiązań we włoskiej spółce dominującej podjęto w celu skompensowania należności i zobowiązań oraz uproszczenia przepływów pieniężnych. Z tego powodu holenderski zakład spółki włoskiej przypisuje swoją należność od spółki polskiej do spółki włoskiej. W rezultacie Wnioskodawca będzie mieć zobowiązanie wobec spółki włoskiej oraz oddział holenderski spółki włoskiej będzie mieć należność od spółki włoskiej.

Spółka polska wystąpiła z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji w podatku WHT w zakresie ww. płatności dokonywanych na rzecz spółki włoskiej. Postanowieniem (…) odmówił wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie. Zgodnie z uzasadnieniem postanowienia, należności za użytkowanie lub prawo użytkowania środków transportu zostały wyłączone z zastosowania art. 26 ust. 2e ustawy CIT, jednocześnie wyłącza to możliwość wydania opinii o stosowaniu preferencji. Jednocześnie organ podatkowy wskazał na Umowę zawartą pomiędzy Polską a Włochami, jako UPO które wskazuje na możliwość wymiany informacji podatkowych pomiędzy krajami i która uprawnia do zastosowania zwolnienia z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2852) Spółka dokonuje także płatności na rzecz spółki włoskiej z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, innych niż najem urządzenia przemysłowego, dla których Wnioskodawca nie planuje występować o wydanie opinii o stosowaniu preferencji.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 11 sierpnia 2025 r. wskazali Państwo, że:

  1. Z zakład holenderski przeniesie cesją należności z tytułu najmu należnych od X, do Y zarejestrowanego we Włoszech - nie będzie to kompensata ale sprzedaż tych należności, za które Z zakład holenderski otrzyma środki pieniężna od Y zarejestrowanego we Włoszech.

  2. Rzeczywistym właścicielem należności wskazanych we wniosku (opłat za najem naczep ciężarowych) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT będzie Y

  3. X sp. z o.o. na rzecz Y dokonuje płatności z następujących tytułów:

- usługi transportowe,

- usługi administracyjne (service fee),

- odsetki od pożyczek,

- opłaty z tytułu najmu samochodów osobowych, ciężarowych i naczep,

- usług napraw samochodów ciężarowych i naczep.

  4. Na gruncie omawianej sprawy zostaną spełnione przesłanki art. 21 ust. 3 pkt 2, ust. 3b, ust. 3c, ust. 4-8 ustawy o CIT.

Pytania

  1. Czy w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych od spółki włoskiej, Spółka polska jest uprawniona do zastosowania zwolnienia z poboru podatku WHT od należności wypłacanych na rzecz spółki włoskiej za najem urządzeń przemysłowych, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT?

  2. Czy spółka polska jest uprawniona do zwolnienia z poboru podatku WHT, w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych, wypłacanych spółce włoskiej bez stosowania mechanizmu pay and refund wynikającego z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka polska, jest uprawniona do zastosowania zwolnienia od należności wypłacanych na rzecz spółki włoskiej za najem urządzeń przemysłowych, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT zauważyć należy, że jak wskazano we wniosku:

- wypłacającym należności jest spółka będąca podatnikiem CIT mającym siedzibę na terytorium Polski;

- uzyskującym przychody jest spółka podlegająca opodatkowaniu w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej;

- spółka uzyskująca przychody posiada nie mniej niż 25% akcji w kapitale spółki wypłacającej należności nieprzerwanie przez okres 2 lat;

- rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności jest spółka uzyskująca przychody - spółka włoska; ewentualnie zagraniczny (holenderski) zakład spółki włoskiej;

- forma prawna spółki uzyskującej przychody została wymieniona w załączniku nr 5 ustawy o CIT.

Zatem, jak wskazano powyżej przy spełnieniu, warunków wynikających z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do zastosowania zwolnienia z poboru podatku WHT od należności wypłacanych na rzecz spółki włoskiej (lub jej holenderskiego oddziału) z tytułu umowy najmu urządzeń przemysłowych.

Z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT wynika, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

  1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

 a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo

 b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej; 

  2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

  3) spółka:

a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub

b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

  4) rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

  a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo

  b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3a ustawy o CIT, warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji). Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności.

W art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka polska jest uprawniona do zwolnienia z poboru podatku WHT, w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych, wypłacanych spółce włoskiej bez stosowania mechanizmu pay and refund wynikającego z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Należności za użytkowanie lub prawo użytkowania środków transportu zostały wyłączone z zastosowania art. 26 ust. 2e ustawy CIT, jednocześnie wyłącza to możliwość wydania opinii o stosowaniu preferencji. Jednocześnie organ podatkowy wskazał na Umowę zawartą pomiędzy Polską a Włochami , jako UPO które wskazuje na możliwość wymiany informacji podatkowych pomiędzy krajami i która uprawnia do zastosowania zwolnienia z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2022 r. Dz. U. z 2022 r. poz. 2852).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej także: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Jednocześnie, na mocy art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Na podstawie art. 22a ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 22b ustawy o CIT:

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT,

Zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

 1) wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

 a) spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo

 b) położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

 3) spółka:

 a) o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub

 b) o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;

 c) (uchylona)

 4) rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:

 a) spółka, o której mowa w pkt 2, albo

 b) zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Jak wynika z powyżej przywołanego przepisu, zastosowanie zwolnienia z opodatkowania jest możliwe pod warunkiem dochowania należytej staranności.

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższy przepis wprowadza do systemu prawnego tzw. Mechanizm pay and refund, który obliguje płatników do pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku bez możliwości zastosowania zwolnienia lub stawki obniżonej, jeżeli łączna kwot należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłaconych na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego łącznie kwotę 2.000.000 zł.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a ustawy o CIT:

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

 1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

 2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jednocześnie szczegółowe reguły składnia tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j ustawy o CIT.

Na mocy art. 26 ust. 9 ustawy o CIT:

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 grudnia 2022 r. w sprawie wyłączenia obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 659).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia:

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia:

W myśl § 4 rozporządzenia:

Warunkiem dla zastosowania wyłączenia jest, by podatnik miał siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Z treści przepisów ustawy o CIT wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem u źródła ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Podatek u źródła ma zastosowanie w przypadku wypłat należności na rzecz nierezydentów, o ile tytuł płatności zalicza się do katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że jesteście Państwo podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych z siedzibą w Polsce, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jedynym udziałowcem spółki posiadającym 100 udziałów jest Y z siedzibą we Włoszech, która jest włoskim rezydentem podatkowym i podlega we Włoszech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka włoska jest podmiotem powiązanym w stosunku do spółki polskiej w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka włoska jednocześnie prowadzi działalność na terytorium Holandii przez zakład Z, którego przychody są opodatkowywane na terytorium Holandii. Spółka polska prowadzi głównie działalność polegającą na transporcie drogowym towarów. Do realizacji usług spółka polska wykorzystuje naczepy ciężarowe, które wynajmuje od holenderskiego oddziału spółki włoskiej na podstawie umów najmu. Z zakład na terenie Holandii przekazała cesją (sprzedała) Y swoje wierzytelności do czynszu z tytułu najmu tych środków transportu. Tym samym wierzycielem należności z tytułu najmu środków transportu stała się spółka włoska. Należności za najem naczep ciężarowych mają zostać wypłacone spółce włoskiej przez spółkę polską w 2025 r.

Spółka polska posiada aktualny certyfikat rezydencji spółki włoskiej. Spółka polska nie posiada certyfikatu zakładu spółki włoskiej działającego na terenie Holandii wydanego odrębnie przez administrację holenderską. Potwierdzenie działania zakładu na terenie Holandii jest ujęte w dokumencie stanowiącym certyfikat rezydencji spółki włoskiej, wydanym przez administrację włoską. Spółka polska dochowa należytej staranności przy weryfikacji możliwości pobrania podatku u źródła w wysokości wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Decyzję o scentralizowaniu należności i zobowiązań we włoskiej spółce dominującej podjęto w celu skompensowania należności i zobowiązań oraz uproszczenia przepływów pieniężnych. Z tego powodu holenderski zakład spółki włoskiej przypisuje swoją należność od spółki polskiej do spółki włoskiej. W rezultacie Wnioskodawca będzie mieć zobowiązanie wobec spółki włoskiej oraz oddział holenderski spółki włoskiej będzie mieć należność od spółki włoskiej. Rzeczywistym właścicielem należności wskazanych we wniosku (opłat za najem naczep ciężarowych) w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT będzie Y.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia:

  1. czy w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych od spółki włoskiej, Spółka polska jest uprawniona do zastosowania zwolnienia z poboru podatku WHT od należności wypłacanych na rzecz spółki włoskiej za najem urządzeń przemysłowych, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT,

  2. czy spółka polska jest uprawniona do zwolnienia z poboru podatku WHT, w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych, wypłacanych spółce włoskiej bez stosowania mechanizmu pay and refund wynikającego z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że z wniosku jednoznacznie wynika, że wypłacającym należności jest polska spółka zdefiniowana w art. 21 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o CIT. Uzyskującym przychody jest spółka włoska spełniająca warunek określony w art. 21 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT. Spełniony jest również warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w art. 21 ust. 3 pkt 3 lit. b ustawy o CIT.

Ponadto przepis art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT dopuszcza, że rzeczywistym właścicielem należności powinna być spółka uzyskująca przychody lub jej zagraniczny zakład jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.

Mając powyższe na uwadze okoliczność, że wskutek cesji wierzytelności płatność zamiast do zakładu holenderskiego, zostanie przekazana do macierzystej spółki włoskiej, nie przekreśla prawa do zwolnienia.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 2 zauważyć należy, że regulacje ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2022 r. w sprawie wyłączenia obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wskazują, iż przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT wprowadzający mechanizm pay&refund został wykluczony bezterminowo w przypadku płatności za wynajem maszyn i urządzeń przemysłowych.

Tym samym zgodzić należy się z Państwem, że Spółka polska jest uprawniona do zwolnienia z poboru podatku WHT, w przypadku opłat za najem urządzeń przemysłowych, wypłacanych spółce włoskiej bez stosowania mechanizmu pay and refund wynikającego z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.