Interpretacja indywidualna z dnia 04.06.2013, sygn. ILPB1/415-260/13-2/TW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana , przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem lokali mieszkalnych (dalej: Mieszkania). Wnioskodawca wynajmował (stan faktyczny) oraz będzie wynajmował (zdarzenie przyszłe) Mieszkania osobom fizycznym dla celów mieszkaniowych. Wynajem Mieszkań nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy (najem prywatny). Wnioskodawcy, jako współwłaścicielowi Mieszkań, przysługuje prawo do części czynszów uzyskiwanych od najemców (prawo do pozostałej części czynszów przysługuje pozostałym współwłaścicielom). Wnioskodawca dokonał wyboru i skutecznie zgłosił we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym opodatkowanie przysługującej mu części czynszów za wynajem Mieszkań ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z umowami najmu zawartymi z najemcami Mieszkań, najemcy zobowiązani są do pokrywania kosztów opłat związanych z bieżącym użytkowaniem Mieszkań, tzn. opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowych (obejmujących m.in. koszty ogrzewania, wody, wywozu śmieci itp.), a także należności z tytułu zużycia energii elektrycznej i gazu. Umowy najmu wyraźnie definiują kwoty czynszu należnego Wnioskodawcy oraz obowiązek ponoszenia pozostałych kosztów przez najemców. Przykładowo, umowa najmu przewiduje obowiązek zapłaty czynszu w wysokości 1100 PLN oraz obowiązek uiszczenia na rzecz Wnioskodawcy kwot opłat na rzecz spółdzielni oraz opłat za prąd i gaz. Wnioskodawca przesyła najemcom elektronicznie fotografie faktur za prąd i gaz, a także pism ze spółdzielni mieszkaniowych o wysokości opłat. Najemcy zobowiązani są do przelewania na konto Wnioskodawcy dokładnych kwot opłat na rzecz spółdzielni, a także należności za prąd i gaz. Wnioskodawca przelewa otrzymane kwoty na rzecz spółdzielni oraz dostawców powyższych mediów, nie pobierając z tego tytułu żadnej prowizji.

Teoretycznie istnieje możliwość, aby najemcy regulowali powyższe zobowiązania bezpośrednio na rachunek spółdzielni mieszkaniowej oraz dostawców prądu i gazu, lecz tego rodzaju rozwiązanie wiąże się dla Wnioskodawcy z ryzykiem powstania zaległości w uiszczaniu tych opłat. Wnioskodawca otrzymując oraz przelewając dalej otrzymane kwoty zobowiązań wobec spółdzielni oraz dostawców prądu i gazu zapewnia, iż zobowiązania te zawsze będą uregulowane.

Ponadto, na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpływa cała kwota czynszu należnego od najemców Mieszkań (w tym w części przypadającej na innych współwłaścicieli). Wnioskodawca dokonuje przelewu na rzecz innych współwłaścicieli należnych im kwot (tzn. ich udziału w czynszu) bez naliczania jakiejkolwiek prowizji z tego tytułu. Przedmiotowy zabieg ma na celu uproszczenie rozliczeń z najemcami (tak, aby najemca nie musiał dokonywać przelewu czynszu na różne konta). Wnioskodawca opodatkowuje jedynie należną mu część czynszu, podczas gdy inni współwłaściciele opodatkowują otrzymane kwoty części czynszu we właściwych dla siebie urzędach skarbowych.

Reasumując, na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpływają:

1. całe kwoty czynszów należnych od najemców (w tym w części przypadającej na pozostałych współwłaścicieli);
2. kwoty opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowych oraz dostawców prądu i gazu.

Wnioskodawca opodatkowywał oraz zamierza w dalszym ciągu naliczać i opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jedynie przysługującej mu części czynszów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podstawą opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest jedynie część czynszów przysługująca Wnioskodawcy (tzn. udział Wnioskodawcy w czynszach należnych od najemców)...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest jedynie część czynszów przysługująca Wnioskodawcy (tzn. udział Wnioskodawcy w czynszach należnych od najemców).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a u.z.p., osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. la ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu, tj.:

• wszelkie opłaty z tytułu eksploatacji wynajmowanych mieszkań płatnych na rzecz spółdzielni mieszkaniowej;
• zużycia paliwa gazowego oraz energii elektrycznej.

Zgodnie z zawartymi umowami najmu oraz z treścią umów najmu zawieranych w przyszłości, to najemcy są oraz będą obowiązani do ponoszenia powyższych opłat. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemców w związku z użytkowaniem lokalów mieszkalnych nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy.

Co istotne, identyczne stanowisko w zakresie rozliczenia dodatkowych opłat ponoszonych przez najemców (odpowiadających swym charakterem powyższym opłatom) zostało zaprezentowane m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. akt IPTPB1/415-571/12-2/MAP) z dnia 20 listopada 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. akt IPTPB1/415-374/12-4/KO) z dnia 19 września 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. akt IPTPB1/415-310/12-4/AG) z dnia 22 sierpnia 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. akt IPTPB1/415-16/12-2/DS) z dnia 28 marca 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. akt IBPBII/2/415-708/12/ŁCz) z dnia 7 sierpnia 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. akt IPPB1/415-146/12-3/MS) z dnia 22 marca 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. akt IPPB2/415-918/12-2/JG) z dnia 7 listopada 2012 r.,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. akt ITPB1/415-916/11/AK) z dnia 3 listopada 2011 r.

Równocześnie przychodem Wnioskodawcy nie jest część czynszów płaconych przez najemców, przypadająca na pozostałych współwłaścicieli Mieszkań. Przedmiotowe kwoty również nie stanowią żadnej formy przysporzenia majątkowego Wnioskodawcy. Są one przelewane przez Wnioskodawcę na konta pozostałych współwłaścicieli Mieszkań i opodatkowane przez te osoby. W tym kontekście należy podkreślić, iż przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do podwójnego opodatkowania części czynszów przypadających na pozostałych współwłaścicieli. Kwoty te stanowią bowiem przysporzenie majątkowe, a tym samym przychody tych osób, podlegające opodatkowaniu przez te osoby zgodnie z obranymi przez nie formami opodatkowania (opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, bądź na zasadach ogólnych). Tym samym, przyjęcie odmiennego stanowiska doprowadziłoby do skutków sprzecznych z podstawowymi zasadami konstrukcyjnymi podatku dochodowego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przychodem Wnioskodawcy podlegającym opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest jedynie przypadająca na niego część czynszów najmu Mieszkań, których jest współwłaścicielem. W odniesieniu do pozostałych części kwot otrzymywanych od najemców (tzn. części czynszów przypadających na pozostałych współwłaścicieli jak i opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowych oraz dostawców prądu i gazu) Wnioskodawca działa jedynie w charakterze swoistego pośrednika płatności zapewniając, iż kwoty te terminowo trafią na konta ich odbiorców oraz upraszczając rozliczenia z najemcami. Przedmiotowe kwoty nie stanowią zatem żadnej formy przysporzenia majątkowego Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z mieszkaniem takie jak: opłaty za wodę, ogrzewanie, wywóz śmieci, jak również należności z tytułu zużycia energii elektrycznej i gazu), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego. W zakresie uiszczania tych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku gdy Zainteresowany jako współwłaściciel lokali mieszkalnych uzyskuje przychód z najmu, dla celów opodatkowania tych przychodów (dochodów) podatkiem dochodowym, Wnioskodawcy przypisuje się odrębnie przypadającą na niego część uzyskanych przychodów, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

W związku z powyższym, w świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów uznać należy, iż jedynie określona w umowie najmu wysokość czynszów stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania, stosownie do wybranej przez siebie formy opodatkowania tych przychodów, tj. zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat do spółdzielni mieszkaniowych (obejmujących m.in. koszty ogrzewania, wody, wywozu śmieci, itp., a także należności z tytułu zużycie energii elektrycznej i gazu), do których ponoszenia zobowiązani są zgodnie z zawartymi umowami najmu najemcy, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że podstawą opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych jest jedynie część czynszów przysługująca Wnioskodawcy (tzn. udział Wnioskodawcy w czynszach należnych od najemców).

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu