Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 17 stycznia 2022 r. (data wpływu 17 stycznia 2022 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z 14 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Rz 270/21 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 12 sierpnia 2025 r.), i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodów z tytułu dzierżawy znaku towarowego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 17 stycznia 2022 r. w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego. Wnioskodawca zawrze umowę dzierżawy prawa do tego znaku towarowego ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Umowa będzie w charakterystyczny i typowy dla umowy dzierżawy kształtowała prawa i obowiązki stron.

Umowa, w ramach której nastąpi odpłatne udostępnienie prawa do znaku towarowego będzie umową dzierżawy zawartą na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego i będzie spełniała wszystkie narzucone przez ww. przepisy wymogi.

Zgodnie z art. 693 § 1 kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Wydzierżawiający (Wnioskodawca) zobowiąże się oddać prawa do znaku towarowego do używania i pobierania pożytków przez czas nieoznaczony, a dzierżawca zobowiąże się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W związku z powyższym, w ramach umowy dzierżawy, dzierżawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) będzie się mógł posługiwać znakiem towarowym na warunkach określonych w umowie i użytkować go w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a wydzierżawiający (Wnioskodawca) będzie otrzymywać od dzierżawcy z tego tytułu czynsz oznaczony w pieniądzach (miesięcznie).

Z uwagi na m.in. odpłatny charakter czynności oraz okresowość świadczenia ww. umowę należy zakwalifikować jako umowę dzierżawy, a nie np. umowę licencyjną.

Umowa dzierżawy nie zostanie zawarta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Znak towarowy, którego dotyczyć będzie dzierżawa stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy przychód Wnioskodawcy z czynszu z umowy dzierżawy znaku towarowego będzie opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f w związku z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Pana stanowisko w sprawie

Czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaku towarowego może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z 9a ust. 6 w/w ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a zd. 1 w/w ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f w/w ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu wynajmu i dzierżawy m.in. własności intelektualnej i podobnych produktów z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKWiU 77.40).

Znak towarowy stanowi własność intelektualną. Wynika to m.in. z definicji własności intelektualnej, zawartej w art. 2 pkt viii ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską Konwencji Sztokholmskiej z 1967 r. o Ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej. Zgodnie z tą definicją, własność intelektualna to zbiór praw odnoszących się w szczególności do m.in. znaków towarowych i usługowych, nazw handlowych i oznaczeń handlowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 120 ust 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 324), znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

Tym samym znak towarowy spełnia przesłankę uznania go za "własność intelektualną i podobne produkty" w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przedmiotem dzierżawy mogą być zgodnie z art. 709 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej: k.c.) prawa majątkowe, jeżeli ze względu na swoje właściwości nadają się do używania i pobierania pożytków oraz można nimi rozporządzać w tym zakresie.

Należy podkreślić, że w wypadku dzierżawy praw przedmiotem dzierżawy jest prawo a nie rzecz a na podstawie umowy dzierżawy prawa nie dochodzi do "wydania prawa"; w wypadku dzierżawy prawa ma miejsce udostępnienie na warunkach umowy tego prawa. Umowa jaką zamierza zawrzeć Wnioskodawca będzie umową dzierżawy a nie umową licencyjną. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia przychód z dzierżawy rzeczy i prawa majątkowego oraz przychód z samego prawa majątkowego. Rozróżnienie to wynika z logicznej wykładni przepisów, wyraźnie wskazujących na dwa odrębne źródła przychodu tj. źródło w postaci najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz odrębne źródło w postaci prawa majątkowego (art. 10 ust. 1 pkt 7 w/w ustawy).

Wykładnia językowa i systemowa w/w przepisów wskazuje, że w przypadku gdy przedmiotem umowy dzierżawy (art. 693 k.c.) są prawa majątkowe to pożytki z tego prawa będą przychodem ze źródła przychodów oznaczonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie art. 10 ust. 1 pkt 7. Wówczas bowiem pożytki prawa są bezpośrednio uzyskiwane ze źródła jakim jest umowa dzierżawy, a prawo majątkowe tylko pośrednio wskazuje na to źródło.

Potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w treści wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 08.11.2019 r. sygn. akt II FSK 3715/17.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynsz otrzymywany na podstawie umowy dzierżawy znaku towarowego będzie opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wg stawki określonej w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Interpretacja indywidualna

4 marca 2022 r. wydałem dla Pana interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-1.4011.63.2022.1.JC, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 7 marca 2022 r.

Skarga na interpretację indywidualną

30 marca 2022 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Skarga wpłynęła do mnie 4 kwietnia 2022 r.

Wniósł Pan o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 14 czerwca 2022 r. sygn. akt I SA/Rz 270/22.

26 lipca 2022 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 10 kwietnia 2025 r. sygn. akt II FSK 924/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 14 czerwca 2022 r.

Prawomocny wyrok WSA wpłynął do mnie 12 sierpnia 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.