Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka jest osobą prawną utworzoną na mocy prawa polskiego (…) Spółka ma siedzibę na terytorium Polski i jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rok podatkowy (obrotowy) Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Spółka należy do grupy kapitałowej (…) (dalej: „Grupa”). (…).

Spółka zrealizowała transakcję polegającą na transferze istotnych funkcji, aktywów i ryzyk związanych z restrukturyzacją biznesu. Nabycie miało miejsce od spółki powiązanej z Grupy X (dalej jako „Sprzedawca”) z siedzibą w (…). Planowana transakcja wynika z decyzji o zakończeniu działalności produkcyjnej w zakładzie Sprzedawcy i sprzedaży przedsiębiorstwa, wraz z prowadzoną produkcją do innych podmiotów w ramach Grupy.

Realizacja odbywa się na podstawie umowy sprzedaży,(…) (dalej jako „Umowa Przeniesienia”). (…).

Spółka nabyła aktywa związane z produkcją (…), a także uzyskała możliwość ich dalszej sprzedaży do odpowiednich klientów (dalej: „Transakcja”).

Zatem w ramach przedmiotowej Transakcji Spółka przejęła od Sprzedawcy część działalności gospodarczej obejmującej produkcję.

Przedmiotem planowanej Transakcji są m.in.: (…).

Planowana Transakcja ma na celu dalszą restrukturyzację oraz optymalizację procesów produkcyjnych i logistycznych, co umożliwi efektywniejsze zarządzanie zasobami oraz ryzykiem (…), co stanowi kontynuację wcześniejszych działań w tym obszarze. (…).

Proces przenoszenia produkcji - a tym samym realizacja całej Transakcji - (…). Każde przeniesienie zostanie szczegółowo udokumentowane wraz z datą i ilościami w stosownej dokumentacji Transakcji. Zgodnie z Umową Przeniesienia, Transakcja obejmuje również: (…).

Jednocześnie w ramach Transakcji: (…).

Dodatkowo, w ramach odrębnych transakcji kupna-sprzedaży, przeniesione zostały wybrane składniki materialne, takie jak (…).

Zespół przenoszonych składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji, nie został wyodrębniony w strukturze organizacyjnej Sprzedającego. Przedmiot Transakcji nie jest w żaden sposób organizacyjnie ani faktycznie wydzielony w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego, jako odrębny dział, wydział, komórka organizacyjna itp. W odniesieniu do przenoszonych składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji nie jest prowadzone odpowiednie rozrachunkowe wyodrębnienie, które pozwalałoby na przypisanie danych finansowych, takich jak przychody, koszty, należności i zobowiązania, do konkretnych składników majątkowych.

(…).

Opłata ta stanowi początkową cenę zakupu za przeniesioną część działalności, określoną na moment zawarcia Umowy Przeniesienia, zgodnie z jej postanowieniami. Strony przewidują możliwość zastosowania mechanizmu korekty ceny zakupu w terminie dwóch lat od zakończenia transferu, tj. do końca (…) r.

Mechanizm korekty znajdzie zastosowanie w przypadku, gdy wycena działalności oparta na rzeczywistych wartościach, uwzględniająca rzeczywisty zysk po opodatkowaniu, wykaże istotne odchylenie, tj. różnicę wynoszącą co najmniej (…).

W takim przypadku Spółka będzie zobowiązana do uiszczenia dodatkowej opłaty, bądź Sprzedawca będzie zobowiązany do zwrotu określonej kwoty na rzecz Spółki w ramach korekty ceny zakupu. Jednocześnie Spółka nie dokonała ani nie planuje dokonywać żadnych innych płatności w ramach przedmiotowej Transakcji.

Wysokość opłaty została określona na podstawie szczegółowej kalkulacji ceny transferowej, obejmującej kilka kluczowych etapów. Wycena została przeprowadzona zgodnie z metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych, bazując na oczekiwanych wolnych przepływach pieniężnych po opodatkowaniu.

Cały proces kalkulacji został przeprowadzony zgodnie z zasadami cen transferowych, co zapewnia jego zgodność z obowiązującymi przepisami oraz praktykami rynkowymi. Proces określania ceny transferowej opiera się na analizie rynkowej z perspektywy zarówno podmiotu zbywającego, jak i przejmującego (tj. podmiotu powiązanego oraz Spółki), uwzględniając potencjalne zyski przed i po przeniesieniu działalności oraz skutki podatkowe.

Podstawą wyceny są rzeczywiste dane finansowe za rok (…) oraz prognozy na lata (…), opracowane na podstawie planów biznesowych zbywającego i kupującego. Kluczowe parametry wyceny obejmują: (…).

Wartości bieżące netto zostały określone zarówno dla scenariusza sprzed, jak i po przeniesieniu działalności, z uwzględnieniem skutków podatkowych rekompensaty, w tym ubruttowienia podatku dla zbywającego oraz korzyści wynikających z amortyzacji podatkowej dla kupującego. Cena transferowa została określona w ramach przedziału negocjacyjnego, przy czym jej wartość rynkowa została wyznaczona jako punkt środkowy tego przedziału.

Ponadto środki trwałe sprzedającego są przenoszone na różnych przejmujących, a ich wartość rynkowa została uwzględniona w kalkulacji ceny zakupu.

Uzasadnieniem gospodarczym Transakcji jest przeniesienie potencjału do generowania zysku oraz funkcji produkcyjnych w ramach działalności prowadzonej dotychczas w (…),. Transakcja, realizowana etapowo do końca (…) r.

Spółka przyjęła odpowiedzialność za określone aspekty działalności w (…), zgodnie z zapisami Umowy Przeniesienia. Wszystkie działania podejmowane w ramach Transakcji pozostają w zgodzie z obowiązującymi regulacjami podatkowymi i prawnymi.

Pytania

 1) Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że przeniesienie zespołu składników majątkowych w ramach Transakcji nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT?

 2) Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Sprzedającego w ramach Transakcji i udokumentowane notą z dnia (…) r. stanowi koszt uzyskania przychodów ujmowany jednorazowo w księgach podatkowych na podstawie tej noty w dacie jego poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

 1) przeniesienie zespołu składników majątkowych w ramach Transakcji nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT;

 2) wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Sprzedającego w ramach Transakcji stanowi koszt uzyskania przychodów oraz powinno być ujęte jednorazowo, tj. w momencie jego poniesienia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Odniesienie do pytania nr 1.

Stosownie do treści art. 4a pkt 4 Ustawy CIT zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przyjmuje się zatem, że aby uznać wyodrębnienie części działalności podatnika za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione przesłanki zachodzące na trzech płaszczyznach:

   - organizacyjnej (oznacza to, że w ramach podmiotu istnieje określona struktura organizacyjna, a składniki majątkowe nie są zbiorem luźnych, niepowiązanych ze sobą elementów),

   - finansowej i rachunkowej (podatnik prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych, na podstawie, której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów do zorganizowanej części przedsiębiorstwa),

   - funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wymagane jest także, aby zespół tych składników mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak wyodrębnienia organizacyjnego.

Wyodrębnienie organizacyjne, jak już zostało wskazane, oznacza, że w ramach podmiotu istnieje określona struktura organizacyjna, a składniki majątkowe nie są zbiorem luźnych, niepowiązanych ze sobą elementów.

W ocenie Wnioskodawcy, o wydzieleniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną, od całości przedsiębiorstwa, jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa jak m.in.: dział, wydział itp. Zdaniem Wnioskodawcy, ww. wydzielenie w strukturze przedsiębiorstwa powinno mieć swoją podstawę w wewnętrznym akcie prawnym przedsiębiorstwa takim jak statut, regulamin czy inny akt o tożsamym charakterze.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie m.in. w wyroku NSA z 3 marca 2023 r., w sprawie o sygn. II FSK 1844/20, w której to Sąd wskazał, że: „Rozważając kwestię wyodrębnienia organizacyjnego należy mieć między innymi na uwadze, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze podatnika w sposób, w który pozwoli samodzielnie realizować określone zadania gospodarcze”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, np. w interpretacji indywidualnej z 22 lutego 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.741.2023.4.MŻ:

„O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy ZCP stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Jednocześnie zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w aktualnej praktyce organów podatkowych, jak i w doktrynie prawa podatkowego wyodrębnienia organizacyjnego nie należy utożsamiać z wyodrębnieniem formalno-prawnym. Oznacza to, aby określona część przedsiębiorstwa mogła być wyodrębniona organizacyjnie, nie musi stanowić samodzielnego podmiotu prawnego, jednostki organizacyjnej lub oddziału zarejestrowanego w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego”.

Zespół przenoszonych składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji, nie został wyodrębniony w strukturze organizacyjnej Sprzedającego. Przedmiot Transakcji nie jest w żaden sposób organizacyjnie ani faktycznie wydzielony w strukturze przedsiębiorstwa Sprzedającego, jako odrębny dział, wydział, komórka organizacyjna itp.

Brak wyodrębnienia finansowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie wyodrębnienia finansowego należy rozumieć jako odpowiednią metodologię ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, która pozwala na właściwe przypisanie przychodów, kosztów oraz należności i zobowiązań do określonej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Takie wyodrębnienie jest kluczowe dla przejrzystości i poprawności rozliczeń finansowych, umożliwiając jednoznaczne określenie wyników finansowych przypisanych do danej jednostki organizacyjnej.

Wnioskodawca zaznacza, że w odniesieniu do przenoszonych składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji nie jest prowadzone odpowiednie rozrachunkowe wyodrębnienie, które pozwalałoby na przypisanie danych finansowych, takich jak przychody, koszty, należności i zobowiązania, do konkretnych składników majątkowych. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy brak jest stosownej ewidencji umożliwiającej dokładne przypisanie tych danych do przedmiotowej części przedsiębiorstwa, co uniemożliwia traktowanie przenoszonych składników jako wyodrębnionej jednostki w sensie finansowym.

Brak wyodrębnienia funkcjonalnego.

Wyodrębnienie funkcjonalne powinno być rozumiane jako przypisanie do realizacji określonych zadań gospodarczych, które umożliwiają efektywne zarządzanie działalnością gospodarczą w sposób odrębny. Zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być w pełni zdolna do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, które zostały jej przypisane w wyniku wydzielenia. W związku z tym, wyodrębnienie funkcjonalne jest ściśle związane z kwestią wyodrębnienia organizacyjnego, ponieważ to właśnie organizacyjne rozdzielenie zasobów umożliwia prawidłowe realizowanie określonych funkcji w ramach przedsiębiorstwa.

Wobec tego w przypadku, gdy Sprzedawca likwiduje część prowadzonej działalności, która nie stanowi zespołu składników majątkowych zdolnych do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, niespełniona zostanie przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego. W ocenie Wnioskodawcy, brak pełnej zdolności do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej w kontekście przenoszonych składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji skutkuje niemożliwością spełnienia wymogów wyodrębnienia funkcjonalnego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie zespołu składników majątkowych w ramach Transakcji nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT, ponieważ nie zostaną spełnione wszystkie niezbędne kryteria wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego.

Odniesienie do pytania nr 2.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami podlegają potrąceniu w momencie ich poniesienia. Jeżeli takie koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe dokładne ustalenie, jaka ich część dotyczy danego roku, wówczas powinny być rozliczane proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dzień poniesienia kosztu definiuje art. 15 ust. 4e Ustawy CIT jako dzień, w którym koszt został ujęty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, z wyłączeniem rezerw oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przepis ten należy rozumieć w ten sposób, że dniem poniesienia kosztu jest data, w której dany wydatek został wpisany do ksiąg rachunkowych, niezależnie od rodzaju konta księgowego, na którym dokonano zapisu, pod warunkiem, że nie jest to konto dotyczące rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Definicja ta odnosi się bowiem do kosztu w rozumieniu prawa podatkowego, a nie przepisów o rachunkowości. Odwołanie się do terminologii rachunkowej w tym zakresie ma znaczenie wyłącznie pomocnicze, np. w odniesieniu do takich pojęć jak rezerwy czy bierne rozliczenia, ale nie wpływa na istotę kosztu podatkowego. Wnioskodawca podkreśla, że powyższe stanowisko znajduje poparcie w orzecznictwie sądowym. Sądy administracyjne wielokrotnie wskazywały, że o uznaniu danego wydatku za koszt podatkowy decydują przepisy prawa podatkowego, a nie przepisy o rachunkowości (np. wyroki NSA z 1 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1636/20; z 5 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2613/17).

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Aby dany wydatek mógł zostać potraktowany jako koszt podatkowy, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

- koszt jest poniesiony przez podatnika,

- ma charakter definitywny,

- jest związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,

- został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- jest należycie udokumentowany.

Koszt może zostać uznany za poniesiony w celu osiągnięcia przychodu tylko wtedy, gdy odnosi się do przychodu lub źródeł przychodu tego podatnika. Koszty podatkowe obejmują zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i wydatki, których nie można przypisać do określonych przychodów, ale których poniesienie nastąpiło z zamiarem zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, które będą osiągane w przyszłości.

Z uwagi na fakt, iż Transakcja stanowi transakcję kontrolowaną, w uzasadnieniu należy uwzględnić przepisy z obszaru cen transferowych. W szczególności należy zwrócić uwagę na treść § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1129 z późn. zm.; dalej: „Rozporządzenie TP”), zgodnie z którym w przypadku restrukturyzacji (rozumianej jako zmiana profilu funkcjonalnego sprzedawcy skutkująca przejęciem części dotychczasowych funkcji przez nabywcę) przy badaniu porównywalności uwzględnia się również zasadność wprowadzenia i wysokość wynagrodzenia wypłaconego w ramach restrukturyzacji.

Zgodnie z § 18 Rozporządzenia TP, jeżeli do określenia wynagrodzenia z tytułu restrukturyzacji została wybrana technika wyceny oparta o wycenę przyszłych oczekiwanych korzyści ekonomicznych, to wycenie podlegają łącznie przenoszone funkcje, aktywa, kategorie ryzyka, w tym korzyści, efekty synergii oraz szanse.

Powołane regulacje wskazują więc bezpośrednio na możliwość wystąpienia po stronie dokonującej przeniesienia określonych funkcji prawa do wynagrodzenia. Tym samym należy zauważyć, że wypłaty wynagrodzenia z tytułu przeniesienia określonych funkcji lub aktywów lub ryzyk bywają nieodłącznym elementem występującym przy restrukturyzacjach działalności w ramach grup kapitałowych (tzw. Exit Fee).

W konsekwencji odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego wynagrodzenie za Transakcję stanowić będzie Exit Fee i pozostawać będzie w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, (…). W skład przenoszonych aktywów wchodzą m.in. (…). Ich wykorzystanie ma istotny wpływ na zdolność Spółki do generowania przychodów oraz na utrzymanie i zabezpieczenie źródeł tych przychodów. Dzięki tym składnikom aktywów Spółka jest w stanie skutecznie kontynuować oraz rozwijać swoją podstawową działalność.

Wynagrodzenie pozostawać będzie również w ścisłym związku z kosztami operacyjnymi, niezbędnymi do zapewnienia ciągłości procesów produkcyjnych i dystrybucyjnych. Koszty te obejmują m.in. opłaty za licencje, patenty oraz inne prawa własności intelektualnej, niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie produkcji i sprzedaży części samochodowych. Brak poniesienia tych kosztów skutkowałby brakiem możliwości wytwarzania i dystrybucji produktów, co miałoby bezpośredni wpływ na poziom generowanych przychodów.

Ponadto, wynagrodzenie jest związane z nakładami inwestycyjnymi na rozwój technologiczny oraz innowacje, które mają kluczowe znaczenie dla utrzymania konkurencyjności Spółki na rynku (…). Inwestycje te obejmują badania i rozwój nowych produktów, przyczyniając się do zwiększenia atrakcyjności oferty Spółki oraz pozyskiwania nowych klientów. W konsekwencji wpływają one na wzrost przychodów oraz ich długoterminowe zabezpieczenie.

Uwzględniając treść art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze Ustawy CIT oraz § 16-18 Rozporządzenia TP, należałoby uznać, że kosztem uzyskania przychodów zasadniczo może być również wynagrodzenie z tytułu przejęcia określonych funkcji, aktywów oraz ryzyk w ramach restrukturyzacji działalności, zakładając przy tym spełnienie przez taki wydatek warunku związku z przychodami, określonego w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

W kontekście powyższych przepisów Wnioskodawca wskazuje, że zapłata wynagrodzenia za potencjał zysku jest formą wynagrodzenia za przejęcie źródła przychodów. Gdyby zapłata wynagrodzenia za potencjał zysku nie miała miejsca, podważany mógłby być rynkowy charakter zmiany profilu funkcjonalnego Sprzedawcy, gdyż racjonalnie działający podmiot gospodarczy nie wyzbyłby się swojego źródła dochodów na rzecz innego podmiotu bez wynagrodzenia.

Jednocześnie wynagrodzenie będące tzw. opłatą Exit Fee nie zostało wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, co oznacza, że nie ma podstaw do wyłączenia go z kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, wypłata wynagrodzenia za zespół składników wchodzących w skład przedmiotu Transakcji, który będzie generował potencjał zysku spełnia wszystkie przesłanki do uznania go za koszt podatkowy na gruncie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Sama istota tego wydatku, tj. przejęcie tzw. potencjału do generowania zysku przez Spółkę świadczy o tym, że wiąże się on z osiągnięciem przychodu w przyszłości.

Zasadniczo w doktrynie podkreśla się, że w sytuacji, gdy w ramach restrukturyzacji działalności gospodarczej nabywane są określone funkcje, aktywa oraz ryzyka, wypłata wynagrodzenia z tytułu takiego nabycia (tzw. Exit Fee) stanowi koszt uzyskania przychodów. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.276.2024.4.AK,

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 sierpnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.317.2023.3.JF/MW,

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 lipca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.212.2023.3.PC.

W świetle przepisów podatkowych, Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Sprzedającego w ramach Transakcji stanowi koszt uzyskania przychodów oraz powinno być ujęte jednorazowo, tj. w momencie jego poniesienia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.