Interpretacja indywidualna po wyroku sądu - stanowisko w części nieprawidłowe, w części prawidłowe.

Szanowni Państwo,

  1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 4 marca 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.) - uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 630/21,

  2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług:

- w kwestii objętej pytaniem nr 1 - jest nieprawidłowe,

- w kwestii objętej pytaniem nr 2 - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2020 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

    - czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację (dot. pytania nr 1);

    - czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem, o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT (dot. pytania nr 2).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie pasażerskiego transportu lądowego miejskiego i podmiejskiego (PKD ), usług związanych z turystyką (PKD ), a także wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych, furgonetek i innych z wyłączeniem motocykli (PKD ). Oferta świadczonych usług przez podatnika obejmuje m.in. transfery lotniskowe na trasie (…)., jak również wycieczki do (…).

Podatnik posiada flotę samochodową, która na dzień składania wniosku obejmuje: (…).

Samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony są przeznaczone do przewozu 9 osób łącznie z kierowcą. Wykorzystywane są do obsługi transferów, w tym lotniskowych i wycieczek krajowych. Ich średniomiesięczny przebieg wynosi około 4000 kilometrów.

Siedziba Wnioskodawcy mieści się w (…), natomiast głównym miejscem prowadzenia działalności jest (…).

Z uwagi na brak miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy (…), jak również w związku ze specyfiką prowadzonej działalności, samochody osobowe parkowane są w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracowników. Pracownicy wykonują pracę w zadaniowym systemie czasu pracy. Czas pracy pracowników rozpoczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów (każdorazowo inne miejsce wskazane przez klienta), a kończy się w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Samochody wykorzystywane są wyłącznie w celach służbowych, a ich parkowanie jest korzystne jedynie dla Podatnika i nie służy zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracownika w postaci dojazdu do pracy. Parkowanie w pobliżu miejsca zamieszkania jest korzystne dla Podatnika ze względu na możliwość zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa firmowemu mieniu powierzonemu kierowcom, zminimalizowanie czasu potrzebnego na zrealizowanie usług, a także zapewnienie, że pojazd jest właściwie przygotowany do świadczenia usług (czystość wewnątrz jak i na zewnątrz, o którą pracownik ma obowiązek zadbać każdego dnia przed odbiorem klienta, w ramach swoich obowiązków służbowych). Dodatkowo Spółka wprowadziła regulamin, którym zobowiązano pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej Podatnika. W regulaminie zakazane zostaną przejazdy prywatne, a także powierzanie samochodu do używania innym osobom. Pojazdy w żadnym wypadku nie będą mogły być wykorzystywane do celów prywatnych. Zastrzeżona zostanie także możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie postanowień regulaminu. Dodatkowa Wnioskodawca zawrze z pracownikami umowy powierzenia samochodu służbowego.

U podatnika został stworzony dział logistyki, który obejmuje 7 pracowników.

Dział ten odpowiedzialny jest za racjonalne i najbardziej ekonomiczne zaplanowanie wykorzystania samochodów do transferów lub wycieczek. Na bieżąco kontroluje również trasy wykonywane przez samochody. We wszystkich samochodach zamontowane są GPS-y, co pozwala na bieżącą kontrolę lokalizacji pojazdów. Niejednokrotnie zdarzają się zlecenia ad hoc. Wówczas logistyka analizuje, biorąc pod uwagę czas pracy pracowników, zaplanowane zlecenia oraz odległość, w jakiej znajdują się pojazdy i pracownicy, który samochód i kierowca mogą obsłużyć zlecenie. Zgodnie z obowiązującymi kierowców normami, ich dzień pracy rozpoczyna się na przydomowym parkingu jeszcze przed wyruszeniem po klienta, a kończy w tym samym miejscu po wykonaniu ostatniego zaplanowanego na ten dzień zadania. Przed wyjazdem po klientów, pracownik zobowiązany jest odpowiednio przygotować samochód do jazdy i świadczenia w nim przewozu (wysprzątanie, odkurzenie pojazdu). Z uwagi na położenie głównego miejsca prowadzenia działalności Spółki (….) jest to rozwiązanie niezwykle korzystne dla Pracodawcy - Wnioskodawcy, gdyż nie dysponuje on faktyczną bazą parkingową umożliwiającą wykonanie tych czynności na terenie takiej bazy.

Firma dostarczająca GPS-y zapewnia możliwość wygenerowania ewidencji przebiegu pojazdów, która zawiera następujące elementy:

    - numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

    - dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

    - stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

    - wpis dotyczący każdego wykorzystania pojazdu, obejmujący:

- kolejny numer wpisu,

- datę i cel wyjazdu,

- opis trasy (skąd - dokąd),

- liczbę przejechanych kilometrów,

- imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem;

    - liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Dotychczas od wydatków z tytułu używania samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony Podatnik odliczał 50% podatku naliczonego. Samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, dlatego podatnik wprowadził Regulamin dotyczący użytkowania floty samochodowej, generować i prowadzi ewidencję przebiegu pojazdów, w celu uzyskania możliwości odliczania 100% VAT-u naliczonego. W razie udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca nie wyklucza zmian obowiązujących kierowców norm czasu pracy w ten sposób, że początkiem świadczenia pracy w danym dniu będzie wyjazd z bazy znajdującej się w głównym miejscu prowadzenia działalności Spółki, a zakończenie świadczenia pracy następować będzie z chwilą powrotu kierowcy do bazy po wykonaniu zaplanowanych na dany dzień zadań. Wobec zaistniałych wątpliwości odnośnie obecnego stanu faktycznego (pytania 1 - 2) oraz stanu przyszłego (pytania 3-4), Podatnik musi uzyskać stanowisko Organu Skarbowego przed rozpoczęciem dokonywania 100% odliczeń VAT z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych o dopuszczalnej masie poniżej 3,5 tony, wobec czego skierowanie niniejszego wniosku jest konieczne i uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy w opisanym stanie faktycznym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika uprawnia Podatnika do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację?

  2. Czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem, o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust. 1 ustawy o VAT? Czy ewidencja przebiegu pojazdu musi być potwierdzona przez pracownika?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Podatnicy od wydatków dotyczących używania osobowych samochodów, co do zasady mają prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT wynikającej z otrzymanej faktury. W określonych okolicznościach podatnikom przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT, tj. 100%. Dotyczy to m.in. przypadku wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174) - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika ewidencją przebiegu pojazdów, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto konieczne jest złożenie do naczelnika urzędu skarbowego informacji VAT-26.

Fakt parkowania samochodów osobowych w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika nie wyklucza możliwości pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z ich eksploatacją. Wnioskodawca zabezpieczył się bowiem przed ryzykiem użytku prywatnego tych samochodów poprzez ich monitorowanie oraz wprowadzenie regulaminu użytkowania samochodów zakazującego używania samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Podatnika i wprowadzający kary za naruszenie tego zakazu.

Pracownicy pracują w zadaniowym systemie czasu pracy, a ich czas pracy liczony jest od wyjazdu z miejsca, w którym zaparkowane było auto, a kończy się w momencie zaparkowania samochodu po wykonanych zleceniach.

Wnioskodawca nie posiada parkingu, na którym służbowe samochody osobowe mogłyby być parkowane. Charakter działalności wymusza na Wnioskodawcy, aby był elastyczny. Niejednokrotnie występują zlecenia ad hoc. Czas reakcji na takie zlecenie, w przypadku, gdyby kierowca nie miał samochodu służbowego w miejscu zamieszkania, wydłużyłby się znacznie, a to spowodowałoby, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę byłyby mniej konkurencyjne.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, wykorzystywanych tylko do celów związanych z działalnością gospodarczą, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika, nie pozbawia go prawa do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację.

Powyższe stanowisko potwierdzają następujące wyroki Sądów:

- WSA w Krakowie w wyroku z 20 stycznia 2015 r. I SA/Kr 1834/14,

- NSA wyrok z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 2283/15,

- NSA wyrok z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 234/16,

- NSA wyrok z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 790/16.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86a pkt 7 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

  1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego,

  2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji,

  3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji,

  4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

- kolejny numer wpisu,

- datę i cel wyjazdu,

- opis trasy (skąd - dokąd),

- liczbę przejechanych kilometrów,

- imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

   - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

  5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ustawodawca w powyższym przepisie wymienia elementy treściowe ewidencji. Nie precyzuje ani formy prowadzenia ewidencji, ani wzoru samej ewidencji. Aplikacja służąca do obsługi GPS udostępniana przez dostawcę usługi daje możliwość wygenerowania miesięcznej ewidencji zawierającej wszystkie powyższe elementy. Wpis, o którym mowa w pkt. 4 ww. przepisu również generowany jest automatycznie z aplikacji GPS. Ustawodawca wskazując elementy ewidencji przebiegu pojazdu, obliguje Podatnika do jej zweryfikowania i potwierdzenia na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności osoby kierującej pojazdem. Nie nakłada obowiązku polegającego na potwierdzeniu przez Pracownika wykonania każdej trasy.

Jeśli tylko w ewidencji znajdują się dane wymienione powyżej, to niezależnie od tego, w jaki sposób zostały one utrwalone (czy z wykorzystaniem systemu GPS, czy też „komputerowo” lub „ręcznie”), ewidencja spełnia warunki określone w przepisie.

Wnioskodawca ma bieżącą kontrolę nad wykorzystywaniem samochodów osobowych w firmie. Pracownicy są zobligowani do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe. Dział logistyki prowadzi w odrębnym programie spis wszystkich tras, który zawiera miejsce ich rozpoczęcia i zakończenia, przystanki (odbiór Klientów np. z hoteli), jak również imię i nazwisko kierowcy oraz numer rejestracyjny samochodu.

Wnioskodawca wyznaczy pracownika, który będzie odpowiedzialny za bieżącą weryfikację ewidencji przebiegu pojazdów Osoba ta będzie miała za zadanie sprawdzenie czy trasy danego samochodu zarejestrowane przez GPS są zbieżne z zaewidencjonowanymi przez dział logistyki oraz czy występuje zbieżność oznaczenia kierowcy.

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a pkt 7, jednak z wpisem o którym mowa w pkt 4 wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, weryfikowana na bieżąco przez wyznaczoną osobę odpowiedzialną, a następnie zweryfikowana i potwierdzona przez podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymóg dotyczący ewidencji przebiegu pojazdu określony w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji GPS nie musi być podpisana przez pracownika, bowiem Ustawodawca nie nakłada obowiązku podpisania ewidencji przez pracownika, a jedynie przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek i 5 czerwca 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak: 0111-KDIB3-1.4012.208.2020.1.ICZ, w której uznałem, że:

  - samochody osobowe użytkowane przez pracowników Wnioskodawcy w opisany sposób (w szczególności parkowanie w miejscu zamieszkania) nie można uznać, że będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych.

W tym zakresie (pytanie nr 1) uznałem stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

  -prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przebiegu pojazdu za pomocą aplikacji GPS będzie zawierać wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, to z uwagi na przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że będzie ona spełniać wymogi określone ww. przepisem.

W tym zakresie (pytanie nr 2) uznałem stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Skarga na interpretację indywidualną

14 lipca 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

W skardze wnieśli Państwo:

1. na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. o uchylenie interpretacji indywidualnej w zaskarżonym zakresie,

2. na podstawie art. 200 w zw. z 203 pkt 1 p.p.s.a., o zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądem administracyjnym

   - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 5 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.208.2020.1.ICZ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w ww. wyroku z 20 stycznia 2021 r. wskazał, że organ nie odniósł się do istotnych dla oceny prawidłowości stanowiska podatnika okoliczności; jego wywód całkowicie abstrahuje zwłaszcza od charakteru prowadzonej przez podatnika działalności, kwestii zadaniowego czasu pracy jego pracowników, ich ewentualnego mobilnego charakteru, nadzoru kontrolnego wprowadzony przez wnioskodawcę, a także powołanego orzecznictwa, a co w konsekwencji stanowisko organy czyni nieweryfikowalnym. Powyższe prowadzi do naruszenia art. 14c § 1 i § 2 oraz art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez brak dokonania pełnej oceny stanowiska skarżącej i brak udzielenia odpowiedzi na jej pytanie, a także brak pełnego uzasadnienia prawnego stanowiska prezentowanego przez organ, w tym brak wyjaśnienia z jakich przyczyn uznano stanowisko skarżącej za nieprawidłowe.

Sąd wskazał, że rzeczą organu przy ponownym rozpoznawaniu wniosku będzie dokonanie pełnej oceny stanowiska skarżącej przez pryzmat wszystkich przywołanych przez nią okoliczności istotnych dla kwestii wykorzystywania samochodów wyłącznie dla działalności gospodarczej podatnika.

   - 26 lutego 2021 r. na ww. wyrok wniosłem skargę kasacyjną.

   - Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 630/21 oddalił skargę kasacyjną.

   - NSA w wyroku z 19 grudnia 2024 r. wskazał, że organ ogólnikowo odniósł się do przedstawionego stanu faktycznego i nie uwzględnił wszystkich okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę.

   - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20 uchylający zaskarżoną interpretację - stał się prawomocny od 19 grudnia 2024 r. (data wpływu prawomocnego wyroku do organu 20 czerwca 2025 r.).

Wobec powyższego mając na uwadze stanowisko Sądu wyrażone ww. orzeczeniach - dokonując ponownej analizy przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa stwierdzam, że w odniesieniu do opisanych we wniosku samochodów osobowych, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej przez Państwa, tym samym nie będą Państwo mieć prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych.

Ponowne rozpatrzenie wniosku - wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

   - uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20 oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 19 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 630/21;

   - ponownie rozpatruję Państwa wniosek z 4 marca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku

- w kwestii objętej pytaniem nr 1 - jest nieprawidłowe,

- w kwestii objętej pytaniem nr 1 - jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy:

Przez pojazdy samochodowe należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy:

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

   1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

   2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

   3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy:

Przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

  1) w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

 a) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

 b) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

  2) do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy:

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

  1) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

  2) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 5 ustawy:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1) przeznaczonych wyłącznie do:

a) odprzedaży,

b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2) w odniesieniu do których:

a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy:

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

   1) numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

   2) dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

   3) stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

   4) wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a) kolejny numer wpisu,

b) datę i cel wyjazdu,

c) opis trasy (skąd - dokąd),

d) liczbę przejechanych kilometrów,

e) imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Stosownie do art. 86a ust. 8 ustawy:

W przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

1) jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd;

2) obejmuje:

a) kolejny numer wpisu,

b) datę i cel udostępnienia pojazdu,

c) stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,

d) liczbę przejechanych kilometrów,

e) stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,

 f) imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy:

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność m.in. w zakresie pasażerskiego transportu lądowego miejskiego i podmiejskiego, usług związanych z turystyką, a także wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych, furgonetek i innych z wyłączeniem motocykli. Posiadają Państwo flotę samochodową, która na dzień składania wniosku obejmuje: (…).

Samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony są przeznaczone do przewozu 9 osób łącznie z kierowcą. Wykorzystywane są do obsługi transferów, w tym lotniskowych i wycieczek krajowych.

Siedziba Państwa firmy mieści się w (…), natomiast głównym miejscem prowadzenia działalności jest (…).

Z uwagi na brak miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności (…), jak również w związku ze specyfiką prowadzonej działalności, samochody osobowe parkowane są w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracowników. Pracownicy wykonują pracę w zadaniowym systemie czasu pracy. Czas pracy pracowników rozpoczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów (każdorazowo inne miejsce wskazane przez klienta), a kończy się w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Państwa wątpliwości, wyrażone w pytaniu nr 1, dotyczą uznania czy w opisanej sytuacji ma zastosowanie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i czy Państwo mają możliwość pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków ponoszonych na eksploatację samochodów osobowych, o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 ton, w przypadku, gdy samochody te są parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również - określony w art. 86 ust. 12 ustawy - wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W kwestii oceny czy w opisanej sytuacji ma zastosowanie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i czy Państwo mają możliwość pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków ponoszonych na eksploatację samochodów osobowych, o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 ton - należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20 oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2024 r. sygn. akt I FSK 630/21, które są rozstrzygnięciami zapadłymi w niniejszej sprawie i które w świetle przywołanego wcześniej art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wiążą Organ w tej sprawie.

Ponowna analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że opisana przez Państwa procedura oraz sposób wykorzystania samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, nie wyklucza użycia tych samochodów do celów niezwiązanych z Państwa działalnością gospodarczą. 

Przede wszystkim wynika to z faktu, że pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku będą parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika.

Mimo, że Państwo wprowadzili regulamin, w ramach którego zobowiązano pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej, że w regulaminie zakazane zostaną przejazdy prywatne, a także zakazane jest powierzanie samochodu do używania innym osobom - to jednak dopuszczenie możliwości parkowania samochodów, które są wykorzystywane tylko do Państwa działalności gospodarczej przez pracowników w pobliżu miejsca ich zamieszkania lub na posesji pracownika, a więc poprzez ich bezpośrednią dostępność, stwarza możliwość wykorzystania tych samochodów do celów prywatnych. Wprowadzenie w regulaminie kary za naruszenie ww. zakazu, może w stosunku do pracowników pełnić niejako funkcję prewencyjną, nie ulega jednak wątpliwości, że jej element sanacyjny występuje post factum, czyli po ewentualnym zidentyfikowaniu wykorzystania przez pracownika samochodu w celach zakazanych regulaminem.

Wprowadzenie regulaminu korzystania z pojazdów samochodowych, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tych pojazdów, która wykluczy ich potencjalne użycie do celów prywatnych. Wprowadzone przez Państwa zasady polegające na wpisaniu do regulaminu informacji, że przejazdy prywatne, a także powierzanie samochodu do używania innym osobom jest zakazane i pociąga za sobą karę - nie potwierdza, nie daje gwarancji, że samochody te nie będą użytkowane do celów prywatnych pracownika. Bowiem właśnie ta bezpośrednia dostępność samochodów stwarza możliwość wykorzystania ich do celów prywatnych.

Ponadto należy zauważyć, że wpisując do regulaminu obostrzony karą zakaz przejazdu w celach prywatnych, a także zakaz powierzenia samochodu do używania innym osobom - dopuszczają Państwo prawdopodobieństwo użycia samochodów do celów niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków przez pracowników.

Dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami nie można podnosić argumentu, że parkowanie w pobliżu miejsca zamieszkania jest korzystne dla Podatnika ze względu na możliwość zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa firmowemu mieniu powierzonemu kierowcom, zminimalizowanie czasu potrzebnego na zrealizowanie usług, a także zapewnienie, że pojazd jest właściwie przygotowany do świadczenia usług (czystość wewnątrz jak i na zewnątrz, o którą pracownik ma obowiązek zadbać każdego dnia przed odbiorem klienta, w ramach swoich obowiązków służbowych).

Zapewnienia najwyższego poziomu bezpieczeństwa firmowego mienia oraz utrzymania pojazdu samochodowego w należytym porządku - należy do Państwa obowiązków jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, przenoszenie odpowiedzialności na pracownika za bezpieczeństwo mienia firmowego i jego czystości - w ten sposób że pracownik może parkować samochód w miejscu zamieszkania - w żaden sposób nie wpływa na uzyskanie przez Państwa prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami.

Ponadto nie sposób uznać za przejazdy służbowe dojazdu pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia pracy. W ten sposób zaspokajane są przede wszystkim potrzeby prywatne użytkownika samochodu (pracownika), gdyż to pracownik ma zadbać o to, w jaki sposób dotrze do miejsca realizacji swoich obowiązków służbowych, bez względu na odległość miejsca zamieszkania od miejsca świadczenia pracy. Nie mają Państwo obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy i bez wpływu na to pozostaje fakt, że czas pracy pracowników liczony jest przez Państwa od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów.

Zatem należy wyprowadzić wniosek, że co do zasady, wykorzystywanie samochodu w celu dojazdów do miejsca zamieszkania pracownika, nawet pracownika, który wykonuje na Państwa rzecz usługę obsługi transferów, w tym lotniskowych i wycieczek krajowych, wyklucza uznanie go za używany jedynie do celów działalności gospodarczej pracodawcy, gdyż obowiązkiem pracownika jest stawienie się do pracy we własnym zakresie.

Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwiają Państwo dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie nie można mówić o uznaniu pojazdu samochodowego za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Nie można wyprowadzić wniosku, że pracownik, który kończąc w danym dniu pracę np. po wysadzeniu w miejscu docelowym klientów korzystających z transferów lotniskowych lub wycieczek krajowych, przemieszczając się tym pojazdem w pobliże miejsca swojego zamieszkania lub na posesję gdzie pojazd ten parkuje, wykorzystuje go na tym etapie wyłącznie do Państwa działalności gospodarczej.

Wskazują Państwo, że parkowanie pojazdów w miejscu zamieszkania pracowników jest również spowodowane faktem, że głównym miejscem prowadzenia Państwa działalności jest (…) i brak jest miejsc parkingowych w obrębie głównego miejsca prowadzenia działalności.

Jednocześnie w innym fragmencie opisu sprawy wskazali Państwo cyt. „W razie udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawca nie wyklucza zmian obowiązujących kierowców norm czasu pracy w ten sposób, że początkiem świadczenia pracy w danym dniu będzie wyjazd z bazy znajdującej się w głównym miejscu prowadzenia działalności Spółki, a zakończenie świadczenia pracy następować będzie z chwilą powrotu kierowcy do bazy po wykonaniu zaplanowanych na dany dzień zadań”.

Z przedstawionych okoliczności wynika zatem, że mają Państwo możliwość parkowania samochodów w głównym miejscu prowadzenia przez Państwa działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że wykonując działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu lądowego, do wykonywania, której muszą Państwo wykorzystywać tabor samochodowy, powinni Państwo posiadać odpowiednie miejsce do jego przechowywania w czasie niewykonywania tych usług.

Wobec tego biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że okoliczność, iż nie posiadają Państwo odpowiedniego miejsca do parkowania samochodów i z tego powodu samochody są parkowane w miejscu zamieszkania pracownika - nie może przesądzać o prawie do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% podatku od poniesionych wydatków na wykorzystanie tych samochodów.

Ponadto wskazali Państwo, że we wszystkich samochodach zamontowane są GPS-y, co pozwala na bieżącą kontrolę lokalizacji pojazdów. Dla tych celów został stworzony dział logistyki, który jest odpowiedzialny za racjonalne i najbardziej ekonomiczne zaplanowanie wykorzystania samochodów do transferów lub wycieczek. Na bieżąco kontroluje również trasy wykonywane przez samochody.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że za pomocą systemu GPS monitorowanie trasy i pozycji pojazdu jest możliwe w czasie rzeczywistym, jednak monitorowanie GPS nie oznacza, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia Państwa działalności gospodarczej; Państwo są w stanie ustalić jedynie, gdzie dany pojazd znajduje się w danej chwili.

Wyjaśniają Państwo, że czas pracy pracowników rozpoczyna się od momentu uruchomienia silnika i wyjazdu do miejsca odbioru klientów (każdorazowo inne miejsce wskazane przez klienta), a kończy się w momencie zaparkowania samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika - niewątpliwie Państwo jako pracodawca mogą ustalać sposób wykonywania pracy przez Państwa pracowników w sposób jak najbardziej dogodny, ekonomiczny z punktu widzenia funkcjonowania Państwa firmy. Jednakże przyjęty przez Państwa sposób wykonywania pracy przez pracowników nie daje Państwu prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% podatku od poniesionych wydatków na wykorzystanie tych samochodów.

Reasumując, podjęte przez Państwa działania, wykluczające użycie samochodów służbowych przez pracowników do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. wprowadzenie regulaminu, do którego przestrzegania są zobowiązani pracownicy; prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, monitoring systemu GPS, nie potwierdzają obiektywnie, że samochody służbowe, o których mowa we wniosku, są wykorzystywane wyłącznie do prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, bez możliwości ich użycia do celów prywatnych, w sytuacji gdy są parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu pod adresem zamieszkania pracowników delegowanych do wykonania danego zadania, co do zasady, pozwala pracownikom na potencjalne wykorzystanie samochodu do jego celów prywatnych. Przy czym - jak wyżej wskazano - użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z uwagi na powyższe nie można uznać, że samochody służbowe parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników lub na ich posesji, są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy wskazać, że opisany we wniosku sposób użytkowania przez Państwa pracowników samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, o których mowa we wniosku, nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z Państwa działalnością gospodarczą, w konsekwencji nie można przyjąć, że będą one wykorzystywane wyłącznie do Państwa działalności gospodarczej i tym samym stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie mają Państwo prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych z związanych z tymi samochodami.

Tym samym Państwa stanowisko, odnoszące się do pytania nr 1, zgodnie z którym parkowanie samochodów służbowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, wykorzystywanych tylko do celów związanych z działalnością gospodarczą, w pobliżu miejsca zamieszkania lub na posesji pracownika, nie pozbawia go prawa do pełnego odliczenia VAT z tytułu wydatków na ich eksploatację - uznaję za nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości, w kwestii objętej pytaniem nr 2, dotyczą ustalenia czy ewidencja przebiegu pojazdu wygenerowana z aplikacji obsługującej GPS, zawierająca elementy wskazane w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, jednak z wpisem, o którym mowa w pkt 4 ustawy o VAT wykonanym automatycznie przez aplikację GPS, a nie przez osobę kierującą pojazdem, następnie zweryfikowana przez Podatnika na koniec każdego miesiąca, spełnia wymogi dotyczące ewidencji przebiegu pojazdu określone w art. 86a pkt 4 ust 1 ustawy o VAT.

Wskazali Państwo, że firma dostarczająca GPS-y zapewnia możliwość wygenerowania ewidencji przebiegu pojazdów, która zawiera następujące elementy:

    - numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

    - dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

    - stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

    - wpis dotyczący każdego wykorzystania pojazdu, obejmujący:

- kolejny numer wpisu,

- datę i cel wyjazdu,

- opis trasy (skąd - dokąd),

- liczbę przejechanych kilometrów,

- imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem;

    - liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Pracownicy są zobligowani do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe. Dział logistyki prowadzi w odrębnym programie spis wszystkich tras, który zawiera miejsce ich rozpoczęcia i zakończenia, przystanki (odbiór Klientów np. z hoteli), jak również imię i nazwisko kierowcy oraz numer rejestracyjny samochodu.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wyjaśnić, że ewidencja przebiegu pojazdu może być prowadzona również w formie elektronicznej. W takim przypadku dokonywanie w niej wpisów oraz potwierdzenie autentyczności tych wpisów - jeśli wpisów dokonuje kierujący pojazdem niebędący podatnikiem - może być dokonywane w formie elektronicznej.

Prawidłowo prowadzona ewidencja powinna zawierać elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Zapis w ewidencji przebiegu pojazdu z punktu widzenia potwierdzenia wykorzystania pojazdu do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej podatnika - nie powinien wzbudzać wątpliwości. Co istotne, w przypadku wadliwości prowadzonej ewidencji (np. niepełne zapisy, luki w poszczególnych pozycjach, sprzeczne zapisy, niezgodność w zakresie stanu licznika ze stanem rzeczywistym, itp.) nie będzie spełniona jedna z przesłanek warunkujących uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Będzie to oznaczać, że podatnikowi przysługiwać będzie w takim przypadku jedynie prawo do ograniczonego odliczenia podatku VAT od wszystkich wydatków ponoszonych od początku używania tego pojazdu. Jednocześnie samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu nie jest jedynym i wystarczającym warunkiem, którego spełnienie uprawnia do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych.

Wskazują Państwo, że prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu za pomocą aplikacji GPS będzie zawierała wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy, jedynie wpis, o którym mowa w pkt 4 ww. przepisu, będzie dokonywany automatycznie przez aplikację GPS a nie osobę kierującą pojazdem. Jednocześnie osoba kierująca pojazdem - pracownik jest zobligowana do zidentyfikowania się przed rozpoczęciem jazdy powierzonym samochodem poprzez przyłożenie imiennej karty do czytnika znajdującego się w pojeździe.

Natomiast Państwo na koniec każdego miesiąca weryfikują i potwierdzają prowadzoną ewidencję.

Przepisy podatku od towarów i usług nie precyzują formy prowadzenia ewidencji a jedynie wskazują jakie konkretnie elementy powinna zawierać ewidencja.

Skoro - jak Państwo wyjaśnili - prowadzona ewidencja za pomocą aplikacji GPS będzie zawierać wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, to z uwagi na przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że będzie ona spełniać wymogi określone ww. przepisem.

Zatem Państwa stanowisko, w kwestii objętej pytaniem nr 2 uznałem za prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy prawa, a także uwzględniając stanowiska wyrażone w ww. wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 grudnia 2024 r., należy uznać, że:

    - samochody służbowe użytkowane przez Państwa pracowników, w opisany we wniosku sposób (w szczególności parkowanie w miejscu zamieszkania) nie można uznać, że będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych związanych z samochodami, o których mowa we wniosku;

    - prowadzona ewidencja za pomocą aplikacji GPS będzie zawierać wszystkie elementy wymagane przepisem art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, to z uwagi na przywołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że będzie ona spełniać wymogi określone ww. przepisem.

Wobec powyższego Państwa stanowisko, przedstawione we wniosku z 4 marca 2020 r. w kwestii: objętej pytaniem nr 1 - jest nieprawidłowe,

objętej pytaniem nr 2 - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-     stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

-     zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, uchylonej ww. wyrokiem WSA w Krakowie z 20 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 738/20, tj. 5 czerwca 2020 r.

Końcowo należy zauważyć, że dla potwierdzenia prawidłowości przyjętego stanowiska powołali Państwo następujące orzeczenia Sądów Administracyjnych, tzn.:

1.WSA w Krakowie w wyroku z 20 stycznia 2015 r. I SA/Kr 1834/14,

2.NSA wyrok z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt I FSK 2283/15,

3.NSA wyrok z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 234/16,

4.NSA wyrok z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 790/16.

Analiza wymienionych orzeczeń wskazuje, że przedstawione opisy spraw ww. wyrokach odnoszą się do zupełnie innej specyfiki działalności gospodarczej, niż ta którą Państwo wykonują.

Zatem orzeczeń tych nie można przywołać do sytuacji wskazanej we wniosku, bowiem wyroki te rozstrzygały w oparciu o inną specyfikę prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem okoliczności sprawy przedstawione ww. wyrokach są inne od tej, która została przedstawiona w niniejszej sprawie. Tym samym rozstrzygnięcia wynikające z powołanych orzeczeń nie wpływają na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym albo opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.