Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od sprzedaży detalicznej jest:

   - prawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” i sprzedaży pozostałych usług oraz w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2;

   - nieprawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży na miejscu” oraz „sprzedaży z okienka” oraz pytań oznaczonych we wniosku nr 3, 4 i 5 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 20 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 20 czerwca 2025 r. Uzupełnili go Państwo pismem z 25 lipca 2025 r. (wpływ 25 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego należącą do (…). Od (…) r. Spółka należy do (…). (…).

Na X, poza (…), oferowane są również posiłki oraz napoje (dalej jako: „usługi gastronomiczne”), przeznaczone do spożycia zarówno na miejscu jak i na wynos - w zależności od infrastruktury konkretnej X. Wnioskodawca może, w zależności od dostępnej (…) infrastruktury, świadczyć także usługi w zakresie dostępu do (...), które również dostępne są na terenie X (dalej jako: „usługi pozostałe”).

Wnioskodawca nie posiada ściśle określonej grupy nabywców swoich towarów i usług co oznacza, że mogą one być zakupione przez każdego, kto jest zainteresowany ich nabyciem. Zatem wśród kupujących znajdują się także osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej oraz prowadzące działalność gospodarczą, które nabywają towary bądź usługi bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnicy ryczałtowi w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024 poz. 361, t.j. ze zm.) (dalej jako: „Ustawa VAT”) (dalej jako: „Klienci”).

X oferują szeroki wybór posiłków gotowych do bezpośredniego spożycia - w zależności od możliwości X, asortyment może się różnić. W procesie przygotowania posiłków Spółka korzysta z gotowych półproduktów dostarczanych przez zewnętrznych dostawców. Pracownicy X komponują półprodukty według stworzonych przez Spółkę przepisów i receptur, tworząc finalne dania, które następnie oferowane są Klientom.

W ofercie (…) X znajdują się: (…)

Proces przygotowywania posiłków przebiega według ustalonych procedur, zapewniających powtarzalność, niezmienność jakości i świeżości produktów, jakie otrzymuje Klient. Receptury wybranych składników objęte są tajemnicą handlową.

Podsumowując, dania z oferty oraz składniki posiłków są przygotowywane z gotowych, mrożonych półproduktów dostarczanych przez zewnętrznych dostawców. Część produktów oferowanych przez Spółkę w ramach usług gastronomicznych (…). Inne dania powstają (…).

Ponadto Spółka oferuje różnego typu gorące oraz zimne napoje, (…). Zdarza się, że Klienci Spółki mogą nabyć także zestawy promocyjne składające się z wybranego dania oraz napoju, (…).

Większość X wyposażona jest w infrastrukturę służącą stworzeniu przyjemnego i funkcjonalnego miejsca, w którym Klienci mogą spożywać jedzenie w komfortowych warunkach. W takich przypadkach (…) wyposażone są przykładowo w stoliki, krzesła, fotele czy klimatyzację (dalej jako: „Infrastruktura”). Zdarza się jednak, że niektóre X, ze względu na swój rozmiar, nie posiadają wyodrębnionej części konsumpcyjnej, pomimo tożsamej oferty gastronomicznej. Na danej (…) można nabyć wówczas wyłącznie usługi gastronomiczne świadczone na wynos.

Pracownicy (…) zobowiązani są do dbania o porządek na całej (…) - także w części konsumpcyjnej, m.in. poprzez sprzątanie stolików po posiłkach i bieżące utrzymanie czystości. Jednocześnie Klienci mogą każdorazowo sami uprzątnąć swoje miejsce posiłku, korzystając z przygotowanych ogólnodostępnych koszy na odpady.

Wydawanie posiłków oraz napoi odbywa się w trzech wariantach.

Pierwszym z nich jest bezpośrednia sprzedaż Klientom znajdującym się na X (dalej jako: „sprzedaż na miejscu”). Każdorazowo, Klient (…) ma możliwość zapoznania się z ofertą Wnioskodawcy, która wyświetlona jest na tablicy informacyjnej. Po zapoznaniu się z ofertą, Klient przystępuje do złożenia zamówienia. W tym celu podchodzi do pracownika (…) znajdującego się za ladą, u którego składa zamówienie na określone produkty oraz ma możliwość ich indywidualizacji - (…). Pracownicy (…) uprawnieni są do polecania określonych pozycji menu, informowania o promocjach cenowych, składzie produktów czy złożenia oferty doboru dodatkowych elementów posiłku. Każdorazowo Klient zobowiązany jest do zapłaty za zamówienie z góry, tj. w momencie składania zamówienia.

Realizacja zamówienia następuje poprzez wydanie go przy tej samej ladzie, przy której zostało ono złożone lub w innym miejscu służącym do wydawania zamówień. Zamówienie jest odbierane przez Klienta we własnym zakresie. Klient otrzymuje danie (…). Dodatkowo, jeżeli zamówienie obejmuje napój, (…).

Napoje zimne wydawane są bezpośrednio do ręki Klienta przez pracownika lub też Klient sam przynosi napój z półki sklepowej do kasy. W przypadku ciepłych napojów, każdorazowo Klient podchodząc do kasy deklaruje chęć zakupu danego wariantu napoju, a następnie sam obsługuje ekspres. W przypadku problemów z obsługą ekspresu, każdorazowo pracownicy Spółki są zobowiązani do wsparcia Klienta w jego obsłudze lub wydania mu napoju, samodzielnie obsługując ekspres. Produkty wydawane są przez pracowników Klientowi bez względu na liczbę wolnych miejsc w strefie konsumpcyjnej (…). Klienci nie maja możliwości uprzedniej rezerwacji miejsc. Po wydaniu zamówienia, pracownicy (…) nie obsługują już Klientów, tj. nie odbierają od niego opłat oraz nie podchodzą do stolików.

Drugim z wariantów jest złożenie przez Klienta zamówienia poprzez aplikację partnera Spółki (dalej jako: „sprzedaż przez aplikację”). Wówczas Klient składa zamówienie na paczkę niespodziankę z ww. produktami. W jej skład wchodzić mogą zarówno dania jak i napoje, (…). Klient rezerwuję daną paczkę i następnie odbiera ją bezpośrednio (…) o wyznaczonej porze. W tym przypadku Klienci dokonują opłaty z góry za pomocą aplikacji.

Trzecią z opcji jest bezpośrednia sprzedaż usług gastronomicznych z okienka (dalej jako: „sprzedaż z okienka”). Polega ona na wydawaniu posiłków i napojów bezpośrednio przez specjalnie wydzielone okienko, bez wchodzenia do budynku (…). Klienci dokonują zatem w jednym miejscu zarówno złożenia, opłaty jak i odbioru zamówienia.

Oprócz wymienionej oferty gastronomicznej, Spółka zapewnia Klientom szeroki zakres usług pozostałych, które podnoszą komfort korzystania (…) i odpowiadają na różnorodne potrzeby Klientów. Do usług pozostałych należą: (…)

Każda z powyższych usług dostępna jest dla Klientów po uiszczeniu stosownej opłaty w kasie lub w automacie (w zależności od wyposażenia X), która uprawnia ich do korzystania z wybranych urządzeń lub przestrzeni przez określony czas. Pracownicy (…) są również odpowiedzialni za regularną kontrolę sprawności oraz czystości sprzętów służących do realizacji innych usług i zapewnienie ich właściwego działania.

Pytania

1. Czy przestawiona w opisie stanu faktycznego sprzedaż usług gastronomicznych (tj. sprzedaż posiłków i napojów w trzech wariantach sprzedaży wskazanych we wniosku) oraz sprzedaż usług pozostałych na rzecz Klientów nie stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy PSD?

2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD), czy należy uznać, że sprzedaż usług gastronomicznych w wariancie sprzedaży przez aplikację pozostaje poza zakresem ustawy o PSD?

3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD), czy należy uznać, że Wnioskodawca uprawniony jest do zakwalifikowania jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży usług gastronomicznych oraz pozostałych usług na rzecz osób prawnych, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nabywających towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą do której wystawiona została tzw. faktura uproszczona (paragon z NIP nabywcy w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł) zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT lub do której została wystawiona w sposób prawidłowy faktura VAT wraz z NIP nabywcy - w przypadku gdy kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł?

4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD) oraz 3 czy w przypadku udokumentowania transakcji w inny sposób niż fakturą, na przykład poprzez wystawienie tzw. faktury uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT na kwotę przekraczającą 450 zł, transakcja ta - do momentu wystawienia faktury właściwej - nadal podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej (PSD)?

5. W przypadku gdy odpowiedź na pytanie numer 4 jest prawidłowa, czy Spółka po wystawieniu właściwej, powinna uznać ją za wyłączona z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, zmniejszając podstawę opodatkowania w miesiącu wystawienia faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Przedstawiona w opisie stanu faktycznego sprzedaż usług gastronomicznych oraz pozostałych usług na rzecz Klientów nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o PSD.

2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD), należy uznać, że sprzedaż usług gastronomicznych w wariancie sprzedaży przez aplikację pozostaje poza zakresem ustawy o PSD.

3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD), należy uznać, że Wnioskodawca uprawniony jest do zakwalifikowania jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu PSD sprzedaży usług gastronomicznych oraz pozostałych usług na rzecz osób prawnych, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nabywających towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą do której wystawiona została tzw. faktura uproszczona (paragon z NIP nabywcy w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł) zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT lub do której została wystawiono w sposób prawidłowy faktura VAT wraz z NIP nabywcy - w przypadku gdy kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł.

4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie numer 1 (tj. że wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w art. 3 pkt 5 ustawy PSD), oraz 3 w przypadku udokumentowania transakcji w innej formie niż fakturą, na przykład poprzez wystawienie tzw. faktury uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT na kwotę przekraczającą 450 zł, transakcja ta - do wystawienia faktury właściwej - nadal podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

5. W przypadku gdy odpowiedź na pytanie numer 4 jest prawidłowa, Spółka po prawidłowym udokumentowaniu transakcji, powinna uznać ją za wyłączona z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, zmniejszając podstawę opodatkowania w miesiącu wystawienia faktury.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 4 ustawy o PSD podatnikami podatku od sprzedaży detalicznej są sprzedawcy detaliczni. Jak stanowi art. 3 pkt 4 przedmiotowej ustawy, pod pojęciem sprzedawcy detalicznego rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej.

Natomiast, aby wystąpiła sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy o PSD, łącznie muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1) sprzedaż powinna następować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach działalności gospodarczej zbywcy (w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2024. 361; dalej jako: „ustawa o VAT”);

2) sprzedaż musi mieć charakter odpłatny oraz musi mieć miejsce na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. 2024. 1796; dalej jako: „ustawa o PK”);

3) przedmiotem sprzedaży muszą być towary (w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy o PSD);

4) sprzedaż musi być dokonywana na rzecz określonej grupy podmiotów (konsumentów, o których mowa w art. 3 pkt 3 ustawy o PSD).

Zbycie w ramach działalności gospodarczej

Ustawa o PSD wiąże pojęcie sprzedaży detalicznej, o której mowa w jej art. 3 pkt 5 z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem działalność gospodarczą należy rozumieć jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym działalność podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

W ocenie Spółki, działalność w zakresie sprzedaży usług gastronomicznych oraz pozostałych usług opisanych w stanie faktycznym stanowi element jej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem także drugi z warunków należy uznać za spełniony.

Miejsce zawarcia umowy sprzedaży

Zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy o PSD, jako sprzedaż detaliczną należy rozumieć dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

a) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o PK,

b) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy o PK

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o PK przez lokal przedsiębiorstwa należy rozumieć:

a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,

b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 2 ww. ustawy, przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć umowę z konsumentem zawartą:

a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy;

b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a;

c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron;

d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami;

e) podczas pokazu zorganizowanego przez przedsiębiorcę, w którym uczestniczy zaproszona bezpośrednio lub pośrednio określona liczba konsumentów, w którego trakcie ma miejsce promocja, składanie ofert sprzedaży lub sprzedaż towarów lub usług, bez względu na to, czy został na niego zorganizowany transport.

W przypadku Spółki, sprzedaż usług gastronomicznych odbywa się w trzech wariantach wskazanych w stanie faktycznym, tj.:

1. jako sprzedaż na miejscu - gdzie sprzedaż odbywa się przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które jest lokalem przedsiębiorstwa Spółki

2. sprzedaż z okienka - gdzie sprzedaż odbywa się przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które jest lub nie jest lokalem przedsiębiorstwa Spółki

3. sprzedaż z udziałem aplikacji - gdzie sprzedaż odbywa się za pomocą środków porozumiewania się na odległość, jednak nie bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa Spółki przy jednoczesnej fizycznej obecności stron.

W związku z powyższym, jedynie sprzedaż na miejscu oraz sprzedaż z okienka w przypadku usług gastronomicznych spełnia kryterium sprzedaży w lokalu przedsiębiorstwa lub poza nim zgodnie z ustawą o PK. Sprzedaż usług pozostałych stanowi natomiast każdorazowo sprzedaż przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które jest lokalem przedsiębiorstwa Spółki lub w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa Spółki zgodnie z ustawą o PK. Tym samym należy uznać, że jedynie sprzedaż z udziałem aplikacji pozostaje poza zakresem opodatkowania PSD.

Powyższe zostało potwierdzone przykładowo interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2021 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.3.2020.1.PK), w której wskazano, że w przypadku umowy zawartej przez Internet (nawet w przypadku odbioru towaru w sklepie stacjonarnym i jednoczesnej opłacie za niego) nie można mówić ani o sprzedaży w lokalu przedsiębiorcy ani o sprzedaży wskazanej w art. 2 pkt 2 ustawy o PK. Stąd, sprzedaż dokonana przez Internet nie zawiera się w pojęciu sprzedaży detalicznej, o której mowa w ustawie o PSD.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione także w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 6 lipca 2022 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.15.2021.2.PK), gdzie wskazano, że: „opodatkowaniu podlega sprzedaż dokonana na podstawie umów zawartych w lokalu oraz poza nim, przy czym konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy. Warto zauważyć, że lokalem przedsiębiorstwa jest też miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez pełnomocnika lub zastępcę pośredniego przedsiębiorcy, przy czym bez znaczenia jest tytuł prawny (własność, wynajem, dzierżawa), na podstawie którego sprzedawca korzysta z lokalu oraz to, czy w ogóle korzysta z danego lokalu na podstawie prawnej. Natomiast nie podlega opodatkowaniu sprzedaż na odległość (m.in. przez Internet, telefon)”.

Przedmiot sprzedaży

Kluczową kwestią w niniejszym stanie faktycznym jest prawidłowe sklasyfikowanie sprzedaży jako sprzedaż usług lub towarów. Zgodnie z art. 5 ustawy o PSD przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej. Zaś za sprzedaż detaliczną w myśl art. 3 pkt 5 ustawy o PSD uznaje się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom. Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o PSD przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome lub ich części. Należy przy tym mieć na uwadze, iż przepis art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej rozszerza pojęcie sprzedaży detalicznej o sytuacje, w których zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Jak wskazano w uzasadnieniu projektu ustawy o PSD, wprowadzanym podatkiem miały być w szczególności objęte podmioty dokonujące sprzedaży detalicznej, tj. odpłatnego zbycia towarów rozumianego jako wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, dokonywane zarówno w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich, za wynagrodzeniem. Przy czym, Spółka pragnie wskazać, iż stosownie do uzasadnienia rządowego projektu tej ustawy sprzedażą detaliczną nie będzie świadczenie usług. Należy jednak podkreślić, iż przepisy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej nie zawierają definicji legalnej usługi, jak również nie odsyłają podatników w tym zakresie do innych aktów prawnych. Z drugiej zaś strony, posłużenie się w art. 3 pkt 5 ustawy o PSD pojęciem „usługi” wskazuje że Ustawodawca wyraźnie odróżnia odpłatne zbywanie towarów od (odpłatnego) świadczenia usług, przy czym tylko to pierwsze może podlegać opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. W ocenie Spółki - pomimo że Ustawodawca nie definiuje w przepisach ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej pojęcia „świadczenia usług”, to poprzez konstrukcję art. 3 pkt 5 ustawy o PSD wprowadza on w ocenie Spółki wyraźne rozróżnienie przypadków, w których:

   - przedmiotem sprzedaży lub też innej formy zbycia są towary - których zbywaniu jedynie towarzyszy świadczenie usługi np. jak wskazane zostało w uzasadnieniu do ustawy o PSD sprzedaż książki łącznie z jej opakowaniem, sprzedaż pralki łącznie z jej wniesieniem - taka sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej (łącznie zarówno sprzedaż pralki jak i jej wniesienie);

   - przedmiotem sprzedaży jest świadczenie usług nawet gdy w wyniku ich wyświadczenia powstanie lub jest dostarczany towar (przykładowo sprzedaż książki łącznie z jej opakowaniem, sprzedaż pralki łącznie z jej wniesieniem - kiedy są one odrębnie zaewidencjonowane) - wówczas usługa wniesienia i pakowania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej, ale sama sprzedaż towaru (książki czy pralki już tak).

Do kwestii usług towarzyszących odniósł się również NSA w wyroku z 12 marca 2024 r., sygn. akt I FSK 1840/23 wskazując, że: „Usługa towarzysząca to takie świadczenie, które pełni rolę dodatkową, uzupełniającą i służebną względem głównego świadczenia podlegającego opodatkowaniu (...) Ocenę tego, czy w ramach danej transakcji to usługa, czy związana z nią sprzedaż towaru ma charakter dominujący, podejmowana być musi z punktu widzenia samego konsumenta, poprzez odpowiedź na pytanie - czy przedmiotem jego zainteresowania było w istocie (niepodlegające opodatkowaniu) nabycie usługi (przygotowania posiłku gotowego do bezpośredniego spożycia), dla wykonania której zasadne stało się nabycie określonych towarów (artykułów spożywczych), czy też (podlegające opodatkowaniu) nabycie towarów jako takich, których sprzedaż jedynie wzbogacona została o usługę, mającą charakter służebny i niesamoistny względem nabywanego towaru (np. zapakowanie czy dostarczenie posiłku). Ocena taka dokonywana być musi a casu ad casum wobec każdej przeprowadzanej transakcji”.

W powyższym wyroku odniesiono się także bezpośrednio do bardzo zbliżonego stanu faktycznego i stwierdzono wprost, że : „należy uznać, że sprzedaż posiłków i napojów w lokalach gastronomicznych (dine-in), w strefach gastronomicznych (food court) czy w lokalach realizujących sprzedaż przy wykorzystaniu „okienka”, które przed ich wydaniem są przygotowywane do ich bezpośredniego spożycia, nie stanowi sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej”.

Analogiczne stanowisko zajął również WSA w wyroku z dnia 9 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Wr 983/19, który wskazał, że: „Niewątpliwie w przypadku działalności prowadzonej przez Skarżącą dochodzi do zaspokojenia potrzeby ludzkiej związanej z wyżywieniem i to poprzez dokonanie pewnych czynności mających charakter „obsługi” poszczególnych klientów. Czynności te polegają w szczególności na przygotowaniu posiłku (…) ale również na przyjęciu zamówienia, przedstawieniu oferty, umożliwieniu klientowi dokonania wyboru dania lub (w pewnych wskazanych ramach) jego modyfikacji w stosunku do oferty oraz - choć nie we wszystkich przypadkach - zapewnieniu infrastruktury w celu spożycia posiłku i stworzenia do tego odpowiedniej atmosfery. W ocenie Sądu wszystkie te elementy mają charakter usługowy, mieszczący się w podanych wyżej definicjach słownikowych. Charakter opisanych wyżej czynności nie jest związany z prostym zbyciem posiłku czy napoju, do jakiego dochodzi np. w sklepie spożywczym”.

Końcowo wskazać należy proces legislacyjny związany z ustawą o PSD. Pierwotny projekt ww. ustawy w zakresie art. 7 pkt 6 zakładał, że: „nie podlega opodatkowaniu sprzedaż detaliczna towarów zbywanych w ramach świadczenia usług gastronomicznych”. Wyłączenie to zostało następnie wykreślone w trakcie prac Komisji Finansów Publicznych i projekt trafił do drugiego i trzeciego czytania w Sejmie już bez tej jednostki redakcyjnej. Zapis przebiegu posiedzenia komisji z dnia 5 lipca 2016 r. (dostępny na stronie www.sejm.gov.pl) wskazuje jednak wyraźnie na to, że poprawka w zakresie wykreślenia powołanego wyżej art. 7 pkt 6 u.p.s.d. miała charakter doprecyzowujący. Uznano mianowicie, że skoro z definicji sprzedaży detalicznej wynika, że świadczenie usług, nawet jeżeli towarzyszy mu dostawa towarów, nie jest przedmiotem opodatkowania, to regulacja omawianego pkt 6 jest zbędna. W szczególności stwierdzono, że powyższe wyłączenie, jako dotyczące jedynie sprzedaży towarów zbywanych w ramach świadczenia usług gastronomicznych, mogłoby sugerować, że sprzedaż towarów w ramach świadczenia usług innych niż gastronomiczne podlega opodatkowaniu, gdy tymczasem w zamyśle projektodawcy sprzedaż towarów w ramach prowadzenia działalności usługowej w ogóle nie miała być objęta podatkiem od sprzedaży detalicznej. W konsekwencji, w podjętym głosowaniu regulacja zawarta w art. 7 pkt została wykreślona.

Powyższe wskazuje na to, iż zamiarem ustawodawcy nie było tak naprawdę objęcie sprzedaży towarów w ramach świadczenia usług (w szczególności usług gastronomicznych) zakresem ustawy o PSD, a tym samym nie było celem ustawodawcy ich opodatkowanie.

Definicja konsumenta

Definicja konsumenta została zawarta w art. 3 ust. 3 ustawy o PSD i zgodnie z nią konsumentem jest osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nabywająca towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT. Kluczowe w tym przypadku jest precyzyjne zdefiniowanie nabycia towarów niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, o którym mowa w powyższym przepisie w celu właściwego określenia kręgu podmiotowego konsumentów.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy o PSD, wyłączone z katalogu podmiotów uznawanych za konsumentów, będą osoby (przedsiębiorcy), dla których sprzedaż dokumentowana będzie fakturą VAT zawierającą numer identyfikacji podatkowej (NIP). Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT jednym z elementów prawidłowo wystawionej faktury VAT jest, co do zasady, numer za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi. Oznacza to, że w zależności od statusu nabywcy i jego rezydencji podatkowej będzie to albo NIP (numer podatkowy, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla celów podatku), albo numer podatkowy innego państwa członkowskiego (pod którym nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej). Z powyższego wynika, że NIP nabywcy zawiera jedynie faktura VAT wystawiona na rzecz zidentyfikowanego podatnika podatku VAT. Jednocześnie należy zauważyć, że wyłącznym identyfikatorem podatkowym dla podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub niebędącymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług jest PESEL. Takie osoby nie posługują się NIP-em (zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników - Dz. U. 2024.375).

Jak wskazano w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 15 kwietnia 2024 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.3.2024.1.AM): „kluczowym elementem uznania sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej za sprzedaż inną niż detaliczna jest spełnienie kryterium w postaci wystawienia albo niewystawienia faktury VAT (obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP występuje wyłącznie w przypadku zakupu towarów lub usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że w sytuacji gdy zakupu dokonuje osoba prowadząca działalność gospodarczą ale dany zakup przeznaczony jest na cele niezwiązane z tą działalnością, nabywca powinien posługiwać się numerem PESEL a nie numerem NIP)”.

Należy zatem podkreślić, że w ustawie o PSD powiązanie nabycia towaru z prowadzoną działalnością gospodarczą zostało uzależnione od prawidłowego wystawienia faktury VAT, a tym samym jedynie pośrednio od posłużenia się przez konsumenta numerem NIP.

Ustawodawca nie uzależnił bowiem ustalania przychodu ze sprzedaży detalicznej od sposobu identyfikacji kupującego, w tym rodzaju używanego przez niego identyfikatora. Oznacza to, że obowiązkiem sprzedawcy jest jedynie określenie wartości sprzedaży zarejestrowanej za pomocą kas fiskalnych. Wprowadzając normę zawartą w art. 6 ust. 3 ustawy o PSD ustawodawca w celu ustalenia czy dane nabycie jest związane z działalnością gospodarczą nabywcy, odwołał się wyłącznie do przepisów dotyczących podatku VAT w zakresie ewidencjonowania sprzedaży (faktura lub paragon). Nie odwołał się natomiast do regulacji dotyczących identyfikacji podatkowej podatników (wyrok WSA w Warszawie z 14 października 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 790/22).

Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o PSD nie nakłada na podatników obowiązku posiadania jakichkolwiek dowodów (np. dokumentów) świadczących o tym, że nabywca prowadzący działalność gospodarczą, posługujący się przy nabyciu towarów posiadanym NIP, faktycznie wykorzysta zakupiony towar do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 15 kwietnia 2024 r. (znak: 0111-KDIB3-3.4019.3.2024.1.AM): „w zakresie sprzedaży dokonywanej na rzecz Przedsiębiorców, nabywca dokonując zakupu posługując się numerem NIP określa jego przeznaczenie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Tym samym więc, podanie NIP przez nabywcę będącą osobą fizyczną, w zasadzie przesądza o tym, że w przypadku danej transakcji dokonuje jej osoba prowadząca działalność gospodarczą. (…) To nabywca momencie zakupu decyduje bowiem o przeznaczeniu nabywanych towarów. Zatem uznać należy, że w sytuacji, w której nabywca podaje swój NIP dla celów ujęcia go w paragonie fiskalnym dokumentującym dokonaną na jego rzecz sprzedaż do kwoty 450 zł, dokonana sprzedaż nie jest kwalifikowana jako sprzedaż detaliczna i tym samym wyłączona jest spod opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. W konsekwencji nie powinna ona być uwzględniana przy obliczaniu podstawy opodatkowania tym podatkiem”.

Należy również wskazać, że sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami o wartości powyżej 450 zł (100 euro) z NIP nabywcy, do których nie zostały wystawione faktury VAT należy uznać za sprzedaż detaliczną, paragonową, której wartość wlicza się do podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, co zostało potwierdzone w wyroku WSA w Warszawie z 14 października 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 790/22, zgodnie z którym: „sprzedaż zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej i potwierdzoną paragonami o wartości powyżej 450 zł (100 euro), do których nie zostały wystawione faktury VAT (taki paragon z uwagi na wartość nie jest fakturą uproszczoną), należy uznać za sprzedaż detaliczną, paragonową, której wartość wlicza się do podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. (…) Ustalanie przychodu ze sprzedaży detalicznej następuje wyłącznie poprzez ustalenie wielkości sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kas rejestrujących oraz sprzedaży niezaewidencjonowanej (zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 i art. 145a ust. 17 u.p.t.u.). A contrario wyłączenia z ustalania przychodu wynikają więc z systemu fakturowania. U.p.s.d. nie dopuszcza wyłączenia przychodu w zakresie jakiejkolwiek sprzedaży paragonowej (nie chodzi tu o fakturę uproszczoną)” (por. wyrok WSA w Warszawie z 14 października 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 790/22).

Pojęcie rolnika ryczałtowego w ustawie o PSD określono natomiast poprzez odesłanie do definicji zawartej w art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, zgodnie z którą jest to rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca nie posiada ściśle określonej grupy nabywców swoich towarów i usług, jednakże wśród nich znajduję się także wskazani w ustawie o PSD konsumenci (zdefiniowani we wniosku jako Klienci).

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca uprawniony jest do zakwalifikowania jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu PSD sprzedaży na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nabywających towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą:

  - do której wystawiona została tzw. faktura uproszczona (paragon z NIP nabywcy w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł) zgodnie z art. 106e ust 5 pkt 3 ustawy o VAT lub

  - do której została wystawiono prawidłowa faktura VAT wraz z NIP nabywcy - w przypadku gdy kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł.

Ostatni z warunków dot. zakwalifikowania danej sprzedaży jako opodatkowanej PSD zostaje zatem spełniony wyłącznie w przypadku sprzedaży towarów na rzecz:

  - rolników ryczałtowych,

  - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz

  - osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, który nabywają towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością, tj. w przypadkach kiedy na ich rzecz nie została wystawiona tzw. faktura uproszczona do kwoty 450 zł lub w przypadku kwoty wyższej niż 450 zł - prawidłowo udokumentowana faktura VAT

  - osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, którzy nabywają towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą (posługują się numerem NIP) w przypadku nieprawidłowego udokumentowania transakcji - jedynie do momentu jej skorygowania.

Spółka pragnie jednocześnie wskazać, że w przypadku udokumentowania transakcji w inny sposób niż fakturą, na przykład poprzez wystawienie tzw. faktury uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust 5 pkt 3 ustawy o VAT na kwotę przekraczającą 450 zł, transakcja ta - do momentu wystawienia faktury właściwej - nadal podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej (PSD). Natomiast po dokonaniu korekty, tj. właściwym udokumentowaniu transakcji fakturą VAT, zostaje ona wyłączona z podstawy opodatkowania PSD. Wówczas podstawa opodatkowania w podatku od sprzedaży detalicznej powinna być zmniejszona w miesiącu wystawienia faktury, albowiem to dopiero w tym momencie wiadomo, że dana sprzedaż jest sprzedażą na niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Tożsame stanowisko zostało potwierdzone także w indywidualnej interpretacji z dnia 12 października 2018 r. (znak: IPPP2/4513-3/16-13/18/S/JO).

Odnosząc powyższe na grunt niniejszego stanu faktycznego, Spółka pragnie wskazać, ze w przypadku opisanych w stanie faktycznym usług gastronomicznych oraz usług pozostałych, dominującym elementem z perspektywy Klientów jest nabycie usługi. Każdorazowo pracownicy Spółki przyjmują od Klientów zamówienia, przedstawiają ofertę, umożliwiając Klientowi dokonanie wyboru dania/napoju lub (w pewnych wskazanych ramach) jego modyfikacji w stosunku do oferty oraz - choć nie we wszystkich przypadkach - zapewnieniu infrastruktury w celu spożycia posiłku. Spółka nie dokonuje prostej sprzedaży oferowanego towaru, a przygotowuje posiłek według stosowanych przez siebie procedur i stosując własne receptury, często charakterystyczne dla danej marki (nierzadko chronione tajemnicą handlową, jak wskazano w treści wniosku). Biorąc pod uwagę powyższe na plan pierwszy wysuwa się zaspokojenie potrzeby klienta związanej z wyżywieniem, nie zaś sprzedanie mu określonego towaru. Zatem czynności te składają się tak naprawdę na jedną usługę gastronomiczną, nie stanowiąc odrębnych usług towarzyszących w stosunku do sprzedaży towaru. Zatem Spółka stoi jednoznacznie na stanowisku, że jej działalność stanowi świadczenie usług gastronomicznych i tym samym, nie stanowi ona sprzedaży detalicznej w rozumieniu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Konsekwentnie, w związku z opisaną w zdarzeniu przyszłym działalnością Spółki nie jest ona podatnikiem podatku od sprzedaży detalicznej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

-prawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” i sprzedaży pozostałych usług oraz w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2;

-nieprawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży na miejscu” oraz „sprzedaży z okienka” oraz pytań oznaczonych we wniosku nr 3, 4 i 5 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 148), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o:

 1) działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931, z późn. zm.);

 2) kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

 3) konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

 4) sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;

 5) sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

 a) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287, z 2021 r. poz. 2105 oraz z 2022 r. poz. 2337 i 2581),

 b) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;

 6) towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

Zatem opodatkowaniu podlega sprzedaż dokonana na podstawie umów zawartych w lokalu oraz poza nim, przy czym konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy.

Jak stanowi art. 4 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 5 ustawy:

Jak wynika z cytowanych przepisów, podatnikiem podatku od sprzedaży detalicznej (dalej zwanym podatkiem) jest podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna, spółka cywilna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej) dokonujący - na terytorium Polski odpłatnego zbywania rzeczy ruchomych lub ich części na rzecz osób fizycznych (bez związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą jeżeli takową prowadzą) oraz rolnikom ryczałtowym w rozumieniu ustawy o VAT.

Zatem, już na wstępie, można stwierdzić, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaż usług.

W świetle art. 6 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 6 ust. 4 ustawy:

Z ww. przepisów wynika, że podstawą opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest nadwyżka - ponad kwotę 17 000 000 zł w danym miesiącu - przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy, zaewidencjonowana przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem przewidzianym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2024 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2024 r. poz. 1902).

Należy zauważyć, że aby dany przychód ze sprzedaży był opodatkowany podatkiem od sprzedaży detalicznej, konieczne jest aby łącznie były spełnione następujące warunki:

1. zbycie musi być dokonywana na rzecz określonej grupy podmiotów (konsumentów),

2. zbycie winno następować w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT) zbywcy,

3. zbycie musi mieć charakter odpłatny oraz musi mieć miejsce na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta,

4. przedmiotem zbycia muszą być towary (w rozumieniu ustawy).

Zatem, aby móc rozstrzygnąć czy dana działalność podlega opodatkowaniu podatkiem, konieczne jest ustalenie, czy są spełnione ww. warunki.

Pod pojęciem konsumenta rozumieć się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz prowadzącą działalność gospodarczą, nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego.

Jak zauważono w uzasadnieniu do ustawy, wyłączone z katalogu podmiotów uznawanych za konsumentów, będą osoby (przedsiębiorcy), dla których sprzedaż dokumentowana będzie fakturą VAT zawierającą numer identyfikacji podatkowej (NIP). Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775, ze zm.) jednym z elementów prawidłowo wystawionej faktury VAT jest, co do zasady, numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi. Oznacza to, że w zależności od statusu nabywcy i jego rezydencji podatkowej będzie to albo NIP (numer podatkowy, pod którym nabywca jest zidentyfikowany dla celów podatku), albo numer podatkowy innego państwa członkowskiego (pod którym nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej). Z powyższego wynika, że NIP nabywcy zawiera jedynie faktura VAT wystawiona na rzecz zidentyfikowanego podatnika podatku VAT. Jednocześnie należy zauważyć, że wyłącznym identyfikatorem podatkowym dla podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub niebędącymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług jest PESEL. Takie osoby nie posługują się NIP-em (zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników - t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 237, ze zm.).

Pojęcie rolnika ryczałtowego określono przez odesłanie do definicji zawartej w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą:

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej może być przychód ze sprzedaży towarów na rzecz podmiotów:

- nie będących przedsiębiorcami,

- będących przedsiębiorcami lecz nabycie to nie jest związane z ich działalności gospodarczą,

- rolników ryczałtowych.

Jak wskazano powyżej zbycie musi nastąpić w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wynika z art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Można zatem stwierdzić, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem podlega tylko takie zbycie towarów, które jest dokonywane w ramach zorganizowanej działalności, natomiast nie podlega opodatkowaniu zbycie towarów, które jest dokonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Odnośnie zaś „odpłatności zbycia towarów” wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej nie zawierają definicji legalnej tego pojęcia. Przez pojęcie „odpłatny”, zgodnie z potocznym znaczeniem tego wyrazu, rozumie się taki, „za który się płaci”, „wymagający zapłacenia”. Natomiast „zbywać” oznacza „sprzedać coś”, „przekazać”. Można też zauważyć, że przez „sprzedaż” rozumie się „odstąpić komuś coś za pieniądze”.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu do ustawy: „Odpłatne zbycie towarów ma znaczenie szersze niż cywilistyczne ujęcie sprzedaży. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, dokonywane zarówno w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich (w tym dokonywane na podstawie umowy komisu lub umowy agencyjnej), za wynagrodzeniem”.

Zatem można stwierdzić, że gdy w ustawie jest mowa o odpłatnym zbyciu należy przez to rozumieć, że chodzi o przekazanie towaru za pieniądze przez sprzedawcę detalicznego na rzecz konsumenta (nabywcy).

Przy czym, aby takie zbycie stanowiło sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy - a tym samym przychód z takiej sprzedaży podlegał opodatkowaniu podatkiem - konieczne jest, aby miało ono miejsce w Polsce, na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1796), albo poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ww. ustawy, przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa, rozumie się umowę z konsumentem zawartą:

a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,

b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,

c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,

d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami,

e) podczas pokazu zorganizowanego przez przedsiębiorcę, w którym uczestniczy zaproszona bezpośrednio lub pośrednio określona liczba konsumentów, w którego trakcie ma miejsce promocja, składanie ofert sprzedaży lub sprzedaż towarów lub usług, bez względu na to, czy został na niego zorganizowany transport.

Natomiast przez lokal przedsiębiorstwa - stosowanie do art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta-rozumie się:

a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,

b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Na końcu pozostała do rozstrzygnięcia kwestia czym jest towar (przychód ze sprzedaży którego podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej). Ustawodawca zdefiniował towar lakonicznie jako rzeczy ruchome i ich części.

Zgodnie z potocznym znaczeniem słowa „rzecz” rozumie się przez nie «materialny element otaczającego świata» lub «przedmiot będący czyjąś własnością» (Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/sjp/rzecz;2518559.html). Synonimem „rzeczy” jest: coś, eksponat, obiekt, przedmiot, przynależność, ruchomość (Internetowy słownik synonimów języka polskiego online Synonim.NET, https://synonim.net/synonim/rzecz).

Pomocniczo pojęcie towaru można zdefiniować jako przeciwstawność usługi, które nie podlegają podatkowi od sprzedaży detalicznej. Ze względu na brak legalnej definicji „usługi” należy odwołać się do potocznego znaczenia tego pojęcia. „usługa jest rozumiana jako:

- wykonywanie pracy służącej bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb (Słownik SJP.PL, https://sjp.pl/us%C5%82uga),

- czynność obchodzenia się z czymś lub kimś (Wikisłownik, https://pl.wiktionary.org/wiki/obs%C5%82uga),

- działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi (Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/szukaj/us%C5%82uga.html).

Zatem przez towar, na potrzeby podatku od sprzedaży detalicznej należy rozumieć każdy przedmiot (poza nieruchomościami), wyrób mający materialną postać który może być wytworzony bez udziału klienta i którego wartość użyteczna, a po części również materialna jest wytworzona w miejscu produkcji/wytworzenia towaru, a contrario nie ma postaci niematerialnej (np. czynności, postępowania, procesu, pracy) na rzecz czy dla korzyści usługodawcy i w przeciwieństwie do usługi, jego wartość nie wyniku - albo wynika w mniejszym stopniu - z interakcji z klientem.

Jednakże zauważyć należy, że zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w literaturze przedmiotu przy kwalifikacji świadczenia złożonego jako dostawy towarów (co będzie skutkowało uznaniem jej za sprzedaż detaliczną) bądź jako świadczenia usług decydować powinno to, w jaki sposób świadczenie to zostało potraktowane na gruncie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach wykonywanej działalności prowadzą Państwo (…). Mogą Państwo, w zależności od dostępnej (…) infrastruktury, świadczyć także usługi w zakresie dostępu do (...), które również dostępne są (…) (usługi pozostałe).

Nie posiadają Państwo ściśle określonej grupy nabywców swoich towarów i usług co oznacza, że mogą one być zakupione przez każdego, kto jest zainteresowany ich nabyciem. Zatem wśród kupujących znajdują się także osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej oraz prowadzące działalność gospodarczą, które nabywają towary bądź usługi bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnicy ryczałtowi w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Klienci).

Państwa (…) oferują szeroki wybór posiłków gotowych do bezpośredniego spożycia - w zależności od możliwości (…), asortyment może się różnić. W procesie przygotowania posiłków korzystają Państwo z gotowych półproduktów dostarczanych przez zewnętrznych dostawców. Pracownicy (…) komponują półprodukty według stworzonych przez Państwa przepisów i receptur, tworząc finalne dania, które następnie oferowane są Klientom.

W ofercie Państwa (…) znajdują się: (…).

Wskazali Państwo, że proces przygotowywania posiłków przebiega według ustalonych procedur, zapewniających powtarzalność, niezmienność jakości i świeżości produktów, jakie otrzymuje Klient. Receptury wybranych składników objęte są tajemnicą handlową.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że dania z oferty oraz składniki posiłków są przygotowywane (…). Część produktów oferowanych przez Państwa w ramach usług gastronomicznych (…). Inne dania powstają (…).

Ponadto oferują Państwo różnego typu gorące oraz zimne napoje, (…). Zdarza się, że Klienci mogą nabyć także zestawy promocyjne (…).

Wskazali Państwo również, że większość należących do Państwa (…) wyposażona jest w infrastrukturę służącą stworzeniu przyjemnego i funkcjonalnego miejsca, w którym Klienci mogą spożywać jedzenie w komfortowych warunkach. W takich przypadkach (…) wyposażone są przykładowo w stoliki, krzesła, fotele czy klimatyzację. Zdarza się jednak, że (…), ze względu na swój rozmiar, nie posiadają wyodrębnionej części konsumpcyjnej, pomimo tożsamej oferty gastronomicznej. Na danej (…) można nabyć wówczas wyłącznie usługi gastronomiczne świadczone na wynos.

Pracownicy (…) zobowiązani są do dbania o porządek na całej (…) - także w części konsumpcyjnej, m.in. poprzez sprzątanie stolików po posiłkach i bieżące utrzymanie czystości. Jednocześnie Klienci mogą każdorazowo sami uprzątnąć swoje miejsce posiłku, korzystając z przygotowanych ogólnodostępnych koszy na odpady.

Z opisu sprawy wynika, że wydawanie posiłków oraz napoi odbywa się w trzech wariantach.

Pierwszym z nich jest bezpośrednia sprzedaż Klientom (…) („sprzedaż na miejscu”). Każdorazowo, Klient (…) ma możliwość zapoznania się z Państwa ofertą, która wyświetlona jest na tablicy informacyjnej. Po zapoznaniu się z ofertą, Klient przystępuje do złożenia zamówienia. W tym celu podchodzi do pracownika (…) znajdującego się za ladą, u którego składa zamówienie na określone produkty oraz ma możliwość ich indywidualizacji (…). Pracownicy (…) uprawnieni są do polecania określonych pozycji menu, informowania o promocjach cenowych, składzie produktów czy złożenia oferty doboru dodatkowych elementów posiłku. Każdorazowo Klient zobowiązany jest do zapłaty za zamówienie z góry, tj. w momencie składania zamówienia.

Realizacja zamówienia następuje poprzez wydanie go przy tej samej ladzie, przy której zostało ono złożone lub w innym miejscu służącym do wydawania zamówień. Zamówienie jest odbierane przez Klienta we własnym zakresie. Klient otrzymuje danie (…). Dodatkowo, jeżeli zamówienie obejmuje napój, (…).

Napoje zimne wydawane są bezpośrednio do ręki Klienta przez pracownika lub też Klient sam przynosi napój z półki sklepowej do kasy. W przypadku ciepłych napojów, każdorazowo Klient podchodząc do kasy deklaruje chęć zakupu danego wariantu napoju, a następnie sam obsługuje ekspres. W przypadku problemów z obsługą ekspresu, każdorazowo pracownicy Spółki są zobowiązani do wsparcia Klienta w jego obsłudze lub wydania mu napoju, samodzielnie obsługując ekspres. Produkty wydawane są przez pracowników Klientowi bez względu na liczbę wolnych miejsc w strefie konsumpcyjnej (…). Klienci nie maja możliwości uprzedniej rezerwacji miejsc. Po wydaniu zamówienia, pracownicy (…) nie obsługują już Klientów, tj. nie odbierają od niego opłat oraz nie podchodzą do stolików.

Drugim z wariantów jest złożenie przez Klienta zamówienia poprzez aplikację Państwa partnera („sprzedaż przez aplikację”). Wówczas Klient składa zamówienie na paczkę niespodziankę z ww. produktami. W jej skład wchodzić mogą zarówno dania jak i napoje, (…). Klient rezerwuję daną paczkę i następnie odbiera ją bezpośrednio (…). W tym przypadku Klienci dokonują opłaty z góry za pomocą aplikacji.

Trzecią z opcji jest bezpośrednia sprzedaż usług gastronomicznych z okienka (dalej jako: „sprzedaż z okienka”). Polega ona na wydawaniu posiłków i napojów bezpośrednio przez specjalnie wydzielone okienko, bez wchodzenia do budynku (…). Klienci dokonują zatem w jednym miejscu zarówno złożenia, opłaty jak i odbioru zamówienia.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że oprócz wymienionej oferty gastronomicznej, zapewniają Państwo Klientom szeroki zakres usług pozostałych, które podnoszą komfort korzystania (…) i odpowiadają na różnorodne potrzeby Klientów. Do usług pozostałych należą: (…).

Każda z powyższych usług dostępna jest dla Klientów po uiszczeniu stosownej opłaty w kasie lub w automacie (w zależności od wyposażenia …), która uprawnia ich do korzystania z wybranych urządzeń lub przestrzeni przez określony czas. Pracownicy (…) są również odpowiedzialni za regularną kontrolę sprawności oraz czystości sprzętów służących do realizacji innych usług i zapewnienie ich właściwego działania.

Państwa wątpliwości w zakresie pytań oznaczonych nr 1 i 2 dotyczą określenia:

   - czy przestawiona przez Państwa we wniosku sprzedaż usług gastronomicznych (tj. sprzedaż posiłków i napojów w trzech wariantach sprzedaży) oraz sprzedaż usług pozostałych na rzecz Klientów nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej;

   - czy sprzedaż usług gastronomicznych w wariancie „sprzedaży przez aplikację” pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej - w przypadku gdy Organ uzna że sprzedaż w ramach „sprzedaży przez aplikację” nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.

W świetle omówionych wyżej przepisów, mając na uwadze Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i 2, należy odrębnie ocenić sprzedaż dokonywaną w ramach „sprzedaży na miejscu”, sprzedaż dokonywaną w ramach „sprzedaży przez aplikację”, sprzedaż dokonywaną w ramach „sprzedaży z okienka”, jak również sprzedaż pozostałych usług (tj. ...).

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że dokonywana przez Państwa na rzecz konsumentów:

   - sprzedaż posiłków gotowych oraz napojów zimnych i gorących w ramach „sprzedaży na miejscu” niezależnie od tego czy jest ona prowadzona (…) posiadających wyodrębnioną część konsumpcyjną;

   - sprzedaż w ramach „sprzedaży z okienka”;

podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Przedmiotem sprzedaży w powyższych przypadkach są bowiem określone produkty, a więc niewątpliwie rzeczy, w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy. Czynności, które służą przygotowaniu tych produktów, celem wydania konsumentowi w postaci np. rozmrażania, podgrzewania w specjalnych urządzeniach i kompletowaniu produktu finalnego, stanowią czynności dodatkowe, które dla celów opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej nie powinny zmieniać charakteru czynności głównej tj. czynności polegającej na sprzedaży produktu.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 1061, ze zm.):

Sprzedawane przez Państwa produkty mają postać materialną i wraz z ich sprzedażą zmienia się właściciel tych rzeczy. Usługi występujące wraz ze sprzedażą produktów gastronomicznych i napojów tj. rozmrażanie, podgrzanie, kompletowanie, obsługa lub pomoc w obsłudze ekspresu itp. nie wystąpiłyby gdyby nie produkt główny, przygotowaniu któremu one towarzyszą. Dlatego też przedmiotem sprzedaży, w okolicznościach opisanych we wniosku, są towary w postaci produktów gastronomicznych i napojów ciepłych oraz gorących. Ponadto w przypadku zakupu napojów zimnych i gorących samo wydanie przez pracownika napoju zimnego czy też obsługa ekspresu i wydanie napoju gorącego oraz pomoc przy obsłudze ekspresu (w przypadku problemów) nie świadczy o tym, że jest to usługa dominująca nad czynnością sprzedaży towaru (napoju zimnego lub gorącego) Oznacza to, że czynność sprzedaży produktów gastronomicznych oraz napojów zimnych i ciepłych w ramach „sprzedaży na miejscu” niezależnie od tego czy (…) posiada czy też nie posiada wyodrębnioną część gastronomiczną lub w ramach „sprzedaży z okienka” dokonywana na rzecz konsumentów (Klientów) podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

W tym miejscu należy wskazać, ze Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 10 marca 2011 w połączonych sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09, C-502/09 wskazał, że gdy przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny, nie można uznać takiego świadczenia za usługę, ale powinno być traktowane dla celów VAT jako dostawa towarów (nawet jeżeli konieczne jest wykonanie wielu czynności, które zapewnić mają odpowiednie przygotowanie posiłku).

Taką sytuacją jest opisana przez Państwa sprzedaż w ramach „sprzedaży na miejscu” oraz „sprzedaży z okienka”, gdzie - jak Państwo wskazali - proces przygotowywania posiłków przebiega według ustalonych procedur, zapewniających powtarzalność, niezmienność jakości i świeżości produktów.

Wobec powyższego w zakresie sprzedaży w ramach „sprzedaży na miejscu” niezależnie od tego czy (…) posiada czy też nie posiada wyodrębnioną część gastronomiczną oraz „sprzedaży z okienka”, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży produktów w ramach „sprzedaży przez aplikację” wskazać należy, że nie można tej sprzedaży uznać za sprzedaż detaliczną. Jak wynika z okoliczności sprawy sprzedaż ta nie będzie dokonywana na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta - zamówienie będzie bowiem dokonywane przez aplikację Państwa partnera, płatność również zostanie dokonana przez aplikację, natomiast w lokalu nastąpi wyłącznie odbiór zamówienia.

Nie można również uznać, że dokonywana przez Państwa sprzedaż jest dokonywana poza lokalem przedsiębiorstwa, bowiem przedstawiona przez Państwa sytuacja nie wypełnia żadnej z przesłanek wskazanych w art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że stosowany przez Państwa model sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” nie jest sprzedażą detaliczną w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Tym samym - odpowiadając jednocześnie na Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 - należy uznać, że sprzedaż dokonywana w ramach „sprzedaży przez aplikację” podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Odnosząc się natomiast do oferowanych i sprzedawanych przez Państwa usług pozostałych, tj. usług (...) należy wskazać, że skoro te czynności są usługami i w ramach nich nie dochodzi do sprzedaży towarów, to tym samym nie stanowią one sprzedaży detalicznej w rozumieniu ustawy. Jak wskazano wynika z wyjaśnień wskazanych powyżej, opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej nie podlega sprzedaż usług.

Oferowane przez Państwa usługi pozostałe, tj. (…) nie stanowią sprzedaży towarów w rozumieniu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. W ramach nabycia usług pozostałych Klient nie nabywa bowiem żadnych rzeczy ruchomych lub ich części (nie uzyskuje na własność rzeczy ruchomych lub ich części), tylko odpłatnie korzysta z udostępnionych przez Państwa (...) przez określony czas.

Oznacza to zatem, że sprzedaż usług pozostałych - ze względu na ich niewątpliwy charakter jako usług - nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że Państwa stanowisko jest:

   - prawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” i sprzedaży pozostałych usług oraz w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, tj. pozostania „sprzedaży przez aplikację” poza zakresem ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej;

   - nieprawidłowe - w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży na miejscu” oraz „sprzedaży z okienka”.

Państwa wątpliwości w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3, 4 i 5, w przypadku uznania, że sprzedaż ta nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, dotyczą określenia:

   - czy są Państwo uprawnieni do zakwalifikowania jako sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży usług gastronomicznych oraz pozostałych usług na rzecz osób prawnych, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nabywających towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą do której wystawiona została tzw. faktura uproszczona (paragon z NIP nabywcy w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł) zgodnie z art. 106e ust 5 pkt 3 ustawy o VAT lub do której została wystawiona w sposób prawidłowy faktura VAT wraz z NIP nabywcy - w przypadku gdy kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł - w sytuacji w której wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej;

   - czy w przypadku udokumentowania transakcji w inny sposób niż fakturą, na przykład poprzez wystawienie tzw. faktury uproszczonej, o której mowa w art. 106e ust 5 pkt 3 ustawy o VAT na kwotę przekraczającą 450 zł, transakcja ta - do momentu wystawienia faktury właściwej - nadal podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej - w sytuacji w której wskazana sprzedaż nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej oraz będą Państwo uprawnieni do zakwalifikowania jako sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży usług gastronomicznych oraz pozostałych usług na rzecz osób prawnych, oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nabywających towary w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą do której wystawiona została tzw. faktura uproszczona lub do której została wystawiona w sposób prawidłowy faktura VAT wraz z NIP nabywcy - w przypadku gdy kwota należności ogółem przekracza kwotę 450 zł;

   - czy po wystawieniu właściwej faktury, powinni Państwo uznać ją za wyłączona z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, zmniejszając podstawę opodatkowania w miesiącu wystawienia faktury w sytuacji, w której w przypadku udokumentowania transakcji w inny sposób niż fakturą, na przykład poprzez wystawienie tzw. faktury uproszczonej na kwotę przekraczającą 450 zł, transakcja ta - do momentu wystawienia faktury właściwej - nadal podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 775, ze zm.):

Jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3, 5, 8, 9, 11, 12, 13, 14 ustawy o VAT:

Faktura powinna zawierać:

 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

      11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

          12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

               13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

               14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Stosownie do art. 106e ust. 5 ustawy o VAT:

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT:

Jak wynika z zacytowanych już wcześniej przepisów, przedmiotem opodatkowania jest przychód ze sprzedaży detalicznej dokonywanej na terytorium Polski w lokalu przedsiębiorstwa lub poza tym lokalem. W zakresie rozumienia pojęć „lokal przedsiębiorstwa oraz „umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa” przepisy ustawy odwołują się do definicji zawartych w ustawie z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1796; dalej jako: „ustawa o prawach konsumenta”).

Podstawą opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej (co również zostało powyżej wskazane) jest nadwyżka - ponad kwotę 17 000 000 zł w danym miesiącu - przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy, zaewidencjonowanej przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem przewidzianym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2024 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2024 r. poz. 1902).

Przy czym kluczowym elementem uznania sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie fiskalnej za sprzedaż inną niż detaliczna jest spełnienie kryterium w postaci wystawienia albo niewystawienia faktury VAT. W ten sposób ustala się wielkość sprzedaży niefakturowaną, a więc zaewidencjonowaną przy użyciu kas rejestrujących.

Przy czym w przypadku, w którym kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł/100 euro faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem, że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. Jest to wtedy tzw. faktura uproszczona.

Ponadto, z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 237, ze zm.):

1.Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

2. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

3. Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Identyfikatorem podatkowym jest:

1) numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług lub nieprowadzących działalności gospodarczej;

2) NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że, podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane posługiwać się, dla celów tej działalności, numerem identyfikacji podatkowej NIP, podczas gdy osoby nieprowadzące działalności gospodarczej dokonujące zakupów towarów i usług, które występują z żądaniem wystawienia faktury, powinny posługiwać się numerem PESEL.

Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP występuje wyłącznie w przypadku zakupu towarów lub usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że w sytuacji gdy zakupu dokonuje osoba prowadząca działalność gospodarczą ale dany zakup przeznaczony jest na cele niezwiązane z tą działalnością, nabywca powinien posługiwać się numerem PESEL a nie numerem NIP.

Niemniej jednak wskazać należy, że obowiązki te dotyczą zaliczenia do podstawy opodatkowania wyłącznie przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy. Tym samym przychody uzyskiwane w ramach sprzedaży usług nie będą wliczane do podstawy opodatkowania podatku od sprzedaży detalicznej niezależnie od tego na jaka jest należność za świadczone usługi oraz czy została do tych usług wystawiona faktura VAT.

Z uwagi na uwarunkowanie zawarte w treści sformułowanego przez Państwa we wniosku pytania oznaczonego we wniosku nr 3, tj. uzależnienie odpowiedzi na to pytanie od stwierdzenia, że sprzedaż ta nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej - ocena Państwa stanowiska w odniesieniu do tego pytania będzie dokonana wyłącznie względem sprzedaży dokonywanej w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych.

Jak już wykazano w odpowiedzi na pytanie nr 1, sprzedaż dokonywana w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaż usług pozostałych nie stanowią sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Oznacza to tym samym, że sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej, a przychody z niej uzyskane w ramach sprzedaży dokonywanej w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych nie będą wliczane do podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz stan sprawy wskazać należy, że sprzedaż dokonywana w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaż usług pozostałych nie będą wliczane do podstawy opodatkowania podatku od sprzedaży detalicznej niezależnie od tego jaka jest należność za świadczone usługi (tj. czy przekracza wartość 450 zł/100 euro, czy też nie) oraz czy została do tych usług wystawiona faktura VAT w sposób prawidłowy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych, należy uznać za nieprawidłowe, bowiem jakkolwiek wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w postaci możliwości zakwalifikowania sprzedaży powyższych usług jako sprzedaż niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej, to jednak z innej przyczyny niż wskazali Państwo we własnym stanowisku.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytań nr 4 i 5 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych wskazać należy, że w zakresie sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych nie ma znaczenia kto był stroną tej sprzedaży oraz jaka była kwota należna z jej tytułu (czy przekraczała wartość 450 zł/100 euro, czy też nie) jak również czy została do tej sprzedaży wystawiona faktura VAT w sposób prawidłowy. Sprzedaż dokonywana przez Państwa w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych niezależnie od statusu nabywcy, czy też sposobu udokumentowania transakcji, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 4 i 5 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych, należy uznać za nieprawidłowe bowiem jakkolwiek wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w postaci finalnego uznania sprzedaży powyższych usług jako sprzedaż wyłączoną z podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, to jednak z innej przyczyny niż wskazali Państwo we własnym stanowisku.

Z uwagi natomiast na uwarunkowanie zawarte w treści sformułowanego przez Państwa pytania oznaczonego we wniosku nr 3, tj. uzależnienie odpowiedzi na to pytanie od stwierdzenia, że sprzedaż ta nie stanowi sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej - ocena Państwa stanowiska w zakresie pytań nr 3-5 w odniesieniu do sprzedaży w ramach „sprzedaży na wynos” oraz „sprzedaży z okienka”, staje się bezprzedmiotowa.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa sytuacji prawnopodatkowej oraz sprawy będącej przedmiotem zadanych we wniosku pytań i została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Z tego też względu - z uwagi na uwarunkowanie zawarte w treści sformułowanego przez Państwa pytania oznaczonego we wniosku nr 3, tj. uzależnienie odpowiedzi na to pytanie od stwierdzenia, że sprzedaż ta nie stanowi sprzedaży detalicznej - w odniesieniu do pytań oznaczonych nr 3-5 udzielono odpowiedzi wyłącznie w zakresie sprzedaży w ramach „sprzedaży przez aplikację” oraz sprzedaży usług pozostałych, które w ocenie Organu nie stanowią sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.