Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0111-KDIB3-3.4012.435.2025.1.PJ

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 13 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opisanej we wniosku sprzedaży za odpłatną dostawę towarów, uznania, że opisana sprzedaż nie podlega opodatkowaniu w Polsce oraz sposobu dokumentowania sprzedaży i obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej wpłynął 14 lipca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, wiodącym przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż towarów w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Wnioskodawca prezentuje i oferuje towary we własnym imieniu, za pośrednictwem własnej strony internetowej (dalej: „Strona internetowa”), na której zamieszczane są oferty sprzedaży. (...).

Model działania Wnioskodawcy ma wyglądać następująco:

1.   Podatnik wyszukuje produkty oferowane na zagranicznych stronach internetowych chińskich sprzedawców, kierując się m.in. jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy (bazującą na opiniach kupujących).

2.   Informacje dotyczące towarów oferowanych na stronie chińskich sprzedawców są pobierane, modyfikowane i prezentowane na prowadzonej przez Wnioskodawcę Stronie internetowej. Podatnik faktycznie nabywa towar i sprzedaje je do odbiorców w Polsce. Modyfikacja ofert sprzedawców polega m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu spersonalizowanych opisów, edycji graficznej zdjęć produktowych - celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Klienci mogą nabywać wyłącznie towary zamieszczone na stronie internetowej Wnioskodawcy. Chińscy sprzedawcy nie mają prawa do zmian w opisach towarów na stronie internetowej Wnioskodawcy.

3.   Klienci (co do zasady: osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski) składają zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej Wnioskodawcy. Przed złożeniem zamówienia klient jest zobligowany do wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia, na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

4.   W ramach organizacji zamówienia Wnioskodawca dokonuje w imieniu i na rzecz klienta, zamówienia towaru od chińskiego dostawcy oraz uiszcza zapłatę za zamówiony przez klienta towar.

5.   W ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie występuje jako importer towaru ani nie jest zobowiązany do uiszczania opłat celno-skarbowych.

6.   Ewentualny zwrot towaru klient powinien kierować bezpośrednio do Wnioskodawcy. Następnie Wnioskodawca odsyła towar do chińskiego dostawcy lub utylizuje towar (jeżeli jest on uszkodzony).

7.   Na podstawie złożonego przez klientów zamówienia, Wnioskodawca działający w imieniu klientów, nabywa towary od chińskich sprzedawców; w stosownym formularzu Wnioskodawca wpisze dane klientów, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów, w taki sposób poinformuje sprzedawców o tym, że działa jako pośrednik.

8.   Zamówienie złożone w postaci elektronicznej wiąże klienta, jeżeli na podany przez klienta adres poczty elektronicznej Wnioskodawca prześle potwierdzenie przyjęcia do realizacji zamówienia, które stanowi oświadczenie Podatnika o przyjęciu zamówienia klienta i z chwilą jej otrzymania przez klienta zawarta zostaje umowa sprzedaży.

9.   Sprzedawcy z Chin wysyłają nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres.

10. Prawo do rozporządzania towarem przejdzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy. Wnioskodawca w krótkim czasie od zaksięgowania płatności składa zamówienie u sprzedawcy i opłaca je.

11.Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność z tytułu niezgodności towaru z umową sprzedaży. Jeżeli okaże się, że towar jest niezgodny z umową, klient może złożyć oświadczenie o odstąpieniu od ww. umowy.

12.Zakupiony towar nie trafia do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca uzyskuje od sprzedawców faktury potwierdzających zakup towarów przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmuje się sprzedawca.

13.Oferowane towary na stronie internetowej są i będą towarami o wartości rzeczywistej wyrażonej w złotych nieprzekraczającej równowartości 150 euro.

14.Wnioskodawca dokumentuje każdą transakcję w ewidencji sprzedaży zawierającej informacje na temat nabywcy oraz przedmiotu transakcji. Na życzenie konsumenta wystawiana jest faktura dokumentująca sprzedaż towarów.

15.Podatnik nie dokonał oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS).

16.Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie dysponuje fizycznie towarem, w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski. Towar jest przesyłany bezpośrednio od sprzedawców z Chin do końcowego odbiorcy na terytorium Polski lub innego kraju UE i to na odbiorcy końcowym spoczywa obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

Pytania

1)   Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż opisana w stanie faktycznym sprzedaż, która jest realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce stanowi odpłatną dostawę towarów?

2)   Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż opisana w stanie faktycznym, która jest realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

3)   W jaki sposób Wnioskodawca powinien w opisanym stanie faktycznym dokumentować sprzedaż oraz czy ma on obowiązek jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej?

Pana stanowisko w sprawie

1)   Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym sprzedaż, która jest realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce stanowi odpłatną dostawę towarów.

2)   Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisana w stanie faktycznym, która jest realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

3)   Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotowa sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, nie ma obowiązku wystawiania faktur oraz ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Uzasadnienie

Ad 1)

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności dokonywane na rzecz Klientów wypełniają zmamiona handlu towarem. Efektem wykonanych czynności (istotą zamówienia) jest konkretny towar w postaci towaru prezentowanego na stronie internetowej, który w takiej postaci jest dostarczany bezpośrednio klientowi (ostatecznemu nabywcy). To Wnioskodawca wyszukuje i decyduje jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na Stronie internetowej. Jak zostało przedstawione w stanie faktycznym, klient może zakupić jedynie towar, który został zamieszczony na Stronie internetowej Wnioskodawcy. Klienci Wnioskodawcy nie mają wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru, nie decydują też o wyborze oferty i podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar. O wyborze sprzedawcy oraz cenie towaru wystawionego na własnej Stronie internetowej decyduje wyłącznie Wnioskodawca.

Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu zrealizowania zamówienia nie stanowią dla klientów celu samego w sobie, Klient jest zainteresowany nabyciem konkretnego towaru. W chwili złożenia zamówienia u sprzedawcy, na Klienta zostaje przeniesione prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

23 grudnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.575.2024.2.RST;

19 listopada 2024, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.443.2024.2.RST;

23 lipca 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.178.2024.1.MAZ;

18 września 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.256.2023.2.JSU;

21 lipca 2023 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.177.2023.2.RD;

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zatem stwierdzić, że w przypadku, w którym Wnioskodawca dokonuje zamówienia towaru na rzecz Klientów, dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2)

Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w uzasadnieniu do pytania pierwszego, zdaniem Wnioskodawcy w celu prawidłowego ustalenia miejsca opodatkowania zastosować należy przepisy dotyczące dostawy towarów.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. Przez terytorium kraju

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ww. ustawy)

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do procedury szczególnej IOSS i nie będzie dokonywać odprawy celnej na terytorium Polski. To na odbiorcy końcowym (kliencie) spoczywać będzie obowiązek wypełnienia formalności celnych związanych z importem towaru, a zatem klient będzie podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Aby ustalić miejsce opodatkowania, konieczna jest analiza przepisów art. 22 ustawy o VAT, które określają miejsce dostawy towarów. W opinii Wnioskodawcy, przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż Podatnik nie jest zarejestrowany w szczególnej procedurze IOSS.

Ponadto nie będzie miał zastosowania art. 22 ust. 4 ustawy o VAT, mający zastosowania do transakcji łańcuchowych, w myśl którego, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów. Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw na rzecz importera towarów, tj. klienta końcowego. Przed dokonaniem importu towar nie zostanie dopuszczony do obrotu jako towar wspólnotowy podlegający konsumpcji. Ponadto, wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywać będzie na kliencie (ostatecznym odbiorcy). Klient i jednocześnie importer towarów, nabywać będzie przedmiotowe towary od Wnioskodawcy, z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego (Chiny). Odrzucić należy zatem możliwość zastosowania w przedstawionym stanie przyszłym art. 22 ust. 4 ustawy o VAT. Przepis ten odnosi się do dostaw dokonanych przez importera. W żadnym wypadku nie można w oparciu o jego treść czynić ustalenia w zakresie miejsca świadczenia dostaw na wcześniejszych etapach przed importerem.

W takim przypadku miejsce dostawy towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy ustalać zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jako dokonane i opodatkowane w miejscu rozpoczęcia wysyłki, czyli na terytorium państwa trzeciego.

Powyższe rozumienie przepisów zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych przedstawionych w uzasadnieniu do pytania pierwszego niniejszego wniosku. W związku z tym, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, należy uznać, że transakcja objęta zapytaniem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Miejscem opodatkowania w tym przypadku będzie terytorium poza Unią Europejską, tj. Chiny.

Ad 3)

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, przepisy rozdziału 1 działu XI „Dokumentacje” stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a)  państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)  państwa trzeciego.

Z powołanego art. 106a pkt 2 lit. b ww. ustawy wynika, że przepisy dotyczące wystawiania faktur stosuje się m.in. do dostawy towarów dokonywanych przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju - w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego. W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Natomiast w myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, kiedy obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 - wówczas podatnik jest obowiązany wystawić fakturę - na żądanie nabywcy towaru.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy (dostawa nie będzie podlegała VAT w Polsce) należy uznać, że w przypadku transakcji dokonywanych w ramach opisanego modelu, co do zasady Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury na rzecz klienta indywidualnego. Jeżeli jednak taka dostawa zostanie udokumentowana fakturą, wówczas nie powinna ona wskazywać stawki ani kwoty podatku. W pozycji „stawka podatku” Wnioskodawca może wpisać oznaczenie „NP.” (nie podlega opodatkowaniu).

Jednocześnie, z uwagi na to, że obowiązkowi ewidencji na kasie rejestrującej podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, dostawy towarów dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców indywidualnych z miejscem zamieszkania na terytorium kraju, dla których miejscem świadczenia (opodatkowania) nie jest terytorium kraju, nie będą podlegały wynikającemu z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w Polsce.

W konsekwencji sprzedaż towarów dokonywana przez Wnioskodawcę nie będzie musiała być dokumentowana fakturami, ani rejestrowana za pomocą kas ewidencjonujących.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) zwanej dalej ustawą

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Import towarów to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” - zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy - dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia przyszłego wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem VAT, wiodącym przedmiotem działalności gospodarczej jest sprzedaż towarów w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Prezentuje Pan i oferuje towary we własnym imieniu, za pośrednictwem własnej strony internetowej, na której zamieszczane są oferty sprzedaży. Wyszukuje Pan produkty oferowane na zagranicznych stronach internetowych chińskich sprzedawców. Klienci mogą nabywać wyłącznie towary zamieszczone na Pana stronie internetowej. Chińscy sprzedawcy nie mają prawa do zmian w opisach towarów na Pana stronie internetowej. Klienci, którymi są co do zasady osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski, składają zamówienia na towary za pośrednictwem Pana Strony internetowej. W ramach organizacji zamówienia dokonuje Pan w imieniu i na rzecz klienta, zamówienia towaru od chińskiego dostawcy oraz uiszcza zapłatę za zamówiony przez klienta towar. Sprzedawcy z Chin wysyłają nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Prawo do rozporządzania towarem przejdzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy, w krótkim czasie od zaksięgowania płatności składa Pan zamówienie u sprzedawcy i opłaca je. Ponosi Pan odpowiedzialność z tytułu niezgodności towaru z umową sprzedaży. Oferowane towary na stronie internetowej są i będą towarami o wartości rzeczywistej wyrażonej w złotych nieprzekraczającej równowartości 150 euro.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy prawidłowe jest Pana stanowisko że sprzedaż opisana w stanie faktycznym, która jest realizowana przez Pana na rzecz klientów indywidualnych zamieszkałych głównie w Polsce stanowi odpłatną dostawę towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Mając na uwadze Pana wątpliwości przedstawione w powyższym pytaniu należy wskazać - jak już zaznaczono na wstępie - że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

W analizowanej sprawie to Pan decyduje o asortymencie, warunkach oferty, ponosi odpowiedzialność za dostarczony towar oraz przyjmuje Pan zwrot towaru. Świadczy to o tym, że to Pan dokonuje dostawy towaru (który nabywa Pan od podmiotu trzeciego) na rzecz klienta.

Zatem w opisanych okolicznościach występują dwie transakcje – jedną jest zamówienie przez Pana towaru od sprzedawcy z Chin, a drugą sprzedaż przez Pana tego towaru klientowi. W pierwszej z nich prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przechodzi na Pana.

Wobec powyższego to Pan przenosi prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na klienta i tym samym opisana we wniosku realizowana przez Pana transakcja wpisuje się w definicję dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do pytania nr 2 Pana wątpliwości dotyczą określenia miejsca opodatkowania opisanej w ramach przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego sprzedaży realizowanej przez Pana na rzecz klientów indywidualnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy;

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1b)sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

1c)sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Jak stanowi art. 22 ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ustawy:

W przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia dostawę towarów.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przepisy ust. 2-2e nie mają zastosowania do dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika.

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. Powyższe przepisy regulują zasady ustalania miejsca opodatkowania dostaw towarów. Jednocześnie przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności, powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) na terytorium kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów - to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W opisanej we wniosku sprawie mamy do czynienia z transakcją łańcuchową. W transakcję tę zaangażowane będą następujące podmioty: chiński Sprzedawca, Pan oraz ostateczny Klient. Zakupiony towar nie trafia do Pana, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, który w kolejności uczestnik transakcji jest podatnikiem z tytułu importu towarów. Jak wskazał Pan opisie stanu faktycznego w ramach realizowanych świadczeń nie występuje Pan jako importer towaru ani nie jest zobowiązany do uiszczania opłat celno-skarbowych. Wskazał Pan również, że nie dokonuje Pan odprawy celnej na terytorium Polski, i to na odbiorcy końcowym spoczywa obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

W sprawie nie znajdzie zatem zastosowania przepis art. 22 ust. 4 bowiem nie jest Pan podatnikiem z tytułu importu towarów. Oznacza to tym samym, że miejscem świadczenia dostawy towarów dokonanej przez Pana na rzecz tego klienta zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest miejsce rozpoczęcia wysyłki tj. terytorium kraju trzeciego. Oznacza to, że opisana przez Pana w stanie faktycznym dostawa towarów dokonana przez Pana na rzecz klientów nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Pana wątpliwości w zakresie pytania nr 3 dotyczą natomiast ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym powinien Pan dokumentować sprzedaż oraz czy ma Pan obowiązek jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej

W myśl art. 106a pkt 1 i 2 ustawy:

Przepisy niniejszego rozdziału, stosuje się do:

1)sprzedaży, z wyjątkiem:

a)przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,

b)czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;

2)dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a)państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)państwa trzeciego.

Z kolei w myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b)czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a)otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy jakie powinna zawierać faktura zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać m.in.:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem […].

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że w związku z dostawami towarów przez Pana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji gdy miejscem opodatkowania nie jest terytorium kraju, a Pan nie dokonał oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych (procedura IOSS), nie jest Pan zobowiązany do wystawienia faktury w myśl polskiej ustawy o VAT. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję powinna być wystawiona na podstawie przepisów obowiązujących w miejscu opodatkowania dokonanej dostawy, tj. w kraju trzecim.

Odnośnie zaś obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej należy wskazać, że w myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 3a ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1)wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a)w postaci papierowej lub

b)za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony;

2)dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;

3)udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;

4)poddawać kasy rejestrujące w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis kas rejestrujących;

5)(uchylony)

6)przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2023 r. poz. 120, 295 i 1598);

7)stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;

8)dokonać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b;

9)prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;

10)(uchylony)

11)poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji;

12)zapewnić połączenie umożliwiające przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3;

13)zakończyć używanie kas rejestrujących w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy kas rejestrujących, zapewniając zabezpieczenie danych z kasy rejestrującej.

Cytowany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W analizowanej sytuacji, mimo że dokonuje Pan transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to czynności opisane we wniosku nie podlegają rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonanej dostawy nie będzie terytorium Polski tylko kraju trzeciego. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Pana stanowiskiem, że nie jest Pan zobowiązany do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.