Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży tych działek.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 9 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek i niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży tych działek. Uzupełniła go Pani pismem z 2 sierpnia 2025 r. (data wpływu 7 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, zamieszkałą w (...) i zatrudnioną na podstawie umowy o pracę na (...) od 2006 roku. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT - ani czynnym, ani zwolnionym.

W 2007 roku Wnioskodawczyni nabyła, częściowo w drodze dziedziczenia po swym ojcu (prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego w (...) z dnia 31.08.2007 roku o stwierdzeniu nabycia spadku, sygn. akt (...)), a w 2009 roku częściowo w formie darowizny od matki (umowa darowizny z dnia 07.11.2009 r., rep. (…)), niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni 1,6647 ha (działki nr 1 i 2) położoną w gminie (…) w powiecie (…). Wskazana nieruchomość położona była na terenie, dla którego nie było aktualnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów oznaczona była symbolami PsIV i PsVI, a zatem stanowiła ziemię niskiej klasy. Nieruchomość ta była w przeszłości częścią gospodarstwa rolnego prowadzonego przez rodziców Wnioskodawczyni, w ramach którego przez ok. 30 lat zajmowali się zawodowo pszczelarstwem. Po dokonaniu spadku i darowizny przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nie wykorzystywała jej w żaden sposób - nie dokonywała żadnych wysiewów, nikomu jej nie dzierżawiła ani nie wynajmowała. Od końca roku, w którym nastąpiło nabycie ziemi przez Wnioskodawczynię, upłynęło ponad 5 lat. Ze względu na stałe miejsce zamieszkania w  (...) (ponad 400 km od lokalizacji gruntu) oraz brak możliwości osobistego zarządzania nieruchomością, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zbyciu tej nieruchomości.

Z przyczyn praktycznych i technicznych, działka została podzielona geodezyjnie na 15 mniejszych działek o numerach 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, z czego jedna (nr 17) pełni funkcję drogi wewnętrznej umożliwiającej dostęp do drogi publicznej (pierwotna działka nr 1 nie miała takiego dostępu) (decyzja Wójta Gminy z dnia 10.10.2024). Dla tych działek uzyskano decyzję o warunkach zabudowy.

Działki nie zostały uzbrojone - nie doprowadzono mediów ani nie zrealizowano żadnej infrastruktury technicznej. Podział miał na celu wyłącznie ułatwienie sprzedaży - zbycie dużego areału jest rynkowo bardzo trudne i wiąże się uzyskaniem relatywnie niższej ceny za nieruchomość. Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych działań deweloperskich: nie uzbrajała terenu, nie utwardzała działki drogowej, nie zawierała umów z dostawcami mediów, nie korzystała z usług pośredników nieruchomości, nie grodziła działek. Wnioskodawczyni nie planuje żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie terenu przeznaczonego do sprzedaży, nie posiada w tym zakresie wiedzy i doświadczenia, nie prowadzi działalności deweloperskiej ani innej działalności gospodarczej. Od 2006 r. jest pracownikiem naukowym na publicznej uczelni (...), a sprzedaż gruntu nastąpi w ramach zwykłego wykonywania prawa własności i zarządzania majątkiem prywatnym. Dla celów sprzedaży Wnioskodawczyni samodzielnie zamieściła ogłoszenia w serwisach internetowych. Dotychczas sprzedano dwie z czternastu działek.

Działania Wnioskodawczyni nie mają na celu prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jednorazowe zbycie majątku prywatnego nabytego w drodze spadku i darowizny, co stanowi realizację jej prawa do zarządzania mieniem osobistym.

Na pytania postawione w wezwaniu o treści:

1)doprecyzowała opis sprawy, tj. wskazała:

a)Czy dokonywała Pani już wcześniej sprzedaży nieruchomości, a jeżeli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

·kiedy i w jaki sposób weszła Pani w posiadanie tych nieruchomości;

·w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte;

·w jaki sposób działki były wykorzystywane przez Panią od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży;

·kiedy dokonała Pani ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży;

·ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe);

·czy z tytułu ich sprzedaży odprowadzała Pani podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R;

·na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek?

b)Czy posiada Pani inne działki, które w przyszłości zamierza Pani sprzedać?

c)Czy opodatkowała Pani podatkiem VAT sprzedaż dwóch działek, o których mowa we wniosku?

Udzieliła Pani odpowiedzi:

1a) Sprzedaż innych nieruchomości:

Nie dokonywała Pani wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości, poza dwiema działkami (nr 3 i 16) opisanymi we wniosku z 09.06.2025 r.

Obie działki zostały nabyte częściowo w drodze dziedziczenia w 2007 r. po Pani ojcu, a częściowo w drodze darowizny w 2009 r. od Pani matki. Nie były wykorzystywane w żaden sposób - nie uprawiała ich Pani, nie wydzierżawiała, nie uzbrajała ani nie zabudowywała.

Sprzedaż działek nr 3 i 16 nastąpiła w dniu 16 stycznia 2025 r. przed notariuszem (…) prowadzącą kancelarię przy (...). Przyczyną sprzedaży była niemożność osobistego korzystania z gruntu położonego w znacznej odległości od Pani miejsca zamieszkania oraz brak możliwości jego zagospodarowania. Sprzedane działki były niezabudowane. Nie odprowadzała Pani podatku VAT z tytułu ich sprzedaży, nie składała Pani deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia VAT-R. Środki uzyskane ze sprzedaży pozostają obecnie na Pani prywatnym koncie bankowym. Planuje Pani ich wykorzystanie na cele osobiste, w tym na remont mieszkania. Nie zostały one zaangażowane w działalność gospodarczą.

1b) Inne działki do ewentualnej sprzedaży:

Tak. Z podziału nieruchomości oznaczonych pierwotnie numerami ewidencyjnymi 1 i 2 powstało łącznie 14 działek oraz działka nr 17 pełniąca funkcję wewnętrznej drogi dojazdowej, co zostało opisane we wniosku z 09.06.2025 r.

Do tej pory sprzedała Pani jedynie dwie działki (wymienione wyżej nr 3 i 16). W przypadku pozostałych nie została jeszcze podjęta żadna konkretna decyzja o terminie sprzedaży. Zbycie działek odbywać się będzie stopniowo, w miarę zainteresowania kupujących, lecz nie ma charakteru powtarzalnego, zorganizowanego ani inwestycyjnego.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni będzie działać jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działek wydzielonych z odziedziczonego gruntu, a tym samym - czy transakcje sprzedaży tych działek będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do działań wskazujących na prowadzenie działalności gospodarczej. Sprzedaż gruntu ma charakter incydentalny i wynika z konieczności wyzbycia się odziedziczonego majątku rodzinnego, znajdującego się w znacznej odległości od miejsca zamieszkania.

Działania takie jak podział gruntu, uzyskanie warunków zabudowy czy publikacja ogłoszenia nie stanowią samodzielnie podstawy do uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT oraz nie świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej. Brak jest również cech powtarzalności, planowości oraz ciągłości, charakterystycznych dla działalności gospodarczej, które są niezbędne do zakwalifikowania danego zachowania jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawczyni nie prowadziła, nie prowadzi i nie planuje prowadzenia działalności gospodarczej. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię mieszczą się w granicach zarządzania majątkiem prywatnym (brak przesłanek profesjonalnej działalności - brak uzbrojenia, infrastruktury, marketingu czy działań inwestycyjnych).

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w następujących orzeczeniach i interpretacjach:

·wyroku WSA w P. z 18.10.2017 r. (I SA/Łd 612/17)

Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy oraz dokonanie podziału nieruchomości nie przesądzają o prowadzeniu działalności gospodarczej: Sąd uznał, że tego rodzaju działania mieszczą się w granicach zwykłego wykonywania prawa własności. W szczególności wskazano, że samo wystąpienie o WZ i podział działki - nawet na kilkanaście działek wraz z drogą wewnętrzną - nie oznaczają jeszcze profesjonalnej, zorganizowanej aktywności w obrocie nieruchomościami. Podkreślono także brak uzbrojenia, brak marketingu, brak wniosków o przyłącza do sieci - co łącznie świadczy o tym, że sprzedający działał jako osoba fizyczna zarządzająca majątkiem prywatnym, a nie jako podatnik VAT.

·wyroku NSA z 6.10.2022 r. (I FSK 1912/18)

Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomości nie są jednoznaczne z prowadzeniem działalności gospodarczej: Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że podział nieruchomości na kilka mniejszych oraz uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie oznaczają, że sprzedający prowadzi działalność gospodarczą, co w konsekwencji wyklucza obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT.

·interpretacji KIS z 25.10.2023 r. (0112-KDIL1-2.4012.382.2023.2. AS)

Brak działań charakterystycznych dla profesjonalnych podmiotów zajmujących się obrotem nieruchomościami: Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2023 r., w której uznano, że sprzedaż działek przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, po dokonaniu podziału gruntu i uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

·orzeczeniu WSA w Kielcach z 27.06.2024 r. (I SA/Ke 11/24)

Dążenie do uzyskania lepszej ceny nie przesądza o prowadzeniu działalności gospodarczej: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uznał, że dążenie do uzyskania jak najlepszej ceny ze sprzedaży działek jest przejawem racjonalnego zarządzania majątkiem osobistym, a nie działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani w zakresie w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT, jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży Nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania aportu Nieruchomości, podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że:

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowych) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do Nieruchomości będących przedmiotem sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że w 2007 roku nabyła Pani częściowo w drodze dziedziczenia po ojcu, a w 2009 roku częściowo w formie darowizny od matki, niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni 1,6647 ha (działki nr 1 i 2). Nieruchomość ta była w przeszłości częścią gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Pani rodziców. Po otrzymaniu w spadku i darowiźnie tej nieruchomości nie wykorzystywała jej Pani w żaden sposób - nie dokonywała żadnych wysiewów, nikomu jej nie dzierżawiła ani nie wynajmowała. Z przyczyn praktycznych i technicznych, działka została podzielona geodezyjnie na 15 mniejszych działek o numerach 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, z czego działka nr 17 pełni funkcję drogi wewnętrznej umożliwiającej dostęp do drogi publicznej. Dla tych działek uzyskano decyzję o warunkach zabudowy.

Działki nie zostały uzbrojone - nie doprowadzono mediów ani nie zrealizowano żadnej infrastruktury technicznej. Podział miał na celu wyłącznie ułatwienie sprzedaży. Nie wykonywała Pani żadnych działań deweloperskich: nie uzbrajała terenu, nie utwardzała działki drogowej, nie zawierała umów z dostawcami mediów, nie korzystała z usług pośredników nieruchomości, nie grodziła działek. Dla celów sprzedaży samodzielnie zamieściła Pani ogłoszenia w serwisach internetowych.

Aby rozstrzygnąć, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy ustalić, czy w odniesieniu do tej czynności będzie spełniała Pani przesłanki do uznania za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż działek nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia tej Nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Należy zauważyć, że podział działki na mniejsze, wydzielenie drogi i uzyskanie dla działek decyzji o warunkach zabudowy, czy samodzielnie zamieszczenie przez Panią ogłoszenia w serwisach internetowych, nie mogą przesądzać o zakwalifikowaniu sprzedaży działek, jako dostawy dokonanej w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Może o tym świadczyć bowiem jedynie szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia Nieruchomości jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju działalnością.

Należy podkreślić, że Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Działania podejmowane przez Panią w związku z sprzedażą działek nie stanowią ciągu zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przez Panią działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmowała Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

W tej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z tytułu sprzedaży działek korzysta Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Skoro w tej sprawie nie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż działek, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanej przez Panią interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Natomiast powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w tej interpretacji rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.