Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 12 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 451/20 (data wpływu prawomocnego wyroku 21 maja 2025 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2025 r. sygn. akt I FSK 667/21, (data wpływu 19 lutego 2025 r.) i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 maja 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Bank prowadzi działalność w szczególności na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity, Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 z późn. zm.).

Bank wykonuje czynności bankowe, w tym wskazane w art. 5 ust. 1 pkt 3 Prawa bankowego, udzielanie kredytów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług „Zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

Działalność Banku w zakresie udzielania kredytów jest działalnością zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Bank, w dniu ... roku zawarł z dwoma kredytobiorcami umowę kredytu w wykonaniu, której Bank oddał do dyspozycji kredytobiorców na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel. Środki pieniężne Bank przekazał na wskazany przez kredytobiorców rachunek bankowy.

W umowie kredytu, zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 6 Prawa bankowego, określono sposób zabezpieczenia spłaty kredytu.

Kredytobiorcy byli współwłaścicielami niezabudowanej nieruchomości. Udziały współwłaścicieli były równe, po ½.

Zabezpieczeniem spłaty kredytu były hipoteki obciążające przysługującą każdemu z kredytobiorców część ułamkową nieruchomości.

Kredytobiorcy nie wykonali umowy kredytu i nie zwrócili Bankowi kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami.

Bank uzyskał przeciwko kredytobiorcom tytuły wykonawcze i złożył wniosek o wszczęcie przeciwko kredytobiorcom egzekucji.

Egzekucja została skierowana do nieruchomości, obciążonej hipotekami zabezpieczającymi wierzytelności Banku z tytułu umowy kredytu.

Egzekucja przeciwko kredytobiorcom była bezskuteczna.

Również na drugiej licytacji nieruchomości nikt nie przystąpił do przetargu.

Bank, wobec bezskuteczności drugiej licytacji, zgodnie z przepisami art. 984 § 1 i § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity, Dz. U. z 2019 r., poz. 1460 z późn. zm.), złożył wniosek o przejęcie nieruchomości na własność.

Sąd w dniu ... roku przysądził na rzecz Banku, jako wierzyciela hipotecznego, prawo własności nieruchomości.

Bank przejął nieruchomość.

W związku z przejęciem przez Bank nieruchomości na własność, Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Bank przejął nieruchomość z zamiarem jej sprzedaży, w celu zaspokojenia roszczeń Banku z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu, roszczeń o zwrot kwoty wykorzystanego kredytu z odsetkami.

Nieruchomość jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i jej dostawa nie podpada pod zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

Bank, przedmiotową nieruchomość przejął na własność w celu wykorzystania (zaspokojenia roszczeń) wyłącznie na cel działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług przepisem art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sprawie wystąpiły wszystkie wymagane art. 43 ust. 1 pkt 2 (ustawy o podatku od towarów i usług) warunki, nieruchomość jest wykorzystywana wyłącznie na cel działalności zwolnionej od podatku i z tytułu jej nabycia nie przysługiwało Bankowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie z 25 czerwca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazali Państwo odpowiednio:

1.Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Bank z siedzibą w ... (adres: …), wpisany przez Sąd Rejonowy dla ... w … Wydział Krajowego Rejestru Sądowego do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym za nr ..., posiadający NIP ... i REGON ... jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2.Jaki jest numer geodezyjny działki/działek, będących przedmiotem pytania?

Będąca przedmiotem pytania działka gruntu jest oznaczona numerem geodezyjnym 1, jest położona w obrębie 1 ..., w gminie ...

3.Czy nabycie nieruchomości w drodze przejęcia na własność w toku postępowania egzekucyjnego było czynnością opodatkowaną czy zwolnioną od podatku od towarów i usług i czy z tytułu tej czynności wystawiono fakturę z wykazaną kwotą podatku?

Nabycie nieruchomości nie było czynnością opodatkowaną i z tytułu tej czynności komornik nie wystawił faktury.

4.W jaki sposób nieruchomość była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej?

Bank przejął nieruchomość na własność w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu. Od chwili przejęcia nieruchomości Bank nie wykorzystywał i nie wykorzystuje nieruchomości w inny sposób niż przeznaczenie do sprzedaży (w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu, to jest działalności zwolnionej od podatku). Zaspokojenie roszczeń z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu ma nastąpić przez sprzedaż nieruchomości przez Bank. Nieruchomość od chwili przejęcia na własność jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku przez przeznaczenie jej do sprzedaży (w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu, to jest działalności zwolnionej od podatku).

5.W związku ze wskazaną we wniosku informacją, że nieruchomość stanowi teren budowlany należy wskazać czy kwalifikacja nieruchomości jako terenu budowlanego wynika z przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego czy z wydanej dla nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o lokalizacji celu publicznego?

Kwalifikacja nieruchomości jako terenu budowlanego wynika z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy ... zatwierdzonego Uchwałą Nr … z dnia … roku. Działka nr 1, obręb 1 ..., Gmina ... znajduje się w jednostce planistycznej 1 MN, ML - w terenach pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz pod zabudowę letniskową.

Pytanie

Czy Bank z siedzibą w ... (adres: …), wpisany przez Sąd Rejonowy dla ... w … Wydział Krajowego Rejestru Sądowego do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym za nr ..., posiadający NIP ... i REGON ..., zwany dalej Bankiem przy dostawie nieruchomości niezabudowanej może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 106)?

Państwa stanowisko w sprawie

Na podstawie przedstawionego wyżej stanu faktycznego i prawnego uważają Państwo, że do sprzedaży przez Bank przejętej na własność nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym przeciwko kredytobiorcom, wcześniej będącej zabezpieczeniem spłaty kredytu, ma zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 (ustawy o podatku od towarów i usług) i dostawa przez Bank tej nieruchomości jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 21 lipca 2020 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT1-1.4012.367.2020.2.WL, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 24 lipca 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

20 sierpnia 2020 r., wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Skarga wpłynęła do mnie 25 sierpnia 2020 r.

Wnieśli Państwo o:

̶uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

̶wstrzymanie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego,

̶zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – wyrokiem z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 451/20 – uchylił zaskarżoną interpretację.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 9 stycznia 2025 r. sygn. akt I FSK 667/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 9 stycznia 2025 r.

Prawomocny wyrok WSA w Łodzi wpłynął do mnie 21 maja 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczam, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 451/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2025 r. sygn. akt I FSK 667/21.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W niniejszej sprawie należy stwierdzić, że Bank dokonując sprzedaży działki nr 1, stanowiącej składnik jego majątku, będzie występował jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy:

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Kwestią do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Bank – czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług – przejął nieruchomość oznaczoną numerem geodezyjnym 1 z zamiarem jej sprzedaży, w celu zaspokojenia roszczeń Banku z tytułu zawartej z kredytobiorcami umowy kredytu; roszczeń o zwrot kwoty wykorzystanego kredytu z odsetkami. Nieruchomość jest terenem budowalnym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Kwalifikacja nieruchomości jako terenu budowlanego wynika z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy ... zatwierdzonego Uchwałą Nr … z dnia … roku. Działka nr 1, obręb 1 ..., Gmina ... znajduje się w jednostce planistycznej 1 MN, ML - w terenach pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz pod zabudowę letniskową. Nabycie nieruchomości nie było czynnością opodatkowaną i z tytułu tej czynności komornik nie wystawił faktury.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,

-przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 12 stycznia 2021 r. sygn. akt I SA/Łd 451/20 wskazał, że zgodnie z art. 135 ust 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwa kredytowego oraz zarządzania kredytami przez kredytodawcę. Według art. 136 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie m.in. 135, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia.

WSA zauważył, że stanowisko organu w rozpoznanej sprawie opierało się na twierdzeniu, że skoro przy nabyciu działki przez Bank nie wystąpił podatek VAT, to o zwolnieniu nie może być mowy (wyrok TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r., C-280/04, Jyske Finans A/S v. Skatteministeriet). Pogląd taki wyrażono też w orzecznictwie NSA, w którym stwierdzono, że „zwolnienie od podatku dostawy towaru na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. nie ma zastosowania, jeżeli nabycie tego towaru przez podatnika nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lutego 2013 r. I FSK 627/12, CBOSA).

W orzecznictwie tym zwraca się też uwagę, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, należy interpretować z uwzględnieniem celu tej regulacji. Odwołując się do treści art. 136 lit. a i art. 135 ust. 1 lit. b wskazania wymaga, że regulacja ta „zmierzała do realizacji jednej z podstawowych zasad podatku od wartości dodanej, a mianowicie zasady neutralności. Istotą tej regulacji jest to, że podatnik nabywa, importuje lub wytwarza towar i z uwagi na to, że towar ten będzie wykorzystywał na cele działalności zwolnionej od podatku, nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem podmiot ten ponosi ciężar ekonomiczny tego podatku. Traktowany jest bowiem jako konsument. Następnie towar ten zbywa. Dostawa ta wówczas podlega zwolnieniu od podatku. W przeciwnym razie, gdyby to zwolnienie nie miało miejsca, podatnik byłby ponownie, a więc w rezultacie podwójnie opodatkowany. Uwzględniając cel powyższego unormowania analogicznie należy traktować sytuację, która miała miejsce w stanie faktycznym wskazanym we wniosku gdy podatnik nabył towary, które były przeznaczone do działalności zwolnionej od podatku i w związku z tym nie miał prawa do odliczenia, a następnie ten towar został zbyty” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2017 r. I FSK 307/16, CBOSA).

Zdaniem WSA, działalność Wnioskodawcy jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT (usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę). Nieruchomość została przejęta na własność Wnioskodawcy w ramach tej działalności (zwolnionej). W związku z tym z tytułu dostawy tej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to przysługuje bowiem podatnikowi, o którym mowa w art. 15, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Dostawa towaru (jej zbycie) ma przy tym jeden cel - cel działalności zwolnionej od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy), polegający na realizacji roszczeń z tytułu niespłaconej umowy kredytowej i w tym wyłącznie celu nieruchomość ta była „wykorzystywana”. Tym samym – zdaniem Sądu – mamy tu do czynienia z „dostawą towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku”, gdzie „z tytułu nabycia (...) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Spełnione są więc, w ocenie Sądu, wszystkie warunki zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 stycznia 2025 r., sygn. akt I FSK 667/21 podzielając stanowisko WSA w Łodzi, wskazał, że z cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że Strona miała prawo do zwolnienia, bowiem na poprzednim etapie dostawy gruntu nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zastosował wykładnię celowościową opartą na wykładni prowspólnotowej (nazywanej również wykładnią prounijną).

NSA przytoczył wyrok z 28 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 627/12 NSA, w którym Sąd wskazał, że:

1)art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi wadliwą implementację art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE w zakresie, w jakim uzależnia zwolnienie od podatku dostawy towaru, przy nabyciu którego podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, od jego używania przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy od jego nabycia.

2)Zwolnienie od podatku dostawy towaru na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy nie ma zastosowania, jeżeli nabycie tego towaru przez podatnika nie było opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego cytowana wykładnia przepisów prawa nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie. Nie można bowiem nakładać na podatnika obowiązków, które nie wynikają wprost z przepisów prawa a państwo na czas nie dokonało prawidłowej implementacji przepisów prawa zawartych w dyrektywie 2006/112/WE.

Zdaniem NSA, przypadku braku prawidłowej implementacji istnieje możliwość zastosowania wykładni językowej, która jest korzystna dla podatnika. A zatem Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a zarzut skargi kasacyjnej należało uznać za nieuzasadniony.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów, przedstawionych okoliczności sprawy oraz mając na uwadze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 stycznia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 451/20 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2025 r. sygn. akt. I FSK 667/21, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż działki nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji z 21 lipca 2020 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.367.2020.2.WL.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.