Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania, że z tytułu wykonywania na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych nie działa Pan w charakterze podatnika podatku VAT – jest nieprawidłowe
• możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

  Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2025 r. wpłynął Pana o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku od towarów i usług zakresie uznania, czy z tytułu wykonywania na rzecz Spółki świadczeń niepieniężnych nie działa Pan w charakterze podatnika podatku VAT oraz możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Pan A.A. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Podatnik”) jest wspólnikiem Spółki A. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”). Wnioskodawca posiada w Polsce tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik 31 marca 2024 r. zawiesił wykonywanie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z dniem 31 stycznia 2025 r. podatnik został wykreślony z rejestru podatników VAT (tzw. biała lista) na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm., dalej jako „Ustawa VAT”), tj. w zw. z zawieszeniem działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 miesięcy.

W 2024 roku Wnioskodawca nie przekroczył 200 tys. zł wartości sprzedaży (z wyłączeniem podatku). Również w 2025 r. Podatnik zakłada, że nie przekroczy powyższego limitu.

Na mocy tekstu jednolitego Umowy Spółki z 13 maja 2022 r. Wnioskodawca jako wspólnik Spółki został zobowiązany do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 Kodeksu spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 18 ze zm., dalej jako: „Ksh.”) - stan faktyczny nr 1.

Zgodnie z § 21 ust. 1 Umowy Spółki: „Na podstawie art. 176 KSH Wspólnik A.A. zobowiązany jest do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych w postaci:

1)Sprawowania nadzoru na organizacją i przebiegiem wydarzeń i eventów przygotowywanych przez Spółkę,

2)Obsługi technicznej i akustycznej organizowanych przez Spółkę wydarzeń i eventów,

3)Weryfikowania poprawności i zgodności z programem wydarzenia/eventu indywidualnych wystąpień artystów,

4)Zapewnienia uczestnikom występującym w ramach wydarzenia/eventu warunków wynikających z zawartymi z nimi umów”.

Kolejne ustępy § 21 Umowy Spółki regulują: wymiar czasowy oraz wysokość wynagrodzenia, a także zasady dokumentowania świadczeń niepieniężnych oraz terminy z tym związane.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z powyższego tytułu nie stanowi przychodu z art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie uzyskiwane na podstawie Umowy Spółki z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych stanowi dla Podatnika przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z innych źródeł, co potwierdzają liczne interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Umowa Spółki zobowiązuje Wnioskodawcę do prowadzenia zestawienia czasu pracy świadczeń niepieniężnych. Umowa Spółki zobowiązuje Podatnika do wykonywania powyższych świadczeń w określonym wymiarze czasowym. Wypłata wynagrodzenia dla Podatnika uzależniona jest od zaakceptowania przez Spółkę zestawienia czasu pracy. Ostateczna wysokość miesięcznego wynagrodzenia Wnioskodawcy składa się ze stałej miesięcznej kwoty powiększonej o ewentualne nadgodziny, wynikające z zestawienia czasu pracy.

Powtarzające się świadczenia niepieniężne Wnioskodawca wykonuje przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki. Przykładowo Podatnik korzysta za sprzętu elektronicznego należącego do Spółki (komputery oraz telefony) oraz z samochodu leasingowanego przez Spółkę. Wnioskodawca nie angażuje swoich zasobów i aktywów do wykonywania tych świadczeń.

W związku z tymi świadczeniami Podatnik nie ponosi ryzyka ekonomicznego oraz odszkodowawczego na rzecz Spółki lub na rzecz kontrahentów Spółki. To Spółka odpowiada za ryzyko nienależytego wykonania tych świadczeń przez Podatnika względem podmiotów trzecich. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem świadczeń na rzecz Spółki. W Umowie Spółki brak jest takich zapisów, które przenosiłyby ciężar powyższej odpowiedzialności na Wspólnika w związku z jego świadczeniami.

W okresie, w którym Wnioskodawca pozostawał czynnym podatnikiem podatkiem VAT, z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych wystawiał faktury z wykazanym podatkiem VAT oraz ujmował te faktury we właściwych rejestrach oraz deklaracjach, określonych przepisami Ustawy VAT. Od dnia 1 lutego 2025 r. (tj. po wykreśleniu z rejestru podatników VAT-czynnych), w związku z planowanym nieprzekroczeniem limitu wartości sprzedaży 200 tys. zł w całym 2025 roku oraz nieprzekroczeniem tej wartości w poprzednim roku, Podatnik korzysta ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT. Powtarzające się świadczenia niepieniężne nie mieszczą się w negatywnym katalogu czynności, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego (art. 113 ust. 13 Ustawy VAT).

Wnioskodawca zamierza dokonać formalnej rejestracji jako podatnik VAT-zwolniony na podstawie art. 96 ust. 3 Ustawy VAT - zdarzenie przyszłe nr 1.

Pytania

1)Czy w związku z wykonywaniem na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT, a tym samym czynności powtarzających się świadczeń niepieniężnych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy VAT (pytanie do stanu faktycznego nr 1)?

2)Czy – przy twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 – Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT i tym samym Podatnik może dokonać formalnej rejestracji we właściwym organie podatkowym jako podatnik VAT- zwolniony na podstawie art. 96 ust. 3 Ustawy VAT (pytanie do stanu faktycznego nr 1 i zdarzenia przyszłego nr 1)?

Pana stanowisko w sprawie

Odnośnie pytania nr 1.

W ocenie Wnioskodawcy z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki Pan A.A. nie jest podatnikiem podatku VAT w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy VAT i tym samym czynności te nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl art. 176 § 1 i 2 KSH, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wtedy, gdy dokonywane jest przez podmiot mający status podatnika VAT, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danych czynności (usług).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 15 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (ust. 1). Działalność gospodarcza zaś obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2).

Oceniając zatem, czy dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT, należy ustalić, czy jego działalność ma charakter samodzielny.

Przepisy Ustawy VAT nie definiują pojęcia „działalności samodzielnejʺ, wskazują natomiast, których czynności nie uznaje się za działalność samodzielną.

W myśl art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. Ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

a)  z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

b)  z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa PIT”),

- jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Na gruncie przepisów unijnych podatnikiem podatku od wartości dodanej jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności - art. 9. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm. - dalej: „Dyrektywa VAT”). Natomiast jak stanowi art. 10 Dyrektywy VAT, warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie, wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą, a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Zagadnienie „samodzielnej działalności gospodarczej” było wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Jak wynika z wyroków TSUE za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (por. wyroki z 15 grudnia 1987 r., C-235/85, Komisja Wspólnot Europejskich v. Królestwo Niderlandów, EU:C:1987:161, z 25lipca 1991 r., C-202/90, Ayuntamiento de Sevilla v. Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, EU:C:1991:332).

Z orzecznictwa polskich sądów administracyjnych wynika, że przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 Ustawy VAT nie można interpretować w oderwaniu od treści art. 15 ust. 1, który wskazuje, że podatnikiem VAT są wyłącznie osoby wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Wyłączenie zawarte w art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU nie ma charakteru wyczerpującego, tzn. nie tylko wynagrodzenie zaliczane do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1-6 lub art. 13 pkt 2-9 Ustawy PIT, nie podlega opodatkowaniu VAT (przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 Ustawy VAT), ale również wynagrodzenie zaliczane do innego rodzaju przychodów, np. z innych źródeł (art. 20 Ustawy PIT) o ile jest to przychód z działalności niespełniającej wymogów z art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy VAT.

Decydujące znaczenie ma zatem samodzielny charakter wykonywanej działalności bądź też brak takiej samodzielności (np. wyrok WSA w Rzeszowie z 16 maja 2024 r. sygn. akt I SA/Rz 43/24). W wyroku NSA z 5 kwietnia 2022 r. sygn. akt I FSK 2397/18 sąd stwierdził, iż w świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 VATU, za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, czyli gdy wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie generuje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z jej prowadzeniem.

Odnosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, iż co prawda wynagrodzenie, które Wnioskodawca otrzymuje za wykonywanie na rzecz spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych nie stanowi dla niego przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 Ustawy PIT (jest to przychód z innych źródeł), to jednak świadczeń tych nie sposób uznać za wykonywane samodzielnie.

Łączące Wnioskodawcę ze spółką więzi są bardzo zbliżone do tych wynikających ze stosunku pracy. Umowa Spółki określa rodzaj i zakres świadczeń oraz ich wymiar godzinowy. Świadczenia są wykonywane przez Wnioskodawcę przy użyciu aktywów i zasobów Spółki, bez konieczności angażowania aktywów i zasobów Podatnika. Za sposób i jakoś realizowanych świadczeń Podatnika na rzecz Spółki, względem klientów Spółki – odpowiada tylko Spółka. Wnioskodawca za sposób i jakość realizowania na rzecz spółki powtarzających się świadczeń z art. 176 KSH, nie odpowiada względem klientów Spółki.

Wykonywanie świadczeń jest za każdym razem dokumentowane jako zestawienie czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na wykonanie świadczeń. Sposób ustalania wynagrodzenia - w zależności od liczby godzin poświęconych na wykonanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych – jest zbliżony do zasad ustalania wynagrodzenia dla stosunku pracy.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wykonując powtarzające się świadczenia niepieniężne na rzecz Spółki Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku VAT i tym samym czynności te nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. przez WSA w Rzeszowie w wyroku z 16 maja 2024 r. I SA/Rz 43/24.

Odnośnie pytania nr 2 (przy twierdzącej odpowiedzi KIS na pytanie nr 1).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w razie uznania przez KIS, iż powtarzające się świadczenia niepieniężne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT (przy spełnieniu ustawowych warunków) i tym samym Podatnik może dokonać formalnej rejestracji we właściwym organie podatkowym jako podatnik VAT-zwolniony na podstawie art. 96 ust. 3 Ustawy VAT.

W myśl art. 113 ust. 1 Ustawy VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Jak stanowi art. 113 ust. 13 pkt 2 Ustawy VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu.

Skoro zatem Wnioskodawca nie przekroczył w 2024 roku limitu 200 tys. zł sprzedaży (z wyłączeniem podatku) oraz tego limitu nie przekroczy również w 2025 roku, a także powtarzające się świadczenia niepieniężne nie mieszczą się w negatywnych katalogu wyłączeń ze zwolnienia (art. 113 ust. 13 Ustawy VAT) to Podatnik jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 Ustawy VAT od dnia 1 lutego 2025 r.

Co się zaś tyczy rejestracji jako podatnik VAT-zwolniony, to zgodnie z art. 96 ust. 3 Ustawy VAT podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Jeżeli zatem KIS uzna, iż Wnioskodawca, wykonując świadczenia, o których mowa w art. 176 KSH, działa w charakterze podatnika VAT oraz może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, to jest on również uprawniony do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT-zwolniony niezależnie od okoliczności, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca będzie figurował na tzw. białej liście VAT jako podatnik zwolniony.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Z kolei, art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług jest wynikiem prawidłowej implementacji prawodawstwa krajowego do prawodawstwa wspólnotowego – art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 1 Dyrektywy:

Warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że podstawowym warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczna nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, poza spełnieniem warunku zaliczenia przychodu do art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest również łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

A zatem, wyłączone z opodatkowania są czynności, których prawodawca, zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że uzyskiwane przychody są przychodami, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz podmioty uzyskujące te przychody związane są ze zlecającym ich wykonanie więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków ich wykonania, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności. Odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności, to odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Z okoliczności sprawy wynika, że na mocy Umowy Spółki z 13 maja 2022 r. jako wspólnik Spółki został Pan zobowiązany do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 Kodeksu spółek handlowych.

Zgodnie z § 21 ust. 1 Umowy Spółki został Pan zobowiązany do wykonywania na rzecz Spółki powtarzających się świadczeń niepieniężnych w postaci: sprawowania nadzoru na organizacją i przebiegiem wydarzeń i eventów przygotowywanych przez Spółkę, obsługi technicznej i akustycznej organizowanych przez Spółkę wydarzeń i eventów, weryfikowania poprawności i zgodności z programem wydarzenia/eventu indywidualnych wystąpień artystów, zapewnienia uczestnikom występującym w ramach wydarzenia/eventu warunków wynikających z zawartymi z nimi umów.

Otrzymywane przez Pana wynagrodzenie z tytułu wykonywanych świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki nie stanowi przychodu z art. 12 ust. 1-6 bądź art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynagrodzenie uzyskiwane na podstawie Umowy Spółki z tytułu wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych stanowi dla Pana przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z innych źródeł.

Umowa Spółki zobowiązuje Wnioskodawcę do prowadzenia zestawienia czasu pracy świadczeń niepieniężnych. Umowa Spółki zobowiązuje Podatnika do wykonywania powyższych świadczeń w określonym wymiarze czasowym. Wypłata wynagrodzenia dla Podatnika uzależniona jest od zaakceptowania przez Spółkę zestawienia czasu pracy. Ostateczna wysokość miesięcznego wynagrodzenia Wnioskodawcy składa się ze stałej miesięcznej kwoty powiększonej o ewentualne nadgodziny, wynikające z zestawienia czasu pracy.

Powtarzające się świadczenia niepieniężne Wnioskodawca wykonuje przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki. Przykładowo Podatnik korzysta za sprzętu elektronicznego należącego do Spółki (komputery oraz telefony) oraz z samochodu leasingowanego przez Spółkę. Wnioskodawca nie angażuje swoich zasobów i aktywów do wykonywania tych świadczeń.

W związku z tymi świadczeniami Podatnik nie ponosi ryzyka ekonomicznego oraz odszkodowawczego na rzecz Spółki lub na rzecz kontrahentów Spółki. To Spółka odpowiada za ryzyko nienależytego wykonania tych świadczeń przez Podatnika względem podmiotów trzecich. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem świadczeń na rzecz Spółki. W Umowie Spółki brak jest takich zapisów, które przenosiłyby ciężar powyższej odpowiedzialności na Wspólnika w związku z jego świadczeniami.

Pana wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą tego, czy w związku z wykonywaniem na rzecz Spółki opisanych we wniosku powtarzających się świadczeń niepieniężnych działał Pan w charakterze podatnika podatku VAT.

Zauważenia wymaga, że na podstawie art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 ze zm.):

Przepis art. 176 § 1 Kodeksu spółek handlowych umożliwia tworzenie swoistych relacji między wspólnikiem a spółką, które pozwalają im wzajemnie odnosić określone korzyści. Dla spółki oznacza to pewność otrzymania w określonym czasie pewnych świadczeń, zaś dla wspólnika możliwość zbytu świadczeń i otrzymania wynagrodzenia.

Ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy mamy do czynienia w sytuacji, w której dana czynność/zachowanie/zdarzenie posiada następujące cechy:

• stanowi świadczenie dające się wyodrębnić spośród innych czynności dokonywanych przez dany podmiot;
• świadczenie to może mieć charakter czynny lub bierny ‒ tj. może polegać zarówno na podejmowaniu danych czynności/działań jak również na powstrzymywaniu/zaniechaniu tych czynności/działań czy też ich tolerowaniu.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Podkreślenia wymaga, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie Pana świadczenia niepieniężne wykonywane zgodnie z umową Spółki na podstawie art. 176 KSH - mają charakter odpłatny. W przypadku świadczenia przez Pana na podstawie umowy Spółki odpłatnie usług na rzecz Spółki mamy do czynienia ze świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść, tj. Spółka. Pan natomiast w zamian za wykonane świadczenie niepieniężne będzie otrzymywać od Spółki określone wynagrodzenie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że możliwość stosowania cyt. wcześniej art. 15 ust. 3 ustawy i tym samym możliwość wyłączenia z grona podatników osoby fizycznej będącej Wspólnikiem Spółki wymaga łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w przepisie kryteriów, w tym zaliczenia przychodów z tytułu wykonania tych czynności do przychodów wymienionych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 12 pkt 1-6 tejże ustawy.

We wniosku wskazał Pan, że wynagrodzenie, które Pan otrzyma od Spółki za wykonywanie powtarzających się świadczeń niepieniężnych, nie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też niespełnienie warunku w zakresie uznania przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych przez Pana czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z tytułu wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, iż w okolicznościach niniejszej sprawy czynności wykonywane odpłatnie przez Pana na rzecz Spółki uznać należy za czynności wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art.  15 ust. 1 ustawy w ramach Pana działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Skoro nie jest spełniony podstawowy warunek zawarty w art. 15 ust. 3 ustawy pozwalający wyłączyć Pana z grona podatników podatku VAT, to analiza pozostałych warunków z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy jest bezprzedmiotowa.

W związku z wykonywaniem na rzecz Spółki opisanych we wniosku powtarzających się świadczeń niepieniężnych będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji wykonywane świadczenia na rzecz Spółki należy uznać za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Pana stanowisko w zakresie objętym pytaniem oznaczonych we wniosku nr 1 uznaję za nieprawidłowe.

Pana wątpliwości dotyczą również tego, czy będzie Pan mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, po dokonaniu rejestracji jako podatnik VAT zwolniony na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że w okresie, w którym pozostawał czynnym podatnikiem podatkiem VAT z tytułu powtarzających się świadczeń niepieniężnych – umowa zawarta ze Spółką 13 maja 2022 r. - wystawiał Pan faktury z wykazanym podatkiem VAT oraz ujmował te faktury we właściwych rejestrach oraz deklaracjach, określonych przepisami Ustawy VAT. 31 marca 2024 r. zawiesił Pan wykonywanie pozarolniczej działalności gospodarczej. Z dniem 31 stycznia 2025 r. został Pan wykreślony z rejestru podatników VAT w zw. z zawieszeniem działalności gospodarczej na okres co najmniej 6 miesięcy. W 2024 roku nie przekroczył Pan 200 tys. zł wartości sprzedaży (z wyłączeniem podatku). Również w 2025 r. zakłada Pan, że nie przekroczy powyższego limitu. Jednocześnie wskazał Pan, że powtarzające się świadczenia niepieniężne nie mieszczą się w negatywnym katalogu czynności, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Art. 113 ust. 4 ustawy stanowi, że:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy:

Jak wynika z art. 113 ust. 13 ustawy:

Podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z ar. 96 ust. 9a pkt 1 ustawy:

Jak wynika z art. 96 ust. 9g ustawy:

Stosownie do zapisu art. 96 ust. 12 ustawy:

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa nie definiuje pojęcia „zawieszenie działalności”. Kwestie związane z zawieszeniem działalności zostały uregulowane m.in. w przepisach ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 z zm.).

W myśl art. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Przepis art. 24 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Z kolei, w myśl art. 25 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Natomiast, zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy Prawo przedsiębiorców:

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Zatem, przedsiębiorca w okresie zawieszenia działalności gospodarczej ma m.in. prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, a fakt zawieszenia działalności nie ma wpływu na obowiązki przedsiębiorcy związane z naliczeniem podatku należnego przy wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Również z wyżej powołanego art. 96 ust. 9g ustawy wynika, że podatnik, który wznowił działalność gospodarczą, po jej uprzednim zawieszeniu, nie jest traktowany jako „nowyʺ podatnik, podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą. Z przepisu tego wprost wynika, że w momencie wznowienia działalności gospodarczej ma on taki sam status jak przed jej zawieszeniem. Jeżeli przed zawieszeniem działalność podatnik był czynnym podatnikiem podatku VAT, to w momencie odwieszenia działalności gospodarczej jest również czynnym podatnikiem podatku VAT, a jeżeli korzystał ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT to w momencie odwieszenia działalności gospodarczej ma również taki status. Co istotne, z przepisu tego wynika, że podatnik zostaje zarejestrowany bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego ponownie jako podatnik VAT.

W tym miejscu trzeba podkreślić, że art. 96 ust. 1 i ust. 3 ustawy mają zastosowanie do podatników, którzy rozpoczynają wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy.

Z uwagi na to, że zawieszenie działalności gospodarczej oznacza jedynie przerwę w jej prowadzeniu, podatnik który wznowił działalność gospodarczą nie składa na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy ponownego zgłoszenia rejestracyjnego dla potrzeb podatku VAT, ani ponownie nie rejestruje się jako podatnik VAT zwolniony z podatku na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy.

Uwzględniając treść wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że może Pan korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Jak wcześniej wskazałem wykonywanie przez Pana świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki wypełnia definicję działalności gospodarczej, a Pan z tytułu ich świadczenia występować będzie w charakterze podatnika podatku VAT. We wniosku wskazał Pan, że świadczenia te nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. W 2024 r. wartość osiągniętej przez Pana sprzedaży nie przekroczyła kwoty 200.000 zł.

Zastosowanie zwolnienia podmiotowego będzie oczywiście możliwe, jeżeli nie będzie Pan dokonywał jakiekolwiek czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy i dopóki wartość sprzedaży nie przekroczy w trakcie roku kwoty 200.000 zł – art. 113 ust. 5 ustawy. 

Możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy nie jest uzależniona od formalnej rejestracji jako podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy .

Ponownie przypomnieć trzeba, że zawieszenie działalności gospodarczej nie oznacza, że ustał byt Pana przedsiębiorstwa, a Pan przestał był podatnikiem podatku od towarów i usług. Po wykreśleniu z rejestru podatników jest Pan nadal podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, ograniczył Pan jedynie w jej ramach swoją aktywność.

W momencie ponownego (po zawieszeniu działalności gospodarczej) wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, posiada Pan taki sam status na gruncie ustawy o podatku VAT, jaki posiadał Pan przed zawieszeniem działalności gospodarczej, co wynika wprost z wyżej powołanego art. 96 ust. 9g ustawy. Z przepisu tego wynika również, podatnik zostaje zarejestrowany bez konieczności składania zgłoszenia rejestracyjnego.

Oznacza to, że nie spoczywa na Panu obowiązek formalnego zarejestrowania się jako podatnik korzystający ze zwolnienia z podatku VAT. Okoliczności sprawy wskazują, że zgłoszenie dla potrzeb podatku VAT zostało już przez Pana złożone – był Pan czynnym podatnikiem podatku VAT przed zawieszeniem działalności gospodarczej.

W tym miejscu dodać jednak należy, że na podstawie art. 96 ust. 12 ustawy, powinien Pan dokonać  zmiany danych w zgłoszeniu rejestracyjnym.

W konsekwencji oceniając całościowo Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, uznaję je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.