Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

4 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

·zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy transakcji sprzedaży Nieruchomości w części objętej przeznaczeniem „L – lasy i zadrzewienia” oraz braku zastosowania ww. zwolnienia do części nieruchomości objętej przeznaczeniem „ZR – park rekreacyjny” (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

·prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Kupującego z otrzymanej faktury dokumentującej zakup Nieruchomości w części nieobjętej zwolnieniem od podatku od towarów i usług przez Kupującego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Uzupełnili go Państwo pismem z 11 lipca 2025 r. (wpływ 11 lipca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowane, które wystąpiły z wnioskiem

1. Zainteresowana będąca stroną postępowania:

A. SPÓŁKA KOMANDYTOWA

(…).

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ

(…).

Opis zdarzenia przyszłego

Zainteresowana będąca stroną postępowania – A. spółka komandytowa z siedzibą w (…) (dalej: „Sprzedający”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem przeważającej działalności Sprzedającego są „pozostałe formy udzielania kredytów” (PKD 64.92.Z).

Zainteresowana niebędąca stroną postępowania – B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Kupujący”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest „zapewnienie krótkotrwałego pobytu, włącznie z wyżywieniem przeznaczonym do bezpośredniej konsumpcji” (PKD 55.10.Z).

Sprzedający i Kupujący zamierzają zawrzeć umowę sprzedaży, na podstawie której Kupujący nabędzie od Sprzedającego nieruchomość położoną (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą KW nr (…) (dalej „Nieruchomość”).

Aktualna łączna powierzchnia Nieruchomości zgodnie z wypisem i wyrysem z ewidencji gruntów to (...) ha. Nieruchomość stanowi trzy działki geodezyjne:

a)działka nr 1 – użytek z ewidencji gruntów: RV (grunty orne V klasy) – (...) ha,

b)działka nr 2 – użytek z ewidencji gruntów: RV (grunty orne V klasy) – (...) ha, ŁV (łąki trwałe) – (...) ha, Lzr-RV (grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych) – (...) ha,

c)działka nr 3 – użytek z ewidencji gruntów: RIVb (grunty orne IV klasy) – (...) ha, RV (grunty orne V klasy) – (...) ha, ŁV (łąki trwałe) – (...) ha, Lzr-RV (grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych) – (...) ha.

Wszystkie ww. formy użytku określone w wydanym dla Nieruchomości wypisie z rejestru gruntów stanowią formy użytków rolnych, tym samym cała Nieruchomość należąca do Sprzedającego ma status użytku rolnego.

Sprzedający nabył Nieruchomość na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie zawartej (…) stycznia 2017 r. przed notariuszem (…) w (…) aktem notarialnym Rep. A nr (…). Wcześniej, tj. (…) grudnia 2016 r. Sprzedający udzielił pożyczki pieniężnej na rzecz F.M. z terminem zwrotu do (…) grudnia 2017 r. Pożyczka ta zabezpieczona była przewłaszczeniem należącej do J.M. (syna pożyczkobiorcy) Nieruchomości.

Pożyczka nie została zwrócona w terminie umownym, tj. do (…) grudnia 2017 r.

W umowie przewłaszczenia zawarty był zapis w par. 9 ust. 2 lit b). wskazujący, iż „Wraz z upływem 1 (jednego) miesiąca, od dnia w którym spłata pożyczki wraz z odsetkami powinna nastąpić roszczenie J.M. o zwrotne przeniesienie własności nieruchomości wygasa”.

Tym sam samym (...) stycznia 2018 r. roszczenie J.M. o zwrotne przeniesienie własności nieruchomości wygasło, zaś własność nieruchomości przeniesionej na zabezpieczenie definitywnie przeszła na Sprzedającego. Dzień następny po ww. terminie, tj. (…) stycznia 2018 r. stanowi więc datę definitywnego nabycia prawa własności Nieruchomości przez Sprzedającego. W związku z tym, iż przewłaszczającym Nieruchomość była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, czyli J.M., Sprzedający z tytułu nabycia Nieruchomości nie otrzymał faktury VAT, tym samym nie korzystał z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu transakcji nabycia Nieruchomości, ponieważ transakcja ta w ogóle nie była objęta podatkiem VAT.

Sprzedający oddał Nieruchomość w dzierżawę na cele rolnicze na podstawie Umowy dzierżawy z (…) października 2019 r. na czas oznaczony 10 lat zawartej z C. Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (KRS: (…)), która w swojej klasyfikacji PKD ma ujawnione wiodące PKD 46.21.Z – sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt, zaś w pozostałych pozycjach między innymi PKD 01.1 – uprawy rolne inne niż wieloletnie. Na poczet czynszu z tytułu dzierżawy Nieruchomości Sprzedający wystawia na rzecz ww. dzierżawcy faktury VAT.

Przedmiotem dzierżawy jest przeważająca część Nieruchomości, tj. (...) ha obejmująca część działki nr 3. Cała Nieruchomość objęta wnioskiem ma powierzchnię (...) ha, z czego (...) ha nie jest objęte umową dzierżawy. Powierzchnia Nieruchomości nieobjęta dzierżawą, nie jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza – co więcej, na tej części Nieruchomości nie jest prowadzona żadna działalność.

Nieruchomość stanowi więc zgodnie z ewidencją gruntów użytek rolny oraz jest wykorzystywana na cele rolnicze w części wynoszącej (...) ha, zaś w części wynoszącej (...) stoi nieuprawiana.

Nieruchomość nie jest zabudowana, w szczególności nie znajdują się na niej żadne budynki produkcyjne, usługowe ani też gospodarcze dla rolnictwa.

Kupujący – B. Sp. z o.o. – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje, zgodnie z przyjętą strategią rozwoju, wybudować na nabywanej nieruchomości (...).

W ramach realizacji inwestycji spółka wybuduje (...). Na terenie (...) powstaną także obiekty małej gastronomii, tak aby oferta komercyjna była kompleksowa.

(...) nie będzie klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133), ani związkiem sportowym, ani związkiem stowarzyszeń.

Usługi oferowane w ramach działalności (...) spółka klasyfikuje według następujących kodów PKWiU: 85.51.10.0, 93.19.19.0, 93.29.29.0, ze względu na planowane organizowanie tematycznych imprez integracyjnych, które wpisują się w przedmiot działalności i strategię rozwoju spółki.

Po zakończeniu inwestycji spółka rozszerzy przedmiot działalności, dopisując do umowy kod PKD 85.51.Z – Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, obejmujący m.in. prowadzenie szkół nauki (...).

W ramach (...) spółka będzie odpłatnie świadczyć usługi takie jak: (…).

Dla osób o odpowiednim poziomie zaawansowania organizowane będą: (…).

Działalność (...), w tym szkółki (...), będzie nastawiona na osiąganie zysków, zgodnie z celem prowadzenia działalności gospodarczej. Kupujący – B. Sp. z o.o. – zamierza nabyć nieruchomość w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT, jako czynny, zarejestrowany podatnik tego podatku.

Dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy (…) – część (…) zatwierdzony Uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) z (…) sierpnia 2005 r., zmieniony Uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) z (…) lutego 2023 r., zgodnie z którym:

a)działka nr 3 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia” oraz ZR – „park rekreacyjny”; część nieruchomości położona jest w (...), przez działkę przebiega korytarz infrastruktury technicznej gazowej (symbol TG),

b)działka nr 2 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...);

c)działka nr 1 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...).

W załączniku graficznym do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Nieruchomości wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Jest możliwe wyliczenie odrębnych powierzchni działki 3, tj. określenie wielkości obszaru z symbolem L – „Lasy i zadrzewienia” oraz ZR – „park rekreacyjny”.

Uprawniony geodeta wyliczył, jaką powierzchnię zajmuje grunt o przeznaczeniu „L”, a jaki o przeznaczeniu „ZR”.

Kształtuje się to następująco: łączna powierzchnia działek 1, 2 i 3 to (...) ha. Grunt o przeznaczeniu „L” z zakazem zabudowy obejmuje (...) ha, zaś o przeznaczeniu „ZR” z dopuszczalną zabudową obejmuje (...) ha.

Zgodnie z treścią planu miejscowego:

§ 13

1.Zagospodarowanie terenów następuje na rzecz ich funkcji podstawowych określonych w dziale III, z uwzględnieniem wszystkich aktualnie obowiązujących przepisów szczególnych.

§ 47

1.Ustala się funkcję podstawową – lasy i zadrzewienia, dla terenów oznaczonych symbolem L.

2.System zadrzewień śródpolnych podlega ochronie ze względu na ich funkcje przyrodnicze.

3.Realizację dodatkowych zalesień na terenach rolnych, uznaje się za zgodne z planem, jeżeli nie narusza to innych funkcji.

§ 53

1.Ustala się funkcję podstawową – park rekreacyjny, dla terenów oznaczonych symbolem ZR.

2.Wyznaczony wzdłuż (...) pas do zalesienia stanowi (...), w której należy wprowadzić stosowne gatunki drzew i krzewów.

3.Program zagospodarowania parku należy ściśle dostosować do wymagań (...), z dopuszczeniem jedynie punktowych lokalizacji obiektów kubaturowych, uzgadniając całość przedsięwzięcia w zakresie ochrony sanitarnej i ochrony środowiska.

Zgodnie z planem miejscowym obowiązującym dla terenu Nieruchomości – nie jest dopuszczalna zabudowa na obszarze Nieruchomości o przeznaczeniu „L – lasy i zadrzewienia”.

Zgodnie z § 53 ust. 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na części Nieruchomości oznaczonej jako „ZR – park rekreacyjny” dopuszcza się lokalizację punktowych obiektów kubaturowych.

Jedynym warunkiem takiej zabudowy, zgodnie z § 53 ust. 2 planu, jest wcześniejsze przyjęcie przez gminę tzw. „Programu zagospodarowania parku”. Do dnia złożenia niniejszego wniosku Gmina (...) – właściwa ze względu na położenie Nieruchomości – nie przyjęła jeszcze tego dokumentu.

Oznaczenie działki nr 3 w planie miejscowym jako „park rekreacyjny” wskazuje na możliwość jej zabudowy, jednak wyłącznie po uchwaleniu przez gminę wspomnianego Programu. Spełnienie tego warunku umożliwi realizację punktowej zabudowy obiektami kubaturowymi, przy zachowaniu zgodności z wymogami w zakresie ochrony sanitarnej i ochrony środowiska. Oznacza to, że na działce możliwe będzie sytuowanie takich elementów jak ławki, wiaty, ogrodzenia, (...) oraz inne obiekty związane z funkcją rekreacyjną.

Dla działek nr 1, 2 i 3, dla których obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oprócz podstawowego przeznaczenia określonego w MPZP nie przewidziano innego przeznaczenia dopuszczalnego (uzupełniającego).

Nieruchomość jest w całości niezabudowana, w szczególności nie znajdują się na niej żadne budynki produkcyjne, usługowe ani też gospodarcze dla rolnictwa.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 3 napisano, iż: „przez działkę przebiega korytarz infrastruktury technicznej gazowej (symbol TG)”. Biegnie on zarówno przez część tej działki o przeznaczeniu „L” (z zakazem zabudowy) oraz „ZR” (z dopuszczalną zabudową) i przecina tę działkę niejako przez środek. Gmina (...) ustaliła ww. korytarz techniczny na rysunkach planu w celu ochrony gazociągu posadowionego w gruncie.

Sam korytarz przebiegający przez działkę 3 stanowi własność Sprzedającego w ramach całej nieruchomości. Ww. „korytarz” nie stanowi żadnej infrastruktury, lecz jedynie narysowany na mapie pas gruntu – to część niezabudowanej nieruchomości, środkiem której biegnie podziemny gazociąg.

Gazociąg poprowadzony przez działkę nie należy do Sprzedającego, lecz stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego, będącego właścicielem sieci gazowych w tym regionie (art. 49 § 1 k.c.).

W wypadku tego gazociągu jego właścicielem jest D. S.A. Należy więc podkreślić, iż biegnący przez Nieruchomość korytarz techniczny sieci gazowej (symbol TG) stanowi własność Sprzedającego – tzn. powierzchnia ziemi stanowi jego własność, zaś poprowadzona pod ziemią sieć gazowa stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego, czyli D. S.A.

Tym samym – sieć gazowa idąca środkiem narysowanego na mapie „korytarza technicznego” nie stanowi części składowej Nieruchomości objętej transakcją. Przedmiotem dostawy będzie więc tylko i wyłącznie sam niezabudowany grunt bez znajdującej się pod ziemią sieci gazowej.

Sprzedający będzie więc dokonywał dostawy Nieruchomości o powierzchni (...) ha, z której (...) ha ma przeznaczenie „L”, zaś (...) ha – „ZR”.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji będzie wykorzystywana przez Kupującego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Pytania

1.Czy transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w zakresie zbycia całości Nieruchomości objętej przeznaczeniem „L – lasy i zadrzewienia” oraz „ZR – park rekreacyjny”, czy też tylko co do części objętej przeznaczeniem „L – lasy i zadrzewienia”?

2.Czy przy sprzedaży części Nieruchomości nieobjętej zwolnieniem od podatku od towarów i usług spółce B. Sp. z o.o. będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury dokumentującej zakup Nieruchomości, w części podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Sprzedającego, transakcja sprzedaży Nieruchomości objętej wnioskiem będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w zakresie działek 1 i 2 w całości, zaś w zakresie działki 3 – tylko w części objętej przeznaczeniem „L — lasy i zadrzewienia”, na której nie jest dopuszczalna żadna zabudowa.

Transakcja sprzedaży Nieruchomości objętej wnioskiem nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w części działki 3 objętej przeznaczeniem „ZR – park rekreacyjny”, na której pod pewnymi warunkami jest dopuszczona zabudowa kubaturowa.

Stąd też, sprzedaż całej Nieruchomości o powierzchni (...) ha w części o przeznaczeniu „L” wynoszącej (...) ha będzie zwolniona od podatku VAT, zaś w części o przeznaczeniu „ZR” wynoszącej (...) ha będzie objęta opodatkowaniem VAT.

Ad 2

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, będącym przedmiotem wniosku, B. Sp. z o.o., jako czynny podatnik podatku VAT, nabędzie Nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, w odniesieniu do części Nieruchomości o powierzchni (...) ha, przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR – park rekreacyjny” i podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, spółce B. Sp. z o.o. będzie przysługiwało – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie tej części Nieruchomości.

Uzasadnienie

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą o VAT”: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: „Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: „Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT: „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Sprzedający wskazał w opisie stanu faktycznego, iż jest spółką komandytową, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT. Jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej, składającej się z trzech działek ewidencyjnych. Prawo własności nieruchomości nabył od osoby fizycznej na podstawie umowy przewłaszczenia nieruchomości na zabezpieczenie. Nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i nie było udokumentowane fakturą. Ww. działki Sprzedający wydzierżawia na rzecz podmiotu trzeciego i na poczet czynszu wystawia faktury VAT.

Uwzględniając okoliczność, że Nieruchomość jest wykorzystywana przez Sprzedającego w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT uznać należy, iż Nieruchomość ta stanowi składnik majątku Sprzedającego. Tym samym, w opisanej sytuacji planowana sprzedaż Nieruchomości będzie dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, przez podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego, sprzedaż Nieruchomości będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT: „Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – rozumie się: „Grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, natomiast pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 z późn. zm.): „Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie gminnych aktów planowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych ustalonych przez organ inny niż minister właściwy do spraw transportu, należy do zadań własnych gminy”.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: „Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego”.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy (...) – część (...) a zatwierdzony Uchwałą nr (...) Rady Gminy (...) z (...) sierpnia 2005, zmieniony Uchwałą nr (...) Rady Gminy (...) z (...) lutego 2023 r. (dale jako „plan miejscowy”), zgodnie z którym:

a)działka nr 3 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia” oraz ZR – „park rekreacyjny”; część nieruchomości położona jest w (...), przez działkę przebiega korytarz infrastruktury technicznej gazowej (symbol TG),

b)działka nr 2 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...);

c)działka nr 1 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...).

Zgodnie z treścią planu miejscowego:

§ 13

1.Zagospodarowanie terenów następuje na rzecz ich funkcji podstawowych określonych w dziale III, z uwzględnieniem wszystkich aktualnie obowiązujących przepisów szczególnych.

§ 47

1.Ustala się funkcję podstawową – lasy i zadrzewienia, dla terenów oznaczonych symbolem L.

2.System zadrzewień śródpolnych podlega ochronie ze względu na ich funkcje przyrodnicze.

3.Realizację dodatkowych zalesień na terenach rolnych, uznaje się za zgodne z planem, jeżeli nie narusza to innych funkcji.

§ 53

1.Ustala się funkcję podstawową – park rekreacyjny, dla terenów oznaczonych symbolem ZR.

2.Wyznaczony wzdłuż (...) pas do zalesienia stanowi (...), w której należy wprowadzić stosowne gatunki drzew i krzewów.

3.Program zagospodarowania parku należy ściśle dostosować do wymagań (...), z dopuszczeniem jedynie punktowych lokalizacji obiektów kubaturowych, uzgadniając całość przedsięwzięcia w zakresie ochrony sanitarnej i ochrony środowiska.

Zgodnie z § 53 ust. 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na części Nieruchomości oznaczonej jako „ZR – park rekreacyjny” dopuszcza się lokalizację punktowych obiektów kubaturowych. Jedynym warunkiem takiej zabudowy, zgodnie z § 53 ust. 2 planu, jest wcześniejsze przyjęcie przez gminę tzw. „Programu zagospodarowania parku”. Do dnia złożenia niniejszego wniosku Gmina (...) – właściwa ze względu na położenie Nieruchomości – nie przyjęła jeszcze tego dokumentu. Oznaczenie działki nr 3 w planie miejscowym jako „park rekreacyjny” wskazuje na możliwość jej zabudowy, jednak wyłącznie po uchwaleniu przez gminę wspomnianego Programu. Spełnienie tego warunku umożliwi realizację punktowej zabudowy obiektami kubaturowymi, przy zachowaniu zgodności z wymogami w zakresie ochrony sanitarnej i ochrony środowiska.

Oznacza to, że na działce możliwe będzie sytuowanie takich elementów jak ławki, wiaty, ogrodzenia, (...) oraz inne obiekty związane z funkcją rekreacyjną.

Wprawdzie ustawa Prawo budowlane i ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) nie zawierają definicji obiektu kubaturowego, a także definicji takiej nie zawiera posługujący się tym pojęciem obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to posiłkując się słownikową definicją „kubatury budynku” przyjąć należy, że pojęcie „obiektu kubaturowego” odnosi się do wszelkiego rodzaju obiektów budowlanych, których można obliczyć objętość.

Należy zauważyć, że do tego rodzaju terminologii nawiązuje m.in. przepis § 3 pkt 24 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.).

W przepisie tym mowa jest o kubaturze brutto budynku rozumianej jako iloczyn powierzchni całkowitej, mierzonej po zewnętrznym obrysie przegród zewnętrznych i wysokości kondygnacji (...). Przepis ten, choć odnosi do budynków, może pomocniczo posłużyć do ustalenia rozumienia pojęcia obiektu kubaturowego. Pojęciem „obiektu kubaturowego” posługuje się ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych kosztów prac projektowych oraz planowanych kosztów robót budowlanych określonych w programie funkcjonalno-użytkowym (Dz. U. Nr 130, poz. 1389), w którym, w załączniku nr 1, określono wskaźniki procentowe do obliczania wartości prac projektowych w kosztach robót budowlano-montażowych dla inwestycji kubaturowych, jednoznacznie wiaty jako obiekty kubaturowe zaliczono do kategorii 1. Za takim rozumieniem pojęcia „obiektu kubaturowego” wypowiedział się między innymi NSA w wyroku z 16 lutego 2016 r. (II OSK 1481/14).

W świetle powyższej argumentacji, należy zauważyć, iż Nieruchomość, w części obejmującej działkę nr 3, dla której obowiązuje w części przeznaczenie „ZR – park rekreacyjny” stanowi „grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego” w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, skoro część Nieruchomości objętej planowaną transakcją może być zabudowana obiektami kubaturowymi, powoduje to utratę prawa do skorzystania ze zwolnienia z VAT dla części nieruchomości objętej przeznaczeniem „ZR – park rekreacyjny”.

W kwestii informacji wskazanej w planie miejscowym, iż przez działkę 3 przebiega oznaczony symbolem TG – „korytarz infrastruktury technicznej gazowej” wskazać należy, iż nie powoduje on, iż działkę w tej części można uznać za zabudowaną. Istotne jest to, iż gazociąg poprowdzony przez działkę nr 3, stanowiący własność podmiotu trzeciego, nie nadaje części tej działki statusu terenów zabudowanych. Decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę – względnie na inne cele – ma podstawowe przeznaczenie terenu, na którym znajduje się ten grunt, wynikające z planu zagospodarowania przestrzennego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przez działkę nr 3 przechodzi gazociąg wysokiego ciśnienia obejmujący dwie nitki gazociągu (…) i (…), dla których w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustanowiony został „korytarz infrastruktury technicznej” o symbolu „TG”. Sam korytarz przebiegający przez działkę 3 stanowi własność Sprzedającego w ramach całej Nieruchomości. Ww. „korytarz” nie stanowi żadnej infrastruktury, lecz jedynie narysowany na mapie pas gruntu – to część niezabudowanej nieruchomości, środkiem której biegnie podziemny gazociąg.

Gazociąg poprowadzony przez działkę nie należy do Sprzedającego, lecz stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego będącego właścicielem sieci gazowych w tym regionie (art. 49 § 1 k.c.).

W wypadku tego gazociągu jego właścicielem jest D. S.A.

Zainteresowany wskazał w opisie stanu faktycznego, iż biegnący przez Nieruchomość sam korytarz techniczny sieci gazowej (symbol TG) stanowi własność Sprzedającego – tzn. powierzchnia ziemi stanowi jego własność, zaś poprowdzona pod ziemią sieć gazowa stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego, czyli D. S.A.

Takie ukształtowanie charakteru własności sieci stanowi okoliczność powszechną. Zazwyczaj mamy bowiem do czynienia z sytuacją, w której do kogo innego należy grunt, a do kogo innego sieć w tym gruncie poprowadzona. W taki sposób działają przedsiębiorstwa energetyczne, wodociągowe lub telekomunikacyjne. Są one właścicielami rur, kabli i przewodów poprowadzonych w gruntach gminnych lub prywatnych. Oczywiste w takich wypadkach jest to, iż obrót gruntem, przez który taka sieć przebiega, odbywa się bez przenoszenia własności ww. sieci.

Tak samo wygląda sytuacja w niniejszej sprawie. Otóż, Zainteresowany jednoznacznie wskazuje, iż przedmiotem transakcji nie będzie gazociąg poprowadzony przez Nieruchomość i jego własność nie będzie przeniesiona na Kupującego. Takie rozwiązanie byłoby wręcz prawnie niemożliwe.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Tym samym – sieć gazowa idąc środkiem „korytarza technicznego” nie stanowi części składowej Nieruchomości objętej transakcją. Przedmiotem dostawy będzie więc tylko i wyłącznie sam grunt bez znajdującej się pod ziemią sieci gazowej.

Samo pojęcie „korytarza technicznego” nie zostało zdefiniowane w obowiązujących przepisach prawa. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący dla działki 3 został uchwalony 10 sierpnia 2005 r. W tamtym okresie obowiązywało Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 97, poz. 1055). Rozporządzenie to posługiwało się pojęciem „strefy kontrolowanej” zdefiniowanej jako „obszar wyznaczony po obu stronach osi gazociągu, w którym operator sieci gazowej podejmuje czynności w celu zapobieżenia działalności mogącej mieć negatywny wpływ na trwałość i prawidłową eksploatację gazociągu”. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 30 czerwca 2020 r. (II SA/Go 180/20) wypowiedział się, iż: „W praktyce przyjmuje się, że korytarz techniczny gazociągu oznacza strefę kontrolowaną gazociągu i w konsekwencji pojęcia te stosowane są zamiennie”.

Tym samym, zgodnie z definicją ww. rozporządzenia ustanowiony na Nieruchomości „korytarz techniczny” to tylko „obszar” gruntu. Sam w sobie nie stanowi on żadnego obiektu budowlanego – to jedynie narysowany na mapie rejon wokół gazociągu.

Kwestia wpływu elementów infrastruktury technicznej – stanowiących własność osoby trzeciej – na status gruntu jako zabudowanego lub niezabudowanego, a także możliwość realizacji takiej infrastruktury jako dopuszczalnego przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, była przedmiotem analiz sądów administracyjnych:

·Wyrok WSA w Lublinie z 30 kwietnia 2019 r., I SA/Lu 55/19: „O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u., można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie”.

·Wyrok NSA z 30 stycznia 2019 r., I FSK 1829/16: „Uzasadnione jest więc zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu”.

·Wyrok NSA z 9 czerwca 2017 r., I FSK 1650/15: „Główny kierunek zagospodarowania terenu wyznacza więc przeznaczenie podstawowe. Przeznaczenie uzupełniające zaś ma niejako wzbogacać, uelastyczniać główny kierunek zagospodarowania, co jednak nie znaczy, że go w jakikolwiek sposób zmienia. Dlatego też, w opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego, kwalifikacja terenu – jako przeznaczonego pod zabudowę – powinna wypływać z części projektowej planu, określającej podstawowe przeznaczenie terenu (...)”.

·Wyrok WSA w Gliwicach z 28 września 2021 r., I SA/GI 525/21: „Konkludując, prawidłowa interpretacja art. 2 pkt 33 u.p.t.u. wiąże się z przyjęciem, iż terenem budowlanym jest grunt, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (względnie decyzją o warunkach zabudowy) został przeznaczony na cele budowlane, przy czym decydujące znaczenie ma w tym kontekście wskazane w planie przeznaczenie podstawowe, dominujące. Zatem skoro art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, to należy uznać, iż znajduje ono zastosowanie w przypadkach, w których przeznaczenie podstawowe gruntów stanowiących przedmiot transakcji jest – zgodnie z planem miejscowym – inne niż budowlane”.

·Wyrok NSA z 23 sierpnia 2024 r., I FSK 1670/20: „O terenie »zabudowanym« w rozumieniu art. 43 ust. 9 ustawy o VAT można mówić w sytuacji, gdy istniejąca zabudowa ma dla tego terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna »zabudowa«, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 listopada 2021 r., sygn. akt I FSK 575/18, dostępny w CBOSA)”.

W sprawie objętej wnioskiem wspólnym przedmiotem dostawy ma być tylko grunt, którego podstawowe przeznaczenie to „L” (z zakazem zabudowy) oraz „ZR” (z dopuszczalną zabudową). Nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania gazociągiem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i prawnym), a zatem przedmiotem dostawy będzie w takim przypadku tylko sam grunt. Skoro więc znajdujące się na działce naniesienia, które wskazano we wniosku, nie stanowią własności sprzedającego, to nie sposób przyjąć, że Zainteresowany dokona dostawy gruntu wraz z owymi naniesieniami.

W takim stanie faktycznym przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu, a istniejąca na niej infrastruktura techniczna nie ma wpływu na sposób opodatkowania tej transakcji. W szczególności fakt, że przez działkę przebiega pas gruntu oznaczony symbolem TG – „korytarz infrastruktury technicznej gazowej”, nie ma znaczenia dla klasyfikacji Nieruchomości jako „zabudowanej” lub „niezabudowanej”. Dla tej klasyfikacji kluczowe znaczenie ma bowiem podstawowe przeznaczenie gruntu określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, tj. oznaczenie „L” (lasy i zadrzewienia) lub „ZR” (park rekreacyjny).

W przypadku, gdy korytarz „TG” przebiega przez teren o przeznaczeniu podstawowym „L”, nie stwarza to podstaw do uznania, że możliwa jest na nim realizacja zabudowy, ponieważ funkcja leśna pozostaje dominująca i wyklucza możliwość wznoszenia obiektów budowlanych niezwiązanych z gospodarką leśną. Natomiast gdy korytarz „TG” przebiega przez teren o przeznaczeniu „ZR”, nie wyłącza to możliwości wykorzystywania tego obszaru zgodnie z jego funkcją rekreacyjną, np. (...) w ramach planowanej przez Kupującego działalności (...). Cały teren „ZR” winien być więc uznany za grunt „przeznaczony pod zabudowę" w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT – zgodnie z dominującą dla niego funkcją rekreacyjną i tym samym jego dostawa winna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

W niniejszej sprawie Zainteresowany wskazał w opisie stanu faktycznego, iż w planie zagospodarowania przestrzennego dla działki 3 wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, zaś uprawniony geodeta wyliczył, jaką powierzchnię zajmuje grunt o przeznaczeniu „L”, a jaki o przeznaczeniu „ZR”.

Tym samym, zdaniem Zainteresowanego:

a)transakcja sprzedaży Nieruchomości objętej wnioskiem będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w zakresie działek 1 i 2 w całości, zaś w zakresie działki 3 – tylko w części objętej przeznaczeniem „L – lasy i zadrzewienia”, na której nie jest dopuszczalna żadna zabudowa;

b)transakcja sprzedaży Nieruchomości objętej wnioskiem nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w części działki 3 objętej przeznaczeniem „ZR – park rekreacyjny”, na której pod pewnymi warunkami jest dopuszczona zabudowa kubaturowa.

W niniejszej sprawie, sprzedaż Nieruchomości o łącznej powierzchni (...) ha w części o przeznaczeniu „L”, wynoszącej (...) ha, będzie zwolniona od podatku VAT, zaś w części o przeznaczeniu „ZR”, wynoszącej (...) ha, będzie objęta opodatkowaniem VAT.

Ad 2

Odliczanie podatku naliczonego jest jednym z najważniejszych uprawnień czynnego podatnika VAT. Poprzez rozliczenie podatku naliczonego realizowana jest jedna z najważniejszych zasad podatku od wartości dodanej polskiego VAT, tj. zasada neutralności. Według niej ciężar ekonomiczny VAT powinien spoczywać na finalnym nabywcy – konsumencie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Wyrok NSA z 8 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 1760/18 wskazuje, iż: „Przepis art. 86 ust. 1 u.p.t.u. wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, z której m.in. wynika, że podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca towaru lub usługi – z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest więc istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną”.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 6 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1409/19, podstawę do dokonania odliczenia podatku naliczonego może stanowić wyłącznie faktura odzwierciedlająca faktyczne zdarzenie gospodarcze w aspekcie podmiotowym, przedmiotowym oraz ilościowym. Zatem faktura musi potwierdzać, że w rzeczywistości doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług między podmiotami w niej określonymi, w zakresie ściśle określonego towaru lub usługi oraz w zakresie ilości danego towaru lub usługi.

Natomiast na podstawie wyroku NSA z 8 grudnia 2021 r., sygn. akt I FSK 368/18 – prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury przysługuje (co do zasady) dlatego, że po stronie wystawcy faktury wystąpi podatek należny, będący następstwem realizacji przez tegoż wystawcę czynności opodatkowanej (sprzedaży towaru lub świadczenia usługi), a nie z tytułu samego otrzymania przez odbiorcę faktury.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, będącym przedmiotem wniosku, B. Sp. z o.o., jako czynny podatnik podatku VAT, nabędzie Nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, w odniesieniu do części Nieruchomości o powierzchni (...) ha, przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR – park rekreacyjny” i podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, spółce B. Sp. z o.o. będzie przysługiwało – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT – prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie tej części Nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki/budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że:

·Państwa Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i są Państwo właścicielem Nieruchomości, która została przez Państwa nabyta (...) stycznia 2018 r. na podstawie umowy przewłaszczenia w ramach czynności, z tytułu której nie wystąpił podatek VAT i nie została wystawiona faktura,

·przedmiotowa Nieruchomość jest niezabudowana i stanowi obszar o łącznej pow. (...) ha, w skład w której wchodzą trzy działki o nr 1, 2 i 3,

·(...) października 2019 r. oddali Państwo przeważającą część Nieruchomości – tj. (...) ha w dzierżawę na cele rolnicze na czas oznaczony 10 lat, która była dokumentowana z tytułu czynszu wystawieniem faktury na rzecz dzierżawcy, natomiast pozostała część (...) ha nie objęta dzierżawą, tj. nie jest zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej inna niż działalność rolnicza,

·zamierzają Państwo sprzedać przedmiotową Nieruchomość, w skład w której wejdą działki nr 1, 2 i 3 na rzecz Spółki z o.o., która to wybuduje i będzie prowadzić (...).

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy do transakcji sprzedaży działek.

Z okoliczności sprawy wynika, że są Państwo Spółką, czyli podmiotem powołanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że majątek spółki kapitałowej zawsze będzie wykazywał bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą jako nabyty na skutek świadomego działania organów spółki w okresie jej istnienia i właśnie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności spółki.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz fakt, że są Państwo spółką z o.o. prowadzącą działalność gospodarczą należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do Państwa przedsiębiorstwa. Zatem przy dostawie prawa własności działek nr 1, 2 i 3 będą Państwo podatnikiem podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, sprzedaż przez Państwa prawa własności Nieruchomości będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z okoliczności sprawy wynika, że dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym:

a)działka nr 3 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia” oraz ZR – „park rekreacyjny”; część nieruchomości położona jest w (...), przez działkę przebiega korytarz infrastruktury technicznej gazowej (symbol TG),

b)działka nr 2 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...);

c)działka nr 1 – przeznaczona jest na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”; nieruchomość położona jest w (...).

Dla Nieruchomości wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Jest możliwe wyliczenie odrębnych powierzchni działki nr 3, tj. określenie wielkości obszaru z symbolem L – „Lasy i zadrzewienia” oraz ZR – „park rekreacyjny”. Zgodnie z § 53 ust. 3 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na części Nieruchomości oznaczonej jako „ZR – park rekreacyjny” dopuszcza się lokalizację punktowych obiektów kubaturowych. Jedynym warunkiem takiej zabudowy, zgodnie z § 53 ust. 2 planu, jest wcześniejsze przyjęcie przez gminę tzw. „Programu zagospodarowania parku”. Oznaczenie działki nr 3 w planie miejscowym jako „park rekreacyjny” wskazuje na możliwość jej zabudowy, jednak wyłącznie po uchwaleniu przez gminę wspomnianego Programu. Spełnienie tego warunku umożliwi realizację punktowej zabudowy obiektami kubaturowymi, przy zachowaniu zgodności z wymogami w zakresie ochrony sanitarnej i ochrony środowiska. Oznacza to, że na działce możliwe będzie sytuowanie takich elementów jak ławki, wiaty, ogrodzenia, (...)oraz inne obiekty związane z funkcją rekreacyjną. Łączna powierzchnia działek nr 1, 2 i 3 to (...) ha. Grunt o przeznaczeniu „L” z zakazem zabudowy obejmuje (...) ha, zaś o przeznaczeniu „ZR” z dopuszczalną zabudową obejmuje (...) ha. Dla działek oprócz podstawowego przeznaczenia określonego w MPZP nie przewidziano innego przeznaczenia dopuszczalnego (uzupełniającego). Nieruchomość jest w całości niezabudowana. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 3 napisano, iż: „przez działkę przebiega korytarz infrastruktury technicznej gazowej (symbol TG)”. Biegnie on zarówno przez część tej działki o przeznaczeniu „L” (z zakazem zabudowy) oraz „ZR” (z dopuszczalną zabudową) i przecina tę działkę niejako przez środek. Gmina ustaliła ww. korytarz techniczny na rysunkach planu w celu ochrony gazociągu posadowionego w gruncie. Sam korytarz przebiegający przez działkę nr 3 stanowi Państwa własność w ramach całej nieruchomości. Ww. „korytarz” nie stanowi żadnej infrastruktury, lecz jedynie narysowany na mapie pas gruntu – to część niezabudowanej nieruchomości, środkiem której biegnie podziemny gazociąg. Biegnący przez Nieruchomość korytarz techniczny sieci gazowej (symbol TG) stanowi Państwa własność – tzn. powierzchnia ziemi stanowi Państwa własność, zaś poprowdzona pod ziemią sieć gazowa stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego.

Zatem z uwagi na ww. okoliczności stwierdzić należy, że dostawa przez Państwa działek nr 1 i 2 (przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na funkcję oznaczoną symbolem L — „lasy i zadrzewienia”) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, gdyż tereny te są wyłączone z możliwości zabudowy i nie stanowią terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji, sprzedaż przez Państwa działek nr 1 i 2 stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, która będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odnosząc się natomiast do zwolnienia od podatku na podstawie analizowanego przepisu dostawy prawa własności działki nr 3 należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418):

Natomiast stosownie do pkt 3 ww. artykułu:

W myśl art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Z powyższych przepisów wynika, że gazociąg stanowi budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Stosownie do art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanego dalej: „Kodeksem cywilnym”:

Jak stanowi art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

Według art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 48 Kodeksu cywilnego:

Rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Na podstawie art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jeśli więc znajdujące się na działce części infrastruktury wodociągowej, kanalizacyjnej, ciepłowniczej, gazowej i elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi wodociągowe, kanalizacyjnej oraz elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Z okoliczności sprawy wynika również, że gazociąg poprowadzony przez działkę nie należy do Państwa, lecz stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego, będącego właścicielem sieci gazowych w tym regionie (art. 49 § 1 k.c.). Przedmiotem dostawy będzie więc tylko i wyłącznie sam grunt bez znajdującej się pod ziemią sieci gazowej.

Stwierdzić więc należy, że będą Państwo sprzedawali sam grunt (działkę nr 3) bez znajdującego się na niej ww. naniesienia.

Przechodząc do Państwa wątpliwości związanych ze zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy prawa własności działki nr 3, należy wskazać, że w okolicznościach analizowanej sprawy, przedmiotem planowanej przez Państwa dostawy będzie wyłącznie grunt, którego nie można jednak uznać za teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na terenie działki nr 3 znajduje się naniesienie w postaci budowli – gazociąg.

Tym samym, dostawa działki nr 3 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, stwierdzam, że transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zakresie zbycia działek nr 1 i 2. Natomiast dostawa działki nr 3 w całości nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Zatem oceniając całościowo Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Kupującego z otrzymanej faktury dokumentującej zakup Nieruchomości w części nieobjętej zwolnieniem od podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Z uzasadnienia przedstawionego w pierwszej części interpretacji indywidualnej wynika, że sprzedaż działki nr 1 i 2 będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zatem dostawa ww. działek znajduje się poza zakresem analizowanego pytania.

Natomiast dostawa działki nr 3 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1)towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;

2)brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia od podatku VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył podatku VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, nabyli Państwo Nieruchomość na podstawie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie. Przewłaszczającym Nieruchomość była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – z tytułu nabycia Nieruchomości nie otrzymali Państwo faktury VAT, tym samym nie korzystali Państwo z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu transakcji nabycia Nieruchomości, ponieważ transakcja ta w ogóle nie była objęta podatkiem VAT.

Oznacza to, że do sprzedaży działki nr 3 nie będzie miał zastosowania również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zbycie przez Państwa prawa własności działki nr 3 będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. Zatem sprzedaż działki nr 3 będzie opodatkowana podatkiem VAT.

W tym miejscu zauważyć należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z powyżej powołanych przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji – dostawa prawa własności działki nr 3 będzie opodatkowana podatkiem VAT. Dodatkowo z opisu sprawy wynika, że obie strony transakcji są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Ponadto Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji będzie wykorzystywana przez Kupującego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, Kupującemu na postawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. transakcję w zakresie nabycia prawa własności działki nr 3.

W omawianej sytuacji oba warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy będą spełnione, ponieważ Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a przedmiot transakcji będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Podsumowując, Kupującemu przysługuje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT w odniesieniu do działki nr 3.

W związku z powyższym, oceniając całościowo Państwa stanowisko dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 2 również uznałem za nieprawidłowe – z uwagi na fakt, iż w Państwa ocenie Kupującemu będzie przysługiwało prawo od odliczenia jedynie w odniesieniu do części działki nr 3 o powierzchni (...) ha, przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR – park rekreacyjny”.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych orzeczeń na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Państwa wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

A. SPÓŁKA KOMANDYTOWA (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.