Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

22 maja 2025 r. wpłynął Pana wniosek wspólny z 21 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania sprzedaży działek.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

M

(xxx)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

K

(xxx);

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a także polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Analogicznie, brat Wnioskodawcy (dalej: Zainteresowany, Brat, Brat Wnioskodawcy), jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a także polskim rezydentem podatkowym. Zainteresowany nie jest czynnym podatnikiem VAT.

W 2004 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego. Wnioskodawca wraz z bratem oraz matką nabyli na podstawie przeprowadzonego postępowania spadkowego przed Sądem Rejonowym w XYZ, w dniu 29 września 2008 r., udział w spadku po zmarłym ojcu w wysokości po 1/3 na rzecz każdej z tych osób.

W 2013 r. na mocy aktu notarialnego z dnia 16 grudnia 2013 r. spadkobiorcy dokonali częściowego działu spadku oraz częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości objętej księgą wieczystą nr xxx w taki sposób, iż wchodzącą w skład tej księgi działkę o nr xx w X o powierzchni 1,7022 ha bez spłat lub dopłat otrzymali Wnioskodawca oraz brat Wnioskodawcy po 1/2 części na współwłasność. Dla działki tej ustanowiono nową księgę wieczystą.

Działka nr xx w X stanowi część spadku po zmarłym ojcu Wnioskodawcy, którą ojciec Wnioskodawcy nabył na mocy darowizny – akt notarialny z dnia 25 kwietnia 1991 r. – od swojej matki, a babki Wnioskodawcy. Ojciec Wnioskodawcy po nabyciu nieruchomości w darowiźnie nie planował ich dalszej odsprzedaży, a pozostawienie jej w majątku rodzinnym, do wykorzystania własnego.

Po śmierci ojca Wnioskodawcy, przez ponad 20 lat, nieruchomość – w tym również działka nr xx w X – pozostawała (i pozostaje) we władaniu spadkobierców i nie była wykorzystywana w celach zarobkowych. W roku 2023 Wnioskodawca wraz z Bratem (współwłasność) podjęli decyzję o sprzedaży nabytego w drodze spadku (w tym postanowienie o dziale spadku) składnika majątkowego w postaci działki nr xx w X. Wnioskodawca oraz Brat Wnioskodawcy planują wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przedmiotowego składnika majątku przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb życiowych, w tym własnych potrzeb mieszkaniowych. Zarówno Wnioskodawca, jak i Brat Wnioskodawcy nie zamierzają przeznaczyć zdobytych w ten sposób środków finansowych na jakiekolwiek działania o charakterze inwestycyjnym, zarobkowym.

Należy również wskazać, iż mocą postanowienia Wójta Gminy X, w ramach działki nr xx w X wydzielono działki pod literą:

-xx/A – pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinna z ograniczonym prawem zabudowy,

-xx/B – pod wewnętrzną drogę dojazdową o minimalnej szerokości 6 metrów,

-xx/C – tereny rolnicze.

W ramach działek xx/A oraz xx/B, na mocy wspomnianego postanowienia wstępny projekt podziału nieruchomości został zaopiniowany pozytywnie, jako zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy X dla sołectwa X, pod warunkiem, że przy zbywaniu działki xx/C nastąpi zbycie udziału xx/B wydzielonej pod wewnętrzną drogę dojazdową.

Uwzględniając powyższe postanowienie, Wnioskodawca oraz jego Brat podjęli decyzję o podziale działki o numerze xx/A na 10 nowych działek, a następnie ich sprzedaży z uwzględnieniem udziału w działce xx/B stanowiącej wewnętrzną drogę dojazdową do tych działek. Podział działek umotywowany jest wyłącznie okolicznością, iż z uwagi na wielkość działki, niezwykle trudnym byłoby dla właścicieli sprzedanie działki xx/A (oraz udziałów w xx/B) w całości jednej osobie. Podział działki na mniejsze działki ewidencyjne jest zatem konieczny (racjonalny) dla celów jej zbycia. Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wraz z Bratem zawnioskowali o podział działki o numerze xx/A na 10 nowych działek.

Mając w zamiarze sprzedaż omawianych nieruchomości, Wnioskodawca wraz z Bratem skontaktowali się z biurem pośrednictwa sprzedaży nieruchomości i zawarta została umowa pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca (ani jego Brat) nie jest profesjonalistą na rynku obrotu nieruchomościami i taka pomoc jest niezbędna. Zawarta umowa dopuszcza prowadzenie przez Wnioskodawcę samodzielnych działań sprzedażowych, jednakże prowadzone przez Wnioskodawcę i jego Brata działania w tym zakresie obejmują jedynie ustne informowanie rodziny oraz znajomych o chęci sprzedaży przedmiotowych działek (tzw. „poczta pantoflowa”).

Zarówno Wnioskodawca, jak i jego Brat nie oferują przedmiotowych działek na sprzedaż na jakichkolwiek portalach sprzedażowych, nie zostały również wywieszone jakiekolwiek banery informujące o chęci sprzedaży działek przez ich właścicieli. Biuro pośrednictwa sprzedaży nieruchomości na chwilę składania niniejszego wniosku znalazło już jednego zainteresowanego zakupem dwóch działek wydzielonych w ramach działki ewidencyjnej xx/A, została w tym zakresie zawarta umowa rezerwacyjna. Pozostałe działki nie znalazły jeszcze zainteresowanych na ich zakup. Cena sprzedaży działek nie jest dla Wnioskodawcy oraz jego Brata kluczowa, współwłaścicielom zależy na w miarę szybkiej sprzedaży majątku prywatnego, tak by móc spożytkować uzyskane w ten sposób środki na zaspokojenie własnych potrzeb życiowych. Zarówno Wnioskodawca, jak i jego Brat, dokonali rozeznania cen rynkowych za metr kwadratowy działek w najbliższej okolicy, a następnie uśrednili tą cenę i oferują działki na sprzedaż właśnie po tej uśrednionej cenie za metr kwadratowy, tak by cena ta była ceną rynkową w relacji do okolicznych działek. Oferowana cena za metr kwadratowy jest jednakowa dla każdej z działek.

Należy wskazać, iż dla oferowanych na sprzedaż nieruchomości uchwalony był Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy X dla sołectwa X z dnia (...) października 2023 r. Według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, część gruntów (udziałów), które otrzymali w spadku Wnioskodawca oraz Brat Wnioskodawcy – te które zostały przeznaczone na sprzedaż (działki wydzielone z działki nr xx/A wraz z udziałem w działce nr xx/B), przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną. W czasach, gdy Spadkodawca (ojciec Wnioskodawcy i jego Brata) nabywał przedmiotowy teren, Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego jeszcze nie było.

Ponadto spadkobiorcy, w tym Wnioskodawca i jego Brat nie wykorzystywali przedmiotowych nieruchomości nabytych w drodze spadku w żaden sposób, tym bardziej do prowadzenia działalności gospodarczej, zarobkowej – nieruchomości pozostawały puste i nieużytkowane.

Pierwszy podział działki nastąpił na podstawie decyzji Wójta Gminy nr X, a o następny podział – podział działki nr xx/A na 10 nowych działek – Wnioskodawca wraz z Bratem zawnioskowali.

Podział działki xx/A na działki o mniejszej powierzchni nie wynikał z chęci uzyskania przez jej właścicieli wyższej ceny sprzedaży za poszczególne działki aniżeli możliwa do uzyskania cena sprzedaży za całe poszczególne nieruchomości. Dokonanie podziału ww. działki odbyło się jedynie z uwagi na okoliczność, iż znalezienie kupca dla działki o tak dużej powierzchni (bez podziału) byłoby niezwykle trudne.

Zarówno Wnioskodawca, jak i jego Brat nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nigdy wcześniej nie prowadzili działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2025 r. poz. 163, dalej: ustawa o PIT). Oferowane na sprzedaż działki – powstałe w ramach podziału działki nr xx/A – nie były przez nich wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ani jego Brat nie posiadają ponadto innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca poza nieruchomościami objętymi niniejszym wnioskiem posiada jedynie wraz z Bratem współwłasność w tzw. domu rodzinnym, w którym aktualnie zamieszkuje Brat z rodziną. Dom ten nie jest i nie będzie przeznaczony na sprzedaż. Poza wskazanymi we wniosku oferowanymi na sprzedaż działkami, Wnioskodawca (ani jego Brat) nie dokonywali wcześniej sprzedaży jakiejkolwiek nieruchomości.

Sprzedaż nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego. Po sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Ustalona cena sprzedaży działek jest jednolita dla każdej z działek, bez dokonywania ich różnicowania, chcąc natomiast dokonać ich jak najsprawniejszej sprzedaży Wnioskodawca będzie otwarty na potencjalne negocjacje cenowe z nabywcami. Wnioskodawca (oraz jego Brat) zamierzają spożytkować pozyskane ze sprzedaży nieruchomości środki na realizację własnych indywidualnych celów życiowych, środki te nie zostaną wykorzystane w celach inwestycyjnych, ani prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym, w przypadku planowanej przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowanego sprzedaży działek, sprzedaż ta winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, korzysta on z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2024 r. poz. 361; dalej: ustawa o VAT). Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży ww. działki, a jej dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Na mocy regulacji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Z kolei, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów. Kierując się definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tejże ustawy.

Niezależnie jednak od powyższego, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona bowiem czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli została wykonana przez podatnika tego podatku, a zatem osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazany zatem w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług determinuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności tym podatkiem konieczne jest, aby czynności podlegającej opodatkowaniu dokonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Na gruncie ustawy o VAT, definicja działalności gospodarczej zawarta w tej ustawie ma charakter uniwersalny, który pozwala na objęcie pojęciem „podatnik” wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze powyższe, wnioskować należy, iż dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, właściwym i prawidłowym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują one sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy, taka właśnie sytuacja ma miejsce w sytuacji wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego.

Podkreślić należy, iż dla uznania danego majątku za prywatny decydujące znaczenie ma sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W rezultacie, aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Stanowisko takie potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, wówczas czynność (czynności) ta (te) nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług taka osoba fizyczna, która dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. W rezultacie, przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlowa i działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Problematyka rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek stanowi sprzedaż majątku osobistego, czy też jest sprzedażą realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była także przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Analogiczne stanowisko TSUE zajął w odniesieniu do okoliczności, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość bowiem wskazanych powyższej elementów/działań może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

TSUE – we wskazanym orzeczeniu – zaznaczył, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). W rezultacie, za podatnika winna zostać uznana osoba, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Mowa zatem przykładowo o nabyciu terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Podkreślenia natomiast wymaga, iż na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie jedynie stwierdzenie faktu wystąpienia ich pojedynczo.

W przedmiocie zatem opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a zatem za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT- ponieważ jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, wskazać należy, iż działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie stanowi natomiast działalności handlowej, a zatem i gospodarczej, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przesądzenie zatem, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, każdorazowo wymaga dokonania oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. O tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, z której zostaną wyodrębnione i sprzedane działki wraz z udziałem w działce stanowiącej drogę do wyodrębnionych działek. Przedmiotowe działki zostaną wydzielone decyzją Wójta Gminy X, na wniosek Wnioskodawcy oraz jego brata, w celu umożliwienia sprzedaży ich majątku osobistego, otrzymanego w drodze spadku. Działka nr xx/A ma powierzchnię 1,034 ha i zostanie podzielona na 10 działek oraz jedną działkę drogową.

Wnioskodawca oraz Zainteresowany nabyli przedmiotową nieruchomość w drodze spadku po zmarłym ojcu. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca oraz Zainteresowany wydzielili ze swojej nieruchomości działkę drogową. Wnioskodawca nie czynił żadnych inwestycji czy nakładów związanych z urządzeniem drogi. Działka drogowa została wydzielona w celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej dla pozostałych działek. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy oraz jego Brata, ponadto nie jest i nie była zawiązana z działalnością gospodarczą, działalności takiej Wnioskodawca, ani jego Brat nie prowadził. Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie angażują środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskował o warunki zabudowy.

Wnioskodawca nie dokonywał żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskował o przyłączenie mediów. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nieruchomość. Wnioskodawca skorzystał z pomocy agencji nieruchomości w celu znalezienia nabywców na działki wskazane w niniejszym wniosku. Wnioskodawca, ani jego Brat, nie są profesjonalistami na rynku obrotu nieruchomościami, taka pomoc jest zatem niezbędna. Zarówno Wnioskodawca, jak i Zainteresowany, nie udostępniali nieruchomości na rzecz osób trzecich na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów. Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie wykorzystywali działek xx/A oraz xx/B do prowadzenia działalności rolniczej.

Przytoczone powyżej wyroki TSUE bezsprzecznie wskazują, iż podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W rozpatrywanej natomiast sprawie nie występuje zbiór takich zorganizowanych działań. Wszelkie czynności podejmowane przez Wnioskodawcę (oraz jego Brata) w związku ze sprzedażą działek wydzielonych z działki nr xx/A wraz z udziałem w działce xx/B, nie powodują, że należy uznać Wnioskodawcę oraz jego Brata za osobę podejmującą aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Dlatego też planowane transakcje sprzedaży przedmiotowych działek stanowią działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Takie stanowisko zajął także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 12 lutego 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.948.2020.1.MH, która dotyczy istotnie podobnego stanu faktycznego. W ramach przedmiotowej sprawy wnioskodawca wskazał, iż nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, nie rejestrował się do VAT, nabycie nieruchomości nastąpiło w wyniku darowizny od rodziców, wnioskodawca nie angażował środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości, nie prowadził działań marketingowych, nie nabywał nieruchomości w celu sprzedaży, nie prowadził usług deweloperskich, nie wnioskował o warunki zabudowy, nie dokonywano żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowano o przyłączenie mediów, ani nie wnioskowano o przyłączenie mediów, wydzielono wprawdzie działkę drogową, ale miało to miejsce w celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej dla pozostałych działek. Sprzedający korzystał wprawdzie z pomocy agencji nieruchomości dla znalezienia nabywców na działki, ale z tego powodu, iż nie jest profesjonalistą na rynku obrotu nieruchomościami. Działki te nie były udostępniane na rzecz osób trzecich na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów. W omawianej sprawie organ podatkowy przyjął, że transakcje sprzedaży działek stanowią działanie w sferze prywatnej i z tytułu sprzedaży brak byłoby opodatkowania podatkiem VAT.

Ponadto, jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 18 listopada 2020 r., sygn. I SA/Gl 389/20: „Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży, podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, co już wyżej wzmiankowano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich. Działania strony, takiego zorganizowanego charakteru nie przybrały. W obrocie gospodarczym można wprawdzie natrafić na inwestycje nastawione na zwrot w dłuższej perspektywie czasu, niemniej jednak przedsięwzięcia tego typu mają zazwyczaj bardziej skomplikowany charakter i przyjmują o wiele większe rozmiary. W omawianym przypadku natomiast, gdyby celem skarżącej było uzyskiwanie korzyści majątkowych w ramach działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania powinny przyjąć charakter bardziej zintensyfikowany, co do czasu, jak i zakresu dokonywanych czynności.

Zdaniem Sądu za oczywiste należy przyjąć dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Wnioskodawca nie podejmował kompleksowych działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami (uzbrojenie gruntu, jego ogrodzenie, wyposażenie w media, uzyskanie warunków zabudowy), nie zamieszczał ogłoszeń (co charakteryzuje profesjonalistów na rynku obrotu nieruchomościami) itp. Natomiast podjęte przez skarżącego działania były stosunkowo proste, nie wymagały nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka, nie angażowały większych środków finansowych (zob. wyrok WSA w Łodzi z 6 listopada 2019 r. I SA/Łd 416/19).

Zauważyć także należy, że otrzymana w drodze darowizny działka, ze względu na swoje rozmiary – niewątpliwie determinowała działania skarżącego zmierzające do podziału działki na mniejsze tak aby możliwe było ich zbycie. Nie można bowiem różnicować sytuacji osób fizycznych, które posiadają znaczny majątek osobisty od tych, których majątek ten nie przedstawia dużej wartości, przyjmując, że podział działki na mniejsze każdorazowo wpisuje się w ciąg czynności, które przesądzają gospodarczy charakter działalności podatnika.

W konsekwencji Sąd w składzie orzekającym stanął na stanowisku, że opisana we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej zarówno dokonana już jak i planowa sprzedaż niezabudowanych działek nastąpiła i będzie mieć miejsce w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Mając na uwadze powyższe, obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż dokonanie przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowanego sprzedaży działek, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

 Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w 2004 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy oraz Zainteresowanego. Wnioskodawca wraz z bratem oraz matką nabyli na podstawie przeprowadzonego postępowania spadkowego udział w spadku po zmarłym ojcu w wysokości po 1/3 na rzecz każdej z tych osób.

W 2013 r. spadkobiorcy dokonali częściowego działu spadku oraz częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości w taki sposób, iż wchodzącą w skład tej księgi działkę o nr xx o powierzchni 1,7022 ha bez spłat lub dopłat otrzymali Wnioskodawca oraz brat Wnioskodawcy po 1/2 części na współwłasność.

Po śmierci ojca Wnioskodawcy, przez ponad 20 lat, nieruchomość – w tym również działka nr xx – pozostawała (i pozostaje) we władaniu spadkobierców i nie była wykorzystywana w celach zarobkowych. W roku 2023 Wnioskodawca wraz z Bratem podjęli decyzję o sprzedaży nabytego w drodze spadku (w tym postanowienie o dziale spadku) składnika majątkowego w postaci działki nr xx. Wnioskodawca oraz Brat Wnioskodawcy planują wynagrodzenie z tytułu sprzedaży przedmiotowego składnika majątku przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb życiowych, w tym własnych potrzeb mieszkaniowych. Zarówno Wnioskodawca, jak i Brat Wnioskodawcy nie zamierzają przeznaczyć zdobytych w ten sposób środków finansowych na jakiekolwiek działania o charakterze inwestycyjnym, zarobkowym.

Mocą postanowienia Wójta Gminy, w ramach działki nr xx w X wydzielono działki pod literą:

-xx/A – pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinna z ograniczonym prawem zabudowy,

-xx/B – pod wewnętrzną drogę dojazdową o minimalnej szerokości 6 metrów,

-xx/C – tereny rolnicze.

W ramach działek xx/A oraz xx/B, na mocy wspomnianego postanowienia wstępny projekt podziału nieruchomości został zaopiniowany pozytywnie, jako zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, pod warunkiem, że przy zbywaniu działki xx/C nastąpi zbycie udziału xx/B wydzielonej pod wewnętrzną drogę dojazdową.

Uwzględniając powyższe postanowienie, Wnioskodawca oraz jego Brat podjęli decyzję o podziale działki o numerze xx/A na 10 nowych działek, a następnie ich sprzedaży z uwzględnieniem udziału w działce xx/B stanowiącej wewnętrzną drogę dojazdową do tych działek. Podział działek umotywowany jest wyłącznie okolicznością, iż z uwagi na wielkość działki, niezwykle trudnym byłoby dla właścicieli sprzedanie działki xx/A (oraz udziałów w xx/B) w całości jednej osobie. Podział działki na mniejsze działki ewidencyjne jest zatem konieczny (racjonalny) dla celów jej zbycia. Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wraz z Bratem zawnioskowali o podział działki o numerze xx/A na 10 nowych działek.

Mając w zamiarze sprzedaż omawianych nieruchomości, Wnioskodawca wraz z Bratem skontaktowali się z biurem pośrednictwa sprzedaży nieruchomości i zawarta została umowa pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca (ani jego Brat) nie jest profesjonalistą na rynku obrotu nieruchomościami i taka pomoc jest niezbędna. Zawarta umowa dopuszcza prowadzenie przez Wnioskodawcę samodzielnych działań sprzedażowych, jednakże prowadzone przez Wnioskodawcę i jego Brata działania w tym zakresie obejmują jedynie ustne informowanie rodziny oraz znajomych o chęci sprzedaży przedmiotowych działek (tzw. „poczta pantoflowa”).

Zarówno Wnioskodawca, jak i jego Brat nie oferują przedmiotowych działek na sprzedaż na jakichkolwiek portalach sprzedażowych, nie zostały również wywieszone jakiekolwiek banery informujące o chęci sprzedaży działek przez ich właścicieli. Biuro pośrednictwa sprzedaży nieruchomości na chwilę składania niniejszego wniosku znalazło już jednego zainteresowanego zakupem dwóch działek wydzielonych w ramach działki ewidencyjnej xx/A, została w tym zakresie zawarta umowa rezerwacyjna. Pozostałe działki nie znalazły jeszcze zainteresowanych na ich zakup.

Spadkobiorcy, w tym Wnioskodawca i jego Brat nie wykorzystywali przedmiotowych nieruchomości nabytych w drodze spadku w żaden sposób, tym bardziej do prowadzenia działalności gospodarczej, zarobkowej – nieruchomości pozostawały puste i nieużytkowane.

Zarówno Wnioskodawca, jak i jego Brat nie prowadzą działalności gospodarczej oraz nigdy wcześniej nie prowadzili działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163, dalej: ustawa o PIT). Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie są również czynnymi podatnikami VAT. Oferowane na sprzedaż działki – powstałe w ramach podziału działki nr xx/A – nie były przez nich wykorzystywane w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ani jego Brat nie posiadają ponadto innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca poza nieruchomościami objętymi niniejszym wnioskiem posiada jedynie wraz z Bratem współwłasność w tzw. domu rodzinnym, w którym aktualnie zamieszkuje Brat z rodziną. Dom ten nie jest i nie będzie przeznaczony na sprzedaż. Poza wskazanymi we wniosku oferowanymi na sprzedaż działkami, Wnioskodawca (ani jego Brat) nie dokonywali wcześniej sprzedaży jakiejkolwiek nieruchomości.

Sprzedaż nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego. Po sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, Wnioskodawca nie będzie prowadził działalności związanej z obrotem nieruchomościami.

Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie dokonywali żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowali o przyłączenie mediów. Nie dokonywali żadnych nakładów na nieruchomość. Skorzystali z pomocy agencji nieruchomości w celu znalezienia nabywców na działki wskazane we wniosku. Wnioskodawca, ani jego Brat, nie są profesjonalistami na rynku obrotu nieruchomościami, taka pomoc jest zatem niezbędna. Zarówno Wnioskodawca, jak i Zainteresowany, nie udostępniali nieruchomości na rzecz osób trzecich na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów. Wnioskodawca oraz Zainteresowany nie wykorzystywali działek xx/A oraz xx/B do prowadzenia działalności rolniczej.

Przy tak przedstawionych okolicznościach sprawy, Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca wraz z Zainteresowanym podjęli/podejmą w odniesieniu do planowanej sprzedaży udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr xx/A oraz udziałów w działce nr xx/B.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziałów w ww. działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tymi transakcjami uznać Wnioskodawcę i Zainteresowanego za podatników tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży udziałów w ww. działkach Wnioskodawca i Zainteresowany będą działali w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy i Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęli Oni ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami takich jak uzbrojenie terenu, nie starali się o doprowadzenie mediów, ani nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. Działki nie były i nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Jedynymi czynnościami wykonanymi w stosunku do ww. działek, jak Pan wskazał, był podział działki nr xx, a następnie podział działki xx/A na 10 nowych działek oraz podpisanie umowy dotyczącej pośrednictwa w zbyciu działek z biurem pośrednictwa w obrocie nieruchomościami z uwagi na konieczność uzyskania pomocy w procesie sprzedaży działek. Wszystko to oznacza, że przeznaczone do sprzedaży działki powstałe w wyniku podziału działki nr xx/A oraz działka nr xx/B nie były i nie są dla Wnioskodawcy i Zainteresowanego źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie zaangażowali Oni środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. Wnioskodawca i Zainteresowany nie wykazali aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

W przedmiotowej sprawie zatem, planowana przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego sprzedaż przysługujących im udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr xx/A oraz udziałów w działce nr xx/B nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy i Zainteresowanego w przedmiocie zbycia udziałów w ww. działkach, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Dokonując sprzedaży Wnioskodawca i Zainteresowany skorzystają z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący ww. sprzedaży Wnioskodawca i Zainteresowany wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących o działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym planowana przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego sprzedaż przysługujących im udziałów w działkach powstałych w wyniku podziału działki nr xx/A oraz udziałów w działce nr xx/B nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku tj. nie zmienią się okoliczności planowanych transakcji.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli sytuacja Zainteresowanych występujących z wnioskiem będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Zainteresowanych, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

M (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.