Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy usług logopedycznych świadczonych przez Panią oraz niewliczania tych usług do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG w zakresie usług logopedycznych.

Prowadzi Pani księgę przychodów i rozchodów, a dochody z prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane są na zasadach ogólnych/skalą podatkową. Pani księgowość prowadzona jest przez profesjonalny podmiot zewnętrzny – biuro rachunkowe.

Prowadzi Pani gabinet samodzielnie, nie zatrudnia Pani pracowników. Nie jest Pani zarejestrowana jako podmiot leczniczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ukończyła Pani w (...) r. studia I stopnia na kierunku logopedia (...) oraz w (...) r. studia magisterskie na kierunku logopedia ogólna i kliniczna (...). Ponadto (…).

Ukończyła Pani również szereg specjalistycznych kursów zawodowych, w tym w szczególności:

(...)

Pacjenci objęci terapią w gabinecie to w szczególności:

·dzieci przedwcześnie urodzone – skrajne wcześniaki;

·mózgowe porażenie dziecięce;

·częste i rzadkie zespoły genetyczne (np. z. Downa, Pierrea Robina, Westa, Waardenburga, Wolfa Hirschhorna);

·rozszczepy całkowite i częściowe czaszkowo-twarzowe;

·pacjenci z chorobami metabolicznymi;

·pacjenci po wypadkach komunikacyjnych z uszkodzeniem CUN;

·choroby degeneracyjne mózgu wieku starczego;

·choroby neurologiczne – SM;

·pacjenci po udarach;

·zespoły genetyczne twarzoczaszki;

·osoby niedowidzące;

·spektrum autyzmu i z. Aspergera;

·dyslalia;

·dyzartria;

·afazja i afazja rozwojowa;

·alalia;

·opóźniony rozwój mowy;

·zaburzenia artykulacji oraz wady wymowy;

·pacjenci po zabiegu frenotomii;

·pacjenci z dysfagią;

·pacjenci karmieni dojelitowo;

·pacjenci z niepełnosprawnością intelektualną;

·mutyzm wybiórczy;

·jąkanie;

·pacjenci ze wzmożonym/obniżonym napięciem mięśniowym;

·pacjenci onkologiczni (dzieci i dorośli);

·nauczyciele z chorobą zawodową (w tym z guzkami).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pani usługi m.in. w zakresie: Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 86.90.E); Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B).

Prowadzi Pani diagnozę i terapię logopedyczną i neurologopedyczną obejmującą w szczególności następujące aspekty: zaburzenia i prawidłowe funkcje układu orofacjalnego (w obrębie jamy ustnej), dysfunkcje oddechowe i połykowe, zaburzenia artykulacji, zaburzenia językowe wypowiedzi, zaburzenia komunikacji i jej brak, zaburzenia mowy biernej – rozumienie, dysfagii (trudności w połykaniu) i problemów żywieniowych, zaburzenia funkcji prymarnych – trudności w ssaniu, żuciu i połykaniu, zaburzenia słuchu (głębokie niedosłuchy i głuchota) – pacjenci z implantami ślimakowymi, zaburzenia przetwarzania słuchowego, zaburzenia słuchu fonematycznego, trudności w nauce czytania i przyswajania procesów fonetycznych, wady zgryzu i wpływ ich na jakość artykulacji, praca na układzie stomatogmatycznym – stan po i przed leczeniem ortodontycznym, rozwojowe i genetyczne wady anatomiczne twarzoczaszki i problemy neurologopedyczne z tym związane, choroby degeneracyjne mózgu i ich wpływ na jakość artykulacji i funkcji żywieniowych, choroby neurologiczne i rozrostowe mózgu odtwarzanie etapów w rozwoju mowy i funkcji żywieniowych, przywracanie funkcji żywieniowych przy karmieniu dojelitowym przez PEG i sondę (alternatywne sposoby przyjmowania pokarmów), przywracanie funkcji oddechowych u pacjentów z rurką tracheotomijną, zaburzenia płynności mowy, zaburzenia prozodii mowy, stan przed i po zabiegu frenotomii (podcięcie wędzidełka języka), poradnictwo dla rodziców dzieci z różnymi wadami genetycznymi i neurologicznymi przed narodzinami lub zaraz po, jąkanie wczesnodziecięce i problemy z płynnością mowy.

Usługi logopedyczne będące przedmiotem wniosku świadczy Pani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nie jest Pani zarejestrowana jako podmiot leczniczy. Jest Pani osobą uprawnioną do świadczenia ww. usług na podstawie uzyskanych kwalifikacji – ukończone studia w dziedzinie logopedii oraz neurologopedii, liczne kursy i szkolenia specjalistyczne wyszczególnione w opisie stanu faktycznego wniosku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wyróżnia się dwie kategorie osób wykonujących zawód medyczny.

Do pierwszej grupy należą osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych. Do drugiej grupy należą osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie bądź w określonej dziedzinie medycyny – należy Pani do drugiej grupy osób.

Podstawowym celem usług logopedycznych i neurologopedycznych, które Pani świadczy jest poprawa stanu zdrowia pacjenta.

Pani pacjentami są osoby dotknięte szerokim spectrum zaburzeń – od noworodków po pacjentów geriatrycznych (osoby starsze).

W przypadku noworodków i małych dzieci celem diagnozy i terapii logopedycznej i neurologopedycznej jest nie tylko poprawa stanu ich zdrowia, ale często ratowanie życia. Dzieci objęte stymulacją to często skrajne wcześniaki – 27-30Hbd, dzieci z wadami rozwojowymi i genetycznymi oraz z uszkodzeniem CUN. Skrajne wcześniaki mają ogromny problem z funkcjami prymarnymi – ssanie, oddychanie, połykanie, gryzienie, żucie. Z uwagi na niską masę urodzeniową i dużymi problemami z saturacją nie są w stanie być karmione w sposób naturalny czy sztuczny. W tym celu używa się innych alternatywnych metod karmienia – jak sonda donosowa czy PEG karmienie dojelitowe. Dzięki stymulacji – techniki terapii neurofunkcjonalnej, pacjenci nabywają i usprawniają funkcje prymarne niezbędne do życia. Na trwałe pozbywają się urządzeń medycznych, które są nieodłączną częścią ich wczesnego dzieciństwa. Podobnie jest z pacjentami z SMA rdzeniowy zanik mięśni. Dzieci dotknięte tą chorobą mają ogromne problemy z oddychaniem i pobieraniem pokarmu. Z uwagi na hipotonię mięśniową (obniżone napięcie mięśniowe) i głęboką dysfagię (zaburzenia połykania) są zaopatrzone w profesjonalny sprzęt medyczny taki jak: ssak medyczny (specjalistyczne urządzenie medyczne, które służy do odsysania wydzielin i flegmy z drzewa oskrzelowego i jamy ustnej), koflator (asystor kaszlu, urządzenie medyczne, które służy do nieinwazyjnego oczyszczania układu oddechowego), respirator (urządzenie medyczne, które wspomaga pracę płuc – wtłaczanie i wypychanie powietrza z układu oddechowego). U dzieci poddanych żmudnej i długotrwałej terapii udaje się wywołać i usprawnić pożądane funkcje. Pani terapeutyczne działania dotyczą nie tylko dzieci, ale również ich matek. Prowadzi Pani także doradztwo żywieniowe dotyczące karmienia naturalnego, pomoc w doborze odpowiednich produktów służących do karmienia sztucznego. Oprócz fachowej pomocy daje Pani rodzicom duże wsparcie psychologiczne. Dzieci urodzone z wadami rozwojowymi twarzoczaszki mają również duże problemy z nabywaniem i usprawnianiem funkcji prymarnych, np. dzieci z zespołem Aperta, czy z rozszczepami częściowymi i całkowitymi. Aby nie doszło u tych pacjentów do groźnego dla życia zachłystowego zapalenia płuc swoimi działaniami wspiera i usprawnia Pani funkcje ich układu orofacjalnego (obręb jamy ustnej) i stymuluje Pani odruchy neurologopedyczne. Pomaga Pani również w doborze specjalistycznych metod i środków do karmienia. Służy Pani również fachowym wsparciem po wielu skomplikowanych operacjach chirurgicznych twarzoczaszki. Mały pacjent z niedojrzałym, uszkodzonym lub niewykształconym układem orofacjalnym i oddechowym, wymaga od Pani szczególnych umiejętności i wiedzy, ponieważ Pani działania nie tylko mają cel terapeutyczny, ale również ratowanie życia. Wśród Pani pacjentów są również dzieci z afazją rozwojową niedokształcenie mowy pochodzenia korowego. Pacjenci ci są w normie intelektualnej, ale z uwagi na wadę rozwojową ośrodków mowy – Brocka i Wernickego nie są w stanie samodzielnie nabyć kompetencji językowych. W procesie terapii programuje Pani na nowo funkcje mowy biernej i czynnej w ośrodkach nadawczych i odbiorczych. W pracy z wyżej wymienionymi pacjentami nadrzędnym celem jest cel terapeutyczny poprawiający ich stan zdrowia i umożliwiający normalną edukację szkolną i życie społeczne. Dużą grupę stanowią również dzieci ze spektrum autyzmu (w tym Zespół Aspergera). Spektrum autyzmu to największe i najcięższe zaburzenie rozwojowe dziecka –zaburzenia zachowania, sensoryczne, żywieniowe, społeczne, często brak rozwoju językowego. Dzięki stymulacji neurologopedycznej udaje się usprawnić częściowo lub całkowicie zaburzone funkcje. Dziecko zaczyna komunikować się werbalnie, co daje mu możliwość kontaktów społecznych. U tych pacjentów również dochodzi do poprawy stanu zdrowia fizycznego, psychicznego i społecznego.

Pacjent geriatryczny również wymaga pomocy neurologopedycznej. Pacjentami w tej grupie są osoby dotknięte chorobami degeneracyjnymi mózgu (choroba Parkinsona, Alzheimera, stwardnienie zanikowe boczne etc.), rozrostowymi (stan po usunięciu nowotworów mózgu), czy po udarach. Ci pacjenci dzięki terapii częściowo lub całkowicie odzyskują uszkodzone funkcje i kompetencje językowe – w tym komunikację werbalną. Są to więc również działania, których celem jest poprawa, profilaktyka, ratowanie i przywracanie zdrowia.

Kolejną grupą pacjentów korzystających z Pani usług są osoby z deficytem słuchu – niedosłuchy w różnym stopniu, głuchota i pacjenci aparatowni implantem ślimakowym. Dzięki implantom ślimakowym nowoczesny i zaawansowany medyczny system elektroniczny, osoby z głębokim ubytkiem słuchu lub całkowitą głuchotą mają możliwość przetwarzania dźwięków z otoczenia na sygnały elektryczne. Nowoczesna technologia daje im możliwość odbioru dźwięków, ale potrzebny jest specjalista do nauki artykulacji i mowy. Dlatego stosując odpowiednie ćwiczenia artykulacyjne, techniki terapii miofunkcjonalnej, ćwiczenia rozwijające mowę bierną i czynną, gramatyczną stronę wypowiedzi, mowę opowieściową i dialogową, Pani praca z tymi pacjentami także służy poprawie ich stanu zdrowia. Jeżeli chodzi o profilaktykę i zachowanie to jest to forma prewencji logopedycznej, wczesnej interwencji logopedycznej. Dotyczy w większości pacjenta małego (niemowlęta, dzieci), z którymi rodzice zgłaszają się do Pani w celu zbadania i oceny układu orofacjalnego, odruchów neurologopedycznych w jamie ustnej, czy ustalenia poziomu wczesnego rozwoju językowego. Dzięki takim działaniom i budzeniu świadomości wśród rodziców, mały pacjent w przyszłości może uniknąć poważnych problemów zdrowotnych wynikających z nieprawidłowych funkcji. Również narzędzia terapeutyczne (umiejętności) jakimi Pani dysponuje dają mu możliwość wczesnego wykrywania wielu zaburzeń i wczesnej interwencji w terapii neurologopedycznej.

Usługi logopedyczne służące profilaktyce i zachowaniu zdrowia dotyczą również pacjenta dorosłego. Przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego, lekarz stomatolog ortodonta często kieruje do Pani pacjentów w celu oceny prawidłowej budowy jamy ustnej (ocena wędzidełek), funkcji połykania czy prawidłowej realizacji głosek wymagających pionizacji języka. Prawidłowe funkcje połykania są kluczem do dobrych warunków zgryzowych, czy prawidłowej artykulacji. Podczas takiego badania sprawdza Pani sposób i jakość połykania. Wiele osób dorosłych nieprawidłowo połyka (połykanie infantylne z zespoleniem językowo-gardłowym) generując w ten sposób wiele dodatkowych dysfunkcji. Ratowanie zdrowia w ujęciu terapii neurologopedycznej dotyczy często pacjenta neurologicznego zarówno małego, jak i dorosłego. Dlatego stymulacja neurologopedyczna w tej grupie pacjentów ma charakter nie tylko terapii, ale ratowania życia. Przywracanie i poprawa zdrowia pacjentów, to cały szereg zabiegów terapeutycznych obejmujących ćwiczenia mowy biernej, czynnej, funkcji żywieniowych, sprawności układu artykulacyjnego i oddechowego (w tym ćwiczenia bierne i czynne), czynne i bierne ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjne (w tym masaż logopedyczny zewnętrzny i wewnętrzny), ćwiczenia torowania i wywoływania poprawnej realizacji głosek, praca nad prawidłową gramatyczną stroną wypowiedzi, ćwiczenia percepcji słuchowej i słuchu fonematycznego, stymulacja nerwów czaszkowych. Stosuje Pani cały szereg narzędzi i zabiegów terapeutycznych nie tylko stosowanych w klasycznej logopedii, ale również medyczne metody neurostymulujące (metoda IASTM, CRAFTA, Integracja Sensoryczna, Integracja Bilateralna, czaszkowo-krzyżowa, elektrostymulacja, kinesiotaping – plastrowanie etc.).

Odbiorcami świadczonych usług logopedycznych jest bardzo szeroka grupa pacjentów – od noworodków (skrajne wcześniaki), których obejmuje Pani swoją terapią jeszcze na długo przed prawidłowym wiekiem urodzeniowym, przez dzieci młodsze, młodzież, dorosłych i pacjentów geriatrycznych z różnymi chorobami. Wśród nich są osoby z ciężkimi schorzeniami neurologicznymi, onkologicznymi, rozwojowymi, genetycznymi, autoimmunologicznymi, a także z zaburzoną artykulacją, dykcją i prozodią mowy.

Wśród osób na rzecz których wykonuje Pani swoje usługi są zarówno osoby mające wskazania medyczne, jak i osoby kierowane przez lekarzy specjalistów. Osoby te w większości mają wskazania medyczne i kierowane są przez lekarzy różnych specjalności i z różnych ośrodków medycznych (szpitale, przychodnie, poradnie, ośrodki rehabilitacyjne, gabinety). Skrajne wcześniaki, noworodki kierowane są przez lekarzy neonatologów i pediatrów, pacjenci z uszkodzeniami neurologicznymi (mózgowe porażenia dziecięce, afazja rozwojowa, incydenty mózgowe etc.) przez lekarzy neurologów i lekarzy rehabilitacji ruchowej, pacjenci z zaburzeniami zachowania (w tym spectrum autyzmu, upośledzenie umysłowe) przez lekarzy psychiatrów, pacjenci ortodontyczni z zaburzeniami orofacjalnymi przez lekarzy ortodontów i chirurgów szczękowych, pacjenci z szeroko rozumianymi problemami ze słuchem (od lekkich niedosłuchów po skrajną głuchotę) przez lekarzy otolaryngologów i foniatrów, a osoby z zaburzeniami widzenia (niewidome i niedowidzące) przez lekarzy okulistów i optometrystów, natomiast pacjenci z rzadkimi chorobami genetycznymi przez lekarzy genetyków. Współpracuje Pani również z rehabilitantami, fizjoterapeutami, psychologami, terapeutami widzenia, osteopatami, pedagogami itp. oraz lekarzami.

Rozpoczęcie terapii logopedycznej – neurologopedycznej każdego pacjenta poprzedzone jest pierwszą wizytą – konsultacją neurologopedyczną, której celem jest ocena aktualnego stanu zdrowia pacjenta, diagnoza, badanie, wywiad i zapoznanie się z jego dokumentacją medyczną – wypisy szpitalne, wyniki badań medycznych, diagnozy lekarzy specjalistów etc. Na tej podstawie opracowuje Pani indywidualny program terapii dla każdego nowoprzyjętego pacjenta. W procesie terapii weryfikuje Pani program i dostosowuje go Pani do nowych potrzeb pacjenta, w zależności od postępów w terapii i ewentualnych nowych wyników badań. Podczas badania neurologopedycznego, czy też w procesie terapii bardzo często prosi Pani pacjentów o kontrolne wykonanie obiektywnych badań medycznych. Na ich podstawie ocenia Pani postępy w stymulacji i weryfikuje Pani program terapii.

Obecnie nie planuje Pani zawierać umów cywilnoprawnych. Jeżeli plany ulegną zmianie nie wyklucza Pani zawarcia takiej umowy w przyszłości na podstawie umowy zlecenie lub kontraktu B2B.

Pytania

1.Czy świadczone przez Panią usługi logopedyczne, opisane w stanie faktycznym, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

2.Czy zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług prawidłowym jest stanowisko, w świetle którego wartości sprzedaży wynikającej ze świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług logopedycznych służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, do których znajduje zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług (usługi świadczone osobiście – wskazane w pytaniu nr 1), nie należy wliczać do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Ad 1.

Pani zdaniem, opisane w stanie faktycznym usługi logopedyczne mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone przez osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

W Pani ocenie świadczone przez Panią usługi są usługami służącymi profilaktyce, zachowaniu ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Ad 2.

W Pani ocenie, wartość sprzedaży usług logopedycznych korzystających ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług nie powinna być wliczana do limitu, o którym mowa w treści art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazała Pani także, że precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia należy zastosować wykładnię językową. „Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk, to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. „Zachowywanie” rozumiane jest zaś jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie. Interpretując słowo „ratowanie” należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia. Pojęcie „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio. „Poprawa” to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 (Link do LEX) w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego. W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza.

I tak, w wyroku w sprawie C-106/05 (Link do LEX) L.u.P. GmbH (pkt 27) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (...) odnoszą się do świadczeń, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia”. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie C-307/01 Peter d’Ambrumenil (pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Należy zauważyć, że powyższe zwolnienie odnosi się do usług w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia wykonywanych w ramach zawodów lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położnej, psychologa oraz usług świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych. Zatem zwolnienie to ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Zawód logopedy nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki logopedii.

Logopeda to człowiek zajmujący się kształtowaniem właściwej wymowy. Żeby posługiwać się tym tytułem niezbędne jest wykształcenie wyższe w niniejszym kierunku lub studia podyplomowe na podbudowie wyższych studiów medycznych lub pedagogicznych. Logopedia jest nauką interdyscyplinarną z pogranicza psychologii, pedagogiki, medycyny i innych. Żadna z tych dyscyplin, rozpatrywana oddzielnie, nie pozwala na kompetentną diagnozę zachowań ludzkich związanych z językiem, a tym bardziej na budowanie programów terapii zaburzeń języka i mowy.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.) logopedzi zostali wymienieni w grupie 2294 obejmującej audiofonologów i logopedów (logopedzi 229402).

Zakres przedmiotu logopedii zgodnie z koncepcją medyczną sprowadza się do leczenia zaburzeń, profilaktyki i korekcji mowy jako dyscyplina wiedzy zajmująca się diagnozowaniem zachowań ludzkich i niesieniem pomocy w sytuacjach kiedy człowiek nie jest w stanie nauczyć się języka (bo np. jest pozbawiony słuchu) lub znając język nie jest w stanie go dostatecznie sprawnie używać (np. anomalie w budowie narządów mowy) oraz w sytuacjach kiedy w wyniku przeróżnych zdarzeń nastąpiło mechaniczne uszkodzenie mózgu.

Według art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Stosownie do przepisu § 2 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z 13 czerwca 2017 r. w sprawie specjalizacji w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1771 ze zm.) zawód logopedy został wymieniony w wykazie podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty specjalista w dziedzinie neurologopedii i surdologopedii.

Trybunał w sprawie C-45/01 Christoph-Dornier-Stiftung für Klinische Psychologie uznał, że ze względu na zasadę neutralności opodatkowania VAT nie jest dopuszczalne zróżnicowanie sytuacji prawno-podatkowej podmiotów świadczących określone usługi medyczne w zależności od tego, czy funkcjonują jako jednostki publicznej służby zdrowia, czy też jako podmioty prawa prywatnego.

W sprawie zwolnienia od podatku VAT usług logopedycznych wypowiadał się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej między innymi w interpretacjach: nr 0114-KDIP4-2.4012.235.2021.1.KS z 22 czerwca 2021 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.349.2021.2.SR z 26 lipca 2021 r.

24 maja 2025 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji klasyfikacyjnej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w jego działalności gospodarczej.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy:

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy:

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) oraz lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym:

Z powyższych regulacji wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

·przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także

·przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem leczniczym bądź osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Zatem powyższe zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie od podatku nie znajduje zastosowania.

Należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie C-106/05 L.u.P. GmbH (pkt 27) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że:

Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie C-307/01 Peter d´Ambrumenil (pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez TSUE „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie C-212/01 Margarete Unterpertinger, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, ani orzecznictwo TSUE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Ponadto w przedmiotowym wyroku Trybunał stwierdził, że:

Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia. Jeżeli z kontekstu wynika, że jej podstawowym celem nie jest ochrona zdrowia, w tym jego utrzymanie lub przywrócenie, lecz raczej udzielenie porady wymaganej przed podjęciem decyzji wiążącej się z konsekwencjami prawnymi, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Wyrażenie „opieka medyczna” dotyczy działalności mającej na celu ochronę zdrowia ludzkiego i obejmuje opiekę nad pacjentem. Celem zwolnienia jest ułatwienie ochrony zdrowia ludzkiego, która obejmuje diagnozę i badania w celu sprawdzenia czy osoba cierpi na jakąś chorobę i jeżeli to możliwe zapewnia jej leczenie. Nie obejmuje diagnozy i badania w innym celu. Aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel. Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia, świadczenie takie nie podlega zwolnieniu od VAT.

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08 CopyGene A/S:

Zatem zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z tego zwolnienia. W związku z tym każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta. Nie w każdym przypadku działania podejmowane na rzecz pacjenta mają na celu zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę jego zdrowia. W przypadku gdy świadczone usługi nie będą związane z ochroną zdrowia i takiego celu nie będą realizować, nie mogą korzystać z omawianego zwolnienia.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT usług ważnym jest wykazanie, że celem świadczonych usług jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywrócenie i poprawa zdrowia.

Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

Z kolei zachowywać oznacza pozostać w posiadaniu, dochować w niezmienionym stanie, a także ochraniać.

Natomiast ratowanie to udzielanie komuś pomocy w niebezpieczeństwie lub w trudnej sytuacji.

Interpretując termin poprawa zdrowia, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia przywracanie zdrowia, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim było poprzednio.

Należy także zauważyć, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT jest objęta każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

W kwestii ww. zwolnienia na podstawie art. 132 ust. 1 lit. c) Dyrektywy wypowiedział się również TSUE, który w wyroku w sprawie C-141/00 Ambulanter Pflegedienst Kügler GmbH wskazał, że:

Trybunał wyjaśnił, że:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego czy działalności leczniczej. Wobec powyższego przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 450 ze zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej:

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej:

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej:

Z kolei jak stanowi art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej:

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że nie jest Pani zarejestrowana jako podmiot leczniczy.

W związku z tym – świadcząc usługi objęte zakresem wniosku – nie może Pani korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, z uwagi na niespełnienie przesłanki podmiotowej, tj. brak statusu podmiotu leczniczego usługodawcy. Ww. przepis wprost wskazuje, że zwolnieniu na jego podstawie podlegają usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. W świetle wskazanych okoliczności i ww. przepisów ustawy o działalności leczniczej nie spełnia Pani tych warunków.

Zatem w dalszej kolejności należy przeanalizować, czy w przedstawionej sytuacji spełnione zostały przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Jak już wskazano prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy nakłada na podatników obowiązek spełnienia zarówno przesłanki przedmiotowej, jak i podmiotowej. Zwolnieniu od podatku podlegają więc usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, wykonywane przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, tj. świadczeń wykonywanych przez lekarza, lekarza dentystę, pielęgniarkę, położną, psychologa lub osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Rozpatrując kwestię zwolnienia od podatku świadczonych przez Panią usług logopedycznych, należy dokonać oceny, czy usługi te ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Z informacji podanych we wniosku wynika, że:

·Prowadzi Pani diagnozę oraz terapię logopedyczną i neurologopedyczną obejmującą w szczególności następujące aspekty: zaburzenia i prawidłowe funkcje układu orofacjalnego (w obrębie jamy ustnej), dysfunkcje oddechowe i połykowe, zaburzenia artykulacji, zaburzenia językowe wypowiedzi, zaburzenia komunikacji i jej brak, zaburzenia mowy biernej – rozumienie, dysfagii (trudności w połykaniu) i problemów żywieniowych, zaburzenia funkcji prymarnych – trudności w ssaniu, żuciu i połykaniu, zaburzenia słuchu (głębokie niedosłuchy i głuchota) – pacjenci z implantami ślimakowymi, zaburzenia przetwarzania słuchowego, zaburzenia słuchu fonematycznego, trudności w nauce czytania i przyswajania procesów fonetycznych, wady zgryzu i wpływ ich na jakość artykulacji, praca na układzie stomatogmatycznym – stan po i przed leczeniem ortodontycznym, rozwojowe i genetyczne wady anatomiczne twarzoczaszki i problemy neurologopedyczne z tym związane, choroby degeneracyjne mózgu i ich wpływ na jakość artykulacji i funkcji żywieniowych, choroby neurologiczne i rozrostowe mózgu odtwarzanie etapów w rozwoju mowy i funkcji żywieniowych, przywracanie funkcji żywieniowych przy karmieniu dojelitowym przez PEG i sondę (alternatywne sposoby przyjmowania pokarmów), przywracanie funkcji oddechowych u pacjentów z rurką tracheotomijną, zaburzenia płynności mowy, zaburzenia prozodii mowy, stan przed i po zabiegu frenotomii (podcięcie wędzidełka języka), poradnictwo dla rodziców dzieci z różnymi wadami genetycznymi i neurologicznymi przed narodzinami lub zaraz po, jąkanie wczesnodziecięce i problemy z płynnością mowy.

·Pani pacjentami są osoby dotknięte szerokim spectrum zaburzeń – od noworodków po pacjentów geriatrycznych (osoby starsze).

·Pacjenci objęci terapią w gabinecie to w szczególności: dzieci przedwcześnie urodzone – skrajne wcześniaki; mózgowe porażenie dziecięce; częste i rzadkie zespoły genetyczne; rozszczepy całkowite i częściowe czaszkowo-twarzowe; pacjenci z chorobami metabolicznymi; pacjenci po wypadkach komunikacyjnych z uszkodzeniem CUN; choroby degeneracyjne mózgu wieku starczego; choroby neurologiczne – SM; pacjenci po udarach; zespoły genetyczne twarzoczaszki; osoby niedowidzące; spektrum autyzmu i z. Aspergera; dyslalia; dyzartria; afazja i afazja rozwojowa; alalia; opóźniony rozwój mowy; zaburzenia artykulacji oraz wady wymowy; pacjenci po zabiegu frenotomii; pacjenci z dysfagią; pacjenci karmieni dojelitowo; pacjenci z niepełnosprawnością intelektualną; mutyzm wybiórczy; jąkanie; pacjenci ze wzmożonym/obniżonym napięciem mięśniowym; pacjenci onkologiczni (dzieci i dorośli); nauczyciele z chorobą zawodową (w tym z guzkami).

·Wśród osób na rzecz których wykonuje Pani swoje usługi są zarówno osoby mające wskazania medyczne, jak i osoby kierowane przez lekarzy specjalistów. Osoby te w większości mają wskazania medyczne i kierowane są przez lekarzy różnych specjalności i z różnych ośrodków medycznych (szpitale, przychodnie, poradnie, ośrodki rehabilitacyjne, gabinety).

·Rozpoczęcie terapii logopedycznej – neurologopedycznej każdego pacjenta poprzedzone jest pierwszą wizytą – konsultacją neurologopedyczną, której celem jest ocena aktualnego stanu zdrowia pacjenta, diagnoza, badanie, wywiad i zapoznanie się z jego dokumentacją medyczną – wypisy szpitalne, wyniki badań medycznych, diagnozy lekarzy specjalistów etc. Na tej podstawie opracowuje Pani indywidualny program terapii dla każdego nowoprzyjętego pacjenta. W procesie terapii weryfikuje Pani program i dostosowuje go Pani do nowych potrzeb pacjenta, w zależności od postępów w terapii i ewentualnych nowych wyników badań. Podczas badania neurologopedycznego, czy też w procesie terapii bardzo często prosi Pani pacjentów o kontrolne wykonanie obiektywnych badań medycznych. Na ich podstawie ocenia Pani postępy w stymulacji i weryfikuje Pani program terapii.

Podała Pani również, że podstawowym celem usług logopedycznych i neurologopedycznych, które Pani świadczy, jest poprawa stanu zdrowia pacjenta. W przypadku noworodków i małych dzieci celem diagnozy i terapii logopedycznej i neurologopedycznej jest nie tylko poprawa stanu ich zdrowia, ale często ratowanie życia. Ponadto z całokształtu przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że świadczone przez Panią usługi logopedyczne również na rzecz osób dorosłych służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

A zatem w świetle powyższych informacji należy stwierdzić, że świadczone przez Panią usługi logopedyczne są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Oznacza to, że pierwsza przesłanka warunkująca zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy (przesłanka przedmiotowa) została spełniona.

W dalszej kolejności zbadać zatem należy, czy spełniony jest także drugi warunek do zastosowania zwolnienia (przesłanka podmiotowa), a więc czy legitymuje się Pani nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, tj. czy wykonuje Pani zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Zauważyć należy, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z powołanego przepisu art. 132 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. W myśl tego przepisu osoba wykonująca zawód medyczny, to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Należy wskazać, że zasady wykonywania niektórych zawodów medycznych zostały uregulowane w odrębnych aktach prawnych, dotyczy to w szczególności zawodu lekarza, pielęgniarki, położnej, ratownika medycznego, farmaceuty, felczera czy diagnosty laboratoryjnego. Poza wymienionymi istnieje jeszcze spora grupa innych zawodów medycznych, dla których jednak nie zostały określone zasady wykonywania w odrębnych przepisach. Należy zatem przyjąć, że pojęcie „osoba wykonująca zawód medyczny” obejmuje osoby wykonujące zawody, których status jest określony ustawowo, jak i zawody, które nie mają na gruncie obowiązującego prawa takiego uregulowania. Pojęcie „wykonywanie zawodu medycznego” należy odnieść do osób, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wskazanymi w tym przepisie (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej oraz psychologów), nie wykluczając jednocześnie możliwości zastosowania zwolnienia, np. w sytuacji świadczenia tych usług przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

Należy zauważyć, że w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 227 ze zm.) zawód logopeda została wymieniony w grupie 229 „Inni specjaliści ochrony zdrowia” (logopeda – 229402).

Zgodnie natomiast z poz. 81 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 10 lipca 2023 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. z 2023 r. poz. 1515), wymagane kwalifikacje dla logopedy to:

·rozpoczęcie po dniu 30 września 2019 r. i ukończenie studiów w zakresie logopedii na kierunku przyporządkowanym do dyscypliny nauki medyczne, nauki farmaceutyczne, nauki o zdrowiu lub nauki o kulturze fizycznej, obejmujących co najmniej 800 godzin kształcenia w zakresie logopedii, i uzyskanie tytułu zawodowego licencjata lub magistra;

·rozpoczęcie po dniu 30 września 2012 r. i ukończenie studiów w zakresie logopedii, obejmujących co najmniej 800 godzin kształcenia w zakresie logopedii, i uzyskanie tytułu zawodowego licencjata lub magistra;

·ukończenie studiów i uzyskanie tytułu zawodowego magistra oraz ukończenie studiów podyplomowych z logopedii obejmujących co najmniej 600 godzin kształcenia w zakresie logopedii;

·rozpoczęcie po dniu 31 grudnia 1998 r. i ukończenie studiów na kierunku albo w specjalności logopedia, obejmujących co najmniej 800 godzin kształcenia w zakresie logopedii, i uzyskanie tytułu zawodowego licencjata lub magistra;

·rozpoczęcie po dniu 31 grudnia 1998 r. i ukończenie studiów, uzyskanie tytułu zawodowego magistra oraz ukończenie studiów podyplomowych z logopedii obejmujących co najmniej 600 godzin kształcenia w zakresie logopedii;

·rozpoczęcie przed dniem 31 grudnia 1998 r. i ukończenie studiów, uzyskanie tytułu zawodowego magistra oraz ukończenie studiów podyplomowych z logopedii.

Zawód logopedy nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych. Natomiast ww. rozporządzenie określa m.in.: zasady jego wykonywania, zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu, zasady i formy wykonywania zawodu, które wskazują, że osoba, która zdobyła wyższe wykształcenie w zakresie logopedii jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny.

Wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej dotyczy podatników będących osobami wykonującymi zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest logopedą i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Ukończyła Pani w (...) r. studia I stopnia na kierunku logopedia (...) oraz w (...) r. studia magisterskie na kierunku logopedia ogólna i kliniczna (...). Ponadto (…). Ukończyła Pani również szereg specjalistycznych kursów zawodowych. Jak Pani wskazała usługi logopedyczne świadczy Pani w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

A zatem w analizowanej sprawie została spełniona przesłanka podmiotowa wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

W konsekwencji skoro opisane we wniosku usługi logopedyczne służą profilaktyce, zachowaniu i poprawie zdrowia pacjentów, jak również realizowane są w ramach wykonywania zawodu medycznego, a więc przez osobę, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny – to tym samym spełnione są wszystkie przesłanki (zarówno podmiotowa, jak i przedmiotowa) warunkujące możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

W świetle powyższego stwierdzam, że świadczone przez Panią usługi logopedyczne opisane w stanie faktycznym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy – w związku z regulacją art. 113 ust. 2 ustawy – prawidłowym jest stanowisko, w świetle którego wartości sprzedaży wynikającej ze świadczonych w ramach działalności usług służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, do których zastosowanie znajdują regulacje art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy (usługi świadczone przez Panią osobiście – wskazane w pytaniu nr 1), nie należy wliczać do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zauważam przy tym, że w myśl art. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 2025 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2025 r. poz. 896):

W świetle art. 2 ww. ustawy:

Natomiast art. 3 cytowanej ustawy wskazuje, że:

Na mocy art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Zatem w treści art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy został wymieniony katalog usług, których nie wlicza się do limitu sprzedaży pozwalającego na korzystanie ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Przy obliczaniu limitu obrotów określonych w art. 113 ust. 1 nie uwzględnia się m.in. odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy (z wyjątkiem usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41).

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy:

Przy czym – w kontekście powołanego art. 113 ust. 5 ustawy – ewentualna utrata zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy nie pozbawia Pani prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Panią usług logopedycznych, które korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Ponadto na mocy art. 113 ust. 13 ustawy:

Jak ustalono powyżej dla świadczonych przez Panią usług logopedycznych, będących przedmiotem wniosku, zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy.

Zatem – w świetle powołanego art. 113 ust. 2 pkt 2 ustawy – wartości ww. usług nie wlicza Pani do limitu wartości sprzedaży wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Równocześnie należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy i według zasad określonych w art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Podsumowując stwierdzam, że – zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy – prawidłowym jest stanowisko, w świetle którego wartości sprzedaży wynikającej ze świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług logopedycznych służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, do których znajduje zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c) ustawy (usługi świadczone przez Panią osobiście – wskazane w pytaniu nr 1), nie należy wliczać do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.