Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.373.2025.1.AKS

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawidłowości rozliczeń dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sytuacjach nr 1-3.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A P.S.A. (dalej zwana „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność w formie prostej spółki akcyjnej i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm.; dalej zwana „Ustawą o CIT”).

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja (…) w ramach grupy kapitałowej, z którą jest powiązany w rozumieniu Ustawy o CIT. Grupa produkuje i sprzedaje (…). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka sprzedaje produkowane przez siebie towary nabywcom na terytorium Polski (w ramach odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju), nabywcom z terytorium państw członkowskich innych niż terytorium kraju, posiadającym właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane przez państwa członkowskie właściwe dla poszczególnych nabywców i zawierające dwuliterowe kody stosowane dla podatku od wartości dodanej (w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), jak również dokonuje sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw spoza UE (w ramach eksportu towarów). Przedmiotem zapytania jest jednak tylko wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Spółka zamierza podpisać z kontrahentem ze Słowacji (dalej zwanym „Kontrahentem”) umowę na dostawę towarów (dalej zwane „Towarami”) na Słowację. Kontrahent prowadzi sieć sklepów zlokalizowanych na terytorium Słowacji.

Kontrahent współpracuje z firmą logistyczną (dalej zwaną „Firmą Logistyczną”), która posiada na terytorium Polski centrum logistyczne (dalej zwane „Centrum Logistycznym”).

Kontrahent posiada na terytorium Słowacji magazyn (dalej zwany „Magazynem SK”).

Współpraca pomiędzy Spółką, Kontrahentem i Firmą Logistyczną ma się odbywać na podstawie podpisanej umowy trójstronnej. Cały proces wyglądać będzie następująco:

1) Spółka będzie otrzymywać zamówienia na dostawy Towarów bezpośrednio od Kontrahenta. Zlecenie realizacji zamówienia będzie następnie wysyłane do przewoźnika, z którym Spółka współpracuje (dalej zwanym “Przewoźnikiem”). Przewoźnik każdorazowo wystawiać będzie dokument WZ (czyli dokument magazynowy wydanie zewnętrzne). Spółka wystawiać będzie fakturę, dokumentującą sprzedaż Towarów bezpośrednio na Kontrahenta. Wystawienie przez Spółkę faktury co do zasady powinno następować nie później niż w kolejnym dniu roboczym po wydaniu Towarów z magazynu Spółki. Na potrzeby transakcji sprzedaży Towarów Kontrahent poda Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta (tj. Słowacja), zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

2) Przewoźnik działający w imieniu i na rzecz Spółki będzie dostarczać Towary do Centrum Logistycznego.

3) W Centrum Logistycznym Towary będą podlegać tymczasowemu postojowi. Celem postoju będzie jedynie przeładunek Towarów na inny środek transportu. Chwilowe zatrzymanie Towarów w Centrum Logistycznym nie będzie zmieniać cech dostarczanych Towarów. W Centrum Logistycznym Towary nie będą w żaden sposób przetwarzane, nie będzie dochodziło do zmian opakowania Towarów jak również nie będzie dochodziło do zmian ich parametrów technicznych i jakościowych. Mogą się jednak zdarzyć sytuacje, w których dojdzie do zmiany/wymiany palet, na których przewożone są Towary. Zgodnie z warunkami umowy trójstronnej, którą strony zamierzają podpisać czasookres dostaw powinien przedstawiać się następująco:

Dzień A: Kontrahent przesyła zamówienie Spółce.

Dzień B: Spółka we współpracy z Przewoźnikiem przygotowuje odpowiednie dokumenty i zgłasza dostawę (innymi słowy: awizuje dostawę) w Centrum Logistycznym.

Dzień C: Przewoźnik dostarcza Towar do Centrum Logistycznego.

Dzień D: Firma Logistyczna dostarcza towar do Kontrahenta do Magazynu SK.

4) Firma Logistyczna generować będzie dokument CMR, do którego dołączać będzie dokument dostawy WZ wystawiony przez Przewoźnika, a następnie Firma Logistyczna organizować będzie transport Towarów do Magazynu SK.

5) Spółka ponosić będzie koszty transportu Towarów do Centrum Logistycznego, natomiast, koszty transportu Towarów z Centrum Logistycznego do Magazynu SK ponosić będzie Kontrahent.

6) Dostarczenie Towarów do Magazynu SK będzie potwierdzane następującymi dokumentami: (1) dokumentem CMR podpisanym przez Kontrahenta oraz (2) dokumentem dostawy WZ Podpisane dokumenty powinny być zamieszczane (zgodnie z zapewnieniami Firmy Logistycznej do 10 dni roboczych od dostawy Towarów do Magazynu SK) przez Firmę Logistyczną na elektronicznej platformie (dalej zwanej „e-Platformą”), do której dostęp posiadać będzie Spółka. Spółka pobierać będzie podpisane dokumenty bezpośrednio z e-Platformy.

Co ważne, przeniesienie własności Towarów oraz ryzyko przypadkowej ich utraty przejdzie na Kontrahenta z momentem dostarczenia Towarów do Magazynu SK, tj. własność Towarów przejdzie na Kontrahenta dopiero na Słowacji.

Dokumentami potwierdzającymi dostawę Towarów na Słowację będą zatem:

1) Podpisany przez Kontrahenta dokument CMR oraz

2) Dokument dostawy WZ, na którym każdorazowo znajdować się będzie ilość sztuk Towarów.

W ramach współpracy w szczególności mogą mieć miejsce następujące sytuacje:

SYTUACJA NR 1

Ogólny schemat Sytuacji nr 1:

Spółka otrzymuje dnia: (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia (DD+1).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej (tj. na e-Platformie).

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę najpóźniej dnia (DD+3).(MM).(RRRR).

Dnia (DD+3).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest przez Firmę Logistyczną do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w tym samym miesiącu, co miesiąc opuszczenia Towarów z magazynu Spółki.

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

Przykładowa Sytuacja nr 1 z konkretnymi datami

Dla lepszego zobrazowania Sytuacji nr 1 poniżej Wnioskodawca przedstawia Sytuację nr 1 podając konkretne daty

Dnia 5 maja roku 20xx (poniedziałek) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia 6 maja roku 20xx (wtorek) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia 7 maja roku 20xx (środa) Towar jest dostarczany do Centrum Logistycznego, Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę 8 maja 20xx.

Dnia 8 maja 20xx (czwartek) Towar dostarczony jest do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w maju.

Do dnia 25 czerwca 20xx Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

SYTUACJA NR 2

Ogólny schemat Sytuacji nr 2:

Dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia (DD+1 ).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Dnia (DD+3).(MM+1).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w miesiącu, następującym po miesiącu wystawienia faktury.

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

Przykładowa Sytuacja nr 2 z konkretnymi datami

Dla lepszego zobrazowania Sytuacji nr 2 poniżej Wnioskodawca przedstawia Sytuację nr 2 podając konkretne daty.

Dnia 28 czerwca roku 20xx (środa) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia 29 czerwca roku 20xx (czwartek) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia 30 czerwca 20xx (piątek) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę 30 czerwca 20xx (piątek).

Dnia 3 lipca (poniedziałek) Towar dostarczony jest do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów w Sytuacji nr 2 nastąpiłby dopiero w lipcu.

Do dnia 25 lipca 20xx Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

SYTUACJA NR 3

Ogólny schemat Sytuacji nr 3:

Dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów

Dnia (DD+1).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Dnia (DD+3).(MM+1).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest przez Firmę Logistyczną do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w miesiącu następującym po miesiącu, w którym Spółka wystawiła fakturę.

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka NIE otrzymuje dowodów, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji. Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed dniem (25).(MM+2).(20xx).

Przykładowa Sytuacja nr 3 z konkretnymi datami

Dla lepszego zobrazowania Sytuacji nr 3 poniżej Wnioskodawca przedstawia Sytuację nr 3 podając konkretne daty.

Dnia 28 czerwca roku 20xx (środa) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia 29 czerwca roku 20xx (czwartek) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia 30 czerwca 20xx (piątek) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę 30 czerwca 20xx

Dnia 3 lipca (poniedziałek) Towar dostarczony jest do Magazynu SK Fizyczny wywóz Towarów w Sytuacji nr 3 nastąpiłby dopiero w lipcu.

Do dnia 25 lipca 20xx Spółka nie otrzymuje dowodów, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji. Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji 1 sierpnia 20xx r.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że może się zdarzyć sytuacja, w której Spółka rozpocznie wyżej opisaną współpracę z Kontrahentem jeszcze przed uzyskaniem interpretacji indywidualnej tut. Organu podatkowego. Z tego powodu, Spółka wskazała, że niniejszy wniosek dotyczy zarówno stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Pytania

1. Czy Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo stosując stawkę podatku 0% do sprzedaży Towarów na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 1?

2. Czy Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 2 w następujący sposób: w przypadku niedokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym uzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka wykazywać będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury?

3. Czy Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 3 w następujący sposób:

a) w przypadku dokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu następującym pomiesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym nieuzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka nie wykaże wartości sprzedaży wynikającej z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiona została faktura;

b) w przypadku uzyskania dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za kolejny miesiąc następujący po miesiącu, w którym wystawiono fakturę Spółka wykaże wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo stosując stawkę podatku 0% do sprzedaży Towarów na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 1.

2. W Sytuacji nr 2 Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób: w przypadku niedokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym uzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka wykazywać będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury.

3. W Sytuacji nr 3 Spółka będzie postępować (postępuje) prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób:

a) w przypadku dokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym nieuzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka nie wykaże wartości sprzedaży wynikającej z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiona została faktura;

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

I. UWAGI OGÓLNE

Na wstępie wskazać należy, że w celu uniknięcia zbędnych powtórzeń poniższe uwagi ogólne stanowią element uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy odnośnie do każdego z trzech zadanych pytań.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 z późn. zm., dalej zwanej „ustawą o VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

2) eksport towarów,

3) import towarów na terytorium kraju,

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ustawa o VAT w tym przepisie wprowadziła zasadę terytorialności. Według tej zasady podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w art. 5 ustawy o VAT czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Jak wskazuje się przy tym art. 2 pkt 1 ustawy o VAT: „terytorium kraju to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...)”.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

W myśl przy tym art. 2 pkt 6 ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii”.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT: „Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8”.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT: „Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu”.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy o VAT: „Wewnątrzwspólnotową dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Wskazać w tym miejscu należy, że od dnia 1 stycznia 2020 r. we wszystkich państwach Wspólnoty obowiązują przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE. L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/1912”. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912: „Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit, a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim”.

Co jednak ważne, niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT: „W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42”.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT: „Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany).

Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT: „Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego”.

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy o VAT: „Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2) (uchylony),

3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4) (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5”.

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT: „W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Na tle powyższego wskazać należy, że analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z tych warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Warunek ten dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w wyżej cytowanym przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Istotnym zatem jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie w tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. C-409/04 w sprawie Teleos i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje: „uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi UE, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Należy zatem wskazać, że aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1) musi mieć miejsce czynność określona w art. 7 ustawy o VAT, tj. musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel;

2) w konsekwencji tej czynności musi dojść do wywozu towaru z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE przez dostawcę lub przez nabywcę.

Warunki te maję charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy), towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do innego kraju Unii Europejskiej – przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (warunek ten zasadniczo ziszcza się poprzez przeniesienie własności towaru). Niespełnienie którejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, że nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Powyższą tezę potwierdził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 446/11), który wskazał, że: „Uznanie danej dostawy za czynność wewnątrzwspólnotową musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Określenie »wywóz« użyte w art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), należy interpretować w ten sposób, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, w wyniku wysyłki lub transportu, tj. fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy”.

II. SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA DLA SYTUACJI NR 1

Przechodząc do kwalifikacji prawno-podatkowej Sytuacji nr 1 wskazać należy, że dostawa na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 1 powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Krótkotrwała przerwa logistyczna nie wpływa bowiem na sposób kwalifikacji danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przerwa logistyczna jest jedynie podyktowana względami operacyjnymi/logistycznymi, a Towar w przerwie nie ulega zmianom/modyfikacjom.

Co więcej, od momentu złożenia przez Kontrahenta u Wnioskodawcy zamówienia wiadomym jest, że Towar opuści Polskę, a Spółka otrzymuje numer VAT UE Kontrahenta z kraju docelowego odbioru Towarów (tj. słowacki numer VAT UE).

Po dokonaniu przez Kontrahenta (poprzez Firmę Logistyczną) przemieszczenia Towarów z Centrum Logistycznego do Magazynu SK (położonego na Słowacji) – nawet pomimo krótkotrwałego postoju Towarów w Centrum Logistycznym – dostawy Towarów będą stanowiły wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Krótkotrwały postój nie wpłynie bowiem w żaden sposób na prawno-podatkową kwalifikację transakcji.

Co więcej, spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:

1) faktycznie dojdzie do wywozu Towarów z terytorium kraju na terytorium Słowacji (czyli na terytorium innego państwa członkowskiego UE) oraz

2) Kontrahent poda Spółce właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanych przez Słowację oraz

3) Spółka posiadać będzie w swojej dokumentacji dokument CMR oraz dokument WZ.

W rezultacie, stwierdzić należy, że Spółka będzie postępować prawidłowo stosując stawkę podatku 0% do sprzedaży Towarów na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 1. Opisana w Sytuacji nr 1 sprzedaż Towarów na rzecz Kontrahenta stanowić bowiem będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

III. SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE STANOWISKA DLA SYTUACJI NR 2

Przechodząc do kwalifikacji prawno-podatkowej Sytuacji nr 2 wskazać należy, że dostawa na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 2 powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak była już o tym wyżej mowa przerwa logistyczna nie wpływa na sposób kwalifikacji danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przerwa logistyczna jest jedynie podyktowana względami operacyjnymi/logistycznymi, a Towar w przerwie nie ulega zmianom/modyfikacjom.

Od momentu złożenia przez Kontrahenta u Wnioskodawcy zamówienia wiadomym jest, że Towar opuści Polskę, a Spółka otrzymuje numer VAT UE Kontrahenta z kraju docelowego odbioru Towarów (tj. słowacki numer VAT UE).

W rezultacie fakt, że faktura, dokumentująca dostawę Towarów zostanie wystawiona w jednym miesiącu, a wywóz Towarów z terytorium Polski na terytorium Słowacji będzie miał miejsce w drugim miesiącu nie wpływa na kwalifikację danej transakcji na gruncie Ustawy o VAT. Podkreślić bowiem należy, że w Sytuacji nr 2 przesunięcie czasowe wynika z przyjętego modelu współpracy, który polega na tym, że:

Dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów. Dnia (DD+1).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik (działający w imieniu Spółki) wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Dnia (DD+3).(MM+1).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w miesiącu, następującym po miesiącu wystawienia faktury.

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka otrzyma dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

W praktyce przesunięcie pomiędzy miesiącem wystawienia faktury a miesiącem dostarczenia Towarów do Magazynu SK wynika ze sposobu ułożenia transakcji, a nie z chęci zatrzymania Towarów na terytorium Polski. Od samego początku wiadomym jest, że Towary przeznaczone są do wywozu z terytorium Polski na terytorium Słowacji.

W rezultacie nie sposób twierdzić, że w miesiącu wystawienia faktury doszłoby do odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, natomiast w kolejnym miesiącu doszłoby do niejako „reklasyfikacji tej transakcji” i uznania, że mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Podkreślić bowiem należy, że postój Towarów w Centrum Logistycznym jest z reguły niezmiernie krótkotrwały i ma tylko pozwolić na skompletowanie przez Firmę Logistyczną większego ładunku od różnych dostawców w celu połączenia ich w jeden większy transport wysyłany na Słowację. Firma Logistyczna na żadnym etapie nie nabywa własności Towaru. Firma Logistyczna działa bowiem tylko jako operator logistyczny/firma transportowa.

Tym samym, w Sytuacji nr 2 w Polsce nie dochodzi do dostawy towarów, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Transport z magazynu Spółki do Centrum Logistycznego stanowi jedynie krajowe przemieszczenie własnego towaru, które poprzedza właściwy transport międzynarodowy. Powyższe oznacza, że od momentu wysłania Towaru z magazynu Spółki do momentu dostarczenia Towaru do Magazynu SK mamy do czynienia z jedną i tą samą transakcją, udokumentowaną jedną fakturą. Co więcej, zauważyć należy, że sam nawet ustawodawca nie przewiduje, aby jedna czynność prawna (sprzedaż towaru) skutkowała jednocześnie dwoma różnymi konsekwencjami w zakresie opodatkowania podatkiem VAT, następującymi jednak w różnym czasie.

Podsumowując powyższe, stwierdzić należy, że w Sytuacji nr 2 Spółka będzie postępować prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób: w przypadku niedokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym uzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka wykazywać będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury.

Przechodząc do kwalifikacji prawno-podatkowej Sytuacji nr 3 wskazać należy, ze dostawa na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 3 powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Analogicznie jak w Sytuacji nr 1 i Sytuacji nr 2 przerwa logistyczna nie wpływa na sposób kwalifikacji danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przerwa logistyczna jest jedynie podyktowana względami operacyjnymi/logistycznymi, a Towar w przerwie nie ulega zmianom/modyfikacjom.

W rezultacie fakt, że faktura, dokumentująca dostawę Towarów zostanie wystawiona w jednym miesiącu, a wywóz Towarów z terytorium Polski na terytorium Słowacji będzie miał miejsce w drugim miesiącu nie wpłynie na kwalifikację danej transakcji na gruncie Ustawy o VAT. Podkreślić bowiem należy, że w Sytuacji nr 3 przesunięcie wynika z przyjętego modelu współpracy, który polega na tym, że:

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego Przewoźnik działający w imieniu Spółki wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka nie otrzyma dowodów, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji. Spółka otrzyma dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed dniem (25).(MM+2).(20xx).

Jak była już o tym wyżej mowa, w praktyce przesunięcie pomiędzy miesiącem wystawienia faktury a miesiącem dostarczenia Towarów do Magazynu SK wynika ze sposobu ułożenia transakcji, a nie z chęci zatrzymania Towarów na terytorium Polski. Od samego początku wiadomym jest, że Towary przeznaczone są do wywozu z terytorium Polski na terytorium Słowacji.

W rezultacie nie sposób twierdzić, że w miesiącu wystawienia faktury doszłoby do odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, natomiast w kolejnym miesiącu doszłoby do niejako „reklasyfikacji tej transakcji" i uznania, że mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Podkreślić bowiem należy, że postój Towarów w Centrum Logistycznym jest niezmiernie krótkotrwały i ma pozwolić na skompletowanie przez Firmę Logistyczną większego ładunku od różnych dostawców w celu połączenie ich w jeden większy transport wysyłany na Słowację Firma Logistyczna na żadnym etapie nie nabywa własności Towaru. Firma Logistyczna działa bowiem tylko jako operator logistyczny/firma transportowa.

Tym samym, w Polsce nie dochodzi do dostawy towarów, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Transport z magazynu Spółki do Firmy Logistycznej to jedynie krajowe przemieszczenie własnego towaru, które poprzedza właściwy transport międzynarodowy.

Powyższe oznacza, że od momentu wysłania Towaru z magazynu Spółki do momentu dostarczenia Towaru do Magazynu SK mamy do czynienia z jedną i tą samą transakcją, udokumentowaną jedną fakturą. Co więcej, zauważyć należy, że sam nawet ustawodawca nie przewiduje, aby jedna czynność prawna (sprzedaż towaru) skutkowała jednocześnie dwoma różnymi konsekwencjami w zakresie opodatkowania podatkiem VAT, następującymi jednak w różnym czasie.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaraportowania transakcji opisanej w Sytuacji nr 3 zauważyć należy, że zgodnie z art. 42 ust. 12-12a ustawy o VAT:

„12. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1) okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

2) okres miesięczny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

12a. W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1”.

Skoro zatem, w Sytuacji nr 3 Spółka otrzyma dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed dniem (25).(MM+2).(20xx) Spółka będzie postępować prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób:

a) w przypadku dokonania fizycznego wywozu na Słowację w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym nieuzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę Spółka nie wykaże wartości sprzedaży wynikającej z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiona została faktura;

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej – rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego – rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zaznaczenia wymaga, że ww. przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nimi jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Ponadto należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na mocy art. 19a ust. 1 ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług.

Natomiast, stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy:

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Według art. 106i ust. 7 ustawy:

Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 60. dnia przed:

1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi,

2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Zatem, jeżeli podatnik wystawił fakturę przed dostawą towarów i w ciągu 60 dni od dnia wystawienia faktury doszło do dostawy towarów, świadczenia usług lub zapłaty zaliczki (przedpłaty itp.) wskazanych na fakturze, uznać należy, że faktura została wystawiona zgodnie z art. 106i ust. 7 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy, muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Na podstawie art. 42 ust. 12 ustawy:

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1) okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

Jak stanowi art. 42 ust. 12a ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3) kontrahentów;

4) dowodów sprzedaży i zakupów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Spółka zamierza podpisać z kontrahentem ze Słowacji umowę na dostawę towarów na Słowację. Kontrahent prowadzi sieć sklepów zlokalizowanych na terytorium Słowacji.

Kontrahent współpracuje z firmą logistyczną, która posiada na terytorium Polski centrum logistyczne.

Kontrahent posiada na terytorium Słowacji magazyn.

Współpraca pomiędzy Spółką, Kontrahentem i Firmą Logistyczną ma się odbywać na podstawie podpisanej umowy trójstronnej. Cały proces wyglądać będzie następująco:

1. Spółka będzie otrzymywać zamówienia na dostawy Towarów bezpośrednio od Kontrahenta. Zlecenie realizacji zamówienia będzie następnie wysyłane do przewoźnika, z którym Spółka współpracuje. Przewoźnik każdorazowo wystawiać będzie dokument WZ (czyli dokument magazynowy wydanie zewnętrzne). Spółka wystawiać będzie fakturę, dokumentującą sprzedaż Towarów bezpośrednio na Kontrahenta. Wystawienie przez Spółkę faktury co do zasady powinno następować nie później niż w kolejnym dniu roboczym po wydaniu Towarów z magazynu Spółki. Na potrzeby transakcji sprzedaży Towarów Kontrahent poda Spółce właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta (tj. Słowacja), zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

2. Przewoźnik działający w imieniu i na rzecz Spółki będzie dostarczać Towary do Centrum Logistycznego.

3. W Centrum Logistycznym Towary będą podlegać tymczasowemu postojowi. Celem postoju będzie jedynie przeładunek Towarów na inny środek transportu. Chwilowe zatrzymanie Towarów w Centrum Logistycznym nie będzie zmieniać cech dostarczanych Towarów.

4. W Centrum Logistycznym Towary nie będą w żaden sposób przetwarzane, nie będzie dochodziło do zmian opakowania Towarów jak również nie będzie dochodziło do zmian ich parametrów technicznych i jakościowych. Mogą się jednak zdarzyć sytuacje, w których dojdzie do zmiany/wymiany palet, na których przewożone są Towary. Zgodnie z warunkami umowy trójstronnej, którą strony zamierzają podpisać czasookres dostaw powinien przedstawiać się następująco:

Dzień A: Kontrahent przesyła zamówienie Spółce.

Dzień B: Spółka we współpracy z Przewoźnikiem przygotowuje odpowiednie dokumenty i zgłasza dostawę (innymi słowy: awizuje dostawę) w Centrum Logistycznym.

Dzień C: Przewoźnik dostarcza Towar do Centrum Logistycznego.

Dzień D: Firma Logistyczna dostarcza towar do Kontrahenta do Magazynu SK.

Firma Logistyczna generować będzie dokument CMR, do którego dołączać będzie dokument dostawy WZ wystawiony przez Przewoźnika, a następnie Firma Logistyczna organizować będzie transport Towarów do Magazynu SK.

Spółka ponosić będzie koszty transportu Towarów do Centrum Logistycznego, natomiast, koszty transportu Towarów z Centrum Logistycznego do Magazynu SK ponosić będzie Kontrahent.

Dostarczenie Towarów do Magazynu SK będzie potwierdzane następującymi dokumentami:

(1) dokumentem CMR podpisanym przez Kontrahenta oraz (2) dokumentem dostawy WZ. Podpisane dokumenty powinny być zamieszczane (zgodnie z zapewnieniami Firmy Logistycznej do 10 dni roboczych od dostawy Towarów do Magazynu SK) przez Firmę Logistyczną na elektronicznej platformie (dalej zwanej „e-Platformą”), do której dostęp posiadać będzie Spółka. Spółka pobierać będzie podpisane dokumenty bezpośrednio z e-Platformy.

Przeniesienie własności Towarów oraz ryzyko przypadkowej ich utraty przejdzie na Kontrahenta z momentem dostarczenia Towarów do Magazynu SK, tj. własność Towarów przejdzie na Kontrahenta dopiero na Słowacji.

Dokumentami potwierdzającymi dostawę Towarów na Słowację będą zatem:

1) podpisany przez Kontrahenta dokument CMR oraz

2) dokument dostawy WZ, na którym każdorazowo znajdować się będzie ilość sztuk Towarów.

W ramach współpracy w szczególności mogą mieć miejsce następujące sytuacje:

SYTUACJA NR 1

Spółka otrzymuje dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia (DD+1).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej (tj. na e-Platformie).

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę najpóźniej dnia (DD+3).(MM).(RRRR).

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

SYTUACJA NR 2

Dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów.

Dnia (DD+1 ).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Dnia (DD+3).(MM+1).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Magazynu SK. Fizyczny wywóz Towarów nastąpiłby w miesiącu, następującym po miesiącu wystawienia faktury.

Do dnia (25).(MM+1).(20xx) Spółka otrzymuje dowody, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji.

SYTUACJA NR 3

Dnia (DD).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Spółka otrzymuje zamówienie na dostawę Towarów

Dnia (DD+1).(MM).(RRRR) Spółka przygotowuje Towar do wysyłki i zgłasza dostawę w systemie Firmy Logistycznej.

Dnia (DD+2).(MM).(RRRR) (dzień roboczy) Towar dostarczony jest do Centrum Logistycznego. Przewoźnik wystawia dokument WZ. Spółka wystawia fakturę dnia (DD+2).(MM).(RRRR).

Państwa wątpliwości dotyczą prawidłowości rozliczania dostaw na rzecz Kontrahenta ze Słowacji w Sytuacjach 1-3.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstaje zasadniczo z chwilą wystawienia faktury albo 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, jeżeli do tej daty nie została wystawiona faktura. Zatem, w sytuacji gdy faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotową transakcję zostanie wystawiona przed dokonaniem dostawy towarów, to wystawienie tej faktury spowoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu WDT.

Wskazali Państwo, że w Sytuacji nr 1 wystawienie faktury oraz wywóz towarów z terytorium kraju odbywa/odbywać się będzie w tym samym miesiącu. Ponadto, będą Państwo posiadali dowody potwierdzające, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed upływem terminu na złożenie deklaracji za ww. miesiąc (tj. przed 25. dniem miesiąca następującego po miesiącu wystawienia faktury oraz wywozu towaru).

Natomiast w Sytuacji nr 2 wywóz towarów następuje/nastąpi w miesiącu następującym po miesiącu wystawienia faktury (tj. faktura jest/będzie wystawiona w miesiącu X, natomiast faktyczny wywóz towarów nastąpi w miesiącu X+1). Ponadto, będą Państwo posiadali dowody potwierdzające, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed upływem terminu na złożenie deklaracji za miesiąc w którym wystawiona została faktura (tj. przed 25. dniem miesiąca X+1, czyli następującego po miesiącu wystawienia faktury).

W Sytuacji nr 3, analogicznie do Sytuacji nr 2, faktura jest/będzie wystawiona w miesiącu X, natomiast faktyczny wywóz towarów następuje/nastąpi w miesiącu kolejnym, tj. X+1. W tym wariancie nie będą Państwo jednak posiadali dowodów potwierdzających, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed upływem terminu na złożenie deklaracji za miesiąc, w którym wystawiona została faktura (tj. przed 25. dniem miesiąca X+1, czyli następującego po miesiącu wystawienia faktury).

Jak wskazano wyżej, zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika. Natomiast art. 42 ust. 1 wskazuje m.in. że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe, wskazać należy, że w Sytuacji nr 1 oraz nr 2, w której będą Państwo w posiadaniu dowodów potwierdzających, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Słowacji przed terminem złożenia deklaracji za okres w którym nastąpiło/nastąpi wystawienie faktury a także spełnione zostaną pozostałe warunki umożliwiające zastosowanie stawki 0%, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, to obowiązek podatkowy powstał/powstanie w momencie wystawienia faktury i mogą/będą mogli Państwo zastosować stawkę 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz Kontrahenta ze Słowacji.

Natomiast w Sytuacji nr 3, w której nie będą Państwo w posiadaniu dowodów potwierdzających, że Towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji przed upływem terminu na złożenie deklaracji za miesiąc w którym wystawiona została faktura, nie są/nie będą spełnione warunki umożliwiające zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozliczeniu deklaracji za okres odpowiadający wystawieniu faktury, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 42 ust. 12 pkt 2 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres miesięczny, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy za ten okres. Podatnik wykazuje tę dostawę w ww. ewidencji, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. Natomiast, jak stanowi art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania przez niego tej dostawy, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy.

Zatem, jeśli są/będą Państwo w posiadaniu dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z Polski na terytorium Słowacji do dnia złożenia deklaracji za kolejny miesiąc następujący po miesiącu, w którym wystąpił obowiązek podatkowy (Spółka wystawiła fakturę), jednocześnie spełniając pozostałe warunki umożliwiające zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, to mogą/będą mogli Państwo wykazać tę dostawę ze stawką 0% w rozliczeniu za okres, w którym powstał/powstanie obowiązek podatkowy, tj. w którym wystawili/wystawią Państwo fakturę.

Podsumowując, stwierdzić należy, że:

Ad 1.

Spółka postępuje/będzie postępować prawidłowo stosując stawkę podatku 0% do sprzedaży Towarów na rzecz Kontrahenta w Sytuacji nr 1.

Ad 2.

W Sytuacji nr 2 Spółka postępuje/będzie postępować prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób: w przypadku niedokonania fizycznego wywozu Towarów na Słowację w miesiącu, w którym wystawiono fakturę, przy jednoczesnym uzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, Spółka wykazywać będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury.

Ad 3.

W Sytuacji nr 3 Spółka postępuje/będzie postępować prawidłowo rozliczając dostawy na rzecz Kontrahenta w następujący sposób:

a)w przypadku dokonania fizycznego wywozu Towarów na Słowację w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wystawiono fakturę przy jednoczesnym nieuzyskaniu dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, Spółka nie wykaże wartości sprzedaży wynikającej z tej faktury w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiona została faktura;

b)w przypadku uzyskania dokumentów potwierdzających wywóz Towarów na Słowację do dnia złożenia deklaracji podatkowej za kolejny miesiąc następujący po miesiącu, w którym wystawiono fakturę Spółka wykaże wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0% w miesiącu wystawienia faktury.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanufaktycznego,któryPaństwoprzedstawiliistanuprawnego,któryobowiązywałwdaciezaistnieniazdarzenia,

- zdarzeniaprzyszłego,którePaństwoprzedstawiliistanuprawnego,któryobowiązujewdniuwydaniainterpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie