Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży działki nr 1. Uzupełnili go Państwo pismem z 27 maja 2025 r. (wpływ 27 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto (…) (dalej: Gmina lub Miasto) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej nr 1, położonej w (…) przy ul. (…) o powierzchni 0,0008 ha. 28 listopada 2024 r. Miasto zawarło umowę dzierżawy działki nr 1. Dzierżawa została zawarta na okres od 8 listopada 2024 r. do 31 października 2027 r.

Na przedmiotowej działce znajdują się schody i wejście na posesję sąsiadującą - nieruchomość nr 2 - na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny. Schody zostały wybudowane, gdyż działka nr 2 znajduje się na wzniesieniu i mieszkańcom trudno byłyby się dostać do budynku lub wyjść z budynku do ogólnodostępnej drogi bez ich wybudowania. Wejście zaś jest częścią ogrodzenia okalającego działkę nr 2 (ogranicza wstęp na tę posesję osobom niedozwolonym). Działka 1 znajduje się pomiędzy drogą ogólnodostępną a działką 2. Miasto nie ponosiło żadnych nakładów na budowę ww. naniesień. Ponadto, przez teren działki przebiega podziemna sieć gazowa będąca własnością odrębnego przedsiębiorstwa.

Działka 1 znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do:

• działki o nr 3 (z której wydzieliła się działka nr 4, a w dalszej kolejności działka 1) była wydana decyzja o warunkach zabudowy (…).;
• działki nr 4 (z której wydzieliła się działka 1) wydana została decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (…) (budowa sieci wodociągowej) oraz decyzja (…) (budowa sieci gazowej średniego ciśnienia);
• działki nr 1 nie wydano już odrębnej decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Decyzja (…), o której mowa wyżej, pozwala na budowę przez A Sp. z o.o. jednorodzinnych budynków mieszkalnych z częścią usługową i garażami w zabudowie wolnostojącej, szeregowej i bliźniaczej, budowie niskich wielorodzinnych budynków mieszkalnych (małe domy mieszkalne) z usługami wbudowanymi i garażami, budowę wolnostojących budynków usługowych (usługi nieuciążliwe) m.in. na działce o nr 3.

Natomiast decyzja (…), o której mowa wyżej, ustala warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego - sieci wodociągowej m.in. na działce 4 (przed podziałem na działkę 1) na rzecz B Sp. z o.o.

Decyzja (…) ustala zaś na rzecz C Sp. z o.o. lokalizację inwestycji celu publicznego - budowy sieci wodociągowej średniego ciśnienia m.in. na działce 4 (przed podziałem na działkę 1).

Miasto planuje sprzedaż w drodze bezprzetargowej (z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości) nieruchomość nr 1. Sprzedaż ma się odbyć na rzecz właściciela przyległej nieruchomości (działka nr 2), który jest również dzierżawcą nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży.

Ponadto, wskazuje się, iż działka nr 4 (przed podziałem na działkę nr 1) została nabyta przez Miasto na podstawie decyzji wydanej przez Starostę (…) z 17 grudnia 2008 r. o ustaleniu lokalizacji drogi (…). Miasto nabyło ww. z mocy prawa. Zostało wypłacone przez Miasto (…) odszkodowanie za ww. nabycie działki.

Działka nr 1 została wydzielona z działki nr 4, która stanowi pas drogowy, ul. (…). Działka nr 1 została wyłączona z gminnych dróg publicznych na podstawie Uchwały nr (…) Rady Miasta (…) z 4 marca 2025 r. w sprawie zmiany przebiegu istniejącej drogi gminnej na terenie miasta (…). Działka nr 4 nie była przez Miasto wykorzystywana w żaden sposób. Dopiero w okresie od 1 sierpnia 2024 r. do 31 października 2024 r. Miasto zawarło umowę dzierżawy działki nr 1 oraz - jak już powyżej wspomniano - umowę dzierżawy na okres od 8 listopada 2024 r. do 31 października 2027 r. (czynsz dzierżawny jest opodatkowany podatkiem VAT stawką podstawową 23%).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Część ogrodzenia znajduje się na granicy działki będącej przedmiotem sprzedaży. Ogrodzenie to w całości (włącznie z ww. częścią) okala działkę sąsiednią - nr 2 łącznie z działką nr 1.

Schody, wejście na posesję sąsiadującą oraz część ogrodzenia nie są własnością Miasta w rozumieniu przepisów o VAT (Miasto nie rozporządza nimi jak właściciel). W sensie ekonomicznym należą do właścicieli przyległej nieruchomości (działki nr 2). To właściciele nieruchomości przyległej nimi rozporządzają (korzystają z nich). Są one jednak własnością Miasta w rozumieniu prawa cywilnego. Na działce nr 2 został wybudowany przez inwestora - dewelopera, budynek wielorodzinny (wielolokalowy), w związku z czym wraz ze sprzedażą znajdujących się w nim mieszkań (przez dewelopera), sprzedawany był udział (prawo współwłasności) do części wspólnych, w tym do działki nr 2. Sprzedaż działki nr 1 będzie miała miejsce na rzecz aktualnych współwłaścicieli działki nr 2.

W opisie zdarzenia przyszłego przez „wejście na posesję” Wnioskodawca rozumie furtkę znajdującą się w ogrodzeniu, stanowiącą część ogrodzenia. Schody znajdują się już za furtką od strony wewnętrznej. Schody znajdują się na działce nr 1 i prowadzą do działki nr 2, znajdującej się na wzniesieniu.

Nadmienia się jednak, iż zgodnie z treścią art. 191 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r poz. 1061 ze zm.) - dalej: „KC” - Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

W myśl art. 47 KC, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (§ 1). Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (§ 2). Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (§ 3). Art. 48 KC wskazuje, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, z przepisów KC wynika, iż nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy podmiot trzeci poniesie nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te staną się częścią nieruchomości i przypadną właścicielowi nieruchomości.

Jak wskazano poniżej, przed sprzedażą nie dojdzie jednak do rozliczenia nakładów poniesionych przez właściciela działki sąsiedniej. W konsekwencji wartość sprzedaży zostanie określona bez uwzględnienia rozliczeń nakładów - sprzedaż nastąpi po cenie uwzględniającej jedynie wartość gruntu.

Na działce nr 1 znajduje się naniesienie w postaci schodów i wejścia na posesję sąsiadującą - nieruchomość nr 2 - na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny. Nakłady na schody, wejście, ogrodzenie poniósł inwestor. Obecnie naniesienie te służą współwłaścicielom działki nr 2 (będącym jednocześnie właścicielami lokali w budynku znajdującym się na tej działce).

Schody, wejście na posesję oraz część ogrodzenia będą przedmiotem sprzedaży, gdyż tego wymagają przepisy prawa cywilnego. W rozumieniu prawa cywilnego dojdzie do sprzedaży w stosunku do tych obiektów - zmieni się ich właściciel. W wyniku umowy sprzedaży nabywcy staną się współwłaścicielami gruntu (działki nr 1) oraz znajdujących się na niej schodów, wejścia na posesję, ogrodzenia.

Wnioskodawca, uważa zatem, że nie będzie przenosić prawa do rozporządzania tymi naniesieniami jak właściciel. Już obecnie należy ono do nabywców. Miasto nie ponosiło nakładów na te naniesienia, lecz inwestor, który wybudował budynek mieszkalny wielorodzinny.

Ponadto, celem ekonomicznym transakcji sprzedaży nie będzie zbycie ww. naniesienia, lecz gruntu - celem poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej. W związku z powyższym ww. naniesienia, choć posadowione na działce, nie mają znaczenia wiodącego dla określenia jej charakteru gospodarczego. Zatem przedmiotem dostawy towaru będzie wyłącznie grunt.

Cena sprzedaży przez Miasto działki nr 1 została tak jednak skalkulowana, że nie obejmuje wartości naniesień, lecz wyłącznie wartość samego gruntu. 

Schody, wejście na posesję oraz część ogrodzenia, jak wskazano, nie są własnością Miasta (nakłady na nie przysługują podmiotowi trzeciemu). Stanowią jednak własność Miasta w rozumieniu prawa cywilnego w myśl zasady superficies solo cedit. Przed sprzedażą nie dojdzie do rozliczenia nakładów między Stronami.

Schody, stanowiące dojście do budynku mieszkalnego wielorodzinnego znajdującego się na posesji sąsiadującej, stanowią odrębny obiekt budowlany. Schody te ułatwiają wejście na posesję, gdyż ta znajduje się na wzniesieniu - posesja jest wyżej niż chodnik przeznaczony do ruchu pieszych.

Przez wejście na posesję Wnioskodawca rozumie furtkę, stanowiącą element ogrodzenia. Furtka ta stanowi wejście na działkę 1, przez którą przechodzi się do działki nr 2. Pomiędzy działką nr 1, a nr 2 nie ma już żadnego ogrodzenia. Celem transakcji jest niejako poszerzenie działki nr 2 o działkę nr 1, z uwagi na to, że na działce nr 1 znajdują się schody i część ogrodzenia.

W praktyce wejście na posesję, o którym mowa wraz z pozostałymi naniesieniami znajdującymi się na sąsiedniej nieruchomości (ogrodzenie) tworzy jedną funkcjonalną całość.

Na działce nr 2 znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny, a bezpośrednio przy tym budynku znajduje się utwardzony teren (również na działce nr 2), przeznaczony do ruchu pieszych (mieszkańców), służący przede wszystkim do dojścia do drzwi wejściowych do tego budynku (klatki). Budynek ten, wraz z utwardzonym terenem, o którym mowa, znajduje się na wzniesieniu. W związku z tym wybudowano schody łączące ten teren z chodnikiem znajdującym się w pasie drogowym, położonym niżej niż działka nr 2. Działka nr 2 jest ogrodzona, ale wobec tego, że wykonano schody, ogrodzenie obejmuje również działkę nr 1. Można przyjąć, że gdyby nie wzniesienie, schody nie zostałyby wybudowane i wówczas ogrodzenie przebiegałoby wyłącznie wzdłuż granicy działki nr 2 (oddzielałoby działkę 2 od działki 1). Z uwagi na schody, stawiając ogrodzenie „włączono” do działki 2 również teren działki 1 (na której zlokalizowane są schody). Na dole schodów (przed schodami - patrząc od strony ulicy) zrobiono furtkę (wejście) w ogrodzeniu. Tak więc ogrodzenie zostało tak wykonane, że w środku ogrodzonej posesji znajduje się działka nr 2 i nr 1.

Schody - zdaniem Wnioskodawcy stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Wejście na posesję - zdaniem Wnioskodawcy nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Wejście na posesję stanowi furtkę znajdującą się w ogrodzeniu. Furtka ta sama w sobie nie jest budowlą. Stanowi ona część ogrodzenia, o którym niżej.

Część ogrodzenia - zdaniem Wnioskodawcy stanowi urządzenie budowlane, nie zaś budowlę, co potwierdzają poniższe:

• Interpretacja indywidualna z 12 stycznia 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.406.2023.5.MPU - „Odnosząc się natomiast do kwestii kwalifikacji Ogrodzenia znajdującego się na Nieruchomościach na gruncie ustawy o VAT (częściowego) [...] Należy bowiem zauważyć, że w ustawie - Prawo budowlane ogrodzenie zostało umieszczone w katalogu urządzeń budowlanych określonych odrębnie od budowli, zatem zgodnie z Prawem budowlanym ogrodzenie nie mieści się w definicji budowli. Budowlami są wszystkie obiekty budowlane, które zostały przykładowo wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego oraz obiekty budowlane, które są podobne do nich. Przedstawione w ww. przypisie wyliczenie jest katalogiem otwartym, jednak budowla w rozumieniu Prawa budowlanego w szczególności powinna stanowić całość techniczno-użytkową. Obiektów, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Zatem - w świetle Prawa budowlanego - ogrodzenie znajdujące się na gruncie stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar na gruncie podatku VAT. Wobec powyższego, skoro ogrodzenie (płot z metalowej siatki) stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, którą uznaje się za towar według przepisów podatku VAT. W rezultacie Ogrodzenie jako urządzenie budowlane będące częścią składową Nieruchomości nie będzie wpływać na kwalifikację dostawy Nieruchomości na gruncie ustawy o VAT”.
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 sierpnia 2021 r., sygn. III SA/Wa 119/21 (nieprawomocny) - „zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przyjazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W świetle tego przepisu, ogrodzenie nie jest budowlą lecz jedynie urządzeniem budowlanym. Odnosząc się do twierdzenia, że „ogrodzenie działki zabudowanej budynkiem jest urządzeniem budowlanym, zaś w przypadku, gdy grunt jest niezabudowany, ogrodzenie jest samodzielną budowlą”, NSA stwierdził, że pogląd taki nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy Prawo budowlane. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zgodzić się z organem, że w świetle przywołanych przepisów znajdujące się na przedmiotowej działce ogrodzenie nie stanowi budowli. [...] W związku z tym również w tym względzie należało przyznać rację organowi intepretującemu, który analizując opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku oraz okoliczność, iż ogrodzenie nie stanowi budowli, prawidłowo przyjął, że w niniejszej sprawie przedmiotem obrotu jest działka niezabudowana”.
• Wyrok WSA w Łodzi z 14 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Łd 290/17 (prawomocny) - „W ocenie sądu należy zgodzić się z organem podatkowym, że w świetle przywołanych przepisów znajdujące się na przedmiotowej działce utwardzenie oraz ogrodzenie nie stanowi budowli. Ustawa Prawo budowlane w cytowanym powyżej art. pkt 9 wymienia wprost ogrodzenia i place postojowe w katalogu urządzeń budowlanych. Skoro są to urządzenia budowlane, a nie budowle, to prawidłowo organ podatkowy przyjął, że do dostawy nieruchomości (ogrodzonej i częściowo pokrytej kostką) nie mają zastosowania zwolnienia z opodatkowania określone w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Przepisy te odnoszą się bowiem do dostawy budynków, budowli lub ich części”. 

Schody - Wnioskodawca informuje, iż schody znajdujące się na działce nr 1 nie znajdowały się na nieruchomości w momencie jej nabycia przez Miasto (…). Miasto nie ponosiło żadnych nakładów na ich budowę. Schody zostały wybudowane w 2024 r., kiedy to miała miejsce realizacja budowy budynku wielorodzinnego na działce nr 2 przez odrębny od Miasta podmiot. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na budowę oraz nie ma szczegółowej wiedzy na temat dokładnej daty posadowienia schodów. Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy tego naniesienia.

Część ogrodzenia i wejście na posesję - jak wskazano nie stanowi ono budowli, lecz urządzenie budowlane. Nadmienia się jednak, że ogrodzenie w całości, w tym jego część na działce nr 1 również zostało postawione bez udziału Miasta.

Schody - Miasto nie ma szczegółowej wiedzy co do tego, kiedy schody zostały oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po ich wybudowaniu/nabyciu. Wnioskodawca jednak może wskazać, iż miało to miejsce w roku 2024.

Wejście na posesję - jak wskazano nie stanowi ono budowli. Miasto nie ma szczegółowej wiedzy co do tego, kiedy wejście na posesję zostało oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po ich wybudowaniu/nabyciu. Wnioskodawca jednak może wskazać, iż miało to miejsce w roku 2024. 

Część ogrodzenia - jak wskazano nie stanowi ono budowli, lecz ogrodzenie. Nadmienia się jednak, że również w 2024 roku zostało oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po ich wybudowaniu/nabyciu.

Schody - nie były ponoszone nakłady na ulepszenie schodów.

Wejście na posesję - jak wskazano nie stanowi ono budowli.

Część ogrodzenia - jak wskazano nie stanowi ono budowli, lecz urządzenie budowlane.

Inwestycja w postaci budynku wielorodzinnego na działce nr 2 została oddana do użytkowania w 2024 r. i w tym roku prywatny inwestor - deweloper sprzedał pierwszy lokal w tym budynku, wraz z prawem współwłasności części wspólnych w odpowiedniej części udziałowej. Miasto (…) nie ponosiło żadnych wydatków ani na wybudowanie schodów, wejścia na posesję i ogrodzenia ani na wybudowanie budynku wielorodzinnego.

Schody - Miasto nie ponosiło wydatków na budowę/ulepszenie schodów, wobec czego Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków.

Wejście na posesję - jak wskazano nie stanowi ono budowli.

Część ogrodzenia - jak wskazano nie stanowi ono budowli, lecz urządzenie budowlane.

Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie, wobec czego nie będzie rozliczenia takich wydatków między stronami, a Miasto nie miało prawa do odliczenia podatku VAT od takich wydatków. Osoba trzecia poniosła wydatki na budowę schodów i ogrodzenie wraz z wejściem (furtką), o czym była mowa wyżej.

Pytanie

Czy odpłatna dostawa towaru - sprzedaż działki o nr 1 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Odpłatna dostawa towaru - sprzedaż działki o nr 1 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), dalej: „UoVAT” - Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług [...] podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 UoVAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 1 UoVAT - Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Dostawa towarów jest - zgodnie z art. 7 ust. 1 UoVAT - przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku sprzedaży przez Miasto. Dokonanie zatem sprzedaży nieruchomości jest odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, tj. w sytuacji Miasta.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT - Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 UoVAT - Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazana powyżej definicja terenu budowlanego odwołuje się wyłącznie do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Inne dokumenty dotyczące nieruchomości (m.in. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego) nie mają zatem znaczenia przy ustalaniu, czy dany grunt jest terenem budowlanym.

Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko wyrażone przez Ministerstwo Finansów w interpretacji ogólnej z 14 czerwca 2013 r., sygn. PT10/033/12/207/ WLI/13/RD58639 - „w sytuacji, gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług”.

Według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1130 ze zm.), dalej: „u.p.z.p.” - Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 u.p.z.p - Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ust. 2 ww. artykułu wskazuje, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Odnośnie do przebiegającej sieci gazowej będącej własnością odrębnego przedsiębiorstwa, wskazuje się co następuje:

Zdaniem wyrażonym przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) w treści interpretacji indywidualnej z 27 czerwca 2018 r., sygn. 0114- KDIP1-1.4012.287.2018.1.JO w podobnym stanie faktycznym - „skoro znajdujące się na działce gruntu nr 11-960/9 naniesienia w postaci sieci elektroenergetycznej niskiego napięcia będące własnością przedsiębiorstwa energetycznego, natomiast kanalizacja deszczowa oraz sieć wodociągowa stanowiące własność Wnioskodawcy zostaną wyłączone z transakcji sprzedaży, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc, w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka 11-960/9, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu, a więc elementy infrastruktury technicznej (ww. sieć elektroenergetyczna, kanalizacja deszczowa oraz sieć wodociągowa) nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT. Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt”.

Jak wynika z okoliczności faktycznych, na działce 1 znajduje się sieć gazowa, która nie jest własnością Miasta (…), wobec czego Miasto nie będzie przenosić prawa do rozporządzania tą siecią jak właściciel. Przedmiotem dostawy towaru będzie wyłącznie grunt. Sieć gazowa nie powinna być zatem uwzględniona przy ustalaniu stawki VAT. Mając na uwadze powyższe interpretacje przyjąć należy, że działka 1, w odniesieniu do sieci gazowej, jest terenem niezabudowanym.

Odnosząc się jednak do kwestii zabudowania działki, będącej przedmiotem niniejszego wniosku, schodami i wejściem do budynku mieszkalnego wielorodzinnego, wskazuję co następuje:

Zgodnie z treścią wyroku NSA z 31 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 1879/16 - „przynależność części budynku do działki mającej stanowić przedmiot sprzedaży ma charakter wyłącznie faktyczny i nieformalny. Właściciel gruntu (wnioskodawca) nie może nim rozporządzać ani w sensie ekonomicznym ani prawnym. Prawnie przynależność do gruntu, w razie przekroczenia granic działki w czasie zabudowy, trzeba odnosić do budynku jako całości. Budynek z kolei przypisany jest do gruntu na którym znajduje się jego większa część [...] przedmiotem dostawy w opisanym stanie faktycznym będzie teren niezabudowany. Znajdujące się na nim elementy (ściana, schody) przynależą bowiem - w sensie tak ekonomicznym jak prawnym - do budynku znajdującego się na działce przyległej i jako takie nie mogą w kontekście omawianej dostawy decydować o zabudowanym charakterze sprzedawanej nieruchomości. Również z punktu widzenia stron transakcji będzie to dostawa terenu niezabudowanego, gdyż w przeciwnym razie należałoby uznać, że wnioskodawcy przysługują uprawnienia właścicielskie w stosunku do opisanych elementów budynku, a przynajmniej uznać jego prawo do rozporządzenia nim jak właściciel. […] Samo zatem posadowienie tych elementów budynku na działce zbywcy nie czyni ich przedmiotem transakcji. Podsumowując wskazać należy, że istotą sprzedaży działki […] na której znajdują się elementy budynku usytuowanego na odrębnej nieruchomości jest sprzedaż terenu niezabudowanego, do którego odnosi się art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.”.

Powyższe potwierdzają również wydane w podobnym stanie faktycznym:

1. wyrok NSA z 7 lipca 2022 r., sygn. I FSK 1782/18 - „znajdujące się na zbywanym gruncie obiekty - schody i ganki, które jednocześnie nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, lecz jedynie zapewniają normalne użytkowanie budynków usytuowanych na sąsiednich działkach, nie mogą w kontekście dostawy takich gruntów, same przez się przesądzać o zabudowanym charakterze terenu na którym fizycznie je ulokowano”.

2. wyrok NSA z 8 października 2020 r., sygn. I FSK 1735/17 - „Rozważać zatem trzeba również to, czy i jaka występuje relacja w zakresie władztwa ekonomicznego (prawa do rozporządzania jak właściciel) zbywcy w stosunku do elementu budynku znajdującego się na przedmiocie sprzedaży, czyli gruncie. Z tej perspektywy wymaga oceny, czy dostawca zbywa rzecz – grunt, co do którego zdefiniowania charakteru fizyczne tylko istnienie fragmentów zabudowy sąsiedniego budynku jest elementem istotnym, czy tylko drugorzędnym (wtórnym). [...] Słusznie przyjęto, że opisana przez Gminę planowana dostawa gruntu ze znajdującymi się na niej ścianami wschodnimi budynków (tj. przegród budowlanych wydzielających budynki z przestrzeni, w tym przypadku od strony wschodniej - art. 3 pkt 2 P.b.) prawnie stanowiła dostawę gruntu niezabudowanego, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.”.

Jak wynika z okoliczności faktycznych, na działce 1 znajduje się naniesienie w postaci schodów i wejścia posesję sąsiadującą - nieruchomość nr 2 - na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny, które to nie są własnością Miasta, wobec czego Miasto nie będzie przenosić prawa do rozporządzania nimi (schodami oraz częścią ogrodzenia) jak właściciel. Ponadto, celem ekonomicznym transakcji sprzedaży nie będzie zbycie ww. naniesienia, lecz gruntu - celem poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości sąsiedniej. W związku z powyższym schody i wejście na posesję, choć posadowione na działce, nie mają znaczenia wiodącego dla określenia jej charakteru gospodarczego. Zatem przedmiotem dostawy towaru będzie wyłącznie grunt. Schody i wejście nie powinny być uwzględnione przy ustalaniu stawki VAT. Mając na uwadze powyższe wyroki NSA przyjąć należy, że działka 1 jest terenem niezabudowanym.

Jak wynika z okoliczności faktycznych, na działce 1 znajdują się schody i wejście na posesję sąsiadującą - nieruchomość nr 2 - na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny, który nie jest własnością Miasta (…), wobec czego Miasto nie będzie przenosić prawa do rozporządzania tymi naniesieniami jak właściciel. Przedmiotem dostawy towaru będzie wyłącznie grunt. Schody i wejście na posesję nie powinny być zatem uwzględnione przy ustalaniu stawki VAT. Mając na uwadze powyższe wyroki przyjąć należy, że działka 1, w odniesieniu do ww. naniesień, jest terenem niezabudowanym.

Oceniając zatem możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa, należy przyjąć, że działka o nr 1 jest niezabudowana (zarówno w odniesieniu do przebiegającej przez nią sieci gazowej - będącej własnością odrębnego przedsiębiorstwa, jak i do naniesień na niej posadowionych - schody i wejście na sąsiednią posesję), co potwierdzają powyższe rozważania oparte na celu omawianej transakcji oraz ww. stanowiska sądów oraz DKIS.

Jak wskazano w stanie faktycznym, działka o nr 1 znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz w stosunku do działki o nr 3 (przed podziałem na działkę 4, a w dalszej kolejności na działkę 1) była wydana decyzja o warunkach zabudowy oraz do działki nr 4 (przed podziałem na działkę 1) wydane zostały decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Następnie, została wydzielona działka o nr 1, dla której nie wydano już odrębnej decyzji o warunkach zabudowy, ani o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Fakt, iż dla działek przed podziałem (3 i 4) zostały wydane: decyzja o warunkach zabudowy oraz decyzje o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie przesądza o charakterze budowlanym działki po podziale - nr 1. Działka ta powinna być traktowana jako odrębny przedmiot.

Stanowisko to potwierdza DKIS w interpretacji indywidualnej z 18 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.109.2017.1.JG. W jej treści wskazuje, iż „Na dzień dokonania dostawy towaru, działki 377/5 i 379/6 nie będą objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntów. Dla działek powstałych z podziału działek 11-377/2 i 11-379 czyli działek o nr 377/5 i 379/6 nie będą wydawane kolejne decyzje o warunkach zabudowy. Na podstawie ustaleń dotyczących warunków zabudowy oraz warunków podziału zawartych w decyzji z 5 lipca 2011 r. wydanej dla działek nr 11-377/2 i 11-379 możliwe jest wydanie pozwolenia na budowę domów jednorodzinnych na działkach powstałych z podziału, w tym także na działkach: 377/5 i 379/6. Możliwa będzie zabudowa mieszkaniowa na działkach: 377/5 i 379/6 pomimo, że decyzja o warunkach zabudowy została wydana dla działek 11-377/2 i 11-379 (przed ich podziałem) a dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane odrębne decyzje o warunkach zabudowy. […]

Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. [...] W konsekwencji mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że do planowanej przez Wnioskodawcę dostawy działek niezabudowanych 377/5 i 379/6 znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy”.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości o nr 1 spełnia przesłanki zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT, gdyż:

1.stanowi ona nieruchomość niezabudowaną,

2.nie stanowi terenu budowlanego - stosownie do art. 2 pkt 33 UoVAT. Świadczy o tym fakt, iż znajduje się ona na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano w stosunku do niej również decyzji o warunkach zabudowy (wydano wyłącznie w stosunku do działki przed podziałem) oraz nie wydano w stosunku do niej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (wydano wyłącznie w stosunku do działki przed podziałem).

W związku z powyższym, sprzedaż ww. nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UoVAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza zatem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Przy czym stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt (ale także budynki, budowle) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej z grona podatników podatku od towarów i usług, konieczne jest określenie, czy zadania realizowane przez te organy są zadaniami, dla których zostały powołane w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu, bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika tego podatku jest zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako podatnika w stosunku do określonych świadczeń.

Wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1) podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,

2) wykonywane są czynności, które związane są wyłącznie z realizacją zadań nałożonych na ten podmiot przepisami prawa, do realizacji których został on powołany.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Są Państwo właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej nr 1. Działka nr 4 (przed podziałem na działkę nr 1) została przez Państwa nabyta z mocy prawa na podstawie decyzji wydanej przez Starostę o ustaleniu lokalizacji drogi. Wypłacili Państwo odszkodowanie za nabycie ww. działki. Planują Państwo sprzedaż w drodze bezprzetargowej (z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości) ww. nieruchomość. Sprzedaż ma się odbyć na rzecz właściciela przyległej nieruchomości (działka nr 2), który jest również dzierżawcą nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży - dzierżawa została zawarta na okres od 8 listopada 2024 r. do 31 października 2027 r. Czynsz dzierżawny jest opodatkowany podatkiem VAT stawką podstawową.

Działka 1 znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W stosunku do:

• działki o nr 3 (z której wydzieliła się działka nr 4, a w dalszej kolejności działka 1) była wydana decyzja o warunkach zabudowy (jednorodzinne budynki mieszkalne z częścią usługową i garażami w zabudowie wolnostojącej, szeregowej i bliźniaczej, budowa niskich wielorodzinnych budynków mieszkalnych z usługami wbudowanymi i garażami, budowa wolnostojących budynków usługowych;
• działki nr 4 (z której wydzieliła się działka 1) wydana została decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (budowa sieci wodociągowej) oraz decyzja o budowie sieci gazowej średniego ciśnienia;
• działki nr 1 nie wydano już odrębnej decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Na przedmiotowej działce znajdują się schody i wejście na posesję sąsiadującą - nieruchomość nr 2 - na której znajduje się budynek mieszkalny wielorodzinny. Schody zostały wybudowane, gdyż działka nr 2 znajduje się na wzniesieniu i mieszkańcom trudno byłyby się dostać do budynku lub wyjść z budynku do ogólnodostępnej drogi bez ich wybudowania. Wejście zaś jest częścią ogrodzenia okalającego działkę nr 2 (ogranicza wstęp na tę posesję osobom niedozwolonym). Ponadto, przez teren działki przebiega podziemna sieć gazowa będąca własnością odrębnego przedsiębiorstwa.

Schody - Państwa zdaniem stanowią budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Wejście na posesję - Państwa zdaniem nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Wejście na posesję stanowi furtkę znajdującą się w ogrodzeniu. Furtka ta sama w sobie nie jest budowlą. Stanowi ona część (element) ogrodzenia.

Część ogrodzenia - Państwa zdaniem stanowi urządzenie budowlane, nie zaś budowlę.

Część ogrodzenia znajduje się na granicy działki będącej przedmiotem sprzedaży. Ogrodzenie to w całości (włącznie z ww. częścią) okala działkę sąsiednią - nr 2 łącznie z działką nr 1.

Schody, wejście na posesję sąsiadującą oraz część ogrodzenia nie są Państwa własnością w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (nie rozporządzają Państwo nimi jak właściciel). W sensie ekonomicznym należą do właścicieli przyległej nieruchomości (działki nr 2). To właściciele nieruchomości przyległej nimi rozporządzają (korzystają z nich). Są one jednak Państwa własnością w rozumieniu prawa cywilnego. Na działce nr 2 został wybudowany przez inwestora - dewelopera, budynek wielorodzinny (wielolokalowy), w związku z czym wraz ze sprzedażą znajdujących się w nim mieszkań (przez dewelopera), sprzedawany był udział (prawo współwłasności) do części wspólnych, w tym do działki nr 2. Sprzedaż działki nr 1 będzie miała miejsce na rzecz aktualnych współwłaścicieli działki nr 2.

Nakłady na schody, wejście, ogrodzenie poniósł inwestor. Obecnie naniesienia te służą współwłaścicielom działki nr 2 (będącym jednocześnie właścicielami lokali w budynku znajdującym się na tej działce). Przed sprzedażą nie dojdzie jednak do rozliczenia nakładów poniesionych przez właściciela działki sąsiedniej. W konsekwencji wartość sprzedaży zostanie określona bez uwzględnienia rozliczeń nakładów - sprzedaż nastąpi po cenie uwzględniającej jedynie wartość gruntu.

Schody, wejście na posesję oraz część ogrodzenia będą przedmiotem sprzedaży, gdyż tego wymagają przepisy prawa cywilnego. W rozumieniu prawa cywilnego dojdzie do sprzedaży w stosunku do tych obiektów - zmieni się ich właściciel. W wyniku umowy sprzedaży nabywcy staną się współwłaścicielami gruntu (działki nr 1) oraz znajdujących się na niej schodów, wejścia na posesję, ogrodzenia.

Schody znajdujące się na działce nr 1 nie znajdowały się na nieruchomości w momencie jej nabycia przez Państwa. Nie ponosili Państwo żadnych nakładów na ich budowę. Schody zostały wybudowane w 2024 r., kiedy to miała miejsce realizacja budowy budynku wielorodzinnego na działce nr 2 przez odrębny od Państwa podmiot. Nie ponosili Państwo nakładów na budowę schodów. Nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy tego naniesienia. Nie mają Państwo szczegółowej wiedzy kiedy schody zostały oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po ich wybudowaniu/nabyciu. Wskazują Państwo, że miało to miejsce w roku 2024.

Część ogrodzenia (a w zasadzie całe ogrodzenie) i wejście na posesję zostało postawione bez Państwa udziału. Nie mają Państwo szczegółowej wiedzy kiedy część ogrodzenia i wejście na posesję zostało oddane w użytkowanie pierwszemu nabywcy/użytkownikowi lub na własne potrzeby po ich wybudowaniu/nabyciu. Wskazują Państwo, że miało to miejsce w roku 2024. 

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż działki nr 1 podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak już wskazano, wyłączeniem od opodatkowania nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego, w analizowanej sprawie, z uwagi na fakt, że zbycie nieruchomości będzie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), dla czynności sprzedaży działki nr 1 będą Państwo występowali w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem, dostawa ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Czynność, która podlega opodatkowaniu może korzystać ze zwolnienia od podatku lub być opodatkowana z zastosowaniem właściwej dla niej stawki podatku VAT.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powołanego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy:

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powołanych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Ponadto, w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

W kwestii sposobu opodatkowania nieruchomości niezabudowanych przywołać należy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE:

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen,

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U z 2024 r. poz. 1130 ze zm.):

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a i pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2.przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powołanych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że:

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Oznacza to, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

We wniosku wskazali Państwo, że na działce nr 1, będącej przedmiotem planowanej sprzedaży znajdują się schody, które stanowią budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, wejście na posesję sąsiadującą będące elementem ogrodzenia oraz część tego ogrodzenia, które stanowi urządzenie budowlane. Ponadto, przez teren działki przebiega podziemna sieć gazowa będąca własnością odrębnego przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowli” czy „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy więc odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 418).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Stosownie zaś do art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 47 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego:

Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej. Zgodnie zatem z zasadą „superficies solo cedit”, gdy władający gruntem poniósł nakłady na tę nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli przebiegające pod/nad daną działką części infrastruktury np. elektrycznej są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi np. elektroenergetyczne, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Z punktu widzenia prawa cywilnego właściciel gruntu jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków i budowli. Przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i budowlami trwale z tym gruntem związanymi - ale jeśli przebiegające przez działkę np. sieci infrastruktury technicznej są przyłączone do przedsiębiorstw przesyłowych to stanowią własność tych przedsiębiorstw.

Należy również zaznaczyć, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

Powyższe tezy znajdują potwierdzenie zarówno w orzecznictwie krajowym (wyrok NSĄ z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 310/12), jak również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenie z 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën przeciwko Shipping and Forwarding Enterprise Safe). W orzeczeniu tym TSUE stwierdził, że:

Jednak jednocześnie Trybunał zastrzegł, że:

Gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiona jest budowla, która nie stanowi własności zbywcy, to w świetle prawa cywilnego ten obiekt budowlany stanowi część składową nieruchomości. Natomiast w świetle ustawy o VAT nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt (jako grunt zabudowany).

Jak wynika z okoliczności sprawy, planują Państwo sprzedaż działki nr 1, na której znajdują się schody, wejście na posesję sąsiadującą oraz część ogrodzenia. We wniosku wskazali Państwo, że naniesienia te nie są Państwa własnością w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (nie rozporządzają Państwo nimi jak właściciel). W sensie ekonomicznym należą do właścicieli przyległej nieruchomości (działki nr 2). To właściciele sąsiadującej nieruchomości nimi rozporządzają (korzystają z nich). Są one jednak Państwa własnością w rozumieniu prawa cywilnego. Na działce nr 2 został wybudowany przez inwestora - dewelopera, budynek wielorodzinny (wielolokalowy), w związku z czym wraz ze sprzedażą znajdujących się w nim mieszkań (przez dewelopera), sprzedawany był udział (prawo współwłasności) do części wspólnych, w tym do działki nr 2. Sprzedaż działki nr 1 będzie miała miejsce na rzecz aktualnych współwłaścicieli działki sąsiadującej nr 2. Właściciel przyległej nieruchomości wydzierżawił działkę nr 1 na okres od 8 listopada 2024 r. do 31 października 2027 r. Nakłady na schody, wejście i ogrodzenie poniósł inwestor. Obecnie naniesienia te służą współwłaścicielom działki nr 2. Ponadto, przez teren działki przebiega podziemna sieć gazowa będąca własnością odrębnego przedsiębiorstwa.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem wniosku należy wskazać, że w sprawie mamy do czynienia z sytuacją zbycia przez Państwa gruntu, na którym znajdują się naniesienia niebędące Państwa własnością. Z perspektywy ekonomicznej to nie Państwo znajdują się w faktycznym posiadaniu naniesień i nie korzystają Państwo z nich jak właściciel. Wobec tak przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na ww. działce naniesienia nie są Państwa własnością, to przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt. Jak Państwo wskazali, przed sprzedażą nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez właściciela działki sąsiedniej. Wartość sprzedaży zostanie określona bez uwzględnienia rozliczeń nakładów - sprzedaż nastąpi po cenie uwzględniającej jedynie wartość gruntu. Nie ponosili Państwo żadnych wydatków na wybudowanie schodów, wejścia na posesję i ogrodzenia.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, w opisanej sytuacji przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt, ponieważ tylko grunt należy do Państwa. Jednak nie można go uznać za grunt niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem posadowione są na nim budowle (schody i podziemna sieć gazowa).

Zatem w rozpatrywanej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się tylko do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a w przedstawionej sytuacji grunt ten jest już zabudowany.

W rozpatrywanej sprawie nie będzie miał także zastosowania art. 29a ust. 8 ustawy w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy – dotyczące zwolnienia od podatku m.in. dostaw budowli, ponieważ dostawa budowli nie będzie miała tu miejsca (nie są one Państwa własnością).

Skoro nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować, czy do planowanej transakcji dostawy działki nr 1 można zastosować zwolnienie od podatku na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że działkę nr 4 (przed podziałem na działkę nr 1) nabyli Państwo z mocy prawa na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi. W związku z tym, podatek VAT przy nabyciu ww. działki nie wystąpił. Działka nr 1 jest przedmiotem dzierżawy zawartej na okres od 8 listopada 2024 r. do 31 października 2027 r. – czynsz dzierżawny jest opodatkowany podatkiem VAT podstawową stawką 23%.

Zatem przy nabyciu przez Państwa przedmiotowej działki nie wystąpił podatek naliczony – działkę nr 4 (przed podziałem na działkę nr 1) nabyli Państwo w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - tym samym, nie można uznać, że nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT, bądź że takie prawo Państwu przysługiwało, skoro dostawa ww. nieruchomości na Państwa rzecz nie była objęta tym podatkiem. Co więcej, ww. działka nie była wykorzystywana przez Państwa wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku przez cały okres posiadania.

Wobec tego, w omawianej sytuacji, zwolnienie od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki zawarte w tym przepisie.

Zatem w przedmiotowej sprawie, dokonanie przez Państwa zbycia działki nr 1 będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, 10, 10a ani pkt 2 ustawy. W konsekwencji, dostawa ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg właściwej stawki.

Państwa stanowisko, zgodnie z którym dostawa działki nr 1 podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez danego podatnika. Interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Interpretacje wskazane przez Państwa są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw przedstawionych przez wnioskodawców i nie rozciągają swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Każdą sprawę jestem zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych wskazuje, że wyroki sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane przez Państwa orzecznictwo potraktowałem jako element argumentacji strony, nie miały one natomiast mocy wiążącej w analizowanej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.