Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe, w części dotyczącej zwolnienia od podatku nabywanych od B. usług polegających na doprowadzeniu do zawarcia umów depozytów pomiędzy Państwem a Klientami Platformy, a także jest nieprawidłowe w zakresie zwolnienia pod podatku wykonywanych przez B. czynności stanowiących w istocie przejaw uczestnictwa B. w wykonaniu zawartych już umów depozytów środków pieniężnych.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania nabytych usług jako importu usług zwolnionych od podatku od towarów i usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest spółka A. Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT czynnym, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi finansowe polegające w szczególności na: (1) udzielaniu kredytów na zakup samochodów, jak również (2) finansowaniu Dealerów samochodowych.

W celu dotarcia ze swoją ofertą do szerokiego grona odbiorców, Wnioskodawca zamierza podjąć współpracę ze spółką handlową prawa niemieckiego B. GmbH z siedzibą (...) (dalej B.) B. nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W ramach tej współpracy Wnioskodawca jest zainteresowany świadczeniem usług udzielania pieniężnych lokat depozytowych (dalej „Depozyty”) za pośrednictwem B.

B. pełni funkcję operatora strony internetowej (...) (dalej: „Platforma”). Platforma umożliwia bankom przyjmującym depozyty pozyskiwanie finansowania depozytowego bezpośrednio od klientów indywidualnych (dalej: „Klienci”) za pośrednictwem publicznych domen internetowych, zarządzanych przez B.

Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę z B. na podstawie umowy (dalej: „Umowa”), na mocy której B. będzie działał jako pośrednik między Wnioskodawcą a Klientami Platformy. Celem tej współpracy jest prezentacja oferty Wnioskodawcy (dalej: „Oferty Depozytowe”) oraz zawieranie za pośrednictwem Platformy umów pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami. W ramach tej Umowy B. świadczyć będzie swoje usługi w zamian za wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę.

Platforma zapewnia potencjalnym klientom odpowiedni interfejs, który umożliwi zawieranie umów z Wnioskodawcą w zakresie Ofert Depozytowych.

Oferty Depozytowe będą definiowane na podstawie parametrów przekazywanych przez Wnioskodawcę do B., w celu ich ustalenia. Parametry te obejmują:

a) Kapitalizacja odsetek - w przypadku przedłużenia depozytu odsetki otrzymane przez Klienta Platformy będą albo dodane do kwoty depozytu na kolejny okres, albo zwrócone Klientowi;

b) Odsetki składane - kwota odsetek za dany rok zostanie doliczona do kwoty depozytu na kolejny rok, na który obowiązywać będzie oprocentowanie;

c) Waluta depozytu;

d) Okres wypłaty odsetek - częstotliwość, z jaką wypłacane będą odsetki;

e) Oprocentowanie - efektywna roczna stopa procentowa wypłaty odsetek dla Klienta (przed opodatkowaniem);

f)  Maksymalna kwota - najwyższa kwota, jaka może zostać przelana na konto;

g) Minimalna kwota depozytu - minimalna kwota depozytu w danej walucie, jaka może zostać wpłacona przez Klienta Platformy u Wnioskodawcy;

h) Prawo do wcześniejszego rozwiązania;

i)  Prawo do przedłużenia;

j)  Okres przedłużenia;

k) Oprocentowanie przy rozwiązaniu;

l)  Okres - liczba miesięcy lub lat, po upływie których depozyt staje się wymagalny.

B. będzie zamieszczać na Platformie wyłącznie Oferty Depozytowe zgodne z wytycznymi dostarczanymi przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zachowuje przy tym prawo do usunięcia Oferty Depozytowej prezentowanej na Platformie w dowolnym momencie, poprzez przekazanie B. odpowiedniego powiadomienia.

W celu realizacji lokaty depozytowej Klient Platformy musi nawiązać relację z bankiem usługowym współpracującym z B. (dalej: „Bank Usługowy”). Bank Usługowy będzie odpowiedzialny za:

I.            prowadzenie konta dla każdego Klienta Platformy, co umożliwi realizację i rozliczenie Depozytów z Wnioskodawcą, na podstawie odrębnej umowy zawartej między każdym Klientem Platformy a Bankiem Usługowym;

II.           wykonywanie obowiązków w zakresie należytej staranności zgodnie z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy.

Na mocy Umowy, B. zobowiązuje się wobec Wnioskodawcy do:

a) wyświetlania na Platformie wyłącznie takich Ofert Depozytowych, które zostały wyraźnie uzgodnione na piśmie z Wnioskodawcą;

b) niezmieniania Oferty Depozytowej ani jej warunków oraz prezentowania jej Klientom Platformy zgodnie z instrukcjami Wnioskodawcy;

c) przedstawienia Klientom Platformy wszystkich wymaganych prawem dokumentów niezbędnych do prezentowania Ofert Depozytowych, zanim Klient Platformy złoży oświadczenie o zamiarze zawarcia umowy depozytowej z Wnioskodawcą;

d) umożliwienia Klientom Platformy, w zakresie technicznie i prawnie możliwym, składania dodatkowych oświadczeń uznanych przez Wnioskodawcę za niezbędne, które jednak nie zostały przekazane przez Klienta Platformy do Banku Usługowego;

e) zapewnienia, że Klient Platformy ma świadomość, iż Wnioskodawca jest stroną umowy depozytowej, zgodnie z obowiązującymi lokalnymi przepisami prawa.

W celu zawarcia umowy pomiędzy Klientem Platformy a Wnioskodawcą konieczne będą następujące kroki:

I.  Klient Platformy loguje się do swojej bankowości internetowej na Platformie, używając danych uwierzytelniających.

II. Za pośrednictwem bankowości internetowej Klient Platformy może wydać instrukcję B. dotyczącą przekazania wniosku o otwarcie Depozytu, w tym u Wnioskodawcy, i realizacji odpowiedniego żądania (tj. złożenia wniosku o zawarcie Umowy Depozytowej z Wnioskodawcą oraz przelania wymaganych środków z Banku Usługowego do Wnioskodawcy).

III. Klient Platformy składa zlecenie poprzez prosty e-podpis oraz wpisanie jednorazowego kodu dostarczonego przez B. (np. za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy), co potwierdza akceptację:

a. dokumentacji przedumownej,

b. dokumentów umownych (w tym Ogólnych Warunków Umowy) oraz

c. szczegółowych warunków ekonomicznych wybranej Oferty Depozytowej.

IV. Klient Platformy otrzymuje wiadomość e-mail potwierdzającą złożenie zlecenia, a na Platformie ma dostęp do kopii swojej Umowy Depozytowej.

B. będzie odpowiedzialny za zarządzanie relacjami z Klientami Platformy, którzy nabyli usługę Depozytu u Wnioskodawcy, w zakresie podstawowej obsługi klienta. W ramach tej funkcji B. będzie prowadzić zarówno telefoniczną, jak i pisemną komunikację z Klientami Platformy. Komunikacja ta obejmie odpowiadanie na pytania klientów zarówno przed, jak i w trakcie procesu lokowania depozytu, a także w okresie trwania lokaty. Wszystkie pytania i komunikaty dotyczące Ofert Depozytowych będą kierowane do obsługi klienta B.

Dodatkowo B. będzie odpowiedzialny za dostarczanie komunikatów od Wnioskodawcy do Klientów Platformy, które mogą być wymagane w określonych sytuacjach. Do takich komunikatów należą powiadomienia o zmianach lub zdarzeniach dotyczących Wnioskodawcy, które zgodnie z przepisami prawa wymagają poinformowania Klientów Platformy, informacje o naruszeniach danych osobowych oraz komunikaty wynikające z instrukcji wydanych przez właściwe organy.

Ponadto B. będzie zobowiązany do wykonywania określonych czynności wynikających z obowiązujących przepisów prawa i regulacji, w tym wymogów zawartych w Wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego dotyczących outsourcingu (EBA/GL/2019/02, dalej: „Wytyczne EBA”) oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. 2024 poz. 1646).

Podsumowując, w celu realizacji Umowy, B. będzie wykonywał szereg czynności wspierających Wnioskodawcę w oferowaniu Ofert Depozytowych z wykorzystaniem Platformy. Głównym zadaniem B. będzie prezentacja Ofert Depozytowych zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez Wnioskodawcę. Oferty te, zawierające szczegółowe parametry takie jak kapitalizacja odsetek, oprocentowanie, waluta, okres depozytu czy prawo do wcześniejszego rozwiązania, będą publikowane wyłącznie w formie zatwierdzonej przez Wnioskodawcę, bez możliwości ich modyfikacji przez B.

B. ułatwi również proces zawierania umów depozytowych pomiędzy Klientami Platformy a Wnioskodawcą. W ramach tych działań zapewni Klientom Platformy dostęp do wymaganej dokumentacji prawnej, umożliwi składanie oświadczeń, technicznie wesprze autoryzację zleceń, w tym przy wykorzystaniu e-podpisu i jednorazowych kodów oraz zapewni obsługę klienta w podstawowym zakresie. Dodatkowo B. zapewni, że Klienci Platformy zostaną poinformowani, iż stroną umowy depozytowej jest Wnioskodawca, a także otrzymają oni potwierdzenia oraz dokumentację dotyczącą zawartych umów.

Zgodnie z Umową B. należy się wynagrodzenie w postaci prowizji brokerskiej od każdego Depozytu zleconego Wnioskodawcy za pośrednictwem Platformy (dalej „Prowizja”). Prowizja obliczana będzie dla każdego Depozytu jako iloczyn zdeponowanej kwoty, określonego procentu, okresu trwania lokaty w miesiącach, dzielony przez 12. Ponadto, w przypadku gdyby suma Prowizji z tytułu zawartej Umowy nie przekraczała ustalonej kwoty, Wnioskodawca zobowiązuje się pokryć różnicę pomiędzy sumą Prowizji a tą kwotą.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowej kwalifikacji nabywanej przez Wnioskodawcę od B. usługi opisanej powyżej, w szczególności czy nabycie tej usługi wiąże się obowiązkiem naliczenia przez Spółkę podatku należnego z tytułu importu usługi, czy też taki obowiązek nie istnieje.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabyte usługi w zakresie pośrednictwa w depozycie środków pieniężnych, opisane w opisie zdarzenia przyszłego, stanowią formalnie import usług zdefiniowany w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, ale objęte są zwolnieniem od VAT wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane przez Spółkę usługi w zakresie pośrednictwa w depozycie środków pieniężnych, opisane w opisie zdarzenia przyszłego, stanowią formalnie import usług, ale są objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zatem Spółka nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku należnego z tytułu nabycia takich usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 1 to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Z kolei z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wynika, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Natomiast z art. 17 ust. 1a wynika, iż wskazany wyżej status podatnika występuje również w sytuacji, gdy usługodawca nieposiadający siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju posiada na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w transakcji.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z uwagi na powyższe oraz fakt, że B. nie posiada siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski podatnikiem z tytułu rozpoznania importu opisanych w stanie faktycznym usług jest Spółka.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o VAT wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 poz. 1 ze zm. dalej: „Dyrektywa VAT”).

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy VAT, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

W związku z tym, że B. w ramach przyszłej współpracy z Wnioskodawcą będzie pośredniczył w zawieraniu umów o udzielanie lokat depozytowych pomiędzy Wnioskodawcą a klientami platformy, warunkiem koniecznym do objęcia świadczonych przez niego usług zwolnieniem z VAT jest zakwalifikowanie ich do katalogu usług pośrednictwa w świadczeniu usług związanych z depozytami środków pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Stąd, w celu określenia zakresu zwolnienia niezbędne jest ustalenie pojęcia terminu „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o VAT ani Dyrektywa VAT nie zawierają definicji usług pośrednictwa, zdaniem Wnioskodawcy, należy ustalić znaczenie powyższego terminu.

W celu określenia jakie czynności trzeba rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa finansowego, należy ustalić znaczenie terminu w oparciu o wykładnię językową, wspartą orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: sjp.pwn.pl) przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa, odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika.

Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Pośrednictwo obejmuje zatem czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie „w imieniu” oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, należy odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził, że:

„pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy”.

Ponadto w ww. wyroku wskazano, że pojęcie pośrednictwa „(...) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (zob. podobnie wyrok z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C‑235/00 CSC Financial Services, Rec. str. 110237, pkt 39). Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CSC Financial Services, pkt 40)” - pkt 23.

Natomiast w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

W powołanych wyżej orzeczeniach TSUE wskazał zatem przykładowe elementy wchodzące w skład usługi „pośrednictwa”. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
• celem jest dążenie do zawarcia umowy, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy,
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Zdaniem TSUE, pośrednictwo może obejmować szereg czynności np. wskazywanie okazji do zawarcia umowy, kontaktowanie się ze stronami transakcji, negocjowanie w imieniu i na rzecz warunków świadczeń wzajemnych, kontaktowanie się z drugą stroną (np. wyrok TSUE w sprawie C-235/00, między Commissioners of Customs Excise a CSC Financial Services Ltd. lub wyrok w sprawie C-453/05 między Finanzamt Luckenwalde a Volker Ludwig) i w tym zakresie może być do tych czynności ograniczone.

Polskie orzecznictwo administracyjne w sprawach dotyczących uznania usług za pośrednictwo finansowe wskazuje analogiczne przesłanki. Jak przykładowo stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 923/12, świadczone za pomocą sieci Internet usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowej stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zdaniem NSA, celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, takim działaniem spółka spełnia wynikający z orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Należy też wskazać, że organy podatkowe przyjmują, że pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego przedsiębiorcy, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Przy tym działanie w imieniu oznacza wykonywanie czynności na korzyść drugiej strony na podstawie udzielonego przez nią upoważnienia - por. interpretacja indywidualna z 10 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.359.2018.1.IG wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W opinii Wnioskodawcy, wszystkie powyższe warunki będą spełnione w odniesieniu do czynności wykonywanych przez B. na rzecz Wnioskodawcy, ponieważ na podstawie Umowy, działania B. koncentrują się na prezentacji Ofert Depozytowych Wnioskodawcy oraz na umożliwieniu zawarcia umów depozytowych między Wnioskodawcą a Klientami Platformy, przy czym B. nie jest stroną tych umów, a jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony umowy. Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie za świadczone przez B. usługi, a celem działalności B. jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem Platformy. B. nie ma interesu w zakresie treści umowy, a działania Wnioskodawcy są bezpośrednią przyczyną zawarcia tych umów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, czynności pośrednictwa będą korzystały ze zwolnienia od VAT, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o  podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o  charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

W przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy:

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1-3 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejscem świadczenia usług, jest stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Z uwagi na charakter nabywanych przez Państwa usług wskazać należy, że miejsce ich świadczenia należy ustalić na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, w związku z tym miejscem ich opodatkowania będzie terytorium Polski. 

Jednocześnie w myśl art. 2 pkt 9 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy:

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, jeśli dokonał on nabycia usługi od usługodawcy spoza terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przesłanką rozliczenia podatku VAT przez usługobiorcę na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

W opisanej sytuacji warunki wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczące usługodawcy jak i usługobiorcy będą spełnione. Państwo (usługobiorca) są podatnikiem, o którym mowa w art. 15 posiadającym siedzibę działalności na terytorium kraju, zarejestrowanym do VAT-UE. Jednocześnie, jak wynika z okoliczności sprawy, usługodawca – B. nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zatem to Państwo, dokonując zakupu usług świadczonych przez B. – a więc od podmiotu zagranicznego nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, występują w odniesieniu do wskazanych działań w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji zobowiązani będą Państwo do rozpoznania w Polsce z tytułu przedmiotowych nabyć, importu usług i rozliczenia podatku VAT należnego.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o VAT wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 poz. 1 ze zm. dalej: „Dyrektywa VAT”).

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy VAT:

W myśl art. 43 ust. 15 ustawy:

Należy wskazać, że ww. zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi – cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianych zwolnień wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku ze wskazanymi w ww. przepisach czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Powyższy pogląd potwierdza orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C‑2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą, podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Mając na uwadze wykładnię zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że

Natomiast w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa.

Działalność ta może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE w orzeczeniu tym uznał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa powinna stanowić:

• usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie;
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej;
• celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy);
• usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;
• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;
• prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;
• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczą Państwo usługi finansowe polegające w szczególności na: udzielaniu kredytów na zakup samochodów, jak również finansowaniu Dealerów samochodowych.

W celu dotarcia ze swoją ofertą do szerokiego grona odbiorców, zamierzają Państwo podjąć współpracę ze spółką handlową prawa niemieckiego B. Spółka ta nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. W ramach tej współpracy są Państwo zainteresowani świadczeniem usług udzielania pieniężnych lokat depozytowych za pośrednictwem tej firmy.

B. pełni funkcję operatora strony internetowej (...). Platforma umożliwia bankom przyjmującym depozyty pozyskiwanie finansowania depozytowego bezpośrednio od klientów indywidualnych za pośrednictwem publicznych domen internetowych, zarządzanych przez B.

Zamierzają Państwo nawiązać współpracę na podstawie umowy, na mocy której wskazana firma będzie działała jako pośrednik między Państwem a Klientami Platformy. Celem tej współpracy jest prezentacja Państwa oferty oraz zawieranie za pośrednictwem Platformy umów pomiędzy Państwem a Klientami. W ramach tej Umowy B. świadczyć będzie swoje usługi w zamian za wypłacane przez Państwa Wynagrodzenie.

Platforma zapewnia potencjalnym klientom odpowiedni interfejs, który umożliwi zawieranie umów z Państwem w zakresie Ofert Depozytowych. B. będzie zamieszczać na Platformie wyłącznie Oferty Depozytowe zgodne z wytycznymi dostarczanymi przez Państwa. Państwo zachowują przy tym prawo do usunięcia Oferty Depozytowej prezentowanej na Platformie w dowolnym momencie, poprzez przekazanie B. odpowiedniego powiadomienia.

W celu realizacji lokaty depozytowej Klient Platformy musi nawiązać relację z bankiem usługowym współpracującym z B. Bank Usługowy będzie odpowiedzialny za:

• prowadzenie konta dla każdego Klienta Platformy, co umożliwi realizację i rozliczenie Depozytów z Państwem, na podstawie odrębnej umowy zawartej między każdym Klientem Platformy a Bankiem Usługowym;
• wykonywanie obowiązków w zakresie należytej staranności zgodnie z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy.

Na mocy Umowy, B. zobowiązuje się wobec Państwa do:

a)wyświetlania na Platformie wyłącznie takich Ofert Depozytowych, które zostały wyraźnie uzgodnione na piśmie z Państwem;

b)niezmieniania Oferty Depozytowej ani jej warunków oraz prezentowania jej Klientom Platformy zgodnie z Państwa instrukcjami;

c)przedstawienia Klientom Platformy wszystkich wymaganych prawem dokumentów niezbędnych do prezentowania Ofert Depozytowych, zanim Klient Platformy złoży oświadczenie o zamiarze zawarcia z Państwem umowy depozytowej;

d)umożliwienia Klientom Platformy, w zakresie technicznie i prawnie możliwym, składania dodatkowych oświadczeń uznanych przez Państwa za niezbędne, które jednak nie zostały przekazane przez Klienta Platformy do Banku Usługowego;

e)zapewnienia, że Klient Platformy ma świadomość, że Państwo są stroną umowy depozytowej, zgodnie z obowiązującymi lokalnymi przepisami prawa.

W celu zawarcia umowy pomiędzy Klientem Platformy a Państwem konieczne będą następujące kroki:

I.            Klient Platformy loguje się do swojej bankowości internetowej na Platformie, używając danych uwierzytelniających.

II.           Za pośrednictwem bankowości internetowej Klient Platformy może wydać instrukcję B. dotyczącą przekazania wniosku o otwarcie Depozytu, w tym u Państwa, i realizacji odpowiedniego żądania (tj. złożenia wniosku o zawarcie Umowy Depozytowej z Państwem oraz przelania wymaganych środków z Banku Usługowego do Państwa).

III.            Klient Platformy składa zlecenie poprzez prosty e-podpis oraz wpisanie jednorazowego kodu dostarczonego przez B. np. za pośrednictwem zewnętrznego dostawcy, co potwierdza akceptację:

a. dokumentacji przedumownej,

b. dokumentów umownych (w tym Ogólnych Warunków Umowy) oraz

c. szczegółowych warunków ekonomicznych wybranej Oferty Depozytowej.

IV.           Klient Platformy otrzymuje wiadomość e-mail potwierdzającą złożenie zlecenia, a na Platformie ma dostęp do kopii swojej Umowy Depozytowej.

B. będzie odpowiedzialny za zarządzanie relacjami z Klientami Platformy, którzy nabyli usługę Depozytu u Państwa, w zakresie podstawowej obsługi klienta. W ramach tej funkcji B. będzie prowadzić zarówno telefoniczną, jak i pisemną komunikację z Klientami Platformy. Komunikacja ta obejmie odpowiadanie na pytania klientów zarówno przed, jak i w trakcie procesu lokowania depozytu, a także w okresie trwania lokaty. Wszystkie pytania i komunikaty dotyczące Ofert Depozytowych będą kierowane do obsługi klienta B.

Dodatkowo B. będzie odpowiedzialny za dostarczanie komunikatów od Państwa do Klientów Platformy, które mogą być wymagane w określonych sytuacjach. Do takich komunikatów należą powiadomienia o zmianach lub zdarzeniach dotyczących Państwa, które zgodnie z przepisami prawa wymagają poinformowania Klientów Platformy, informacje o naruszeniach danych osobowych oraz komunikaty wynikające z instrukcji wydanych przez właściwe organy.

Ponadto B. będzie zobowiązany do wykonywania określonych czynności wynikających z obowiązujących przepisów prawa i regulacji, w tym wymogów zawartych w Wytycznych Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego dotyczących outsourcingu oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe.

W celu realizacji Umowy, B. będzie wykonywał szereg czynności wspierających Państwa w oferowaniu Ofert Depozytowych z wykorzystaniem Platformy. Głównym zadaniem B. będzie prezentacja Ofert Depozytowych zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez Państwa. Oferty te, zawierające szczegółowe parametry takie jak kapitalizacja odsetek, oprocentowanie, waluta, okres depozytu czy prawo do wcześniejszego rozwiązania, będą publikowane wyłącznie w formie zatwierdzonej przez Państwa, bez możliwości ich modyfikacji przez B.

B. ułatwi również proces zawierania umów depozytowych pomiędzy Klientami Platformy a Państwem. W ramach tych działań zapewni Klientom Platformy dostęp do wymaganej dokumentacji prawnej, umożliwi składanie oświadczeń, technicznie wesprze autoryzację zleceń, w tym przy wykorzystaniu e-podpisu i jednorazowych kodów oraz zapewni obsługę klienta w podstawowym zakresie. Dodatkowo B. zapewni, że Klienci Platformy zostaną poinformowani, iż stroną umowy depozytowej są Państwo, a także otrzymają oni potwierdzenia oraz dokumentację dotyczącą zawartych umów

Zgodnie z Umową B. należy się wynagrodzenie w postaci prowizji brokerskiej od każdego Depozytu zleconego Państwu za pośrednictwem Platformy. Prowizja obliczana będzie dla każdego Depozytu jako iloczyn zdeponowanej kwoty, określonego procentu, okresu trwania lokaty w miesiącach, dzielony przez 12. Ponadto w przypadku gdyby suma Prowizji z tytułu zawartej Umowy nie przekraczała ustalonej kwoty, Państwo zobowiązują się pokryć różnicę pomiędzy sumą Prowizji a tą kwotą.

Państwa wątpliwości dotyczą prawidłowej kwalifikacji nabywanej usługi, w szczególności czy nabycie tej usługi wiąże się obowiązkiem naliczenia przez Państwa podatku należnego z tytułu importu usługi czy też taki obowiązek nie istnieje.

W rozpatrywanej sprawie, B. będzie występował w roli pośrednika pomiędzy Państwem a Klientami Platformy wyłącznie w zakresie zawierania umów pomiędzy tym Klientem a Państwem. Jego udział w transakcji nie będzie ograniczał się do udostępnienia Platformy ani też do czynności jedynie technicznych. B. będzie m.in. wyświetlał na Platformie uzgodnione z Państwem Oferty Depozytowe, będzie je prezentował Klientom zgodnie z Państwa instrukcjami, przedstawi Klientom wszystkie wymagane prawem dokumenty niezbędne do prezentowania Ofert Depozytowych (zanim Klient złoży oświadczenie o zamiarze zawarcia umowy z Państwem) czy umożliwi Klientom Platformy składanie dodatkowych oświadczeń uznanych przez Państwa za niezbędne. W celu realizacji Umowy, B. będzie wykonywał szereg czynności wspierających Państwa w oferowaniu Ofert Depozytowych z wykorzystaniem Platformy. Głównym zadaniem B. będzie prezentacja Ofert Depozytowych zgodnie z wytycznymi przekazywanymi przez Państwa. Oferty te, zawierające szczegółowe parametry takie jak kapitalizacja odsetek, oprocentowanie, waluta, okres depozytu czy prawo do wcześniejszego rozwiązania, będą publikowane wyłącznie w formie zatwierdzonej przez Państwa, bez możliwości ich modyfikacji przez B. B. ułatwi również proces zawierania umów depozytowych pomiędzy Klientami Platformy a Państwem. W ramach tych działań zapewni Klientom Platformy dostęp do wymaganej dokumentacji prawnej, umożliwi składanie oświadczeń, technicznie wesprze autoryzację zleceń, w tym przy wykorzystaniu e-podpisu i jednorazowych kodów oraz zapewni obsługę klienta w podstawowym zakresie. Dodatkowo B. zapewni, że Klienci Platformy zostaną poinformowani, iż stroną umowy depozytowej są Państwo, a także otrzymają oni potwierdzenia oraz dokumentację dotyczącą zawartych umów. B. będzie prowadzić zarówno telefoniczną, jak i pisemną komunikację z Klientami Platformy. Komunikacja ta obejmie odpowiadanie na pytania klientów zarówno przed, jak i w trakcie procesu lokowania depozytu. Wszystkie pytania i komunikaty dotyczące Ofert Depozytowych będą kierowane do obsługi klienta B. Zgodnie z Umową B. należy się wynagrodzenie w postaci prowizji brokerskiej od każdego Depozytu zleconego Państwu za pośrednictwem Platformy. Prowizja obliczana będzie dla każdego Depozytu jako iloczyn zdeponowanej kwoty, określonego procentu, okresu trwania lokaty w miesiącach, dzielony przez 12. W przypadku gdyby suma Prowizji z tytułu zawartej Umowy nie przekraczała ustalonej kwoty, zobowiązują się Państwo pokryć różnicę pomiędzy sumą Prowizji a tą kwotą.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że powyższe usługi świadczone przez B. na Państwa rzecz stanowią czynności zmierzające do zawarcia umowy depozytu pomiędzy Klientem Platformy a Państwem. Tym samym wskazane wyżej czynności wykonywane przez B. na Państwa rzecz należy uznać za usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, podlegające zwolnieniu od podatku.

W opisanej sprawie podmiot, który będzie świadczył usługi pośrednictwa finansowego na Państwa rzecz ma siedzibę w Niemczech, i nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku znajdą zastosowanie wcześniej wskazane przepisy dotyczące importu usług, a także przepisy szczególne dotyczące podmiotu zobowiązanego do wykazania i opodatkowania tych usług w kraju, w którym siedzibę ma nabywca tych usług.

Nabyte przez Państwa usługi, wymienione wyżej, w zakresie pośrednictwa w zawieraniu umów o depozyty środków pieniężnych, stanowić będą więc import usług zdefiniowany w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, i objęte będą zwolnieniem od podatku od towarów i usług wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Państwo nie będą mieli zatem obowiązku naliczenia podatku należnego z tytułu nabycia takich usług.

Państwa stanowisko w zakresie zwolnienia od podatku nabywanych od B. usług polegających na doprowadzeniu do zawarcia umów depozytów pomiędzy Państwem a Klientami Platformy jest prawidłowe.

Z kolei wykonywane przez B. czynności takie jak:

• podstawowa obsługa klienta, w ramach której B. będzie prowadzić telefoniczną i pisemną komunikację z Klientami Platformy, przy czym komunikacja ta obejmie odpowiadanie na pytania Klientów w okresie trwania lokaty;
• dostarczanie komunikatów od Państwa do Klientów Platformy, takich jak powiadomienia o zmianach lub zdarzeniach dotyczących Państwa, które zgodnie z przepisami prawa wymagają poinformowania Klientów Platformy, informacje o naruszeniach danych osobowych oraz komunikaty wynikające z instrukcji wydanych przez właściwe organy,

– stanowią przejaw uczestnictwa B. w wykonaniu zawartych już umów depozytów środków pieniężnych. Czynności te nie zmierzają do kontaktowania Klientów z Państwem w celu zawarcia umowy depozytu, w związku z czym nie stanowią one usług pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, a zatem nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Wskazać należy, że czynności, które wykonywane będą w ramach tzw. opieki posprzedażowej nad klientem i w praktyce będą wykonywane już po zawarciu danej umowy depozytu, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Czynności te nie polegają bowiem na podejmowaniu działań, które umożliwiły zawarcie umowy depozytu, skoro wiążą się z obsługą zawartych już umów depozytów środków pieniężnych. W rezultacie czynności te stanowią przejaw uczestnictwa B. w wykonaniu zawartych wcześniej umów pomiędzy Klientem Portalu a Państwem, a nie pośrednictwo w zawieraniu umów depozytów.

Zatem, nabyte przez Państwa usługi, wymienione wyżej, w zakresie wykonania umów depozytów środków pieniężnych, stanowić będą import usług zdefiniowany w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, jednak nie będą objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, lecz powinny być opodatkowane właściwą stawką VAT. Państwo będą mieli zatem obowiązek naliczenia podatku należnego z tytułu nabycia takich usług.

Państwa stanowisko w zakresie zwolnienia od podatku wykonywanych przez B. czynności stanowiących w istocie przejaw uczestnictwa B. w wykonaniu zawartych już umów depozytów środków pieniężnych jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.