Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, usług świadczonych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia. Uzupełnili go Państwo pismem z 5 czerwca 2025 r. (wpływ 5 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

1.Przedmiot działalności Spółki.

A Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub A) z siedzibą w B jest podmiotem powołanym na mocy Aktu założycielskiego z dnia 5 października 2016 r. Jedynym udziałowcem Spółki jest Województwo C. Misją Spółki jest działanie na rzecz rozwoju Województwa C.

Celem działania Spółki zgodnie z Aktem założycielskim jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi, pochodzącymi w szczególności:

1)ze środków zwróconych z C Regionalnego Programu Operacyjnego (...),

2)ze środków zwróconych z C Regionalnego Programu Operacyjnego (...),

3)ze środków zwróconych z Programu Fundusze Europejskie (...),

4)z powierzenia zadań wdrażania środków finansowych w ramach Programu Fundusze Europejskie (...).

Celem działania Spółki jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi w obszarze wsparcia:

1)rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw,

2)rozwoju obszarów miejskich,

3)projektów z zakresu rewitalizacji,

4)projektów z zakresu efektywności energetycznej i redukcji emisji gazów cieplarnianych,

5)projektów z zakresu energii odnawialnej,

6)transformacji w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym i gospodarki zasobooszczędnej.

W ramach celów Spółka podejmuje działania polegające w szczególności na:

1)likwidowaniu barier w dostępie do kapitału poprzez oferowanie instrumentów finansowych oraz innego wsparcia finansowego mikroprzedsiębiorcom, małym i średnim przedsiębiorcom, inwestorom realizującym projekty rozwojowe na obszarach miejskich, projekty z zakresu rewitalizacji oraz projekty z zakresu efektywności energetycznej i redukcji emisji gazów cieplarnianych, energii odnawialnej, a także transformacji w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym i gospodarki zasobooszczędnej,

2)umożliwianiu realizacji przedsięwzięć gospodarczych, które służą wzrostowi konkurencyjności C przedsiębiorców,

3)stymulowaniu wzrostu inwestycji i rozwoju przedsiębiorczości na terenie C,

4)wzmacnianiu potencjału rozwojowego regionalnej gospodarki,

5)tworzeniu warunków dla powstawania nowych, trwałych miejsc pracy w C,

6)wspieraniu przedsięwzięć przyczyniających się do zrównoważonego rozwoju społecznego, gospodarczego i środowiskowego Województwa C,

7)wspieraniu podmiotów mających istotne znaczenie dla Województwa C,

8)szkoleniu i doradztwie w zakresie działalności wskazanej w niniejszym ustępie, promocji Województwa C jako regionu atrakcyjnego dla inwestorów i sprzyjającego aktywności gospodarczej.

Zgodnie z Aktem założycielskim Województwo C może powierzyć Spółce wykonywanie zadań własnych na terenie Województwa C, polegających na realizacji przedsięwzięć zgodnych z misją i celem Spółki.

Przedmiotem działania Spółki zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jest:

1)pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 64.99.Z),

2)pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 66.19.Z),

3)pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 82.99.Z),

4)pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z),

5)pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD 70.22.Z),

6)działalność związana z zarządzaniem funduszami (PKD 66.30.Z),

7)badanie rynku i opinii publicznej (PKD 73.20.Z),

8)pozostała działalność wydawnicza (PKD 58.19.Z),

9)pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 63.99.Z),

10)pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 85.59.B).

Zgodnie z postanowieniami Aktu założycielskiego, Spółka nie jest powołana w celu osiągania zysku. W przypadku osiągnięcia przez Spółkę zysku, Akt założycielski wyłączył możliwość podziału zysku między Wspólników. Zysk Spółki ma służyć realizacji jej misji i zgodnie z treścią uchwał Zgromadzenia Wspólników może zostać przeznaczony na realizację celów statutowych, zasilenie kapitału zakładowego, zapasowego, rezerwowego oraz wyodrębniony księgowo fundusz Spółki.

A Sp. z o.o. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Czynności, do wykonania których Spółka została zobowiązana w ramach Umowy Powierzenia są realizowane przez Spółkę we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, jednakże na rzecz Województwa C.

Faktycznym dysponentem środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym stanowiącym odpowiednio powierzony portfel lub powierzone środki jest Zarząd Województwa C, który jako Zamawiający w Strategii Inwestycyjnej określił zasady wykorzystania i dystrybucji tych środków do Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców, a także zasady lokowania wolnych środków. Spółka nie może swobodnie dysponować tymi środkami w sposób dowolny i jest związana w tym zakresie postanowieniami Umowy.

Rolą Spółki jest dalsza dystrybucja środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym, które pozostają w dyspozycji Zarządu Województwa C. Dystrybucja środków odbywa się zgodnie z Umową Powierzenia. Warunki udzielania wsparcia w postaci pożyczek, tj. określenie parametrów instrumentu finansowego i produktu finansowego (tj. m.in. maksymalna kwota pożyczki, zasady jej udzielania, podmioty, do których skierowany jest produkt) każdorazowo zatwierdzane są przez Radę Inwestycyjną, która powoływana jest uchwałą Zarządu Województwa C: Wszystkie działania (czynności) wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia mają na celu dokonanie transferów pieniężnych.

Spółka świadczy usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych (lokowanie środków), prowadzi/obsługuje rachunki bankowe dla powierzonych środków, dokonuje wszelkiego rodzaju transferów płatniczych w postaci przelewów. Do obowiązków Spółki należy lokowanie środków na lokatach oraz innych depozytach. Transfery pieniężne wykonywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je Ostatecznym Odbiorcom. W dalszej kolejności Ostateczni Odbiorcy dokonują zwrotu tych środków wraz z odsetkami Pośrednikom Finansowym, którzy następnie przekazują te środki Spółce na podstawie umów zawartych pomiędzy nimi a Spółką (tzw. Umowy Operacyjne) na zasadach w nich określonych. Transfer środków odbywa się na zasadach charakteryzujących umowę pożyczki.

Głównym zadaniem Spółki w ramach Umowy Powierzenia jest dystrybuowanie powierzonych środków, zgodnie z zasadami określonymi w Strategii Inwestycyjnej.

Wykonywane przez Spółkę czynności w ramach Umowy Powierzenia są usługami w zakresie:

a)udzielania pożyczek pieniężnych,

b)zarządzania pożyczkami pieniężnymi (Spółka przyjmuje wnioski o pożyczkę, ocenia je i po pozytywnej decyzji Komisji Oceny Projektów – udziela pożyczek, rozlicza pożyczki, kontroluje celowość wydatkowania środków, monitoruje przebieg spłat),

c)pośrednictwa w deponowaniu środków pieniężnych. Spółka lokuje wolne środki pieniężne na lokatach krótkoterminowych do trzech miesięcy,

d)prowadzenia/obsługiwania rachunków pieniężnych, na których zdeponowane są powierzone środki,

e)transakcji płatniczych o charakterze bezgotówkowym. Wszelkie transakcje w ramach Umowy Powierzenia oraz dalszych umów zawieranych na jej podstawie dokonywane są w formie transakcji płatniczych o charakterze bezgotówkowym,

f)przekazów i transferów pieniężnych. Wszelkie środki finansowe dystrybuowane przez Spółkę przekazywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je na rzecz Ostatecznych Odbiorców również w formie bezgotówkowej lub bezpośrednio do Ostatecznych Odbiorców w zależności od rodzaju produktu,

g)usług pośrednictwa w świadczeniu ww. usług. Spółka dokonuje weryfikacji realizacji usług świadczonych przez Pośredników Finansowych, dokonując ich monitorowania oraz oceniając ich prawidłowość. Spółka po zakończeniu realizacji projektu, uwzględniając postanowienia przyjętej przez Instytucję Zarządzającą polityki wyjścia z instrumentu finansowego przekaże powierzone środki na wskazany przez Województwo C rachunek bankowy.

Czynności wykonywane w ramach Umowy Powierzenia są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów. Bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Bez zawarcia Umowy Powierzenia, bez otrzymania środków pieniężnych od Województwa C, bez zatwierdzenia Zasad Naboru, w tym parametrów produktów przez Radę Inwestycyjną, Spółka nie posiadałaby umocowania do dokonywania tych transferów pieniężnych.

Wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy Powierzenia, tj.:

a)przystąpienie do Porozumień wielostronnych (porozumienia pomiędzy Zamawiającym, Wykonawcą, Dotychczasowymi Menadżerami a Pośrednikami Finansowymi, odrębne dla każdej Umowy Operacyjnej I stopnia wchodzącej w skład Powierzonego portfela, których przedmiotem jest m.in. przeniesienie przez Zamawiającego na Wykonawcę praw, obowiązków, wierzytelności i zobowiązań Dotychczasowych Menadżerów wynikających z tych Umów Operacyjnych I stopnia, a także określenie warunków i zasad przeniesienia) oraz wykonywanie praw i obowiązków z tytułu Powierzonego portfela poprzez pasywne zarządzanie, polegające m.in. na przyjmowaniu i przekazywaniu płatności na rzecz Województwa C na warunkach określonych w Umowie, wykonywaniu innych zadań i obowiązków powierzonych przez Województwo C i wynikających z Umowy lub z Umów Operacyjnych I stopnia, mających zastosowanie do Powierzonego portfela, w tym w szczególności odnoszących się do monitoringu, sprawozdawczości i kontroli;

b)przygotowanie i realizację Strategii Inwestycyjnej, w tym przyjętych w niej założeń wynikających z zapisów Strategii rozwoju województwa oraz innych dokumentów, strategii lub programów przyjętych lub wskazanych przez Województwo C;

c)przygotowanie i wdrożenie Instrumentów finansowych zgodnie z obowiązującą Strategią Inwestycyjną, co obejmuje również prowadzenie działań i analiz, w tym na rynkach zagranicznych, niezbędnych dla wdrażania Instrumentów finansowych;

d)aktualizację Strategii Inwestycyjnej;

e)ścisłą współpracę z Województwem Cm w ramach realizacji Umowy;

f)przygotowanie Warunków naboru, przeprowadzanie naborów i wybór Pośredników Finansowych lub Ostatecznych Odbiorców;

g)opracowywanie Umów Bezpośredniego wsparcia i Umów Pośrednika I stopnia, oraz zawieranie Umów Bezpośredniego wsparcia i Umów Pośrednika I stopnia zgodnie z Warunkami naboru i obowiązującymi przepisami prawa;

h)przekazywanie na Rachunek bankowy Województwa C Przychodów z Powierzonego portfela i Przychodów z Powierzonych środków;

i)zarządzanie środkami finansowymi zaangażowanymi w Umowy Bezpośredniego wsparcia, Umowy Operacyjne I stopnia i Umowy Pośrednika I stopnia oraz zarządzanie saldem wolnych Powierzonych środków;

j)przygotowanie programu informatycznego zapewniającego obsługę Umów Operacyjnych I stopnia;

k)monitorowanie wyników osiąganych przez Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców w ramach Instrumentów finansowych;

l)sprawozdawczość do Województwa C o postępach Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

m)kontrolę Umów Bezpośredniego wsparcia. Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

n)podejmowanie działań ukierunkowanych na przeciwdziałanie naruszeniom przepisów prawa i niniejszej Umowy, zbieranie niezbędnych informacji dotyczących istotnych kwestii związanych z realizacją Umowy i dotyczących powyższych naruszeń oraz przekazywanie informacji o takich naruszeniach Radzie Inwestycyjnej i Województwu C, a także podejmowanie właściwych działań w celu przywrócenia stanu zgodnego z przepisami prawa. Informacje, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, będą obejmować rekomendacje dotyczące działań, włączając działania naprawcze podejmowane lub takie, które mają być podjęte przez odpowiednie podmioty, celem rozwiązania wyżej wspomnianych kwestii, wraz z harmonogramem ich wdrożenia;

o)prowadzenie działań informacyjno-promocyjnych w zakresie realizowanej Umowy zgodnie z Rocznym Planem Działań, obejmujących w szczególności zapewnienie pakietu informacji dla Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców, prowadzenie strony internetowej Spółki, organizowanie bądź udział w szkoleniach, konferencjach, seminariach i spotkaniach w zakresie przedmiotu Umowy oraz prowadzenie kampanii informacyjno-promocyjnych w zakresie uzgodnionym z Województwem Cm;

p)przekazywanie na żądanie Województwa C informacji na temat Pomocy publicznej udzielonej w ramach realizacji Umowy, a także przekazywanie Województwu C informacji niezbędnych do umożliwienia przestrzegania przez Województwo C obowiązujących przepisów prawa dotyczących Pomocy publicznej;

q)zgłaszanie Województwu C potrzeb w zakresie przyjmowania programów pomocowych, o których mowa w przepisach prawa dotyczących Pomocy publicznej, niezbędnych do umożliwienia Spółce działania zgodnie z Umową i Strategią Inwestycyjną;

r)wypełnianie i wykonywanie Wytycznych Województwa C;

s)udostępnianie Województwu C danych niezbędnych do budowania baz danych, wykonywania oraz zamawiania przez Województwo C analiz w zakresie spójności Strategii rozwoju województwa, realizacji polityki rozwoju Zamawiającego oraz oceny skutków i oddziaływań makroekonomicznych Strategii rozwoju województwa i Umowy, a także zgłaszanie propozycji zmian Strategii rozwoju województwa w kontekście realizacji Umowy;

t)sporządzanie Rocznych Planów Działań dla założeń na rok następny i przedkładanie ich Województwu C do dnia 15 listopada wraz z wnioskiem o zatwierdzenie przez Radę Inwestycyjną;

u)udzielanie bez zbędnej zwłoki odpowiedzi na wszelkie zapytania i wystąpienia Województwa C dotyczące realizacji Umowy oraz przekazywanie Zamawiającemu, na każde jego wezwanie, informacji i wyjaśnień na temat realizacji Umowy;

v)zwrot do Województwa C środków finansowych w wysokości wynikającej z realizacji Umowy i zgodnie z osiągniętym przez Spółkę wynikiem finansowym w ramach realizacji Umowy;

w)wypełnianie innych zadań i obowiązków należących do Spółki, w tym wynikających z przepisów prawa, w zakresie koniecznym do prawidłowej realizacji Umowy;

x)przestrzeganie Wytycznych Województwa C oraz właściwych przepisów prawa polskiego, w szczególności Kodeksu cywilnego, Ustawy o finansach publicznych, Ustawy wdrożeniowej, Ustawy o polityce rozwoju, ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych, Ustawy o samorządzie województwa oraz rozporządzeń wykonawczych do nich;

y)zapewnienie dla właściwego wykonania Umowy personel, warunki lokalowe, wyposażenie techniczne oraz wsparcie informatyczne w postaci systemu informatycznego, a także wsparcie administracyjne i logistyczne;

z)w przypadku udzielania Pomocy publicznej w ramach realizacji Umowy, Spółka zapewni w tym zakresie zgodność z przepisami dotyczącymi Pomocy publicznej;

aa)poddanie się kontroli dokonywanej przez Województwo C i inne uprawnione podmioty,

są czynnościami niezbędnymi, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Bez zawarcia Umowy Powierzenia, Spółka nie posiadałaby umocowania oraz nie dysponowałaby środkami niezbędnymi do realizacji działań powierzonych przez Województwo C. Bez wdrożenia Strategii Inwestycyjnej nie byłyby Spółce znane kierunki działania oraz parametry, w oparciu o które Spółka mogłaby zawierać umowy z Pośrednikami Finansowymi. Umowa Powierzenia wskazuje w jaki sposób Spółka ma wdrażać powierzone środki, jak ma nadzorować i monitorować cały przebieg procesu udzielania pożyczek przez Pośredników Finansowych.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia nie obejmują usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy, tj. czynności ściągania długów w tym factoringu, usługi doradztwa, usługi w zakresie leasingu.

Poza wynagrodzeniem, o którym mowa w opisie sprawy, Spółka nie otrzymuje żadnej dodatkowej odpłatności za czynności wykonywane w ramach zawartej Umowy.

Województwo C, od którego Spółka otrzymuje wynagrodzenie na podstawie Umowy Powierzenia jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W stanie faktycznym objętym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej Województwo C nie występuje jako czynny podatnik, lecz jako organ administracji publicznej wykonujący zadania publiczne niepodlegające ustawie o VAT. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby).

Ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia jest przekazanie środków pieniężnych (w tym przypadku środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz ewentualnie ze środków pochodzących z budżetu państwa) na rzecz Pośredników Finansowych a ostatecznie stanowiących wsparcie na rzecz Ostatecznych Odbiorców.

Dzięki powierzeniu Spółce realizacji zadań w ramach Umowy Powierzenia region ma możliwość wykorzystania środków finansowych, które po ich zwróceniu przez Ostatecznych Odbiorców wrócą do regionu (ich dysponentem będzie Zarząd Województwa C) i dalej będą mogły być wykorzystywane na wspieranie społeczno-gospodarczego rozwoju regionu.

Za wykonane na rzecz Województwa C usługi A otrzymuje wynagrodzenie skalkulowane, które pokryje ponoszone przez Spółkę koszty realizacji tych usług.

Stronami Umowy powierzenia są A Sp. z o.o. – działający jako Beneficjent oraz Województwo C – reprezentowane przez Zarząd Województwa C, pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej powierzonymi środkami.

Na podstawie Umowy Powierzenia Spółka uzyskała legitymację do zawierania tzw. Umów Operacyjnych, których stronami będą: A Sp. z o.o. – działający jako Zamawiający oraz Pośrednik Finansowy, wyłoniony w drodze postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

Umowa Operacyjna umożliwia wybranym Pośrednikom Finansowym zawieranie tzw. Umów Inwestycyjnych z Ostatecznymi Odbiorcami, którymi mogą być przedsiębiorstwa, w tym MŚP, mid-caps i small mid-caps (w tym start-up’y) posiadające siedzibę lub oddział/stałe lub dodatkowe miejsce wykonywania działalności gospodarczej na terenie województwa C spełniające warunki naboru określone dla danego produktu finansowego, które wystąpiły z wnioskiem o udzielenie pożyczki, który został zweryfikowany pozytywnie.

O pożyczki mogą ubiegać się instytucje i przedsiębiorstwa publiczne, jednostki organizacyjne JST posiadające osobowość prawną, kościoły i związki wyznaniowe, organizacje pozarządowe, sektor prywatny, podmioty ekonomii społecznej (w tym przedsiębiorstwa społeczne) posiadające siedzibę lub oddział/stałe lub dodatkowe miejsce wykonywania działalności w województwie C. Umowę z Ostatecznymi Odbiorcami w ramach Umowy Powierzenia zawiera Pośrednik Finansowy lub Spółka.

Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Ostatecznego Odbiorcy w ramach Umowy następuje przy współudziale Pośrednika Finansowego, lub bezpośrednio przez Spółkę.

Warunki Naboru opracowane przez Spółkę (publikowane na stronie Spółki) i zatwierdzane przez Radę Inwestycyjną (organ monitorujący i nadzorujący realizację Strategii Inwestycyjnej; reprezentuje Instytucję Zarządzającą), określają kryteria, które powinny spełniać podmioty występujące z wnioskiem o udzielenie pożyczki oraz określają zasady udzielenia pożyczek.

Podmioty zainteresowane otrzymaniem pożyczki zwracają się do Pośredników Finansowych z wnioskami o udzielenie pożyczki. Wsparcie udzielane jest Ostatecznym Odbiorcom produktów finansowych, spełniającym kryteria określone w Warunkach Naboru.

Pośrednicy Finansowi w oparciu o kryteria określone przez Spółkę weryfikują złożone wnioski pożyczkowe, a w razie ich pozytywnej oceny zawierając umowy pożyczki oraz po ustanowieniu przez Ostatecznego Odbiorcę stosownych zabezpieczeń wypłacają pożyczki.

Ostateczni Odbiorcy zainteresowani uzyskaniem pożyczki zwracają się z wnioskiem o jej udzielenie do wybranego przez Spółkę Pośrednika Finansowego.

Ocena złożonego wniosku dokonywana jest przez wykwalifikowanych pracowników w oparciu w szczególności o Regulamin udzielania pożyczek oraz zatwierdzone przez Radę Inwestycyjną kryteria.

Pożyczka może być udzielona każdemu podmiotowi spełniającemu kryteria zatwierdzone przez Radę Inwestycyjną, który ustanowi wymagane zabezpieczenia. Decyzję o udzieleniu pożyczki podejmuje wybrany przez Spółkę Pośrednik Finansowy.

2.Uwarunkowania prawne działalności Spółki.

Celem powierzenia Spółce przez Województwo C swoich zadań publicznych zgodnie z Aktem założycielskim Województwo C zawarło ze Spółką Umowę powierzenia. Umowę o Finasowaniu Funduszu Powierniczego (dalej: Umowa 1.5.) oraz Umowę o Finansowaniu Funduszu Szczegółowego (dalej: Umowa 7.2.) (Umowa 1.5. oraz Umowa 7.2. nie są przedmiotem niniejszego wniosku).

Przedmiotem Umowy Powierzenia jest zarządzanie środkami finansowymi, tj. środki zabezpieczone w ramach powierzonego portfela, przychody z powierzonego portfela, powierzone środki, przychody z Powierzonych środków, powierzanymi na rzecz Wykonawcy w ramach Deklarowanych środków w kwocie (...), jak również wykonywanie praw i obowiązków z tytułu Powierzonego portfela celem podejmowania przez Spółkę działań ukierunkowanych na rozwój Województwa C w oparciu o Strategię Inwestycyjną.

Zabezpieczone środki – oznaczają środki finansowe powierzone w zarządzanie przez Województwo C na rzecz Spółki wyłącznie w celu wykonywania praw, obowiązków, wierzytelności i zobowiązań przenoszonych na Spółkę przez Województwo C z tytułu Powierzonego portfela, wpłacone przez Województwo C na Rachunek bankowy Spółki do obsługi Powierzonego portfela.

Deklarowane środki – oznaczają wszystkie środki finansowe i inne aktywa, w tym w szczególności wierzytelności, pochodzące z instrumentów finansowych wdrażanych przez dotychczasowych Menadżerów w ramach (...) poprzez Inicjatywę D i Inicjatywę E, stanowiące środki publiczne Zamawiającego, które według deklaracji Zamawiającego wg stanu na dzień 31 stycznia 2017 r. oznaczają kwotę (...), stanowiącą sumę wartości aktywów i środków zgromadzonych na rachunku bankowym Zamawiającego, powierzonego portfela i innych środków będących w dyspozycji dotychczasowych Menadżerów, która stanowi potencjalne środki finansowe zadeklarowane do powierzenia w zarządzanie na rzecz Wykonawcy przez Zamawiającego na podstawie i w celu realizacji Umowy. Powierzony portfel oznacza wszystkie Umowy Operacyjne I stopnia zawarte w ramach Inicjatywy D i Umowę Operacyjną zawartą w ramach Inicjatywy E przez Dotychczasowych Menadżerów z Pośrednikami Finansowymi. Z Umów tych wynikają prawa, obowiązki, wierzytelności i zobowiązania, których przeniesienie na Spółkę przez Województwo C następuje na podstawie Porozumień wielostronnych i na warunkach oraz zasadach tam określonych, a których wykonywanie powierzane jest Spółce przez Województwo C na podstawie Umowy Powierzenia.

Umowa Operacyjna I stopnia – oznacza umowę pomiędzy Pośrednikiem Finansowym a Wykonawcą w ramach Powierzonego portfela, tj. każdą Umowę Operacyjną I stopnia i Umowę Operacyjną wchodzące w skład Powierzonego portfela.

Powierzony portfel – oznacza wszystkie Umowy Operacyjne I stopnia zawarte w ramach Inicjatywy D i Umowę Operacyjną zawartą w ramach Inicjatywy E przez dotychczasowych Menadżerów z Pośrednikami Finansowymi. Z Umów tych wynikają prawa, obowiązki, wierzytelności i zobowiązania, których przeniesienie na Wykonawcę przez Zamawiającego następuje na podstawie Porozumień wielostronnych i na warunkach oraz zasadach tam określonych, a których wykonywanie powierzane jest Wykonawcy przez Zamawiającego na podstawie niniejszej Umowy.

Na mocy Umowy Powierzenia Województwo C powierzyło Spółce zarządzanie następującymi środkami finansowymi:

a.Zabezpieczonymi środkami w ramach Powierzonego portfela;

b.Przychodami z Powierzonego portfela;

c.Powierzonymi środkami;

d.Przychodami z Powierzonych środków.

W związku z celem działalności Spółki, Spółka realizuje na rzecz Województwa C usługę w ogólnym interesie gospodarczym, tj. usługę, która nie byłaby świadczona na rynku bez interwencji publicznej lub byłaby świadczona, jednak na innych warunkach pod względem jakości, bezpieczeństwa, przystępności cenowej, równego traktowania czy powszechnego dostępu do takiej usługi.

Jest to uzasadnione szczególnym charakterem działalności zlecanej Spółce, tj. wykonywaniem zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego określonych ustawami.

Z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzenie pokrywającej koszty działalności oraz rozsądnego zysku. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi tym samym wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Zadania własne Województwa C wynikają z następujących aktów:

-art. 98 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1818 z późn. zm. Ustawa wdrożeniowa), zgodnie z którym Zarząd Województwa C, po wykonaniu zobowiązań z zawartych umów o dofinansowanie, jest wyłącznym dysponentem środków niezaangażowanych w umowy z ostatecznymi odbiorcami wsparcia i zwracanych przez tych odbiorców oraz jest zobowiązany do ich ponownego wykorzystania na cele określone w art. 78 ust. 7 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz. Urz. UE L 210 z 31 lipca 2006 r. z późn. zm. Rozporządzenie 1083), tj. pierwotne cele instrumentów inżynierii finansowej WRPO 2007-2013,

-art. 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 566 z późn. zm. Ustawa o samorządzie województwa), zgodnie z którym samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa, uwzględniającą w szczególności cele: pobudzania aktywności gospodarczej, podnoszenia poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa, zachowania wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego oraz kształtowania i zachowania ładu przestrzennego. Strategia rozwoju województwa określa cele strategiczne dla polityki rozwoju prowadzonej przez samorząd województwa oraz określa kierunki działań samorządu województwa dla jej realizacji. W oparciu o art. 11 ust. 2 samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się szereg działań, w tym pozyskiwanie i łączenie środków finansowych – publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej.

W oparciu o ustawę o samorządzie województwa wykonywanie zadań związanych z rozwojem regionalnym na obszarze województwa należy tym samym do samorządu województwa. Oprócz powyższego, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami (art. 13 i 14 Ustawy o samorządzie województwa).

Przy tym przez politykę rozwoju rozumie się zespół wzajemnie powiązanych działań podejmowanych i realizowanych w celu zapewnienia trwałego i zrównoważonego rozwoju kraju, spójności społeczno- gospodarczej, regionalnej i przestrzennej, podnoszenia konkurencyjności gospodarki oraz tworzenia nowych miejsc pracy w skali krajowej, regionalnej lub lokalnej. Politykę rozwoju prowadzi między innymi samorząd województwa, na podstawie strategii rozwoju województwa (art. 2, art. 3 pkt 2 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 324 z późn. zm.).

Dodatkowo, zgodnie z zapisami zaktualizowanej „Strategii rozwoju Województwa C do 2030 roku” przyjętej Uchwałą (...) Sejmiku Województwa C z dnia 27 stycznia 2020 r., funkcjonowanie trwałego mechanizmu finansowania tworzonego poprzez wykorzystanie instrumentów finansowych jako narzędzia na rzecz celów rozwojowych wpisuje się i jest ukierunkowane na realizację odpowiednich celów Strategii rozwoju województwa. Strategia rozwoju jako jeden z projektów zakłada przeznaczenie środków zwróconych z instrumentów finansowych perspektyw finansowych 2007-2013 i 2014-2020 oraz środków przeznaczonych na instrumenty finansowe w ramach (...) na rozwijanie w Województwie C trwałego mechanizmu finansowania przedsięwzięć rozwojowych, wykorzystującego doświadczenie i potencjał funduszy poręczeniowych i pożyczkowych. Instrumenty finansowe wskazują potencjalne źródła finansowe, z których mogą być pozyskane środki na realizację Strategii C 2030.

Instrumenty finansowe obejmują środki, które pozostają do dyspozycji Samorządu Województwa, bezpośrednio jako środki własne, lub pośrednio jako środki zewnętrzne, na wydatkowanie których Samorząd Województwa ma wpływ. Środki publiczne realizacji Strategii stanowią między innymi Publiczne środki wspólnotowe (fundusze strukturalne i inwestycyjne z budżetu Unii Europejskiej – polityka spójności realizowana w C w perspektywach finansowych 2007-2013, 2014- 2020, 2021-2027 i kolejna) oraz środki wycofane z instrumentów inżynierii finansowej w okresie 2007-2013 oraz instrumentów finansowych i pomocy zwrotnej w okresie 2014-2020, podlegające ponownemu wykorzystaniu w formie wsparcia zwrotnego.

Na mocy postanowień Zarządu Województwa C, począwszy od roku 2009 w C poprzez Inicjatywę D i Inicjatywę E ze środków (...) wdrażane były instrumenty finansowe na rzecz sektora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw oraz projektów z zakresu rozwoju obszarów miejskich, stanowiąc równocześnie narzędzie realizacji odpowiednich celów Strategii rozwoju województwa.

Po zakończeniu projektów dotyczących ustanowienia Funduszy Powierniczych D i E w ramach perspektywy finansowej na lata 2007-2013, na podstawie przyjętej polityki wyjścia z instrumentów finansowych, Zarząd Województwa C jako uprawniony podmiot podjął decyzję o zakończeniu współpracy w ramach Umów o finansowanie zawartych z dotychczasowymi Menadżerami.

Zgodnie natomiast z art. 78 (7) Rozporządzenia 1083 oraz art 98 Ustawy wdrożeniowej, wymogiem jest, aby środki finansowe zwrócone z instrumentów finansowych zostały ponownie wykorzystane przez uprawnione podmioty na ten sam cel. Przy tym właściwe rekomendacje i proponowane dobre praktyki wskazują również, że powinny być one wykorzystywane w tym samym regionie, na ten sam typ działań i w tej samej formie co pierwotny wkład z programu operacyjnego, mając na uwadze możliwy do osiągnięcia efekt mnożnikowy na środkach publicznych. Powyższe nie stanowi przeszkody we wdrażaniu nowych instrumentów finansowych, jakie nie były realizowane w okresie programowania 2007-2013.

Celem dalszego angażowania środków finansowych pochodzących z instrumentów finansowych (...)w ramach tworzenia trwałego i elastycznego regionalnego mechanizmu finansowania inwestycji na rzecz realizacji Strategii rozwoju województwa, Samorząd Województwa C powierzył zadania związane z zarządzaniem przedmiotowymi środkami finansowymi, stanowiącymi środki publiczne Województwa C Spółce, z zamiarem odpowiedniego ukierunkowywania wsparcia rozwojowego udzielanego w regionie w stosunku do identyfikowanego zapotrzebowania.

Oprócz realizacji powyższych celów, Spółka wykonuje prawa i obowiązki wynikające z Umów Operacyjnych I stopnia zawartych w ramach Inicjatywy D oraz Inicjatywy E przez Dotychczasowych Menadżerów (...) z Pośrednikami Finansowymi, których przeniesienie na ten podmiot przez Województwo C następuje na podstawie Porozumień wielostronnych.

Spółka jest wyspecjalizowanym podmiotem, którego misją jest działanie na rzecz rozwoju Województwa C. Celem C Funduszu Rozwoju Spółka z o.o. jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi, pochodzącymi w szczególności ze środków zwróconych z instrumentów finansowych (...) za pomocą instrumentów finansowych w obszarach wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw, wsparcia rozwoju obszarów miejskich i wsparcia projektów z zakresu efektywności energetycznej, a także promocja Województwa C jako regionu atrakcyjnego dla inwestorów i sprzyjającego aktywności gospodarczej. Zgodnie z Aktem założycielskim Spółki wykonuje ona zadania zlecone Województwa C na rzecz rozwoju regionu. Jedynym właścicielem Spółki i jednocześnie podmiotem ją kontrolującym jest Województwo C.

Spółka spełniła warunki udzielenia zamówienia z wolnej ręki, celem powierzenia jej przez Województwo C zadań publicznych. W wyniku przeprowadzenia procedury udzielenia zamówienia z wolnej ręki, o którym mowa w art. 67 ust. 1 pkt 12 Prawa zamówień publicznych, pomiędzy Spółką a Województwem Cm została zawarta Umowa Powierzenia.

Umowa gwarantuje wypełnianie przez Spółkę zobowiązań Województwa C wynikających z art. 78 (7) Rozporządzenia 1083, jako podmiotu wyspecjalizowanego w tym zakresie. W ramach Umowy powierzono Spółce w świetle zadań publicznych Samorządu Województwa C, dotyczących prowadzenia polityki rozwoju regionu na podstawie Strategii rozwoju województwa.

W ramach Umowy, Spółka wykonuje zadania własne Województwa C, które polegają w szczególności na obsłudze Umów Operacyjnych I stopnia w ramach Powierzonego portfela, a także zarządza powierzonymi przez Zamawiającego w oparciu o zapisy Umowy środkami finansowymi, pochodzącymi ze środków zwróconych z instrumentów finansowych (...), poprzez ich angażowanie zgodnie ze Strategią Inwestycyjną, uwzględniającą założenia i cele Strategii rozwoju województwa.

Realizując postanowienia Umowy, Spółka kontynuuje działania prorozwojowe zapoczątkowane przez Województwo C w perspektywie finansowej na lata 2007-2013 polegające na dalszym ukierunkowywaniu regionalnego mechanizmu finansowania na zapewnienie zrównoważonego rozwoju i spójności wewnątrz regionu, co możliwe jest poprzez odpowiednie adresowanie wsparcia w wymiarach obszarowym, podmiotowym i przedmiotowym dzięki sukcesywnemu identyfikowaniu potrzeb rozwojowych i dysfunkcji występujących w C na poziomie regionalnym i lokalnym.

Umowa Powierzenia zawarta została w oparciu o następujące akty prawne i dokumenty:

a)art. 78 (7) Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1260/1989 (Dz. Urz. UE L 210 z 31.07.2006 r. z późn. zm.), zwanego dalej: Rozporządzeniem 1083;

b)art. 152 (1) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347 z 20 grudnia 2013 r. z późn. zm.);

c)art. 88 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1460 z późn. zm.), zwaną dalej: Ustawą wdrożeniową;

d)ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1376 z późn. zm.), zwaną dalej: Ustawą o polityce rozwoju;

e)ustawy z dnia 5 czerwca 1888 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2086 z późn. zm.), zwaną dalej: Ustawą o samorządzie województwa;

f) ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2077 z późn. zm.), zwaną dalej: Ustawą o finansach publicznych;

g)ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.), zwaną dalej: Kodeksem cywilnym;

h)ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 z późn. zm.), zwaną dalej: Prawem zamówień publicznych;

i) zaktualizowanej „Strategii rozwoju województwa C do 2020 roku. C 2020” przyjętej Uchwałą Nr (...) Sejmiku Województwa C z dnia (...) 2012 r. a także dokumenty ją zmieniające lub zastępujące wydane przez właściwe organy Samorządu Województwa C, zwaną dalej: Strategią rozwoju województwa.

Do zawarcia Umowy Powierzenia doszło w wyniku udzielenia zamówienia z wolnej ręki (zamówienie „(...)”), na podstawie art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1579).

Powyższy przepis wskazuje, że zamówienie udzielane jest przez zamawiającego osobie prawnej, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

a)zamawiający sprawuje nad tą osobą prawną kontrolę, odpowiadającą kontroli sprawowanej nad własnymi jednostkami, polegającą na dominującym wpływie na cele strategiczne oraz istotne decyzje dotyczące zarządzania sprawami tej osoby prawnej: warunek ten jest również spełniony, gdy kontrolę taką sprawuje inna osoba prawna kontrolowana przez zamawiającego w taki sam sposób;

b)ponad 90% działalności kontrolowanej osoby prawnej dotyczy wykonywania zadań powierzonych jej przez zamawiającego sprawującego kontrolę lub przez inną osobę prawną, nad którą ten zamawiający sprawuje kontrolę, o której mowa w lit. a.;

c)w kontrolowanej osobie prawnej nie ma bezpośredniego udziału kapitału prywatnego. Na podstawie Umowy Powierzenia Województwo C, reprezentowane przez Zarząd Województwa powierzyło Spółce, realizowanie zadań własnych w zakresie zarządzania środkami finansowymi, które według deklaracji Województwa C na dzień zawarcia umowy stanowiły kwotę (...), równą Deklarowanym środkom. Wskazana w zdaniu poprzedzającym kwota stanowi sumę wartości aktywów i środków zgromadzonych na Rachunku Bankowym Województwa C. Powierzonego portfela i innych środków, będących w dyspozycji Dotychczasowych Menadżerów (...).

Umowa Powierzenia określa zasady realizacji powierzonych Spółce zadań publicznych w zakresie:

a.zarządzania i obsługi przez Spółkę Powierzonego portfela;

b.zarządzania i wykorzystywania przez Spółkę Powierzonych środków poprzez ich angażowanie w najbardziej efektywny sposób, w zakresie udzielania wsparcia rozwojowego za pomocą Instrumentów finansowych w obszarze wsparcia MSP i w obszarze wsparcia rozwoju obszarów miejskich.

W ramach realizacji Umowy Spółka wykonuje postanowienia art. 78 (7) Rozporządzenia 1083 i art. 98 Ustawy wdrożeniowej, tj. powtórnie wykorzystuje środki zwrócone z instrumentów finansowych wdrażanych przez Dotychczasowych Menadżerów ze środków (...) w ramach ich pierwotnego celu na rzecz rozwoju regionu i w oparciu o Strategię Inwestycyjną, uwzględniającą założenia Strategii rozwoju województwa, tj. udostępnia w sposób zwrotny, bezpośrednio lub poprzez Pośredników Finansowych. Powierzone środki, celem wsparcia rozwoju MSP i wsparcia rozwoju obszarów miejskich Instrumentami finansowymi, na warunkach określonych w Umowie.

Przy realizacji Umowy Spółka zobowiązana jest do realizacji Umowy zgodnie i w oparciu o Strategię Inwestycyjną oraz do dążenia do wykorzystywania Powierzonych środków w obszarze wsparcia rozwoju MŚP i w obszarze wsparcia rozwoju obszarów miejskich w sposób proporcjonalny, określony przez Województwo C, z uwzględnieniem stosunku środków finansowych Inicjatywy D i Inicjatywy E, stanowiących Deklarowane środki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o samorządzie województwa, w celu wykonywania zadań województwo może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Oprócz zadań własnych Samorządu Województwa C wynikających z Ustawy wdrożeniowej i ustawy o samorządzie województwa, Spółka może wykonywać inne zadania Województwa C wynikające z odrębnych ustaw.

Obrana przez Województwo C forma realizowania zadań publicznych poprzez wykorzystanie wyspecjalizowanego podmiotu jest zgodna z przepisami prawa oraz pożądana z punktu widzenia Samorządu Województwa C, z uwagi na interes publiczny regionu.

3.Tryb wyboru Spółki i Umowa Powierzenia pomiędzy Województwem C a Spółką.

W związku z faktem, iż A Spółka z o.o. jest podmiotem celowym powołanym do realizacji zadań zleconych przez Województwo C, stanowiących zadania własne Województwa C, celem powierzenia Spółce jako podmiotowi wewnętrznemu realizowania zadań publicznych zostało przeprowadzone postępowania w sprawie udzielenia zamówień z wolnej ręki, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: ustawa Pzp). Udzielenie zamówienia nastąpiło na podstawie spełniania przez Województwo C oraz A Sp. z o.o. następujących warunków, określonych w ww. art. 67 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy Pzp:

a)zamawiający (Samorząd Województwa C) sprawuje nad tą osobą prawną (A sp. z o.o.) kontrolę, odpowiadającą kontroli sprawowanej nad własnymi jednostkami, polegającą na dominującym wpływie na cele strategiczne oraz istotne decyzje dotyczące zarządzania sprawami tej osoby prawnej; warunek ten jest również spełniony, gdy kontrolę taką sprawuje inna osoba prawna kontrolowana przez zamawiającego w taki sam sposób,

b)ponad 90% działalności kontrolowanej osoby prawnej (Spółka) dotyczy wykonywania zadań powierzonych jej przez zamawiającego sprawującego kontrolę lub przez inną osobę prawną, nad którą ten zamawiający sprawuje kontrolę, o której mowa w lit. a.;

c)w A Sp. z o.o. nie ma bezpośredniego udziału kapitału prywatnego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy podkreślić, że Spółka jest spółką celową, powołaną do realizacji zadań publicznych powierzanych przez Województwo C, której właścicielem jest Województwo C, tym samym Województwo C ma dominujący wpływ na cele strategiczne oraz istotne decyzje Spółki, a także sprawuje kontrolę nad Spółką. Ponadto, zgodnie z Aktem założycielskim Spółka nie jest podmiotem nastawionym na zysk i nie ma charakteru komercyjnego.

Jedynym udziałowcem A Sp. z o.o. jest Województwo C.

Na podstawie Umowy Powierzenia Spółka realizuje zadania własne Województwa C służące zaspokajaniu potrzeb społecznych na jego obszarze i są to jedyne zadania podejmowane przez Spółkę.

Istotnym także jest, iż celem Spółki nie jest maksymalizacja zysku, lecz legalne, rzetelne i gospodarne zarządzanie środkami finansowymi, w celu między innymi osiągnięcia najwyższej jakości w efektywnym wspieraniu aktywności mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw oraz wspomaganiu rozwoju obszarów miejskich oraz wspieraniu inwestycji lokalnych.

A Sp. z o.o. nie jest podmiotem biorącym udział w wolnej grze rynkowej i nie jest Spółką powołaną w celu maksymalizacji zysku z prowadzonej działalności.

4.Zadania A sp. zo.o. w oparciu o Umowę Powierzenia.

Spółka prowadzenie działalności opiera na Umowie Powierzenia, ściśle określającej zadania Spółki, które realizowane są jako zlecone zadania własne jednostki samorządu terytorialnego o charakterze wojewódzkim, określone ustawami. Umowa Powierzenia dotyczy wykonywania zadań własnych Województwa C, w zakresie zarządzania środkami finansowymi oraz aktywami, w tym w szczególności wierzytelnościami pochodzącymi z instrumentów finansowych (...), stanowiącymi środki publiczne, którymi dysponuje Województwo C i powierzanymi na rzecz Spółki – celem podejmowania przez wykonawcę działań ukierunkowanych na rozwój Województwa C w oparciu o strategię inwestycyjną.

W związku z powyższym, Spółka zarządza aktywami zaangażowanymi w ramach istniejących umów operacyjnych zawartych przez dotychczasowych menadżerów instrumentów finansowych (...) z pośrednikami finansowymi (powierzony portfel umów operacyjnych), a w konsekwencji wkładami od pośredników finansowych spieniężanymi w ramach tych aktywów oraz środkami pieniężnymi już zwróconymi z instrumentów finansowych (...) (niezaangażowanymi w umowy operacyjne), tj. bezpośrednimi wkładami pieniężnymi przekazywanymi przez Województwo C oraz środkami powierzonymi.

Przedmiotem Umowy Powierzenia jest określenie zasad realizacji powierzonych Spółce zadań publicznych w zakresie zarządzania i obsługi przez Spółkę powierzonego portfela istniejących umów operacyjnych, oraz zarządzania i wykorzystywania przez wykonawcę powierzonych środków finansowych poprzez ich angażowanie w najbardziej efektywny sposób, w zakresie udzielania wsparcia rozwojowego za pomocą instrumentów finansowych w obszarze wsparcia mikro, małych i średnich przedsiębiorstw i w obszarze wsparcia rozwoju obszarów miejskich. Wsparcie Spółki jest udzielane poprzez udostępnianie w sposób zwrotny – za pomocą instrumentów finansowych o charakterze dłużnym lub kapitałowym – środków pieniężnych pośrednikom finansowym jako podmiotom udzielającym bezpośredniego wsparcia ostatecznym odbiorcom przy wykorzystaniu produktów finansowych.

W ramach realizacji Umowy Powierzenia Spółka wykonuje postanowienia art. 78 (7) Rozporządzenia 1083 i art. 88 Ustawy wdrożeniowej, nakładające zobowiązanie na Województwo C, tj. aby powtórnie wykorzystywała środki zwrócone z instrumentów finansowych wdrażanych ze środków (...) w ramach ich pierwotnego celu.

Zarządzanie środkami finansowymi i aktywami, o czym mowa powyżej, dotyczy w szczególności:

-pasywnego zarządzania powierzonym portfelem istniejących umów operacyjnych;

-przygotowania, realizacji, zmian i aktualizacji strategii inwestycyjnej;

-przygotowywania warunków naboru oraz wyboru pośredników finansowych, tj. podmiotów za których pośrednictwem powierzone Spółce środki będą przekazywane na rzecz projektów MSP czy z zakresu rozwoju obszarów miejskich poprzez zawieranie umów z ostatecznymi odbiorcami wsparcia;

-zawierania umów operacyjnych z wyłonionymi pośrednikami finansowymi i udostępniania im środków w sposób zwrotny;

-przygotowywania warunków naboru dla bezpośredniego wsparcia i zawierania umów z ostatecznymi odbiorcami;

-prowadzenia monitoringu, sprawozdawczości i kontroli w związku z umowami operacyjnymi i umowami z ostatecznymi odbiorcami wsparcia;

-prowadzenia działań informacyjno-promocyjnych w związku z działaniami podejmowanymi w ramach Umowy powierzenia.

5.Sposób wynagradzania Spółki – Rekompensata.

Spółka działa w oparciu o Umowę Powierzenia oraz Umowę o Finansowanie i jest to jedyny przedmiot działalności Spółki. Województwo C pokrywa koszty działalności operacyjnej ponoszone przez A w związku z realizacją Umowy Powierzenia, wraz z uwzględnieniem rozsądnego zysku na zasadzie rekompensaty. Województwo określa również, że powyższe jest realizowane na podstawie dokumentu wystawionego przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i ze środków finansowych powierzonych w zarządzanie Spółce. Z uwagi na fakt, że Spółka jest podmiotem celowym i nie prowadzi działalności innej niż zlecona przez Województwo C w Umowie Powierzenia, pokrywana jest całość kosztów Spółki poniesionych w celu wykonania zadań własnych Województwa C. Wskazać należy, iż strony Umowy Powierzenia ustaliły, iż pod pojęciem Wynagrodzenia za zarządzanie należy rozumieć koszty działalności operacyjnej ponoszone przez A wraz z uwzględnieniem rozsądnego zysku. Pojęcie „wynagrodzenie za zarządzanie” strony wprowadziły jedynie dla celów porządkowych, o czym świadczą pozostałe postanowienia umowne. O powyższym świadczyć będzie, iż strony Umowy Powierzenia zastrzegły, iż w przypadku zmiany interpretacji przepisów strony Umowy Powierzenia w sytuacji, jeśli zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa z wystawieniem przez A dokumentu potwierdzającego „Wynagrodzenie za zarządzanie”, wiąże się obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług. Wynagrodzenie za zarządzanie obejmuje również ten podatek, który pokrywany jest na tych samych zasadach jak pokrywanie Wynagrodzenia za zarządzanie.

Umowa Powierzenia określa również limit wysokości kosztów działalności operacyjnej, który wyznaczony został poprzez odesłanie do kwoty deklarowanych środków. Ustalono, iż do limitu wliczane są koszty działalności operacyjnej ponoszone przez Spółkę w kwocie netto, a w przypadku istnienia obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług, podatek ten jest pokrywany w ramach kosztów działalności operacyjnej Wykonawcy, niezależnie od niniejszego limitu.

Wskazać należy, iż oprócz refundacji poniesionych kosztów Spółka otrzymuje rozsądny zysk ustalony zgodnie z Komunikatem Komisji w sprawie stosowania reguł Unii Europejskiej w dziedzinie pomocy państwa w odniesieniu do rekompensaty z tytułu usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (2012 C 8/02) i Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej przedsiębiorstwom związanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Zgodnie z Komunikatem zysk prognozowany nie powinien przekraczać zysku, którego zażądałoby typowe przedsiębiorstwo rozważające czy podjąć się wykonywania danej usługi.

Podsumowując należy stwierdzić, iż rekompensata powiększona o rozsądny zysk, posiada mechanizm regulacyjny, który uzależnia jej uruchomienie i wypłatę od ustalonego przez strony algorytmu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu sprawy

Ad 1.

Na pytanie o treści: Czy wszystkie opisane we wniosku działania (czynności), które Wnioskodawca wykonuje w ramach Umowy Powierzenia (jest zobowiązany wykonywać) na rzecz Województwa, mają na celu dokonanie transferów pieniężnych, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe?

Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej z czynności wykonywanych przez Państwa w ramach Umowy Powierzenia (w tym dla czynności windykacyjnych wskazanych przez Państwa we własnym stanowisku w sprawie).

Wskazali Państwo:

Wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy Powierzenia są wykonywane na rzecz Województwa C, tj.:

d)aktualizację Strategii Inwestycyjnej;

e)ścisłą współpracę z Województwem C w ramach realizacji Umowy;

f)przygotowanie Warunków naboru, przeprowadzanie naborów i wybór Pośredników Finansowych lub Ostatecznych Odbiorców;

h)przekazywanie na Rachunek bankowy Województwa C Przychodów z Powierzonego portfela i Przychodów z Powierzonych środków;

j)przygotowanie programu informatycznego zapewniającego obsługę Umów Operacyjnych I stopnia;

k)monitorowanie wyników osiąganych przez Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców w ramach Instrumentów finansowych;

l)sprawozdawczość do Województwa C o postępach Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

m)kontrolę Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

n)podejmowanie działań ukierunkowanych na przeciwdziałanie naruszeniom przepisów prawa i niniejszej Umowy, zbieranie niezbędnych informacji dotyczących istotnych kwestii związanych z realizacją Umowy i dotyczących powyższych naruszeń oraz przekazywanie informacji o takich naruszeniach Radzie Inwestycyjnej i Województwu C, a także podejmowanie właściwych działań w celu przywrócenia stanu zgodnego z przepisami prawa. Informacje, o których mowa w zdaniu poprzedzającym będą obejmować rekomendacje dotyczące działań, włączając działania naprawcze podejmowane lub takie, które mają być podjęte przez odpowiednie podmioty, celem rozwiązania wyżej wspomnianych kwestii, wraz z harmonogramem ich wdrożenia;

r)wypełnianie i wykonywanie Wytycznych Województwa C;

t)sporządzanie Rocznych Planów Działań dla założeń na rok następny i przedkładanie ich Województwu C do dnia 15 listopada wraz z wnioskiem o zatwierdzenie przez Radę Inwestycyjną,

v)zwrot do Województwa C środków finansowych w wysokości wynikającej z realizacji Umowy i zgodnie z osiągniętym przez Spółkę wynikiem finansowym w ramach realizacji Umowy;

w)wypełnianie innych zadań i obowiązków należących do Spółki, w tym wynikających z przepisów prawa, w zakresie koniecznym do prawidłowej realizacji Umowy;

z)w przypadku udzielania Pomocy publicznej w ramach realizacji Umowy, Spółka zapewni w tym zakresie zgodność z przepisami dotyczącymi Pomocy publicznej;

aa)poddanie się kontroli dokonywanej przez Województwo C i inne uprawnione podmioty,

są czynnościami niezbędnymi do dokonania transferów pieniężnych, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Czynności wykazane powyżej świadczone są jako kompleksowa usługa, za którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie w formie rekompensaty, żadna z wymienionych czynności nie jest wyceniana oddzielnie.

Czynności nazwane windykacyjnymi są realizowane w bardzo okrojonym zakresie przez Spółkę sprowadzają się do nadzorowania Pośredników Finansowych czy w odpowiednich terminach wysyłają monity, wezwania do zapłaty lub dokonują wypowiedzenia umowy Ostatecznemu Odbiorcy oraz podejmowania analogicznych czynności wobec Ostatecznych Odbiorców, którym Spółka udzieliła bezpośredniego wsparcia. W umowie Powierzenia Spółka na zakończenie umowy jest zobowiązana zwrócić Województwu posiadane aktywa a nie gotówkę. Produkty Spółki zatwierdzone przez Radę Inwestycyjną posiadają w swoich zapisach wysokość dopuszczalnej szkodowości „straty kapitału”. Wymienione czynności nie są czynnościami z art. 43 ust. 15 ustawy.

Ad 2.

Na pytanie o treści: Czy czynności wykonywane w ramach Umowy Powierzenia na rzecz Województwa są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych? Czy czynności te stanowię etap niezbędny i bez ich wykonania dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe? Jeśli tak, to dlaczego. Proszę o szczegółowe wyjaśnienie. Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej z czynności wykonywanych przez Państwa w ramach Umowy Powierzenia (w tym dla czynności windykacyjnych).

Odpowiedzieli Państwo:

Czynności wykonywane przez A Sp. z o.o. w ramach Umowy Powierzenia na rzecz Województwa C są czynnościami niezbędnymi do dokonywania transferów pieniężnych. Stanowią etap niezbędny i bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Czynności wykazane powyżej w odpowiedzi na pytanie 1 świadczone są jako kompleksowa usługa, za którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie w formie rekompensaty, a żadna z wymienionych czynności nie jest wyceniana oddzielnie.

Bez zawarcia Umowy Powierzenia oraz porozumień Trójstronnych Spółka nie posiadałaby umocowania oraz nie dysponowałaby środkami niezbędnymi do realizacji działań powierzonych przez Województwo C. Bez wdrożenia Strategii Inwestycyjnej nie byłyby Spółce znane kierunki działania oraz parametry, w oparciu o które Spółka mogłaby zawierać umowy z Pośrednikami Finansowymi. Umowa Powierzenia wskazuje w jaki sposób Spółka ma rozliczać i wdrażać powierzone środki, jak ma nadzorować i monitorować cały przebieg procesu udzielania pożyczek przez Pośredników Finansowych oraz Ostatecznych Odbiorców. Zadania wszystkie włącznie z elementami windykacyjnymi (polegającymi głównie na wysyłaniu monitów i wezwań do zapłaty) mają sprowadzać się do przekazywania spłaconego kapitału wraz z uzyskanymi przychodami z tytułu odsetek umownych itp. na konta bankowe.

Ad 3.

Czy wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Województwa są czynnościami niezbędnymi, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą? Jeśli tak to dlaczego? Proszę o szczegółowe wyjaśnienie.

Odpowiedzieli Państwo:

Wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez A Sp. z o.o. są czynnościami niezbędnymi, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonywania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.).

Wszystkie czynności (wskazane w odpowiedzi na pyt. 1) wykonywane w ramach Umowy Powierzenia są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów. Bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Bez zawarcia Umowy Powierzenia, bez otrzymania środków pieniężnych od Instytucji Zarządzającej – Województwa C, bez zatwierdzenia Zasad Naboru Wniosków, w tym parametrów produktów przez Radę Inwestycyjną, bez dokonania oceny wniosków złożonych przez Ostatecznych Odbiorców Spółka nie posiadałaby umocowania do dokonywania transferów pieniężnych. Bez powyżej wskazanych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, w ocenie Spółki, dotyczy ogółu czynności podejmowanych w ramach Umowy Powierzenia, gdyż istotą działania Spółki, jest obsługa Funduszu i zarządzanie nim, wraz z obsługą płatności na rachunkach bankowych dotyczących przepływu środków zwracanych przez pożyczkobiorców jak ich zwracania do Instytucji Zarządzającej (...).

Spółka uważa ponadto, że czynności, które wykonuje w ramach części swoich zadań, tj. odzyskiwanie środków od Pośredników Finansowych czy Ostatecznych Odbiorców same w sobie nie są odrębną usługą, gdyż stanowią element nieistotny merytorycznie w czynnościach tej grupy.

W tym kontekście Spółka wskazała, że art. 135 ust. 1 lit. d dyrektywy 2006/112/WE przewiduje, iż państwa członkowskie zwalniają „transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności”. Transakcje zwolnione na podstawie tego przepisu zostały zatem zdefiniowane ze względu na charakter świadczonych usług a nie ze względu na usługodawcę lub usługobiorcę. Zwolnienie nie jest zatem uzależnione od spełnienia wymogu, by transakcje były dokonywane przez określony rodzaj zakładu lub osoby prawnej, jeśli sporne transakcje wchodzą w zakres transakcji finansowych (zob. wyroki Trybunału z dnia 28 października 2010 r. w sprawie C-175/09 Axa UK, EU:C:2010:646, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo).

Kryteria, jakie należy przyjąć w celu kwalifikacji konkretnych usług jako transakcji dotyczących wszelkiego rodzaju płatności, przelewów i transferów pieniężnych, zwolnionych od podatku na podstawie art. 135 ust. 1 lit. d dyrektywy 2006/112/WE, zostały określone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, zwolnienia, o których mowa w art. 135 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, stanowią autonomiczne pojęcia prawa unijnego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, pojęcia użyte do opisania zwolnień od podatku powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Wykładnia tych pojęć musi być jednak zgodna z celami, jakim służą zwolnienia oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej.

Zasada ścisłej wykładni nie oznacza zatem, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (np. wyroki w sprawach: C-334/14 De Fruytier, pkt 18; C-607/14 Bookit, pkt 34).

W odniesieniu do art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE TSUE wskazał, że przelew jest transakcją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego rachunku na drugi. Transakcja ta cechuje się w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Brzmienie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas „transakcje dotyczące” przelewów w rozumieniu tego przepisu (np. wyrok w sprawie C-2/95 SDC, pkt 64). Ponadto, oprócz transakcji spełniających kryterium wskazane przez Trybunał dotyczące przelewów zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności (np. wyrok w sprawie C-2/95 SDC, pkt 66-68). W tym kontekście TSUE podkreślał, że należy odróżnić usługę zwolnioną od podatku w rozumieniu dyrektywy 2006/112/WE od wykonania zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. Istotne jest w szczególności, aby w tym celu zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy, a zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy transakcji (np. wyroki: w sprawie C-350/1 O Nordea Pankki Suomi, pkt 24; w sprawie C-607/14 Bookit, pkt 40). Jak wskazuje Trybunał, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C-607/14 Bookit, pkt 43).

Zważywszy, że przedmiotem świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz Województwa działającego poprzez Zarząd Województwa C w ramach zawartej umowy będzie kombinacja różnych czynności, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą jednolitą – złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem TSUE, każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. W pierwszej kolejności należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. Z jednym świadczeniem złożonym mamy do czynienia m.in., jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (np. wyrok w sprawie C-41/04 Levob, pkt 20 i 22).

W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 SDC.

W kontekście powyższego stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Należy wskazać, że ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby). Taka czynność w ramach usługi wynikającej z Umowy Powierzenia jest dokonywana przez cały czas, a mianowicie środku przekazywane są przez (...) na konto A , potem po spełnieniu warunków wynikających z metryki produktów zatwierdzonych przez Radę Inwestycyjną podpisywane są umowy z Pośrednikami lub Ostatecznymi Odbiorcami na rzecz których są przelewane środki wynikające z podpisanych umów, a następnie zgodnie z harmonogramami spłat lub z zasad raportowania powracają środki kapitału i odsetek na konto A, a potem na konto Województwa.

Ad 4.

Na pytanie o treści: Zauważam, że w opisie sprawy wskazali Państwo, że Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia nie obejmuję usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy, tj. czynności ściągania długów w tym factoringu, usługi doradztwa, usługi w zakresie leasingu.

Z kolei we własnym stanowisku w sprawie wskazali Państwo, że:

Wykonywane przez Spółkę czynności windykacyjne polegają głównie na wysyłaniu wezwań do zapłaty, monitów i ewentualnie wypowiedzenia umowy i wypełnienia weksla.

W związku z tym proszę o jednoznaczne wskazanie, czy czynności wykonywane przez Państwa w ramach Umowy Powierzenia obejmują usługi, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy, tj. czynności ściągania długów w tym factoringu, usługi doradztwa, usługi w zakresie leasingu? Jeżeli tak, należy wskazać jakie konkretnie.

Odpowiedzieli Państwo:

Spółka nie wykonuje czynności windykacyjnych w znaczeniu określonym w art. 43 ust. 15 ustawy. Wykonywane przez Spółkę zadania polegające na odzyskiwaniu powierzonych przez Spółkę środków są to czynności polegające na kierowaniu wezwań do zapłaty, monitów i ewentualne wypowiedzenie umowy i wypełnienie weksla. Czynności wskazane w zdaniu poprzedzającym dotyczą sytuacji, w których Pośrednicy Finansowi nie wywiązują się z postanowień umów zawartych ze Spółką i zachodzi konieczność prowadzenia wobec nich czynności windykacyjnych.

Czynności związane z odzyskiwaniem środków od Pośredników Finansowych, które Wnioskodawca wykonuje i wykonywać będzie w ramach części swoich zadań w ramach Umowy Powierzenia, same w sobie nie są odrębną usługą, gdyż stanowią element nieistotny merytorycznie w czynnościach tej grupy. Wykonywane przez Spółkę czynności windykacyjne polegają głównie na wysyłaniu wezwań do zapłaty, monitów i ewentualnie wypowiedzenia umowy i wypełnienia weksla do Pośredników Finansowych lub podejmowaniu analogicznych czynności wobec Ostatecznych Odbiorców, którym udzielono bezpośredniego wsparcia.

Zwolnienie od podatku od towarów i usług dotyczy ogółu czynności podejmowanych w ramach realizowanej Umowy Powierzenia, gdyż istotą działania Wnioskodawcy jest pełnienie roli podmiotu zarządzającego środkami powierzonymi wraz z obsługą płatności na rachunku bankowym dotyczącym zasobów zwróconych, a nie prowadzenie czynności windykacyjnych.

W ramach Umowy Powierzenia Spółka nie prowadzi działalności zarobkowej polegającej na ściąganiu długów, w tym także factoringu, usług doradztwa, czy też usług w zakresie leasingu.

„Zwolnienie z VAT dotyczy szeroko rozumianych usług finansowych. Jest to zasada. Natomiast wyłączone spod tego zwolnienia są usługi, które można generalnie określić jak ściąganie długów, windykacja należności. Prawodawca unijny, jak i krajowy, nie preferuje bowiem tego rodzaju działalności. Zatem dla oceny, czy usługi podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, niezbędna jest szczegółowa analiza zapisów umowy. Powinna ona zostać przeprowadzona w aspekcie zasadniczego celu, przyczyny jej zawarcia i skutków ekonomicznych. Należy bowiem odpowiedzieć na pytanie, czy usługi te przede wszystkim zmierzają do ściągania długów? Czy jest to podstawowy cel i efekt ekonomiczny tych umów?” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2021 r. I FSK 1706/20).

Świadczenie usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym, na które składa się wiele czynności o charakterze głównym i pomocniczym (np. wysyłanie wezwania do zapłaty, windykacja terenowa oraz zawarcie umowy w celu spłaty zadłużenia), powinno podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2015 r. I SA/Po 312/15).

Usługa „ściągania długów” polega co do zasady na działalności polegającej na nabywaniu (skupywaniu) wierzytelności, czy to w celu windykacji, czy dalszej odprzedaży. W takim przypadku są one usługami finansowymi, wyłączonymi ze zwolnienia i podlegają opodatkowaniu stawką podstawową. Wykonanie takiej usługi zakłada istnienie dwóch podmiotów, które zawarły transakcję. Usługodawca zobowiązuje się do ściągnięcia długu w zamian za wynagrodzenie. Konsumentem usługi (usługobiorcą) jest zaś podmiot, który korzysta z usługi wykonywanej przez kontrahenta, co oznacza, że usługodawca ściąga dług dla usługobiorcy, a nie dla siebie. Jeżeli zatem pożyczkodawca samodzielnie, tj. bez udziału podmiotu „trzeciego” monitoruje pożyczkę, to czynność ta nie może być objęta hipotezą przepisu art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT (wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1136/13).

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnienie ukształtowane w art. 43 ust. 1 pkt 40 tej ustawy nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu odzyskania należności nie stanowią czynności ściągania długów w rozumieniu art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy w ramach Umowy Powierzenia jest dystrybuowanie powierzonych środków, zgodnie z zasadami określonymi w Strategii Inwestycyjnej. Czynności zmierzające do odzyskania powierzonych środków będą miały miejsce w sytuacji nie wywiązywania się z umowy przez Pośredników Finansowych. Tym samym brak jest podstaw, aby zakładać konieczność podejmowania przez Wnioskodawcę czynności windykacyjnych, w sytuacji należytego wywiązywania się z umowy przez Pośredników Finansowych lub odpowiednio Ostatecznych Odbiorców.

Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają na celu odzyskanie powierzonych środków. Ponadto Spółka nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za ściągnięcie wierzytelności. Prowadzenie czynności windykacyjnych przez Spółkę ma charakter incydentalny, nie następuje cyklicznie, a nadto nie ma charakteru odpłatnego. Wskazane w zdaniu poprzedzającym cechy, w ocenie Wnioskodawcy, powinny skutkować uznaniem, że art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. Podejmowane prze Spółkę działania w ramach Umowy Powierzenia powinny korzystać ze zwolnienia podatkowego.

Zważywszy na fakt, iż głównym zadaniem Wnioskodawcy w ramach Umowy Powierzenia jest dystrybucja powierzonych przez Województwo C środków, a nie natomiast prowadzenie czynności windykacyjnych, stwierdzić należy, że sam fakt wpisania w umowie czynności polegających na odzyskiwaniu należności nie powinien przesądzać o podleganiu opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pytanie

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny, Spółka na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.) wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizowanych czynności za niepodlegające opodatkowaniu i zwolnienia od podatku, tj. wskazanie:

Czy wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia czynności, w związku z którymi należne jest jej wynagrodzenie w postaci wynagrodzenia za zarządzanie wraz z rozsądnym zyskiem, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, realizowane w ramach Umowy Powierzenia czynności są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40) ustawy o VAT, który zwalnia z podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zwolnienie podatkowe określone w art. 43 ust. 1 pkt 40) ustawy o VAT, dotyczy ogółu czynności podejmowanych w ramach Umowy Powierzenia.

Istotą działania Spółki w ramach Umowy Powierzenia jest zarządzanie następującymi środkami finansowymi:

a.Zabezpieczonymi środkami w ramach Powierzonego portfela;

b.Przychodami z Powierzonego portfela;

c.Powierzonymi środkami;

d.Przychodami z Powierzonych środków.

Jest to uzasadnione szczególnym charakterem działalności zlecanej Spółce, tj. wykonywaniem zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego określonych ustawami.

Z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzenie pokrywającej koszty działalności oraz rozsądnego zysku. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi, tym samym, wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Podkreślić należy, iż czynności Spółki polegające na odzyskiwaniu środków od Pośredników Finansowych nie stanowią odrębnej usługi, a jedynie nieistotny merytorycznie element w czynnościach wykonywanych przez Spółkę. Czynności te są wykonywane przez Spółkę samodzielnie i podczas ich wykonywania Spółka nie korzysta z zasobów podmiotów zewnętrznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2006/112/WE zwolnieniu podlegają „transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności”. Transakcje zwolnione na podstawie tego przepisu zostały zatem zdefiniowane z względu na charakter świadczonych usług a nie ze względu na usługodawcę lub usługobiorcę. Zwolnienie nie jest zatem uzależnione od spełnienia wymogu, by transakcje były dokonywane przez określony rodzaj zakładu lub osoby prawnej, jeśli sporne transakcje wchodzą w zakres transakcji finansowych (wyrok Trybunału z dnia 28 października 2010 r. w sprawie C-175/09 Axa UK, EU:C:2010:646, pkt 26 i przytoczone tam orzecznictwo).

Kryteria jakie należy przyjąć w celu kwalifikacji konkretnych usług jako transakcji dotyczących wszelkiego rodzaju płatności, przelewów i transferów pieniężnych, zwolnionych od podatku na podstawie art. 135 ust. 1 lit. d dyrektywy 2006/112/WE, zostały określone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału, zwolnienia, o których mowa w art. 135 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE stanowią autonomiczne pojęcia prawa unijnego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, pojęcia użyte do opisania zwolnień od podatku powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Wykładnia tych pojęć musi być jednak zgodna z celami, jakim służą zwolnienia oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej.

W odniesieniu do art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE TSUE wskazał, że przelew jest transakcją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego rachunku na drugi. Transakcja ta cechuje się w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Brzmienie art. 135 ust. 1 lit. d dyrektywy 2006/112/WE nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas transakcje dotyczące przelewów w rozumieniu tego przepisu (np. wyrok w sprawie C-2/95 SDC, pkt 64).

Ponadto, oprócz transakcji spełniających kryterium wskazane przez Trybunał dotyczące przelewów zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności (np. wyrok w sprawie C-2/95 SDC, pkt 66-68). W tym kontekście TSUE podkreślał, że należy odróżnić usługę zwolnioną od podatku w rozumieniu dyrektywy 2006/112/WE od wykonania zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. Istotne jest w szczególności, aby w tym celu zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy, a zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy transakcji (np. wyroki: w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi, pkt 24; w sprawie C-607/14 Bookit, pkt 40). Jak wskazuje Trybunał, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C- 607/14 Bookit, pkt 43).

Zważywszy, że przedmiotem świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz Województwa działającego poprzez Zarząd Województwa w ramach zawartej umowy będzie kombinacja różnych czynności, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą jednolitą – złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze.

Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Z jednym świadczeniem złożonym mamy do czynienia m.in. jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (np. wyrok w sprawie C-41/04 Levob, pkt 20 i 22). W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd. Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 SDC.

Wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, uwzględniająca orzecznictwo TSUE nakazuje zatem przyjąć, że pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych obejmuje również transakcje tworzące odrębną całość, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe. Pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych nie obejmuje natomiast usług o charakterze technicznym, w których odpowiedzialność usługodawcy ograniczona jest do kwestii technicznych i nie obejmuje istotnych elementów transakcji płatniczej. Należy wskazać, że ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby). W przedmiotowej sprawie ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach: Spółka odpowiedzialna jest za kompleksową realizację Umowy, na co składa się szereg czynności szczegółowo opisanych powyżej.

Czynności te – rozpatrywane kompleksowo – doprowadzają ostatecznie do realizacji operacji przekazania określonej ilości środków pieniężnych pomiędzy dwoma rachunkami bankowymi – z wyodrębnionego rachunku bankowego dla Powierzonych Środków na rachunek bankowy Pośrednika Finansowego (lub Ostatecznego Odbiorcy w przypadku udzielenia pożyczek bezpośrednio) za pośrednictwem Banku F, który wypłaca środki na podstawie zleceń płatności wystawianych przez Spółkę po podpisaniu Umowy Operacyjnej z Pośrednikiem Finansowym.

Podkreślić także należy, iż czynności związane z odzyskiwaniem środków od Pośredników Finansowych, które Wnioskodawca wykonywać będzie w ramach części swoich zadań w ramach Umowy, same w sobie nie są odrębną usługą, gdyż stanowią element nieistotny merytorycznie w czynnościach tej grupy. Wykonywane przez Spółkę czynności windykacyjne polegają głównie na wysyłaniu wezwań do zapłaty, monitów i ewentualnie wypowiedzenia umowy i wypełnienia weksla. Zwolnienie od podatku od towarów i usług dotyczy ogółu czynności podejmowanych w ramach realizowanej Umowy Powierzenia, gdyż istotą działania Wnioskodawcy jest pełnienie roli podmiotu zarządzającego środkami powierzonymi wraz z obsługą płatności na rachunku bankowym dotyczącym zasobów zwróconych.

Zwolnienie to będzie obejmować kompleksowe czynności dotyczące transferów pieniężnych dokonywanych bezpośrednio przez Spółkę lub na jej zlecenie, za które należne jest wynagrodzenie skalkulowane mające pokryć ponoszone przez Spółkę koszty obsługi Umowy.

Efektem wszystkich tych czynności łącznie (wykonywanych przez Spółkę) jest realizacja transferów środków pieniężnych na rzecz Pośredników Finansowych (z którymi Spółka podpisze Umowy Operacyjne), która bez tych czynności nie byłaby możliwa. Pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Przedmiotowe czynności stanowią zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka zwraca się o wydanie interpretacji podatkowej.

W ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie to dotyczy ogółu czynności podejmowanych w ramach Umowy, gdyż istotą działania Wnioskodawcy, pełniącego w Umowie Powierzenia rolę podmiotu zarządzającego powierzonymi środkami wraz z obsługą płatności na rachunku bankowym Powierzonych środków, Powierzonego Portfela oraz rachunku bankowym dotyczącym zasobów zwróconych.

Przedmiotem świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz Województwa C działającego poprzez Zarząd Województwa C w ramach zawartych umów będzie kombinacja różnych czynności, aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą jednolitą – złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. W kontekście powyższego stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, uwzględniająca orzecznictwo TSUE nakazuje przyjąć, że pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych obejmuje również transakcje tworzące odrębną całość, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe. Pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych nie obejmuje natomiast usług o charakterze technicznym, w których odpowiedzialność usługodawcy ograniczona jest do kwestii technicznych i nie obejmuje istotnych elementów transakcji płatniczej. Należy wskazać, że ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby). Na proces realizacji transakcji dokonania transferu ww. środków składa się w istocie zbiór określonych świadczeń złożonych realizowanych przez Spółkę, która jest zaangażowana w ten proces na podstawie Umowy Powierzenia. Spółka odpowiedzialna jest za kompleksowe zarządzanie powierzonymi środkami na co składa się szereg czynności szczegółowo opisanych powyżej.

Czynności te – rozpatrywane kompleksowo – doprowadzają ostatecznie do realizacji operacji przekazania określonej ilości środków pieniężnych powierzonych przedmiotową umową pomiędzy dwoma rachunkami bankowymi – z wyodrębnionego rachunku bankowego A na rachunek bankowy Ostatecznego Odbiorcy za pośrednictwem (...), który wypłaca środki na podstawie zleceń płatności wystawianych przez Spółkę po podpisaniu Umowy Ostatecznym Odbiorcom (Pożyczkobiorcom).

Podkreślić także należy, iż czynności związane z odzyskiwaniem środków od Ostatecznych Odbiorców, które Wnioskodawca wykonywać będzie w ramach części swoich zadań w ramach Projektu, same w sobie nie są odrębną usługą, gdyż stanowią element nieistotny merytorycznie w czynnościach tej grupy. Czynności windykacyjne polegają głównie na wysyłaniu monitów, wezwaniu do zapłaty bądź ostatecznie wypowiedzenie umowy oraz złożenie pozwu, aby uzyskać tytuł wykonawczy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wszystkie czynności, które łącznie składają się na usługę złożoną i wypełniającą wskazane wyżej przez TSUE przesłanki, objęte będą zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie to będzie obejmować wyłącznie kompleksowe czynności dotyczące udzielania pożyczek i transferów pieniężnych dokonywanych bezpośrednio przez Spółkę, za które należne jest wynagrodzenie skalkulowane mające pokryć ponoszone przez Spółkę koszty obsługi Funduszu.

Efektem wszystkich tych czynności łącznie (wykonywanych przez Spółkę) jest realizacja udzielania pożyczek i transferów środków pieniężnych na rzecz Ostatecznych Odbiorców (z którymi Spółka podpisze Umowy Inwestycyjne), która bez tych czynności nie byłaby możliwa. Pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Przedmiotowe czynności stanowią zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Na proces realizacji transakcji dokonania transferu ww. środków składa się w istocie zbiór określonych świadczeń złożonych realizowanych przez Spółkę, która jest zaangażowany w ten proces na podstawie Umowy Powierzenia.

Spółka odpowiedzialna jest za kompleksową realizację usługi polegającej na zarządzaniu powierzonymi środkami oraz powierzonym portfelem, na którą składa się szereg czynności polegających m.in.: na opracowaniu dokumentacji pożyczkowej, która każdorazowo musi być zatwierdzona przez Radę Inwestycyjną, na przysłaniu do IZ sprawozdań z efektów realizacji działań, przygotowywaniu wielu przelewów zarówno do IZ jak i Pośredników Finansowych czy Ostatecznych Odbiorców, na lokowaniu środków pozostających na konta A przeznaczonych do realizacji Umowy Powierzenia, itp.

Czynności te – rozpatrywane kompleksowo – doprowadzają ostatecznie do realizacji operacji przekazania określonej ilości środków pieniężnych (środków pochodzących z Unii Europejskiej i środków z budżetu Województwa) pomiędzy dwoma rachunkami bankowymi – z wyodrębnionego rachunku bankowego na rachunek bankowy Pośrednika Finansowego za pośrednictwem Banku F, który wypłaca środki na podstawie zleceń płatności wystawianych przez Spółkę po podpisaniu Umowy Operacyjnej z Pośrednikiem Finansowym.

W tym kontekście stwierdzić należy, że wszystkie czynności, które łącznie składają się na usługę złożoną i wypełniającą wskazane wyżej przez TSUE przesłanki, objęte będą zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie to będzie obejmować wyłącznie kompleksowe czynności dotyczące transferów pieniężnych dokonywanych bezpośrednio przez Spółkę lub na jej zlecenie, za które należne jest wynagrodzenie skalkulowane mające pokryć ponoszone przez Spółkę koszty obsługi Funduszu.

Efektem wszystkich tych czynności łącznie (wykonywanych przez Spółkę) jest realizacja transferów środków pieniężnych na rzecz Pośredników Finansowych (z którymi Spółka podpisała Umowy Operacyjne), która bez tych czynności nie byłaby możliwa. Pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Przedmiotowe czynności stanowią zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia (wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy, który stwierdza, że: Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług posługując się sformułowaniem „organy władzy publicznej” nie definiuje tego pojęcia, tak jak i Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (t. j. Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 ze zm.).

W świetle art. 16 ust. 2 Konstytucji RP: Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP, zgodnie z którym: Samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaęor – Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saude dos Aęores SA przeciwko Fazenda Publica, w którym (pkt 55-57) stwierdził, że: (...) ponieważ, jak przypomina się w pkt 49 niniejszego wyroku, art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy jako wyjątek interpretować w sposób ścisły, należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego” stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie. Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). Trybunał wyjaśnił również, że status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 566 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie województwa:

Organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

Samorząd województwa:

1)wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność;

2)dysponuje mieniem wojewódzkim;

3)prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

W celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa uwzględniającą w szczególności następujące cele:

1)pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców, a także pielęgnowanie i rozwijanie tożsamości lokalnej;

2)pobudzanie aktywności gospodarczej;

3)podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa;

4)zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń;

5)kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.

W świetle art. 14 ust. 1 cyt. ustawy:

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami (...).

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy czynności wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym celu należy wskazać, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 1958/19 powołując się na wyrok z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszenas Telepulesszolgaltatasi Nonprofit Kft. Przeciwko Nemzeti Adó- es Vamhivatal Fellebviteli Igazgatósaga:

„(...) na mocy omawianej umowy gmina N. powierzyła jej realizację zadań publicznych poprzez wykorzystanie udostępnionego majątku i że umowa ta nie stanowiła umowy o świadczenie usług. Ponadto jest ona „jednostką budżetową”, ponieważ wypełnia swe zadania dzięki „pomocy”, tj. środkom finansowym udostępnionym jej przez tę gminę. Organ stwierdził natomiast, że N. otrzymała rekompensatę będącą przedmiotem postępowania głównego w zamian za konkretne usługi, a zatem została zrealizowana transakcja podlegająca opodatkowaniu, z uwagi na co kwota tej rekompensaty podlegała opodatkowaniu. Fakt, że gmina N. może wprost żądać od N. przedstawienia sprawozdań oraz regularnego informowania o realizacji danej umowy, stanowi inną okoliczność wskazującą, że spółka ta nie otrzymała pomocy, lecz została opłacona za wyświadczenie konkretnych usług”.

Dalej NSA podkreślił, że:

„(...) działalność taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, polegająca na wykonywaniu przez spółkę niektórych zadań publicznych zgodnie z umową zawartą między nią samą a gminą stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT na mocy tego przepisu. Ponadto, N. nie dysponuje, na potrzeby wykonywania zadań publicznych powierzonych tej spółce na mocy rozważanej umowy, jakąkolwiek prerogatywą władztwa publicznego spośród tych przysługujących gminie N.

(...)

Jako że N. została utworzona przez gminę N. w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o celu niezarobkowym, spółka ta jest przede wszystkim osobą prawną prawa prywatnego posiadającą, według przepisów, którym podlega, pewną autonomię w stosunku do wspomnianej gminy w zakresie funkcjonowania i bieżącego własnego zarządzania.

(...)

Uwzględniając zasadę, zgodnie z którą art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112, jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania VAT każdej działalności o charakterze gospodarczym, musi być interpretowany ściśle (wyrok z dnia 29 października 2015 r., S., C-174/14, EU :C 2015:733, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo), wydaje się. że omawiana spółka nie może zostać uznana za „podmiot prawa publicznego” w rozumieniu tego przepisu. Stąd też jej działalność nie jest objęta zasadą nieopodatkowania VAT przewidzianą w tym przepisie, wówczas gdy działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy”.

Sąd podkreślił również, że:

Powyższe stanowisko Trybunału było doprecyzowaniem i rozwinięciem wcześniej wyrażonych poglądów w wyroku z dnia 29 października 2015 r., S., C-174/14, na który zresztą powoływał się zarówno organ, jak i Sąd I instancji, wysnuwając jednakże z jego tez odmienne wnioski. W orzeczeniu tym TSUE wyraźnie stwierdził, że „osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie M., C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo)”. Przy czym zdaniem Trybunału pomimo uznania, iż fakt posiadania przez podmiot władzy publicznej 100% udziałów w spółce prawa cywilnego stanowi istotną okoliczność, to jednak nie ma charakteru przesądzającego, że podmiot taki – wyłącznie z tego względu – należy uznać za podmiot władzy publicznej w rozumieniu dyrektywy 2006/112.

Analizując przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzeczeń sądowych, wskazać należy, że Spółka jest podmiotem powołanym na mocy Aktu założycielskiego z dnia 5 października 2016 r. Jedynym udziałowcem Spółki jest Województwo C. Misją Spółki jest działanie na rzecz rozwoju Województwa C. Celem działania Spółki zgodnie z Aktem założycielskim jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi, pochodzącymi w szczególności: ze środków zwróconych z C Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013; ze środków zwróconych z C Regionalnego Programu Operacyjnego (...); ze środków zwróconych z Programu Fundusze Europejskie dla C 2021-2027. Celem działania Spółki jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi w obszarze wsparcia: rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw, rozwoju obszarów miejskich, projektów z zakresu rewitalizacji, projektów z zakresu efektywności energetycznej i redukcji emisji gazów cieplarnianych, projektów z zakresu energii odnawialnej, transformacji w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym i gospodarki zasobooszczędnej. Celem powierzenia Spółce przez Województwo C swoich zadań publicznych zgodnie z Aktem założycielskim, Województwo C zawarto ze Spółką Umowę Powierzenia. Umowę o Finasowaniu Funduszu Powierniczego (dalej: Umowa 1.5. – nie będąca przedmiotem niniejszego wniosku) oraz Umowę o Finansowaniu Funduszu Szczegółowego (dalej Umowa 7.2. nie będąca przedmiotem niniejszego wniosku). Województwo C powierzyło Spółce rolę podmiotu zarządzającego powierzonymi środkami i powierzonym portfelem pochodzącym z perspektywy na lata 2007-2013. Z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzenie pokrywającej koszty działalności wraz z uwzględnieniem rozsądnego zysku. To wynagrodzenie za zarządzanie stanowi tym samym wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Zatem czynności te noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, że stopień zależności Spółki od Województwa nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Województwa powierzonych Spółce za podlegające, jako odpłatne świadczenie usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka, co prawda, wykonuje na mocy Umowy czynności związane z realizacją zadań własnych samorządu wojewódzkiego, do realizacji których Województwo zostało powołane, tj. dalsze zagospodarowanie ww. środków, ale czynności te wykonuje jako odrębny podmiot.

Z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzenie pokrywającego koszty działalności oraz rozsądnego zysku. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi tym samym wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Na gruncie ustawy otrzymane z tego tytułu świadczenie pieniężne w istocie stanowi zapłatę za świadczone przez Spółkę usługi. Mimo że wykonywane czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak Spółka sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Tym samym, pomiędzy płatnością, którą Spółka otrzymuje od Województwa, a świadczeniem na jego rzecz, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność jest następstwem w zamian za to świadczenie, tj. w zamian za wykonywane czynności na podstawie zawartej Umowy z Województwem.

Zatem, wymienione czynności, które świadczone są przez Spółkę na rzecz Województwa (na podstawie zawartej Umowy Powierzenia) stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zwolnienie od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1) czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2) usług doradztwa;

3) usług w zakresie leasingu.

Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego. Wskazać należy, że z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z tymi czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Ze zwolnienia korzystają usługi stanowiące element usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41, jeżeli takie zwolnienie wynika z orzecznictwa TSUE. Zgodnie z orzecznictwem TSUE ze zwolnienia z tytułu usług finansowych nie mogą korzystać świadczone odrębnie usługi wspierające usługi finansowe, nawet jeśli są niezbędne do ich świadczenia, ale mają czysto techniczny charakter, np. usługi administracyjne, usługi call center, usługi „swiff” (usługa elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych).

Powyższe zwolnienie znajduje odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Kryteria, jakie należy przyjąć w celu kwalifikacji konkretnych usług jako transakcji dotyczących wszelkiego rodzaju płatności, przelewów i transferów pieniężnych, zwolnionych od podatku na podstawie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zostały określone w orzecznictwie TSUE. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, zwolnienia, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, stanowią autonomiczne pojęcia prawa unijnego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, pojęcia użyte do opisania zwolnień od podatku powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Wykładnia tych pojęć musi być jednakże zgodna z celami, jakim służą zwolnienia oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej. Zasada ścisłej wykładni nie oznacza zatem, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (np. wyroki w sprawach: C-334/14 Etat belge v Nathalie De Fruytier, pkt 18; C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, pkt 34).

W odniesieniu do art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady, TSUE wskazał, że przelew jest transakcją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego rachunku na drugi. Transakcja ta cechuje się w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Brzmienie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas transakcje dotyczące” przelewów w rozumieniu tego przepisu (np. wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassemes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet, pkt 64).

W powołanym wyroku w sprawie C-2/95 Trybunał stwierdził, że:

„(...) zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Trybunał orzekł również, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13(B)(d)(3) i (5) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i (Dyrektywy 112), pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym nie jest objęte zwolnieniem – „aby stanowić .transakcję dotyczącą przelewów” świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnianie bankowi systemu przetwarzania danych”. W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli same w znacznym stopniu „stają się” usługą finansową. Dla uznania usług związanych z przelewami za zwolnione, Trybunał w istocie wymaga, aby te usługi wywoływały taki efekt jak przelew, tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniały sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu. Trybunał wskazał również, że usługi polegające na udostępnieniu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w podpunktach (3) i (5) art. 13(B)(d) VI Dyrektywy.

Ponadto, oprócz transakcji spełniających kryterium wskazane przez TSUE dotyczące przelewów zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności (np. wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassemes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet, pkt 66-68). W tym kontekście TSUE podkreślał, że należy odróżnić usługę zwolnioną od podatku w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE Rady od wykonania zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. Istotne jest w szczególności, aby w tym celu zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy, a zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy transakcji (np. wyroki: w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj, pkt 24; w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, pkt 40). Jak wskazuje TSUE, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, pkt 43).

Jak wskazuje TSUE, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, pkt 43). Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, że TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że: „Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje jest zwolniona”.

Z treści tez orzeczeń TSUE nie wynika, aby warunkiem uznania usługi stanowiącej samodzielny element usługi finansowej za czynność zwolnioną z podatku, było dokonanie przez podmiot świadczący usługę przekazu lub transferu pieniężnego polegającego na bezpośrednim obciążeniu lub zleceniu obciążenia określonego rachunku pieniężnego nadawcy lub odbiorcy realizowanej transakcji. Ponadto, zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem TSUE, każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT.

W pierwszej kolejności należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. Z jednym świadczeniem złożonym mamy do czynienia m.in. jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (np. wyrok w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV and OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, pkt 20 i 22).

W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) v Commissioners of Customs & Excise, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassemes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Wykładnia przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, uwzględniająca orzecznictwo TSUE, nakazuje zatem przyjąć, że pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych obejmuje również transakcje tworzące odrębną całość, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe. Pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych nie obejmuje natomiast usług o charakterze technicznym, w których odpowiedzialność usługodawcy ograniczona jest do kwestii technicznych i nie obejmuje istotnych elementów transakcji płatniczej.

Należy wskazać, że ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy wskazać należy, że czynności, do wykonania których Spółka została zobowiązana w ramach Umowy Powierzenia są realizowane przez Spółkę we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Faktycznym dysponentem środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym stanowiących powierzone środki jest Zarząd Województwa C, który określa zasady wykorzystania i dystrybucji tych środków do Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców, a także zasady lokowania wolnych środków. Spółka nie może swobodnie dysponować tymi środkami w sposób dowolny i jest związana w tym zakresie postanowieniami Umowy Powierzenia.

Rolą Spółki jest dalsza dystrybucja powierzonych środków i zgromadzonych na rachunku bankowym, które pozostają w dyspozycji Zarządu Województwa C. Dystrybucja środków odbywa się zgodnie z Umową Powierzenia. Warunki udzielania wsparcia w postaci pożyczek, tj. określenie parametrów instrumentu finansowego i produktu finansowego (tj. m.in. maksymalna kwota pożyczki, zasady jej udzielania, podmioty, do których skierowany jest produkt) każdorazowo zatwierdzane są przez Radę Inwestycyjną, która powoływana jest uchwałą Zarządu Województwa C.

Wszystkie opisane we wniosku działania (czynności), które Wnioskodawca wykonuje w ramach Umowy Powierzenia mają na celu dokonanie transferów pieniężnych. Spółka świadczy usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych (lokowanie środków), prowadzi/obsługuje rachunki bankowe dla powierzonych środków, dokonuje wszelkiego rodzaju transferów płatniczych w postaci przelewów. Do obowiązków Spółki należy lokowanie środków na lokatach oraz innych depozytach. Transfery pieniężne wykonywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je Ostatecznym Odbiorcom. W dalszej kolejności Ostateczni Odbiorcy dokonują zwrotu tych środków wraz z odsetkami Pośrednikom Finansowym, którzy następnie przekazują te środki Spółce na podstawie umów zawartych pomiędzy nimi a Spółką (tzw. Umowy Operacyjne) na zasadach w nich określonych. Transfer środków odbywa się na zasadach charakteryzujących umowę pożyczki.

Wykonywane przez Spółkę czynności w ramach Umowy Powierzenia są:

a)usługami w zakresie:

-pośrednictwa w deponowaniu środków pieniężnych, Spółka lokuje wolne środki pieniężne na lokatach krótkoterminowych do trzech miesięcy, zgodnie z zasadami lokowania powierzonych środków pieniężnych;

-prowadzenia/obsługiwania rachunków pieniężnych, na których zdeponowane są powierzone środki, Spółka prowadzi rachunki pieniężne niezbędne do realizacji przedmiotu umowy;

-transakcji płatniczych o charakterze bezgotówkowym, wszelkie transakcje w ramach Umowy Powierzenia oraz dalszych umów zawieranych na jej podstawie dokonywane są w formie transakcji płatniczych o charakterze bezgotówkowym;

-przekazów i transferów pieniężnych. Wszelkie środki finansowe dystrybuowane przez Spółkę przekazywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je na rzecz Ostatecznych Odbiorców również w formie bezgotówkowej lub bezpośrednio do Ostatecznych Odbiorców w ramach umów zawartych bezpośrednio z nimi.

b)usługami pośrednictwa w świadczeniu ww. usług:

Spółka dokonuje weryfikacji realizacji usług świadczonych przez Pośredników Finansowych, dokonując ich monitorowania oraz oceniając ich prawidłowość. Spółka po zakończeniu realizacji umowy, uwzględniając postanowienia przyjętej przez Województwo C polityki wyjścia z instrumentu finansowego przekaże powierzone środki na wskazany przez Województwo C rachunek bankowy.

Wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy Powierzenia na rzecz Województwa C, tj.:

d)aktualizację Strategii Inwestycyjnej;

e)ścisłą współpracę z Województwem C w ramach realizacji Umowy;

f)przygotowanie Warunków naboru, przeprowadzanie naborów i wybór Pośredników Finansowych lub Ostatecznych Odbiorców;

h)przekazywanie na Rachunek bankowy Województwa C Przychodów z Powierzonego portfela i Przychodów z Powierzonych środków;

j)przygotowanie programu informatycznego zapewniającego obsługę Umów Operacyjnych I stopnia;

k)monitorowanie wyników osiąganych przez Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców w ramach Instrumentów finansowych;

l)sprawozdawczość do Województwa C o postępach Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

m)kontrolę Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

r)wypełnianie i wykonywanie Wytycznych Województwa C;

t)sporządzanie Rocznych Planów Działań dla założeń na rok następny i przedkładanie ich Województwu C do dnia 15 listopada wraz z wnioskiem o zatwierdzenie przez Radę Inwestycyjną;

v)zwrot do Województwa C środków finansowych w wysokości wynikającej z realizacji Umowy i zgodnie z osiągniętym przez Spółkę wynikiem finansowym w ramach realizacji Umowy;

w)wypełnianie innych zadań i obowiązków należących do Spółki, w tym wynikających z przepisów prawa, w zakresie koniecznym do prawidłowej realizacji Umowy;

x)przestrzeganie Wytycznych Województwa C oraz właściwych przepisów prawa polskiego, w szczególności Kodeksu cywilnego, Ustawy o finansach publicznych, Ustawy wdrożeniowej, Ustawy o polityce rozwoju, Ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych, Ustawy o samorządzie województwa oraz rozporządzeń wykonawczych do nich;

z)w przypadku udzielania Pomocy publicznej w ramach realizacji Umowy, Spółka zapewni w tym zakresie zgodność z przepisami dotyczącymi Pomocy publicznej;

aa)poddanie się kontroli dokonywanej przez Województwo C i inne uprawnione podmioty,

są czynnościami niezbędnymi, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Czynności wykonywane w ramach Umowy Powierzenia są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów. Bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Bez zawarcia Umowy Powierzenia, bez otrzymania środków pieniężnych od Województwa C, bez zatwierdzenia Zasad Naboru w tym parametrów produktów przez Radę Inwestycyjną, Spółka nie posiadałaby umocowania do dokonywania tych transferów pieniężnych.

Bez zawarcia Umowy Powierzenia Spółka nie posiadałaby umocowania oraz nie dysponowałaby środkami niezbędnymi do realizacji działań powierzonych przez Województwo C. Bez wdrożenia Strategii Inwestycyjnej nie byłyby Spółce znane kierunki działania oraz parametry, w oparciu o które Spółka mogłaby zawierać umowy z Pośrednikami Finansowymi. Umowa Powierzenia wskazuje w jaki sposób Spółka ma wdrażać powierzone środki, jak ma nadzorować i monitorować cały przebieg procesu udzielania pożyczek przez Pośredników Finansowych. Poza wynagrodzeniem, o którym mowa w opisie sprawy, Spółka nie otrzymuje żadnej dodatkowej odpłatności za czynności wykonywane w ramach zawartej Umowy Powierzenia.

Ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia jest przekazanie środków pieniężnych na rzecz Pośredników Finansowych, a ostatecznie stanowiących wsparcie na rzecz Ostatecznych Odbiorców lub bezpośrednio do Ostatecznych Odbiorców w przypadku produktów przeznaczonych do bezpośredniej dystrybucji. Umowa przewiduje wynagrodzenie na rzecz Spółki z tytułu realizacji Umowy w formie Wynagrodzenia za Zarządzanie wraz z rozsądnym zyskiem.

Wynagrodzenie za realizację umowy, pokrywane jest na zasadzie rekompensaty, na podstawie dokumentu określającego koszty.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że czynności, które Spółka wykonuje na podstawie Umowy Powierzenia – rozpatrywane kompleksowo – mają na celu dokonanie transferów pieniężnych.

W tym kontekście stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Województwa na podstawie zawartej Umowy Powierzenia, które łącznie składają się na usługę złożoną i wypełniającą wskazane wyżej przez TSUE przesłanki, powinny korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Należy jednak wskazać, że zwolnienie to będzie obejmować wyłącznie kompleksowe czynności dotyczące transferów pieniężnych dokonywanych bezpośrednio przez Spółkę, za które należne będzie wynagrodzenie w formie Rekompensaty Wynagrodzenia za zarządzanie, mające pokryć ponoszone koszty związane z realizacją zadania.

Ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby). Ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia jest przekazanie środków pieniężnych (w tym przypadku środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz ewentualnie ze środków pochodzących z budżetu państwa) na rzecz Pośredników Finansowych, a ostatecznie stanowiących wsparcie na rzecz Ostatecznych Odbiorców. Efektem wszystkich tych czynności łącznie (wykonywanych przez Spółkę na podstawie zawartej Umowy Powierzenia) jest dalsze zagospodarowanie środków, o których mowa we wniosku, zarządzanie i obsługa, a także udzielanie Wsparcia zwrotnego Ostatecznym Odbiorcom bezpośrednio lub za pośrednictwem Pośredników Finansowych.

Pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami będzie istnieć ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Czynności wykonywane w ramach Umowy Powierzenia są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów. Bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Bez zawarcia Umowy Powierzenia, bez otrzymania środków pieniężnych od Województwa C, bez zatwierdzenia Zasad Naboru w tym parametrów produktów przez Radę Inwestycyjną, Spółka nie posiadałaby umocowania do dokonywania tych transferów pieniężnych. Przedmiotowe czynności będą stanowić zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia czynności na rzecz Województwa w związku z którymi należne jest wynagrodzenie w postaci wynagrodzenia za zarządzanie wraz z rozsądnym zyskiem są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Efektem wszystkich tych czynności łącznie (wykonywanych przez Spółkę) jest realizacja udzielania pożyczek i transferów środków pieniężnych na rzecz Ostatecznych Odbiorców (z którymi Spółka podpisze Umowy), która bez tych czynności nie byłaby możliwa. Pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Przedmiotowe czynności stanowią zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Transfery pieniężne wykonywane są do Ostatecznych Odbiorców, którzy następnie dokonują zwrotu tych środków Spółce wraz z odsetkami na podstawie umów zawartych pomiędzy nimi a Spółką na zasadach w nich określonych. Transfer środków odbywa się na zasadach charakteryzujących umowę pożyczki.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassemes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Można zatem stwierdzić, że wg TSUE, usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „pośrednictwa” w świadczeniu usług finansowych. Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wydanie internetowe: https7Zsjp.pwn.pl/), przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy”. Pośrednictwo obejmuje zatem czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie „w imieniu” oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że:

„(...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Biorąc pod uwagę orzeczenia TSUE (C-2/95 SDC, C-607/14, C-350/10) należy wskazać na następujące aspekty w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych.

I tak:

-należy odróżnić usługę zwolnioną od podatku w rozumieniu Dyrektywy Rady 2006/112/WE od wykonania zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. W tym celu należy zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy, a zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy transakcji;

-brzmienie przepisu art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy Rady 2006/112/WE nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas „transakcje dotyczące” przelewów w rozumieniu tego przepisu. Sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wyklucza zastosowania zwolnienia, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej, a ponadto powinny dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową;

-pojęcie usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych obejmuje również transakcje tworzące odrębną całość, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy, który stwierdza, że:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP, zgodnie z którym:

Samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaçor – Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saúde dos Açores SA przeciwko Fazenda Pública, w którym (pkt 55-57) stwierdził, że:

(…) ponieważ, jak przypomina się w pkt 49 niniejszego wyroku, art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy jako wyjątek interpretować w sposób ścisły, należy uznać, że wyliczenie znajdujące się w tym przepisie jest wyczerpujące, a pojęcie „innych podmiotów prawa publicznego” stanowi pozostałą kategorię podmiotów należących do władzy publicznej, innych niż te, które zostały konkretnie wymienione w tym przepisie.

Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C‑456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo).

Trybunał wyjaśnił również, że status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C‑456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 581), zwanej dalej ustawą o samorządzie województwa:

1.Organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy.

2.Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

Samorząd województwa:

1)wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność;

2)dysponuje mieniem wojewódzkim;

3)prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa:

W celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa uwzględniającą w szczególności następujące cele:

1)pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców, a także pielęgnowanie i rozwijanie tożsamości lokalnej;

2)pobudzanie aktywności gospodarczej;

3)podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa;

4)zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń;

5)kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.

W świetle art. 14 ust. 1 cyt. ustawy:

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami (…).

W pierwszej kolejności należy ustalić, czy czynności wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym celu należy zauważyć, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 1958/19 powołując się na wyrok z 22 lutego 2018 r. w sprawie C-182/17 Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft. Przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága:

„(…) na mocy omawianej umowy gmina N. powierzyła jej realizację zadań publicznych poprzez wykorzystanie udostępnionego majątku i że umowa ta nie stanowiła umowy o świadczenie usług. Ponadto jest ona "jednostką budżetową", ponieważ wypełnia swe zadania dzięki "pomocy", tj. środkom finansowym udostępnionym jej przez tę gminę. Organ stwierdził natomiast, że N. otrzymała rekompensatę będącą przedmiotem postępowania głównego w zamian za konkretne usługi, a zatem została zrealizowana transakcja podlegająca opodatkowaniu, z uwagi na co kwota tej rekompensaty podlegała opodatkowaniu. Fakt, że gmina N. może wprost żądać od N. przedstawienia sprawozdań oraz regularnego informowania o realizacji danej umowy, stanowi inną okoliczność wskazującą, że spółka ta nie otrzymała pomocy, lecz została opłacona za wyświadczenie konkretnych usług”.

Dalej NSA podkreślił, że:

„(…) działalność taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, polegająca na wykonywaniu przez spółkę niektórych zadań publicznych zgodnie z umową zawartą między nią samą a gminą stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT na mocy tego przepisu. Ponadto, N. nie dysponuje, na potrzeby wykonywania zadań publicznych powierzonych tej spółce na mocy rozważanej umowy, jakąkolwiek prerogatywą władztwa publicznego spośród tych przysługujących gminie N.

(…)

Uwzględniając zasadę, zgodnie z którą art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112, jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania VAT każdej działalności o charakterze gospodarczym, musi być interpretowany ściśle (wyrok z dnia 29 października 2015 r., S., C-174/14, EU:C:2015:733, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo), wydaje się, że omawiana spółka nie może zostać uznana za "podmiot prawa publicznego" w rozumieniu tego przepisu. Stąd też jej działalność nie jest objęta zasadą nieopodatkowania VAT przewidzianą w tym przepisie, wówczas gdy działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy”.

Sąd podkreślił również, że:

Powyższe stanowisko Trybunału było doprecyzowaniem i rozwinięciem wcześniej wyrażonych poglądów w wyroku z dnia z dnia 29 października 2015 r., S., C-174/14, na który zresztą powoływał się zarówno organ, jak i Sąd I instancji, wysnuwając jednakże z jego tez odmienne wnioski. W orzeczeniu tym TSUE wyraźnie stwierdził, że "osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie M., C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo)". Przy czym zdaniem Trybunału pomimo uznania, iż fakt posiadania przez podmiot władzy publicznej 100% udziałów w spółce prawa cywilnego stanowi istotną okoliczność, to jednak nie ma charakteru przesądzającego, że podmiot taki – wyłącznie z tego względu – należy uznać za podmiot władzy publicznej w rozumieniu dyrektywy 2006/112.

Analizując przedstawiony przez Państwa opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa oraz orzeczeń sądowych, wskazać należy, że Spółka jest podmiotem powołanym na mocy Aktu założycielskiego z dnia 5 października 2016 r. Jedynym udziałowcem Spółki jest Województwo C. Misją Spółki jest działanie na rzecz rozwoju Województwa C. Celem działania Spółki zgodnie z Aktem założycielskim jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi, pochodzącymi w szczególności: ze środków zwróconych z (...); ze środków zwróconych z (...); ze środków zwróconych z Programu Fundusze Europejskie (...); z powierzenia zadań wdrażania środków finansowych w ramach Programu Fundusze Europejskie (...). Celem działania Spółki jest realizowanie zadań na rzecz Województwa C w zakresie zarządzania środkami finansowymi w obszarze wsparcia: rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw, rozwoju obszarów miejskich, projektów z zakresu rewitalizacji, projektów z zakresu efektywności energetycznej i redukcji emisji gazów cieplarnianych, projektów z zakresu energii odnawialnej, transformacji w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym i gospodarki zasobooszczędnej. Celem powierzenia Spółce przez Województwo C swoich zadań publicznych zgodnie z Aktem założycielskim Województwo C zawarło ze Spółką Umowę Powierzenia. Przedmiotem Umowy Powierzenia jest zarządzanie środkami finansowymi, tj. środki zabezpieczone w ramach powierzonego portfela, przychody z powierzonego portfela, powierzone środki, przychody z Powierzonych środków, powierzanymi na rzecz Wykonawcy w ramach Deklarowanych środków, jak również wykonywanie praw i obowiązków z tytułu Powierzonego portfela celem podejmowania przez Spółkę działań ukierunkowanych na rozwój Województwa C w oparciu o Strategię Inwestycyjną. Z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzanie pokrywającej koszty działalności oraz rozsądnego zysku. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi tym samym wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Zatem czynności te noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, z uwagi na ograniczenie zakresu działalności Spółki tylko i wyłącznie do zadań zleconych przez Województwo C oraz wyłączenie możliwości działania podmiotu dla zysku, usługi świadczone przez Spółkę mogą być świadczone tylko ze wsparciem finansowym w formie wynagrodzenia za zarządzanie pokrywającej koszty działalności oraz rozsądnego zysku. Wynagrodzenie za zarządzanie stanowi tym samym wsparcie finansowe, które pozwoli na wypełnianie zadania przez Spółkę na warunkach umożliwiających wypełnianie zadań wg ustalonych zasad ich powierzenia.

Na gruncie ustawy otrzymane z tego tytułu świadczenie pieniężne w istocie będzie stanowić zapłatę za świadczone przez Państwa usługi. Mimo że wykonywane będą czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak Spółka sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Tym samym pomiędzy płatnością, którą Państwo będą otrzymywać od Województwa, a świadczeniem na jego rzecz, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność będzie następować w zamian za to świadczenie, tj. w zamian za wykonywane czynności na podstawie zawartej Umowy Powierzenia.

Zatem wymienione przez Państwa w opisie sprawy czynności, które świadczone będą przez Spółkę na rzecz Województwa (na podstawie zawartej Umowy Powierzenia) będą stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1) czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2) usług doradztwa;

3) usług w zakresie leasingu.

Wskazać należy, że z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z tymi czynnościami, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Ze zwolnienia korzystają usługi stanowiące element usług finansowych wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 38-41, jeżeli takie zwolnienie wynika z orzecznictwa TSUE. Zgodnie z orzecznictwem TSUE ze zwolnienia z tytułu usług finansowych nie mogą korzystać świadczone odrębnie usługi wspierające usługi finansowe, nawet jeśli są niezbędne do ich świadczenia, ale mają czysto techniczny charakter, np. usługi administracyjne, usługi call center, usługi „swift” (usługa elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych).

Powyższe zwolnienie znajduje odzwierciedlenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Kryteria, jakie należy przyjąć w celu kwalifikacji konkretnych usług jako transakcji dotyczących wszelkiego rodzaju płatności, przelewów i transferów pieniężnych, zwolnionych od podatku na podstawie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zostały określone w orzecznictwie TSUE. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, zwolnienia, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, stanowią autonomiczne pojęcia prawa unijnego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, pojęcia użyte do opisania zwolnień od podatku powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Wykładnia tych pojęć musi być jednakże zgodna z celami, jakim służą zwolnienia oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej. Zasada ścisłej wykładni nie oznacza zatem, że pojęcia użyte w celu opisania zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (np. wyroki w sprawach: C-334/14 État belge v Nathalie De Fruytier, pkt 18; C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, pkt 34).

W odniesieniu do art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady, TSUE wskazał, że przelew jest transakcją polegającą na realizacji dyspozycji przekazania określonej sumy pieniędzy z jednego rachunku na drugi. Transakcja ta cechuje się w szczególności tym, że powoduje zmianę sytuacji prawnej i finansowej istniejącej z jednej strony między udzielającym dyspozycji a beneficjentem, a z drugiej strony między nimi a ich bankiem, jak również, w odpowiednim przypadku, między bankami. Brzmienie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie wyklucza co do zasady, aby transakcja przelewu składała się z różnych odrębnych usług, które stanowią wówczas „transakcje dotyczące” przelewów w rozumieniu tego przepisu (np. wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet, pkt 64).

W powołanym wyroku w sprawie C-2/95 Trybunał stwierdził, że:

„(…) zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Trybunał orzekł również, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13(B)(d)(3) i (5) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i f Dyrektywy 112), pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym nie jest objęte zwolnieniem – „aby stanowić „transakcję dotyczącą przelewów” świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnianie bankowi systemu przetwarzania danych”. W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli same w znacznym stopniu „stają się” usługą finansową. Dla uznania usług związanych z przelewami za zwolnione, Trybunał w istocie wymaga, aby te usługi wywoływały taki efekt jak przelew, tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniały sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu. Trybunał wskazał również, że usługi polegające na udostępnieniu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w podpunktach (3) i (5) art. 13(B)(d) VI Dyrektywy.

Ponadto, oprócz transakcji spełniających kryterium wskazane przez TSUE dotyczące przelewów zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności (np. wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet, pkt 66–68). W tym kontekście TSUE podkreślał, że należy odróżnić usługę zwolnioną od podatku w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE Rady od wykonania zwykłego świadczenia rzeczowego lub technicznego. Istotne jest w szczególności, aby w tym celu zbadać zakres odpowiedzialności usługodawcy, a zwłaszcza to, czy odpowiedzialność ta ograniczona jest do aspektów technicznych, czy też obejmuje specyficzne i istotne elementy transakcji (np. wyroki: w sprawie C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj, pkt 24; w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, pkt 40). Jak wskazuje TSUE, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, pkt 43).

Jak wskazuje TSUE, uwagi odnoszące się do transakcji dotyczących przelewów mają zastosowanie również do transakcji dotyczących płatności (np. wyrok w sprawie C-607/14 Bookit, Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, pkt 43). Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, że TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że „Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje jest zwolniona”.

Z treści tez orzeczeń TSUE nie wynika, aby warunkiem uznania usługi stanowiącej samodzielny element usługi finansowej za czynność zwolnioną od podatku, było dokonanie przez podmiot świadczący usługę przekazu lub transferu pieniężnego polegającego na bezpośrednim obciążeniu lub zleceniu obciążenia określonego rachunku pieniężnego nadawcy lub odbiorcy realizowanej transakcji. Ponadto „zwolnieniem objęte są również transakcje niebędące w istocie przelewami lub płatnościami, a stanowiące transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności”, które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe.

Skoro przedmiotem świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz Województwa w ramach zawartej Umowy Powierzenia będzie kombinacja różnych czynności, zauważyć należy, że aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą jednolitą – złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu.

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Tym samym, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem TSUE, każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. W pierwszej kolejności należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. Z jednym świadczeniem złożonym mamy do czynienia m.in. jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (np. wyrok w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV and OV Bank NV v Staatssecretaris van Financiën, pkt 20 i 22).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia czynności, w związku z którymi należne jest Spółce wynagrodzenie za zarządzanie, są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Należy wskazać, że ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy wskazać należy, że – jak Państwo wskazali – czynności, do wykonania których Spółka została zobowiązana w ramach Umowy Powierzenia są realizowane przez Spółkę we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Faktycznym dysponentem środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym stanowiącym odpowiednio powierzony portfel lub powierzone środki jest Zarząd Województwa C, który jako Zamawiający w Strategii Inwestycyjnej określił zasady wykorzystania i dystrybucji tych środków do Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców, a także zasady lokowania wolnych środków. Spółka nie może swobodnie dysponować tymi środkami w sposób dowolny i jest związana w tym zakresie postanowieniami Umowy. Rolą Spółki jest dalsza dystrybucja środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym, które pozostają w dyspozycji Zarządu Województwa C. Dystrybucja środków odbywa się zgodnie z Umową Powierzenia. Warunki udzielania wsparcia w postaci pożyczek, tj. określenie parametrów instrumentu finansowego i produktu finansowego (tj. m.in. maksymalna kwota pożyczki, zasady jej udzielania, podmioty, do których skierowany jest produkt) każdorazowo zatwierdzane są przez Radę Inwestycyjną, która powoływana jest uchwałą Zarządu Województwa C: Wszystkie działania (czynności) wykonywane prze Spółkę w ramach Umowy Powierzenia mają na celu dokonanie transferów pieniężnych.

Jak Państwo wskazali, wszystkie wskazane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy Powierzenia są wykonywane na rzecz Województwa C, tj.:

d)aktualizację Strategii Inwestycyjnej;

e)ścisłą współpracę z Województwem C w ramach realizacji Umowy;

f)przygotowanie Warunków naboru, przeprowadzanie naborów i wybór Pośredników Finansowych lub Ostatecznych Odbiorców;

h)przekazywanie na Rachunek bankowy Województwa C Przychodów z Powierzonego portfela i Przychodów z Powierzonych środków;

j)przygotowanie programu informatycznego zapewniającego obsługę Umów Operacyjnych I stopnia;

k)monitorowanie wyników osiąganych przez Pośredników Finansowych i Ostatecznych Odbiorców w ramach Instrumentów finansowych;

l)sprawozdawczość do Województwa C o postępach Umów Bezpośredniego wsparcia. Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

m)kontrolę Umów Bezpośredniego wsparcia, Umów Pośrednika I i II stopnia oraz Umów Operacyjnych I i II stopnia;

n)podejmowanie działań ukierunkowanych na przeciwdziałanie naruszeniom przepisów prawa i niniejszej Umowy, zbieranie niezbędnych informacji dotyczących istotnych kwestii związanych z realizacją Umowy i dotyczących powyższych naruszeń oraz przekazywanie informacji o takich naruszeniach Radzie Inwestycyjnej i Województwu C, a także podejmowanie właściwych działań w celu przywrócenia stanu zgodnego z przepisami prawa. Informacje, o których mowa w zdaniu poprzedzającym będą obejmować rekomendacje dotyczące działań, włączając działania naprawcze podejmowane lub takie, które mają być podjęte przez odpowiednie podmioty, celem rozwiązania wyżej wspomnianych kwestii, wraz z harmonogramem ich wdrożenia;

r)wypełnianie i wykonywanie Wytycznych Województwa C;

t)sporządzanie Rocznych Planów Działań dla założeń na rok następny i przedkładanie ich Województwu C do dnia 15 listopada wraz z wnioskiem o zatwierdzenie przez Radę Inwestycyjną,

v)zwrot do Województwa C środków finansowych w wysokości wynikającej z realizacji Umowy i zgodnie z osiągniętym przez Spółkę wynikiem finansowym w ramach realizacji Umowy;

w)wypełnianie innych zadań i obowiązków należących do Spółki, w tym wynikających z przepisów prawa, w zakresie koniecznym do prawidłowej realizacji Umowy;

z)w przypadku udzielania Pomocy publicznej w ramach realizacji Umowy, Spółka zapewni w tym zakresie zgodność z przepisami dotyczącymi Pomocy publicznej;

aa)poddanie się kontroli dokonywanej przez Województwo C i inne uprawnione podmioty,

są czynnościami niezbędnymi do dokonania transferów pieniężnych, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności, i które w konsekwencji skutkują przeniesieniem środków pieniężnych i powodują zmiany prawne i finansowe, bez których nie doszłoby do realizowania transakcji lub wykonania usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Czynności wykazane powyżej świadczone są jako kompleksowa usługa, za którą Spółka otrzymuje wynagrodzenie w formie rekompensaty, żadna z wymienionych czynności nie jest wyceniana oddzielnie.

Podkreślenia wymaga, że – jak Państwo wskazali – Spółka świadczy usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych (lokowanie środków), prowadzi/obsługuje rachunki bankowe dla powierzonych środków, dokonuje wszelkiego rodzaju transferów płatniczych w postaci przelewów. Do obowiązków Spółki należy lokowanie środków na lokatach oraz innych depozytach. Transfery pieniężne wykonywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je Ostatecznym Odbiorcom. W dalszej kolejności Ostateczni Odbiorcy dokonują zwrotu tych środków wraz z odsetkami Pośrednikom Finansowym, którzy następnie przekazują te środki Spółce na podstawie umów zawartych pomiędzy nimi a Spółką (tzw. Umowy Operacyjne) na zasadach w nich określonych. Transfer środków odbywa się na zasadach charakteryzujących umowę pożyczki. Głównym zadaniem Spółki w ramach Umowy Powierzenia jest dystrybuowanie powierzonych środków, zgodnie z zasadami określonymi w Strategii Inwestycyjnej.

Jak Państwo podali ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia jest przekazanie środków pieniężnych (w tym przypadku środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz ewentualnie ze środków pochodzących z budżetu państwa) na rzecz Pośredników Finansowych a ostatecznie stanowiących wsparcie na rzecz Ostatecznych Odbiorców.

Zatem z tak przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że wszystkie działania (czynności) wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia mają na celu dokonanie transferów pieniężnych. Spółka świadczy usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych (lokowanie środków), prowadzi/obsługuje rachunki bankowe dla powierzonych środków, dokonuje wszelkiego rodzaju transferów płatniczych w postaci przelewów. Do obowiązków Spółki należy lokowanie środków na lokatach oraz innych depozytach. Transfery pieniężne wykonywane są do Pośredników Finansowych, którzy następnie przekazują je Ostatecznym Odbiorcom. W dalszej kolejności Ostateczni Odbiorcy dokonują zwrotu tych środków wraz z odsetkami Pośrednikom Finansowym, którzy następnie przekazują te środki Spółce na podstawie umów zawartych pomiędzy nimi a Spółką (tzw. Umowy Operacyjne) na zasadach w nich określonych. Transfer środków odbywa się na zasadach charakteryzujących umowę pożyczki.

W tym kontekście stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Województwa na podstawie zawartej Umowy Powierzenia, które łącznie składają się na usługę złożoną i wypełniającą wskazane wyżej przez TSUE przesłanki, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Należy jednak wskazać, że zwolnienie to będzie obejmować wyłącznie kompleksowe czynności dotyczące transferów pieniężnych dokonywanych bezpośrednio przez Spółkę, za które należne będzie wynagrodzenie za zarządzanie, mające pokryć ponoszone przez Państwa koszty związane z realizacją zadania.

Zaznaczenia wymaga, że – jak Państwo wskazali – ekonomicznym efektem dokonania transferów pieniężnych jest, co do zasady, przekazanie przez dany podmiot (osobę) środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu (osoby). Ekonomicznym efektem czynności dokonywanych przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia jest przekazanie środków pieniężnych (w tym przypadku środków pochodzących z Unii Europejskiej oraz ewentualnie ze środków pochodzących z budżetu państwa) na rzecz Pośredników Finansowych a ostatecznie stanowiących wsparcie na rzecz Ostatecznych Odbiorców. Dzięki powierzeniu Spółce realizacji zadań w ramach Umowy Powierzenia region ma możliwość wykorzystania środków finansowych, które po ich zwróceniu przez Ostatecznych Odbiorców wrócą do regionu (ich dysponentem będzie Zarząd Województwa C) i dalej będą mogły być wykorzystywane na wspieranie społeczno-gospodarczego rozwoju regionu. Za wykonane na rzecz Województwa C usługi APR otrzymuje wynagrodzenie skalkulowane, które pokryje ponoszone przez Spółkę koszty realizacji tych usług.

Jak wynika z Państwa wyjaśnień pomiędzy opisanymi we wniosku czynnościami będzie istnieć ścisły związek przyczynowo-skutkowy. Jak bowiem Państwo wskazali czynności wykonywane w ramach Umowy Powierzenia są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów. Bez wykonania tych czynności dokonanie transferu pieniężnego nie byłoby możliwe. Bez zawarcia Umowy Powierzenia, bez otrzymania środków pieniężnych od Województwa C, bez zatwierdzenia Zasad Naboru w tym parametrów produktów przez Radę Inwestycyjną, Spółka nie posiadałaby umocowania do dokonywania tych transferów pieniężnych. Przedmiotowe czynności będą stanowić zatem elementy łącznej usługi, spełniającej szczególne oraz istotne funkcje płatności, skutkujące zmianą sytuacji finansowej i prawnej stron tej operacji. Usługi te będą zatem objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

We wniosku wskazali Państwo, że głównym przedmiotem Państwa działalności w ramach Umowy Powierzenia jest dystrybuowanie powierzonych środków, zgodnie z zasadami określonymi w Strategii Inwestycyjnej. Czynności zmierzające do odzyskania powierzonych środków będą miały miejsce w sytuacji nie wywiązywania się z umowy przez Pośredników Finansowych. Tym samym brak jest podstaw, aby zakładać konieczność podejmowania przez Państwa czynności windykacyjnych, w sytuacji należytego wywiązywania się z umowy przez Pośredników Finansowych lub odpowiednio Ostatecznych Odbiorców. Czynności podejmowane przez Państwa mają na celu odzyskanie powierzonych środków. Ponadto Spółka nie uzyskuje żadnego wynagrodzenia za ściągnięcie wierzytelności. Prowadzenie czynności windykacyjnych przez Spółkę ma charakter incydentalny, nie następuje cyklicznie, a nadto nie ma charakteru odpłatnego.

Podsumowanie

Wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy Powierzenia czynności na rzecz Województwa C, w związku z którymi Spółce należne jest Wynagrodzenie za zarządzanie (rozumiane jako koszty działalności operacyjnej ponoszone przez Państwa wraz z uwzględnieniem rozsądnego zysku), a które to czynności – jak Państwo wskazali – są niezbędne do dokonania transferów pieniężnych oraz stanowią etap niezbędny dokonywania tych transferów, są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuję ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, bądź własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia podstawy opodatkowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie