Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0114-KDIP4-3.4012.227.2025.1.APR

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania opłat z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ustalonych w decyzji Wojewody. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina A. (dalej: Gmina, Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 293/08, jest podatnikiem podatku VAT również w zakresie czynności związanych z gospodarowaniem nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa.

Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości, przed podziałem oznaczonej jako działka gruntu nr 1, o powierzchni (...) h. Nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zgodnie z Uchwałą nr (...) Rady Miejskiej A z dnia (…) r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic (...) i (...) w A.

Działka nr 1 stanowi teren oznaczony na rysunku planu symbolami:

•w części „5Z” - Dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 5Z ustala się przeznaczenie:

1)zieleń parkowa;

2)skwery;

3)obiekty infrastruktury technicznej.

•w części „3KDZ/2” - Dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem 3KDZ/2 ustala się przeznaczenie – ulice;

•w części „1UC-U” - Dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 1UC-U ustala się przeznaczenie:

1)usługi I;

2)stacje paliw;

3)infrastruktura drogowa;

4)lotniska;

5)wytwarzanie energii cieplnej;

6)obiekty infrastruktury technicznej;

7)sport i rekreacja;

•w części „4KS/1” - Dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem 4KS/1 ustala się przeznaczenie:

1)infrastruktura drogowa;

2)obiekty infrastruktury wodociągowej;

3)obiekty infrastruktury kanalizacyjnej.

Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (...) (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1286) (dalej: ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu), inwestycje w zakresie terminalu oraz inwestycje towarzyszące są celami publicznymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, na wniosek inwestora, wydaje właściwy miejscowo wojewoda. Wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu może odnosić się do całości lub części zadania inwestycyjnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu zatwierdza się podział nieruchomości. Mapy z projektami podziału nieruchomości stanowią integralną część decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu.

W myśl art. 20 ust. 6a ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, z wyjątkiem ust. 7, inwestor nabywa z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych należących w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu do Skarbu Państwa, znajdujących się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie oznaczonym w tej decyzji zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7a, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach.

Stosownie do art. 20 ust. 9 ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, opłaty z tytułu ustanowienie użytkowania wieczystego nieruchomości, o których mowa w ust. 6a, oraz opłaty z tytułu trwałego zarządu tymi nieruchomościami są naliczane i nakładane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W myśl art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami:

1.Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

2.Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

3.Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

4.Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Decyzją Wojewody A z dnia 22 grudnia 2023 r. (data ostateczności: 2 lutego 2024 r.) ustalono lokalizację inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (...), dla inwestycji pn.: „(...)”. Na podstawie powyższej decyzji m.in. zatwierdzono podział działki nr 1 o powierzchni (...) h na dwie działki, tj. działkę nr 2 o powierzchni (...) h oraz działkę nr 3 o powierzchni (...) h oraz ustalono nabycie przez Operatora (...) z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego ewidencyjnie jako działka nr 2.

Następnie decyzją z dnia 21 maja 2024 r. (data ostateczności: 11 czerwca 2024 r.) Wojewoda A orzekł o stwierdzeniu nabycia przez Operatora (...) prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat (tj. do 2123 r.) gruntu, stanowiącego własność Skarbu Państwa, oznaczonego ewidencyjnie jako działka nr 2 (która powstała z podziału działki nr 1).

Wydzielona z działki nr 1 działka nr 2 stanowi teren oznaczony symbolem 1UC-U na rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Uchwała nr (...) Rady Miejskiej A z dnia 18 kwietnia 2013 r.).

Dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 1UC-U ustalono następujące przeznaczenie:

1)usługi I;

2)stacje paliw;

3)infrastruktura drogowa;

4)lotniska;

5)wytwarzanie energii cieplnej;

6)obiekty infrastruktury technicznej;

7)sport i rekreacja.

Działka nr 2 to nieruchomość niezabudowana.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego ww. gruntu nastąpiło z mocy prawa na podstawie cytowanego powyżej art. 20 ust. 6a ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, z dniem 2 lutego 2024 r., tj. z dniem w którym decyzja Wojewody A z dnia 22 grudnia 2023 r., stała się ostateczna.

Decyzją z dnia 21 maja 2024 r. Wojewoda A zobowiązał użytkownika wieczystego (Operatora (...)) do uiszczania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, tj. pierwszej opłaty w wysokości 25% ceny nieruchomości oraz opłat rocznych w wysokości 1% ceny nieruchomości.

Opłata roczna płatna w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja z dnia 21 maja 2024 r. stała się ostateczna.

Opłaty roczne (począwszy od 2025 r.) płatne z góry w terminie do dnia 31 marca każdego roku.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi opodatkowania ww. ustanowienia użytkowania wieczystego, podatnik opodatkował otrzymaną pierwszą opłatę podstawową stawką podatku VAT - 23% i wystąpił z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Pytanie

Czy nabycie z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego działki nr 2 na zasadach opisanych we wniosku stanowi na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, tj. czy pierwsza opłata oraz kolejne opłaty roczne z tytułu prawa użytkowania wieczystego ustalone w decyzji Wojewody z dnia 21 maja 2024 r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże z uwagi na fakt, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nie nastąpiło na podstawie umowy cywilnoprawnej lecz z mocy prawa, powstała wątpliwość czy opisywana czynność podlega opodatkowaniu VAT. Z kolei art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT mówi o przeniesieniu z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, natomiast w omawianej sytuacji dochodzi do nabycia z mocy prawa prawa użytkowania wieczystego nie zaś prawa własności.

W opisywanej sprawie niezabudowany grunt (działka nr 2) został oddany z mocy prawa w użytkowanie wieczyste na realizację celu publicznego polegającego na budowie stacji pomiarowej i gazociągu przyłączeniowego, zgodnie z decyzją Wojewody A z dnia 22 grudnia 2023 r. o ustaleniu lokalizacji inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (...). Opłaty, które będzie zobowiązany uiszczać użytkownik wieczysty również zostały ustalone na podstawie decyzji Wojewody A.

Dodatkowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji Indywidualnej z dnia 24 maja 2021 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.91.2021.2.JKU w podobnej sprawie wyraził następujące stanowisko:

„Analiza przedstawionego stanu faktycznego w świetle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że pierwsza opłata oraz opłaty roczne ustalone przez Wojewodę z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa przekazanej w użytkowanie wieczyste z mocy prawa - na podstawie wydanej przez Wojewodę decyzji na podstawie art. 20 ust. 6, 8, 9 i 10 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego (...) - nie będą stanowiły, po stronie Powiatu, czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym konkretnym bowiem przypadku, Powiat nie wykonał czynności, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem pierwsza opłata i opłaty roczne, które zostaną ustalone przez Wojewodę, nie będą wiązały się z czynnością ustanowienia przez Powiat użytkowania wieczystego gruntów.

Podsumowując, pierwsza opłata z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oraz kolejne opłaty roczne z tytułu prawa użytkowania wieczystego ustalone w decyzji Wojewody (...) znak (...) z dnia 15 stycznia 2019 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy pierwsza opłata oraz kolejne opłaty roczne z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ustalone na podstawie decyzji Wojewody z dnia 21 maja 2024 r. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nabycie z mocy prawa prawa użytkowania wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przy czym na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Co do zasady dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Aby dana czynność (dostawa towarów) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy tą dostawą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za konkretną dostawę dokonaną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Według art. 232 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Na mocy art. 232 § 2 Kodeksu cywilnego:

W wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego:

W granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego:

Wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1145 ze zm.):

1.Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

Na podstawie art. 72 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Stawka procentowa pierwszej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego wynosi od 15% do 25% ceny nieruchomości gruntowej.

Stosownie do art. 72 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami:

Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, i wynosi za nieruchomości gruntowe oddane na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej i innych celów publicznych oraz działalność sportową - 1% ceny.

Jak wynika z powołanych przepisów oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną. Ustawodawca przewidział w tym zakresie dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłaty roczne. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Z cytowanych przepisów należy wywnioskować, że w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada zatem we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

Na podstawie art. 5 ust. 1-4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (...) (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1286 ze zm.), zwanej dalej ustawą o inwestycjach:

1.Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, na wniosek inwestora, wydaje właściwy miejscowo wojewoda. Wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu może odnosić się do całości lub części zadania inwestycyjnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2.

2.Wojewoda wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu do tej części inwestycji w zakresie terminalu realizowanej przez danego inwestora, która jest zlokalizowana na obszarze danego województwa.

3.Organem wyższego stopnia w stosunku do wojewody w sprawach lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu jest minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.

4.Wojewoda niezwłocznie zawiadamia organ wyższego stopnia o złożeniu wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu oraz o wydaniu takiej decyzji.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 9 i 9a) ustawy o inwestycjach:

Wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu zawiera:

9)wskazanie nieruchomości, w stosunku do których decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu ma wywołać skutek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 i 6.

9a) wskazanie nieruchomości, w stosunku do których decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu ma wywołać skutek, o którym mowa w art. 20 ust. 6a.

Na mocy art. 20 ust. 3 ustawy o inwestycjach:

Nieruchomości znajdujące się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie oznaczonym w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7, stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu stała się ostateczna, za odszkodowaniem.

Według art. 20 ust. 6 ustawy o inwestycjach:

Z zastrzeżeniem ust. 7, inwestor nabywa z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, określonych w ust. 3, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach.

Na podstawie art. 20 ust. 6a ustawy o inwestycjach:

Z wyjątkiem ust. 7, inwestor nabywa z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych należących w dniu złożenia wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie terminalu do Skarbu Państwa, znajdujących się w liniach rozgraniczających teren inwestycji w zakresie oznaczonym w tej decyzji zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7a, oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Są Państwo podatnikiem podatku VAT również w zakresie czynności związanych z gospodarowaniem nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa. Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości, przed podziałem oznaczonej jako działka gruntu nr 1, o powierzchni (...) ha.

Decyzją Wojewody A z 22 grudnia 2023 r. (data ostateczności: 2 lutego 2024 r.) ustalono lokalizację inwestycji towarzyszącej inwestycji w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w (...), dla inwestycji pn.: „(...)”. Na podstawie powyższej decyzji m.in. zatwierdzono podział działki nr 1 o powierzchni (...) ha na dwie działki, tj. działkę nr 2 o powierzchni (...) ha oraz działkę nr 3 o powierzchni (...) ha oraz ustalono nabycie przez Operatora (...) z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego gruntu oznaczonego ewidencyjnie jako działka nr 2.

Następnie decyzją z 21 maja 2024 r. (data ostateczności: 11 czerwca 2024 r.) Wojewoda A orzekł o stwierdzeniu nabycia przez Operatora (...) prawa użytkowania wieczystego na okres 99 lat (tj. do 2123 r.) gruntu, stanowiącego własność Skarbu Państwa, oznaczonego ewidencyjnie jako działka nr 2 (która powstała z podziału działki nr 1).

Nabycie prawa użytkowania wieczystego ww. gruntu nastąpiło z mocy prawa na podstawie art. 20 ust. 6a ustawy o inwestycjach w zakresie terminalu, z dniem 2 lutego 2024 r., tj. z dniem w którym decyzja Wojewody A z 22 grudnia 2023 r., stała się ostateczna.

Decyzją z 21 maja 2024 r. Wojewoda A zobowiązał użytkownika wieczystego (Operatora (...)) do uiszczania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, tj. pierwszej opłaty w wysokości 25% ceny nieruchomości oraz opłat rocznych w wysokości 1% ceny nieruchomości. Opłata roczna płatna w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja z 21 maja 2024 r. stała się ostateczna. Opłaty roczne (począwszy od 2025 r.) płatne z góry w terminie do 31 marca każdego roku.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy nabycie przez Operatora (...) z mocy prawa, prawa użytkowania wieczystego działki nr 2 na zasadach opisanych we wniosku stanowi na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a więc czy pierwsza opłata oraz kolejne opłaty roczne z tytułu prawa użytkowania wieczystego ustalone w decyzji Wojewody z 21 maja 2024 r. podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie pierwsza opłata oraz opłaty roczne ustalone przez Wojewodę z tytułu przekazania Operatorowi (...) nieruchomości Skarbu Państwa w użytkowanie wieczyste z mocy prawa – na podstawie wydanej przez Wojewodę decyzji - nie stanowią, po Państwa stronie, czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym konkretnym przypadku, nie wykonują Państwo czynności, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem pierwsza opłata i opłaty roczne, które zostały ustalone przez Wojewodę, nie wiążą się z czynnością ustanowienia przez Państwa użytkowania wieczystego gruntów.

Tym samym, pierwsza opłata oraz kolejne opłaty roczne z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego ustalone w decyzji Wojewody z 21 maja 2024 r. nie stanowią wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie interpretacja nie wywołuje żadnych skutków prawnopodatkowych po stronie Województwa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie