Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 maja 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...) i jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy („Grupa”), która posiada ugruntowaną pozycję na rynku produkcji (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej także: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: „Kontrahenci”). Spółka dokonuje na ich rzecz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podali go Spółce.

W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku, miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Informacje o dokonywanych WDT Spółka wykazywać będzie w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących.

Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, będzie gromadzić dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

W szczególności, do każdej dostawy Spółka posiada fakturę dokumentującą dokonaną dostawę towarów, na której wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów). Zazwyczaj Spółka posiada do każdej dostawy kopię międzynarodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od przewoźnika. Mogą zdarzyć się jednak przypadki, w których Spółka nie będzie posiadała tego dokumentu (albo uzyska go dopiero kilka miesięcy po dostawie). W związku z tym Wnioskodawca gromadzić będzie dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (różnego rodzaju - zarówno dowody wymienione wprost w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak i takie niewymienione wprost w przepisach), np.

• szczegółową listę nadanych przesyłek, z wyszczególnieniem numerów zamówień oraz adresatów,
• raport od przewoźnika w formie pliku elektronicznego, potwierdzający dostawę przesyłek do nabywców, zawierający w szczególności: numery zamówień, nazwy i adresy dostawy) oraz daty dostawy,
• dokumenty potwierdzające zapłatę za towar przez nabywcę (wyciągi bankowe),
• korespondencję e-mail,
• oświadczenie Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem dokonanych w danym okresie WDT.

Z uwagi na znaczną liczbę dostaw Grupa, do której należy Spółka wdrożyła system elektroniczny (tzw. monitor POD), w którym będą generowane automatycznie lub manualnie kopie dowodów dostawy, tzw. POD (Proof of Delivery). System będzie miał zastosowanie zarówno w ramach procesów wewnątrzgrupowych oraz dla klientów zewnętrznych.

POD (Proof of Delivery) zawierał będzie informacje o odbiorcy, jego numerze VAT, numerze dostawy, numerze faktury, miejscu i miesiącu dostawy oraz ilości i nazwie towarów. Dokument miał swój indywidualny numer, datę wydania i będzie zatytułowany „Certification of entry of the object of an intra-Community supply into another EU Member State” (tłumaczenie: Poświadczenie wprowadzenia przedmiotu dostawy wewnątrzwspólnotowej do innego państwa członkowskiego UE). POD zawierał będzie również oświadczenia następującej treści: „I as the customer hereby certify my receipt/the entry of the listed objects of an Intra-Community supply in the assigned month and the place as stated in above section” (tłumaczenie: Ja, jako klient, niniejszym potwierdzam odbiór/wprowadzenie wymienionych przedmiotów dostawy wewnątrzwspólnotowej w wyznaczonym miesiącu i miejscu, jak podano w powyższej sekcji”) oraz „Confirmed through data sent by customer („Potwierdzone danymi przesłanymi przez klienta”). POD zastąpi dotychczasowo zbierane oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem dokonanych w danym okresie WDT. Dokument ten będzie powstawał w formacie elektronicznym i będzie pojawiał się w systemie Kontrahentowi, który – po otrzymaniu dostaw wykazanych w dokumencie – elektronicznie potwierdzi ich faktyczne otrzymanie.

Od strony technicznej, każda faktura kwalifikująca się do POD będzie przenoszona do systemu elektronicznego, z dedykowanym statusem umożliwiającym użytkownikowi sprawdzenie czy do danej dostawy pojawił się już dowód dostawy, czy nie, to znaczy:

• Status czerwony – brak POD
• Status żółty – w oczekiwaniu na odpowiedź od klienta
• Status zielony – Spółka posiada już dowód doręczenia (potwierdzony elektronicznie lub przesłany ręcznie).

Docelowo POD zastąpi dotychczasowy proces, w którym Kontrahenci otrzymywali podobny dokument poprzez e-mail, drukowali go, opatrzyli podpisem (własnoręcznym lub elektronicznym), a następnie odsyłali Spółce jego skan w formie załącznika do wiadomości e-mail. W nowym systemie, POD może być generowany automatycznie (dla klientów korzystających z integracji (...) – wewnątrzgrupowych i w ramach samofakturowania (...)) lub manualnie (dla klientów zewnętrznych niekorzystających z integracji systemu (...)), warianty opisano szczegółowo niżej.

Możliwe warianty:

A.Proces automatyczny dla klientów wewnątrzgrupowych (Inter/Intra Company):

W przypadku klientów wewnątrzgrupowych dokumenty POD generowane będą automatycznie na podstawie poprawnych danych dotyczących ilości, miesiąca i miejsca odbioru towarów.

System sam zweryfikuje dane, a w przypadku zgodności wygenerowany zostanie podpisany certyfikat (GR - Goods Receipt). Jeśli zgadzają się ilości, miesiąc i miejsce odbioru towaru, na tej podstawie system wygeneruje POD.

W przypadku jakichkolwiek błędów czy niezgodności ww. danych, automatyczne generowanie będzie blokowane, to znaczy w razie błędu system nie wystawi POD.

Użytkownicy jedynie monitorują czy automatyczny proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie automatycznego procesu

B.Proces automatyczny dla klientów (...) (samofakturowanie):

W przypadku klientów objętych (...) (samofakturowaniem), POD będzie generowany automatycznie na podstawie danych EDI przesyłanych przez klientów.

Wymagana będzie zgodność ilości, daty i miejsca odbioru.

W przypadku jakichkolwiek niezgodności ww. danych, automatyczne generowanie będzie blokowane, to znaczy w razie błędu system nie wystawi POD.

Użytkownicy jedynie monitorują czy automatyczny proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie automatycznego procesu.

C.Proces manualny dla klientów zewnętrznych:

Na bieżąco aktualizowana jest baza adresów e-mailowych do klientów z podziałem na daną spółkę.

Z poziomu monitora POD na podpięty adres e-mailowy wysyłane są pdf-y certyfikatów, które podpisane z pieczątką powinny wrócić na skrzynkę email osoby, która wygenerowała taki certyfikat; wraz z wygenerowanym załącznikiem wysyłana jest również informacja do klienta nt. implementacji procesu POD.

Klient zobowiązany jest do odesłania podpisanego i opieczętowanego dokumentu.

Użytkownicy jedynie monitorują czy proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie procesu manualnego.

Spółka nie planuje drukować wszystkich POD, będą one jednak archiwizowane w systemie elektronicznym.

Po pełnym wdrożeniu nowego systemu możliwa jest sytuacja, w której Spółka w odniesieniu do dokonanej dostawy WDT będzie w posiadaniu wyłącznie: (i) faktury dokumentującej dostawę WDT na której wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów) oraz (ii) elektronicznego potwierdzenia odbioru określonych towarów przez Kontrahenta (POD) w jednym z powyższych trzech wariantów.

Pytanie

Czy opisane dokumenty POD (Proof of Delivery), generowane automatycznie lub manualnie w ramach procesów wewnątrzgrupowych oraz dla klientów zewnętrznych, dokumentujące dokonanie dostawy WDT, spełniają wymogi określone w art. 42 ustawy o VAT i tym samym wraz z fakturą, tak zgromadzona dokumentacja przez Wnioskodawcę przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej w podatku VAT za dany okres rozliczeniowy, umożliwia Wnioskodawcy zastosowanie stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy POD (Proof of Delivery), generowany automatycznie lub manualnie w ramach procesów wewnątrzgrupowych oraz dla klientów zewnętrznych, może stanowić dowód uprawniający do zastosowania stawki 0% VAT przy WDT, zgodnie z art. 42 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

1.Uwagi ogólne

a)Warunki zastosowania dla WDT stawki 0% VAT

Transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT (tzw. zwolnienie z prawem do odliczenia). Art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku, tj.: „(...)

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11) „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Jak zostało podniesione w opisie sprawy, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, będą przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka bowiem dokonuje i zamierza dokonywać dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), którzy podadzą go Spółce, a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Spółka spełniać będzie również warunek, o którym mowa w dodanym z dniem 1 lipca 2020 r. do ustawy o VAT art. 42 ust. 1a, tj. będzie składała prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące VAT-UE.

Tym samym, kluczowym warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do ww. treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

b)Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dowodami, są:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

‒jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego.

Artykuł 42 ust. 4 ustawy o VAT modyfikuje ww. warunki dla przypadków, gdy wywóz towarów dokonywany jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy. Jak jednak zostało wyżej wskazane, sytuacje takie nie występują w przypadku Spółki.

Spółka zaznacza, że zgodnie z dominującym w praktyce i orzecznictwie podejściem posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie również specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Przedstawioną tezę potwierdził, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA, w której organ wskazał, że „w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty wymienione w ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty (na co wskazuje zwrot „w szczególności”), co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami. Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się w zasadzie zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

c)Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną

W opinii Spółki, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Spółce przesłane w formie elektronicznej. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR) stwierdził, że „Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (...) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.614.2017.3.IT) stwierdził, że „Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”.
• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) wskazał, iż „zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodabniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej, skanem czy faxem”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-484/13-4/JK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2014 r. (sygn. ITPP3/443-98/14/MD), interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS) oraz z dnia 18 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-856/14-4/IR).

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki, w przypadku otrzymywania przez nią drogą elektroniczną dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego, będą one stanowić dowód, o którym mowa odpowiednio w art. 42 ust. 3 lub ust. 11 ustawy o VAT.

2.Analiza dokumentacji posiadanej przez Spółkę

Jak wynika z przedstawionych przez Spółkę wariantów dokumentacji WDT, Spółka będzie każdorazowo posiadać fakturę (lub jej kopię) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W niektórych przypadkach Spółka posiadać będzie również podpisany przez odbiorcę towaru list CMR. Mogą zdarzyć się jednak przypadki, w których Spółka nie będzie posiadała tego dokumentu - w związku z tym Wnioskodawca zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (różnego rodzaju - zarówno dowody wymienione wprost w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak i takie niewymienione wprost w przepisach - w zależności od danego wariantu opisanego powyżej).

W ocenie Spółki, posiadane przez nią dokumenty, w przypadku każdego z przedstawionych Wariantów, będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego państwa UE.

Mając natomiast na uwadze przywołaną powyżej uchwałę NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie (np. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) razem z innymi dokumentami (mogą to być dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub też inne dowody), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Wobec tego Spółka w szczególności wskazuje, że jej zdaniem brak w niektórych sytuacjach podpisanego przez odbiorcę listu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli będzie ona dysponowała dodatkową dokumentacją, łącznie jednoznacznie potwierdzającą dostawę towarów do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W dyskutowanym wariancie, Spółka będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku - Spółka nie będzie natomiast posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR podpisanego przez odbiorcę. W związku z tym, że w ocenie Spółki dokument ten nie spełnia samodzielnie wymogów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka uzupełni swoją dokumentację innym dowodem potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego (innego niż terytorium kraju) - tj. potwierdzeniem odbioru określonych towarów przez Kontrahenta. Potwierdzenie to może przybrać formę POD.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, POD będzie zawierać oświadczenie Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem dokonanych w danym okresie WDT. Na dokumencie POD znajdą się dane pozwalające na identyfikację konkretnych dostaw, tj. dane odbiorcy, numer VAT odbiorcy, numer faktury, numer dostawy, miejsce dostawy, miesiąc dostawy, specyfikacja (ilość i nazwa towaru objętego dostawą). Dokument miał swój indywidualny numer, datę wydania i będzie zatytułowany „Certification of entry of the object of an intra-Community supply into another EU Member State” (tłumaczenie: Poświadczenie wprowadzenia przedmiotu dostawy wewnątrzwspólnotowej do innego państwa członkowskiego UE). POD zastąpi dotychczasowo zbierane oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem dokonanych w danym okresie WDT.

W przypadku dostaw wewnątrzgrupowych lub opartych na samofakturowaniu, dokument ten będzie powstawał w formacie elektronicznym i będzie pojawiał się w systemie Kontrahentowi, który – po otrzymaniu dostaw wykazanych w dokumencie – elektronicznie potwierdzi ich faktyczne otrzymanie.

W przypadku klientów zewnętrznych z niezintegrowanym systemem EDI, dokument ten system będzie przygotowywał w formacie elektronicznym i przesyłał Kontrahentowi, który - po otrzymaniu dostaw wykazanych w dokumencie - wydrukuje go, opatrzy pieczątką i podpisem (własnoręcznym lub elektronicznym), a następnie odeśle Spółce jego skan w formie załącznika do wiadomości e-mail.

Co istotne, użytkownicy systemu (zarówno ze strony Spółki, Grupy i Kontrahenta) będą jedynie monitorować czy proces działa prawidłowo; żaden użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie procesu automatycznego i procesu manualnego.

Spółka stoi na stanowisku, że dokument POD jednoznacznie potwierdza dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Otrzymanie wyraźnego oświadczenia Kontrahenta będzie stanowić bowiem formę aktywnego potwierdzenia odbioru przez niego towarów w innym państwie członkowskim.

Również podpisanie i opatrzenie pieczątką przez Kontrahenta dowodu dostawy w procesie manualnym, na którym znajdują się dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikacja towarów będących przedmiotem dostawy, należy uznać za złożenie przez niego oświadczenia o odbiorze towarów będących przedmiotem WDT na terytorium innego państwa UE. Spółka pragnie podkreślić, że jest stanowisko znajduje poparcie m.in. w następujących pismach organów podatkowych:

• W interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta” będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
• W interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2017 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Spółki, zgodnie z którym dokumentacja WDT w postaci: (i) kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz (ii) otrzymanego drogą elektroniczną zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów zawierającego wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, będącego oświadczeniem, iż towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, podpisanym przez osobę upoważniona przez Nabywcę - jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% do WDT.
• W interpretacji indywidualnej z 6 marca 2020 r. znak: 0113-KDIPT1-2.4012.735.2019.2.KT, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „dokument WZ podpisany przez: (i) Spółkę, zawierający informację, że wskazane w nim Towary zostały wydane z magazynu, w tym m.in. informację odnośnie ilości i rodzaju wydanego Towaru z magazynu oraz (ii) zagraniczny magazyn odbierający Towary po ich dostarczeniu (tj. magazyn należący do Nabywcy lub obsługiwany przez podmiot trzeci)” potwierdza wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

3.Uwagi dot. tzw. pakietu Quick Fixes

Dodatkowo należy podkreślić, że celem usprawnienia funkcjonowania wspólnego systemu VAT w zakresie transakcji transgranicznych, Unia Europejska opracowała pakiet zmian zwanych zbiorczo „Quick Fixes”. Składają się nań następujące akty prawne:

• Dyrektywa - termin jej implementacji to 1 stycznia 2020 r., jednakże w Polsce nastąpiło to dopiero z dniem 1 lipca 2020 r.; zmiany z niej wynikające, które mają znaczenie dla niniejszego wniosku (modyfikacja brzmienia art. 42 ust. 1 pkt 1, nowy art. 42 ust. 1a), są omawiane w innych częściach wniosku niż niniejsza;
• Rozporządzenie - wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane w polskim porządku prawnym od dnia 1 stycznia 2020 r. Wprowadza ono m.in. domniemanie, że WDT zostało dokonane w wypadku, gdy podatnik posiadać będzie wskazane w nim expressis verbis dokumenty.

Implementacja tych przepisów nastąpiła również w innych państwa członkowskich, w których działają spółki z Grupy. Wdrożenie w Grupie systemu POD jest jednym z kroków wynikających z potrzeby dostosowania się wynikającego z tych przepisów obowiązku przedstawienia dowodu na zwolnienie z podatku VAT fakturowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Zgodnie z Rozporządzeniem, domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w przypadku gdy podatnik dokonujący WDT posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Dokumenty uprawniające do skorzystania z ww. domniemania można podzielić zasadniczo na dwie grupy:

• grupa A: dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
• grupa B: polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów; dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia; poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

W przypadku, gdy transport organizuje sprzedawca (towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz), do skorzystania z domniemania wystarczające jest posiadanie dwóch dowodów z grupy A wydanych przez dwie różne strony, niezależne od siebie, od sprzedawcy i od nabywcy, albo też jednego dowodu z grupy A i jednego dowodu z grupy B (również wydanych przez dwie różne strony, niezależne od siebie, od sprzedawcy i od nabywcy).

W sytuacji, gdy za transport odpowiada nabywca (towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz), poza posiadaniem ww. dowodów (tj. dwóch dowodów z grupy A, lub jednego dowodu z grupy A i jednego dowodu z grupy B), sprzedawca dla zastosowania stawki 0% posiadać musi również pisemne oświadczenie nabywcy, że towary zostały przetransportowane, wskazujące państwo UE przeznaczenia towarów (zawierające elementy określone w Rozporządzeniu). Oświadczenie takie powinno być dostarczone sprzedawcy do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Spółka wskazuje jednak, że w jej ocenie brak posiadania przez Spółkę dokumentacji, o której mowa w Rozporządzeniu, nie powoduje że nie jest ona uprawniona do zastosowania stawki 0% przy WDT. Spółka spełnia bowiem warunki dokumentacyjne zgodnie z przepisami polskiej ustawy o VAT (o czym była mowa powyżej).

Zdaniem Spółki metody dokumentacji WDT, które zamierza stosować w celu opodatkowania stawką 0% VAT, nie stoją w sprzeczności z Rozporządzeniem. Zawarte w tym akcie prawnym regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie wzruszalne domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między krajami UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Domniemanie to nie wyłącza jednak możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, które są zgodne z ustawą o VAT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w:

• treści komunikatu zamieszczonego na stronie internetowej Ministerstwa Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r., dotyczącego skutków prawnych opóźnienia w implementacji pakietu „Quick Fixes” i sposobu postępowania w okresie przejściowym (dostęp 3 września 2020 r.: https://www.gov.pl/web/ finanse/implementacja-dyrektywy- 20181910-dot-tzw-pakietu-quick-fixes): „Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.”
• uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wdrażającej postanowienia Dyrektywy „Quick Fixes” (ustawa z dnia 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw; Dz. U. z 2020 r. poz. 1106): „Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama, jak obecnie.”;
• treści wyjaśnień do pakietu „Quick Fixes” opublikowanych przez Dyrekcję Generalną Komisji Europejskiej ds. Opodatkowania i Unii Celnej (DG TAXUD) (dostęp 3 września 2020 r.: https://ec.europa.eu/taxation_customs/sites/taxation/files/explanatory_notes_2020_quick_fixes_pl.pdf): „Państwa członkowskie mają obowiązek stosowania art. 45a rozporządzenia wykonawczego. Oznacza to, że jeżeli warunki określone w tym przepisie są spełnione, dostawca będzie mógł skorzystać z odpowiedniego domniemania. Państwa członkowskie mają również możliwość określenia w swoich krajowych przepisach w dziedzinie VAT innych domniemań dotyczących dowodu transportu, które mogą pozostawiać więcej swobody niż domniemanie przewidziane w art. 45a RW. W takim przypadku dostawca mógłby skorzystać z domniemań określonych w art. 45a RW lub domniemań w krajowych przepisach dotyczących VAT, o ile spełnione są odpowiednie warunki. W tym względzie istniejące krajowe przepisy dotyczące VAT, w których określono warunki dotyczące dowodu transportu dające więcej swobody niż warunki przewidziane w art. 45a RW, mogą być nadal stosowane.”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lutego 2020 r. o sygn. 0112-KDIL1- 3.4012.522.2019.1.AKR;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.50.2020.1.PJ;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 sierpnia 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-1.4012.281.2020.1.IZ.

Mając na względzie przedstawioną argumentację, Spółka stoi na stanowisku, iż wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów udokumentowane w pytaniu powinny być opodatkowane stawką 0% VAT.

Spółka pragnie dodatkowo wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 sierpnia 2021 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.265.2021.1.PC, w której opisano sytuację podobną do tej przedstawionej w niniejszym wniosku i w której uznano stanowisko podatnika za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka jest spółką kapitałową mającą siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...) i jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy, która posiada ugruntowaną pozycję na rynku produkcji (...). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej, zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej. Spółka dokonuje na ich rzecz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podali go Spółce. W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku, miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Informacje o dokonywanych WDT Spółka wykazywać będzie w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących. Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, będzie gromadzić dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska. W szczególności, do każdej dostawy Spółka posiada fakturę dokumentującą dokonaną dostawę towarów, na której wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów). Zazwyczaj Spółka posiada do każdej dostawy kopię międzynarodowego listu przewozowego CMR otrzymanego od przewoźnika. Mogą zdarzyć się jednak przypadki, w których Spółka nie będzie posiadała tego dokumentu (albo uzyska go dopiero kilka miesięcy po dostawie). W związku z tym Wnioskodawca gromadzić będzie dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Z uwagi na znaczną liczbę dostaw Grupa, do której należy Spółka wdrożyła system elektroniczny (tzw. monitor POD), w którym będą generowane automatycznie lub manualnie kopie dowodów dostawy, tzw. POD (Proof of Delivery). System będzie miał zastosowanie zarówno w ramach procesów wewnątrzgrupowych oraz dla klientów zewnętrznych. POD (Proof of Delivery) zawierał będzie informacje o odbiorcy, jego numerze VAT, numerze dostawy, numerze faktury, miejscu i miesiącu dostawy oraz ilości i nazwie towarów. Dokument miał swój indywidualny numer, datę wydania i będzie zatytułowany „Certification of entry of the object of an intra-Community supply into another EU Member State” (tłumaczenie: Poświadczenie wprowadzenia przedmiotu dostawy wewnątrzwspólnotowej do innego państwa członkowskiego UE). POD zawierał będzie również oświadczenia następującej treści: „I as the customer hereby certify my receipt/the entry of the listed objects of an Intra-Community supply in the assigned month and the place as stated in above section” (tłumaczenie: Ja, jako klient, niniejszym potwierdzam odbiór/wprowadzenie wymienionych przedmiotów dostawy wewnątrzwspólnotowej w wyznaczonym miesiącu i miejscu, jak podano w powyższej sekcji”) oraz „Confirmed through data sent by customer („Potwierdzone danymi przesłanymi przez klienta”). POD zastąpi dotychczasowo zbierane oświadczenia Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem dokonanych w danym okresie WDT. Dokument ten będzie powstawał w formacie elektronicznym i będzie pojawiał się w systemie Kontrahentowi, który – po otrzymaniu dostaw wykazanych w dokumencie – elektronicznie potwierdzi ich faktyczne otrzymanie. Od strony technicznej, każda faktura kwalifikująca się do POD będzie przenoszona do systemu elektronicznego, z dedykowanym statusem umożliwiającym użytkownikowi sprawdzenie czy do danej dostawy pojawił się już dowód dostawy. Docelowo POD zastąpi dotychczasowy proces, w którym Kontrahenci otrzymywali podobny dokument poprzez e-mail, drukowali go, opatrzyli podpisem (własnoręcznym lub elektronicznym), a następnie odsyłali Spółce jego skan w formie załącznika do wiadomości e-mail. W nowym systemie, POD może być generowany automatycznie (dla klientów korzystających z integracji (...) – wewnątrzgrupowych i w ramach samofakturowania (...)) lub manualnie (dla klientów zewnętrznych niekorzystających z integracji systemu (...)), warianty opisano szczegółowo niżej.

Możliwe warianty:

A.Proces automatyczny dla klientów wewnątrzgrupowych (Inter/Intra Company):

W przypadku klientów wewnątrzgrupowych dokumenty POD generowane będą automatycznie na podstawie poprawnych danych dotyczących ilości, miesiąca i miejsca odbioru towarów. System sam zweryfikuje dane, a w przypadku zgodności wygenerowany zostanie podpisany certyfikat (GR - Goods Receipt). Jeśli zgadzają się ilości, miesiąc i miejsce odbioru towaru, na tej podstawie system wygeneruje POD. W przypadku jakichkolwiek błędów czy niezgodności ww. danych, automatyczne generowanie będzie blokowane, to znaczy w razie błędu system nie wystawi POD. Użytkownicy jedynie monitorują czy automatyczny proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie automatycznego procesu

B.Proces automatyczny dla klientów (...) (samofakturowanie):

W przypadku klientów objętych (...) (samofakturowaniem), POD będzie generowany automatycznie na podstawie danych EDI przesyłanych przez klientów. Wymagana będzie zgodność ilości, daty i miejsca odbioru. W przypadku jakichkolwiek niezgodności ww. danych, automatyczne generowanie będzie blokowane, to znaczy w razie błędu system nie wystawi POD. Użytkownicy jedynie monitorują czy automatyczny proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie automatycznego procesu.

C.Proces manualny dla klientów zewnętrznych:

Na bieżąco aktualizowana jest baza adresów e-mailowych do klientów z podziałem na daną spółkę. Z poziomu monitora POD na podpięty adres e-mailowy wysyłane są pdf-y certyfikatów, które podpisane z pieczątką powinny wrócić na skrzynkę email osoby, która wygenerowała taki certyfikat; wraz z wygenerowanym załącznikiem wysyłana jest również informacja do klienta nt. implementacji procesu POD. Klient zobowiązany jest do odesłania podpisanego i opieczętowanego dokumentu. Użytkownicy jedynie monitorują czy proces działa prawidłowo; użytkownik nie może modyfikować żadnych danych w żadnym momencie procesu manualnego.

Spółka nie planuje drukować wszystkich POD, będą one jednak archiwizowane w systemie elektronicznym.

Po pełnym wdrożeniu nowego systemu możliwa jest sytuacja, w której Spółka w odniesieniu do dokonanej dostawy WDT będzie w posiadaniu wyłącznie: (i) faktury dokumentującej dostawę WDT na której wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów) oraz (ii) elektronicznego potwierdzenia odbioru określonych towarów przez Kontrahenta (POD) w jednym z powyższych trzech wariantów.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy opisane dokumenty POD (Proof of Delivery), generowane automatycznie lub manualnie w ramach procesów wewnątrzgrupowych oraz dla klientów zewnętrznych, dokumentujących dokonanie dostawy WDT, spełniają wymogi określone w art. 42 ustawy o VAT i tym samym wraz z fakturą umożliwiają Wnioskodawcy zastosowanie stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że w myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że posiadacie Państwo dowody w postaci: faktury dokumentującej dostawę WDT na której wskazano dane, które powinny zawierać specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów) oraz elektroniczne potwierdzenie odbioru określonych towarów przez Kontrahenta (POD). POD zawiera informacje o odbiorcy, nr dostawy, nr faktury, miejsce i miesiąc dostawy oraz ilość i nazwa towarów. POD zawiera również oświadczenie potwierdzające odbiór towarów w wyznaczonym miejscu. POD może być generowany automatycznie (dla klientów korzystających z integracji (...) – wewnątrzgrupowych i w ramach samofakturowania) lub manualnie (dla klientów zewnętrznych niekorzystających z integracji systemu (...)).

Zatem powyższa dokumentacja generowana automatycznie lub manualnie w związku z dokonywanymi wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów do Kontrahentów, którzy – jak wynika z treści wniosku - posiadają właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez właściwe państwo członkowskie, stanowią dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji upoważniają Państwa (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Zatem Państwa stanowisko, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informuję, że wydając interpretację nie przeprowadzam postępowania dowodowego i opieram się wyłącznie na elementach stanu przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.