Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT kosztów wysyłki związanych ze sprzedażą towarów, nie ujmowania tych kosztów na fakturach oraz zamieszczenie na fakturze dodatkowej adnotacji. Uzupełnił go Pan pismem z 29 kwietnia 2025 r. oraz pismami z 29 maja 2025 r. i 5 czerwca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W związku z planowanym wznowieniem jednoosobowej działalności gospodarczej, zwraca się Pan z prośbą o potwierdzenie prawidłowości praktyki podatkowej w zakresie opodatkowania środków pieniężnych przekazywanych przez klientów na poczet kosztów dostawy towaru.

Prowadzona działalność obejmuje sprzedaż internetową (...), dystrybuowanych wyłącznie za pośrednictwem platform sprzedażowych oraz sklepu internetowego.

Działalność opodatkowana jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z zastosowaniem stawek 3%, 5,5% oraz 8,5%, w zależności od charakteru świadczonej usługi lub rodzaju sprzedawanego towaru.​ Każda transakcja jest ewidencjonowana w księgach rachunkowych (dowody wewnętrzne oraz ewidencja przychodów).

Jednocześnie korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT w związku z nieprzekroczeniem limitu przychodów uprawniających do takiego zwolnienia.​

Klient składa zamówienie poprzez sklep internetowy lub portal sprzedażowy otrzymując unikalny numer zamówienia. Po jego złożeniu dokonuje płatności na wskazany rachunek bankowy, obejmującej cenę towaru powiększoną o koszt dostawy. Na etapie składania zamówienia klient ma możliwość wyboru odbioru osobistego lub skorzystania z usług firmy kurierskiej. Koszty dostawy są jasno określone na stronie oferty, a ich wysokość zależy od wybranej metody doręczenia (kurier, odbiór w punkcie, automaty paczkowe).

Zarówno sprzedający, jak i klient mają świadomość, która firma przewozowa realizuje usługę oraz znają dokładne koszty transportu. Opłaty te są równe lub niższe od kwoty faktycznie pobieranej przez przewoźnika. W niektórych przypadkach przesyłka może być darmowa.

Zakup jest jednoznaczny z akceptacją regulaminu sklepu. W regulaminie zawarty jest następujący zapis o pełnej treści: „Nabywca, jako strona umowy sprzedaży, składając ofertę kupna, udziela Sprzedającemu jednorazowego pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu i na jego koszt umowy z wybraną firmą kurierską w celu doręczenia zakupionego towaru. Środki przekazane na ten cel nie stanowią przychodu ani dodatkowego dochodu Sprzedającego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). Pełnomocnictwo to służy wyłącznie optymalizacji kosztów dostawy i nie wiąże się z żadnym dodatkowym obciążeniem finansowym dla Kupującego. Nie zwalnia ono Sprzedającego z odpowiedzialności wynikającej z przepisów prawa konsumenckiego. Kwota należna z tytułu dostawy odpowiada rzeczywistym kosztom przesyłki lub jest zaokrąglana na korzyść klienta.” Akceptacja regulaminu jest obowiązkowa w celu finalizacji transakcji.

Doprecyzowanie i uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Udzielone pełnomocnictwo upoważnia Pana do zawarcia umowy o świadczenie usług pocztowych/kurierskich w imieniu i na rachunek kupującego. Kupujący składając zamówienie i akceptując regulamin sklepu, udziela automatycznego, jednorazowego pełnomocnictwa, którym upoważnia Pana do zawarcia umowy z firmą kurierską w Jego imieniu i na Jego rachunek.

Zawrze Pan umowy z firmami przewozowymi, w ramach których realizowane będą dostawy. Klient sam wybiera proponowane przez Pana firmy przewozowe i z góry wie, z którą firmą zawarta będzie umowa.

Będzie Pan prowadził ewidencję dotyczącą otrzymanych od kupującego środków pieniężnych poniesionych w imieniu i na rzecz kupującego na pokrycie kosztów przesyłki zakupionego towaru. Będzie prowadzona odrębna ewidencja środków otrzymanych na pokrycie kosztów przesyłki, które są przekazywane firmie kurierskiej.

Część pytania nr 1, pytanie nr 2 oraz pytanie nr 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku

1.Czy środki pieniężne przekazywane na rachunek bankowy w celu opłacenia kosztów przesyłki w imieniu klienta nie są wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT?

2.Czy w sytuacji, gdy klient poprzez pełnomocnictwo ponosi koszty przesyłki, wpłacone środki na pokrycie tych kosztów nie są ujmowane w dowodach sprzedaży (faktura) — ani w osobnej rubryce, ani jako suma (towar + dostawa)?

3.Czy dopuszczalne oraz zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego będzie zamieszczenie w opisie faktury następującej adnotacji: „Na podstawie umowy sprzedaży oraz udzielonego automatycznego pełnomocnictwa do zawarcia jednorazowej umowy na świadczenie usługi dostawy z firmą przewozową, przekazane zostały dodatkowe środki w kwocie (TUTAJ KWOTA KOSZTÓW PRZESYŁKI) zł, stanowiące koszt po stronie klienta, związany z dostawą produktu. Wskazana kwota nie stanowi przychodu dla sprzedającego, natomiast stanowi koszt poniesiony dla kupującego.”?

Pana stanowisko w sprawie do części pytania nr 1, pytania nr 2 oraz przeformułowanego w uzupełnieniu do wniosku pytania nr 3

W Pana ocenie:

1.Koszt przesyłki towaru ponoszony jest przez klienta, który – akceptując regulamin sklepu – udziela jednorazowego pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu i na jego koszt umowy z firmą przewozową. W związku z powyższym, środki otrzymane tytułem kosztów dostawy nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 oraz ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT.

Dotychczasowe interpretacje podobnych sytuacji wydają się wskazywać na prawidłowość Pana założeń: 0112-KDIL3.4012.320.2023.2.MC, IPTPB1/4511-572/15-2/ASZ, IPTPB1/415-502/14-2/SJ, IBPB1/1/4511-225/15/WRz, 13-KDIPT2-1.4011.108.2020.4.MD.

2.W związku z powyższym, umieszczanie kosztów przesyłki w rubryce, osobno lub jako sumę (towar + dostawa) byłoby niewłaściwe.

3.Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać określony katalog elementów obligatoryjnych, jednak przepisy te nie wykluczają możliwości zamieszczenia w treści dokumentu dodatkowych informacji, o ile nie wprowadzają one nabywcy w błąd ani nie zakłócają przejrzystości faktury jako dokumentu księgowego.

Z tego względu umieszczenie powyższej adnotacji informacyjnej, odnoszącej się do mechanizmu przekazania środków pieniężnych w związku z udzielonym pełnomocnictwem do zawarcia umowy o świadczenie usługi dostawy, może zostać uznane za dopuszczalne – pod warunkiem, że treść tej informacji będzie zgodna ze stanem faktycznym, nie będzie sugerować ujęcia kosztu dostawy jako elementu wynagrodzenia za sprzedaż towaru, a także nie będzie kolidować z obowiązkowymi elementami faktury.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wyłączeniem zostały objęte czynności wynikające z art. 6 pkt 2 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 6 pkt 2 ustawy wynika, że przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Brzmienie tego przepisu należy odczytywać w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy. Istota przepisu art. 6 pkt 2 VATU sprowadza się do tego, że wyłącza on z opodatkowania czynności, które są uznawane za nielegalne w obrocie prawnym, i to jeszcze tylko wówczas, gdy czynności te nie mają wpływu na konkurencyjność.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Według art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych m.in. w przepisach art. 113 ust. 1-10 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1) dokonujących dostaw:

a) towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b) towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

  • energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
  • wyrobów tytoniowych,
  • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c) budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d) terenów budowlanych,

e) nowych środków transportu,

f) następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

  • preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
  • komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
  • urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
  • maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g) hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

  • pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
  • motocykli (PKWiU ex 45.4);

2) świadczących usługi:

a) prawnicze,

b) w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c) jubilerskie,

d) ściągania długów, w tym factoringu;

3) (uchylony)

Co stanowi podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług wskazuje treść art. 29a ust. 1 ustawy, w myśl którego:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem:

W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 78 ww. Dyrektywy:

Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a) podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b) koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Stosownie do art. 79 pkt c) Dyrektywy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

c) kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Natomiast kwestia pełnomocnictwa została uregulowana w przepisach art. 98 – 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), a kwestia przedstawicielstwa w art. 95 § 1 i § 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Zatem przedstawicielstwo polega na dokonywaniu czynności prawnej przez osobę fizyczną lub prawną (przedstawiciela) w imieniu innej osoby fizycznej lub prawnej (reprezentowanego) ze skutkiem prawnym dla tej innej osoby, o ile przedstawiciel działa w granicach umocowania, rozumianego jako uprawnienie do dokonania czynności prawnych, z bezpośrednim skutkiem dla reprezentowanego.

Natomiast art. 96 Kodeksu cywilnego stanowi:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Pełnomocnictwo udzielone do określonego rodzaju czynności będzie pełnomocnictwem rodzajowym, charakteryzującym się tym, że w jego treści określony jest rodzaj i przedmiot czynności, do których umocowany został pełnomocnik. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, forma pełnomocnictwa może być dowolna. Pełnomocnictwo to nie może być jednak domniemane.

Zamierza Pan wznowić działalność gospodarczą w zakresie internetowej sprzedaży (...). W ramach działalności korzysta Pan ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Klient składa zamówienie poprzez sklep internetowy lub na portalu sprzedażowym otrzymując unikalny numer zamówienia. Na etapie składania zamówienia klient decyduje o sposobie dostawy towaru np. kurier, odbiór w punkcie, automat paczkowy. W niektórych przypadkach dostawa może być darmowa. Po złożeniu zamówienia klient dokonuje płatności za towar powiększoną o koszty dostawy na wskazany przez Pana rachunek bankowy.

Zakup towaru przez klienta oznacza obowiązkową akceptację regulaminu, zgodnie z którym: „Nabywca, jako strona umowy sprzedaży, składając ofertę kupna, udziela Sprzedającemu jednorazowego pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu i na jego koszt umowy z wybraną firmą kurierską w celu doręczenia zakupionego towaru. Środki przekazane na ten cel nie stanowią przychodu ani dodatkowego dochodu Sprzedającego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani ustawy o podatku od towarów i usług (VAT). Pełnomocnictwo to służy wyłącznie optymalizacji kosztów dostawy i nie wiąże się z żadnym dodatkowym obciążeniem finansowym dla Kupującego. Nie zwalnia ono Sprzedającego z odpowiedzialności wynikającej z przepisów prawa konsumenckiego. Kwota należna z tytułu dostawy odpowiada rzeczywistym kosztom przesyłki lub jest zaokrąglana na korzyść klienta.”

Udzielone przez kupującego pełnomocnictwo upoważnia Pana do zawarcia umowy o świadczenie usług pocztowych/kurierskich w imieniu i na rachunek kupującego. Kupujący składając zamówienie i akceptując regulamin sklepu, udziela automatycznego, jednorazowego pełnomocnictwa, którym upoważnia Pana do zawarcia umowy z firmą kurierską w Jego imieniu i na Jego rachunek. Zawrze Pan umowy z firmami przewozowymi, w ramach których realizowane będą dostawy. Klient sam wybiera proponowane przez Pana firmy przewozowe i z góry wie, z którą firmą zawarta będzie umowa.

Będzie Pan również prowadził ewidencję dotyczącą otrzymanych od kupującego środków pieniężnych poniesionych w imieniu i na rzecz kupującego na pokrycie kosztów przesyłki zakupionego towaru. Będzie prowadzona odrębna ewidencja środków otrzymanych na pokrycie kosztów przesyłki, które są przekazywane firmie kurierskiej.

Koszty dostawy są równe bądź niższe od kwot faktycznie pobieranych przez przewoźnika.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy środki pieniężne, które wpływają na Pana rachunek bankowy w celu opłacenia kosztów przesyłki w imieniu klienta nie wliczają się do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT, a w konsekwencji czy zgodne z przepisami jest nie ujmowanie przez Pana kosztów wysyłki na fakturze, ani w osobnej rubryce, ani jako suma.

Mając na uwadze powyższy opis oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w przypadku, gdy posiada Pan jako Sprzedawca upoważnienie (pełnomocnictwo) do zawarcia umowy z firmą kurierską (realizującą odpłatną dostawę zamówionych towarów na nadanie przesyłki) w imieniu i na rachunek kupującego, i będzie Pan te umowy zawierał to mamy do czynienia z kwotą, w imieniu i na rzecz klienta. Tym samym, kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie będzie wchodziła do podstawy opodatkowania, gdyż nie będzie stanowić dla Pana obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W takim przypadku nie będzie Pan świadczyć usługi przesyłki towarów, a nabywa ją od podmiotów realizujących odpłatną dostawę towaru na rzecz (w imieniu) kupującego.

Prowadzona przez Pana odrębna ewidencja środków otrzymanych od klientów – wpływających na Pana rachunek bankowy - na pokrycie kosztów przesyłki, które są przekazywane firmie kurierskiej pozwala stwierdzić, że kwota stanowiąca równowartość poniesionych kosztów przesyłki nie będzie wchodzić do podstawy opodatkowania, gdyż nie będzie stanowić dla Pana obrotu, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. W takim przypadku nastąpi jedynie zwrot kosztów, który nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez Pana od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz klienta i powinna być ujmowana przejściowo w prowadzonej przez Pana ewidencji na potrzeby podatku VAT. Środki te traktuje się jako środki powierzone w celu zawarcia umowy z firmą kurierską. Warto jednak pamiętać, że powinien Pan posiadać dowód, z którego wynikają rzeczywiste koszty przesyłki.

Zaznaczyć jednak należy, że nie będzie podlegać opodatkowaniu jedynie kwota stanowiąca zwrot kosztów przesyłki. Natomiast w sytuacji wystąpienia nadwyżki wpłaconej opłaty za przesyłkę, powstała nadwyżka z niewykorzystanej kwoty będącej zwrotem wydatków związanych z nadaniem przesyłki, która została zapłacona sprzedawcy towaru, a która nie będzie zwracana kupującemu będzie podlegać opodatkowaniu. Pozostała nadwyżka stanowić będzie bowiem dla Pana jako Sprzedającego dodatkowe wynagrodzenie związane z transakcją sprzedaży towaru, która w efekcie kształtuje kwotę ostatecznie żądaną od nabywcy (kupującego). Zatem nadwyżka z niewykorzystanej kwoty będącej zwrotem wydatków związanych z nadaniem przesyłki wchodzić będzie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy.

Ponadto, sprzedaje Pan towary będące przedmiotami legalnego obrotu a opisany w sprawie przebieg transakcji nie wskazuje na możliwość naruszenia prawa. Nie znajdzie zatem u Pana zastosowanie art. 6 pkt 2 ustawy.

Z art. 113 ust. 1 ustawy wynika, że do limitu w nim wskazanego w danym roku podatkowym wliczyć należy każdą sprzedaż dokonaną przez Pana na rzecz klientów. Natomiast skoro środki pieniężne wpłacane na Pana rzecz, w części przeznaczonej na pokrycie kosztów przesyłki zakupionych przez klientów towarów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to w konsekwencji nie stanowią one sprzedaży, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, a zatem nie będą wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do Pana wątpliwości dotyczących braku dokumentowania kosztów wysyłki na fakturze, ani w osobnej rubryce, ani jako suma należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9, art. 113a ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a oraz pkt 25;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że podatnik w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku m.in. na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy ma obowiązek wystawienia - na żądanie nabywcy - faktury na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązują również wtedy, gdy podatnik dobrowolnie (bez żądania nabywcy) zdecyduje się wystawić taką fakturę.

Jak wynika z treści wniosku będzie Pan korzystał ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT dla dostawy towarów. Nie ma Pan zatem obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż towarów. Decydując się jednak na taką formę dokumentowania należy wskazać, że faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne – wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy – mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Podkreślić należy, że braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Jak już wyżej wskazano środki pieniężne wpłacane przez klientów na Pana rzecz, w części przeznaczonej na pokrycie kosztów przesyłki zakupionych przez klientów towarów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie stanowią sprzedaży, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy. W takim przypadku kosztów wysyłki, które otrzymał Pan na rachunek bankowy nie należy wykazywać na fakturze ani w osobnej rubryce, ani jako suma wraz z ceną towaru.

Ponadto, nic nie stoi natomiast na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – mógł Pan w części informacyjnej faktury albo w dowolnym załączniku do niej wskazać dodatkowe informacje skierowane do kontrahenta. Jednak powyższe nie oznacza możliwości zamieszczania na fakturze dodatkowych informacji w osobnej pozycji faktury. Koszty wysyłki jak również inne informacje dotyczące danej transakcji mogą być natomiast wskazane na fakturze w formie adnotacji.

Tym samym, Pana stanowisko w całości uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy ponadto, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (część pytania nr 1 oraz pytania nr 2 i 3 wniosku), zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych (część pytania nr 1 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślam, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Pana, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pana klientów.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.