Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 maja 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w Polsce to spółka będąca producentem podzespołów i części na potrzeby branży (…).

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

W ramach prowadzonej przez siebie działalności, Spółka będzie wykonywała na zlecenie spółki powiązanej (…) z siedzibą we Francji (dalej jako: „Kontrahent”) koła zębate stożkowe (dalej jako: „towary”). Kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji.

Następnie, wyprodukowane przez Spółkę towary zostaną przetransportowane bezpośrednio z Polski do Francji (bezpośrednio do Kontrahenta). Tam Kontrahent będzie wykonywał na towarach usługi, które będą polegać na kontroli jakości towarów oraz ich kontroli wizualnej. Spółka zostanie obciążona kosztami opisanych czynności kontroli jakości/części wizualnej towarów. Usługi te będą dokumentowane fakturami wystawianymi przez Kontrahenta zgodnie z przepisami francuskimi, a Spółka rozpoznawać będzie z tego tytułu tzw. import usług w Polsce.

Wnioskodawca podkreśla, że na towarach nie zostaną dokonane żadne ulepszenia i modyfikacje - nie zmieni się w żaden sposób tożsamość tych towarów - usługa świadczona przez Kontrahenta będzie polegać wyłącznie na kontroli jakości i kontroli wizualnej wysyłanych przez Spółkę towarów.

Przed rozpoczęciem transportu towarów do Francji ich nabywca będzie znany - będzie nim wyłącznie Kontrahent.

Po przejściu kontroli jakości i kontroli wizualnej, Spółka wystawiać będzie stosowne faktury dokumentujące opisaną sprzedaż towarów.

Transport towarów odbywać się będzie wg. reguł INCOTERMS DAP - z umowną modyfikacją polegającą na tym, że prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel przejdzie na Kontrahenta dopiero po tym, jak towary przejdą kontrolę jakości i kontrolę wizualną. Za organizację transportu z Polski do Francji odpowiedzialna będzie Spółka.

W związku z powyższym przebiegiem transakcji Spółka powzięła wątpliwości co do sposobu opodatkowania wyżej opisanej sprzedaży towarów, w szczególności czy powyższa sprzedaż towarów może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT (z Polski do Francji) czy też np. powinna zostać opodatkowana jako tzw. nietransakcyjna wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 13 ust. 3 ustawy o VAT) a następnie jako dostawa towarów opodatkowana na terytorium Francji.

Pytanie

Czy powyższa sprzedaż towarów na rzecz Kontrahenta może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Spółki, sprzedaż towarów na rzecz Kontrahenta powinna zostać uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a ustawy o VAT).

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez państwo członkowskie co do zasady należy rozumieć państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej jako: „WDT”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, powyższe stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 13 ust. 4 ustawy o VAT przewiduje natomiast szereg wyłączeń od definicji z ww. ust. 3.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem ich dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jak wynika z ugruntowanego stanowiska doktryny prawa podatkowego: „Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to warunek konieczny i odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy” (Bartosiewicz Adam, VAT Komentarz, wyd. XVIII, art. 13).

Innymi słowy, by można było mówić o WDT w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, musi wystąpić wywóz, który następuje w wyniku dokonania dostawy (o której mowa w art. 7 ustawy o VAT). Inaczej jest jedynie w przypadku tzw. nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w myśl art. 13 ust. 3 ustawy o VAT) - wtedy dochodzi do takiego przemieszczenia (wywozu) towarów, które nie jest związane z dokonaniem żadnej dostawy - podatnik przemieszcza towary własne z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem złożonego wniosku ww. przesłanki, dla uznania transakcji dokonywanej przez Wnioskodawcę jako WDT (w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT), zostaną spełnione. Miejscem rozpoczęcia transportu towarów będzie Polska - więc zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT transakcja ta powinna zostać opodatkowana jako WDT (w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o VAT) na terytorium Polski.

Towar zostanie wywieziony do Francji na zlecenie Spółki, w ramach czynności, która będzie stanowić dostawę towarów.

Z kolei, na moment dokonania transakcji Kontrahent będący nabywcą towaru będzie zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Francji.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, w ocenie Spółki, nie dojdzie do czynności, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem złożonego wniosku transport towarów do Francji będzie następować w ramach realizacji konkretnych zamówień. Od początku znany będzie nabywca towaru, wynagrodzenie oraz inne warunki, na jakich ma być dokonana transakcja. Kontrola jakości oraz kontrola wizualna towaru, nawet jeżeli będzie rozciągnięta w czasie, nie spowoduje „rozbicia” czynności dokonywanych przez Spółkę na dwie osobne transakcje, tj.: nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Polski do Francji, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, oraz dostawę towarów we Francji podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej tamże. Pomimo trwania procesu kontroli ciągłość transakcji nie zostanie przerwana. Charakter przedmiotowej transakcji jako WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, pozostanie niezmieniony. Należy wskazać, że towary po przetransportowaniu do Francji nie będą w żaden sposób przerabiane czy też modyfikowane - cały właściwy proces produkcyjny zostanie zakończony na terytorium Polski. Przedmiotem sprzedaży po dostarczeniu do Kontrahenta będą w istocie te same towary, które opuściły terytorium Polski.

Odnośnie ciągłości dostawy towarów realizowanej w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowych wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 18 listopada 2010 r., sygn. C-84/09, w którym stwierdził, że zaklasyfikowanie danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowego nabycia lub dostawy nie może zależeć od przestrzegania jakiegokolwiek terminu, w którym powinien rozpocząć się lub zakończyć transport danego towaru z państwa członkowskiego dostawy do państwa członkowskiego przeznaczenia. Trybunał wskazał, że do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru dochodzi tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca wykaże, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz że w wyniku wysyłki lub transportu towar ten fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Przy czym przepisy Dyrektywy 2006/112 nie przewidują, aby transport danych towarów do miejsca przeznaczenia u nabywcy powinien się rozpocząć lub zakończyć w jakimkolwiek terminie. Niemniej jednak aby można było dokonać takiej kwalifikacji i określić miejsce nabycia, należy ustanowić czasowy i materialny związek pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem oraz ciągłość w przeprowadzaniu transakcji. Trybunał podkreślił również, że dla identyfikacji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powinny być brane pod uwagę w miarę możliwości intencja nabywcy w chwili nabycia, o ile jest ona poparta obiektywnymi okolicznościami.

Podobnie wypowiedział się również NSA, który w wyroku z 21 września 2018 r., sygn. akt I FSK 1500/16 uznał, że: „WDT następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, a w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Celem sposobu opodatkowania wymiany między państwami członkowskimi jest przeniesienie wpływów podatkowych do państwa członkowskiego, w którym następuje ostateczna konsumpcja dostarczonych towarów. Należy zauważyć, że skoro w momencie rozpoczęcia wywozu towarów znany jest już jego ostateczny nabywca, co - uwzględniając treść umowy, z której wynika prawo odbiorcy do dysponowania towarem w sposób autonomiczny, bez konsultacji ze skarżącą - pozwala spojrzeć na opisaną we wniosku transakcję jako jedną, rozciągniętą w czasie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

W analogiczny sposób wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 15 października 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.584.2021.1.RR.

Skoro, w przywołanych sprawach nawet okres magazynowania nie stanowił przeszkody dla zachowania funkcjonalnej ciągłości transportu, to tym bardziej w przypadku dostaw realizowanych na zasadach opisanych w złożonym wniosku niezasadne byłoby dzielenie transakcji wykonywanych przez Spółkę na dwie osobne transakcje, tj. nietransakcyjne przemieszczenie towarów z Polski do Francji, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT i dostawę towarów we Francji, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej we Francji. Wprawdzie wspomniane wyroki oraz interpretacja dotyczą kwestii transportu i składowania towarów, niemniej przytoczone tezy należy odnieść tym bardziej do sytuacji, w której sam transport bezpośrednio do miejsca docelowego już nastąpił, zaś następnie mają miejsce jedynie czynności polegające na kontroli jakości i kontroli wizualnej towaru.

Dodatkowo, powyższe podejście jest zgodne również ze stanowiskiem Komitetu doradczego ds. podatku od wartości dodanej, który został ustanowiony na mocy artykułu 398 Dyrektywy VAT (dalej: „Komitet VAT”). Zgodnie bowiem z wytycznymi Komitetu VAT, opublikowanymi po 48. Posiedzeniu z dnia 25 czerwca i 8 lipca 1996 r., postój towarów nawet w celu wykonania na nich usług nie powoduje, że w tym momencie dochodzi do dokonania ostatecznej dostawy, tj. miejsce wykonywania usług nie będzie miejscem zakończenia wysyłki/ transportu. Wszelkie tymczasowe postoje, jakie są konieczne dla wykonania ostatecznej dostawy, nie powinny powodować przerwania tej dostawy. Na podstawie więc stanowiska wyrażonego przez Komitet VAT można wywodzić, że sytuacja, w której dokonanie usług kontroli jakości i kontroli wizualnej towarów nie powinny przerwać tej dostawy, a zatem nie powinny stać na przeszkodzie rozpoznania tej transakcji jako WDT w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Co wymaga podkreślenia, towary rozpoczynające transport w Polsce będą tymi samymi towarami, które finalnie otrzyma Kontrahent. Na żadnym etapie transportu, również w wyniku dokonywanych przez Kontrahenta usług polegających na kontroli jakości oraz kontroli wizualnej towaru w żaden sposób nie dojdzie do zmiany właściwości cech towaru, nie będzie dokonywane ich uszlachetnienie lub jakakolwiek ingerencja, która wpływałaby na ich tożsamość.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że charakter usług świadczonych przez Kontrahenta nie różni się istotnie od typowych zachowań rynkowych podejmowanych przez podmioty gospodarcze, które dokonują wewnątrzwspólnotowych dostaw oraz nabyć towarów. W typowych sytuacjach bowiem podatnicy otrzymujący dostawy towarów (w tym te o charakterze wewnątrzwspólnotowym) dokonują również kontroli przyjmowanego towaru - co do jego jakości, zgodności cech towaru z zamówieniem itp. Tym samym, w normalnych warunkach obrotu gospodarczego, fakt dokonywania kontroli przyjmowanego towaru przez odbiorcę dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (będącego „lustrzaną” czynnością dla WDT) nie sprawia, że dana czynność zostaje niezasadnie podzielona na dwie transakcje, tj. nietransakcyjne przemieszczenie towarów z Polski do innego kraju UE, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT i dostawę towarów w tym kraju, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej tamże. W związku z powyższym, za błędne należałoby uznać rozbicie opisywanej we wniosku transakcji na dwie czynności opodatkowane opisane powyżej.

W ocenie Wnioskodawcy, rozbicie transakcji na dwie czynności: nietransakcyjne przemieszczenie towarów do Francji oraz dostawę towarów dokonywaną we Francji miałoby charakter sztuczny. Nie odpowiadałoby ekonomicznemu sensowi i celowi całej transakcji, jakim od samego początku jest dostarczenie Kontrahentowi gotowego towaru zdatnego do użytku.

Podobne stanowisko zostało zawarte interpretacji indywidualnej z dnia 12 marca 2024 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.610.2023.2.JŚ. Tam organ m.in. wskazał, że: „Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie art. 13 ust. 3 ustawy nie ma zastosowania, ponieważ wywóz towarów z kraju następuje w wyniku dokonania dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) na ustalonego nabywcę. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca otrzymał zamówienie od Klienta z siedzibą w Niemczech na dostawę taboru tramwajowego. Następnie zamówiony towar został przetransportowany do Niemiec. Zatem nie można uznać, że ww. opisana transakcja stanowi przemieszczenie własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, bowiem przed rozpoczęciem transportu z Polski na terytorium Niemiec znany był Nabywca towaru. Ponadto w analizowanej sprawie, nie ma znaczenia, że po dostarczeniu taboru tramwajowego do Niemiec, z uwagi na różnice pomiędzy polską infrastrukturą tramwajową a niemiecką infrastrukturą tramwajową takie jak np.: inny rozstaw osi, czy inną częstotliwość, na której odbiera radio, część testów musiała zostać przeprowadzona już u Klienta na terytorium Niemiec”.

Dodatkowo, warto w tym miejscu zwrócić uwagę na stanowisko organów podatkowych wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.103.2017.1.PK. Z opisu stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca dokonuje dostawy towarów z Polski do Niemiec. Część ze sprzedawanych przez wnioskodawcę towarów podlega malowaniu przez finalnego odbiorcę, a część ze sprzedawanych towarów podlega ocynkowaniu przez podmiot trzeci - ocynkowanie odbywa się na terytorium Niemiec.

Organ podatkowy w takim wypadku stwierdził, że w przypadku części towarów, które podlegają malowaniu przez finalnego odbiorcę dochodzi do WDT w myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT:

„dostawa konstrukcji wymagających malowania stanowi WDT z Polski do Niemiec, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką 0% dla której obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, a w sytuacji gdy faktura zostanie wystawiona po 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy to obowiązek podatkowy do tej części transakcji będzie powstawał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, a w sytuacji gdy towar jest dostarczany partiami moment dostawy będzie powstawał oddzielnie dla każdej partii towarów”.

W przypadku zaś części towarów, które podlegają ocynkowaniu przez podmiot trzeci dochodzi do WDT w myśl art. 13 ust. 3 ustawy o VAT:

„dostawa konstrukcji wymagających ocynkowania stanowi WDT z Polski do Niemiec, na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką właściwą dostaw krajowych dla której obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, a w sytuacji gdy towar jest dostarczany partiami moment dostawy będzie powstawał oddzielnie dla każdej partii towarów”.

Z powyższej interpretacji wynika więc, że w sytuacji, gdy to ostateczny odbiorca dokonuje usług na towarze będącym przedmiotem WDT (a nie podmiot trzeci), to nie dochodzi do przerwania ciągłości tej dostawy, a w konsekwencji można zakwalifikować taką dostawę jako WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe wnioski znajdują zastosowanie również w zdarzeniu przyszłym opisywanym w niniejszej sprawie.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowana transakcja powinna zatem zostać zakwalifikowana jako WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Natomiast w myśl art. 13 ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Polsce to spółka będąca producentem podzespołów i części na potrzeby branży (…). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE). W ramach prowadzonej przez siebie działalności, Wnioskodawca będzie wykonywał na zlecenie spółki powiązanej (…) z siedzibą we Francji (Kontrahent) koła zębate stożkowe. Kontrahent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji. Wyprodukowane przez Wnioskodawcę towary zostaną przetransportowane bezpośrednio z Polski do Francji (bezpośrednio do Kontrahenta). Tam Kontrahent będzie wykonywał na towarach usługi, które będą polegać na kontroli jakości towarów oraz ich kontroli wizualnej. Wnioskodawca zostanie obciążony kosztami opisanych czynności kontroli jakości/części wizualnej towarów. Usługi te będą dokumentowane fakturami wystawianymi przez Kontrahenta zgodnie z przepisami francuskimi, a Wnioskodawca rozpoznawać będzie z tego tytułu tzw. import usług w Polsce. Na towarach nie zostaną dokonane żadne ulepszenia i modyfikacje - nie zmieni się w żaden sposób tożsamość tych towarów - usługa świadczona przez Kontrahenta będzie polegać wyłącznie na kontroli jakości i kontroli wizualnej wysyłanych przez Wnioskodawcę towarów. Przed rozpoczęciem transportu towarów do Francji ich nabywca będzie znany - będzie nim wyłącznie Kontrahent. Po przejściu kontroli jakości i kontroli wizualnej, Wnioskodawca wystawiać będzie stosowne faktury dokumentujące opisaną sprzedaż towarów. Transport towarów odbywać się będzie wg. reguł INCOTERMS DAP - z umowną modyfikacją polegającą na tym, że prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel przejdzie na Kontrahenta dopiero po tym, jak towary przejdą kontrolę jakości i kontrolę wizualną. Za organizację transportu z Polski do Francji odpowiedzialny będzie Wnioskodawca.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy transakcja sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zauważyć należy, że powołany wyżej przepis art. 13 ust. 3 ustawy, rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem, jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie art. 13 ust. 3 ustawy nie będzie miał zastosowania, ponieważ wywóz towarów z kraju nastąpi w wyniku dokonania dostawy (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) na znanego nabywcę (Kontrahenta). Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będzie wykonywał na zlecenie spółki powiązanej (Kontrahenta) koła zębate stożkowe. Nabywca będzie już znany Wnioskodawcy przed rozpoczęciem transportu towarów do Francji i będzie nim wyłącznie Kontrahent. Zatem nie można uznać, że ww. opisana transakcja będzie stanowiła przemieszczenie własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, gdyż przed rozpoczęciem transportu z Polski na terytorium Francji Nabywca towaru (Kontrahent) będzie już Wnioskodawcy znany.

Ponadto w analizowanej sprawie, nie ma znaczenia, że po dostarczeniu towarów bezpośrednio z Polski do Francji Kontrahent będzie wykonywał na towarach usługi polegające na kontroli jakości i kontroli wizualnej. Wykonywanie tych kontroli przez Kontrahenta nie spowoduje, że towar będzie ulepszony, zostanie zmodyfikowany lub zmieni się sposób tożsamości tych towarów.

W konsekwencji wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie opisana we wniosku dostawa towaru z Polski do ustalonego Nabywcy na terytorium Francji, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.