Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek sygnowany datą 21 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

-  uznania Wnioskodawcy za podatnika zobowiązanego do rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

-  braku zwolnienia od podatku VAT dostawy działki nr 1 i nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

-  wskazania, czy VAT należny z tytułu rozliczenia transakcji będzie stanowił dla Wnioskodawcy VAT naliczony i w konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

-  stwierdzenia, czy transakcja powinna być udokumentowana fakturą wystawioną przez Sprzedawcę w oparciu o przepisy ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

Uzupełnili go Państwo pismami z 30 kwietnia 2025 r. (wpływ 2 maja 2025 r., 28 maja 2025 r., 6 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:

A;

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

B.

Opis stanu faktycznego

1.1 Działalność Wnioskodawcy

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, z siedzibą na terytorium kraju. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wynajem oraz sprzedaż nieruchomości. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonał transakcji przedstawionej w pkt 1.3. Na moment jej dokonania Wnioskodawca był i na moment składania przedmiotowego wniosku nadal jest podatnikiem VAT czynnym oraz podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

1.2 Działalność Sprzedającego

Sprzedający jest spółką prawa niderlandzkiego, z siedzibą na terytorium Niderlandów. Działalność Sprzedającego stanowi sprzedaż (…). Sprzedający nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedający na moment złożenia przedmiotowego wniosku nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału lub przedstawicielstwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na moment dokonania transakcji, o której mowa w pkt 1.3, Sprzedający nie był i na moment składania przedmiotowego wniosku nadal nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny.

1.3 Opis Transakcji

Wnioskodawca zawarł ze Sprzedającym umowę (dalej jako „umowa”), na podstawie której nabył:

1)działkę zabudowaną budynkiem stanowiącym trafostację (dalej jako: „działka 1”)

2)działkę niezabudowaną (dalej jako: „działka 2”).

Trafostacja znajdująca się na działce 1 jest własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a na działkach ustanowiona jest służebność przesyłu.

Obie działki są położone na terytorium Polski i zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania, w którym przeznaczone są pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej.

Strony transakcji nie zawarły umowy o powierzeniu fakturowania. Transakcja nie została dokonana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Transakcja zostanie udokumentowana fakturą wystawioną przez Sprzedającego. Sprzedający nabywa ją na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Doprecyzowanie opisu sprawy

Na pytania zwarte w wezwaniu:

1. Czy własność budynku stanowiącego trafostację, znajdującego się za działce 1, została przeniesiona na Wnioskodawcę w ramach dokonanej transakcji? Jeśli tak, to proszę wskazać:

a) czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą? Jeżeli tak, to proszę wskazać:

(i)dokładną datę pierwszego zasiedlenia;

(ii)w wyniku jakich czynności nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. budynku?

(iii) czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budynku a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

b) czy B ponosiła wydatki na ulepszenie lub przebudowę ww. budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu? Jeżeli tak, to proszę wskazać:

(i)kiedy takie wydatki były ponoszone?

(ii)czy ulepszenie budynku prowadziło do jego przebudowy, tj. dokonania istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia?

(iii) czy od wydatków na ulepszenie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego?

(iv) czy po dokonaniu tych ulepszeń ww. budynek był oddany do użytkowania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej oraz czy w momencie jego dostawy minie okres dłuższy niż dwa lata licząc od momentu oddania tego obiektu do użytkowania po dokonaniu ulepszeń?

c) czy z podmiotem, który wybudował trafostację, zostały, do momentu sprzedaży ww. działki 1, rozliczone nakłady poniesione na jej wybudowanie? Jeśli tak, to proszę wskazać, czy w stosunku do rozliczonych wydatków przysługiwało B prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Wskazali Państwo, że:

2. W jaki sposób B wszedł w posiadanie działki nr 1 i działki nr 2 położonych na terytorium Polski?

Wskazali Państwo, że:

3. Czy z tytułu nabycia działki 1 i działki 2 B przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Wskazali Państwo, że:

4. Czy ww. działki były wykorzystywane przez B wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług?

Wskazali Państwo, że:

5.  W opisie stanu faktycznego wskazali Państwo, że:

Ze złożonego wniosku wynika, że A (Wnioskodawca) nabył działkę 1 i działkę 2. Zatem, czy należy rozumieć, że w opisie sprawy nastąpiła omyłka pisarska odnośnie sformułowania „Sprzedający nabywa ją na cele prowadzonej przez siebie dzielności gospodarczej”? Jeśli tak, to proszę przeformułować ww. stwierdzenie.

Wskazali Państwo, że:

 6.  Czy działki nr 1 i nr 2 są wykorzystywane przez A do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług? Jeśli, tak to jakie to są czynności?

Wskazali Państwo, że:

Pytania

1.Czy Wnioskodawca powinien rozliczyć tę transakcję w trybie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT?

2.Czy transakcja będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 bądź pkt 10 ustawy VAT?

3.Czy VAT należny z tytułu rozliczenia transakcji będzie stanowił dla Wnioskodawcy VAT naliczony i w konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia?

4.Czy transakcja powinna być udokumentowana fakturą wystawioną przez Sprzedawcę w oparciu o przepisy ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wnioskodawca powinien rozliczyć tę transakcję w trybie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT.

2.Transakcja nie podlega zwolnieniu od podatku VAT.

3.Rozpoznany VAT należny z tytułu rozliczenia transakcji będzie stanowił dla Wnioskodawcy VAT naliczony i w konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu nabycia działek.

4.Faktura sprzedaży powinna być wystawiona przez Sprzedającego zgodnie z przepisami państwa członkowskiego siedziby, tj. zgodnie z przepisami niderlandzkimi.

I.UZASADNIENIE STANOWISKA ZAINTERESOWANYCH

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych dot. pytania nr 1

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych lub nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Przez towary rozumie się – zgodnie z art. 2 pkt 6 powołanej ustawy – rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Tym samym przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu w Polsce.

Na podstawie art. 194 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1, dalej jako „Dyrektywa VAT”), w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywane przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest odbiorca towarów lub usługobiorca.

Co ważne, art. 194 ust. 2 Dyrektywy VAT zezwala państwom członkowskim na określenie warunków stosowania powyższego odstępstwa.

Podkreślić należy, że Polska implementowała art. 194 Dyrektywy i skorzystała z przewidzianej w nim możliwości, czego emanacją jest art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a)dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:

-innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,

-   innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia,

-   podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b)nabywcą jest:

-w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,

-  w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,

-w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,

c)dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że Sprzedawca nie posiada na terytorium Polski siedziby, ani nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedawca nie jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W związku z tym przesłanka, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy VAT, została spełniona.

Jeżeli idzie o przesłankę, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. b) ustawy VAT – nabywca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i posiada na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej. Zatem i ta przesłanka została spełniona w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto transakcja nie została dokonana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom. Oznacza to spełnienie przesłanki, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. c) ustawy VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że transakcja podlega rozliczeniu przez Wnioskodawcę w trybie wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych dot. pytania nr 2

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż terenu budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 tej ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Działki, o których mowa w stanie faktycznym, są przeznaczone pod zabudowę, wobec czego stanowią tereny budowlane. Tym samym zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, nie stosuje się.

Z kolei, co do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT – obejmuje ono dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Należy zauważyć, że działka 2 jest niezabudowana. Działka 1 jest zabudowana trafostacją, jednakże trafostacja ta jest własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a na działkach ustanowiona jest służebność przesyłu. Stąd też sprzedaż obydwu działek, o których mowa w przedstawionym stanie faktycznym, należy rozpatrywać jako sprzedaż gruntu. Dlatego też zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, nie znajduje zastosowania.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych dot. pytania nr 3

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b) tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca.

Jak wskazano w stanowisku do pytania nr 1 – transakcja podlega rozliczeniu na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT. Jednocześnie nie podlega ona zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, ani pkt 10 tej ustawy. Ponadto, do transakcji nie znajdują zastosowania inne zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca dokonuje nabycia na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W konsekwencji, Wnioskodawca powinien rozpoznać VAT należny z tytułu nabycia i tenże podatek VAT należny stanowi dla Niego podatek VAT naliczony. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstanie w tym przypadku – zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 w zw. z ust. 10 ustawy VAT – w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy, pod warunkiem, że Wnioskodawca uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych dot. pytania nr 4

Na podstawie art. 219a ust. 1 Dyrektywy VAT, fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z przepisami tytułu V.

Jednocześnie, jak wynika z art. 219a ust. 2 lit. a) tej Dyrektywy, w drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 fakturowanie podlega następującym przepisom:

a)przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywana jest dostawa towaru lub świadczona jest usługa, lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w przypadku gdy:

(i) dostawca lub usługodawca nie ma siedziby w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług, zgodnie z przepisami tytułu V, lub gdy jego przedsiębiorstwo w tym państwie członkowskim nie uczestniczy w danej dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu art. 192a lit. b), a osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest osoba, na rzecz której dokonywana jest dostawa towarów lub świadczone są usługi, chyba że nabywca lub usługobiorca wystawiają fakturę (samofakturowanie);

(ii)uznaje się, że dostawa towarów lub świadczenie usług nie odbywają się na terytorium Wspólnoty, zgodnie z przepisami tytułu V.

Zgodnie z art. 106a ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stąd też należy uznać, że Sprzedawca nie podlega obowiązkowi wystawienia faktury zgodnie z przepisami ustawy VAT, lecz powinien takową wystawić zgodnie z przepisami niderlandzkimi.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności, Wnioskodawcy wnoszą o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska przedstawionego w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy,

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towarów, które podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu dostawy towarów przez nabywcę towarów. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem dostawy, a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy względem dostawy towarów jest spełnienie warunków dotyczących dokonującego dostawy towarów oraz nabywcy towarów. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy warunkiem niezbędnym do tego, aby w przypadku nabycia towarów podatnikiem stał się nabywający towar jest, aby dokonującym ich dostawy na terytorium kraju był podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Aby prawidłowo określić miejsce opodatkowania danej dostawy należy wskazać, gdzie znajduje się towar w momencie dostawy. Określenie miejsca dostawy w przypadku dostawy towarów między podatnikami z różnych państw jest szczególnie istotne, gdyż wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana. Ważne również jest to, że podatek od towarów i usług jako podatek o charakterze terytorialnym, determinuje opodatkowanie w danym państwie tylko tych czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki jest realizowana dostawa.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Z wniosku wynika, że sprawa dotyczy sprzedaży przez firmę niderlandzką działki nr 1 i działki nr 2. Obie działki są położone na terytorium Polski. Sprzedający nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny, nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – siedzibę działalności gospodarczej posiada na terytorium Niderlandów. Nabywcą jest Państwa Spółka (Wnioskodawca), która jest zarejestrowana jako podatnik VAT.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy Wnioskodawca powinien rozliczyć transakcję nabycia ww. działek nr 1 i nr 2 w trybie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że do dostawy towarów (działki nr 1 i nr 2) dokonywanej przez firmę niderlandzką (Sprzedający) na rzecz Państwa (Wnioskodawcy) znajdzie zastosowanie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. W ramach transakcji Sprzedający dokonuje bowiem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy działki nr 1 i działki nr 2, które położone są w Polsce. Zatem miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych dokonywanych przez firmę niderlandzką jest terytorium Polski.

Przy tym, w analizowanej sprawie spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy. Dokonującym dostawy towarów (działek nr 1 i nr 2) jest firma niderlandzka, która nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju i nie jest zarejestrowana w Polsce.

Jednocześnie w opisywanym przypadku spełniony jest również warunek wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy, gdyż nabywcą jest Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W konsekwencji, spełnione są łącznie wszystkie warunki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy powodujące, że nabywca (Wnioskodawca) jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działek nr 1 i nr 2.

Podsumowując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien rozliczyć ww. transakcję w trybie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Dalsze Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy opisana transakcja będzie zwolniona od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 1 jest zabudowana budynkiem stanowiącym trafostację. Trafostacja jest własnością przedsiębiorstwa energetycznego, a na działkach ustanowiona jest służebność przesyłu. Własność budynku trafostacji nie została przeniesiona na Wnioskodawcę (Nabywcę) w ramach dokonanej transakcji. Działka nr 2 jest niezabudowana. Obie działki zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania, w którym przeznaczone są pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przy tym, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego, tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego, co wynika bezpośrednio z art. 2 pkt 33 ustawy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi, czyli terenami przeznaczonymi pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Ponadto, w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy:

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a oraz pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

-   towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

-   przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie może przysługiwać dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw nieruchomości i ruchomości prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących danej dostawie. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”:

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego:

Z kolei, w myśl art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego:

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami, budowlami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Podkreślić należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy, nie należy utożsamiać z prawem własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji, pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Powyższe uwagi wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe dostawy działki nr 1, należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim obiektów jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do ich dostawy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, na działce nr 1 znajduje się budynek trafostacji, który jest własnością przedsiębiorstwa energetycznego. Własność budynku trafostacji nie została przeniesiona na Wnioskodawcę (Nabywcę) w ramach dokonanej transakcji.

W przedmiotowej sprawie na gruncie prawa podatkowego nastąpiła zatem dostawa wyłącznie działki nr 1, a nie budynku trafostacji. Jak wynika z okoliczności sprawy, Sprzedający jest właścicielem wyłącznie gruntu. Natomiast budynek w postaci trafostacji, który znajduje się na przedmiotowej działce, stanowi odrębną ekonomiczną własność podmiotu trzeciego (przedsiębiorstwa energetycznego) i w istocie nie stanowi przedmiotu dostawy. W świetle powyższych okoliczności, budynek trafostacji nie jest w ekonomicznym posiadaniu Sprzedającego i Sprzedający nie posiada prawa do dysponowania tym budynkiem jak właściciel. Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru w postaci ww. budynku trafostacji w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego, przedmiotem dostawy objętej wnioskiem jest grunt stanowiący działkę nr 1.

W takim przypadku nie można więc analizować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, które obejmuje dostawę budynków, budowli lub ich części, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.

Odnosząc się natomiast do zwolnienia od podatku VAT dostawy działki nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazać należy, że skoro ww. działka zabudowana jest budynkiem trafostacji, to nie można uznać, że stanowi ona teren niezabudowany, o którym mowa w ww. przepisie. Przedmiotowa działka stanowi bowiem teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Ponadto, dla przedmiotowej działki nr 1 obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka ta przeznaczona jest pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej. Tym samym, w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy działki nr 1.

Również dostawa działki nr 2 nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że działka nr 2 jest objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej. Zatem działka nr 2 spełnia definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10 i pkt 10a ustawy, dla dostawy działki nr 1 oraz zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla dostawy działki nr 2, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie – jak Państwo wskazali – działki nr 1 i nr 2 nie były wykorzystywane przez Sprzedającego wyłącznie do celów działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Tym samym, nie został spełniony jeden z warunków niezbędnych do zastosowania, dla dostawy działek nr 1 i nr 2, zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji należy stwierdzić, że dostawa ww. działek nie jest także zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że transakcja dostawy działek nr 1 i nr 2 nie jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10, pkt 10a oraz pkt 2 ustawy, gdyż jak wskazano powyżej nie zostały spełnione warunki do zastosowania ww. zwolnień od podatku w stosunku do dostawy ww. działek. Tym samym dostawa ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również prawa do odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem działek nr 1 i nr 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b):

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W sytuacji, gdy następuje dostawa towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, wówczas stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu takiego nabycia.

Przy tym, ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie wskazane warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT są spełnione, jak wynika bowiem z wniosku, Wnioskodawca (nabywca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, natomiast działka nr 1 i działka nr 2 zostały nabyte przez Wnioskodawcę w celu wykonywania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, jak zostało wyżej rozstrzygnięte, Wnioskodawca w związku z nabyciem działek nr 1 i nr 2 jest zobowiązany do rozliczenia podatku w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

W związku z powyższym, ze względu na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia jaką jest związek nabytych towarów z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z tytułu dostawy dziełek nr 1 i nr 2, na podstawie art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy. Należy, jednak wskazać, że prawo to przysługuje, w sytuacji, gdy nie zaistnieją ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy.

Podsumowując stwierdzić należy, że VAT należny z tytułu rozliczenia transakcji stanowi dla Wnioskodawcy VAT naliczony i w konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działek nr 1 i nr 2.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą udokumentowania dostawy działek fakturą VAT wystawioną przez Sprzedającego.

Jak stanowi art. 106a pkt 1 lit. a ustawy:

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Niemniej jednak, jak rozstrzygnięto powyżej, w przedmiotowym przypadku są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Zatem, Sprzedający dokonując dostawy działek nr 1 i nr 2 nie jest podmiotem obowiązanym do rozliczenia transakcji, gdyż na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy obowiązanym do jej rozliczenia jest Wnioskodawca. Tym samym, Sprzedający nie jest zobowiązany do wystawienia faktury na podstawie art. 106a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, stwierdzić należy, że transakcja dostawy działek nr 1 i nr 2 nie powinna być udokumentowana fakturą wystawioną przez Sprzedającego w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, Państwa stanowisko zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowaną, która jest stroną postępowania

A (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.