Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0112-KDIL3.4012.239.2025.2.AK

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 11 czerwca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.239.2025.2.AK

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie uznania wartości Opakowania za element podstawy opodatkowania dostawy towarów przez Państwa.

Uzupełnili go Państwo pismem z 16 kwietnia 2025 r. (wpływ 16 kwietnia 2025 r. ) oraz pismem z 27 maja 2025 r. (wpływ 27 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu do wniosku)

(…) Spółka z o.o. S.k. (dalej: „Wnioskodawca” lub „(…)”) jest krajową spółką prowadzącą działalność gospodarczą w formie sieci (…). Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi sprzedaż detaliczną artykułów poprzez (1) sieć placówek handlowych (sprzedaż stacjonarna), jak również (2) online (za pośrednictwem sklepu internetowego). Sprzedaż stacjonarna jest dokonywana (fiskalizowana) za pośrednictwem standardowych punktów kasowych (z obsługą kasjerską) oraz przy wykorzystaniu tzw. kas samoobsługowych. Klientami Wnioskodawcy są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci), jak i przedsiębiorcy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) oferuje również możliwość opakowania nabywanych towarów. W przypadku sprzedaży online takie opakowanie najczęściej przyjmuje postać kartonowych pudeł różnej (odpowiedniej) wielkości, w które zapakowany jest zamówiony towar, ale może być również w postaci torby plastikowej (foliowej). Natomiast w przypadku sprzedaży stacjonarnej Wnioskodawca będzie oferował klientom możliwość odpłatnego nabycia toreb plastikowych (foliowych) w określonej cenie.

Torby plastikowe (dalej jako „Opakowania”) są oferowane jako opakowanie służące do zapakowania innych towarów nabywanych przez klientów Wnioskodawcy i ich głównym przeznaczeniem jest zabezpieczenie oraz ułatwienie transportu towarów sprzedanych klientom. W przypadku sprzedaży stacjonarnej Wnioskodawca przyjmuje zasadę, iż Opakowania nie powinny być nabywane przez klienta osobno, czyli mogą być nabyte tylko wówczas, jeśli klient nabył (przynajmniej jeden) inny towar. Wnioskodawca dopuszcza jednak i taką sporadycznie występującą możliwość, że klient może dokonać nabycia torby plastikowej bez dokonywania zakupu innych towarów od Wnioskodawcy, np. dokonując zakupu przy wykorzystaniu kas samoobsługowych.

Opakowania będą zazwyczaj umieszczone w pobliżu kasy i wydawane klientowi przez kasjera lub pobierane przez klienta (w szczególności przy sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem kas samoobsługowych). W przypadku transakcji, w ramach której wydane zostanie klientowi Opakowanie i inne towary, towary te będą pakowane w Opakowanie.

Przedmiotowe Opakowania są torbami na zakupy z tworzywa sztucznego w rozumieniu art. 8 pkt 15a lit. a) i c) ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 927 i 1911), czyli są to torby na zakupy, z uchwytami lub bez uchwytów, wykonane z tworzywa sztucznego, które są oferowane w jednostkach handlu detalicznego lub hurtowego, do których zalicza się lekkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału poniżej 50 mikrometrów oraz pozostałe torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału równej 50 mikrometrów i większej.

Jednocześnie, na podstawie art. 40a ust. 1 tej ustawy, Wnioskodawca jako przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania produktów oferowanych w tej jednostce, jest obowiązany pobrać opłatę recyklingową od nabywającego torbę na zakupy z tworzywa sztucznego, co Wnioskodawca czyni.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wartość Opakowania może być uznana za element podstawy opodatkowania dostawy towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów obejmuje również wartość Opakowania, o którym mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie powinno budzić wątpliwości, że w opisanym zdarzeniu przyszłym mowa jest o dostawie towarów dokonywanej przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie – na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT – podstawą opodatkowania (z określonymi zastrzeżeniami, które w sprawie nie mają znaczenia) jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, do podstawy opodatkowania wliczane są koszty dodatkowe, takie jak w szczególności prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, które są pobierane przez dokonującego dostawy towarów lub usługodawcę od nabywcy towarów lub usługobiorcy.

Ustawodawca nie zdefiniował ani pojęcia „opakowanie”, ani „koszty opakowania” na gruncie ustawy o VAT. Jednak przepisy ustawy o VAT odwołują się do ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi. Wydaje się zasadnym pogląd, że można odpowiednio odwołać się do pojęć obowiązujących na gruncie tej ustawy i tak, w art. 3 ust. 1 tej ustawy ustawodawca wskazał, że opakowaniem w rozumieniu ustawy jest wyrób, w tym wyrób bezzwrotny, wykonany z jakiegokolwiek materiału, przeznaczony do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczania lub prezentacji produktów, od surowców do towarów przetworzonych.

Jednocześnie zgodnie z ust. 2 pkt 1 i 2 tego artykułu, za opakowanie uważa się:

1)wyrób spełniający funkcje opakowania, o których mowa w ust. 1, bez uszczerbku dla innych funkcji, jakie opakowanie może spełniać, z wyłączeniem wyrobu, którego wszystkie elementy są przeznaczone do wspólnego użycia, spożycia lub usunięcia, stanowiącego integralną część produktu oraz niezbędnego do przechowywania, utrzymywania lub zabezpieczania produktu w całym cyklu i okresie jego funkcjonowania;

2)wyrób spełniający funkcje opakowania, o których mowa w ust. 1:

a)wytworzony i przeznaczony do wypełniania w punkcie sprzedaży,

b)jednorazowego użytku – sprzedany, wypełniony, wytworzony lub przeznaczony do wypełniania w punkcie sprzedaży.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 3 tej ustawy, Minister Środowiska wydał rozporządzenie z dnia 22 października 2013 r. w sprawie przykładowego wykazu wyrobów, które uznaje się albo nie uznaje się za opakowanie (Dz. U. z 2013, poz. 1274). Jak wynika z treści załącznika (pkt 2 podpunkt 1 lit. a) do tego rozporządzenia, który zawiera przykładowy wykaz wyrobów, które uznaje się za opakowanie, są nim m.in. wyroby wytworzone i przeznaczone do wypełniania w punkcie sprzedaży oraz wyroby jednorazowego użytku – sprzedane, wypełnione, wytworzone lub przeznaczone do wypełniania w punkcie sprzedaży opakowania papierowe i wykonane z tworzywa sztucznego torby na zakupy.

Wydaje się nie budzić wątpliwości, że Opakowanie spełnia warunki wskazane w ww. przepisach.

W świetle przepisów oraz ogólnych zasad podatku VAT, każde świadczenie powinno być co do zasady traktowane jako odrębne i niezależne, stanowiące tym samym osobny przedmiot opodatkowania VAT. W większości przypadków, odrębność świadczeń nie budzi wprawdzie wątpliwości, jednakże istnieją sytuacje, w których dwa lub więcej świadczeń są ze sobą powiązane w taki sposób, że ich sztuczne rozdzielenie byłoby operacją nienaturalną i oderwaną od ekonomicznej rzeczywistości danej transakcji. Taka sytuacja ma miejsce szczególnie wtedy, gdy jedno ze świadczeń pełni wobec drugiego rolę pomocniczą lub uzupełniającą. Wówczas świadczenie o charakterze pomocniczym nie posiada z ekonomicznego punktu widzenia samodzielnego znaczenia dla nabywcy bez tzw. świadczenia głównego, a jego funkcja sprowadza się jedynie do wspierania realizacji świadczenia podstawowego, stanowiąc jego integralne uzupełnienie.

Świadczenie pomocnicze występuje w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w którym sprzedaż Opakowania, dokonywana łącznie ze sprzedażą innych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, służy realizacji tzw. świadczenia głównego, którym jest właśnie sprzedaż tych towarów. Spółka nie prowadzi odrębnej sprzedaży Opakowań, choć teoretycznie byłoby to możliwe. Z ekonomicznego punktu widzenia samodzielna sprzedaż Opakowań, mimo iż formalnie dopuszczalna, nie stanowi celu gospodarczego działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, traktowanie sprzedaży Opakowań dokonywanej wspólnie ze sprzedażą produktów oferowanych przez Wnioskodawcę jako odrębnego i niezależnego świadczenia (dostawy), na gruncie ustawy o VAT, byłoby działaniem sztucznym oraz pozbawionym uzasadnienia w obowiązujących regulacjach prawnych.

Jak wynika z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Przepis ten wprowadza obowiązek dla dostawcy lub usługodawcy a nie uprawnienie (możliwość zastosowania), więc Wnioskodawca jest obowiązany go stosować. Z drugiej strony, katalog tych tzw. kosztów dodatkowych nie ma charakteru zamkniętego, a wymienione w nim elementy są jedynie przykładowe. Cechą charakterystyczną kosztów dodatkowych jest fakt ich pobierania przez dostawcę od nabywcy towarów lub usługobiorcy, w związku z realizacją właściwego świadczenia opodatkowanego.

Zakup Opakowań przez nabywcę następuje w powiązaniu z nabyciem innych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. W kontekście dokonywanych transakcji głównym celem klienta (nabywcy) pozostaje zakup towarów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy, natomiast nabycie Opakowań stanowi co do zasady środek do realizacji podstawowego celu zakupu, jakim jest wygodne i bezpieczne przetransportowanie zakupionych towarów do miejsca ich użytkowania lub przechowywania. Opakowania, z racji swojego charakteru i specyfiki, nie mają dla nabywcy samodzielnej wartości użytkowej lub gospodarczej poza realizacją wskazanych wyżej celów transportowych i ochronnych. Tym samym, zakup Opakowań dokonywany jest przez klientów na potrzeby i z uwagi na zakup innych towarów, a ich znaczenie sprowadza się do zabezpieczenia oraz ułatwienia przeniesienia tych towarów.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, koszty ponoszone przez klientów Wnioskodawcy na nabycie Opakowań służących do zapakowania (w tym ochrony i przewozu) innych towarów sprzedawanych przez (…), powinny zostać zakwalifikowane jako tzw. koszty dodatkowe w rozumieniu art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. Koszty te są w sposób jednoznaczny pobierane przez Wnioskodawcę od klienta wraz z ceną sprzedawanych produktów, a ich poniesienie wynika bezpośrednio z decyzji nabywcy, który decyduje się na zakup towarów wraz z Opakowaniem. W konsekwencji, wydatki na Opakowania, które ponosi nabywca w związku z realizacją świadczenia głównego, tj. zakupu towarów, stanowią element kosztów dodatkowych, o których mowa w powołanym przepisie ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że:

W odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Ponadto, zgodnie z art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a)podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b)koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Zgodnie z art. 8 pkt 24 ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi z dnia 13 czerwca 2013 r. (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 927 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o wprowadzeniu do obrotu – rozumie się przez to odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie opakowań lub produktów w opakowaniach po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji; za wprowadzenie do obrotu uważa się także:

a)import opakowań,

b)import produktów w opakowaniach,

c)wewnątrzwspólnotowe nabycie opakowań,

d)wewnątrzwspólnotowe nabycie produktów w opakowaniach

– dokonywane na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej.

W myśl art. 40a ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi:

1.Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego lub hurtowego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania produktów oferowanych w tej jednostce, jest obowiązany pobrać opłatę recyklingową od nabywającego torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

2.Opłaty recyklingowej nie pobiera się od nabywającego bardzo lekką torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Stosownie do art. 40c ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi:

Pobrana opłata recyklingowa jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym została pobrana.

Na mocy art. 56 ust. 1 pkt 10c ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi:

Administracyjnej karze pieniężnej, zwanej dalej ,,karą pieniężną”, podlega ten, kto wbrew przepisowi art. 40a ust. 1 nie pobiera opłaty recyklingowej od nabywającego torbę na zakupy z tworzywa sztucznego.

Na podstawie art. 40b ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi wydano rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2019 r. w sprawie stawki opłaty recyklingowej (Dz. U. z 2019 poz. 1639), w którym określono w § 1 ust. 2, że:

Stawka opłaty recyklingowej wynosi 0,20 zł za jedną sztukę torby na zakupy z tworzywa sztucznego.

Przepis art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z powołanego przepisu wynika m.in., że do wydatków (art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania zalicza się podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem kwoty podatku. Wymienione ww. przepisem rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką, o jakie rodzaje wydatków chodzi. Oznacza to, że podstawę opodatkowania zwiększają wydatki – podatki, cła, opłaty i inne należności np. o charakterze administracyjnym, których nałożenie pozostaje w bezpośrednim związku z tym nabyciem, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego mocą ustawy.

Natomiast art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy, przykładowo wskazuje na koszty dodatkowe takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy, które wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej czynności podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej. Tylko przykładowo wskazuje on na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka oferuje możliwość opakowania nabywanych towarów. W przypadku sprzedaży stacjonarnej Spółka będzie oferowała klientom możliwość odpłatnego nabycia toreb plastikowych (foliowych) w określonej cenie. Torby plastikowe (Opakowania) są oferowane jako opakowanie służące do zapakowania innych towarów nabywanych przez klientów i ich głównym przeznaczeniem jest zabezpieczenie oraz ułatwienie transportu towarów sprzedanych klientom. W przypadku sprzedaży stacjonarnej Spółka przyjmuje zasadę, iż Opakowania nie powinny być nabywane przez klienta osobno, czyli mogą być nabyte tylko wówczas, jeśli klient nabył (przynajmniej jeden) inny towar. Spółka dopuszcza jednak i taką sporadycznie występującą możliwość, że klient może dokonać nabycia torby plastikowej bez dokonywania zakupu innych towarów od Spółki, np. dokonując zakupu przy wykorzystaniu kas samoobsługowych. Opakowania będą zazwyczaj umieszczone w pobliżu kasy i wydawane klientowi przez kasjera lub pobierane przez klienta (w szczególności przy sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem kas samoobsługowych). W przypadku transakcji, w ramach której wydane zostanie klientowi Opakowanie i inne towary, towary te będą pakowane w Opakowanie. Przedmiotowe Opakowania są torbami na zakupy z tworzywa sztucznego w rozumieniu art. 8 pkt 15a lit. a) i c) ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, czyli są to torby na zakupy, z uchwytami lub bez uchwytów, wykonane z tworzywa sztucznego, które są oferowane w jednostkach handlu detalicznego lub hurtowego, do których zalicza się lekkie torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału poniżej 50 mikrometrów oraz pozostałe torby na zakupy z tworzywa sztucznego o grubości materiału równej 50 mikrometrów i większej. Jednocześnie, na podstawie art. 40a ust. 1 tej ustawy, Spółka, jako przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, w której są oferowane torby na zakupy z tworzywa sztucznego przeznaczone do pakowania produktów oferowanych w tej jednostce, jest obowiązana pobrać opłatę recyklingową od nabywającego torbę na zakupy z tworzywa sztucznego, co Spółka czyni.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania wartości Opakowania za element podstawy opodatkowania dostawy towarów przez Państwa.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku, zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Ponadto, kierując się brzmieniem art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Natomiast w artykule 29a ust. 6 pkt 2 ustawy wyraźnie wskazano, że podstawa opodatkowania obejmuje także koszty opakowania. W przypadku sprzedaży stacjonarnej Spółka będzie oferowała klientom możliwość odpłatnego nabycia toreb plastikowych (foliowych) w określonej cenie. Torby plastikowe są oferowane jako opakowanie służące do zapakowania innych towarów nabywanych przez klientów i ich głównym przeznaczeniem jest zabezpieczenie oraz ułatwienie transportu towarów sprzedanych klientom. W przypadku transakcji, w ramach której wydane zostanie klientowi Opakowanie i inne towary, towary te będą pakowane w Opakowanie.

Mając na uwadze powyższe, wartość Opakowania, zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy, powinna zostać wliczona do podstawy opodatkowania towaru sprzedawanego wraz z Opakowaniem. Tym samym Spółka, kalkulując podstawę opodatkowania w zakresie dokonania dostawy towarów na rzecz klientów wraz z dostawą Opakowania, powinna, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, uwzględnić w niej wartość Opakowania.

Podsumowując, stwierdzam, że w przypadku sprzedaży towaru wraz z Opakowaniem, wartość Opakowania będzie stanowiła element podstawy opodatkowania dostawy towarów sprzedawanych przez Państwa.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.