Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dzierżawą nieruchomości.

Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - 29 maja 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani X  wspólnie z mężem są właścicielami nieruchomości gruntowej (dalej: Nieruchomość). Nieruchomość jest we współwłasności małżeńskiej.

Mąż Wnioskodawcy tj. . … prowadzi działalność rolniczą i z tego tytułu jest zarejestrowany do VAT jako podatnik VAT czynny (NIP: …).

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana w CEIDG.

W ubiegłym roku Wnioskodawczyni podpisała z mężem umowę na dzierżawę nieruchomości. Umowa została podpisana wspólnie przez małżonków. Jednakże żona w żaden sposób nie angażowała się i nie angażuje się w wykonywanie tej umowy. To mąż negocjował podpisanie tej umowy, jest w kontakcie z dzierżawcą, przyjmuje pieniądze za dzierżawę. Żona, poza formalnym podpisaniem umowy z dzierżawcą, nie wykonała żadnych innych czynności związanych z realizacją tej umowy. W szczególności Wnioskodawczyni nie podejmowała działań marketingowych w celu dokonania dzierżawy Nieruchomości, nie udostępniała swoich danych kontaktowych Dzierżawcy, nie kontaktowała się i nie korzystała z usług podmiotów zajmujących się profesjonalnie pośrednictwem w najmie nieruchomości ani nie podejmowała żadnych innych działań zmierzających do wydzierżawienia tej Nieruchomości lub zwiększenia jej atrakcyjności komercyjnej.

Wnioskodawczyni informuje również, że wydzierżawiana nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego wspólnie przez wnioskodawczynię i jej męża.

Z zapisów umowy dzierżawy w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele elektrowni fotowoltaicznej.

W związku z dzierżawą faktury wystawiane są tylko przez męża Wnioskodawczyni na pełną kwotę czynszu wynikającą z umowy (Wnioskodawczyni nie działa aktywnie w ramach tej umowy).

Podatek należny z tytułu umowy naliczony od całej kwoty czynszu rozliczany jest przez męża Wnioskodawczyni.

Pytanie

Czy Wnioskodawczyni w przypadku dzierżawy nieruchomości zgodnie z opisem zdarzenia jest podatnikiem podatku VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawczyni, w przypadku dzierżawy Nieruchomości, podatnikiem VAT jest i będzie w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym mąż Wnioskodawczyni. Jednocześnie Wnioskodawczyni nie jest i nie będzie podatnikiem VAT z tytułu przedmiotowej dzierżawy Nieruchomości.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361) - zwanej dalej "ustawą":

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 202 3 r. poz. 1610 z późn. zm.) zwany dalej Kodeksem cywilnym.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jak stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Przepis art. 2 pkt 15 ustawy stanowi, że:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy:

W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 5 ustawy:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 16 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o gospodarstwie rolnym - rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

I tak, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 333 z późn. zm.):

Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Na podstawie art. 5 ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 423):

1.Za gospodarstwo rodzinne uważa się gospodarstwo rolne:

1)prowadzone przez rolnika indywidualnego oraz

2)w którym łączna powierzchnia użytków rolnych jest nie większa niż 300 ha.

2.Przy ustalaniu powierzchni użytków rolnych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, będących przedmiotem współwłasności uwzględnia się powierzchnię nieruchomości rolnych odpowiadających udziałowi we współwłasności takich nieruchomości, a w przypadku współwłasności łącznej uwzględnia się łączną powierzchnię nieruchomości rolnych stanowiących przedmiot współwłasności.

3.Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do ustalania powierzchni użytków rolnych będących przedmiotem współposiadania samoistnego oraz współposiadania na podstawie użytkowania wieczystego lub na podstawie umowy dzierżawy.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z brzmienia art. 96 ust. 2 ustawy wynika, iż:

W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie.

Wówczas bowiem za podatnika jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne. W opisanym stanie faktycznym taką osobą jest mąż Wnioskodawczyni.

Przyjęta zasada ma uprościć rozliczenia podatkowe - gdyż wymienione gospodarstwa to w istocie działalności, w przypadku których częstokroć nie można wyodrębnić osoby prowadzącej gospodarstwo. W takim przypadku, podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która - jak gdyby w imieniu gospodarstwa - zarejestruje się jako podatnik.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają jednocześnie zasadę, że do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego uprawniona jest tylko i wyłącznie jedna osoba fizyczna spośród tych, które prowadzą wspólne gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego ma takie znaczenie, że faktury dotyczące tego gospodarstwa (przy nabyciu towarów i usług) będą wystawiane na tę właśnie osobę, która dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy (dostawcy) przy sprzedaży (dostawie) produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.

Przedmiotowa działka jest przedmiotem umowy dzierżawy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.

Przedmiotem wątpliwości w ramach niniejszego wniosku jest fakt czy Wnioskodawczyni w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie pełni rolę podatnika VAT zgadzając się jedynie na dysponowanie wspólnym majątkiem wchodzącym w skład prowadzonego wspólnie z małżonkiem gospodarstwa rolnego.

Jak wskazano w opisie sprawy, wprawdzie umowa dotycząca dzierżawy gruntu została zawarta przez Wnioskodawczynię i jej męża, jednak Wnioskodawczyni w żaden sposób nie angażowała się i nie angażuje w wykonywanie tej umowy. To mąż Wnioskodawczyni negocjował warunki umowy, pozostaje w kontakcie z Dzierżawcą, przyjmuje czynsz dzierżawny. Wnioskodawczyni, poza formalnym podpisaniem umowy dzierżawy, nie wykonała i nie wykonuje żadnych czynności związanych z realizacją tej umowy. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, że dzierżawiona Nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie z przywołanymi regulacjami, podatnikiem VAT w przypadku wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego powinien być jeden ze współmałżonków. W przedmiotowej sprawie podatnikiem VAT jest mąż Wnioskodawczyni. Niezależnie podkreśla Pani, że status małżonków w kontekście prowadzenia gospodarstwa rolnego nie ma znaczenia dla określenia skutków wynikających z dzierżawienia gruntu na cele farmy fotowoltaicznej.

W konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma i nie będzie mieć statusu podatnika VAT w przedmiocie dzierżawy Nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego jako że nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Podatnikiem VAT z tytułu dzierżawy jest i będzie wyłącznie mąż Wnioskodawczyni - jako osoba, która występuje w roli „reprezentanta” i wystawia/będzie wystawiać faktury oraz dokonuje/będzie dokonywać rozliczenia VAT należnego.

Powyższe pośrednio potwierdza również orzecznictwo NSA.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 143/12, w którym NSA podkreślił, że „regulacje ustawy o VAT nie wymieniają małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Dla określenia zakresu podmiotowego opodatkowania podatkiem VAT czynności dokonanej formalnie przez współmałżonków istotne jest zatem ustalenie, kto faktycznie dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, działając przy tym w charakterze wskazanym w art. 15 ust. 2 ustaw”.

W konsekwencji Wnioskodawczyni nie ma statusu podatnika czynnego w ramach podatku od towarów i usług w przedmiocie dzierżawy gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego. Podatnikiem jest wyłącznie mąż Wnioskodawczyni - jako osoba, która występuje w roli „reprezentanta” i wystawia/będzie wystawiać faktury oraz dokonuje/będzie dokonywać rozliczenia podatku VAT należnego.

Podejście przedstawione przez Wnioskodawczynię jest zgodne z obecną linią interpretacji podatkowych (m.in. interpretacja z dnia 14 maja 2024 r. 0112-KDIL3.4012.160.2024.2.MC)

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j.  Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) zwanej dalej „Kodeks cywilny”.

Na mocy art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Przepis art. 2 pkt 15 ustawy stanowi, że:

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy:

Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 16 ustawy:

I tak, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1176 ze zm.):

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 423):

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne szczególne rozwiązania dotyczące podatników, którzy prowadzą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie oraz podatników, którzy prowadzą wyłącznie działalność rolniczą w innych ramach niż gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie. Wówczas bowiem za podatnika jest uważana osoba, która składa zgłoszenie rejestracyjne.

Przyjęta zasada ma uprościć rozliczenia podatkowe – gdyż wymienione gospodarstwa to w istocie działalności, w przypadku których częstokroć nie można wyodrębnić osoby prowadzącej gospodarstwo. W takim przypadku, podatnikiem jest ta osoba fizyczna, która – jak gdyby w imieniu gospodarstwa – zarejestruje się jako podatnik.

Dokonanie zgłoszenia rejestracyjnego ma takie znaczenie, że faktury dotyczące tego gospodarstwa (przy nabyciu towarów i usług) będą wystawiane na tę właśnie osobę, która dokonała zgłoszenia rejestracyjnego. Jednocześnie ta sama osoba występować będzie w roli zbywcy (dostawcy) przy sprzedaży (dostawie) produktów rolnych i w związku ze świadczeniem usług rolniczych.

W rozpatrywanej sprawie działka, o której mowa we wniosku, jest przedmiotem umowy dzierżawy.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, umowa dzierżawy wypełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w wyniku zawartej umowy powstaje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym.

Przedmiotem pytania jest kwestia dotycząca uznania Pani za podatnika podatku VAT, w związku z dzierżawą nieruchomości będącej przedmiotem wniosku.

W opisie sprawy wskazała Pani, że wspólnie z mężem są Państwo właścicielami nieruchomości gruntowej. Nieruchomość jest we współwłasności małżeńskiej. Pani mąż prowadzi działalność rolniczą i z tego tytułu jest zarejestrowany do VAT jako podatnik VAT czynny. Nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana w CEIDG. W ubiegłym roku Pani oraz Pani małżonek podpisaliście umowę na dzierżawę nieruchomości. Wydzierżawiana nieruchomość wchodzi w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego wspólnie przez Panią i Pani małżonka. Z zapisów umowy dzierżawy wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele elektrowni fotowoltaicznej.

Opis sprawy wskazuje, że pomimo tego, że ww. umowa dzierżawy nieruchomości została podpisana przez Panią oraz Pani małżonka, to działalność w zakresie dzierżawy tej nieruchomości jest prowadzona jedynie przez Pani małżonka i to on z tego tytułu będzie o podatnikiem podatku VAT, gdyż, jak Pani wskazała:

-nie wykonała Pani żadnych czynności związanych z realizacją tej umowy,

-w żaden sposób nie angażowała się i nie angażuje się Pani w wykonywanie tej umowy,

-to mąż negocjował podpisanie tej umowy, jest w kontakcie z dzierżawcą,

-faktury wystawiane są tylko przez Pani małżonka na pełną kwotę czynszu wynikającą z umowy,

-podatek należny z tytułu umowy naliczony od całej kwoty czynszu rozliczany jest przez Pani małżonka.

W konsekwencji w odniesieniu do dzierżawy nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego prowadzonego wspólnie przez Panią i Pani małżonka nie będzie Pani podatnikiem podatku VAT – gdyż, jak wynika z opisu sprawy - poza formalnym podpisaniem umowy z dzierżawcą, nie wykonała Pani żadnych innych czynności związanych z realizacją tej umowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pani męża – współwłaściciela nieruchomości.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.