Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lutego 2025 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

• uznania przedmiotu Transakcji za czynność nie wyłączoną z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy (pytanie nr 1),
• braku posiadania przez Wnioskodawcę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, wystawienia przez Sprzedającego faktury z adnotacją „odwrotne obciążenie” dla sprzedaży usług w ramach Etapu pierwszego grupy 3 oraz wykazania jej w poz. 11 i 12 ewidencji sprzedaży JPK_VAT (pytanie nr 2),
• rozpoznania przez Sprzedawcę Transakcji w ramach Etapu pierwszego grupy 1 jako odpłatnej dostawy towarów i udokumentowania jej fakturą (pytanie nr 3),
• prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów (hal namiotowych) objętych grupą 1 (pytanie nr 4),
• rozpoznania przez Sprzedawcę Transakcji w ramach Etapu pierwszego grupy 2 jako WDT opodatkowanej 0% stawką VAT (pytanie nr 5),
• rozpoznania i rozliczenia w polskiej deklaracji przez Wnioskodawcę przemieszczenia do Niemiec nabytych w ramach Etapu pierwszego grupy 1 towarów, które na moment Transakcji pozostaną w Polsce do czasu zakończenia obowiązywania umowy najmu, jako WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (pytanie nr 6),
• ustalenia miejsca świadczenia usług wynajmu hal namiotowych przez Wnioskodawcę poza terytorium kraju oraz braku obowiązku wystawienia faktur na rzecz polskich kontrahentów (pytanie nr 7).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło ePUAP 14 marca 2025 r.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

• A. GmbH

(…)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

• B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.

(…)

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

1.1 Działalność Wnioskodawcy

A. GmbH (dalej: „Wnioskodawca”) jest spółką prawa niemieckiego, z siedzibą na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy obejmuje m.in. oddawanie w najem oraz sprzedaż hal magazynowych przeznaczonych do użytku dla różnych branż (np. spożywczej, logistycznej, motoryzacyjnej czy opakowań) w różnych krajach europejskich. Spółka nie jest producentem hal magazynowych, a poszczególne elementy są nabywane przez Wnioskodawcę i montowane lub dostarczane do klientów z wykorzystaniem podwykonawców.

Wnioskodawca posiada siedzibę w Niemczech, tam zatrudnia pracowników oraz tam podejmuje decyzje zarządcze dotyczące jego działalności.

Wnioskodawca nie posiada, ani nie wynajmuje w Polsce nieruchomości, tj. w szczególności nie posiada biura, filii, fabryki, warsztatu. Ponadto, Wnioskodawca na moment złożenia niniejszego wniosku nie posiada w Polsce zarejestrowanego oddziału lub przedstawicielstwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 roku o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest prowadzona w Niemczech, jednakże swym zasięgiem obejmuje również działalność prowadzoną w innych krajach, w tym w Polsce, a zakres tej działalności jest podobny do działalności prowadzonej w Niemczech. W Polsce Wnioskodawca obecnie zatrudnia dwie osoby na umowę o pracę w charakterze przedstawicieli handlowych na Polskę. W przeszłości zatrudniał również inne osoby działające w charakterze przedstawicieli handlowych, jednak współpraca z nimi była krótka i nie rozwinęła się (Wnioskodawca nie zawarł żadnej umowy handlowej w wyniku działań tych osób). Obecni przedstawiciele handlowi są zatrudnieni w oparciu o niemiecką umowę o pracę i samodzielnie rozliczają podatek dochodowy z tytułu tej umowy, a w zakresie składek ZUS Wnioskodawca jest zarejestrowany jako płatnik z tego tytułu w Polsce. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu samochodów, które są udostępniane w celu wykonywania obowiązków przez przedstawicieli handlowych w Polsce. Ponadto, Wnioskodawca zwraca przedstawicielom handlowym koszty związane z użytkowaniem telefonu dla celów służbowych. Przedstawiciele handlowi nie posiadają biura, w którym wykonywaliby swoje obowiązki, a do ich głównych zadań należy kontakt z potencjalnymi klientami Wnioskodawcy.

Przedstawiciele handlowi nie współpracują z potencjalnymi dostawcami Wnioskodawcy, a jedynie z potencjalnymi odbiorcami usług. Przedstawiciele handlowi nie są uprawnieni do podpisywania umów w imieniu Wnioskodawcy, a w zakresie ustalania warunków umowy, przedstawiciele handlowi działają według cennika ustalonego przez Wnioskodawcę, do którego mogą oferować rabat w zakresie ustalonym przez Wnioskodawcę. Wszelkie umowy, oferty oraz zmówienia są akceptowane i podpisywane przez pracowników oraz zarząd w siedzibie Wnioskodawcy w Niemczech. Wśród pracowników akceptujących i podpisujących oferty oraz zamówienia w Niemczech nie ma przedstawicieli handlowych, którzy wykonują pracę w Polsce.

Wnioskodawca w siedzibie w Niemczech posiada osoby odpowiedzialne, w tym pracowników polskojęzycznych, które są odpowiedziane za sprzedaż i kontakt z polskimi klientami. Osoby te identyfikują potencjalnych klientów w Polsce i przekazują kontakt do przedstawicieli handlowych w Polsce, w celu oceny możliwości rozpoczęcia współpracy (tj. do zadań przedstawicieli handlowych nie należy aktywne poszukiwanie nowych klientów). Wnioskodawca posiada stronę internetową w języku polskim oraz polski numer kontaktowy, jednak zamówienia z tego tytułu są realizowane przez zespół sprzedaży z Niemiec.

Dotychczasowa obecność Wnioskodawcy w Polsce ogranicza się do bycia stroną dwóch umów najmu hal namiotowych z polskimi kontrahentami. Jednak kontakt z klientem został nabyty przez Wnioskodawcę, w wyniku zakupu aktywów oraz kontaktów od niemieckiej spółki, która to miała zawartą umowę z polskim klientem (niemniej jednak umowa ta została już zakończona). Drugi klient Wnioskodawcy został pozyskany przez dział handlowy w Niemczech i wynajem hali namiotowej rozpoczął się od końca października 2024 roku. W zakresie montażu hali namiotowej, Wnioskodawca korzystał z usług polskiego podwykonawcy. Dodatkowo, Wnioskodawca nabywał od polskiego producenta plandeki, które były wykorzystywane do montażu hal w Polsce. Z tego tytułu Wnioskodawca otrzymał faktury z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%.

Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) jako podatnik czynny pod numerem (…), od marca 2024 r.

1.2 Działalność Sprzedającego

B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej: „Sprzedający”) jest spółką prawa polskiego, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Sprzedający na dzień dokonania transakcji będzie zarejestrowany dla celów wewnątrzwspólnotowych oraz będzie zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Sprzedający nie posiada ani nie będzie posiadał siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec.

Działalność Sprzedającego obejmuje głównie produkcję hal namiotowych oraz oddawanie ich w najem do klientów krajowych i zagranicznych. Sprzedający posiada w swoim portfolio dwa rodzaje hal: aluminiowe i stalowe. Hale lub/oraz ich części, które nie są obecnie wynajmowane, znajdują się w magazynie Sprzedającego. Działalność Sprzedającego obejmuje również sprzedaż i montaż wyprodukowanych hal namiotowych.

Działalność związana z najmem obejmuje zasadniczo umowy z dwoma rodzajami najemców: (1) klientami „przemysłowymi” – wówczas hale pełnią zazwyczaj funkcje magazynowe lub produkcyjne oraz (2) klientami z branży „eventowej”. Ponadto Sprzedający wynajmuje również hale w Niemczech. Działalność obejmująca wynajem hal namiotowych nie została wyodrębniona w strukturze Sprzedającego, np. w formie odrębnego działu, wydziału lub oddziału. Wszystkie aktywności podejmowane przez Sprzedającego są ze sobą powiązane i wspólnie tworzą całokształt działalności gospodarczej Sprzedającego. Sprzedający korzysta z własnych składników majątkowych (np. gruntów, budynków, maszyn) i zatrudnia pracowników. Niektóre zadania, np. montaż, a w niektórych przypadkach również transport, są realizowane przy wykorzystaniu podwykonawców.

Pracownicy Sprzedającego nie są przypisani do określonej działalności, w tym tej związanej z wynajmem.

Kredyty bankowe uzyskane przez Sprzedającego nie zostały zaciągnięte w celu sfinansowania określonej działalności (np. nie ma oddzielnego finansowania przeznaczonego wyłącznie na działalność związaną z wynajmem).

W księgach Sprzedającego nie ma odrębnych kont, na których prowadzona byłaby ewidencja kosztów, aktywów i zobowiązań dotycząca działalności w zakresie wynajmu (w tym w szczególności, odrębne dla wynajmu do klientów przemysłowych). Ponadto, sposób prowadzenia ksiąg nie umożliwia przypisania kosztów do działalności w zakresie wynajmu i oddzielenie ich od tych związanych z innymi częściami działalności (np. produkcją). W szczególności, Sprzedający nie posiada odrębnych kont dla kosztów związanych z działalnością w zakresie wynajmu, w szczególności brak jest ewidencji czasu pracy poświęconego przez pracowników na zadania związane z działalnością w zakresie wynajmu, brak jest alokacji kosztów ogólnych do działalności w zakresie wynajmu oraz brak wyodrębnienia kosztów produkcji wynajmowanych hal namiotowych. Nie ma również oddzielnych rachunków bankowych, budżetów ani środków pieniężnych dotyczących / przeznaczonych na potrzeby działalności w zakresie wynajmu.

1.3 Opis Transakcji

Wnioskodawca zamierza nabyć od Sprzedającego za wynagrodzeniem wybrane składniki majątkowe związane z działalnością w zakresie wynajmu hal do klientów przemysłowych (dalej odpowiednio „Transakcja” i „Przedmiot Transakcji”). Transakcja będzie podzielona na dwa etapy:

1.Etap pierwszy - Wnioskodawca nabędzie od Sprzedającego za wynagrodzeniem składniki majątkowe zlokalizowane w Polsce.

2.Etap drugi- Wnioskodawca nabędzie od Sprzedającego za wynagrodzeniem składniki majątkowe zlokalizowane w Niemczech.

Przedmiot Transakcji obejmować będzie:

Etap pierwszy

Etap pierwszy obejmie nabycie za wynagrodzeniem przez Wnioskodawcę od Sprzedającego następujących składników majątkowych:

1)Nabycie towarów, które na moment zawarcia umowy znajdują się w Polsce i pozostaną w Polsce (dalej jako „grupa 1”).

Nabyciu nie będzie towarzyszyło fizyczne przemieszczenie towarów. Nabycie będzie dotyczyć hal namiotowych, które są wynajmowane przez Sprzedającego innym podmiotom, a po dokonaniu Transakcji staną się własnością Wnioskodawcy i nadal będą wynajmowane innym podmiotom na terytorium kraju (Polski). Na moment składania wniosku, Wnioskodawca zakłada, że w przypadku umów najmu, które po zakończeniu okresu ich trwania nie zostaną przedłużone, hale te zostaną wywiezione na terytorium Niemiec.

2)Nabycie towarów, które na moment zawarcia umowy znajdują się w Polsce i w wyniku Transakcji w terminie 30 dni od dnia spełnienia wszystkich warunków zawieszających zostaną przetransportowane na terytorium Niemiec w wykonaniu przedmiotowej Transakcji (dalej jako „grupa 2”).

Przedmiotem sprzedaży będą wyprodukowane i zdatne do użytku elementy o różnych parametrach, z których będzie można zmontować hale namiotowe, np. przęsła, łączniki, słupy boczne, płatwie, szpile, plandeki. Elementy hal, pomimo tej samej nazwy, będą różnić się wysokością czy profilem. Transport zostanie dokonany przez zewnętrzną firmę na rzecz jednej ze stron Transakcji i nie będzie stanowił transakcji łańcuchowej w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedawca będzie dysponował dokumentami potwierdzającymi wywóz i dostarczenie towarów Wnioskodawcy, w szczególności dokumentami transportowymi, dokumentami przyjęcia do miejsca składowania, potwierdzeniem zapłaty.

Zarówno towary z grupy 1, jak i z grupy 2 zostaną nabyte przez Kupującego wraz z dokumentacją techniczną związaną z halami, obejmującą specyfikację techniczną, rysunki, szkice, jak również wraz z odpowiednimi prawami własności intelektualnej i przemysłowej związanej z nabywanymi towarami i dokumentacją techniczną (względnie licencjami na korzystanie z tych praw oraz zarejestrowanego wzoru przemysłowego).

Dodatkowo, w związku z nabyciem towarów z grupy 1, w ramach Transakcji będzie miało miejsce nabycie usług („grupa 3”), które będzie obejmować:

• cesje umów najmu dotyczących hal namiotowych zawartych przez Sprzedającego z klientami przemysłowymi (w tym także umowy podpisane, ale jeszcze niezrealizowane oraz tzw. „portfel zamówień”),
• cesję umowy najmu gruntu zawartej przez Sprzedającego, na którym to gruncie znajdują się hale oddane w najem przez Sprzedającego, a które to hale staną się własnością Nabywcy,
• cesje umów najmu nagrzewnic, które wynajmowane są wraz z halami.

W ramach Transakcji nie nastąpi przeniesienie na Wnioskodawcę m.in. następujących zasobów / elementów / umów dotyczących działalności prowadzonej przez Sprzedającego:

• umów najmu zawartych z klientami eventowymi,
• pracowników,
• finansowania (dotyczy to zarówno finansowania otrzymanego przez Sprzedającego, jak i finansowania udzielonego przez Sprzedającego jego wspólnikowi),
• gruntów i budynków, w tym w szczególności budynków  produkcyjnych oraz magazynów,
• maszyn i urządzeń produkcyjnych,
• środków transportu (w tym m.in. samochodów wykorzystywanych obecnie przez Sprzedającego do transportu hal namiotowych),
• części elementów znajdujących się na moment Transakcji w magazynie (tj. takich, które na moment Transakcji nie będą przedmiotem najmu): hale stalowe, stare części, elementy inne niż wykorzystywane w działalności związanej z halami aluminiowymi, które mogą być oddane w najem klientom przemysłowym,
• bazy klientów Sprzedającego,
• marki, loga i znaku towarowego „B.”,
• strony internetowej Sprzedającego i materiałów marketingowych (np. zdjęcia),
• innych elementów takich jak: oświetlenie, urządzenia do mycia namiotów, defektoskop,
• zobowiązań handlowych i finansowych związanych z umowami najmu,
• wystawionych na Sprzedającego polis ubezpieczeniowych związanych z oddawanymi w najem halami.

Etap drugi

Przeprowadzenie etapu drugiego jest planowane wstępnie na koniec roku 2025 lub początek roku 2026, jednak będzie to przedmiotem dalszych uzgodnień pomiędzy Wnioskodawcą a Sprzedającym. Etap drugi jest niezależny od etapu pierwszego i powinny być one traktowane jako dwie odrębne transakcje. Przedmiotem transakcji w ramach etapu drugiego będzie nabycie towarów znajdujących się na terytorium Niemiec, tj. hal namiotowych, któremu nie będzie towarzyszyło fizyczne przemieszczenie towarów poza terytorium Niemiec. Hale są obecnie wynajmowane przez Sprzedającego innym podmiotom gospodarczym.

1.4 Współpraca Wnioskodawcy i Sprzedającego po Transakcji

Po Transakcji Wnioskodawca może współpracować ze Sprzedającym. Potencjalne usługi świadczone przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy mogą obejmować m.in.:

• produkcję wyrobów stalowanych znormalizowanych oraz wyrobów stalowych nieznormalizowanych, a także obróbkę wyrobów stalowych,
• produkcję oraz renowację plandek,
• naprawę oraz renowację zdemontowanych hal namiotowych, inne usługi (na podstawie zleceń usługowych),
• usługi związane z montażem i logistyką (zapewnienie samochodów ciężarowych z kierowcami, wózków widłowych, zewnętrznych ekip montażowych składających się z podwykonawców Sprzedającego).

Niemniej jednak, Sprzedający nie będzie wyłącznym dostawcą powyższych świadczeń. Świadczenie tych usług będzie ustalane na bieżąco i będzie uzależnione od konkurencyjności oferty złożonej przez Sprzedającego.

Ponadto Sprzedający nie będzie upoważniony do kontaktowania się klientami końcowymi w imieniu Wnioskodawcy.

1.5 Działalność Wnioskodawcy po Transakcji

Po Transakcji Wnioskodawca zmierza kontynuować wykonywacie dotychczasowych czynności (tj. wynajem hal), rozszerzonych o czynności z wykorzystaniem Przedmiotu Transakcji – czyli, w szczególności najem nabytych hal namiotowych do klientów przemysłowych zlokalizowanych w różnych krajach, również w Polsce. Nie można wykluczyć, że czynności Wnioskodawcy po Transakcji, będą obejmowały również sprzedaż hal namiotowych dla polskich klientów.

Wykonywanie czynności w Polsce przez Wnioskodawcę wyłącznie w oparciu o nabyty Przedmiot Transakcji nie jest możliwe. Wnioskodawca podejmie dodatkowe działania lub wykorzysta już istniejące zasoby, które pozwolą na wykorzystywanie nabytych aktywów do wykonywania czynności najmu. Będzie to obejmować, w szczególności:

1)zawarcie szeregu umów z dostawcami, które będą niezbędne do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę, w szczególności w zakresie:

• najmu podłóg namiotowych lub ich nabycia;
• dostarczenia wyprodukowanych hal namiotowych lub ich części;
• transportu hal;
• instalacji hal u najemców oraz ich późniejszy demontaż;
• naprawy i remontów hal;
• ogrzewania hal;
• ubezpieczenia hal.

Jak wspomniano wyżej, część z wyżej wymienionych czynności może zostać wykonana przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu własnych zasobów lub na podstawie umów już zawartych z dostawcami. Może też wystąpić sytuacja, że część tych zadań zostanie zlecona Sprzedającemu na bazie odrębnej umowy.

2)Zapewnienie personelu, którybędzie zarządzał i obsługiwał prowadzoną działalność:

• Wynajem hal namiotowych w Polsce jest obecnie i będzie również po Transakcji prowadzony przez istniejący u Wnioskodawcy zespół pracowników zlokalizowany w Niemczech („zespół niemiecki”). Zespół ten będzie odpowiedzialny nie tylko za zarządzanie strategiczne, ale również operacyjne na polskim rynku. Działania związane ze sprzedażą w Polsce będą prowadzone i przede wszystkim inicjowane przez zespół niemiecki, który posiada nie tylko odpowiednie osoby do obsługi klienta (w tym pracowników polskojęzycznych), ale także zespół odpowiedzialny za marketing i pozyskiwanie klientów.
• Zespół wykonujący swoje działania w Polsce obecnie obejmuje dwóch przedstawicieli handlowych działających w Polsce odpowiedzialnych za kontakt z klientami po uzyskaniu kontaktu od zespołu handlowego w Niemczech i przygotowaniu ofert. Polscy pracownicy nie są i nie będą uprawnieni do negocjowania umów w imieniu Wnioskodawcy, jak również nie posiadają i nie będą posiadać pełnomocnictw do ich podpisywania – czynności te będą wykonywane przez zarząd Wnioskodawcy z Niemczech. Negocjacja cen i warunków umów odbywa się wyłącznie na podstawie cennika ustalanego przez Wnioskodawcę oraz w zakresie uzgodnionej z Wnioskodawcą wysokości potencjalnego rabatu. Polscy pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę pracują oraz będą pracowali zdalnie ze swojego miejsca zamieszkania w związku z czym nie będzie istniało „fizyczne” biuro Wnioskodawcy na terenie Polski. Natomiast ich praca będzie głównie polegać na odwiedzaniu klientów, czyli podróżowaniu po Polsce.
• Obowiązki administracyjne będą sprawowane przez personel Wnioskodawcy w Niemczech, w szczególności obsługa biurowa oraz korespondencji, przygotowywanie i przechowywanie dokumentów spółki, a także pozostała działalność wspierająca (np. księgowość czy kadry).

3)Magazynowanie:

• Wnioskodawca po Transakcji będzie korzystał ze swojej powierzchni magazynowej zlokalizowanej w Niemczech.
• Ponadto, w przypadku zakończenia danej umowy najmu w zakresie hal namiotowych zlokalizowanych w Polsce po Transakcji, zdemontowane elementy będą również transportowane do magazynu Wnioskodawcy w Niemczech. W tym magazynie składowane elementy będą też, w razie potrzeby, poddawane naprawom/czynnościom konserwacyjnym.  Na moment przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec, Wnioskodawca nie będzie w stanie wskazać, czy dany towar zostanie powrotnie przemieszczony do Polski, czy też zostanie wykorzystany w inny sposób.

4)Uzyskanie finansowania

Również po Transakcji Wnioskodawca nie będzie posiadać w Polsce:

• oddziału, filii, przedstawicielstwa, biura,
• fabryki, warsztatu.

Ponadto proces instalacji/montaży hal, które będą oddawana przez Wnioskodawcę (lub zatrudnionych przez niego podwykonawców) w najem po Transakcji na rzecz klientów na terytorium Polski jest prosty i krótkotrwały – w zdecydowanej większości przypadków nie powinien przekroczyć kilu tygodni. Każdy najem hali oraz montaż jest przedmiotem odrębnej umowy, które nie łączą się ze sobą. W żadnym przypadku takie prace w stosunku do konkretnej hali i jej lokalizacji nie przekroczą 12 miesięcy.

Hale namiotowe, będące przedmiotem wynajmu przez Sprzedającego do polskich klientów, oparte są na konstrukcji stalowo-aluminiowej, wraz z poszyciem górnym z materiału PCV oraz/lub pokryciem bocznym (ściany) wykonanym z płyty warstwowej lub blachy trapezowej. Hala podlega procesowi montażu na utwardzonym fundamencie. Profile stalowe hal mogą być mocowane do podłoża na różne sposoby. W przypadku lekkich konstrukcji możliwe jest zakotwienie hali za pomocą szpilek, natomiast w przypadku ciężkich konstrukcji stosowane są kołki do dużych obciążeń. Niezależnie od zastosowanego sposobu zakotwienia hali, możliwy jest kompletny demontaż hali oraz jej przemieszczenie i dalsze użycie. Proces demontażu nie powoduje utraty wartości oraz przydatności hali. Hala może posiadać dodatkowe wyposażenie na życzenie klienta (dodatkowe oświetlenie, drzwi, ściany działowe, itp.).

Wnioskodawca zaznacza również, że wynajmowane przez Wnioskodawcę do polskich klientów towary (tj. elementy hal namiotowych) będą nabywane przez Wnioskodawcę w Polsce (w tym przypadku Wnioskodawca otrzyma od dostawcy fakturę z polskim podatkiem VAT), jak również będą przemieszczane przez Wnioskodawcę z terytorium Niemiec do Polski (jako przemieszczenie towarów własnych). Po zakończeniu umowy najmu, możliwe jest przemieszczenie hal namiotowych do magazynu Wnioskodawcy w Niemczech (przy tym na moment przemieszczenia, nie zostanie jeszcze ustalone, czy dany towar zostanie ponownie wysłany do Polski, czy też zostanie wykorzystywany w inny sposób).

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

W odpowiedzi na zadane pytania wskazali Państwo następująco:

1) w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Wnioskodawcy (A. GmbH) w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów, lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać, jak Wnioskodawca prowadzi działalność w Niemczech, np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, czy w kraju siedziby Wnioskodawca korzysta z jakichś magazynów, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada Spółka w kraju siedziby itp.),

Wnioskodawca prowadzi w Niemczech realną działalność gospodarczą, obejmującą m.in. oddawanie w najem oraz sprzedaż hal magazynowych przeznaczonych do użytku dla różnych branż (np. spożywczej, logistycznej, motoryzacyjnej czy opakowań). Tym samym, działalność Wnioskodawcy w Niemczech nie ogranicza się do posiadania tam wyłącznie siedziby/biura.

W Niemczech znajduje się infrastruktura niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej - Wnioskodawca ma tam swoją siedzibę (pod adresem: (…)) oraz magazyny (w (…) i (…)), które służą do przechowywania oraz przygotowywania hal pod wynajem. Wnioskodawca nie posiada w Niemczech fabryk czy innych aktywów produkcyjnych (np. maszyn) - co wynika z faktu, że Wnioskodawca nie jest producentem hal magazynowych (poszczególne elementy są nabywane przez Wnioskodawcę i montowane lub dostarczane do klientów z wykorzystaniem podwykonawców).

Wnioskodawca posiada zarząd składający się z dwóch dyrektorów generalnych i zatrudnia w Niemczech 115 pracowników.

W gestii niemieckiego zespołu zarządzającego znajduje się w szczególności zarządzanie strategiczne, tj. decyzje zarządcze dotyczące działalności Wnioskodawcy. Wszelkie umowy, oferty oraz zamówienia są akceptowane i podpisywane przez pracowników oraz zarząd w siedzibie Wnioskodawcy w Niemczech. Zespół niemiecki odpowiada również za ustalenie cennika usług i dopuszczalnych zakresów możliwych do udzielenia rabatów. Z kolei niemiecki zespół sprzedaży i obsługi klienta odpowiada za zarządzanie operacyjne, m.in. za inicjowanie działań marketingowych i pozyskiwania klientów. Personel Wnioskodawcy w Niemczech pełni również obowiązki administracyjne, obejmujące w szczególności obsługę biurową oraz korespondencji, przygotowywanie i przechowywanie dokumentów Spółki, a także pozostałą działalność wspierającą (np. księgowość czy kadry).

2) czy w odniesieniu do Sprzedającego który po Transakcji dokonuje świadczeń na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma bezpośrednią kontrolę nad jego zasobami osobowymi / technicznymi / rzeczowymi, w tym należało wskazać/opisać na czym ta kontrola polega i w jaki sposób jest realizowana,

Wnioskodawca nie posiada kontroli nad B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (dalej: „Sprzedający”). Wnioskodawca po nabyciu uzgodnionych aktywów od Sprzedającego, będzie posiadał kontrolę nad tymi aktywami, które będą już stanowić własność Wnioskodawcy.

Po transakcji Wnioskodawca może nabywać od zewnętrznych podmiotów potrzebne mu usługi, a Sprzedający będzie jednym z potencjalnych dostawców usług, który może uzyskać zlecenie od Wnioskodawcy w przypadku przedstawienia konkurencyjnej oferty, tj. Sprzedający będzie traktowany na równi z innymi dostawcami. Na chwilę obecną Wnioskodawca i Sprzedający nie dokonali żadnych ustaleń w tym zakresie. Wnioskodawca nie będzie sprawował kontroli nad zasobami osobowymi, rzeczowymi czy technicznymi Sprzedającego (ani innych podwykonawców).

Sprzedający będzie działał w sposób niezależny od Wnioskodawcy – tak, jak działają niepowiązane podmioty.

3) czy Wnioskodawca ma wpływ jaka część zasobów technicznych / rzeczowych / osobowych Sprzedającego ma zostać wykorzystana do czynności w ramach współpracy po Transakcji, w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany,

Jeśli Sprzedający uzyska od Wnioskodawcy zlecenie na realizację konkretnych usług, Wnioskodawca nie będzie wpływał na wybór konkretnych zasobów, przy pomocy których Sprzedający będzie realizować usługi. Decyzje w tym zakresie będą podejmowane samodzielnie przez Sprzedającego.

4) czy świadczenie usług po Transakcji przez Sprzedającego jest realizowana zgodnie z wytycznymi / oczekiwaniami /ilościami wskazanymi / określonymi przez Wnioskodawcę,

Ewentualna współpraca Wnioskodawcy ze Sprzedającym po transakcji będzie odbywała się na zasadach, na jakich współpracują ze sobą niezależnie, niepowiązane podmioty. W przypadku chęci współpracy, Wnioskodawca przedstawi informacje o swoim zapotrzebowaniu na konkretne towary / usługi, a Sprzedający będzie to zamówienie realizował jako niezależny usługodawca.

5) czy Wnioskodawca posiada na terytorium Polski jakieś zasoby techniczne /urządzenia/maszyny, jeśli tak, należało ogólnie wskazać jakie i do jakich celów je wykorzystuje,

Wnioskodawca nie posiada zaplecza technicznego w Polsce, w szczególności, nie jest właścicielem żadnych zlokalizowanych w Polsce nieruchomości ani praw do nich. Wnioskodawca udostępnia swoim dwóm kontrahentom w Polsce dwie hale namiotowe, które niedawno zamontował (montaż pierwszej z nich miał miejsce kilka miesięcy temu).

Co więcej, należy podkreślić, że do świadczenia usług w zakresie oddawania w najem hal polskim klientom nie jest potrzebne posiadanie zaplecza technicznego (np. maszyn) w Polsce.

Tytułem uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wskazuje, że w międzyczasie Wnioskodawca zawarł umowę z nowym kontrahentem w Polsce, na podstawie której udostępnił mu halę namiotową. Hala ta znajduje się w innej lokalizacji niż umowa wskazana w pierwotnym opisie stanu faktycznego. Stąd, Wnioskodawca udostępnia swoim kontrahentom obecnie dwie hale namiotowe, a nie jedną jak wskazano w pierwotnym opisie stanu faktycznego.

Pracujący w Polsce przedstawiciele handlowi pracują zdalnie lub podróżują do potencjalnych klientów. Wnioskodawca zapewnia tym osobom samochody służbowe (stanowiące flotę Wnioskodawcy, który korzysta z niej na podstawie umowy leasingu) oraz laptopy, a także zapewnia im zwrot kosztów połączeń telefonicznych wykonywanych z prywatnych telefonów dla celów służbowych (pracownicy nie posiadają telefonów służbowych).

6) czy Wnioskodawca udostępnia, jakiemuś podmiotowina terytorium Polski jakiekolwiek zasoby (np. osobowe, urządzenia/sprzęt), jeśli tak, należało wskazać któremu podmiotowi i jakie,

Wnioskodawca posiada obecnie w Polsce dwóch klientów (najemców – polskie spółki z siedzibami w (…) i w (…)), którym odpłatnie udostępnia dwie hale namiotowe (na podstawie umów najmu). Wnioskodawca obecnie nie posiada innych materialnych zasobów.

7) gdzie, w jakim kraju podejmowane są istotne decyzje dotyczące działalności Wnioskodawcy na terytorium Polski,

Wszystkie istotne decyzje dotyczące działalności Wnioskodawcy podejmowane są w Niemczech przez zarząd, przy wsparciu zespołu pracowników zlokalizowanych w Niemczech.

8) czy Wnioskodawca na dzień przetransportowania towarów z grupy 2 będzie zarejestrowany na terytorium Niemiec do transakcji wewnątrzwspólnotowych,

Tak, na dzień transportu towarów z grupy 2 Wnioskodawca będzie zarejestrowany w Niemczech na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

9) kiedy i na jaki okres została zawarta umowa pomiędzy Państwa Spółką, a każdym z przedstawicieli handlowych świadczącym pracę na Państwa rzecz w Polsce;

Obecnie Wnioskodawca jest stroną umów o pracę z dwoma przedstawicielami handlowymi działającymi na terytorium Polski. Umowy o pracę zostały zawarte na czas nieokreślony odpowiednio 1 września 2024 roku oraz 1 grudnia 2024 roku. Tytułem uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca informuje, że 1 marca 2025 roku, Wnioskodawca zawarł umowę o pracę z managerem do spraw marketingu działającym na terytorium Polski. Umowa ta została zawarta również na czas nieokreślony.

10) jakie konkretnie czynności wchodzą w zakres obowiązków przedstawicieli handlowych świadczącym pracę na Państwa rzecz w Polsce, a w szczególności na czym polega i co należy rozumieć przez wskazanie, że „charakter ich pracy polega głównie na kontakcie z potencjalnymi klientami Państwa Spółki”, „ich praca będzie głównie polegać na odwiedzaniu klientów, czyli podróżowaniu po Polsce”; prosiłem dokładnie opisać za co odpowiadają przedstawiciele handlowi świadczącym pracę na Państwa rzecz w Polsce i co wynika z postanowień zawartej umowy o pracę między Spółką a tymi przedstawicielami;

Działania sprzedażowe Wnioskodawcy są zorganizowane w następujący sposób:

• Pracownicy z niemieckiego zespołu Wnioskodawcy zajmują się identyfikacją potencjalnych klientów z Polski, którzy mogliby być zainteresowani najmem lub zakupem hali magazynowej. Następnie, informacje o takich klientach są przekazywane przedstawicielom handlowym z Polski, w celu kontaktu telefonicznego/spotkania przedstawicieli z klientami mającego na celu przedstawienie oferty Wnioskodawcy (do czego Wnioskodawca nawiązał we wspomnianym przez Organ fragmencie wniosku: „charakter ich pracy polega głównie na kontakcie z potencjalnymi klientami Wnioskodawcy”).
• Spotkania mogą odbywać się w różnych częściach Polski – w zależności od siedziby i preferencji klienta (do czego nawiązano we fragmencie wniosku „ich praca będzie głównie polegać na odwiedzaniu klientów, czyli podróżowaniu po Polsce”).
• Przedstawiciele handlowi przygotowują oferty dostosowane do potrzeb danego klienta, w oparciu o cenniki udostępnione im przez zespół niemiecki, który wyznacza również zakres ewentualnych rabatów, jakie mogą zostać udzielone polskim klientom w ramach procesu negocjacyjnego. Oferty te są następnie przedstawiane klientom podczas spotkań lub drogą elektroniczną.
• Przedstawiciele handlowi są również odpowiedzialni za regularne monitorowanie procesów ofertowych w toku (np. poprzez kontakt telefoniczny z potencjalnym klientem któremu przedstawiono ofertę).
• Przedstawiciele handlowi wykonują powyższe zadania z porozumieniu z przełożonymi z zespołu niemieckiego / z niemieckim działem sprzedaży i obsługi klienta, z którymi utrzymują regularny kontakt (aby proces przebiegał w optymalny sposób).
• Przedstawiciele handlowi nie podpisują z klientami żadnych wstępnych umów, a jedynie przekazują informację w tym zakresie do zespołu niemieckiego, w gestii którego jest zawarcie umowy z klientem, w tym: akceptacja warunków i podpisanie umowy. Polscy przedstawiciele handlowi nie posiadają kompetencji decyzyjnych w zakresie akceptacji umów ani pełnomocnictw do ich podpisywania.

Tytułem uzupełnienia wniosku Wnioskodawca przedstawia również informacje dotyczące managera do spraw marketingu, którego Wnioskodawca zatrudnił (już po złożeniu wniosku o interpretację) do prowadzenia kampanii na polskim rynku. Kluczowe zadania managera do spraw marketingu obejmować będą:

• Opracowywanie i zarządzanie kampaniami marketingowymi na polskim rynku, w celu dotarcia do nowych potencjalnych klientów, zgodnie z celami dotyczącymi generowania szans sprzedażowych (tzw. „leadów”).
• Analizowanie potencjalnych nisz, trendów rynkowych i zachowań konsumentów w celu rozwijania i optymalizacji kampanii marketingowych.
• Definiowanie celów kampanii, optymalizowanie wydajności kanałów marketingowych i monitorowanie kluczowych wskaźników wydajności (tzw. KPI) i budżetów (w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji w kampanie).
• Współpraca z redaktorami, projektantami i dostawcami usług potrzebnych do realizacji kampanii w celu tworzenia atrakcyjnych materiałów marketingowych opartych na danych i dostosowanych do rynku polskiego.
• Ocenianie wyników kampanii, wyciąganie wniosków i wdrażanie ulepszeń w celu zwiększenia wydajności kampanii.
• Nawiązywanie i zarządzanie relacjami z zewnętrznymi dostawcami usług oraz współpracownikami w celu zapewnienia sukcesu kampanii.

11) czy ww. przedstawiciele mają zapewniony przez Państwa i postawiony do dyspozycji sprzęt/wyposażenie (np. drukarkę, komputer, laptop, materiały) niezbędne do wykonywania swoich obowiązków; jeśli tak, gdzie znajduje się ww. sprzęt/ wyposażenie, którym dysponują wskazani pracownicy;

Wnioskodawca zapewnia polskim przedstawicielom handlowym jedynie samochody służbowe oraz laptopy, które znajdują się w Polsce (i są wykorzystywane przez pracowników przemieszczających się po Polsce). Z kolei managerowi do spraw marketingu Wnioskodawca udostępnia jedynie laptopa, który znajduje się w Polsce.

12) w przypadku, gdy ww. przedstawiciele korzystają/będą korzystać z prywatnego sprzętu/wyposażenia (np. drukarki, komputera, laptopa, innego sprzętu) to czy Spółka ponosi koszty wynikające z korzystania z tych sprzętów/urządzeń do celów służbowych.

Wnioskodawca zwraca polskim przedstawicielom oraz managerowi do spraw marketingu koszty używania prywatnych telefonów komórkowych do celów służbowych. Wnioskodawca nie dokonuje żadnych innych zwrotów na rzecz działających w Polsce pracowników.

13)czy czynności wykonywane przezprzedstawicieli handlowych, o których mowa we wniosku są przeprowadzane w sposób regularny, stały;

Tak, są to czynności podejmowane regularnie / na bieżąco, w zależności od zidentyfikowanych szans sprzedażowych.

14)czy czynności wykonywane przez przedstawicieli handlowych, o których mowa we wniosku są nadzorowane przez Państwa Spółkę, tj.:

a) czy świadczona praca przez przedstawicieli handlowych na terytorium Polski jest realizowana zgodnie z wytycznymi i oczekiwaniami wskazanymi przez Państwa Spółkę;

b) czy monitorują Państwo ilość i jakość świadczonej przez ww. przedstawicieli handlowych pracy;

c) czy Państwa Spółka sprawuje kontrolę nad wskazanymi we wniosku przedstawicielami handlowymi, jeśli tak prosiłem opisać na czym kontrola ta polega i w jaki sposób jest realizowana;

Praca przedstawicieli handlowych jest wykonywana zgodnie z instrukcjami z zespołu niemieckiego (od „Team Leadera” oraz z niemieckiego zespołu sprzedaży i obsługi klienta). Niemiecki Team Leader jest również odpowiedzialny za bieżącą kontrolę pracy przedstawicieli handlowych. Dodatkowo, przez zespół niemiecki weryfikuje spełnianie kluczowych wskaźników wydajności (tzw. KPI, np. liczba wizyt u klientów, liczba kontraktów podpisanych / ilość metrów kwadratowych oddanych w najem przy wsparciu przedstawicieli handlowych).

15)czy ww. przedstawiciele handlowi są/będą upoważnieni do podpisywania na terenie Polski jakichkolwiek umów w imieniu Spółki A. GmbH;

Ani przedstawiciele handlowi działający w Polsce ani manager do spraw marketingu nie są / nie będą upoważnieni do podpisywania na terenie Polski jakichkolwiek umów w imieniu Wnioskodawcy.

16)czy działalność Spółki po Transakcji będzie obejmowała wyłącznie terminowy wynajem halnamiotowych, czy również ich obsługę (naprawy, remonty, ogrzewanie) w trakcie wynajmu;

Działalność Wnioskodawcy po transakcji będzie skupiona na oddawaniu w najem hal. Niemniej jednak, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania hal w niektórych przypadkach może pojawić się konieczność zapewnienia bieżących napraw/remontów, czy też zapewnienie odpowiedniego urządzenia do ogrzewania hal.

17)kto w Polsce będzie odpowiedzialny za obsługę (naprawy, remonty, ogrzewanie) wynajmowanych hal w trakcie trwania umowy najmu;

W przypadku napraw/remontów Wnioskodawca przeprowadzi je z wykorzystaniem własnych zasobów z Niemiec lub za pośrednictwem zewnętrznego usługodawcy (w zależności od potrzeb/sytuacji).

W czynności te nie będą zaangażowani pracownicy, ani zasoby Wnioskodawcy zlokalizowane w Polsce (ponieważ Wnioskodawca ich nie posiada i nie planuje posiadać).

18)czy każdy wynajem hali w Polsce wraz z montażem i demontażem oraz ewentualną obsługą prawidłowego funkcjonowania hali wykonywaną przez Państwa pracowników/Państwa podwykonawców, będzie przedmiotem odrębnej umowy, tj. będzie dotyczył każdorazowo innego Klienta i innej lokalizacji;

Co do zasady Wnioskodawca podpisuje odrębne umowy dotyczące poszczególnych hal. W przypadku, kiedy świadczone będą kolejne usługi na rzecz podmiotu będącego już klientem Wnioskodawcy, planowane jest zawieranie w tym celu odrębnej umowy (nawet w przypadku, kiedy usługa miałaby być świadczona w tej samej lokalizacji).

19)czy w stosunku do konkretnego Klienta okres trwania umowy wynajmu hali w Polsce wraz z montażem i demontażem z danym Klientem nie przekroczy łącznie 12 miesięcy;

Jak wskazano we wniosku, „proces instalacji / montażu hal, które będą oddawane przez Wnioskodawcę (lub zatrudnionych przez niego podwykonawców) w najem po Transakcji na rzecz klientów na terytorium Polski jest prosty i krótkotrwały – w zdecydowanej większości przypadków nie powinien przekroczyć kilku tygodni (…). W żadnym przypadku takie prace w stosunku do konkretnej hali i jej lokalizacji nie przekroczą 12 miesięcy.”

Zazwyczaj umowy najmu są zawierane na okresy przekraczające 12 miesięcy. Okres instalacji/montażu konkretnej hali jest uzależniony m.in. od wielkości hali, natomiast w każdym przypadku jest zdecydowanie krótszy, niż 12 miesięcy (w zdecydowanej większości przypadków nie powinien przekroczyć kilku tygodni; zazwyczaj jest to kilka dni / ok. 1 tygodnia). Analogiczna sytuacja występuje w odniesieniu do demontażu hali.

W przypadku, gdy realizowana będzie więcej niż jedna umowa dla jednego klienta, nawet w sytuacji, kiedy lokalizacja byłaby tożsama, okres samej instalacji/montażu (w odniesieniu do każdej z tych czynności z osobna oraz wszystkich łącznie) nie przekroczy 12 miesięcy. Analogicznie będzie w odniesieniu do demontażu.

Z kolei czas trwania umowy najmu zsumowany z czasem instalacji/montażu i demontażu zazwyczaj będzie przekraczać 12 miesięcy, jednak Wnioskodawca z wyjątkiem prac montażowych, demontażowych i okazjonalnych prac naprawczych lub związanych z utrzymaniem hali nie będzie dokonywał w stosunku do wynajętych hal namiotowych żadnych czynności.

20)czy w stosunku do konkretnego Klienta okres trwania umowy wynajmu hali w Polsce wraz z montażem i demontażem oraz ewentualną obsługą prawidłowego funkcjonowania hali wykonywaną przez Państwa pracowników/Państwa podwykonawców z danym Klientem nie przekroczy łącznie 12 miesięcy;

W zakresie okresu trwania umowy najmu, czasu potrzebnego na instalację/montaż hali oraz czasu demontażu, Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na pytanie 19.

Ewentualna obsługa prawidłowego funkcjonowania hali, która, jeśli będzie potrzebna, będzie realizowana albo przez zewnętrznych usługodawców, albo z wykorzystaniem niemieckich zasobów Wnioskodawcy), nie będzie obejmować usług realizowanych w sposób ciągły (może dotyczyć np. naprawy konkretnego elementu hali w przypadku uszkodzenia / wady konstrukcyjnej) – i w odniesieniu do danej umowy najmu dla 1 klienta okres prac będzie krótszy, niż 12 miesięcy.

W przypadku kilku umów najmu dla danego klienta w tej samej lokalizacji również okres prowadzenia prac związanych z funkcjonowaniem hal nie przekroczy 12 miesięcy.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że obecnie umowy najmu nie zawierają zapisów dotyczących świadczenia przez Wnioskodawcę w sposób ciągły usług utrzymania hal.

Z kolei czas trwania umowy najmu zsumowany z czasem instalacji/montażu, czasem demontażu i czasem prowadzenia ewentualnych dodatkowych prac w okresie najmu hal zazwyczaj będzie przekraczać 12 miesięcy.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług

1)Czy Transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług (w zależności od danego przedmiotu Transakcji) w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i w związku z tym nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jako zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

2)Czy Wnioskodawca nie posiada „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” dla celów VAT na terytorium Polski, w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego oraz nie będzie posiadał takiego stałego miejsca działalności również na moment Transakcji oraz po jej zakończeniu i w konsekwencji Sprzedający powinien wystawić fakturę z oznaczeniem „odwrotne obciążenie”  na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT w zakresie dokumentującym sprzedaż usług w ramach Etapu pierwszego grupy 3, do których stosuje się regulacje art. 28b ustawy o VAT i zaraportować ją w poz. 11 i 12 ewidencji sprzedaży JPK_VAT?

3)Czy Transakcja w ramach Etapu pierwszego grupy 1 stanowi odpłatną krajową dostawę towarów, którą Sprzedawca powinien udokumentować fakturą VAT?

4)Czy w związku z nabyciem w ramach Etapu pierwszego grupy 1 Wnioskodawca jako podmiot zarejestrowany dla celów VAT w Polsce będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia od Sprzedającego towarów (hal namiotowych) objętych grupą 1, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

5)Czy Transakcja w ramach Etapu pierwszego grupy 2 stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla Sprzedawcy opodatkowaną 0% stawką podatku VAT?

6)Czy przemieszczenie przez Wnioskodawcę nabytych w ramach Etapu pierwszego grupy 1 towarów (przede wszystkim hal namiotowych), do Niemiec, które na moment Transakcji pozostaną w Polsce do czasu zakończenia obowiązywania umowy najmu, powinno zostać wykazane przez Wnioskodawcę w polskiej deklaracji VAT jako transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT?

7)Czy miejsce świadczenia usług wynajmu hal namiotowych przez Wnioskodawcę na terytorium Polski do polskich klientów będących podatnikami VAT, powinno być ustalone według zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ustawy o VAT i w konsekwencji Wnioskodawca nie powinien wystawiać z tytułu wynajmu faktur z polskim podatkiem VAT z uwagi na brak posiadania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

1.Transakcja będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług (w zależności od danego przedmiotu Transakcji) w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i w związku z tym nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jako zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

2.Wnioskodawca nie posiada „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” dla celów VAT na terytorium Polski, w rozumieniu art. 11 Rozporządzenia Wykonawczego, ani nie będzie posiadał takiego stałego miejsca działalności na moment Transakcji ani po jej przeprowadzeniu i w konsekwencji Sprzedający powinien wystawić fakturę z oznaczeniem „odwrotne obciążenie”na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w zakresie dokumentującym sprzedaż usług w ramach Etapu pierwszego grupy 3, do których stosuje się regulacje art. 28b ustawy o VAT i zaraportować ją w poz. 11 i 12 ewidencji sprzedaży JPK_VAT.

3.Transakcja w ramach Etapu pierwszego grupy 1 stanowi odpłatną krajową dostawę towarów, którą Sprzedawca powinien udokumentować fakturą VAT.

4.W związku z nabyciem w ramach Etapu pierwszego grupy 1 Wnioskodawca jako podmiot zarejestrowany dla celów VAT w Polsce będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia od Sprzedającego towarów (hal namiotowych) objętych grupą 1, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

5.Transakcja w ramach Etapu pierwszego grupy 2 stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla Sprzedawcy opodatkowaną 0% stawką podatku VAT.

6.Przemieszczenie przez Wnioskodawcę nabytych w ramach Etapu pierwszego grupy 1 towarów (przede wszystkim hal namiotowych), do Niemiec, które na moment Transakcji pozostaną w Polsce do czasu zakończenia obowiązywania umowy najmu, powinno zostać wykazane przez Wnioskodawcę w polskiej deklaracji VAT jako transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

7.Miejsce świadczenia usług wynajmu hal namiotowych przez Wnioskodawcę na terytorium Polski do polskich klientów będących podatnikami VAT, powinno być ustalone według zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ustawy o VAT i w konsekwencji Wnioskodawca nie powinien wystawiać z tytułu wynajmu faktur z polskim podatkiem VAT z uwagi na brak posiadania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 1

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT zdefiniował wyłączenie przedmiotowe, zgodnie z którym nie podlegają opodatkowaniu VAT transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”).

Należy zauważyć, że przepisy polskiej ustawy o VAT stanowią implementację Dyrektywy VAT, w tym art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi odzwierciedlenie art. 19 Dyrektywy VAT. Przepis ten stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Polski prawodawca skorzystał z tego upoważnienia i w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłączył z opodatkowania VAT sprzedaż przedsiębiorstwa lub ZCP.

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w ustawie o VAT, dlatego należy zastosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.; dalej: „k.c.”), zgodnie którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, wyliczenie zawarte w art. 55¹ k.c. ma charakter przykładowy. Istotne jest, aby przekazywany zespół składników mógł samodzielnie funkcjonować jako przedsiębiorstwo. Składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten  sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze powiązanych ze sobą funkcjonalnie elementów. Ważne jest więc, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami, tak by przekazywana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Wr 1125/16, przy czym Wojewódzki Sąd Administracyjny – dalej: „WSA”).

Natomiast na podstawie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Analizując kwestę braku opodatkowania VAT czynności zbycia przedsiębiorstwa lub ZCP należy odwołać się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 27 listopada 2003 r., w sprawie C-497/01. W przywołanym wyroku Trybunał stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zadaniu art. 8 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji podatku VAT, to zasada ta ma zastosowanie do każdego wydania przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i  niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą.

Ponadto, jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub  jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz  z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15.

Zgodnie z poglądem prezentowanym przez organy podatkowe, ZCP powinna być gospodarczo samodzielna zanim dojdzie do transakcji zbycia. Wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce – tak przykładowo DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2019 r., nr 0111-KDIB3-2.4012.837.2018.3.SR.

Wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Mając na uwadze powyższe, aby sklasyfikować dane składniki majątkowe jako ZCP na gruncie ustawy o VAT powinny zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

i.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

ii.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

iii.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

iv.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Organy podatkowe wyjaśniają znaczenie ogólnej definicji ZCP (powyżej wymienionych elementów) w następujący sposób (np. DKIS w interpretacji z dnia 3 listopada 2023 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.402.2023.3.DS):

„Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.”

Definicja ZCP zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT nie jest definicją samoistną i należy rozpatrywać ją z uwzględnieniem treści art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania VAT zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych, „(…) w przypadku gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.”

Biorąc  pod uwagę powołane przepisy, praktykę organów podatkowych oraz orzeczenia sądów administracyjnych, w ocenie Zainteresowanych Transakcja nie może stanowić zbycia przedsiębiorstwa ani ZCP.

Nie ulęga wątpliwości, iż przenoszone składniki nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. Przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów cywilnoprawnych obejmuje bowiem faktycznie cały istniejący podmiot gospodarczy, co oczywiście w okolicznościach niniejszej sprawy nie mam miejsca.

Transakcja nie będzie jednak również stanowić zbycia ZCP, z uwagi na brak wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego, co Zainteresowani opisują poniżej.

Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza zarządzanie oraz organizowanie zbioru zasobów (składników materialnych i niematerialnych) w sposób umożliwiający realizację określonych zadań gospodarczych. W praktyce może to oznaczać, wydzielenie w przedsiębiorstwie komórki wewnętrznej w postaci m.in. oddziału lub wydziału z przydziałem pracowników do tej komórki.

Wyodrębnienie organizacyjne następuje najczęściej na podstawie umowy spółki, regulaminu, zarządzenia lub innej podobnej ustawy, ale może też mieć charakter faktyczny. O wyodrębnieniu organizacyjnym może świadczyć m.in. spełnienie następujących przesłanek:

• ZCP jest odrębną jednostką organizacyjną w ramach całego przedsiębiorstwa, m.in. wydziałem, oddziałem;
• wyodrębnienie organizacyjne następuje na podstawie uchwały zarządu, statutu lub innego podobnego aktu;
• ZCP posiada wyznaczonych pracowników działających w ramach oddzielnej hierarchii, których umowy o pracę przechodzą automatycznie na nabywcę ZCP (zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.));
• przedsiębiorstwo oddzielnie zawiera umowy, które dotyczą ZCP, a nie innych części przedsiębiorstwa;
• aktywa związane z ZCP są wyodrębnione.

W przypadku Transakcji żadne z powyższych kryteriów nie jest spełnione, na co wskazują przede wszystkim okoliczności:

• działalność w zakresie wynajmu nie została formalnie wyodrębniona na podstawie uchwały zarządu, umowy spółki, czy innych dokumentów o charakterze korporacyjnym jako odrębna jednostka (np. dział) u Sprzedającego;
• pracownicy Sprzedającego nie są formalnie ani faktycznie przypisani do działalności związanej z wynajmem.

Należy zaznaczyć, że Przedmiotem Transakcji nie jest działalność w zakresie wynajmu na rzecz klientów przemysłowych, a jedynie wybrane aktywa w postaci hal namiotowych wraz z umowami najmu oraz umowami najmu nagrzewnic w przypadku, kiedy w stosunku do danych hal namiotowych są one zawarte oraz elementy konstrukcyjne hal namiotowych takie jak przęsła, łączniki, słupy boczne, płatwie, szpile, plandeki.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, przesłanka wyodrębnienia organizacyjnego Przedmiotu Transakcji nie powinna być uznana za spełnioną.

Wyodrębnienie finansowe

Finansowe wyodrębnienie rozumiane jest jako prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób umożliwiający przypisanie odpowiednich aktywów i zobowiązań oraz przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP w taki sposób, że możliwe jest łatwe określenie wyniku finansowego ZCP oddzielnie od wyniku finansowego spółki.

O wyodrębnieniu finansowym świadczyć mogą:

• istnienie odrębnych kont przypisanych do ZCP;
• księgi rachunkowe umożliwiające przypisanie aktywów, zobowiązań, przychodów i kosztów do działalności gospodarczej ZCP;
• posiadanie przez ZCP własnego, odrębnego budżetu;
• posiadanie przez ZCP dedykowanego rachunku bankowego i/lub gotówki;
• możliwość wygenerowania odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów ZCP;
• rejestr środków trwałych i wartości niematerialnych umożliwiających przypisanie odpowiednich składników do ZCP.

W przypadku Transakcji powyższe kryteria nie zostały spełnione, tj.:

• działalność w zakresie wynajmu nie posiada odrębnej ewidencji księgowej ani budżetu;
• sposób prowadzenia księgowości nie pozwala na łatwe lub automatyczne przypisanie aktywów, zobowiązań, kosztów do działalności wynajmu oraz ich wyodrębnienie od tych związanych z pozostałą działalnością spółki (np. produkcją);
• Sprzedający nie posiada odrębnego rachunku bankowego dla działalności związanej z wynajmem, jak również środki pieniężne i finansowanie nie są alokowane do konkretnego rodzaju działalności;
• rejestr środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych prezentuje wszystkie aktywa wykorzystywane w działalności gospodarczej, bez różnicowania/przypisywania aktywów używanych do realizacji funkcji produkcyjnych, sprzedażowych oraz wynajmu;
• Pracownicy Sprzedającego ani Sprzedający nie ewidencjonują czasu pracy poświęconego na zadania związane z działalnością w zakresie wynajmu, brak jest alokacji kosztów ogólnych do działalności w zakresie wynajmu oraz brak jest kosztów produkcji wynajmowanych hal namiotowych.

W konsekwencji, na podstawie dostępnych zapisów w księgach, nie jest możliwe przygotowanie rachunku zysków i strat ani bilansu dla działalności w zakresie wynajmu – przez co nie jest spełniony warunek wyodrębnienia finansowego Przedmiotu Transakcji.

Wyodrębnienie funkcjonalne

Przedmiot Transakcji nie posiada cech, które pozwalałyby stwierdzić, że mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania. Bez konieczności zaangażowania przez Sprzedającego znaczących dodatkowych zasobów /funkcji (np. zatrudnienie/przypisanie personelu, zawarcie umów na dostawę towarów i usług, itp.), Wnioskodawca nie będzie mógł wykonywać działalności gospodarczej prowadzonej uprzednio przez Sprzedającego. Przedmiot Transakcji nie obejmuje bowiem szeregu elementów, które są niezbędne z punktu widzenia zaistnienia ZCP, w szczególności pracowników, zobowiązań handlowych i finansowych, umów finansowania, środków transportu, czy gruntów i budynków (np. magazynów) związanych z Przedmiotem Transakcji, które stanowią element ustawowej definicji ZCP.

Jak zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, Transakcja obejmowała:

• Hale będące przedmiotem najmu (zarówno aluminiowe, jak i stalowe), podłogi pod hale, materiały, półprodukty i produkty w toku, produkty gotowe i towary (w zakresie produktów/towarów w magazynie Transakcja obejmuje głównie elementy dotyczące aluminiowych hal namiotowych przeznaczone na wynajem dla klientów przemysłowych).
• Umowy najmu zawarte przez Sprzedającego z klientami przemysłowymi (w tym również wszystkie umowy podpisane, ale jeszcze niezrealizowane oraz tzw. „portfel zamówień”).
• Umowy najmu nagrzewnic, które wynajmowane są wraz z halami.

Przedmiot Transakcji nie uwzględnia zatem wszystkich elementów niezbędnych do prowadzenia działalności w zakresie wynajmu. Tym samym nabycie wymienionych składników nie zapewni możliwości prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę bez angażowania dodatkowych środków i aktywów. Transakcja nie obejmie między innymi:

• Umów najmu zawartych z klientami eventowymi;
• Umów dotyczących najmu podłóg – przy czym w przypadku braku możliwości rozwiązania umowy najmu podłóg przez Sprzedającego na moment Transakcji i zawarcia umów z tymi samymi podmiotami przez Wnioskodawcę na moment Transakcji, możliwe jest przeniesienie praw i obowiązków z tych umów na Wnioskodawcę w ramach Transakcji;
• Pracowników;
• Finansowania (dotyczy to zarówno finansowania otrzymanego przez Sprzedającego, jak i finansowania udzielonego przez Sprzedającego jego wspólnikowi);
• Gruntów i budynków, w tym w szczególności budynków produkcyjnych oraz magazynów;
• Maszyn i urządzeń produkcyjnych;
• Środków transportu (w tym m.in. samochodów wykorzystywanych obecnie przez Sprzedającego do transportu hal namiotowych);
• Części elementów znajdujących się na moment Transakcji w magazynie (tj. takich, które na moment Transakcji nie będą przedmiotem najmu): hale stalowe, stare części, elementy inne niż wykorzystywane w działalności związanej z halami aluminiowymi, które mogą być oddane w najem klientom przemysłowym;
• Bazy klientów Sprzedającego;
• Marki, loga i znaku towarowego „B.”;
• Strony internetowej Sprzedającego i materiałów marketingowych (np. zdjęcia):
• Innych elementów takich jak: oświetlenie, urządzenia do mycia namiotów, defektoskop;
• Zobowiązań handlowych i finansowych związanych z przedmiotem Transakcji,
• Wystawionych na Sprzedającego polis ubezpieczeniowych związanych z oddawanymi w najem halami.

Po Transakcji, Wnioskodawca będzie musiał zaangażować dodatkowe składniki, które nie będą Przedmiotem Transakcji oraz podjąć działania niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Jako przykład takich działań należy wskazać planowanie:

1)Zawarcie szeregu umów z dostawcami, które będą niezbędne do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę (lub, alternatywnie, zapewnienie wykonania poszczególnych czynności z wykorzystaniem zasobów Wnioskodawcy lub już zawartych przez niego umów), w szczególności zawarcie umów w zakresie:

• najmu podłóg namiotowych lub ich nabycia;
• dostarczenia wyprodukowanych hal namiotowych lub ich części;
• transportu hal;
• instalacji hal u najemców oraz ich późniejszy demontaż;
• naprawy i remontów hal;
• ubezpieczenia hal.

2)Zapewnienie personelu, który będzie zarządzał i obsługiwał prowadzoną działalność:

• Zarządzanie będzie prowadzone przez istniejący u Wnioskodawcy niemiecki zespół zarządzający działający w Niemczech.
• Funkcje sprzedażowe będą pełnione przez zespół sprzedaży i obsługi klienta Wnioskodawcy przy wsparciu polskich przedstawicieli handlowych (obecnie dwie osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę w Polsce).
• Negocjowanie oraz podpisywanie umów w imieniu Wnioskodawcy będzie w gestii zarządu Wnioskodawcy.
• Sprawowanie obowiązków administracyjnych przez personel Wnioskodawcy.

3)Magazynowanie (przy wykorzystaniu powierzchni zlokalizowanej w Niemczech, gdzie w razie potrzeby, składowane elementy mogą być poddawane naprawom/czynnościom konserwacyjnym).

4)Uzyskanie finansowania.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że Przedmiot Transakcji nie jest wyodrębniony funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Sprzedającego, a co za tym idzie nie zapewnia możliwości samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej jako niezależne przedsiębiorstwo.

Powyższe wskazuje na to, że Przedmiot Transakcji nie spełnia warunków uznania za ZCP.

Transakcja nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a tym samym Transakcja nie będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 2

Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej

Polskie ustawodawstwo (w tym ustawa o VAT) ani Dyrektywa VAT nie zawierają definicji „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. Pojęcie to jednak zostało zdefiniowane w Rozporządzeniu Wykonawczym.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Wykonawczego - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą  w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”. Co istotne, w art. 11 ust. 3 Rozporządzenia Wykonawczego wskazane zostało, że fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że kluczowe znaczenie dla ukształtowania się rozumienia omawianego pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności” miało orzecznictwo TSUE (dawniej: Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości).

Z uwagi na to, że przyjęta w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego definicja legalna stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w znaczącej mierze bazuje na dotychczasowej praktyce TSUE, dorobek TSUE w tym zakresie nadal pozostaje aktualny.

Powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności  gospodarczej w każdym przypadku będzie rezultatem działalności gospodarczej podatnika. Uznanie, iż powstało przedmiotowe stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej wiąże się nierozerwalnie, zdaniem TSUE, z łącznym spełnieniem poniższych kryteriów odnoszących się do prowadzonej działalności gospodarczej:

• określonego poziomu stałości prowadzenia działalności gospodarczej wyrażonej jako zamiar podatnika do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny; oraz
• obecności zasobów ludzkich i zasobów technicznych, koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach jednostki gospodarczej w postaci np. pracowników podatnika, a także infrastruktury technicznej koniecznej do prowadzenia tej działalności; oraz
• prowadzenia działalności, w szczególności zawierania umów i  podejmowania decyzji zarządczych w sposób niezależny w stosunku do działalności głównej prowadzonej przez dany podmiot (tj. z ponoszeniem ryzyka ekonomicznego).

Jak wskazano, powyższe kryteria wszystkie powinny występować łącznie. Konieczność łącznego spełnienia warunków do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wynika bezsprzecznie z budowy gramatycznej cytowanej definicji z Rozporządzenia Wykonawczego, jak i dotychczasowego orzecznictwa TSUE.

W wydanym 16 października 2014 r. wyroku w sprawie C-605/12 (Welmory sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Gdańsku) TSUE podkreślił, że aby spółkę zagraniczną można było uważać za posiadającą stałe miejsce prowadzenia działalności „powinna ona dysponować w Polsce przynajmniej strukturą charakteryzującą się wystarczającą stałością, umożliwiającą, w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, w Polsce odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych przez spółkę polską do własnych potrzeb działalności gospodarczej (…)”.

Stanowisko analogiczne zaprezentowane zostało przez TSUE także m.in. w sprawach:

• C-73/06, Planzer Luxenbourg Sarl przeciwko Bundeszentralamt fur Steuern,
• C-168/84, Gunter Berkholz und Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt,
• C-260/95, Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S,
• C-190/95, ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondernemingen te Amasterdam.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w orzecznictwie sadów administracyjnych, między innymi w wyroku NSA z dnia 3 października 2019 r. I FSK 980/17, w wyroku NSA z 29 lipca 2021 r. sygn. I FSK 660/18, w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 26 września 2021 r. sygn. I SA/Gl 527/21. Stanowisko Trybunału znajduje również potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, które niejednokrotnie powoływały się na wskazane wcześniej kryteria wypracowane w ramach orzecznictwa TSUE, które zostały następnie odzwierciedlone w przepisach Rozporządzenia Wykonawczego.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2024 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.134.2024.1.RST, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności powinno posiadać odpowiednie zaplecza techniczne, jak i personalne oraz prowadzić działalność w sposób samodzielny w stosunku do zagranicznej siedziby spółki. Co więcej, zatrudnienie pracownika w Polsce nie wpłynęło na ocenę organu i uznanie, że spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Przedmiotowa interpretacja wskazuje, że przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” kluczowe jest, aby:

• występowała odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej,
• działalność nie była prowadzona w sposób okresowy,
• działalność była prowadzona w sposób samodzielny w stosunku działalności przedsiębiorstwa - stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi być w stanie zawierać umowy w zakresie zwykłego zarządu (bieżącej działalności) tego miejsca jak np. umowy na dostarczanie towaru czy wykonywanie usług.

Podsumowując, w przywołanych wyrokach TSUE i polskich sadów administracyjnych, a także w interpretacjach indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe podkreśla się, że dla powstania stałego miejsca prowadzenia działalności kluczowe znaczenie ma, czy ta działalność posiada stały charakter. W tym zakresie konieczne jest jednoczesne istnienie infrastruktury technicznej oraz personelu.

W celu stwierdzenia, czy obecność Wnioskodawcy w Polsce skutkuje powstaniem dla Wnioskodawcy stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, należy dokonać analizy, czy spełnione będą łącznie wszystkie wymienione powyżej warunki posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. obecność personelu i infrastruktury technicznej na terytorium Polski, stałość działalności Wnioskodawcy oraz niezależność w wykonywanych czynnościach.

Zasoby personalne

W odniesieniu do kryterium zaplecza personalnego, Wnioskodawca na moment Transakcji zatrudnia dwóch pracowników na podstawie umowy o pracę w roli przedstawicieli handlowych. W przeszłości zatrudniał również inne osoby, jednak współpraca nie doprowadziła do zawarcia umów handlowych.

Do zakresu obowiązków przedstawicieli handlowych nie należy aktywne poszukiwanie nowych klientów. Głównym ich zadaniem jest weryfikacja możliwości rozpoczęcia współpracy w oparciu o informacje uzyskane od osób odpowiedzialnych za sprzedaż u Wnioskodawcy, którzy pracują w siedzibie w Niemczech.

Co więcej, osoby te nie są oraz po Transakcji nadal nie będą uprawnione do podpisywania umów w imieniu Wnioskodawcy, a w zakresie ustalania warunków umowy, działają i po Transakcji nadal będą działać według cennika ustalonego przez Wnioskodawcę, do  którego może oferować rabat w zakresie ustalonym z Wnioskodawcą. Wszelkie umowy, oferty oraz zmówienia są akceptowane i podpisywane przez pracowników oraz zarząd w siedzibie Wnioskodawcy w Niemczech.

Wymaga podkreślenia, że działania przedstawicieli handlowych w Polsce są i będą bardzo ograniczone i osoby te nie będą osobami decyzyjnymi – będą wykonywać prace zlecone przez zespół zlokalizowany w Niemczech zarządzający czynnościami przedstawicieli handlowych w Polsce. Wynika to faktu, że czynności związane z wynajmem namiotów w Polsce są i po Transakcji nadal będą zarządzane i organizowane przez osoby pracujące w Niemczech.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada i po Transakcji nie będzie posiadać na terytorium Polski zaplecza personalnego, umożliwiającego mu prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w sposób samodzielny i niezależny. Powyższej konkluzji nie zmienia fakt, że Wnioskodawca będzie korzystał z usług nabywanych od innych podmiotów (usługodawców), ponieważ nie będzie uprawniony do określania zakresu obowiązków pracowników usługodawców, rozdzielania zadań czy egzekwowania ich wykonania – nie będzie zatem posiadał uprawnień do dysponowania personelem.

Zaplecze techniczne

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

• Wnioskodawca nie posiada i po Transakcji nie będzie posiadać na własność / w ramach umowy najmu siedziby, biura (pracownicy będą pracowali zdalnie) czy przestrzeni magazynowej na terytorium Polski, które stanowiłoby / umożliwiłoby zapewnienie zaplecza technicznego w zakresie prowadzonej działalności.
• Wnioskodawca nie posiada i po Transakcji nie będzie również posiadać innych nieruchomości w Polsce (gruntów, budynków produkcyjnych, itp.).

Infrastruktura niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się w Niemczech, gdzie Wnioskodawca ma swoją siedzibę oraz magazyn, który służy do przechowywania oraz przygotowywania namiotów pod wynajem.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada i po Transakcji nie będzie posiadać na terytorium Polski odpowiedniego zaplecza technicznego, które umożliwiałoby prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Powyższej konkluzji nie zmienia ewentualny zakup przez Wnioskodawcę usług od innych podmiotów (usługodawców) posiadających zaplecze techniczne na terytorium Polski, ponieważ usługi takie nie zapewnią Wnioskodawcy wystarczającego zaplecza dla prowadzenia niezależnej działalności w Polsce.

Stałość i niezależność prowadzonej działalności gospodarczej

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że termin „stały” oznacza tyle co „trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny”. W konsekwencji pojęcie stałości można rozumieć jako zamiar permanentnego (a przynajmniej długofalowego) prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium danego państwa. Jednocześnie, stałość w odniesieniu do kryteriów powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje również konieczność zaangażowania, określonego zaplecza personalnego i technicznego, bezspornie przesadzającego o tym, że działalność nie jest tymczasowa.

Istotnym warunkiem powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jest, aby aktywa techniczne i personalne posiadanie (z zamiarem stałości) w danym kraju tworzyły strukturę niezależną i samodzielną, w taki stopniu, aby w ramach tej struktury możliwe było podejmowanie decyzji zarządczych w zakresie kwestii, które dotyczą tego stałego miejsca prowadzenia działalności oraz działalności gospodarczej prowadzonej przez to miejsce. Powstała struktura musi być wyposażana zatem w zdolność do samodzielnego realizowania i „konsumowania” świadczeń.

Na takie rozumienie „niezależności” wskazuje orzecznictwo TSUE, w szczególności warto w tym miejscu przywołać wyrok Trybunału w sprawie C-931/19 (Titanium Ltd) z dnia 3 czerwca 2021 r. Zgodnie z tym wyrokiem, nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielnie działanie, w sposób  oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, nawet jeśli spółka będąca właścicielem nieruchomości upoważniła umownie osoby odpowiedzialne za niektóre zadania w zakresie zarządzania, przy czym spółka zastrzegła sobie podejmowanie wszystkich ważnych decyzji dotyczących wynajmu omawianej nieruchomości.

Jak wskazano wyżej, w przypadku Wnioskodawcy w Polsce nie znajdują i po Transakcji nie będą znajdywać się osoby ani organy uprawnione przez Wnioskodawcę do podejmowania wiążących decyzji o charakterze zarządczym, dotyczących działalności Wnioskodawcy, w tym na przykład do zawierania umów. Wszelkie decyzje o charakterze zarządczym, związane z realizacją podstawowej działalności Wnioskodawcy są i po Transakcji będą bowiem podejmowane poza terytorium Polski (tj. na terytorium Niemiec). Co więcej, polscy przedstawiciele handlowi nie są i po Transakcji nadal nie będą nawet upoważnieni do samodzielnej negocjacji umów, a jedynie do poruszania się w obrębie cennika i rabatu określonego przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, w odniesieniu do zaplecza personalnego, obecność Wnioskodawcy w Polsce nie ma i po Transakcji nie będzie miała przymiotu niezależności, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy – nie może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu Rozporządzenia Wykonawczego.

Z kolei w związku z brakiem posiadania przez Wnioskodawcę zaplecza technicznego na terytorium Polski, kryterium stałości w odniesieniu do takiego zaplecza w ogóle nie powinno być rozpatrywane.

Podsumowując, Wnioskodawca nie posiada i po Transakcji nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT na terytorium Polski, w rozumieniu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego. Natomiast brak posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT w Polsce będzie mieć wpływ na to w jaki sposób należy rozliczyć z perspektywy VAT planowaną Transakcję.

Część Transakcji obejmująca elementy inne niż towary

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT jako towary klasyfikuje się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika ze wskazanej powyżej definicji świadczenia usług, jest ona szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania VAT w sposób dopełniający definicję dostawy towarów. TSUE w swoim orzecznictwie (m.in. w sprawach C-154/80 Cooperative Aadappelenbewaarplaats GA oraz C-16/93 R.J. Tolsma) wypracował kryteria, które umożliwiają precyzyjne zaklasyfikowanie określonych czynności jako świadczenie usług dla celów podatku VAT.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w ramach transakcji Wnioskodawca nabędzie elementy inne niż towary, tj. w szczególności:

• Umowy najmu zawarte przez Sprzedającego z klientami przemysłowymi (w tym również wszystkie umowy podpisane, ale jeszcze niezrealizowane oraz tzw. „portfel zamówień”),
• Umowę najmu gruntu przez Sprzedającego, na którym znajdują się hala którą Sprzedający oddaje w najem innemu kontrahentowi,
• Umowy najmu nagrzewnic.

W ocenie Zainteresowanych Transakcja w zakresie tych elementów powinna zostać uznana za świadczenie usług przez Sprzedającego na rzecz Kupującego w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n tej ustawy.

Stosownie natomiast do ust. 2 tej regulacji, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę fakt, że na moment Transakcji Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Transakcja w zakresie obejmującym sprzedaż usług objętych regulacją ogólną z art. 28b ustawy o VAT, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym Sprzedający powinien wystawić fakturę z oznaczeniem „odwrotne obciążenie”  na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w zakresie dokumentującym sprzedaż usług w ramach Transakcji, do których stosuje się regulacje art. 28b ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 3

Przedmiotem Transakcji w ramach Etapu pierwszego grupy 1 będą towary znajdujące się na terytorium Polski.

Nabyciu tych towarów nie będzie towarzyszyło fizyczne przemieszczenie towarów. Nabycie będzie dotyczyć hal namiotowych, które są wynajmowane przez Sprzedającego innym podmiotom, a po dokonaniu Transakcji staną się własnością Wnioskodawcy i nadal będą wynajmowane innym podmiotom na terytorium kraju (Polski). Po zakończeniu okresu trwania umów hale te najprawdopodobniej zostaną wywiezione na terytorium Niemiec.

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem dostawy towarów w ramach grupy 1 będzie zatem Polska, zgodnie z regulacją art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Powyższe oznacza, że Sprzedający będzie zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą ww. dostawę i wykazać na niej podatek VAT.

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 4

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 2, Sprzedający będzie zobowiązany do wystawienia faktury z tytułu dostawy towarów w ramach Etapu pierwszego grupy 1 i wykazania na fakturze podatku VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia od Sprzedającego tych towarów (w tym hal namiotowych), na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego, towary (hale namiotowe) nabyte w ramach grupy 1 pozostaną w Polsce do zakończenia obowiązywania umowy najmu. Po zakończeniu umowy najmu, Wnioskodawca dokona przemieszczenia tych towarów do Niemiec, które to przemieszczenie powinno zostać uznane za transakcję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, jak Wnioskodawca wskazuje w uzasadnieniu swojego stanowiska do pytania nr 6.

Spółka będzie zatem wykonywała w Polsce czynności opodatkowane (bezpośrednio związane z nabytymi towarami), co uprawnia ją do odliczenia polskiego podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są/nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy o VAT. W treści tej regulacji ustawodawca wymienił przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Należy podkreślić, że prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą stanowi jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług. Podstawowa zasada wspólnego sytemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od  towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźniej regulacji ustawowej.

Z uwagi na wykonywanie czynności opodatkowanych VAT w Polsce (tj. WDT) Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do odliczenia polskiego podatku VAT przy nabyciu towarów od Sprzedającego w Polsce. Wniosek ten pozostaje prawidłowy, bez względu na uznanie, czy Wnioskodawca posiada lub nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce (pytanie nr 2).

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 5

W ramach Etapu pierwszego grupy 2, Sprzedający dokona dostawy towarów, które na moment zawarcia umowy znajdują się w Polsce i w wyniku Transakcji w terminie ok. 30 dni od dnia spełnienia wszystkich warunków zawieszających zostaną przetransportowane na terytorium Niemiec.

Transport zostanie dokonany przez zewnętrzną firmę na rzecz jednej ze stron Transakcji i nie będzie stanowił transakcji łańcuchowej w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedawca będzie dysponował dokumentami potwierdzającymi wywóz i dostarczenie towarów Wnioskodawcy, w szczególności dokumentami transportowymi, dokumentami przyjęcia do miejsca składowania, potwierdzeniem zapłaty.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Jednocześnie art. 42 określ warunki dla zastosowania stawki 0% VAT dla WDT. Zgodnie z ust. 1 tego artkułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zarówno towary z grupy 1, jak i z grupy 2 zostaną nabyte przez Kupującego wraz z dokumentacją techniczną związaną z halami, obejmującą specyfikację techniczną, rysunki, szkice, jak również wraz z odpowiednimi prawami własności intelektualnej i przemysłowej związanej z nabywanymi towarami i dokumentacją techniczną (względnie licencjami na korzystanie z tych praw oraz zarejestrowanego wzoru przemysłowego).

Zdaniem Zainteresowanych, Transakcja w ramach Etapu pierwszego grupy 2, będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dla Sprzedawcy. Towary, po ich nabyciu, zostaną bowiem wywiezione do Niemiec. Wywóz nastąpi w bezpośrednim wykonaniu transakcji (na co wskazuje zamiar stron wyrażony w umowie).

Jednocześnie zakładając spełnienie po stronie Sprzedającego przesłanek określonych w art. 42 ustawy o VAT, ww. WDT będzie opodatkowany stawką 0% VAT.

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 6

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego/zdarzenia  przyszłego, w przypadku zakończenia danej umowy najmu w zakresie hal namiotowych zlokalizowanych w Polsce po Transakcji, zdemontowane elementy będą również transportowane do magazynu Wnioskodawcy w Niemczech. W tym magazynie składowane elementy będą też, w razie  potrzeby, poddawane naprawom/czynnościom konserwacyjnym. Na moment przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec, Wnioskodawca nie będzie w stanie wskazać, czy dany towar zostanie powrotnie przemieszczony do Polski, czy też zostanie wykorzystywany w inny sposób.

W opinii Wnioskodawcy, opisane przemieszczenie przez Wnioskodawcę towarów (przede wszystkim hal namiotowych) do Niemiec, powinno zostać wykazane przez Wnioskodawcę w polskiej deklaracji VAT jako transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”), o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 3 ustawy o VAT:

• ust. 1: przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8;
• ust. 3: za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Towary nabyte w ramach Transakcji, które będą wykorzystywane w ramach umów najmu, pozostaną w momencie nabycia na terytorium Polski.

Po zakończeniu danej umowy najmu, hale namiotowe zostaną wywiezione do Niemiec, do magazynu Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, taki rodzaj transakcji wypełnia definicję WDT własnych towarów, zawartą w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca dokona bowiem przemieszczenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, które zostały uprzednio nabyte w ramach dostawy towarów w Polsce (w ramach Transakcji).

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że na moment przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec, Wnioskodawca nie będzie w stanie wskazać, czy dany towar zostanie powrotnie przemieszczony do Polski, czy też zostanie wykorzystywany w inny sposób do działalności Wnioskodawcy. Brak takiej intencji w momencie przemieszczenia sprawia, że nie będzie miał zastosowania żaden wyjątek od WDT określony w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Ponadto, nie może ulegać wątpliwości, że dane przemieszczenie nie może stanowić „transakcyjnej” WDT określonej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.  Transakcyjna WDT wymaga bowiem, aby wywóz towarów z terytorium kraju został dokonany w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT. W danej sytuacji, towary nie będą przedmiotem bezpośredniego wywozu po Transakcji, co sprawia, że transakcyjna WDT nie będzie miała miejsca (wywóz niewątpliwie nie nastąpi w wykonaniu czynności sprzedaży towarów od Sprzedającego).

Wnioskodawca wskazuje, że na stanowisko w zakresie pytania nr 5 nie ma wpływu rozstrzygnięcie dotyczące pytania nr 6, tj. stwierdzenie, że Wnioskodawca posiada i po Transakcji nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT na terytorium Polski.

Uzasadnienie stanowiska dotyczące pytania nr 7

Zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl wyjątku wynikającego z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Należy wskazać, że ogólna definicja usług związanych z nieruchomościami, została rozwinięta w przepisach Rozporządzenia. W oparciu o art. 13b Rozporządzenia do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

(a) każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

(b) każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

(c) każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

(d)każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Ponadto na podstawie art. 31a ust. 1 Rozporządzenia usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

(a) gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

(b) gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Dodatkowo art. 31a ust. 2 Rozporządzenia zawiera przykładowe wyliczenia usług uważanych za związane z nieruchomością, podczas, gdy art. 31a ust. 3 Rozporządzenia obejmuje przykładowe usługi, które takiego związku nie wykazują.

Usługi związane z nieruchomościami – przesłanki

Mając na uwadze przytoczone wyżej regulacje, aby uznać, że dane usługi są związane z nieruchomością, należy zdaniem Wnioskodawcy przenalizować kolejno poniższe kwestie.

1.Występowanie nieruchomości

W pierwszej kolejności należy ocenić, czy dana usługa dotyczy faktycznie obiektu będącego nieruchomością. W tym zakresie, należy posłużyć się art. 13b Rozporządzenia (przywołanym powyżej), który zawiera definicję „nieruchomości”.

2.Bezpośredni związek

W drugiej kolejności, jeżeli mamy do czynienia z nieruchomością, należy ocenić, czy występuje wystarczająco bezpośredni związek danej usługi z nieruchomością, której ona dotyczy. Celem art. 31a Rozporządzenia jest pomoc w określeniu, czy dana usługa zostanie uznana za mającą wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością czy też nie.

Ponadto, w oparciu o nb. 125 Not wyjaśniających w sprawie unijnych przepisów o VAT w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami (dalej: „Noty wyjaśniające”), w celu ustalenia, czy dana usługa jest uznawana za związaną z nieruchomością, należy przeprowadzić poniższe rozumowanie:

I.     należy sprawdzić, czy dana usługa jest objęta zakresem stosowania art. 31a ust. 2 – jeżeli tak, wówczas jest objęta zakresem stosowania art. 47 dyrektywy VAT;

II.     należy sprawdzić, czy zgodnie z art. 31a ust. 3 dana usługa jest wyłączona z zakresu stosowania art. 47 dyrektywy VAT;

III.     jeżeli danej usługi nie można znaleźć w żadnym z dwóch wspomnianych wykazów, należy zweryfikować, czy usługa ta spełnia którekolwiek kryterium określone w art. 31a ust. 1.

Zgodnie z nb. 132 Not wyjaśniających, aby dana usługa wchodziła w zakres stosowania art. 47 dyrektywy VAT, musi mieć wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Ponieważ wiele usług może być związanych w taki czy w inny sposób z inną nieruchomością, należy uznać, że słabe lub dodatkowe związanie nie powinno być uznawane za wystarczające, aby objąć te usługi zakresem stosowania art. 47 dyrektywy VAT.

Nb. 139 Not wyjaśniających w zakresie stosowania art. 31a ust. 1 lit. a Rozporządzenia wskazuje, że usługi związane z nieruchomościami muszą wywodzić się z konkretnej nieruchomości, która stanowi element składowy usługi będący elementem centralnym oraz niezbędnym do świadczenia usługi. Nie jest możliwe świadczenie takiej usługi bez nieruchomości stanowiącej jej przedmiot, co oznacza, że usługa ta musi być realizowana w odniesieniu do konkretnej nieruchomości. Wynik usługi musi wywodzić się z tej nieruchomości. Innymi słowy, usługa wywodzi się z nieruchomości, jeżeli w celu zrealizowania świadczonej usługi wykorzystuje się tę nieruchomość, pod warunkiem, że stanowi ona główny i dominujący element tego świadczenia.

Usługi wynajmu hal namiotowych jako usługi objęte regułą ogólną art. 28b ustawy o VAT

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, hale namiotowe, będące przedmiotem wynajmu przez Sprzedającego do polskich klientów, oparte są na konstrukcji stalowo-aluminiowej, wraz z poszyciem górnym z materiału PCV oraz/lub pokryciem bocznym (ściany) wykonanym z płyty warstwowej lub blachy trapezowej. Hala podlega procesowi montażu na utwardzonym fundamencie. Profile stalowe hal mogą być mocowane do podłoża na różne sposoby. W przypadku lekkich konstrukcji możliwe jest zakotwienie hali za pomocą szpilek, natomiast w przypadku ciężkich konstrukcji stosowane są kołki do dużych obciążeń. Niezależnie od zastosowanego sposobu zakotwienia hali, możliwy jest kompletny demontaż hali oraz jej przemieszczenie i dalsze użycie. Proces demontażu nie powoduje utraty wartości oraz przydatności hali. Hala może posiadać dodatkowe wyposażenie na życzenie klienta (dodatkowe oświetlenie, drzwi, ściany działowe, itp.).

Konstrukcja hal sprawia, iż nie powinny być one uważane za nieruchomość w rozumieniu Rozporządzenia Wykonawczego. Przepisy Rozporządzenia nakazują uznawać za nieruchomości tego rodzaju konstrukcje, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść. W przypadku hal namiotowych Spółki, ich sama istota sprawia, iż są one konstrukcją o charakterze „ruchomym”, tj. taką, którą można zdemontować i przenieść w inne miejsce bez utraty jej wartości. Również sam sposób przymocowania hal do podłoża ma charakter tymczasowy, co ma umożliwić stosunkowo łatwy demontaż hali.

Nie ulega zatem wątpliwości, że hale namiotowe, jako konstrukcje przeznaczone do montażu oraz demontażu i wykorzystywania w różnych miejscach, nie mogą być uznawane za nieruchomości.

W opinii Wnioskodawcy, również sam fakt, że hala namiotowa zostaje ustawiona na określonym fundamencie, nie może prowadzić do wniosku, że mamy do czynienia z usługą związaną z nieruchomością. Nieruchomość nie stanowi bowiem w tym wypadku głównego elementu usługi – jest nim bowiem samo udostępnienie hali.

W rezultacie, należy uznać, że miejsce świadczenia usług wynajmu hal namiotowych przez Wnioskodawcę na terytorium Polski do polskich klientów będących podatnikami VAT, powinno być ustalone według zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ustawy o VAT i w konsekwencji Wnioskodawca nie powinien wystawiać z tytułu wynajmu faktur z polskim podatkiem VAT z uwagi na brak posiadania w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1-7), zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 8) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

      Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

A. GmbH (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.