Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2025 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Państwa wniosek z 12 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów w Wariancie A i B. Uzupełnili go Państwo pismem z 4 kwietnia 2025 r. (wpływ 4 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. (Wnioskodawca) jest spółką z siedzibą we Francji, działającą w m.in. branży (...). Spółka jest częścią koncernu (...) (dalej: „Koncern”) i pełni rolę oficjalnego dystrybutora części (...) produkowanych przez koncern (...) dla francuskich producentów (...), głównie marki (...) i (...) (dalej: „Odbiorcy”).

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT na terytorium Polski oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Przedmiotem działalności Spółki w Polsce jest przede wszystkim dystrybucja części (...) na rzecz Odbiorców. W szczególności Spółka dostarcza Odbiorcom części [głównie (...)], produkowane w Polsce przez inną spółkę z Koncernu, tj. Spółka B. Sp. z o.o.

Schemat transakcji

Schemat transakcji przedstawia się następująco:

• Spółka B. Sp. z o.o. produkuje części (...) w należącej do niej fabryce (...) zlokalizowanej w Polsce [w (...)]. Spółka B. Sp. z o.o. dostarcza ww. towary na rzecz Spółki C (podmiotu z siedzibą w Niemczech, zarejestrowanego dla celów VAT w Polsce). Dostawa następuje na terytorium kraju (jako krajowa dostawa towarów).
• Następnie Spółka C. GmbH sprzedaje ww. produkty Spółce A. na terytorium Polski.
• Spółka A. dokonuje dostaw ww. towarów na rzecz Odbiorców. Towary dostarczane są bezpośrednio z fabryki Spółki B. Sp. z o.o. do wskazanych lokalizacji Odbiorców na terenie Francji. Nieznaczna część trafia również do centrum logistycznego (...) w Czechach. Co do zasady dostawy te są dokonywane na warunkach (...), a transport jest organizowany przez ostatecznego kontrahenta (Odbiorcę). Dostawy towarów następują na skutek złożenia przez Odbiorcę zamówienia na dane części.

W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Powyższe transakcje mają charakter dostaw łańcuchowych w myśl art. 22 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, gdzie transport jest organizowany przez ostatni podmiot w łańcuchu. Odbiorcy są zarejestrowani do celów rozliczania podatku od wartości dodanej, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podają go Spółce A.

Mając na uwadze powyższe, Spółka A. rozpoznaje dla celów VAT transakcje nabycia towarów od Spółki C. jako transakcje zakupu krajowego, zaś dokonywane przez siebie dostawy na rzecz Odbiorców jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: „WDT”) z Polski:

• do Francji, jeśli towar jest dostarczany do Francji lub
• do Czech, jeśli towar jest dostarczany do Czech.

W przyszłości Spółka A nie wyklucza dostaw w powyższym schemacie do Odbiorców/innych podmiotów do innych niż wskazane powyżej krajów Unii Europejskiej.

Spółka A. nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. W szczególności Spółka A nie posiada na terenie Polski zaplecza personalnego, jak również nie posiada na terytorium kraju zaplecza technicznego (w tym żadnych maszyn) i biurowego niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka A. nie posiada ani nie wynajmuje na terytorium Polski magazynów, gdyż towary są dostarczane bezpośrednio z fabryki Spółki B. Sp. z o.o. do zakładów Odbiorców poza granicami Polski.

Transakcje WDT

Spółka A traktuje transakcje sprzedaży na rzecz Odbiorców jako WDT, w myśl art. 13 w zw. z art. 22 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, i opodatkowuje je stawką VAT 0%. Informacje o dokonywanych WDT Spółka A wykazuje i wykazywać będzie w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących.

W szczególności, w myśl art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w zależności od kontrahenta, Spółka A może gromadzić następujące dokumenty, potwierdzające prawo Spółki A do stosowania stawki VAT 0% do omawianych transakcji:

• Fakturę VAT dokumentującą transakcję WDT,
• Dokument nazywany Delivery Note,
• List przewozowy CMR,
• Oświadczenie Odbiorcy potwierdzające otrzymanie towarów.

Spółka A dysponuje również każdorazowo dokumentami potwierdzającymi uregulowanie należności za towary będące przedmiotem transakcji WDT.

Opis poszczególnych dokumentów

• Faktura VAT dokumentująca transakcję WDT

Faktura VAT (dalej: „Faktura”) jest wystawiana przez Spółkę A na rzecz Odbiorców i dokumentuje WDT na rzecz tych Odbiorców. Faktura zawiera numer VAT UE zarówno Spółki A, jak i Odbiorcy. Faktura zawiera m.in. numer Delivery Note, nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów.

• Delivery Note

Delivery Note (dalej: „DN”) jest dokumentem sporządzanym przez pierwszy podmiot w łańcuchu z Koncernu i jest dla Spółki A dostępny w jej wewnętrznym systemie. DN zawiera m.in. nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów, jak również bardziej szczegółowe informacje dotyczące transportu towarów takie jak godzina rozpoczęcia transportu. DN jest co do zasady opatrzony podpisem przewoźnika.

• Dokument przewozowy CMR

Dokument przewozowy CMR (dalej: „CMR”) zawiera informacje dot. nadawcy towarów, odbiorcy oraz przewoźnika. CMR zawiera informacje o adresie rozpoczęcia oraz zakończenia transportu, ogólną specyfikację przewożonych towarów, jak również numer Delivery Note. CMR jest podpisany przez nadawcę (pierwszy podmiot w łańcuchu, tj. Spółka B Sp. z o.o.) oraz przez przewoźnika.

• Oświadczenie Odbiorcy potwierdzające otrzymanie towarów

W Oświadczeniu Odbiorcy potwierdzającym otrzymanie towarów (dalej: „Oświadczenie”) Odbiorca poświadcza fakt fizycznego otrzymania towarów. Oświadczenie ma formę określoną przez danego Odbiorcę i charakter zbiorczy, tj. dotyczy wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych przez Spółkę A na rzecz danego Odbiorcy z terytorium Polski, jak i innych krajów UE w ciągu danego miesiąca.

Na dokumencie znajdą się dane pozwalające na identyfikację konkretnych dostaw. W zależności od wzoru stosowanego przez Odbiorcę w zestawieniu mogą znajdować się m.in. nazwa Odbiorcy i kraj wysyłki towarów, numer Delivery Note oraz data odbioru towarów we wskazanej przez Odbiorcę lokalizacji, ilość oraz nazwa towarów wraz z numerem artykułu, a także (w niektórych przypadkach) informacje o Fakturach, które zostały wystawione na rzecz Odbiorcy przez Spółkę A wraz z ich datą wystawienia oraz wartość towarów w danej walucie. Dokument jest opatrzony podpisem oraz pieczęcią Odbiorcy i udostępniany Spółce A miesięcznie (po zakończeniu danego miesiąca) w formie elektronicznej (plik pdf oraz excel) na portalu Odbiorcy. Spółka A pobiera ww. Oświadczenia z portalu Odbiorcy.

Powiązania pomiędzy dokumentami

Oświadczenie zawiera numer DN. W niektórych przypadkach zawiera również numer faktury sprzedażowej Spółki A; zależy to od wzoru Oświadczenia stosowanego przez poszczególnych Odbiorców.

Otrzymane Oświadczenie można w każdym przypadku powiązać z DN oraz z Fakturą (bezpośrednio - w przypadku, gdy Oświadczenie zawiera numery Faktur, lub pośrednio - poprzez DN). Oświadczenie można również powiązać, za pośrednictwem DN, z CMR.

Zatem, Spółka A jest w stanie powiązać Oświadczenie z DN, Fakturą i CMR i w ten sposób może być w posiadaniu dokumentów potwierdzających, że:

• transakcja WDT miała miejsce (Faktura),
• jaki towar został wysłany (DN),
• towar został dostarczony i odebrany przez Odbiorcę (Oświadczenie).

Warianty

Niniejszy wniosek dotyczy dwóch rodzajów wariantów dokumentów, które Spółka A planuje zbierać i posiadać na moment składania deklaracji podatkowej, w której wykazane są transakcje WDT:

• Wariant A: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia oraz Faktury,
• Wariant B: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia, DN oraz Faktury.

Pytania

1)Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, o których mowa w Wariancie A powyżej, powinny, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, być opodatkowane 0% stawką VAT?

2)Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, o których mowa w Wariancie B powyżej, powinny, w świetle art. 42 ust. 1, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, być opodatkowane 0% stawką VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1)Zdaniem Wnioskodawcy Spółka A będzie miała prawo do opodatkowania opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w ramach transakcji łańcuchowej) z zastosowaniem stawki 0% na podstawie dokumentów gromadzonych w Wariancie A, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

2)Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka A będzie miała prawo do opodatkowania opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w ramach transakcji łańcuchowej) z zastosowaniem stawki 0% na podstawie dokumentów gromadzonych w Wariancie B, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z przepisem art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Przepisy znajdujące zastosowanie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą,

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy o VAT).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11) „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Jak zostało podniesione w opisie sprawy, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, są i będą przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka A bowiem dokonuje i zamierza dokonywać dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), którzy podadzą go Spółce A, a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Spółka A spełnia i będzie spełniać również warunek, o którym mowa w dodanym z dniem 1 lipca 2020 r. do ustawy o VAT art. 42 ust. 1a, tj. składa i będzie składała prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące VAT-UE.

Tym samym, kluczowym warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce A przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do ww. treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o VAT - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Spółka A zaznacza, że zgodnie z dominującym w praktyce i orzecznictwie podejściem posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie również specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Przedstawioną tezę potwierdził, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.594.2024.1.GK, w której organ wskazał, że „[...] faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji [jeżeli] zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację”.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Spółka A pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty (na co wskazuje zwrot „w szczególności”), co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się w zasadzie zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Spółka A stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Takie rozumienie przywołanych przepisów znalazło potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

• z dnia 24 października 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.463.2024.1.GK,
• z dnia 27 sierpnia 2024 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.278.2024.2.JSU,
• z dnia 24 maja 2024 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.188.2024.2.PRP,
• z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.35.2024.3.GK,
• z dnia 25 października 2023 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.420.2023.1.JŚ.

W opinii Spółki A, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki A dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Spółce A przesłane lub udostępnione w formie elektronicznej. Spółka A pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki A, w przypadku otrzymywania przez nią drogą elektroniczną dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego, będą one stanowić dowód, o którym mowa odpowiednio w art. 42 ust. 3 lub ust. 11 ustawy o VAT.

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę A - uwagi ogólne

Jak wynika z przedstawionych przez Spółkę A. wariantów dokumentacji WDT, Spółka A. będzie posiadać fakturę dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Spółka A. nie będzie posiadała dokumentu CMR podpisanego przez Odbiorcę - w związku z tym Spółka A. zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. W ocenie Spółki A, posiadane przez nią dokumenty, w przypadku każdego z przedstawionych Wariantów, będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego państwa UE.

Mając natomiast na uwadze przywołaną powyżej uchwałę NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, Spółka A. stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie (np. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) razem z innymi dokumentami (mogą to być dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub też inne dowody), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Wobec tego Spółka A. w szczególności wskazuje, że jej zdaniem brak podpisanego przez Odbiorcę dokumentu przewozowego (CMR), o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, nie pozbawia Spółki A. prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli będzie ona dysponowała dodatkową dokumentacją, łącznie jednoznacznie potwierdzającą dostawę towarów do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Ad. 1.

Dokumenty posiadane przez Spółkę A. w Wariancie A

W Wariancie A Spółka A będzie w posiadaniu Oświadczenia oraz Faktury.

W Oświadczeniu Odbiorca potwierdza (oprócz faktu fizycznego otrzymania towarów), że z tytułu tych transakcji rozliczył WNT w innym państwie członkowskim UE i dokonał ich samoopodatkowania. W zależności od wzoru stosowanego przez Odbiorcę w zestawieniu mogą znajdować się m.in. informacje o Fakturach, które zostały wystawione na rzecz Odbiorcy przez Spółkę A wraz z ich datą wystawienia oraz wartość towarów w danej walucie. Dokument jest opatrzony podpisem oraz pieczęcią Odbiorcy.

Z kolei Faktura jest wystawiana przez Spółkę A. na rzecz Odbiorców i dokumentuje WDT przez Spółkę A na rzecz tych Odbiorców. Faktura zawiera numer VAT UE zarówno Spółki A, jak i Odbiorcy. Faktura zawiera m.in. numer Delivery Note, nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka A jest w stanie powiązać Oświadczenie z Fakturą i w ten sposób będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających łącznie, że transakcja WDT miała miejsce, jakie towary zostały wysłane, ich dostarczenie do Odbiorcy oraz tożsamość towarów wysłanych będących przedmiotem transakcji dokumentowanej Fakturą z towarami dostarczonymi do Odbiorcy i przez niego odebranymi.

Podsumowanie

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, dokumenty posiadane w Wariancie A będą łącznie potwierdzać fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do Odbiorcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym zostanie spełniona przesłanka zastosowania stawki 0% do tego typu transakcji.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka A będzie miała prawo do opodatkowania opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w ramach transakcji łańcuchowej) z zastosowaniem stawki 0% na podstawie dokumentów gromadzonych w Wariancie A, w myśl art. 42 ustawy o VAT - przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków.

Ad 2.

Dokumenty posiadane przez Spółkę A w Wariancie B

W Wariancie B Spółka A. będzie w posiadaniu Oświadczenia, DN oraz Faktury.

DN jest sporządzany przez pierwszy podmiot w łańcuchu z Koncernu i jest dla Spółki A łatwo dostępny w jej wewnętrznym systemie. DN zawiera m.in. nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów, jak również bardziej szczegółowe informacje dotyczące transportu towarów takie, jak godzina rozpoczęcia transportu. DN jest opatrzony podpisem przewoźnika.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Spółka A jest w stanie powiązać Oświadczenie z Fakturą oraz DN i w ten sposób będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających łącznie, że transakcja WDT miała miejsce, jakie towary zostały wysłane, ich dostarczenie do Odbiorcy w innym kraju UE oraz tożsamość towarów wysłanych będących przedmiotem transakcji dokumentowanej Fakturą z towarami dostarczonymi do Odbiorcy i przez niego odebranymi.

Podsumowanie

Zatem, w opinii Wnioskodawcy, również dokumenty posiadane w Wariancie B będą łącznie potwierdzać fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do Odbiorcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym zostanie spełniona przesłanka zastosowania stawki 0% do tego typu transakcji.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka A będzie miała prawo do opodatkowania opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w ramach transakcji łańcuchowej) z zastosowaniem stawki 0% na podstawie dokumentów gromadzonych w Wariancie B, w myśl art. 42 ustawy o VAT - przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków.

Spółka A. pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje poparcie m.in. w następujących pismach organów podatkowych:

• W interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta” będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
• W interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2017 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Spółki, zgodnie z którym dokumentacja WDT w postaci: (i) kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz (ii) otrzymanego drogą elektroniczną zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów zawierającego wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, będącego oświadczeniem, iż towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, podpisanym przez osobę upoważnioną przez Nabywcę - jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% do WDT.
• W interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2024 r. znak: 0114-KDIP1-2.4012.238.2024.1.GK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: „faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz jedną z dokumentacji w postaci potwierdzenia odbioru towarów otrzymywanego od Kontrahenta. Potwierdzenie to może być złożone w następujących formach: korespondencja elektroniczna (mailowa) z Kontrahentem zawierająca oświadczenie o odbiorze przez niego dostaw zrealizowanych w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw, odrębny dokument generowany z systemu Kontrahenta, który zawiera/będzie zawierać potwierdzenie otrzymania przez niego dostaw zrealizowanych na jego rzecz w danym okresie, wygenerowany przez Spółkę dokument pn. „Delivery Confirmation” wysyłany do działu logistycznego Kontrahenta, który zawiera/będzie zawierać dane Spółki oraz dane pozwalające na jednoznaczną identyfikację wskazanych dostaw, na którym jest adnotacja od Kontrahenta potwierdzająca, że wymienione dostawy zostały odebrane, a następnie odsyła/odeśle ten dokument Spółce, zrzut ekranu z systemu SAP, do którego dostęp mają/będą mieć zarówno Spółka, jak i Kontrahent, a Kontrahent wprowadza/wprowadzi dane dotyczące danej dostawy do systemu, na podstawie których Spółka może/będzie mogła wyszukać dostawę w systemie oraz potwierdzić jej wywóz z terytorium kraju, a także jej dostarczenie do Kontrahenta”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 3 i 4 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy:

Według art. 22 ust. 2b ustawy:

Na postawie art. 22 ust. 2c ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 2e ustawy:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka A jest spółką z siedzibą we Francji, działającą w m.in. branży (...). Spółka A jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT na terytorium Polski oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Spółka A jest częścią koncernu (...) i pełni rolę oficjalnego dystrybutora części (...) produkowanych przez koncern (...) dla francuskich producentów (...), głównie marki (...) i (...) (Odbiorcy). Przedmiotem działalności Spółki A w Polsce jest przede wszystkim dystrybucja części (...) na rzecz Odbiorców. W szczególności Spółka A dostarcza Odbiorcom części ((...)), produkowane w Polsce przez inną spółkę z Koncernu. Spółka B. Sp. z o.o. produkuje części (...) w należącej do niej fabryce (...) zlokalizowanej w Polsce i dostarcza ww. towary na rzecz Spółki C. (podmiotu z siedzibą w Niemczech, zarejestrowanego dla celów VAT w Polsce). Dostawa następuje na terytorium kraju jako krajowa dostawa towarów. Następnie Spółka C. sprzedaje ww. produkty Spółce A. na terytorium Polski. Spółka A. dokonuje dostaw ww. towarów na rzecz Odbiorców. Towary dostarczane są bezpośrednio z fabryki Spółki B. Sp. z o.o. do wskazanych lokalizacji Odbiorców na terenie Francji. Nieznaczna część trafia również do centrum logistycznego (...) w Czechach. Co do zasady dostawy te są dokonywane na warunkach (...), a transport jest organizowany przez ostatecznego kontrahenta (Odbiorcę). Dostawy towarów następują na skutek złożenia przez Odbiorcę zamówienia na dane części. W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE. Odbiorcy są zarejestrowani do celów rozliczania podatku od wartości dodanej, posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podają go Spółce A. Spółka A. rozpoznaje dla celów VAT transakcje nabycia towarów od Spółki C. jako transakcje zakupu krajowego, zaś dokonywane przez siebie dostawy na rzecz Odbiorców jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Polski do Francji, jeśli towar jest dostarczany do Francji lub do Czech, jeśli towar jest dostarczany do Czech. W przyszłości Spółka A. nie wyklucza dostaw w powyższym schemacie do Odbiorców/innych podmiotów do innych niż wskazane powyżej krajów Unii Europejskiej. Spółka A nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Spółka A. traktuje transakcje sprzedaży na rzecz Odbiorców jako WDT, w myśl art. 13 w zw. z art. 22 ust. 2 i nast. ustawy o VAT i opodatkowuje je stawką VAT 0%. Informacje o dokonywanych WDT Spółka A. wykazuje i wykazywać będzie w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących. W zależności od kontrahenta, Spółka A może gromadzić następujące dokumenty, potwierdzające prawo Spółki A. do stosowania stawki VAT 0% do omawianych transakcji:

• Fakturę VAT dokumentującą transakcję WDT,
• Dokument nazywany Delivery Note,
• List przewozowy CMR,
• Oświadczenie Odbiorcy potwierdzające otrzymanie towarów.

Spółka A dysponuje również każdorazowo dokumentami potwierdzającymi uregulowanie należności za towary będące przedmiotem transakcji WDT.

Faktura VAT jest wystawiana przez Spółkę A na rzecz Odbiorców i dokumentuje WDT na rzecz tych Odbiorców. Faktura zawiera numer VAT UE zarówno Spółki A, jak i Odbiorcy. Faktura zawiera m.in. numer Delivery Note, nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów. Delivery Note jest dokumentem sporządzanym przez pierwszy podmiot w łańcuchu z Koncernu i jest dla Spółki A dostępny w jej wewnętrznym systemie. DN zawiera m.in. nazwę, numer artykułu, ilość oraz masę dostarczanych towarów, jak również bardziej szczegółowe informacje dotyczące transportu towarów takie jak godzina rozpoczęcia transportu. DN jest co do zasady opatrzony podpisem przewoźnika. Dokument przewozowy CMR zawiera informacje dot. nadawcy towarów, odbiorcy oraz przewoźnika. CMR zawiera informacje o adresie rozpoczęcia oraz zakończenia transportu, ogólną specyfikację przewożonych towarów, jak również numer Delivery Note. CMR jest podpisany przez nadawcę (pierwszy podmiot w łańcuchu, tj. Spółka B. Sp. z o.o.) oraz przez przewoźnika. W Oświadczeniu Odbiorcy potwierdzającym otrzymanie towarów Odbiorca poświadcza fakt fizycznego otrzymania towarów. Oświadczenie ma formę określoną przez danego Odbiorcę i charakter zbiorczy, tj. dotyczy wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonanych przez Spółkę A. na rzecz danego Odbiorcy z terytorium Polski, jak i innych krajów UE w ciągu danego miesiąca. Na dokumencie znajdą się dane pozwalające na identyfikację konkretnych dostaw. W zależności od wzoru stosowanego przez Odbiorcę w zestawieniu mogą znajdować się m.in. nazwa Odbiorcy i kraj wysyłki towarów, numer Delivery Note oraz data odbioru towarów we wskazanej przez Odbiorcę lokalizacji, ilość oraz nazwa towarów wraz z numerem artykułu, a także (w niektórych przypadkach) informacje o Fakturach, które zostały wystawione na rzecz Odbiorcy przez Spółkę A. wraz z ich datą wystawienia oraz wartość towarów w danej walucie. Dokument jest opatrzony podpisem oraz pieczęcią Odbiorcy i udostępniany Spółce A miesięcznie (po zakończeniu danego miesiąca) w formie elektronicznej (plik pdf oraz excel) na portalu Odbiorcy. Spółka A. pobiera ww. Oświadczenia z portalu Odbiorcy. Oświadczenie zawiera numer DN. W niektórych przypadkach zawiera również numer faktury sprzedażowej Spółki A; zależy to od wzoru Oświadczenia stosowanego przez poszczególnych Odbiorców. Otrzymane Oświadczenie można w każdym przypadku powiązać z DN oraz z Fakturą (bezpośrednio - w przypadku, gdy Oświadczenie zawiera numery Faktur, lub pośrednio - poprzez DN). Oświadczenie można również powiązać, za pośrednictwem DN, z CMR.

Spółka A. jest w stanie powiązać Oświadczenie z DN, Fakturą i CMR i w ten sposób może być w posiadaniu dokumentów potwierdzających, że transakcja WDT miała miejsce (Faktura), jaki towar został wysłany (DN), towar został dostarczony i odebrany przez Odbiorcę (Oświadczenie).

Spółka A. planuje zbierać i posiadać na moment składania deklaracji podatkowej, w której wykazane są transakcje WDT warianty dokumentów w postaci:

• Wariant A: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia oraz Faktury,
• Wariant B: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia, DN oraz Faktury.

Państwa wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą określenia czy Spółka A będzie miała prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie dokumentów wskazanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w Wariancie A i B.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec powyższego dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, lub jako skan dokumentu załączony do wiadomości e-mail otrzymanej od przewoźnika lub kontrahenta, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Należy zatem przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto wskazać należy, że faktura sprzedaży wypełnia znamiona specyfikacji, tj. zawiera dane dotyczące w szczególności nazwy i ilości towarów będącego przedmiotem dostawy, umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż: „(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...). Jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka A planuje zbierać i posiadać na moment składania deklaracji podatkowej, w której wykazane są transakcje WDT dwa rodzaje wariantów dokumentów:

• Wariant A: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia oraz Faktury,
• Wariant B: Spółka A jest w posiadaniu Oświadczenia, Delivery Note oraz Faktury.

Oświadczenie zawiera numer Delivery Note. W niektórych przypadkach zawiera również numer faktury sprzedażowej Spółki - zależy to od wzoru Oświadczenia stosowanego przez poszczególnych Odbiorców. Otrzymane Oświadczenie można w każdym przypadku powiązać z Delivery Note oraz z Fakturą (bezpośrednio - w przypadku, gdy Oświadczenie zawiera numery Faktur, lub pośrednio - poprzez Delivery Note). Oświadczenie można również powiązać, za pośrednictwem Delivery Note, z CMR.

Spółka A jest w stanie powiązać Oświadczenie z Delivery Note, Fakturą i CMR i w ten sposób może być w posiadaniu dokumentów potwierdzających, że transakcja WDT miała miejsce (Faktura), jaki towar został wysłany (Delivery Note), towar został dostarczony i odebrany przez Odbiorcę (Oświadczenie).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy uznać, że gromadzone przez Spółkę A dokumenty w Wariancie A i B będą stanowić dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej na rzecz nabywców, którzy - jak wynika z treści wniosku - posiadają właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywców na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym, dokumenty wskazane przez Spółkę A we wniosku w Wariancie A i B, przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy będą upoważniały Spółkę A do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT).

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydając interpretację odniosłem się do zdarzenia przyszłego, które zostało przedstawione w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu w języku polskim. Należy bowiem zauważyć, że Organ ma obowiązek prowadzenia wszelkich czynności procesowych w języku polskim, do których zalicza się postępowanie interpretacyjne. Zatem, opis zdarzenia przyszłego przedstawiony w języku angielskim nie może podlegać analizie. Natomiast, za element zdarzenia przyszłego, które podlegało analizie przyjęto informacje przedstawione w języku polskim.

Ponadto informuję, że Organ przyjął jako element zdarzenia przyszłego, że opisane we wniosku przez Wnioskodawcę transakcje mają charakter dostaw łańcuchowych i kwestia czy ww. transakcje będą stanowiły transakcje łańcuchowe nie podlegało analizie, bowiem Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie.

Informujemy, że wydając interpretację nie przeprowadzamy postępowania dowodowego i opieramy się wyłącznie na elementach zdarzenia przedstawionych we wniosku. Wszystkie gromadzone dokumenty na okoliczność przemieszczania towarów z Polski do innego kraju mogą być przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzanej przez właściwy organ podatkowy.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.