Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 21 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Postanowieniem Sądu Rejonowego w … Wydział Cywilny z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt …., nabyła Pani udział ½ do działki nr a, położonej w …., gmina … o powierzchni 2,08 ha, sklasyfikowanej w ewidencji gruntów jako grunty orne (kl. V, VI). Nabyty przez Panią udział w ww. działce rolnej nastąpił w ramach spadkobrania po zmarłym 25 marca 1999 r. Pani ojcu. ½ udziału w ww. gospodarstwie rolnym nabyła Pani siostra. Działka była niezabudowana, była zaniedbana, porośnięta samosiejkami. Z uwagi na możliwość prowadzenia na niej działalności rolniczej – uprawiania gruntów, podjęła Pani z siostrą decyzję o podziale działki nr ewidencyjny a na mniejsze działki, co pozwoliłoby Pani wraz z siostrą uzyskać możliwość sprzedaży udziału w niższej cenie niż w całości, a także podział pozwoliłby Paniom na darowanie działek swoim dzieciom. Decyzją ostateczną z dnia 5 maja 2021 r. Wójt Gminy, zatwierdził podział nieruchomości działki a o powierzchni 2,08 ha. W wyniku podziału powstały działki o nr ewidencyjnych: b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n. Dnia 14 grudnia 2021 r. działkę o nr gruntu n i udział 1/12 części działki o nr gruntu m, sprzedała Pani (swój udział) wraz z współwłaścicielką (siostrą) znajomym.

Nie wystąpiła Pani w charakterze podatnika VAT. Sprzedaż działki nastąpiła okazjonalnie, w sposób przypadkowy. Wcześniej nie dokonywała Pani sprzedaży jakichkolwiek nieruchomości.  Do chwili obecnej między współwłaścicielami nie były zawierane umowy o zniesienie współwłasności. Przedmiotowe działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów. Nie zajmowała się Pani profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Nie prowadziła Pani i nie prowadzi Pani działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane środki ze sprzedaży udziału w działce m i n, przeznaczyła Pani na remont budynku mieszkalnego położonego w …., gmina ….., w którym mieszka Pani z rodziną. Po dokonaniu podziału działki nr ewidencyjny a na 13 działek, wystąpiła Pani z siostrą (współwłaściciel w części ½) o uzyskanie warunków zabudowy.

Po przeprowadzeniu administracyjnej procedury, uzyskały Panie łącznie 13 działek budowlanych o numerach ewidencyjnych:

• b o powierzchni – 0,1354 ha – udział ½;
• c o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• d o powierzchni – 0,1469 ha – udział ½;
• e o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• f o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• g o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• h o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• i o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• j o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½;
• k o powierzchni – 0,1468 ha – udział ½ - sprzedana;
• l o powierzchni – 0,1617 ha – udział ½;
• m o powierzchni – 0,2227 ha – udział ½;
• n o powierzchni – 0,2489 ha, która stanowi drogę dojazdową (po sprzedaży udział – 11/24).

Na działki o numerach ewidencyjnych od nr b-n uzyskała Pani ze współwłaścicielką warunki zabudowy. Działki po podziale stanowią grunty rolne (kl. V, VI). W związku z chorobą Pani męża, który przeszedł 2 lata temu zawał serca i operację kardiochirurgiczną, ponosi Pani wydatki na rehabilitację i leczenie. Planuje Pani sprzedać udział w działkach w całości lub w części. Uzyskane środki ze sprzedaży wykorzystałaby Pani na pokrycie kosztów związanych z chorobą Pani męża, remont budynku mieszkalnego (wymiana źródła ciepła) i pomoc dla Pani syna, który buduje dom. W związku z zamiarem sprzedaży udziału w nieruchomości, powzięła Pani decyzję o wstawieniu ogłoszenia na popularnym portalu internetowym, a także zamieszczeniu ogłoszenia na tablicy postawionej na działce. Współwłaścicielka wyraziła zgodę.

W sierpniu 2024 r. Burmistrz zamieścił ogłoszenie na BIP o projekcie dotyczącym opracowania planu zagospodarowania przestrzennego na obręb ………., który obejmuje ww. nieruchomości, w których posiada Pani udziały. Z uwagi, że na mapie tylko trzy działki widniały jako tereny przeznaczone pod zabudowę, a pozostałe widnieją jako tereny zielone, wniosła Pani ze współwłaścicielką wniosek o uwzględnienie wszystkich działek wynikających z podziału, na które uzyskały Panie warunki zabudowy, jako działki budowlane. Do chwili obecnej nie ma podjętej decyzji.

Wskazuje Pani, że nigdy nie była Pani czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działki, będące przedmiotem wniosku nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej, tym samym z tego tytułu nie jest Pani i nie była Pani podatnikiem VAT. Nie była Pani i nie jest Pani rolnikiem ryczałtowym. Z ww. działek nie sprzedawała Pani płodów rolnych. Działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. W działkach, w których posiada Pani po ½ udziału i 1/12 – droga dojazdowa, nie dokonała Pani uzbrojenia w przyłącza: gazu, wody i energii elektrycznej i takie czynności nie będzie Pani realizowała w przyszłości. Nie ponosiła Pani żadnych nakładów inwestycyjnych, działki nie są ogrodzone. Nie jest Pani w stanie określić, które działki, o jakich nr ewidencyjnych zostaną sprzedane, gdyż to zależy od preferencji kupujących. Tylko działka o nr ewidencyjnym k ma dostęp do rogi publicznej (dolega do niej), w której umieszczona jest siec wodociągowa i elektryczna. Pozostałe działki mają dostęp do drogi wydzielonej o nr ewidencyjnym l. Nie jest utwardzona. Z uwagi na niskie zainteresowanie kupujących, zamierza Pani skorzystać z agencji nieruchomości.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie, podział nabytych w spadkobraniu nieruchomości, podzielone nieruchomości na 13 działek, uzyskaniu na nie warunków zabudowy, a planowana ich sprzedaż (udziału) w warunkach określonych przez rynek co do czasu i ceny, nosi cech działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, i tym samym czyni Panią dla czynności sprzedaży za podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, wymienione czynności przygotowawcze do sprzedaży działek nie dają podstaw do tego, aby przypisać Pani, iż sprzedaż Pani udziałów: ½ w 12 działkach i 11/24 w 1 działce (droga), sukcesywnie na warunkach rynkowych nosi cechy działalności gospodarczej, o której mowa w ar. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT, tym samym z tytułu tych czynności jako sprzedawca nie staje się Pani dla czynności (sprzedaży działek) podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Działania zbycia udziału w działkach Pani zdaniem, należy kwalifikować jako zarząd majątkiem prywatnym.

Zgodnie z treścią ar. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT stanowi, że: „działalność gospodarcza obejmuje wszelkie działania producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT stanowi, że „Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.”

Pojęcie podatnika VAT konstruowane na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 poprzez odwołanie się do wyżej wymienionej definicji działalności gospodarczej obejmuje wszystkie podmioty, które prowadzą kreśloną działalność. Ustawodawca przez przywołaną powyżej konstrukcję w art. 15 ust. 1 ustawy określił podmioty, które prowadzą określoną działalność. Ustawodawca przez przywołaną powyżej konstrukcję w art. 15 ust. 1 ustawy określił podmiot zobowiązany na tyle szeroko, aby w każdym wypadku profesjonalnej, zawodowej, wykonywanej w sposób niezależny i zamiarem dokonywania czynności opodatkowanych – mógł on zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. W świetle przytoczonych powyżej przepisów, przyjęcie, ze dana osoba sprzedająca udział w działce działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność handlową wymaga ustaleni, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli w konsekwencji zorganizowaną, a nie stanowi zwykłego zarządu majątkiem.

Powyższe stwierdzenie potwierdza między innymi wyrok TSUE z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C 181/10. Z treści przytoczonych wyroków wynika w sposób jednoznaczny, iż: „dostawę gruntów przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, iż transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.” W utartej linii orzeczniczej sądów administracyjnych podkreśla się, że z przytoczonych wyroków TSUE wynika, iż liczba i zakres dokonanych transakcji sprzedaży tj. okoliczności, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału na działki celem osiągnięcia wyższej ceny łącznej, długość okresu w jakim transakcje następowały oraz wysokość osiągniętych przychodów, same w sobie nie są okolicznością przesądzającą o działaniu w charakterze podatnik, elementy te mogą wiązać się z zarządu majątkiem prywatnym.

Z analizy linii orzeczniczej wynika, iż twierdzenie, że dany podmiot działa jako podatnik VAT wymaga dokonania oceny uwzględniającej okoliczności faktyczne danej sprawy. Oznacza to, iż w każdym przypadku należy zbadać, jakie środki organizuje sprzedający w celu sprzedaży nieruchomości. Oznacza to, iż w każdym przypadku należy zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży nieruchomości. Podkreśla się również, by przy ocenie zachowań osoby sprzedającej nieruchomość należy wziąć pod uwagę wszystkie etapy tej aktywności rozpatrując je w całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Przede wszystkim należy uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. NSA z 28 sierpnia 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 oraz wyrok z 17 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 2290/18).

Według Pani, nie ponosiła Pani na żadnym z etapów swojej aktywności nakładów, które na postawie obiektywnych kryteriów zalicza się do inwestycji. W orzecznictwie podkreśla się także, że w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale działek na mniejsze również o charakterze rolnym. Zarządzanie majątkiem prywatnym nie wyklucza podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania majątku uzyskać jak najlepszą cenę. Dotyczy to sytuacji, w której podjęcie decyzji o podziale gruntu na działki budowlane wymagałoby konieczności wcześniejszego uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, gdyż teren, na którym położone są działki, w chwili wystąpienia o podział, a następnie o warunki zabudowy, nie był objęty planem przestrzennego zagospodarowania.

Posiadając udział ½ w działce pierwotnej nr ewidencyjny a ograniczyła się Pani do podziału działki na mniejsze i uzyskaniu na nie warunków zabudowy. Takie czynności przygotowawcze, które zgodnie (z wyrokiem NSA z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. akt I FSK 645/25) – nie dają podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla handlowca, tj. podatnika podatku VAT. Potwierdza to również aktualne rozstrzygnięcie WSA w Łodzi z 12 lipca 2023 r. sygn. akt I SA/Łd 398/23. W przytoczonej linii orzeczniczej, wykonane czynności poprzedzające transakcje sprzedaży są czynnościami charakterystycznymi dla zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Również zlecenie sprzedaży nieruchomości (udziału) z majątku prywatnego pośrednikowi w obrocie nieruchomościami w żaden sposób nie wpływa na uznanie podmiotu zbywającego nieruchomość za podatnika VAT.

Wobec powyżej przedstawionej sytuacji, w Pani ocenie, sprzedając swój udział części 1/2, w przyszłości nie będzie Pani działać jako profesjonalny sprzedawca, lecz będzie Pani działać jako zwykły zarządca majątkiem prywatnym. Tym samym, sprzedając swój udział w działkach, nie będzie Pani działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Sprzedaż udziału w przyszłości, uznaje się za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zamierzona przez Panią sprzedaż udziału w działkach od nr ewidencyjnego b-n, położonych w ….., gm. …, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek/udziału w działkach) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Według art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach spadkobrania nabyła Pani udział ½ do działki nr a. Działka była niezabudowana, była zaniedbana, porośnięta samosiejkami. Z uwagi na możliwość prowadzenia na niej działalności rolniczej – uprawiania gruntów, podjęła Pani z siostrą decyzję o podziale działki nr a na mniejsze działki. W wyniku podziału powstały działki o nr: b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n. Dnia 14 grudnia 2021 r. działkę o nr gruntu m i udział 1/12 części działki o nr gruntu n, sprzedała Pani (swój udział). Po dokonaniu podziału działki nr ewidencyjny a na 13 działek, wystąpiła Pani ze współwłaścicielką o uzyskanie warunków zabudowy. Po przeprowadzeniu administracyjnej procedury, uzyskały Panie łącznie 13 działek budowlanych. Na działki uzyskała Pani ze współwłaścicielką warunki zabudowy. Z uwagi, że na mapie tylko trzy działki widniały jako tereny przeznaczone pod zabudowę, a pozostałe widnieją jako tereny zielone, wniosła Pani ze współwłaścicielką wniosek o uwzględnienie wszystkich działek wynikających z podziału, na które uzyskały Panie warunki zabudowy, jako działki budowlane. Do chwili obecnej nie ma podjętej decyzji. Działki, będące przedmiotem wniosku nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej, ani w działalności rolniczej. Z ww. działek nie sprzedawała Pani płodów rolnych. Działki nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy. W działkach, w których posiada Pani po ½ udziału i 1/12 – droga dojazdowa, nie dokonała Pani uzbrojenia w przyłącza: gazu, wody i energii elektrycznej i takie czynności nie będzie Pani realizowała w przyszłości. Nie ponosiła Pani żadnych nakładów inwestycyjnych, działki nie są ogrodzone. działka o nr ewidencyjnym k ma dostęp do rogi publicznej (dolega do niej), w której umieszczona jest siec wodociągowa i elektryczna. Pozostałe działki mają dostęp do drogi wydzielonej o nr ewidencyjnym i. Nie jest utwardzona. Z uwagi na niskie zainteresowanie kupujących, zamierza Pani skorzystać z agencji nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż udziałów w działkach, która będzie przez Panią dokonywana, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia udziałów w ww. działkach, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych działek będzie stanowiła działalność gospodarczą. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmie Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, z tytułu sprzedaży udziałów w ww. działkach nie będzie Pani działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Działania podejmowane przez Panią należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, będzie Pani korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Panią udziałów w ww. działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Pani stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zauważam, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem zaznaczam, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla współwłaścicielki działek, o których mowa we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.