Na podstawie art. 13 § 2a pkt 3, art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, oraz art. 42a i art. 42g ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą,

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej,

po ponownym rozpatrzeniu odwołania z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 8 stycznia 2021 r.) od wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 14 grudnia 2020 r. (doręczona 22 grudnia 2020 r., nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL) określającej dla towaru „(…)” klasyfikację do działu 27 Nomenklatury scalonej (CN) oraz stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (zwanego dalej również NSA) z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 1282/22 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 marca 2023 r.), uchyla decyzję organu pierwszej instancji i określa:

•Przedmiot wniosku: towar – „(…)”,

•Opis towaru: (…) preparat wspomagający działanie środków ochrony roślin i nawozów (…),

•Rozstrzygnięcie: bez względu na kod CN,

•Stawka podatku od towarów i usług: 8%,

•Podstawa prawna: art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 10 załącznika nr 3 ustawy,

•Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2020 r. Pan A.B. (zwany dalej jako Strona, Wnioskodawca lub Odwołujący), złożył wniosek, uzupełniony w dniu 14 sierpnia 2020 r., o wydanie wiążącej informacji stawkowej w zakresie sklasyfikowania towaru „(…)” według Nomenklatury scalonej (CN) na potrzeby określenia stawki podatku od towarów i usług.

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis towaru.

(…)

Produkt jest używany w rolnictwie i wspomaga ochronę roślin (…)

(…)

Do wniosku załączono:

(…)

(…)

W odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.1.GL z dnia 29 lipca 2020 r. Wnioskodawca poinformował, że towar objęty wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej nie stanowi nawozu i w związku z tym nie posiada oznaczenia „Nawóz WE”, wskazującego na spełnienie wymagań określonych w rozporządzeniu (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 2003/2003 z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (Dz. Urz. UE.L.2003.304.1 z dnia 21 listopada 2003 r.).

Wnioskodawca poinformował również, że towar nie wymaga też zezwolenia na dopuszczenie do obrotu na terytorium Polski. Ponadto, towar nie stanowi produktu, który spełnia wymagania zawarte w ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2020 r., poz. 796 t.j. z dnia 4 maja 2020 r.) ani nie posiada cech środków ochrony roślin określonych w ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U. z 2019 r., poz. 1900 t.j. z dnia 8 października 2019 r.). Towar nie jest także wpisany do rejestru środków ochrony roślin.

Jednocześnie Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż brak spełnienia przez Towar powyższych wymagań nie powinien być czynnikiem uniemożliwiającym uznanie, że mieści się on w kategorii towarów ujętych w załączniku nr 3 poz. 10 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 t.j. z dnia 23 stycznia 2020 r., dalej jako „ustawa VAT”) tj.: „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych” (bez względu na CN). Jak wskazano we Wniosku, Towar służy ochronie roślin i znajduje szerokie zastosowanie wyłącznie w rolnictwie polepszając jakość wykonywanych w rolnictwie zabiegów.

W dalszej części uzupełnienia Wnioskodawca wskazuje, że adiuwant jest środkiem agrochemicznym, który w pełni spełnia kryteria klasyfikacyjne dla grupowania PKWiU 20.20.1 (pestycydy i pozostałe środki agrochemiczne). Za takim stanowiskiem opowiadały się też niejednokrotnie organy podatkowe przyjmując 8% stawkę dla podobnych produktów. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.400.2017.1.WN przyznał rację podatnikowi w zakresie zastosowania stawki VAT na adiuwanty w wysokości 8% (analogiczne stanowisko przyjęto także w Interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.753.2016.1.IZ).

Wnioskodawca wskazał również, że należy zwrócić uwagę, że w załączniku nr 3 do ustawy VAT, poz. 10 wskazane zostały nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej. W odniesieniu do tych produktów ustawodawca nie wprowadził dodatkowego warunku dla zastosowania obniżonej stawki VAT w postaci spełnienia wymogów określonych innymi (niepodatkowymi) ustawami, w tym w szczególności nie uzależnił zastosowania obniżonej stawki od wpisu danego towaru do rejestru środków ochrony roślin. Takie wymogi, określone w innych ustawach, zostały zawarte wprost np. w pozycjach 13-15 Załącznika nr 3 ustawy VAT. Przykładowo w poz. 15 towary zostały opisane w następujący sposób: „Środki odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu ustawy z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2231).”

Gdyby intencją ustawodawcy było zawężenie kategorii nawozów i środków ochrony roślin wyłącznie do produktów, o których mowa w ustawach przytoczonych w Wezwaniu tutejszego Organu i wpisanych do odpowiednich rejestrów (lub formalnie dopuszczonych do obrotu), wówczas takie zastrzeżenie powinno zostać wprost wpisane do pozycji 10 załącznika nr 3 ustawy VAT. Z uwagi na brak takiego zastrzeżenia, w ocenie Wnioskodawcy, należy objąć tą pozycją wszystkie towary, które funkcjonalnie spełniają definicję nawozu lub środka ochrony roślin. Wnioskodawca wskazał we Wniosku, opisując właściwości Towaru, że jest to produkt, który służy ochronie roślin i jest wykorzystywany tylko i wyłącznie w produkcji rolnej, ogrodniczej i sadowniczej. Adiuwanty stosowane są łącznie ze środkami ochrony roślin i nawozami. Samodzielnie preparat nie wykazują żadnej skuteczności. Zatem opierając się na literalnej wykładni przepisu ustawy VAT zawartego w poz. 10 załącznika nr 3 oraz powszechnym rozumieniu środka ochrony roślin, należy stwierdzić, że w/w Towar jako służący ochronie roślin, mieści się w tej pozycji załącznika i powinien być opodatkowany obniżoną stawką VAT (obecnie 8%).

Wnioskodawca wskazuje także, że ze względu na cele wprowadzenia nowej matrycy VAT, a więc przede wszystkim uproszczenie systemu, a w razie wątpliwości przyjęcie generalnej zasady „równania stawek VAT w dół”, również należy uznać, że towar objęty Wnioskiem powinien być opodatkowany stawką 8% jako produkt objęty poz. 10 załącznika nr 3 ustawy VAT.

Wnioskodawca dołącza również zdjęcie opakowania, (…).

Po przeprowadzonym postępowaniu, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału, organ pierwszej instancji w wiążącej informacji stawkowej (WIS) z dnia 14 grudnia 2020 r. (nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL) wskazał że towar „(…)” klasyfikowany jest do działu 27 Nomenklatury scalonej (CN) oraz określił stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji, po omówieniu przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie, reguł klasyfikacji towarów w Nomenklaturze scalonej i ustalonego stanu faktycznego, stwierdził, że towar będący przedmiotem niniejszej sprawy posiada właściwości dla towarów objętych działem CN 27. Klasyfikacja towaru została przeprowadzona w oparciu o postanowienie reguły 1 ORINS.

Wiążąca informacja stawkowa, została doręczona Stronie w dniu 22 grudnia 2020 r.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 8 stycznia 2021 r.) wniesionym za pośrednictwem Poczty Polskiej, zgodnie z terminem przewidzianym w art. 223 Ordynacji podatkowej, złożyła odwołanie.

Wydanej decyzji WIS Strona zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ww. ustawy poprzez :

1.„bezpodstawne uznanie przez Dyrektora KIS, iż opisany we wniosku towar o nazwie handlowej „(…)” nie mieści się w zakresie poz. 10 załącznika nr 3 Ustawy o VAT, a tym samym powinien podlegać opodatkowaniu stawką w wysokości 23%,

2.bezpodstawne uzależnienie zastosowania niższej stawki podatku VAT w wysokości 8% od spełnienia przez produkt przesłanek wymienionych w ustawach innych niż ustawy podatkowe.”

W złożonym odwołaniu Strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o wydanie wiążącej informacji stawkowej zgodnej z wnioskiem, tj. wydanie na podstawie art. 42a ustawy VAT, wiążącej informacji stawkowej określającej stawkę podatku VAT dla produktu w wysokości 8%, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Postanowieniem nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.2.PP z dnia 4 lutego 2021 r. w trybie przewidzianym art. 200 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy poinformował Stronę o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Pismo zostało doręczone Stronie w dniu 18 lutego 2021 r.

W odpowiedzi na otrzymane postanowienie nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.2.PP (data otrzymania 18 luty 2021 r.), Strona formularzem PPS-1 (pełnomocnictwo szczególne) powołała Pana C.D. na swojego pełnomocnika.

Pan C.D., zwany dalej Pełnomocnikiem, pismem z dnia 24 luty 2021 r., powiadomił Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o powierzonym mu pełnomocnictwie, dodatkowo uzupełnił materiał dowodowy o sprawozdanie z badań laboratoryjnych towaru „(…)”, które miały miejsce w Instytucie Nafty i Gazu w Krakowie.

Dodatkowo Pełnomocnik podtrzymując wszystkie zarzuty zawarte w złożonym przez Podatnika odwołaniu zarzuca zaskarżonej decyzji również naruszenie:

1.„Przepisów określających postępowanie zawartych w art. 42a pkt. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

2.Przepisów prawa materialnego zawartych w Rozporządzeniu Wykonawczym Komisji (UE) 2020/2159 z dnia 16 grudnia 2020 r., zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej poprzez błędne zaklasyfikowanie towaru o nazwie (…) do działu 27 CN zamiast do kodu 3808 99 90 90 CN,

3.Przepisów prawa materialnego zawartych w art. 41 ust 2 ustawy VAT w związku z pozycją 10 Załącznika nr 3 do tej ustawy poprzez, uznanie, iż towar o nazwie (…) nie mieści się wśród towarów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy VAT.”

Pismem nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.3.PP z dnia 15 marca 2021 r., organ odwoławczy wezwał Pełnomocnika do uzupełnienia adresu elektronicznego na platformie e-PUAP. Wezwanie zostało doręczone 22 marca 2021 r.

W odpowiedzi na otrzymane wezwanie nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.3.PP, pełnomocnik przesłał stosowne informację w dniu 27 marca 2021 r.

Postanowieniem nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.4.PP z dnia 1 kwietnia 2021 r. w trybie przewidzianym art. 140 ustawy Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy poinformował Stronę iż odwołanie z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu: 8 stycznia 2021 r.) od wiążącej informacji stawkowej WIS nr: 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL z dnia 14 grudnia 2020 r. nie zostanie załatwione w terminie i wyznaczył nowy termin jego załatwienia do dnia 1 maja 2021 r.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Decyzją z 30 kwietnia 2021 r. (nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.5.PP) organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że zaskarżona decyzja organu pierwszej instancji nie narusza prawa tak materialnego, jak i proceduralnego, w zakresie mającym wpływ na rozstrzygnięcie, a tym samym nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji bądź jej zmiany.

Decyzja organu odwoławczego została skutecznie doręczona Stronie 18 maja 2021 r.

Nie zgadzając się z ww. rozstrzygnięciem, Strona reprezentowana przez radcę prawnego C.D., pismem z dnia 16 czerwca 2021 r. wniesionym za pośrednictwem organu (data wpływu do KIS - 22 czerwca 2021 r.), złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję z 30 kwietnia 2021 r. nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.5.PP utrzymującą w mocy Wiążącą Informację Stawkową (WIS) nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL z dnia 14 grudnia 2020 r.

Strona, w złożonej skardze zarzuciła naruszenie:

I.„Przepisów postępowania określonych w art. 210 § 1 pkt 5 ordynacji podatkowej poprzez brak elementów sentencji, których obowiązek zamieszczenia wynika z art. 42a pkt 2 Ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2021.685 t.j. z dnia 2021.04.14; dalej zwaną „ustawą VAT”)

II.Przepisów prawa materialnego zawartych w art. 41 ust. 2 ustawy VAT w związku z pozycją 10 Załącznika nr 3 do tej ustawy poprzez uznanie, iż towar o nazwie (…) nie mieści się wśród towarów wymienionych w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT.”

W związku z powyższym Skarżąca wniosła o

1.uchylenie zaskarżonej decyzji,

2.zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Skarżąca przedstawiła argumentację uzasadniającą podniesione zarzuty.

W odpowiedzi na ww. skargę, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał zarzuty w niej podniesione za bezzasadne i podtrzymał w całości stanowisko przedstawione w decyzji z dnia 30 kwietnia 2021 r. nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.5.PP.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu na rozprawie, wyrokiem z dnia 24 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 949/21 uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Skarżącej koszty postępowania.

Nie zgadzając się z ww. wyrokiem, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (organ podatkowy) pismem z 10 stycznia 2022 r. nr 0110-KWR1.444.4.2021.2 wniesionym za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Organ podatkowy w wniesionej skardze kasacyjnej, zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 949/21.

Organ podatkowy wskazał podstawy kasacyjne poprzez zarzucenie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie naruszenie:

I.prawa materialnego na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. – p.p.s.a.) tj.:

1.„art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz pozycję 10 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106, z późn.zm., dalej ustawa VAT), poprzez błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę możliwości zastosowania polegających na przyjęciu przez Sąd, że brak odesłania w pozycji 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u. do ustawy o środkach ochrony roślin, prowadzi to wniosku, że użyte w tej pozycji pojęcie „środki ochrony roślin" wykracza poza definicję tych środków zawartą we wspomnianej ustawie . Oznacza to, że pozycją tą objęte są nie tylko środki ochrony roślin w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz także środki, które w jakiś sposób służą tej ochronie (...)”, co w konsekwencji doprowadziło Sąd I-instancji do naruszenia zasady, że przepisy dotyczące stawek obniżonych muszą być interpretowane ściśle oraz błędnego przyjęcia, że preparat „(…)” jest środkiem ochrony roślin, o którym mowa w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a stawką podatku od towaru i usług w wysokości 8% zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT.”

2.„art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 oraz pozycję 10 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn.zm., dalej ustawa VAT), poprzez błędną wykładnię oraz niewłaściwą ocenę możliwości zastosowania polegających na przyjęciu, że znaczenie słów „zwykle przeznaczone” zawarte w pozycji 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT oznacza, że obniżona stawka podatku powinna być stosowana automatycznie do każdego z towarów zwyczajowo (przeważnie) i w sposób ogólny przeznaczonego do wykorzystania w produkcji rolnej, co w konsekwencji doprowadziło Sąd I-instancji do błędnego przyjęcia, że preparat „(…)” jest środkiem ochrony roślin zwykle przeznaczonym do wykorzystania w produkcji rolnej i nie podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a stawką podatku od towaru i usług w wysokości 8% zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy VAT.”

II.„przepisów postępowania na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit a) w powiązaniu z art. 141 § 4 w zw. z art. 153 p.p.s.a. poprzez sporządzenie przez Sąd niepełnego i wzajemnie sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, a więc w sposób uchybiający regułom przekonywania, co w konsekwencji uniemożliwia organowi poznanie motywów podjętego przez ten Sąd rozstrzygnięcia, co w konsekwencji uniemożliwia zastosowanie się do wyroku i dokonanie prawidłowej kontroli instancyjnej.”

W złożonej skardze kasacyjnej organ podatkowy wniósł o:

1.uchylenie w całości, na zasadzie art. 188 p.p.s.a. zaskarżonego orzeczenia, rozpoznanie skargi Skarżącej i jej oddalenie;

2.ewentualnie, jeżeli NSA uzna, że istota sprawy nie jest dostatecznie wyjaśniona, wnoszę o: uchylenie w całości na zasadzie art. 185 § 1 p.p.s.a. zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie;

3.na zasadzie art. 176 § 2 p.p.s.a. o rozpoznanie sprawy na rozprawie;

4.stosownie do treści art. 203 pkt 2 p.p.s.a, zasądzenie od strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z dnia 14 kwietnia 2022 r. nr 0110-KSI1-1.451.72.2020.7.KB, zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o łączne rozpoznanie spraw:

1)I SA/Bd 184/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Organu od wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 14 września 2021 r. (sygn. akt I FSK 2636/21);

2)I SA/Op 301/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Strony od wyroku WSA w Opolu z dnia 29 września 2021 r. (sygn. akt I FSK 130/22);

3)I SA/Op 303/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Strony od wyroku WSA w Opolu z dnia 29 września 2021 r. (sygn. akt I FSK 131/22);

4)I SA/Op 305/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Strony od wyroku WSA w Opolu z dnia 29 września 2021 r. (sygn. akt I FSK 132/22);

5)I SA/Op 306/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Strony od wyroku WSA w Opolu z dnia 13 października 2021 r. (sygn. akt I FSK 129/22);

6)I SA/Kr 716/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Organu od wyroku WSA w Krakowie z dnia 30 sierpnia 2021 r. (brak sygnatury nadanej przez NSA);

7)I SA/GI 748/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Strony od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 4 listopada 2021 r. (brak sygnatury nadanej przez NSA);

8)I SA/Kr 949/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Organu od wyroku WSA w Krakowie z dnia 24 listopada 2021 r. (brak sygnatury nadanej przez NSA);

9)I SA/Po 448/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Organu od wyroku WSA w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r. (brak sygnatury nadanej przez NSA);

10)I SA/GI 720/21 – sprawa ze skargi kasacyjnej Organu od wyroku WSA w Gliwicach z dnia 30 grudnia 2021 r. (brak sygnatury nadanej przez NSA).

W odpowiedzi na skargę kasacyjną, Strona w piśmie z dnia 9 stycznia 2023 r. wniosła o:

1.oddalenie skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej;

2.zasądzenie od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Strony kosztów postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 1282/22 oddalił skargę kasacyjną na decyzję Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 kwietnia 2021 r. nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.5.PP oraz zasądził od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Skarżącej kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

W dniu 21 marca 2023 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r., sygn. akt I FSK 1282/22, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpoznaniu sprawy, stwierdza, co następuje.

Na podstawie art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Z kolei na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Zgodnie z brzmieniem art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 146da ustawy w okresie od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. dla:

1.towarów spożywczych wymienionych w poz. 1-18 załącznika nr 10 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56),

2.środków poprawiających właściwości gleby, stymulatorów wzrostu oraz podłoży do upraw, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz.U. z 2021 r. poz. 76), z wyłączeniem podłoży mineralnych,

3.nawozów i środków ochrony roślin, zwykle przeznaczonych do wykorzystania w produkcji rolnej, wymienionych w poz. 10 załącznika nr 3 do ustawy,

4.ziemi ogrodniczej wymienionej w poz. 12 załącznika nr 3 do ustawy,

5.gazu ziemnego (CN 2711 11 00 albo 2711 21 00)

–stawka podatku wynosi 0%.

Na podstawie art. 146ef ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 655, 974 i 1725) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 10 wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych”.

W uzasadnieniu orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 1282/22, czytamy cyt.:

„3.2. Zgodnie z pozycją 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u., obniżoną stawką podatku 8% - na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. objęte są - „bez względu na CN - Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych". Z treści tej normy wynika, że warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku VAT na jej podstawie jest uznanie danego towaru za nawóz lub środek ochrony roślin lub za paszę, albo karmę dla zwierząt gospodarskich i domowych, nie ma natomiast znaczenia dla zastosowania obniżonej stawki VAT dokonywanie klasyfikacji towaru według Nomenklatury scalonej (CN).

3.3. Spór w tej sprawie sprowadza się zatem do rozstrzygnięcia, czy towar adiuwant pn. „(…)” mieści się w pojęciu „środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej” użytym w pozycji 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u.?

3.4. Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 11.12.2006 r.; dalej: dyrektywa VAT, dyrektywa 2006/112/WE), państwa członkowskie mogą stosować nie więcej niż dwie stawki obniżone, które mogą mieć zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W pozycji 11 tego załącznika wskazano: „dostawa towarów i świadczenie usług, które zwykle są przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, ale z wyłączeniem dóbr inwestycyjnych, takich jak maszyny lub budynki". Zgodnie z art. 98 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE (w brzmieniu obowiązującym do 6 kwietnia 2022 r.) przy stosowaniu stawek obniżonych przewidzianych w ust. 1 do poszczególnych kategorii towarów, państwa członkowskie mogą stosować Nomenklaturę scaloną, aby precyzyjnie określić zakres danej kategorii (od 6 kwietnia 2022 r. na podstawie art. 98 ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE, stosując stawki obniżone i zwolnienia przewidziane w dyrektywie, państwa członkowskie mogą wykorzystywać Nomenklaturę scaloną lub statystyczną klasyfikację produktów według działalności w celu dokładnego określenia zakresu danej kategorii). Przepis art. 98 ust. 3 (obecnie art. 98 ust. 4) dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że prawodawca unijny w przypadku stosowania odstępstwa od powszechnego opodatkowania VAT stawką podstawową zaleca kierowanie się precyzyjnym określeniem zakresu danej kategorii towarów (usług) objętych preferencją podatkową, poprzez odesłanie do Nomenklatury scalonej (od 6 kwietnia 2022 r. również statystycznej klasyfikacji produktów według działalności). Stanowi to wyraz zasady określania wyjątków od reguły w sposób ścisły. Należy jednak mieć na uwadze, że precyzyjne określenie zakresu danej kategorii towarów objętych preferencją podatkową poprzez odesłanie do Nomenklatury scalonej ma zapewniać jednolitość stosowanego kryterium we wszystkich krajach unijnych.

Jeżeli zatem prawodawca unijny wskazuje na potrzebę precyzyjnego, a tym samym jednolitego określania przez państwa członkowskie towarów (usług) objętych przez nie stawkami obniżonymi, należy tą dyrektywą kierować się przy dokonywaniu wykładni przepisów określających takie towary. To zaś powoduje, że w sytuacji braku odniesienia się w danym przepisie, określającym wskazany towar jako objęty stawką obniżoną VAT, do kodu CN („bez względu na CN”), przepis ten powinien być na tyle precyzyjny aby bez wątpliwości pozwalał na zaliczenie danego towaru jako objętego normą tego przepisu.

3.5. Norma umieszczona w pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u. nie spełnia kryterium takiej precyzyjności, o czym świadczą liczne spory na tle jej rozumienia pomiędzy Dyrektorem KIS a podatnikami oraz rozbieżne wykładnie tego przepisu dokonywane przez wojewódzkie sądy administracyjne. Spory na tle tej normy dotyczą zdefiniowania zawartych w niej pojęć „nawozy” oraz „środki ochrony roślin".

3.6. W prawie podatkowym gwarancje dostatecznej określoności regulacji prawnych wynikają z treści art. 84 i art. 217 Konstytucji. Pierwszy z tych przepisów formułuje nakaz precyzyjnego ustalenia w ustawie wszystkich istotnych elementów stosunku daninowego, natomiast drugi wskazuje, w odniesieniu do jakich elementów omawianego stosunku (podmioty, przedmiot, stawki, zasady przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorie podmiotów zwolnionych) rozważany obowiązek ma charakter szczególny (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2017 roku, SK48/15, OTK-A 2018/2).

W wyroku z dnia 18 lipca 2013 r., w sprawie o sygn. SK 18/09, Trybunał Konstytucyjny (dalej: TK) stwierdził, że: „zgodnie z wymogami konstytucyjnymi niejasnych regulacji podatkowych nie wolno interpretować na niekorzyść podatników, a w konsekwencji jeśli takie regulacje okazują się ostatecznie wieloznaczne, to zgodnie z zasadą in dubio pro tributario należy opowiedzieć się za rozwiązaniem uwzględniającym interes podmiotu obowiązanego do świadczeń podatkowych. Tym bardziej za niedopuszczalne uznać trzeba analogiczne stosowanie nieprecyzyjnych przepisów podatkowych czy też rozszerzające stosowanie jednoznacznych przepisów podatkowych, gdyby miało to na celu zwiększenie obowiązków podatkowych” (OTK-A 2013/6/80). W orzeczeniu tym TK dodał także, że: „w wypadku regulacji niejasnych i nieprecyzyjnych władza prawodawcza nie może pozostawać bezczynna, oczekując na wypracowanie określonych rozwiązań w praktyce. Jako odpowiedzialna za obowiązujący stan prawny, ma ona obowiązek monitorowania sposobu stosowania stanowionych przez nią przepisów prawnych oraz eliminowania obarczających je wad, które ujawniają się w toku rozstrzygania określonych spraw. Zagadnienie to ma szczególne znaczenie wówczas, gdy na bazie niejednoznacznych regulacji kwestie sporne są przesądzane na niekorzyść jednostek. W takich sytuacjach nawet ugruntowana i jednolita praktyka orzecznicza nie niweluje zastrzeżeń związanych z naruszeniem zasady demokratycznego państwa prawnego”.

Natomiast w wyroku z 13 września 2011 r., sygn. P 33/09 (OTK ZU nr 7/A/2011, poz. 71) TK podkreślił, że zwłaszcza w przepisach podatkowych ustawodawca nie może poprzez niejasne formułowanie treści przepisów pozostawiać organom mającym je stosować nadmiernej swobody przy ustalaniu ich zakresu podmiotowego i przedmiotowego, a podatnikom stwarzać niepewność co do ciążących na nich obowiązków.

3.7. Wszystkie powyższe uwagi odnoszą się - z uwagi na nieprecyzyjność jej sformułowania - do normy pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u.

Dyrektor KIS dostrzegając tą nieprecyzyjność, dokonując wykładni tego przepisu, kierując się względami spójności prawa, odwołał się do tzw. wykładni systemowej zewnętrznej, interpretując użyte w tym przepisie pojęcia „nawozy” i „środki ochrony roślin”, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz.ll. z 2021 r. poz. 76 ze zm.) oraz ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin - mimo że przepis ten nie odwołuje się do tych ustaw.

Jednak dokonywanie wykładni prawa z uwzględnieniem tzw. wykładni systemowej zewnętrznej, tzn. z odwołaniem się do pojęć zdefiniowanych w innych gałęziach prawa, na tle prawa podatkowego - w sytuacji braku jakiegokolwiek odesłania do definicji pojęcia, która jest w innej ustawie - jest przedmiotem rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych oraz w doktrynie prawa podatkowego. Artur Halasz w opracowaniu Stosowanie definicji pojęć prawnych w prawie podatkowym - w poszukiwaniu woli ustawodawcy (Acta Universitatis Wratislaviensis no 3978, Przegląd prawa i administracji CXX/1, Wrocław 2020; https://doi.org/10.19195/0137-1134.120.44) wskazuje, że stanowisko aprobujące korzystanie z „obcych” definicji wyrażonych w innych ustawach wyrażono np. w wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2017 roku, I SA/Rz 611/17 oraz wyroku WSA w Warszawie z dnia 29 czerwca 2017 roku, VIII SA/Wa 348/17 (CBOSA), natomiast negujące takie postępowanie w wyroku NSA z dnia 7 października 2011 roku, I GSK 597/10 (CBOSA) i w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 2 grudnia 2011 roku, III SA/GI 714/11). W artykule tym wskazano także, że: „doktryna prawa podatkowego podkreśla, że legalna definicja wiąże wyłącznie ten akt prawny, w którym została wyrażona, w związku z tym korzystanie bez wyraźnego odwołania w tekście danej ustawy podatkowej do definicji spoza tej ustawy jest niedopuszczalne” (B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008, s. 72-73).

3.8. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpatrującym tę sprawę składzie na gruncie prawa podatkowego dopuszczalne jest stosowanie tzw. wykładni systemowej zewnętrznej, tzn. z odwołaniem się do pojęć zdefiniowanych w innych gałęziach prawa, jednak tylko w przypadkach gdy nie prowadzi to do wykładni na niekorzyść podatników poprzez zwiększenie ich obowiązków podatkowych.

W przypadku natomiast spornej pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u., skutkiem odwołania się przez organ podatkowy do definicji „środki ochrony roślin” z ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U. z 2020 r. poz. 2097 ze zm.), jest opodatkowanie towarów niespełniających kryteriów definicji środków ochrony roślin z tej ustawy, a zwykle przeznaczonych do wykorzystania w produkcji rolnej w tym charakterze, stawką podstawową VAT, a nie obniżoną na podstawie tego przepisu.

(…)

3.15. W tej sytuacji, uwzględniając że na tle pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u. w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. występują niedające się usunąć wątpliwości co do treści tego przepisu, co wymaga ich rozstrzygnięcia na korzyść podatnika (art. 2a O.p.), w sytuacji braku odesłania w pozycji 10 załącznika nr 3 u.p.t.u. do ustaw o nawozach i nawożeniu oraz o środkach ochrony roślin, uznać należy, że pozycją tą objęte są nie tylko nawozy i środki ochrony roślin zdefiniowane jako takie w tych ustawach, lecz także inne środki agrochemiczne i agrobiologiczne zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, których celem używania w rolnictwie jest ochrona roślin lub wspomaganie ich rozwoju, jakim są np. stymulatory wzrostu, preparaty mikrobiologiczne, środki poprawiające właściwości gleby oraz adiuwanty.

W konsekwencji, skoro przeznaczenie i zastosowanie przedmiotowego wyrobu jakim jest adiuwant pn. „(…)”, sprowadza się w istocie do ochrony roślin, to towar ten mieści się z pozycji 10 załącznika nr 3 do u.p.t.u. w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. i właściwą dla niego stawką podatkową jest stawka VAT w wysokości 8%.”

Przechodząc do kwestii określenia dla towaru odpowiedniej stawki podatku VAT, należy zwrócić uwagę, że ustawodawca w art. 42a ustawy enumeratywnie wymienił elementy, jakie zawiera WIS. Zgodnie z treścią tegoż artykułu, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

1)opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;

2)klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług niezbędną do:

a)określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,

b)stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;

3)stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ww. ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1)kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz

2)wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%.

–jednak nie dłużej niż do końca 2022 r.

Zgodnie z art. 146ea pkt 1 ustawy, w roku 2023 stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Uwzględniając powyższe regulacje prawne oraz mając na uwadze pogląd wyrażony w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2023 r. sygn. akt I FSK 1282/22, zgodnie z którym produkt będący przedmiotem niniejszego postępowania, tj. towar o nazwie „(…)” jest objęty pozycją 10 załącznika nr 3 do ustawy, w której wskazano bez względu na CN „Nawozy i środki ochrony roślin - zwykle przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej, oraz pasze i karmy dla zwierząt gospodarskich i domowych” i w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy właściwą dla niego stawką podatku od towarów i usług jest stawka w wysokości 8%.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

Informacje dodatkowe

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.20.PG z 31 lipca 2023 r. jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano decyzję, może ją stosować wyłącznie do towarów tożsamych pod każdym względem z towarem będącym przedmiotem tej decyzji.

Niniejsza decyzja nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.20.PG z 31 lipca 2023 r. wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d, organy podatkowe wobec podmiotu, o którym mowa w art. 42b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, dla którego została wydana, oraz ten podmiot w odniesieniu do „(…)” (towaru) będącego przedmiotem dostawy, importu lub wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonanych w okresie ważności niniejszej decyzji (art. 42c ust. 1 pkt 1 ustawy) z wyjątkiem następujących przypadków:

–podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

–towar, będący przedmiotem niniejszej decyzji, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

W przypadku zastosowania się przez podatnika do wydanej na jego rzecz WIS nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL z dnia 14 grudnia 2020 r. przed jej zmianą albo uchyleniem, przepisy art. 14k – 14m ustawy Ordynacja podatkowa stosuje się odpowiednio (art. 42c ust. 2 ustawy). Zgodnie natomiast z art. 42c ust. 2d ustawy, w przypadku uchylenia WIS oraz wydania WIS w postępowaniu odwoławczym albo na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu przepisy ust. 2b i 2c stosuje się odpowiednio. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znaleźć może art. 42c ust. 2b ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku zmiany WIS z powodu wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 42h ust. 3 pkt 4, i zastosowania się przez podmiot, na rzecz którego została ona wydana, do zmienionej WIS od dnia następującego po dniu, w którym WIS została doręczona, do dnia doręczenia decyzji o zmianie WIS, przepisy art. 14k-14m Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Powyższe uregulowania powodują, że Strona może zastosować się do WIS nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL z dnia 14 grudnia 2020 r. do końca stosowanego przez nią okresu rozliczeniowego w podatku od towarów i usług następującego po okresie rozliczeniowym, w którym doręczono niniejszą decyzję o zmianie WIS. Natomiast w okresie od dnia następującego po dniu, w którym WIS nr 0111-KDSB1-2.450.357.2020.5.GL z dnia 14 grudnia 2020 r. została doręczona, do dnia doręczenia decyzji zmieniającej, czyli decyzji nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.20.PG z 31 lipca 2023 r., Strona ma prawo wyboru, czy zastosuje niniejszą decyzję czy WIS przed jej zmianą. Jeżeli zatem wolą Strony będzie zastosowanie WIS przed jej zmianą, wówczas dla towaru „(…)” dostawy towaru w ww. okresie rozliczeniowym w podatku od towarów i usług stosować należy stawkę podatku w wysokości 23% na podstawie art. art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Niniejsza decyzja o zmianie WIS nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.20.PG z 31 lipca 2023 r. z dnia 31 lipca 2023 r. jest wydawana na okres 5 lat i jest ważna od dnia następującego po dniu jej doręczenia. WIS traci ważność przed upływem tego okresu, z dniem:

1)następującym po dniu doręczenia decyzji o zmianie WIS albo decyzji o uchyleniu WIS, albo

2)wygaśnięcia na podstawie art. 42h ust. 1

–w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42ha ust. 1 i 2 ustawy).

Decyzja o zmianie WIS nr 0110-KSI1-2.441.6.2021.20.PG z 31 lipca 2023 r. wygasa z mocy prawa w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do towaru, będącego przedmiotem niniejszej decyzji, w wyniku której wskazana w decyzji zmieniającej:

1)klasyfikacja towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN), lub

2)stawka podatku właściwa dla towaru, lub

3)podstawa prawna wskazanej w WIS stawki podatku

–staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie niniejszej decyzji WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

POUCZENIE

Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Przysługuje na nią prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 1 (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).