Wykonują Państwo czynności leżące w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a otrzymana rekompensata st... - Interpretacja - 0114-KDIP4-3.4012.601.2023.2.DS

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.601.2023.2.DS

Temat interpretacji

Wykonują Państwo czynności leżące w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a otrzymana rekompensata stanowi element podstawy opodatkowania. Przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących Wydatki związane z Obiektem, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

  • braku uznania rekompensaty za wynagrodzenie za świadczone usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiące podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe,
  • prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków związanych z Obiektem – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania rekompensaty za wynagrodzenie za świadczone usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiące podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków związanych z Obiektem.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 lutego 2024 r. (wpływ 22 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. spółka z o.o. w (...) (zwany dalej: „Wnioskodawcą”) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka powstała w wyniku połączenia spółek „A sp. z o.o.” oraz spółki „B spółka z o.o.”. Spółka powstała celem realizacji zadań własnych Miasta i Gminy (…) w zakresie między innymi realizacji zadań z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”). Miasto i Gmina (...) posiada 100% udział w spółce „A sp. z o.o.”.

Miasto i Gmina (...) jest właścicielem Pływalni „B” obejmującej basen kąpielowy, brodzik dla dzieci, wodny plac zabaw, elementy rekreacyjne (m.in. zjeżdżalnię) oraz zaplecze sanitarne (zwanym dalej: Obiektem). Administrowaniem Obiektu zajmuje się spółka komunalna – Wnioskodawca – A spółka z o.o.

Miasto i Gmina (...) (zwana dalej: „Miasto”) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Miasto jest wyposażone w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Miasto posiada w strukturze organizacyjnej jednostki budżetowe, z którymi łącznie rozliczany jest podatek od towarów i usług w ramach scentralizowania rozliczeń jednostki samorządowej. Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy do zadań Wnioskodawcy należy m.in. zarządzanie oraz efektywne gospodarowanie powierzonym mieniem komunalnym Miasta zwłaszcza nieruchomościami stanowiącymi obiekty sportowe Miasta. Dodatkowo Wnioskodawca gospodaruje i administruje w granicach zwykłego zarządu powierzonym majątkiem.

Zgodnie z przeznaczeniem Wnioskodawca udostępnia Obiekt wyłącznie odpłatnie, w sposób polegający na pobieraniu opłat za wstęp na teren Obiektu. Spółka pobiera opłaty na podstawie stosownego cennika opłat za korzystanie z Obiektu, który został wprowadzony stosowną uchwałą Burmistrza Miasta i Gminy (...) w zakresie wstępu i udostępniania Obiektu zainteresowanym (mieszkańcom, przedsiębiorcom i instytucjom z terenu Miasta, jak i spoza jego obszaru). Wnioskodawca zarządza Obiektem i go utrzymuje. Wpływy z jego odpłatnego udostępniania podmiotom trzecim oraz z tytułu organizowanych wydarzeń sportowych stanowią przychody Wnioskodawcy. Koszty utrzymania Obiektu obciążają Wnioskodawcę. Miasto i Gmina (...) powierza Wnioskodawcy zadania w zakresie działalności sportowo-rekreacyjnej oraz deklaruje, że w przypadku wystąpienia straty finansowej z działalności przekaże Wnioskodawcy rekompensatę. Rekompensata wydatkowana jest przykładowo na finansowanie utrzymania czystości na terenie basenów, czyszczenie niecek basenowych, zakup środków chemicznych niezbędnych do funkcjonowania pływalni, zakup energii elektrycznej, dostawę wody, odprowadzanie nieczystości płynnych (dalej łącznie: „Wydatki”).

W ocenie Wnioskodawcy rekompensata nie jest opodatkowana podatkiem VAT, gdyż nie jest wypłacana w zamian za jakiekolwiek świadczenie wzajemne. Innymi słowy, Wnioskodawca nie świadczy Miastu żadnej usługi, a zatem nie występuje miedzy Wnioskodawcą i Miastem czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca podkreśla, że rekompensata jest wypłacana w przypadku wystąpienia straty finansowej, co oznacza, że otrzymanie przez Wnioskodawcę rekompensaty nie jest pewne. Warunkiem wypłaty rekompensaty jest wystąpienie straty, a nie wykonanie jakiejś usługi. Zdaniem Wnioskodawcy nie sposób również uznać rekompensaty za dopłatę do ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę osobom trzecim, albowiem rekompensata nie ma wpływu na cenę usług i nie jest związana z konkretnymi usługami. W zakresie sprzedaży usług oferowanych przez Obiekt Spółka rozpatruje VAT należny.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Spółka (…) w (...) została powołana przez Urząd Miasta i Gminy w (...) celem zarządzania jednostkami komunalnymi na terenie Miasta i Gminy (...), których Miasto i Gmina (...) jest właścicielem.

Spółka nie posiada umowy z Miastem i Gminą (...) na świadczenie usług. Zarządzanie obiektami spółka dokonuje na podstawie umów dzierżawy obiektów takich jak: oczyszczalnia ścieków, hala sportowa, pływalnia, przyłącza wodociągowe na terenie Miasta i Gminy (...).

Spółka nie otrzymuje wynagrodzenia od Miasta i Gminy (...) za świadczenie usług w zakresie powierzonych zadań. Wyjątkiem jest dopłata do ścieków otrzymywana na podstawie wystawionej przez spółkę faktury VAT dla Miasta i Gminy (...).

Rekompensata jest wypłacana wyłącznie w celu wykonywania powierzonych zadań, w tym przypadku stanowi dopłatę do działalności pływalni, która jest działalnością deficytową i przynosi stratę finansową. Refundacja jest wyłącznie na działalność pływalni i nie może być przeznaczona na inny cel.

Z uwagi na fakt, że pływalnia jest obiektem przynoszącym stratę i generującą deficyt, bez rekompensaty otrzymanej ze środków Miasta i Gmina (...) nie mogłaby funkcjonować oraz świadczyć swoich usług. Tylko dzięki dopłacie na bieżące utrzymanie obiektu pływalni, obiekt ten funkcjonuje.

Rekompensata wypłacana zostaje na podstawie Uchwały Miasta i Gmina (...), która stanowi załącznik do wniosku. Kwota wyliczona została na podstawie wskaźnika 8,787879 krotności posiadanych udziałów Miasta i Gminy (...) w spółce A sp. z o.o. Wypłacana jest w dwóch transzach na konto bankowe spółki.

W przypadku nie otrzymania rekompensaty pływalnia musiałaby zostać zamknięta z uwagi na przynoszące straty. Cena za wstęp na pływalnię ustalana jest przez Radę Miasta i Gminę (...) i nie jest kalkulowana w sposób pozwalający na niwelowanie straty finansowej pływalni. Otrzymana rekompensata nie ma wpływu na cenę świadczonych przez pływalnię usług, w przypadku jej nie otrzymania cena nie może być podwyższona gdyż ustala ją Miasto i Gmina (...).

Rekompensata stanowi dopłatę do bieżącej działalności pływalni bez względu na cenę usługi oraz nie ma żadnego powiązania z ceną wejścia na pływalnię zarówno dla mieszkańców jak i użytkowników spoza terenu Miasta i Gminy (...).

Pytania

1.Czy otrzymana rekompensata stanowi podstawę opodatkowania VAT?

2.Czy Wnioskodawca ma pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu Wydatków związanych z Obiektem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Otrzymana rekompensata nie stanowi podstawy do opodatkowania VAT.

2.Wnioskodawca ma pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu Wydatków związanych z Obiektem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pokrytych przychodami z otrzymanej rekompensaty.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zdaniem Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 30 listopada 2022 r., I SA/Gl 1112/22 rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, albowiem nie jest wypłacana za jakiekolwiek świadczenie wzajemne. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem nie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług. Rekompensata wypłacana jest Wnioskodawcy wyłącznie na pokrycie kosztów realizacji zadań powierzonych przez Miasto na podstawie umowy wykonawczej, nie zaś w związku z podjęciem się przez Wnioskodawcę realizacji tego rodzaju zadań. Miasto można porównać do instytucji udzielającej dofinansowania, która kierując się wyznaczonymi celami udziela refundacji kosztów danego przedsięwzięcia, nie osiągając z tego tytułu ekwiwalentnej korzyści. Rekompensata nie wpływa także wprost na ceny usług świadczonych przez Wnioskodawcę, lecz służy głównie pokryciu straty z tytułu wykonywania zadań publicznych.

Wynika to z faktu, że wypłacana jest wyłącznie w przypadku poniesienia przez Wnioskodawcę straty, co wyklucza jej związek z wykonywanymi usługami przez Wnioskodawcę. Wysokości rekompensaty nie jest uzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, co oznacza, że ma charakter ogólny, a jej celem jest wyłącznie zrekompensowanie ewentualnej straty wynikającej z ogólnej działalności Wnioskodawcy. Udostępnianie Obiektu podmiotom trzecim odbywa się w ramach odrębnego stosunku zobowiązaniowego, w przypadku którego Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W sprawach rekompensat istotne jest to, czy może być ono uznane za wynagrodzenie wypłacane w zamian za określone, ekwiwalentne świadczenie. Opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlegają same wpływy pieniężne. Musi istnieć odbiorca świadczenia, który wypłaca ustalone wynagrodzenie świadczącemu usługę.

Ad 2.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści powyższego przepisy wynika, iż prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze, iż cała działalność wskazana w opisie stanu faktycznego wykonywana jest przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od Wydatków związanych z nabyciem towarów i usług służących do wykonywania działalności w zakresie udostępniania Obiektu, również VAT naliczony pokryty rekompensatą.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało przedstawione między innymi w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 listopada 2021 r., 0114-KDIP1-1.4012.9.2019.10.S.KOM, która została wydana w zbliżonych stanach faktycznych. W konsekwencji wydanych wyroków, organ podatkowy wydał interpretację, w której uznał, że rekompensata otrzymywana od miasta nie stanowi zapłaty, o której mowa w art. 29a ust. 1. Prawo do odliczenia VAT jest elementarnym prawem podatnika podatku VAT. Jednocześnie różne mogą być źródła finansowania wydatku uprawniającego do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do odliczenia VAT, a więc do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W konsekwencji prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Elementarnym warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, która jest opodatkowana podatkiem VAT. Zgodnie zarówno z treścią art. 86, jak i art. 88 ustawy o VAT, żaden z tych przepisów nie odnosi się do kwestii źródła finansowania wydatku poniesionego przez podatnika podatku VAT.

W konsekwencji bez znaczenia jest to, skąd pochodzą środki w celu sfinansowania tych transakcji. Takie stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora IS w Poznaniu z 2 czerwca 2015 roku (nr ILPP5/4512-1-44/15-5/PG), gdzie organ podatkowy wskazał, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez zarejestrowanych i czynnych podatników podatku VAT, które dokumentują nabycie towarów i usług sfinansowane z otrzymanej dotacji, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ust. 3a ustawy. Możemy zatem wskazać, że nie ma znaczenia, czy podatnik finansuje zakup z własnych środków, czy też pochodzących z dotacji, subwencji lub rekompensaty.

Podobnie bez znaczenia jest także to, czy wydatek został pokryty w całości lub w części dotacją/rekompensatą.

Należy bowiem zaznaczyć, że warunkiem odliczenia jest powstanie obowiązku podatkowego oraz otrzymanie faktury. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki sfinansowane dotacją również mają prawo do odliczenia VAT naliczonego, o ile są spełnione warunki wynikające z ustawy o VAT. Źródło pochodzenia środków na sfinansowanie wydatku nie ma w tym przypadku znaczenia. Zatem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT od Wydatków związanych z Obiektem. Wynika to z faktu, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a Wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i wykonywanymi w ramach tej działalności czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i jednocześnie nie występują negatywne przesłanki wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, w odniesieniu do Wydatków związanych z Obiektem, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego. Bez znaczenia w przedmiotowym zakresie pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na wydatki związane z utrzymaniem Obiektu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

  • braku uznania rekompensaty za wynagrodzenie za świadczone usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiące podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe,
  • prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków związanych z Obiektem – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  • w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć TSUE.

W wyroku z 3 marca 1994 r. w sprawie C16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał zauważył, że:

„czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W wyroku z 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 Trybunał wskazał:

„(…) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKGKraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK (…) i przytoczone orzecznictwo)”. (pkt 17-19)

W wyroku z 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że

„(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C-53/09 i C-55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 112:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Organy władzy publicznej mają na gruncie podatku od towarów i usług szczególny status, wynikający z art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Rolę gminy określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.).

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy:

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 679).

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej:

Gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

 W oparciu o art. 2 cytowanej ustawy:

Gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej.

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze. Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina.

Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe, itd.).

Zatem, nawet gdyby podatnik nie osiągnął dochodu z tytułu prowadzonej działalności, to  wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT wykonując czynności będące przedmiotem działalności gospodarczej – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to, że jeżeli podmiot uzyska za to świadczenie jakąkolwiek zapłatę w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to otrzymane wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka (Państwo) powstała celem realizacji zadań własnych Miasta i Gminy (...) w zakresie między innymi realizacji zadań z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Miasto i Gmina (...) posiada 100% udział w spółce A sp. z o.o.

Miasto i Gmina (...) jest właścicielem Pływalni „B” obejmującej basen kąpielowy, brodzik dla dzieci, wodny plac zabaw, elementy rekreacyjne (m.in. zjeżdżalnię) oraz zaplecze sanitarne (Obiekt). Zajmują się Państwo administrowaniem Obiektu. Zgodnie z przeznaczeniem udostępniają Państwo Obiekt wyłącznie odpłatnie, w sposób polegający na pobieraniu opłat za wstęp na teren Obiektu. Pobierają Państwo opłaty na podstawie stosownego cennika opłat za korzystanie z Obiektu, który został wprowadzony stosowną uchwałą Burmistrza Miasta i Gminy (...) w zakresie wstępu i udostępniania Obiektu zainteresowanym (mieszkańcom, przedsiębiorcom i instytucjom z terenu Miasta, jak i spoza jego obszaru). Zarządzają Państwo Obiektem i go utrzymują. Wpływy z jego odpłatnego udostępniania podmiotom trzecim oraz z tytułu organizowanych wydarzeń sportowych stanowią Państwa przychody. Koszty utrzymania Obiektu obciążają Państwa. Miasto i Gmina (...) powierza Państwu zadania w zakresie działalności sportowo-rekreacyjnej oraz deklaruje, że w przypadku wystąpienia straty finansowej z działalności przekaże Państwu rekompensatę. Rekompensata wydatkowana jest przykładowo na finansowanie utrzymania czystości na terenie basenów, czyszczenie niecek basenowych, zakup środków chemicznych niezbędnych do funkcjonowania pływalni, zakup energii elektrycznej, dostawę wody, odprowadzanie nieczystości płynnych (Wydatki).

Nie posiadają Państwo umowy z Miastem i Gminą (...) na świadczenie usług. Zarządzają Państwo obiektami na podstawie umów dzierżawy obiektów takich jak: oczyszczalnia ścieków, hala sportowa, pływalnia, przyłącza wodociągowe na terenie Miasta i Gminy (...).

Nie otrzymują Państwo wynagrodzenia od Miasta i Gminy (...) za świadczenie usług w zakresie powierzonych zadań. Wyjątkiem jest dopłata do ścieków otrzymywana na podstawie wystawionej przez spółkę faktury VAT dla Miasta i Gminy (...).

Rekompensata jest wypłacana wyłącznie w celu wykonywania powierzonych zadań, w tym przypadku stanowi dopłatę do działalności pływalni, która jest działalnością deficytową i przynosi stratę finansową. Refundacja jest wyłącznie na działalność pływalni i nie może być przeznaczona na inny cel. Z uwagi na fakt, że pływalnia jest obiektem przynoszącym stratę i generującą deficyt, bez rekompensaty otrzymanej ze środków Miasta i Gmina (...) nie mogłaby funkcjonować oraz świadczyć swoich usług. Tylko dzięki dopłacie na bieżące utrzymanie obiektu pływalni, obiekt ten funkcjonuje. W przypadku nie otrzymania rekompensaty pływalnia musiałaby zostać zamknięta z uwagi na przynoszące straty. Cena za wstęp na pływalnię ustalana jest przez Radę Miasta i Gminę (...) i nie jest kalkulowana w sposób pozwalający na niwelowanie straty finansowej pływalni. Otrzymana rekompensata nie ma wpływu na cenę świadczonych przez pływalnie usług, w przypadku jej nie otrzymania cena nie może być podwyższona gdyż ustala ją Miasto i Gmina (...). Rekompensata stanowi dopłatę do bieżącej działalności pływalni bez względu na cenę usługi oraz nie ma żadnego powiązania z ceną wejścia na pływalnię zarówno dla mieszkańców jak i użytkowników spoza terenu Miasta i Gminy (...).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, w pierwszej kolejności mają Państwo wątpliwości, czy otrzymana rekompensata stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do treści ww. przepisu:

Podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na mocy art. 29a ust. 7 ustawy:

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika więc, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług – istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną – to stanowi ona podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

Zatem, aby dotacje i inne środki o podobnym charakterze stanowiły podstawę opodatkowania, muszą być wypłacane jako należność z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług i być bezpośrednio związane z ceną tego świadczenia. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności – nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Definicji terminu „bezpośredniego wpływu na cenę” nie zawiera zarówno ustawa, jak również Dyrektywa 2006/112/WE Rady, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do sposobu wykładni tego pojęcia wynikającego z orzecznictwa TSUE.

W wyroku z 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec TSUE wyjaśnił:

26. Przewidując, że do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, subwencje przyznane podatnikom, przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji.

27. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu stosuje się on, gdy subwencja jest bezpośrednio związana z ceną danej transakcji.

28. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu. Należy stwierdzić w szczególności, że prawo do otrzymywania subwencji jest przyznawane beneficjentowi, skoro tylko ten ostatni dokona transakcji podlegającej opodatkowaniu (wyrok z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C‑184/00 Office des produits wallons, Rec. str. I‑9115, pkt 12 i 13).

29. Ponadto należy zbadać, czy nabywcy towarów lub usługobiorcy czerpią zysk z subwencji przyznanej jej beneficjentowi. Niezbędne jest bowiem, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji (ww. wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 14).

30. Powinno być w każdym razie możliwe zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja. Nie ma konieczności, by kwota subwencji odpowiadała dokładnie zmniejszeniu ceny dostarczonego towaru lub wykonanej usługi. Wystarczy, by korelacja istniejąca między tym zmniejszeniem a wspomnianą wyżej subwencją, która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna (ww. wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 17).

31. Wreszcie w pojęciu „subwencje związane bezpośrednio z ceną” w rozumieniu art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy mieszczą się jedynie te subwencje, które stanowią całkowicie lub częściowo świadczenie uzyskiwane w zamian za dostawy towarów lub świadczenia usług oraz są przyznawane osobie trzeciej przez sprzedawcę lub świadczącego usługi (cytowany wyżej wyrok w sprawie Office des produits wallons, pkt 18).

Aby stwierdzić, czy otrzymywane przez beneficjenta środki wchodzą do podstawy opodatkowania świadczonych usług, niezbędne jest stwierdzenie, czy występują konkretne usługi, z którymi związane jest to dofinansowanie, wykonywane przez odbiorcę dofinansowania. Tylko bowiem w takim przypadku dotacja może wchodzić do podstawy opodatkowania. Następnie należy zbadać, zgodnie z przedstawionymi powyżej tezami wyroków TSUE, czy dofinansowanie stanowi element determinujący cenę tej usługi (świadczenia).

Analizując przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy zauważyć, że pomiędzy płatnością, którą otrzymują Państwo w formie rekompensaty od Miasta i Gminy a świadczeniem na jej rzecz zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wskazali Państwo, że rekompensata jest wypłacana wyłącznie w celu wykonywania powierzonych zadań. Refundacja jest wyłącznie na działalność pływalni i nie może być przeznaczona na inny cel. Z uwagi na fakt, że pływalnia jest obiektem przynoszącym stratę i generującą deficyt, bez rekompensaty otrzymanej ze środków Miasta i Gminy (...) pływalnia nie mogłaby funkcjonować oraz świadczyć swoich usług. Rekompensata stanowi dopłatę do bieżącej działalności pływalni bez względu na cenę usługi oraz nie ma żadnego powiązania z ceną wejścia na pływalnię zarówno dla mieszkańców jak i użytkowników spoza terenu Miasta i Gminy (...). Z powyższego wynika, że dopłata jest związana z realizacją powierzonych Państwu zadań i nie może być wykorzystana na inny cel. Otrzymując od Miasta i Gminy dopłatę, otrzymują Państwo zindywidualizowaną korzyść. Rekompensata pozostaje więc w bezpośrednim związku z czynnościami, które Państwo wykonują na rzecz Miasta i Gminy, tj. z administracją Obiektu. Zatem realizując powierzone zadania, czynią to Państwo za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Otrzymana rekompensata na pokrycie straty finansowej związanej z prowadzonym przez Państwa Obiektem, a tym samym z realizacją zadań własnych Miasta i Gminy (...) stanowi zatem wynagrodzenie (zapłatę) za wykonanie konkretnych czynności zleconych Państwu przez Miasto i Gminę.

Tym samym, wykonują Państwo czynności leżące w zakresie przedmiotu opodatkowania VAT, określonego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a otrzymana rekompensata stanowi element podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu Wydatków związanych z Obiektem.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)    nabycia towarów i usług,

b)    dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa, odliczenie podatku VAT naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, są Państwo czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT i udostępniają Państwo Obiekt wyłącznie odpłatnie, tj. pobierają Państwo opłaty za wstęp na teren Obiektu. Pobierają Państwo opłaty na podstawie stosownego cennika opłat za korzystanie z Obiektu, który został wprowadzony stosowną uchwałą Burmistrza Miasta i Gminy (...) w zakresie wstępu i udostępniania Obiektu zainteresowanym (mieszkańcom, przedsiębiorcom i instytucjom z terenu Miasta, jak i spoza jego obszaru). Zatem w omawianej sprawie, warunki uprawniające do odliczenia podatku VAT naliczonego zostaną spełnione bowiem są Państwo czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, i jak wynika z okoliczności sprawy, wydatki związane z Obiektem mają związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Podsumowując, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących Wydatki związane z Obiektem. Prawo to przysługuje Państwu o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Państwa wyroku sądu administracyjnego Organ wyjaśnia, że powołany wyrok jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawężają. Zatem wskazany we wniosku wyrok nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie i nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Należy również zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanych przez Państwa pytań i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanych pytań w zakresie podatku od towarów i usług. Inne kwestie, nieobjęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  •  formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).