Podatek od towarów i usług w zakresie: 1. potwierdzenia prawidłowości wystawiania przez Spółkę faktur 2. potwierdzenia prawidłowości określenia przez Spółkę momentu powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

1.potwierdzenia prawidłowości wystawiania przez Spółkę faktur (część pytania oznaczona we wniosku „a”),

2.potwierdzenia prawidłowości określenia przez Spółkę momentu powstania obowiązku podatkowego (część pytania oznaczona we wniosku „b”).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 26 września 2023 r. (wpływ 26 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (zwana dalej: Spółką lub Wykonawcą) (...). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

(…) maja 2023 r. Spółka podpisała umowę dostawy (…) z B. (NIP: (…)). Umowa została zawarta w wyniku rozstrzygnięcia postępowania przeprowadzonego przez Zamawiającego  (…) „na zakup wraz z dostawą (…) w ilości (…) ton” w trybie podstawowym bez przeprowadzenia negocjacji, o wartości mniejszej niż progi unijne. Postępowanie przeprowadzono na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1710 ze zm.).

Przedmiotem umowy jest zakup wraz z dostawą (…) w ilości (…) ton.

Zamawiającym (Kupującym) jest B. o numerze NIP: (…) a Wykonawcą (Sprzedającym i dostarczającym) Spółka o numerze NIP: (…).

Przedmiot zamówienia jest realizowany zgodnie z ofertą Wykonawcy złożoną w toku postępowania o udzielenie zamówienia (treść oferty: Wykonawca; cena netto: (…) zł; cena brutto: (…) zł).

Wykonawca zgodnie z umową zobowiązał się dostarczyć przedmiot zamówienia w całości zgodnie z harmonogramem ustalonym pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą w dniu podpisania umowy:

1.maj – (…) ton,

2.czerwiec – (…) ton,

3.lipiec – (…) ton,

4.sierpień – (…) ton,

5.wrzesień – (…) ton.

Strony umowy zgodnie postanowiły, że przedmiot umowy zostanie wykonany w terminie do (…) września 2023 r.

Wartość umowy została określona na kwotę (…) zł netto, tj. (…) zł brutto. Wskazano również, że cena wskazana w umowie zawiera wszystkie składniki cenotwórcze oraz że wartość umowy jest wartością maksymalną zamówienia.

Ponadto strony wskazały w umowie, że Zamawiający jest zobowiązany do zapłaty łącznej należności przelewem, na rachunek bankowy Wykonawcy, po prawidłowym wykonaniu zlecenia.

Termin zapłaty ustalono na 14 dni od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT.

Spółka z siedzibą w (…) (…) maja 2023 r. przystąpiła do realizowania umowy.

Do dzisiaj, tj. (…) lipca 2023 r. zrealizowano następujące dostawy (łącznie: (…) tony):

1.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

2.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

3.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

4.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

5.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

6.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

7.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

8.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

9.faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.,

10.faktura (…) z (…) lipca 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) lipca 2023 r.,

11.faktura (…) z (…) lipca 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) lipca 2023 r.

Każdorazowo po dokonanej dostawie, wystawiona została faktura (numer w zdaniu poprzedzającym). Obowiązek podatkowy stanowi datę dostawy.

Zamawiający w wystosowanych pismach do Wykonawcy podważa prawidłowość wystawionych ww. faktur twierdząc, że zgodnie z zapisami umowy, Spółka zobowiązana jest do wystawienia jednej faktury, za całą ilość towaru objętą umową ((…) ton), po dostarczeniu ostatniej partii tego towaru.

Ponadto Zamawiający uważa, że nie ma obowiązku zapłaty wynagrodzenia w częściach, tak jak domaga się Wykonawca, powyższy obowiązek występowałby, jeśli umowa zostałaby zawarta na okres dłuższy niż 12 miesięcy, zgodnie z art. 443 § 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych.

Zamawiający podkreśla, że strony zawarły umowę na czas oznaczony od (…) maja 2023 r. do (…) września 2023 r., choć takiego zapisu w umowie nie ma poza zapisem o wskazaniu terminu realizacji do (…) września 2023 r.

Zamawiający twierdzi również, że swoim działaniem nie narusza art. 106i ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z zapisami umowy faktura za realizację całości zamówienia powinna być wystawiona w momencie, kiedy cała dostawa zostanie wykonana w terminie wskazanym w umowie. Dlatego według Zamawiającego, Wykonawca powinien wystawić fakturę po dacie (…) września 2023 r.

Wykonawca wystawia faktury opierając się na brzmieniu art. 106i ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a mianowicie, że fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy w Spółce za dostawy wykonane w ramach wspomnianej wyżej umowy powstaje w momencie wykonania dostawy każdej pojedynczej partii towaru, a termin na wystawienie danej faktury mija najdalej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostawy dokonano.

O ile oczywiście zgodnie z art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, to pamiętać należy, że jego treść nie może być sprzeczna z ustawą. Czynność sprzeczna z ustawą bądź zmierzająca do jej ominięcia jest nieważna (art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego).

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Rozporządzanie towarem przechodzi na Zamawiającego w momencie dostawy każdorazowo każdej partii (…).

Wykonawca traci faktyczne władztwo nad towarem po jego rozładunku u Zamawiającego.

Każdorazowo dostawa (…) jest wyodrębniona co do jej daty i przedmiotu.

Pytanie

Czy Spółka jako Wykonawca, realizując umowę, prawidłowo:

a.wystawia faktury za dostarczone towary,

b.wskazuje obowiązek podatkowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 106i ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy za dostawy wykonane w ramach umowy powstaje w momencie wykonania dostawy każdej pojedynczej partii towaru, a termin na wystawienie danej faktury mija najdalej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Spółka uważa zatem, że prawidłowo wykazuje obowiązek podatkowy i prawidłowo wystawia faktury za dostarczone partie towaru.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88 określił co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

NSA w wyroku z 14 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1389/09 stwierdził, że z fizycznym wydaniem rzeczy łączy się po stronie nabywcy wola władania rzeczą dla siebie w zakresie określonego prawa i rezygnacja z posiadania przez dotychczasowego posiadacza. Ponadto Sąd wskazał, że objęcie w posiadanie towaru przez odbiorcę w obrocie handlowym, stanowiącym o objęciu towaru w ekonomiczne władztwo, może nastąpić:

1.przez odebranie towaru z magazynu dostawcy (loco magazyn dostawcy – koszty załadunku ponosi sprzedawca, a transportu i ubezpieczenia odbiorca; wydanie towaru następuje z jego objęciem w posiadanie przez odbiorcę czyli z momentem załadowania i pokwitowania odbioru),

2.przez dostarczenie towaru do magazynu odbiorcy (franco magazyn odbiorcy – koszty załadunku, transportu i ubezpieczenia ponosi sprzedawca, a rozładunku odbiorca; wydanie towaru następuje z chwilą jego objęcia w posiadanie przez odbiorcę, czyli wyładowanie i pokwitowanie odbioru),

3.przez wysłanie towaru przez przewoźnika na podstawie zawartej umowy przewozu towaru.

Przyjąć zatem należy, że wydaniem towaru (dostarczeniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, jest moment, w którym sprzedający odda towar do swobodnego rozporządzania (dysponowania) odbiorcy, a sam przestanie faktycznie władać tym towarem (por. wyrok NSA z 21 listopada 2007 r.; sygn. akt I FSK 114/06).

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Dodatkowo, wskazać należy, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwana dalej „Kodeksem cywilnym”.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Zatem strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

(...) Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. (…) maja 2023 r. Spółka podpisała umowę dostawy z B. (Zamawiającym). Umowa została zawarta w wyniku rozstrzygnięcia postępowania przeprowadzonego przez Zamawiającego na podstawie przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych. Przedmiotem umowy jest zakup wraz z dostawą (…) w ilości (…) ton. Wartość umowy została określona na kwotę (…) zł netto, tj. (…) zł brutto. Wykonawca zgodnie z umową zobowiązał się dostarczyć przedmiot zamówienia w całości zgodnie z harmonogramem ustalonym pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą w dniu podpisania umowy: maj – (…) ton, czerwiec – (…) ton, lipiec – (…) ton, sierpień – (…) ton, wrzesień – (…) ton. Strony umowy zgodnie postanowiły, że przedmiot umowy zostanie wykonany w terminie do (…) września 2023 r. Strony wskazały w umowie, że Zamawiający jest zobowiązany do zapłaty łącznej należności przelewem, na rachunek bankowy Wykonawcy, po prawidłowym wykonaniu zlecenia. Termin zapłaty ustalono na 14 dni od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT. Spółka (…) maja 2023 r. przystąpiła do realizowania umowy. Do (…) lipca 2023 r. zrealizowano następujące dostawy: faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) maja 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) maja 2023 r.; faktura (…) z (…) lipca 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) lipca 2023 r.; faktura (…) z (…) lipca 2023 r. – (…) tony – data dostawy (…) lipca 2023 r. Każdorazowo po dokonanej dostawie, Wykonawca wystawił fakturę, opierając się na brzmieniu art. 106i ust. 1 ustawy. Każdorazowo dostawa (…) jest wyodrębniona co do jej daty i przedmiotu. Rozporządzanie towarem przechodzi na Zamawiającego w momencie dostawy każdorazowo każdej partii (…). Wykonawca traci faktyczne władztwo nad towarem po jego rozładunku u Zamawiającego.

Wnioskodawca powziął wątpliwości co do prawidłowości: wystawiania faktur (część pytania oznaczona we wniosku „a”) oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego (część pytania oznaczona we wniosku „b”).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że w sprawie objętej wnioskiem poszczególne dostawy towarów są jednostkowymi częściami składającymi się na cel dostawy – dostawę (…) w ilości (…) ton. Przy czym przy każdym dostarczeniu Zamawiającemu partii (…) może on dysponować towarem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że realizacja umowy zostanie dokonana poprzez poszczególne dostawy (…). Spółka ponadto traci faktyczne władztwo nad towarem po jego rozładunku u Zamawiającego – czyli z każdorazową dostawą (…) traci możliwość obrotu tym towarem, czyli de facto traci jeden z głównych atrybutów pozwalających uznać, że posiada prawo do dysponowania towarem jak właściciel.

Tym samym odnosząc opis sprawy do powołanych przepisów – należy przyznać rację Spółce – i stwierdzić, że przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie nastąpi po dokonaniu kompletnej dostawy, tj. po dokonaniu dostaw wszystkich ton (…), lecz w momencie każdorazowej dostawy. Bowiem Zamawiający może fizycznie władać (…) już w momencie każdej dokonanej na jego rzecz dostawy.

Zatem w przypadku poszczególnych dostaw (…), występują odrębne dostawy, z których każda może zostać wyodrębniona co do daty i jej przedmiotu.

Wobec powyższego skutkiem dostarczenia przez Wykonawcę poszczególnych partii (…) będzie powstanie obowiązku podatkowego do każdej dostarczonej partii towarów stanowiących część zamówienia.

Mając na uwadze powyższe, obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostarczenia każdej partii (…) składającej się na całość zamówienia (na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy).

Wskazać w tym miejscu należy, że zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Rozdziale 1 Działu XI ustawy.

Na mocy art. 106b ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy:

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy:

Stosownie do treści art. 106i ust. 1 ustawy:

W art. 106e ust. 1 został określony katalog elementów, jakie powinna zawierać faktura.

Zatem – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonane już dostawy udokumentował fakturami w dniu ich wykonania. Spółka wskazała, że każdorazowo po dokonanej dostawie, wystawiła fakturę.

Jak wskazano powyżej, w analizowanej sytuacji, obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostarczenia każdej partii (…) składającej się na całość zamówienia (na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy).

Tym samym, fakturę za dokonaną dostawę, Wykonawca powinien wystawić, zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy, tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru (każdorazowej partii (…)) i w którym powstał obowiązek podatkowy.

Podsumowując, Spółka jako Wykonawca, realizując umowę, prawidłowo: wystawia faktury za dostarczone towary i wskazuje obowiązek podatkowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Wskazać należy, iż analiza załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym nie jestem uprawniony do oceny prawnej otrzymanych załączników. Zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych dokumentów. W związku z tym, niniejsza interpretacja indywidualna została wydana jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego.

Ponadto, nie oceniam skuteczności opisanych we wniosku czynności, zatem interpretacja została wydana przy założeniu, że opisane czynności będą dokonane zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Przepisy podatkowe bowiem nie regulują stosunków cywilnoprawnych ani nie mają wpływu na ich treść oraz sposób rozliczania transakcji. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób ustalenia należności pomiędzy stronami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepis ten ma zastosowanie do postępowania podatkowego. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej, jako że nie posiada kompetencji do prowadzenia postępowania podatkowego, nie ma też prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. W konsekwencji, w wydawanej interpretacji oparłem się wyłącznie na przedstawionym opisie stanu faktycznego. Wydając interpretację nie dokonuję bowiem w tym zakresie żadnych ustaleń we własnym zakresie, lecz bazuję wyłącznie na tym co przedstawili Państwo w opisie sprawy. Tym samym, Państwo ponoszą pełną odpowiedzialność za przedstawiony przez siebie opis stanu faktycznego i ewentualne negatywne skutki jego przedstawienia w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).