Zastosowanie zwolnienia z podatku VAT dla dostawy działek zabudowanych i działki niezabudowanej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.428.2023.2.AB

Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia z podatku VAT dla dostawy działek zabudowanych i działki niezabudowanej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zabudowanych i nieruchomości niezabudowanej w drodze egzekucji komorniczej.

Wniosek uzupełnił Pan pismem z 3 sierpnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik prowadzi pod sygn. akt (…) z wniosku wierzyciela (…) postępowanie egzekucyjne wobec dłużnika (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...).

Postępowanie egzekucyjne skierowane zostało m.in. do następujących nieruchomości:

1) nieruchomości składającej się z niezabudowanej działki gruntowej o nr (...) o powierzchni 17.106 m², będącej w użytkowaniu wieczystym (...) sp. z o.o., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...) pod nr (..);

2) nieruchomości składającej się z działki gruntowej o nr (...) o powierzchni 8.705 m² zabudowanej budynkiem hali magazynowo - przemysłowej oraz budynkiem portierni/ochrony, będącej w użytkowaniu wieczystym (...) sp. z o.o., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...) pod nr (…);

3) nieruchomości składającej się z działki gruntowej o nr (...) o powierzchni 239 m² zabudowanej budynkiem garażowym z zapleczem magazynowym, będącej w użytkowaniu wieczystym (...) sp. z o.o., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...) pod nr (…);

4) nieruchomości składającej się z działki gruntowej o nr (...) o powierzchni 728 m² zabudowanej budynkiem administracyjno - biurowym z zapleczem socjalnym, będącej w użytkowaniu wieczystym (...) sp. z o.o., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...) pod nr (…).

W ramach MPZP ustalono dla wszystkich przedmiotowych działek następującą funkcję: 6U1 - jako podstawową: zabudowa usługowa, drobne działalności produkcyjne, jako uzupełniającą: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna występująca w powiązaniu z funkcją usługową, garaże (z wyłączeniem zespołów powyżej 3 garaży) i budynki gospodarcze oraz wiaty.

Komornik wezwał dłużnika do udzielenia odpowiedzi na szczegółowe pytania odnośnie statusu nieruchomości, w tym ewentualnych dokonanych w budynkach i budowlach ulepszeń, których wartość przekraczała 30%, od których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Dłużnik udzielił odpowiedzi w dniu 20 września 2022 r. Komornik prowadzi akta postępowania egzekucyjnego zgodnie z przepisami ustawy Kodeks postepowania cywilnego, dlatego posiada udokumentowane wezwanie oraz odpowiedź Dłużnika.

Dłużnik złożył w dniu 20 września 2022 r. oświadczenie w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a uptu. W szczególności oświadczył on, że przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, ponadto dłużnik oświadczył, że nie poniósł nakładów przewyższających ponad 30% jej wartość początkową, od których odliczyłby podatek od towarów i usług.

W istocie dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zwrotnego przeniesienia własności do nieruchomości z dnia 28 lutego 2017 r. Tym samym dostawa towarów nie nastąpi w ciągu 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia, co wyłączałoby zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu. Wobec jednoznacznego oświadczenia, że dłużnik nie dokonał od daty pierwszego zasiedlenia nakładów na budynki i budowle, od których przysługiwało mu prawo odliczenia podatku od towarów i usług, przewyższających 30% ich wartości początkowej, nie dojdzie do wyłączenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a uptu. (...) sp. z o.o. jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Powyższe potwierdzone zostało weryfikacją statusu podatnika na stronie: https://www.podatki.gov.pl/ /wykaz- podatnikow-vat-wyszukiwarka.

W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że:

Jak wskazano we wniosku w opisie stanu faktycznego, Dłużnik udzielił Komornikowi informacji dotyczących nieruchomości w piśmie z dnia 20 września 2022 r. W zakresie udzielonych odpowiedzi dłużnik nie podał informacji:

a) w ramach jakich czynności została nabyta przez Dłużnika działka nr (...);

b) czy wykorzystywał działkę niezabudowaną nr (...) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT;

c) czy wykorzystywał opisane we wniosku budynki od dnia nabycia do prowadzonej działalności gospodarczej.

Informacje złożone przez Dłużnika zostały wniesione, jak to opisano we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, na piśmie, a zatem w ramach udokumentowanych działań. Pomimo podjęcia takich udokumentowanych działań, Komornik nie uzyskał od Dłużnika odpowiedzi na wskazane wyżej pytania.

Natomiast mając na uwadze fakt, że Dłużnik to osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie została utworzona w celu innym niż prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie pytania 1 c) podatnik jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i w tym celu powołany nie mógł nie wykorzystywać budynków do prowadzonej działalności gospodarczej - na przykład na własne potrzeby mieszkaniowe. I w tym zakresie jest to fakt nie wymagający oświadczenia Dłużnika.

Pytania

1. Czy w związku z udokumentowanym uzyskaniem od dłużnika informacji o prawie do zwolnienia dokonywanej w postępowaniu egzekucyjnym sprzedaży budynku z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług, komornik winien zastosować zwolnienie z opodatkowania takiej sprzedaż, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

2. Czy dokonywana w toku postępowania egzekucyjnego sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych działek, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę przemysłową podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, szczegółowo zdefiniowana w art. 7 ust. 1 uptu jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tym samym sprzedaż nieruchomości, na gruncie uptu, traktowana jest jak dostawa towaru. W myśl art. 29a ust. 8 uptu w przypadku dostawy budynków, budowli lub części budynków lub budowli trwale ze gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Mając na uwadze specyfikę postępowania egzekucyjnego, na mocy art. 18 uptu wprowadzono instytucję płatnika podatku od towarów i usług, którym jest komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów kpc.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, kiedy dostawa zabudowanej nieruchomości podlega opodatkowaniu, a kiedy dostawa taka jest zwolniona z podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim; pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a uptu zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. W aktualnym stanie prawnym przez pierwsze zasiedlenie na gruncie uptu rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Tym samym kluczowym dla opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, czy i kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia budynku lub jego części. Co więcej, jak wynika z orzecznictwa WSA i NSA do pierwszego zasiedlenia może dochodzić wielokrotnie, a to ze względu na wielokrotne możliwe ulepszenia budynku, których wartość przekracza 30% wartości początkowej budynku.

Ustalenie powyższych okoliczności, istotnych dla oceny, czy dana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też korzysta ze zwolnienia na gruncie tego podatku, jest podstawowym obowiązkiem organu egzekucyjnego. W przypadku bowiem, gdyby przed dokonaniem dostawy budynku lub jego części w ramach postępowania egzekucyjnego dłużnik dokonał ulepszenia przedmiotu sprzedaży, którego wartość przekracza 30% wartości początkowej budynku, przyjętej dla potrzeb amortyzacji budynku jako środka trwałego na gruncie przepisów ustaw o podatkach dochodowych, tak osób fizycznych, jak i prawnych, w okresie krótszym niż 2 lata, dostawa taka podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mając na uwadze specyfikę postępowań egzekucyjnych, w szczególności brak wiedzy organu egzekucyjnego o okolicznościach zaistniałych przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego, ale i trudności w uzyskaniu informacji od dłużników, art. 43 ust. 21 uptu przewiduje, że jeżeli udokumentowane działania komornika sądowego nie doprowadziły do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9-10a uptu, na skutek braku możliwości uzyskania od dłużnika niezbędnych informacji, przyjmuje się, że warunki takie nie są spełnione. Skutkiem tego byłoby opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług.

W drugiej kolejności należy rozważyć, kiedy dostawa niezabudowanej nieruchomości podlega opodatkowaniu, a kiedy dostawa taka jest zwolniona z podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 uptu zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W aktualnym stanie prawnym przez tereny budowlane na gruncie uptu rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Tym samym kluczowym dla opodatkowania dostawy niezabudowanej nieruchomości jest ustalenie, czy jest ona objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - z przeznaczeniem pod zabudowę, bądź czy wydano dla niej decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Tylko bowiem w takich okolicznościach dostawa niezabudowanej nieruchomości może być uznana za podlegającą opodatkowaniu. W pozostałych przypadkach dostawa nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania. Jedynie na marginesie należy wspomnieć, że przed wejściem w życie z dniem 01 kwietnia 2013 r. przepisu art. 2 pkt 33 uptu, na gruncie orzecznictwa WSA i NSA wykształciły się stanowiska, pobrzmiewające obecnie także w interpretacjach indywidualnych, które przyznawały przeznaczeniu działki w studium uwarunkowania przestrzennego albo w ewidencji gruntów i budynków rolę kryterium oceny, czy nieruchomość ma charakter terenu budowlanego, przy czym istotniejszą rolę przyznano ostatecznie przeznaczeniu nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków .

Kolejną istotną do rozstrzygnięcia kwestią jest ustalenie, kiedy nieruchomość jest „przeznaczona pod zabudowę” w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uptu nie zawiera swoistej definicji „zabudowy”, należy zatem brać pod uwagę definicje zawarte w upb. Zgodnie z art. 3 pkt 1 upb, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Na podstawie art. 3 pkt 2 upb, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast, na mocy art. 3 pkt 3 upb, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Zgodnie z art. 3 pkt 3a upb, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego. Przez obiekty małej architektury, w myśl art. 3 pkt 4 upb, należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego (jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki. Tym samym uznać należy, że jeśli działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została pod budowę w/w obiektów, można uznać ją za „przeznaczoną pod zabudowę”. Przy czym istotne jest, aby możliwość zabudowy miała dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie, o czym wyraźnie mówi orzecznictwo, jak choćby wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Lu 55/19: „Kwalifikacja terenu - jako przeznaczonego pod zabudowę - powinna wypływać z części projektowej planu, określającej podstawowe przeznaczenie terenu (por. A. Bartosiewicz, Definicja terenów budowlanych ułatwi stosowanie zwolnienia dla dostawy gruntów, Warszawa 2013, dostępne: LEX/el). O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego”, jak również NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 1829/16: „Uzasadnione jest więc zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają”.

Wszystkie poczynione wyżej uwagi odnoszą się w pełni do sprzedaży użytkowania wieczystego gruntów.

Ostatnią istotną do rozważenia kwestią jest ustalenie statusu dłużnika jako podatnika podatku od towarów i usług. W sytuacji, gdy Dłużnik jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, komornik ma obowiązek opodatkować dostawę towarów dokonaną w toku postępowania egzekucyjnego, o ile dostawa taka nie podlega zwolnieniu na gruncie przepisów szczególnych. Natomiast w sytuacji, gdy dłużnik nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, komornik ma obowiązek ustalić czy w związku z dostawą towarów dokonaną w toku postępowania egzekucyjnego dłużnik uzyskałby status podatnika. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 uptu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle zapisów art. 15 ust. 1 uptu, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 uptu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów uptu. Ponadto w sytuacji, gdy wartość transakcji przekroczy próg zwolnienia, o którym mowa w art. 113 uptu, bez wątpienia powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. W tej kwestii znajduje w całości zastosowanie wyrok TSUE z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt C-101/16, w którym TSUE stwierdził, że: „Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na mocy którego podatnikowi odmawia się prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej z tego względu, że podmiot, który świadczył na jego rzecz usługę i wystawił z tego tytułu fakturę, na której wyraźnie zostały wskazane wydatki i podatek od wartości dodanej, został uznany przez organ podatkowy państwa członkowskiego za nieaktywny, przy czym to uznanie za nieaktywnego zostało opublikowane i jest dostępne na stronie internetowej dla wszystkich podatników w tym państwie, jeżeli owa odmowa prawa do odliczenia jest systematyczna i ostateczna oraz nie pozwala na przedłożenie dowodów na niepopełnienie przestępstwa podatkowego lub na brak utraty wpływów podatkowych.”.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, zdaniem płatnika:

a) Nieruchomość stanowiąca niezabudowaną działkę nr (...), objęta księgą wieczystą nr (...)

W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...), składającej się z działki nr (...) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do wskazanej działki nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 uptu, a to wobec faktu, iż działka jest objęta MPZP i jest przeznaczona pod zabudowę. Tym samym działka stanowi teren budowlany, którego dostawa opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, w szczególności zaś obowiązki Komornika jako płatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą towarów dokonaną w ramach postępowania egzekucyjnego wynikające z art. 18 uptu, Komornik jest zobowiązany doliczyć do ceny netto wskazanej w operacie szacunkowym podatek od towarów i usług, pobrać go od kupującego, a następnie odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego.

b) Nieruchomość stanowiąca zabudowaną działkę nr (...), objętą księgą wieczystą nr (...)

W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków wzniesionych na działce nr (...) objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...), będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W istocie dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zwrotnego przeniesienia własności do nieruchomości z dnia 28 lutego 2017 r. Tym samym dostawa towarów nie nastąpi przed pierwszym zasiedleniem ani w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia, co oznacza, że dostawa będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

c) Nieruchomość stanowiąca zabudowaną działkę nr (...), objętą księgą wieczystą nr (...)

W przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku wzniesionego na działce nr (...) objętej księgą wieczystą nr CZ1Z/00018629/6 prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (...), będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W istocie dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zwrotnego przeniesienia własności do nieruchomości z dnia 28 lutego 2017 r. Tym samym dostawa towarów nie nastąpi przed pierwszym zasiedleniem ani w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia, co oznacza, że dostawa będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

d) Nieruchomość stanowiąca zabudowaną działkę nr (...), objętą księgą wieczystą nr (...)

W istocie dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zwrotnego przeniesienia własności do nieruchomości z dnia 28 lutego 2017 r. Tym samym dostawa towarów nie nastąpi przed pierwszym zasiedleniem ani w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia, co oznacza, że dostawa będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 uptu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej ustawą:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, to komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury w imieniu i na rzecz dłużnika.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zasady zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli i ich części znajduje się w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, który stanowi że:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia została uregulowana w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a) wybudowaniu lub

b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do użytkowania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich część oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Tak więc, by dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan postepowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. dotyczące prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanych tj. trzech działek zabudowanych budynkami tj. działka nr (...) zabudowana budynkiem hali magazynowo - przemysłowej oraz budynkiem portierni/ochrony, działka nr (...) zabudowana budynkiem garażowym z zapleczem magazynowym oraz działka nr (...) zabudowana budynkiem administracyjno - biurowym z zapleczem socjalnym. Zgodnie z oświadczeniem, Dłużnik nabył prawo użytkowania wieczystego na mocy umowy zwrotnego przeniesienia własności do nieruchomości z dnia 28 lutego 2017 r. Tym samym dostawa towarów nie nastąpi w ciągu 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia. Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Dłużnikowi prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, ponadto Dłużnik oświadczył, że nie dokonał od daty pierwszego zasiedlenia nakładów na budynki i budowle, od których przysługiwało mu prawo odliczenia podatku od towarów i usług, przewyższających 30% ich wartości początkowej. Dłużnik jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i w tym celu powołany nie mógł nie wykorzystywać budynków do prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do budynków znajdujących się na działkach nr (...), (...) i (...) stwierdzić należy, że dostawa ww. budynków nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak Pan wskazał w opisie sprawy, ww. nieruchomości Dłużnik nabył 28 lutego 2017 r. i nie mógł nie wykorzystywać budynków do prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto wskazał Pan, że dostawa towarów nie nastąpi w ciągu 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia. Zatem od momentu pierwszego zasiedlenia ww. obiektów upłynął okres przekraczający 2 lata. Ponadto Dłużnik nie dokonał od daty pierwszego zasiedlenia nakładów na budynki, od których przysługiwało mu prawo odliczenia podatku od towarów i usług, przewyższających 30% ich wartości początkowej. Zatem spełniony został również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. obiektów minął okres dłuższy niż 2 lata.

Podsumowując, dostawa ww. budynków znajdujących się na działkach nr (...), (...) i (...) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z tym, że dostawa ww. budynków korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, to odpowiednio zwolnieniem tym objęta jest także transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu w postaci działek nr (...), (...) i (...), na których ww. budynki są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr (...) wskazać należy że:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977):

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że dla działki niezabudowanej nr (...) w ramach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalono następującą funkcję: 6U1 - jako podstawową: zabudowa usługowa, drobne działalności produkcyjne, jako uzupełniającą: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna występująca w powiązaniu z funkcją usługową, garaże (z wyłączeniem zespołów powyżej 3 garaży) i budynki gospodarcze oraz wiaty.

Tym samym na moment sprzedaży, działka nr (...) będzie stanowiła teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej dostawa ww. działka nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy dostawie nieruchomości niezabudowanej wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT:

zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W okolicznościach opisanej we wniosku sprawy wskazać także należy na art. 43 ust. 21 ustawy:

Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów dokonana w trybie egzekucji jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. dotyczące prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej tj. działki niezabudowanej nr (...). Jak Pan wskazał na skutek udokumentowanych działań, Dłużnik nie podał informacji w ramach jakich czynności została nabyta przez Dłużnika działka (...) oraz czy Dłużnik wykorzystywał działkę niezabudowaną nr (...) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy sprzedaż przez Pana, jako komornika, opisanej we wniosku działki niezabudowanej nr (...) będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisu. W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że Dłużnik nie podał informacji w ramach jakich czynności została nabyta przez Dłużnika działka (...) oraz czy Dłużnik wykorzystywał działkę niezabudowaną nr (...) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Tym samym nie wskazał Pan informacji, które umożliwiłyby tut. organowi rozpatrzenie przedmiotowej dostawy działki nr (...) pod kątem zwolnienia przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym w odniesieniu do działki niezabudowanej nr (...) znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, o ile podjęte przez Pana udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od Dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku.

Tym samym, w analizowanym przypadku, sprzedaż opisanej we wniosku prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr (...) będzie podlegała opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT, stosownie do art. 43 ust. 21 ustawy. Sprzedaż ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym, skoro transakcja ta nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów, to należy tę dostawę opodatkować z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu dostawy stawki VAT. Tak więc Pan jako płatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 18 ustawy, będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku VAT od zamierzonej dostawy prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr (...).

Tym samym stanowisko w zakresie pytania 2 jest prawidłowe, jednak prawidłowość stanowiska wynika z innej podstawy prawnej aniżeli wskazanej przez Pana.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie