Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży bądź wniesienia aportem do spółki nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) oraz pismem z 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży bądź wniesienia aportem do spółki nieruchomości niezabudowanej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży bądź wniesienia aportem do spółki nieruchomości niezabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) oraz pismem z 21 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) , będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 7 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.126.2017.1.AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uzyskuje dochody z tytułu udziału w spółkach komandytowych. W roku 2006 Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego od osoby fizycznej działkę niezabudowaną, na którą składały się tereny budowlane, las i nieużytki. Działka ta miała powierzchnię 2,8753 ha. Zgodnie z obecnie obowiązującym planem zagospodarowania tereny te zostały zakwalifikowane jako budowlane oraz przemysłowe. W roku 2007 z działki została wydzielona działka o powierzchni ok. 0,5 ha, która została przekazana w ramach darowizny dla córki na jej cele mieszkaniowe. Poza tą czynnością nieruchomość ta nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana, w szczególności nie prowadzono tam żadnej działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem żadnych czynności będących podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie podejmowano również żadnych działań mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży, w szczególności podziału działki na mniejsze, nie poszukiwano nabywców.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest od 2014r. komandytariuszem w spółce deweloperskiej (dalej: Spółka), która poszukuje terenów pod budowę, rozważane jest pozyskanie przez Spółkę części tej działki.

Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa podział działki, a następnie sprzedaż części powstałych w ten sposób działek do Spółki, bądź przekazanie ich w formie aportu. Spółka wybudowałaby tam kilka domów na sprzedaż, a na części przemysłowej halę produkcyjno-magazynową - na sprzedaż lub wynajem. Pozostała część działki pozostanie we własności Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższej opisaną transakcję, Wnioskodawca zawarł aktualnie ze Spółką, na jej wniosek, umowę nieodpłatnego użyczenia, w celu dysponowania przez Spółkę nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów art. 33 ust. 2 pkt 2 z związku z art. 3 ust. 11 ustawy prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Umowa użyczenia nie ma dla Wnioskodawcy celu zarobkowego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1

Na części działki od 2011 były wysiewane zboża, przeznaczane przez Wnioskodawcę na użytek własny dla potrzeb kilku przydomowych zwierząt (kury, kaczki).

Ad. 2

Miejscowy plan zagospodarowania obejmujący posiadaną przez Wnioskodawcę działkę istnieje od 2002 roku.

Ad. 3

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Ad. 4

Wnioskodawca nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 5

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży własnych płodów rolnych.

Ad. 6

Przedmiotowa działka nie była przedmiotem umów najmu i dzierżawy. Obecnie działka została oddana w nieodpłatne użytkowanie dla celów budowlanych na rzecz spółki (nabywcy działki) do czasu zakończenia czynności podziału i przeniesienia własności.

Ad. 7

Jak wskazano we wniosku przyczyną podziału działki jest chęć pozostawienia części posiadanej ziemi w majątku prywatnym. Posiadany grunt stanowi jedną działkę ewidencyjną (jedna księga wieczysta) o powierzchni ponad 2 ha.

Ad. 8

Sprzedaż / aport działek na rzecz spółki nastąpi niezwłocznie po uprawomocnieniu się podziału działki.

Ad. 9

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie ani zmianę planu zagospodarowania przestrzennego.

Ad. 10

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ad. 11

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu.

Ad. 12

Wnioskodawca nie czynił żadnych działań mających na celu zwiększenie ceny nieruchomości, czy uatrakcyjnienie gruntu.

Ad. 13

Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości.

Ad. 14

Wnioskodawca nie stosował i nie planuje stosować żadnych form ogłoszeń dla opisanej we wniosku sprzedaży nieruchomości.

Ad. 15

Wnioskodawca (w ostatnich 5 latach) dokonał sprzedaży w 2012 roku 3 domów wybudowanych prywatnie z myślą o swoich dzieciach, jednak z uwagi na zdarzenia niezależne od Wnioskodawcy domy zostały sprzedane. Działka, na której wybudowano domy o powierzchni ok 80 arów, została zakupiona ok roku 2010 jako niezabudowana. Z tytułu sprzedaży tych domów Wnioskodawca nie rozliczał podatku VAT oraz nie składał deklaracji VAT ani zgłoszenia VAT-R. Środki ze sprzedaży tych domów zostały przeznaczone na bieżące wydatki, wsparcie dla dzieci oraz zasilenie spółek, w których Wnioskodawca jest udziałowcem.

W przypadku konieczności przedstawienia dokładnych dat transakcji i powierzchni domów proszę o wyznaczenie dodatkowych 14 dni na zgromadzenie danych i przesłanie informacji mailem na adres pełnomocnika.

Ad. 16

Aktualnie Wnioskodawca posiada nieruchomość niezabudowaną o powierzchni ok 23 arów kupioną ok 2010 roku jako rolna, która znajduje się w strefie przemysłowej miasta. Zakup wynikał z sąsiedztwa firmy, w której Wnioskodawca ma udziały. Zakupowi nie towarzyszył cel handlowy i na obecną chwilę nie planuje jej sprzedawać. Wnioskodawca posiada także nieruchomość (ok 9 ar) zabudowaną domem, w którym mieszka.

Ad. 17

Wnioskodawca nie podjął ostatecznej decyzji o sposobie przeznaczenia pozyskanych środków z ewentualnej sprzedaży opisanej działki. Środki mogą zostać przekazane dzieciom w formie darowizny. Inną możliwą opcją jest przeznaczenie ich na pożyczkę dla spółek lub lokatę bankową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości, bądź jej aport, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana przez niego dostawa nieruchomości (sprzedaż, bądź aport) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 i oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m in. odpłatna dostawa towarów, przez którą rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, przez towary rozumie się m.in. rzeczy oraz ich części, a więc również nieruchomości.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie, bez względu na cel lub rezultat, działalność gospodarczą, przez którą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Zgodnie z ustawą VAT działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ugruntowana linia orzecznicza dotycząca uznania transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną za wykonywaną ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT opiera się na wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, wydanego na wniosek Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, iż: Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności." Wskazano również, że ...jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z punktu widzenia możliwości zakwalifikowania transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną jako wykonanej w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT istotne znaczenie mają zatem czynności podejmowane przez niego w stosunku do konkretnej nieruchomości, świadczące o prowadzeniu (lub podjęciu) przez sprzedawcę profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami - takie jak działania marketingowe, uzbrojenie terenu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, nie można uznać, że dostawa nieruchomości nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dostawa ta nie ma charakteru zawodowego, stałego i zorganizowanego, a więc jest czynnością w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nieruchomość nie jest i nie była dotychczas wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Przede wszystkim jednak Wnioskodawca nie dokonywał w stosunku do nieruchomości żadnych czynności charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalny obrót nieruchomościami, takich jak wskazane w przywołanym orzecznictwie działania marketingowe, uzbrojenie terenu itp. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań, zmierzających do zbycia nieruchomości, a inicjatywa przeniesienia własności pochodziła ze strony Spółki.

Mimo iż sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak w opisanym przypadku nie jest ona dokonywana przez podatnika podatku od towarów i usług, to jest osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą wyprzedaż majątku osobistego przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport, to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W podobny sposób kwestie tę rozstrzygnął NSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych powyżej przepisów, stwierdzić należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wykorzystane do działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Dlatego każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w roku 2006 Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego od osoby fizycznej działkę niezabudowaną, na którą składały się tereny budowlane, las i nieużytki. Działka ta miała powierzchnię 2,8753 ha. W roku 2007 z działki została wydzielona działka o powierzchni ok. 0,5 ha, która została przekazana w ramach darowizny dla córki na jej cele mieszkaniowe. Poza tą czynnością nieruchomość ta nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana, w szczególności nie prowadzono tam żadnej działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem żadnych czynności będących podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie podejmowano również żadnych działań mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży, w szczególności podziału działki na mniejsze, nie poszukiwano nabywców.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest od 2014r. komandytariuszem w spółce deweloperskiej, która poszukuje terenów pod budowę, rozważane jest pozyskanie przez Spółkę części tej działki. Wobec powyższego Wnioskodawca rozważa podział działki, a następnie sprzedaż części powstałych w ten sposób działek do Spółki, bądź przekazanie ich w formie aportu.

Obecnie działka została oddana w nieodpłatne użytkowanie dla celów budowlanych na rzecz spółki (nabywcy działki) do czasu zakończenia czynności podziału i przeniesienia własności. Umowa użyczenia nie ma dla Wnioskodawcy celu zarobkowego. Przyczyną podziału działki jest chęć pozostawienia części posiadanej ziemi w majątku prywatnym. Posiadany grunt stanowi jedną działkę ewidencyjną (jedna księga wieczysta) o powierzchni ponad 2 ha. Sprzedaż / aport działek na rzecz spółki nastąpi niezwłocznie po uprawomocnieniu się podziału działki. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie ani zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie podejmował żadnych działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu. Wnioskodawca nie czynił żadnych działań mających na celu zwiększenie ceny nieruchomości, czy uatrakcyjnienie gruntu.

Wnioskodawca (w ostatnich 5 latach) dokonał sprzedaży w 2012 roku 3 domów wybudowanych prywatnie z myślą o swoich dzieciach, jednak z uwagi na zdarzenia niezależne od Wnioskodawcy domy zostały sprzedane. Działka, na której wybudowano domy o powierzchni ok 80 arów, została zakupiona ok roku 2010 jako niezabudowana. Z tytułu sprzedaży tych domów Wnioskodawca nie rozliczał podatku VAT oraz nie składał deklaracji VAT ani zgłoszenia VAT-R. Środki ze sprzedaży tych domów zostały przeznaczone na bieżące wydatki, wsparcie dla dzieci oraz zasilenie spółek, w których Wnioskodawca jest udziałowcem. Wnioskodawca nie podjął ostatecznej decyzji o sposobie przeznaczenia pozyskanych środków z ewentualnej sprzedaży opisanej działki. Środki mogą zostać przekazane dzieciom w formie darowizny. Inną możliwą opcją jest przeznaczenie ich na pożyczkę dla spółek lub lokatę bankową.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działki bądź wniesienie aportem do spółki nieruchomości wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (w ostatnich 5 latach) dokonał sprzedaży w 2012 roku 3 domów wybudowanych prywatnie z myślą o swoich dzieciach, jednak z uwagi na zdarzenia niezależne od Wnioskodawcy domy zostały sprzedane. Środki ze sprzedaży tych domów zostały przeznaczone min. na zasilenie spółek, w których Wnioskodawca jest udziałowcem. Wnioskodawca wskazał, że środki otrzymane ze sprzedaży działek mogą zostać przeznaczone na pożyczkę dla spółek lub lokatę bankową.

Ponadto należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w Spółce deweloperskiej, która poszukuje terenów pod zabudowę. W związku z tym Wnioskodawca rozważa podział działki o powierzchni 2 ha, a następnie sprzedaż lub aport wydzielonej części do Spółki, która wybuduje w tym miejscu kilka domów do sprzedaży, a na części przemysłowej halę produkcyjną. W tym też celu Wnioskodawca już zawarł ze Spółką umowę nieodpłatnego użyczenia w celu dysponowania przez Spółkę nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów art. 33 ust. 2 pkt 2 z związku z art. 3 ust. 11 ustawy prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Bez znaczenia pozostaje tutaj, że umowa nie ma celu zarobkowego, gdyż zgodnie zarówno z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy oraz orzecznictwem TSUE działalnością gospodarczą jest działalność bez względu na osiągane rezultaty. Nie można również pominąć faktu, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w Spółce, która zainteresowała się zakupem działki, zatem jako komandytariusz ma znaczący wpływ na podejmowane przez Spółkę decyzje, w tym na zakup działek z uwagi na przedmiot działalności Spółki działalność deweloperska. Wnioskodawca w opisanej sytuacji nie musiał występować o objęcie działki czy zmianę przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, gdyż grunt ten był już objęty planem i był przeznaczony pod zabudowę i pod tereny przemysłowe. Po zrealizowaniu transakcji Spółka osiągnie zysk, z którego Wnioskodawca jako komandytariusz osiągnie zysk. Nie można też zapominać, że Wnioskodawca już wcześniej część osiągniętego zysku ze sprzedaży domów przeznaczył na dofinansowanie Spółek, w których jest udziałowcem, co z cała pewnością nie można potraktować jako okoliczności, które pozostają obojętne na uznanie Wnioskodawcy za podatnika. Bez znaczenia pozostaje, że Wnioskodawca nie podejmował czynności marketingowych, skoro sam jest komandytariuszem w spółce prowadzącej działalność deweloperską. Dlatego też w ocenie organu ciąg okoliczności wskazanych powyżej nakazuje uznać Wnioskodawcę za podatnika podejmującego aktywne działania i angżującego środki do prowadzenia działalności w ramach prowadzonej działalności w zakresie handlu nieruchomościami.

Podsumowując, wskazane we wniosku okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży bądź aportu nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nosić będzie znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego planowane przez Wnioskodawcę wniesienie aportem nieruchomości bądź sprzedaż, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej