Interpretacja indywidualna z dnia 20.09.2018, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.496.2018.1.TK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku VAT w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz zagospodarowaniem terenu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku VAT w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz zagospodarowaniem terenu. Wniosek uzupełniono w dniu 5 września 2018 r. o podpis oraz uzupełnienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Gmina) ponosić będzie wydatki związane z Budową Świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu. Inwestycja będzie realizowana na nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Inwestycja realizowana będzie w ramach zadań własnych gminy określonych w art. 7. ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.).

Wykonanie prac nastąpi w oparciu o umowę cywilnoprawną zawartą przez Gminę z podmiotem, prowadzącym działalność gospodarczą w tym zakresie. W związku z powyższą inwestycją, Gmina pokrywać będzie wszystkie wydatki z nią związane.

Gmina podpisała w dniu 14 czerwca 2018 r. umowę z Województwem na realizację zadania w ramach poddziałania Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność w ramach działania Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER objętego Programem w zakresie Rozwój ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej dla zadania pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu. Gmina nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach realizacji inwestycji, o której mowa we wniosku, wydatki będą dokumentowane fakturami wystawionymi na Gminę.

Naliczany podatek od towarów i usług jako jeden ze składników ceny zakupu towarów i usług nie może być, co do zasady refundowany z funduszy pomocowych. Reguła ta jest znana jako zasada nr 2 załącznika do rozporządzenia Komisji Europejskiej 448/2004. Ma ona jednak wiele wyjątków. VAT może być zatem wydatkiem kwalifikowalnym (jako wyjątek od zasady braku jego refundacji z funduszy pomocowych), w następujących sytuacjach:

• kiedy jest faktycznie i ostatecznie poniesiony przez końcowego beneficjenta lub indywidualnego odbiorcę. Dotyczy to sytuacji, w których beneficjent jako np. niepodatnik VAT (czyli podmiot niezarejestrowany dla celów VAT i nierozliczający VAT), realizując inwestycję współfinansowaną z funduszy pomocowych, ponosi pełne wydatki na towary i usługi. Zatem podatek VAT zostaje przez niego opłacony faktycznie i ostatecznie w cenie za te towary i usługi.
• kiedy podatek VAT na gruncie prawa podatkowego VAT nie jest możliwy do odzyskania za pomocą jakichkolwiek prawnych środków nawet wówczas, gdy benificjent z takiej możliwości faktycznie nie skorzysta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gminie przysługuje zwrot różnicy podatku od towarów i usług tzw. VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki (art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 4 ustawy o VAT). Odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim te towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wydatki poniesione w związku z inwestycją, o której mowa, we wniosku w ocenie Gminy, nie są związane z czynnościami opodatkowanymi bowiem Gmina nie będzie wykonywać ich w ramach działalności gospodarczej lecz z racji, że jest organem władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponieważ inwestycja odbywać się będzie w ramach władztwa publicznego, to gmina wykonując zadanie własne działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, to w tym zakresie gmina nie występuje w roli podatnika.

W świetle zatem powyższego skoro poniesione przez gminę wydatki w związku z Budową świetlicy wiejskiej wraz z zagospodarowaniem terenu, w chwili ich rozpoczęcia i po jej zakończeniu nie są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych to nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Gmina nie występuje w charakterze podatnika VAT (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), a poniesione w związku z tą budową wydatki nie są związane z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych. Tym samym nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową świetlicy wiejskiej. Stanowisko to jest zgodne z art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami. których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Ponadto, podstawową grupą podatników, którzy nie mają prawa do odliczeń (obniżenia podatku należnego o podatek naliczony) i do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego VAT nad podatkiem należnym VAT, zgodnie z art. 88 ust. 4 to podmioty niezarejestrowane dla celów tego podatku, jako czynni podatnicy VAT. Są to wszyscy podatnicy z ustawy o podatku VAT, którzy nie złożyli w urzędzie skarbowym dokumentu rejestracyjnego VAT-R, do których należy gmina.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina ponosić będzie wydatki związane z realizacją zadania pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz zagospodarowaniem terenu. Inwestycja będzie realizowana na nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Inwestycja realizowana będzie w ramach zadań własnych gminy określonych w art. 7 ust. 1 pkt 17 ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wydatki będą dokumentowane fakturami wystawionym na Wnioskodawcę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące tego, czy przysługuje mu prawo do odliczenia lub zwrotu różnicy kwoty podatku VAT w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz zagospodarowaniem terenu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W ramach realizowanej inwestycji pn. Budowa świetlicy wiejskiej wraz zagospodarowaniem terenu, wszystkie wydatki będzie ponosiła Gmina, która nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT oraz w stosunku do realizowanej inwestycji nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, a tylko taki status umożliwia podatnikowi dokonanie odliczenia podatku naliczonego. Tym samym, wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W rezultacie stwierdzić należy, że nie zostaną spełnione warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem Zainteresowany nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. inwestycji.

Ponadto, w związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zwrotu podatku VAT. Poniesiony przez Wnioskodawcę koszt podatku naliczonego udokumentowany w fakturach VAT, nie będzie podlegać jakimkolwiek odliczeniom lub zwrotom.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej