Temat interpretacji
Czy świadczona przez podatnika usługa wynajmu lokalu mieszkalnego jest i będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali na cele mieszkalne jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali na cele mieszkalne.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości mieszkalnych, które wynajmował osobom fizycznym na cele mieszkalne. Obecnie kilka lokali mieszkalnych wynajął spółce z o.o., która prowadzi działalność obejmującą wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Ponadto w przyszłości planuje wszystkie swoje lokale mieszkalne wynająć w/w spółce. Spółka ta zawarła i będzie zawierała umowy dalszego podnajmu tych lokali mieszkalnych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczych, które zamieszkują i będą zamieszkiwać w tych lokalach mieszkalnych (przy czym nie chodzi tutaj o świadczenie usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania, czy innych usług hotelowych). Umowy najmu zawierają i będą zawierały w swojej treści postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę i jego podnajemców tylko w celach mieszkaniowych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy świadczona przez podatnika usługa wynajmu lokalu mieszkalnego jest i będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, usługa ta jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który zwalnia od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Bezsprzecznie ww. lokale stanowią lokale mieszkalne (mieszkania). Bezsprzecznie wynajem jest realizowany na własny rachunek (podatnik jest właścicielem lokalu mieszkalnego). Wynajem zgodnie z zawartymi umowami następuje wyłącznie na cele mieszkaniowe i cel ten jest faktycznie realizowany przez lokatora, który na podstawie umowy podnajmu mieszka w lokalu mieszkalnym. Nie można stwierdzić, że usługa nie jest realizowana na cele mieszkalne, tylko z tego powodu, że najemcą jest inny podatnik, który bezpośrednio, samodzielnie, osobiście nie realizuje celu mieszkaniowego, lecz jedynie podnajmuje lokale na cele mieszkalne. W ocenie Wnioskodawcy, cytowany przepis nie zawiera tego rodzaju dodatkowych warunków. Jeżeli najemca realizuje cel mieszkaniowy podnajmując lokal na cele mieszkalne, to i wynajmujący właściciel ten cel mieszkaniowy realizuje. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP2/4512-1121-15/AD z 19 stycznia 2016 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP4/443-537/14-5/ALN z 10 września 2014 r., czy w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów sygn. PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 z 3 lipca 2014 r.
Ponadto jako załącznik do wniosku dołączono umowę najmu ze spółką.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentu załączonego do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, a niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej