Interpretacja indywidualna z dnia 07.08.2018, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.533.2018.1.KK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2018 r. (data wpływu 13 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 24 lipca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat (zwany dalej Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje ustawowe zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym, ustawy mogą określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat.

Wnioskodawca wykonuje m. in. czynności związane z zasobem nieruchomości (nieruchomości stanowiące własność Powiatu i Skarbu Państwa).

Część nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa jest oddana w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, organem właściwym i reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonując zadania z zakresu administracji rządowej.

Aktualnie dotychczasowy użytkownik wieczysty, który nabył prawo użytkowania wieczystego na podstawie decyzji z dnia 13 maja 1993 r. wydanej stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości oraz zarządzenia nr () Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 grudnia 1991 r., wnosi o sprzedaż nieruchomości.

Starosta wnioskiem z dnia 12 grudnia 2017 r. wystąpił do Wojewody () o wyrażenie zgody na sprzedaż w drodze bezprzetargowej, na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa.

Nieruchomości zostały oddane w użytkowanie wieczyste na okres do 28 maja 2092 r.

Wojewoda () w Zarządzeniu Nr () z dnia 11 maja 2018 r. wyraził zgodę na sprzedaż w drodze bezprzetargowej na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa.

Zgodnie z ww. zarządzeniem wojewody zawarcie umowy sprzedaży winno nastąpić zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego w przypadku, gdy ustanowienie prawa użytkowania wieczystego nastąpiło do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie podlega opodatkowaniu stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm.) wynika, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie stosownie do dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Tak więc oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie kwalifikowane jest jako dostawa towarów, a zatem jako jedna z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle regulacji art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przez pojęcie towaru dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powyższych przepisów, grunt spełnia definicję towaru, a jego sprzedaż, jak również oddanie w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towaru.

Do zbycia nieruchomości stanowiącej przedmiot użytkowania wieczystego na rzecz dotychczasowego jej użytkownika (użytkownika wieczystego) należy zwrócić uwagę na regulacje ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121, ze zm.). Z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem art. 32 ust. 1a i ust. 3 ww. ustawy. W myśl art. 32 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody (z zastrzeżeniem wskazanych nieruchomości, w odniesieniu do których taka zgoda nie jest wymagana). Art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości. Natomiast z art. 69 powyższej ustawy na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Zaznaczyć należy, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia wieczystego użytkowania nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, także brak jest podstaw dla opodatkowania ceny sprzedaży nieruchomości na rzecz jej wieczystego użytkownika w sytuacji w której prawo wieczystego użytkowania zostało ustanowione do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Pogląd taki został wyrażony przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego:

• z dnia 19 kwietnia 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.117.2018.1.MJ), w której organ podatkowy wyjaśnił: Zaznaczenia wymaga fakt, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym sprzedaż nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, w części odpowiadającej posiadanemu udziałowi w prawie użytkowania wieczystego, które ustanowiono przed 1 maja 2004 r. nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.
• z dnia 14 czerwca 2018 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4012.248.2018.1.MK), w której organ podatkowy uznał, że ustanowienie prawa użytkowania wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ na podstawie obowiązującej przed tym dniem ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), grunt nie był towarem i jego sprzedaż lub ustanowienie użytkowania wieczystego nie stanowiło dostawy towarów. Natomiast, począwszy od dnia 1 maja 2004 r. ustanowienie prawa użytkowania wieczystego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto czynność sprzedaży/przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego, w przypadku gdy oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości dla których prawo wieczystego użytkowania zostało ustanowione w 1993 r. na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług oraz pozostanie poza jej zakresem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej