Interpretacja indywidualna z dnia 29.06.2012, sygn. IPPP1/443-342/12-4/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Czy zbycie przez Wnioskodawcę pozostałych działek, powstałych w wyniku scalenia, a następnie podziału, nabytej w dniu 13.11.2007 r. nieruchomości położonej w R. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2012 r. (data wpływu 19.04.2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 04.06.2012 r. (data wpływu 06.06.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24.05.2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.04.2012 r. do wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 04.06.2012 r. (data wpływu 06.06.2012 r.), w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 24.05.2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 13.11.2007 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca nabył wraz z mężem udział 1/2 części we współwłasności nieruchomości położonej w R., stanowiącej działki nr 324/2 i 326/2 o powierzchni łącznej 13 275 m2. Pozostały udział 1/2 części we współwłasności tej nieruchomości nabyła siostra żony Wnioskodawcy wraz z mężem. Działki te stanowiły dwa paski gruntu o długości 255 m i szerokości około 20 - 30 m, położone prostopadle do drogi, a więc bokiem krótszym, w związku z czym podział tej nieruchomości pomiędzy współwłaścicieli według istniejących działek był niemożliwy. Aby nieruchomość tą podzielić pomiędzy członków rodziny, konieczne było scalenie działek w jedną, następnie podzielenie na mniejsze działki i wyodrębnienie drogi wewnętrznej. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego można było podzielić nieruchomość na 11 działek, ale ustanowiono 10 działek, aby można było je podzielić na dwie rodziny. Podziału na większą liczbę działek dokonano z myślą o dzieciach, aby mogły w przyszłości pobudować się obok rodziny, nawet jeżeli zmienią się założenia planu zagospodarowania przestrzennego. Zasadą jest bowiem, że na działkach wydzielonych geodezyjnie wcześniej można postawić budynek, nawet jeżeli są one mniejsze od działek wymaganych przez aktualnie obowiązujący plan.

Plany mieszkaniowe Wnioskodawcy uległy zmianie, gdy okazało się, iż znajdująca się w pobliżu nieruchomości hala wynajmowana jest przez firmę spedycyjną, a hałas towarzyszący załadunkom i rozładunkom jest uciążliwy dla otoczenia. Dodatkowo wzrosły koszty kredytu zaciągniętego na zakupienie przedmiotowej nieruchomości (w czasie podpisywania umowy rata miesięczna kredytu wynosiła 6 795 zł, a później wzrosła do 7 890 zł, stale stopniowo wzrastając). Wnioskodawca obawiał się czy będzie w stanie spłacać kredyt w przyszłości. We wrześniu 2008 r. podjęto decyzję o sprzedaży nieruchomości w całości, aby uniknąć licytacji nieruchomości przez komornika działającego na wniosek banku. Nie było jednak zainteresowania taką dużą nieruchomością na rynku, ze względu na kryzys gospodarczy i trudności w uzyskiwaniu kredytów. Powyższe okoliczności skłoniły Wnioskodawcę do tego, aby spróbować zbywać pojedyncze działki. Także to nie okazało się łatwe. Dopiero w roku 2011 udało się zbyć dwie działki - jedną działkę w lipcu, natomiast drugą w grudniu.

Wszystkie ww. działki w R. nie były i nie są przedmiotem umów najmu czy dzierżawy. Nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej. Działki te w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi, tak jak w chwili ich nabycia. Wnioskodawca, ani pozostali członkowie rodziny nie są rolnikami ani podatnikami podatku rolnego. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał ponadto, że nie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania znacznych środków finansowych, ani też mających na celu podniesienie wartości gruntu.

Działki gruntu nie zostały przez Wnioskodawcę ogrodzone, gdyż nie stać go było na taki wydatek, nie było też potrzeby grodzenia tych działek. Do działek Wnioskodawca przyłączył prąd i gaz, z uwagi na fakt, iż pomimo upływu roku od ogłoszenia o sprzedaży nie było żadnego zainteresowania działkami (w tym czasie zaczął się kryzys na rynku nieruchomości) i Wnioskodawca nie mógł zbyć działek nieuzbrojonych.

O przyłączenie ww. mediów Wnioskodawca wystąpił w połowie 2009 r., a na ich przyłączenie oczekiwał dwa lata (do połowy 2011 r.). Koszt tych czynności wynosił około 15000 zł, czyli po 7500 zł na rodzinę, czego nie można uznać za znaczne nakłady.

Dopiero po uzyskaniu ww. przyłączy udało się Wnioskodawcy sprzedać dwie działki. Przyłączenie mediów pozwoliło więc na zbycie dwóch działek, nie wpłynęło jednak na wartość gruntu, gdyż działki te Wnioskodawca zbył po cenie zakupu.

Odnośnie informacji o sprzedaży działek Wnioskodawca wyjaśnił, iż ofertę ich zbycia zamieszczał w Internecie na stronach przeznaczonych do obrotu nieruchomościami. Innych działań marketingowych nie podejmował, z uwagi na wysokie koszty tych działań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie przez Wnioskodawcę pozostałych działek, powstałych w wyniku scalenia, a następnie podziału, nabytej w dniu 13.11.2007 r. nieruchomości położonej w R. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez Wnioskodawcę pozostałych działek, powstałych w wyniku scalenia, a następnie podziału, nabytej w dniu 13.11.2007 r. nieruchomości położonej w R. nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zbycie ww. działek nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż zbycie to dotyczy majątku osobistego, nabytego na cele prywatne, nie związanego z żadną działalnością gospodarczą (przy nabyciu Wnioskodawca nie korzystał z odliczenia podatku VAT). Nieruchomość ta nie została nabyta w celach handlowych, ale na potrzeby własne. Nabyły ją dwie rodziny z zamiarem podzielenia i wybudowania tam w przyszłości domów dla członków rodzin, a później ewentualnie dla ich dzieci.

Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym m.in.:

1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26.06.2008 r. (sygn. akt I FSK 778/08) Jeśli konkretna czynność (tu: sprzedaż działek) wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.
2. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29.10.2007 r. (I FPS 3/07), zgodnie z którym:
   1. Przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.
   2. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. l i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.
3. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24.04.2008 r. (I SA/Sz 826/07), zgodnie z którym Osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek, nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej (Wspólnota 2008/21/44),
4. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17.04.2007 r. (I SA/Wr 123/07), zgodnie z którym Nie zawsze zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy będzie skutkował uzyskaniem statusu podatnika VAT. Celem ustawodawcy było obciążenie tym podatkiem podmiotów profesjonalnych. (Rejent 2007/5/182).
5. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.02.2007 r. (III SA/Wa 3711/06), zgodnie z którym Nie można uznać za poprawny poglądu, aby sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT. (Lex 322371).
6. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.02.2007 r. (III SA/Wa 4176/06, Lex 322257), zgodnie z którym:
   1. Kryterium działalności gospodarczej wyklucza z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje nieprowadzące działalności gospodarczej, nawet jeśli wykonują one czynności dostawy towarów,
   2. Nie można danego podmiotu uznać za podmiot prowadzący działalność gospodarczą tylko dlatego, że wykonał on daną czynność w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) rozumieć należy w ten sposób, iż nie przestaje być działalnością gospodarczą określona działalność tylko dlatego, że czynność podlegająca opodatkowaniu wykonana została tylko jeden raz.
   3. Nie można uznać za poprawny poglądu, że sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT..
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195221 Kodeksu cywilnego. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Wskazać również należy, że zarówno sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych przez osoby fizyczne nie może mieć charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania ustawy o VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą dokonuje się podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył wraz z żoną udział 1/2 części we współwłasności nieruchomości. W celu podziału między dwie rodziny, działkę scalono, następnie wydzielono 10 działek i wyodrębniono drogę wewnętrzną. Z uwagi na hałas towarzyszący załadunkom i rozładunkom w hali wynajmowanej przez firmę spedycyjną w sąsiedztwie oraz wzrostu kosztów kredytu zaciągniętego na zakupienie przedmiotowej nieruchomości podjęto decyzję o sprzedaży nieruchomości w całości. Ze względu na brak zainteresowania zbyt dużą nieruchomością zbyto pojedyncze działki - jedną działkę w lipcu 2011 r., drugą w grudniu 2011 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż żadna z działek nie była i nie jest przedmiotem umów najmu czy dzierżawy, nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej. Działki te w momencie sprzedaży będą działkami niezabudowanymi, tak jak w chwili ich nabycia. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ani podatnikiem podatku rolnego oraz nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży. Działki gruntu nie zostały przez Wnioskodawcę ogrodzone. Do działek Wnioskodawca przyłączył prąd i gaz, z uwagi na fakt, iż pomimo upływu roku od ogłoszenia o sprzedaży nie było żadnego zainteresowania działkami (w tym czasie zaczął się kryzys na rynku nieruchomości) i Wnioskodawca nie mógł zbyć działek nieuzbrojonych. Dopiero po doprowadzeniu ww. przyłączy udało się Wnioskodawcy sprzedać dwie działki. Przyłączenie mediów pozwoliło więc Wnioskodawcy na zbycie dwóch działek, nie wpłynęło jednak na wartość gruntu, gdyż działki te Wnioskodawca zbył po cenie zakupu. Odnośnie informacji o sprzedaży działek Wnioskodawca wyjaśnia, iż ofertę ich zbycia zamieszczał w Internecie na stronach przeznaczonych do obrotu nieruchomościami. Innych działań marketingowych nie podejmował, z uwagi na wysokie koszty tych działań.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W związku z powyższym, pomimo faktu, że Wnioskodawca nabył wskazaną nieruchomość do celów osobistych i rodzinnych należy stwierdzić, że dokonując zbycia przedmiotowych nieruchomości będzie działał jako podatnik wykonujący działalność gospodarczą. Dokonał on bowiem scalenia, ponownego podziału gruntów, wydzielił drogę wewnętrzną, przede wszystkim jednak w odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku nieruchomości dokonał uzbrojenia terenu w formie przyłączenia prądu i gazu.

Z uwagi na fakt, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a Wnioskodawca działał w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, sprzedaż opisanych we wniosku działek powstałych z podzielenia jednej większej działki gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu do wskazanych przez Zainteresowanego orzeczeń WSA i NSA (I FSK 778/08, I SA/Sz 826/07, I SA/Wr 123/07, III SA/WA 3711/06, III SA/Wa 4176/06), należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1536/10, uwzględniając już wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., stanął na stanowisku, iż podejmowanie przez podatnika zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że dokonuje on dostawy działek w celach zarobkowych, co podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto WSA w wyroku z dnia 14 grudnia 2011r., sygn. akt. III SA/Wa 1071/11 (uwzględniając również ww. wyrok TSUE) wskazał, iż istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Skarżący w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjął aktywne działania, które można uznać za charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie, jak wyżej wskazano, Wnioskodawca podjął działania, które łącznie wskazują, iż sprzedaż przedmiotowych działek zakwalifikować należy do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w art. 14k 14m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanego. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskodawcy nie może wywierać skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 429 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie