Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku usługi lombardu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2011 r. (data wpływu 27 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi lombardu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi lombardu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiot prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej to wg PKD nr 6492 Z - pozostałe formy udzielania kredytów. Prowadzi Pan lombard i udziela pożyczek pod zastaw. Osiąga Pan przychody z tytułu udzielanych pożyczek pod zastaw i stosuje w umowach z klientami wynagrodzenie składające się z dwóch elementów, tj. z oprocentowania pożyczek i z opłaty za przechowywanie rzeczy ruchomej będącej zabezpieczeniem pożyczki. Zabezpieczeniem pożyczki są rzeczy ruchome będące własnością pożyczkobiorcy. Rzeczy te w czasie trwania pożyczki, są zabezpieczone i przechowywane w lombardzie czyli przez pożyczkodawcę, za co ponosi on opłatę ustaloną w umowie pożyczki pod zastaw z przechowaniem. Przechowywanie rzeczy może samo w sobie stanowić oddzielną usługę, jednakże w ramach Pana działalności i zawieranych umów pożyczki pod zastaw z przechowaniem nie zaistniałoby, gdyby nie została zawarta umowa pożyczki pod zastaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osiągany przychód z tytułu udzielanej pożyczki pod zastaw z przechowaniem jest zwolniony od podatku VAT w całości, tzn. oprocentowanie pożyczki i opłata za przechowanie rzeczy będącej zabezpieczeniem pożyczki, czy też zwolnieniem objęte jest jedynie oprocentowanie pożyczki a opłata za przechowanie objęta jest stawką podstawową, tj. 23 % VAT...

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, ponownie powołuje Pan treść opisu stanu faktycznego, a następnie stwierdza, iż zwolnienie z podatku VAT ma zastosowanie do całego przychodu, tj. oprocentowania pożyczki i opłaty za przechowywanie rzeczy, stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ww. artykułu, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl ust. 14 tegoż artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 15 , zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12, 37-41 oraz ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 ze zm.), przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, zwany dalej kredytodawcą, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci.

Zgodnie z art. 7a ww. ustawy, łączna kwota wszystkich opłat, prowizji oraz innych kosztów związanych z zawarciem umowy o kredyt konsumencki, z wyłączeniem udokumentowanych lub wynikających z innych przepisów prawa kosztów, związanych z ustanowieniem, zmianą lub wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczeń (w tym kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu), o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4, nie może przekroczyć 5% kwoty udzielonego kredytu konsumenckiego.

W myśl art. 7 ust. 1 tejże ustawy, całkowity koszt kredytu oznacza wszystkie koszty wraz z odsetkami i innymi opłatami i prowizjami, które konsument jest zobowiązany zapłacić za kredyt, z wyjątkiem kosztów:

1. które ponosi konsument w związku z niewykonaniem swoich zobowiązań wynikających z umowy o kredyt konsumencki;
2. które w związku z nabyciem rzeczy lub usługi ponosi konsument, niezależnie od tego, czy nabycie następuje z wykorzystaniem kredytu;
3. prowadzenia rachunku, z którego realizowane są spłaty, oraz kosztów przelewów i wpłat na ten rachunek, chyba że konsument nie ma prawa wyboru podmiotu prowadzącego rachunek, a koszty te przekraczają koszty dla rachunków oszczędnościowych stosowane przez podmiot prowadzący rachunek;
4. ustanowienia, zmiany oraz związanych z wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczenia, z wyjątkiem kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu - wraz z oprocentowaniem i pozostałymi kosztami - na wypadek śmierci, inwalidztwa, choroby lub bezrobocia konsumenta;
5. wynikających ze zmiany kursów walut.

Z powyższych przepisów wynika, iż wyrażenia całkowity koszt kredytu zdefiniowany w art. 7 ustawy o kredycie konsumenckim, oraz łączna kwota wszystkich opłat, prowizji oraz innych kosztów (zwana dalej łączną kwotą) określona w art. 7a ww. ustawy nie są tożsame. Całkowity koszt kredytu obejmuje bowiem wszystkie koszty, które konsument jest zobowiązany zapłacić za kredyt, natomiast łączna kwota obejmuje koszty związane z zawarciem umowy o kredyt konsumencki.

Analiza powyższych przepisów wskazuje również, iż na gruncie ustawy o kredycie konsumenckim, koszty ustanowienia zabezpieczeń zostały wyłączone zarówno z pojęcia całkowitego kosztu kredytu, jak i z pojęcia łącznej kwoty. Zabezpieczenie spłaty kredytu konsumenckiego nie jest bowiem kosztem związanym bezpośrednio z samym kredytem, czy też umową kredytową, ma charakter uzupełniający.

Działalność lombardowa polega na pożyczaniu pieniędzy pod zastaw. Klient korzystający z pożyczki lombardowej może odzyskać przedmiot zastawu po dokonaniu zwrotu pożyczonej kwoty wraz z prowizją naliczoną przez właściciela lombardu. Zabezpieczenie udzielonej przez lombard pożyczki może być dokonane w drodze przewłaszczenia. Przewłaszczenie rzeczy na zabezpieczenie polega na przeniesieniu własności rzeczy na wierzyciela z równoczesnym zobowiązaniem go - pod warunkiem uiszczenia w terminie zabezpieczonego długu - do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika. W razie niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązania w umówionym terminie, podmiot świadczący usługę lombardową staje się nieograniczonym właścicielem rzeczy będącej przedmiotem przewłaszczenia. Przewłaszczone rzeczy najczęściej sprzedawane są w ramach prowadzonej działalności lombardowej.

Lombard wykonuje, więc co do zasady, dwa główne rodzaje czynności, odmiennie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, czyli udzielanie pożyczek pieniężnych pod zastaw ruchomości i papierów wartościowych w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję), oraz sprzedaż zastawionych i nieodebranych rzeczy, tj. dostawę towarów. Dodatkowo mogą występować czynności o charakterze pomocniczym.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan lombard i udziela pożyczek pod zastaw. Z zawartych umów z klientami wynika, iż osiąga Pan wynagrodzenie składające się z dwóch elementów, tj. z oprocentowania pożyczek i z opłaty za przechowywanie rzeczy ruchomej będącej zabezpieczeniem pożyczki. Zabezpieczeniem pożyczki są rzeczy ruchome będące własnością pożyczkobiorcy. Jak wynika z treści wniosku przedmiotowe opłaty nie zaistniałoby, gdyby nie została zawarta umowa pożyczki pod zastaw.

W świetle powyższego w przypadku opłaty za przechowywanie rzeczy istotne jest to, czy stanowią one wynagrodzenie za usługę będącą elementem usługi głównej oraz czy usługa ta jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej, tj. czy spełnione są przesłanki wskazane w art. 43 ust. 13 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że spełnione są przesłanki określone w ww. przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie zwolnienie od podatku obejmuje całość opłat pobieranych przez Pana, tzn. kwoty uzyskane z oprocentowania pożyczek oraz opłaty za przechowywanie rzeczy ruchomej będącej zabezpieczeniem pożyczki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy