Interpretacja indywidualna z dnia 23.11.2011, sygn. ITPP1/443-1189/11/TS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy gruntu niezabudowanego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem m.in. gruntów niezabudowanych, posiadających w ewidencji gruntów status gruntów rolnych. Dla niniejszego terenu gmina nie uchwaliła planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast posiada studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym przedmiotowy teren oznaczony jest jako teren zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej oraz tereny zabudowy zagrodowej. Wnioskodawca wskazał, iż dla terenu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca zamierza sprzedać w 2011 r. prawo własności ww. gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę, będącego właścicielem gruntu niezabudowanego, posiadającego zgodnie z ewidencją gruntów status gruntu rolnego, dla którego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wskazano kierunek zagospodarowania tereny zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej oraz teren zabudowy zagrodowej, podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Wnioskodawca, powołując się na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazał, iż nie ulega wątpliwości, że terenem w rozumieniu wskazanych przepisów jest również grunt. Niewątpliwie grunt jest towarem w rozumieniu ww. ustawy (co wynika wprost z definicji towaru zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy). Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

Zdaniem Wnioskodawcy, grunt niezabudowany, który w ewidencji gruntów posiada status gruntu rolnego, dla którego nie istnieje obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, mimo zapisów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wskazujących na kierunek zagospodarowania (teren zabudowy jedno i wielorodzinnej oraz teren zabudowy zagrodowej), spełnia warunki zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, czyli stanowi teren inny niż teren budowlany czy przeznaczony pod zabudowę. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, wskazuje Wnioskodawca, nie przeznacza gruntów pod zabudowę, jest ono jedynie dokumentem przygotowawczym do późniejszego uchwalenia przez radę gminy planu zagospodarowania przestrzennego. Jeżeli dla danego terenu nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług mają dane z ewidencji gruntów, a w ewidencji tej opisany teren posiada status gruntu rolnego. Takie stanowisko wyraził również NSA w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FPS 8/10). Z uwagi zatem na fakt, że sprzedaż prawa własności gruntu niezabudowanego, który w ewidencji gruntów i budynków posiada status rolnego, dla którego nie istnieje obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, mimo zapisów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, wskazujących na kierunek zagospodarowania teren zabudowy jedno i wielorodzinnej oraz teren zabudowy zagrodowej, na gruncie ustawy o VAT podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, w świetle zapisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powołanych regulacji wynika, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, jednak w przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Wobec powyższego, w celu określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Powyższe przepisy wskazują, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Wobec powyższego, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest obok miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania środkiem prawnym kształtowania polityki przestrzennej przewidzianym przez ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zaznaczyć tym samym należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza sprzedać w 2011 r. prawo własności gruntu niezabudowanego, który w ewidencji gruntów posiada status gruntów rolnych. Dla przedmiotowego terenu nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie została wydana również decyzja o warunkach zabudowy. Istnieje jednak studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym opisane grunty oznaczone są jako teren zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej oraz tereny zabudowy zagrodowej.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe w odniesieniu do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż skoro ustawodawca nie wprowadził jako kryterium zwolnienia od podatku od towarów i usług sposobu aktualnego wykorzystywania terenu, czy też aktualnej kwalifikacji terenu, lecz kryterium jego przeznaczenia, to jeżeli w chwili dostawy przedmiotowy grunt będzie przeznaczony pod zabudowę, na co mogą wskazywać zapisy zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, gdyż zwolnieniem objęte są grunty niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (zatem grunty nieprzeznaczone pod zabudowę), ale będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy. W przeciwnym przypadku jeśli grunt będący przedmiotem sprzedaży będzie gruntem nieprzeznaczonym pod zabudowę, czynność ta podlegać będzie zwolnieniu od podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy