Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wypłata wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR podlega oraz będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma lub będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od ww. wynagrodzenia - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie wypłacane podmiotom zagranicznym z tytułu pośrednictwa podlega podatkowi u źródła.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 27 czerwca 2025 r. (data wpływu 1 lipca 2025 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą (...) Sp. z o.o. [dalej: „Wnioskodawca" lub „Spółka"] jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej [dalej: „Grupa Kapitałowa"] świadczącej usługi w obszarze IT (marketingu internetowego). W ramach swojej działalności Grupa Kapitałowa, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Generalnie rzecz ujmując, Grupa Kapitałowa prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. Co więcej, Grupa Kapitałowa oferuje swoje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów. Ponadto, w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparciu działalności dotyczącej content marketingu oraz influencer marketingu.

Spółka zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży miejsc reklamowych (przeznaczonych na cele brandingowe) w Internecie.

Z uwagi na skalę działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca dostarcza oraz zamierza dostarczać swoje usługi do podmiotów mających siedzibę w innych krajach m.in. w Chorwacji. Natomiast w celu nawiązania współpracy z takimi podmiotami, Wnioskodawca zawiera oraz będzie w przyszłości zawierać umowy współpracy z agencjami reklamowymi lub marketingowymi mającymi siedzibę działalności w państwach innych niż Polska [dalej: „Umowy o współpracy"]. W ramach tych umów agencje działając we własnym imieniu i na własny rachunek, oferują lub będą oferować swoim klientom usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie prowizyjne ustalane w umowie [dalej: „Wynagrodzenie prowizyjne"].

Zgodnie z obecnie zawartą umową o współpracy z chorwacką agencją - (…) będącą chorwackim odpowiednikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz posiadającą siedzibę w (…) (Chorwacja) [dalej: „Agencja HR"], Wnioskodawca i Agencja HR nawiązały współpracę polegającą na oferowaniu przez Agencję HR jej klientom usług brandingowych świadczonych przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie prowizyjne. Zgodnie z przedmiotową umową:

Wnioskodawca powierza Agencji HR oferowanie - we własnym imieniu i na rzecz Agencji oraz w ramach jej własnej działalności gospodarczej - usług świadczonych przez Wnioskodawcę podmiotom gospodarczym będącym klientami Agencji w zamian za wynagrodzenie prowizyjne określone w umowie.
Agencja HR zapewni klientom wszelkie niezbędne informacje dotyczące warunków świadczenia usług przez Wnioskodawcę, w tym informacje o stosowanych modelach rozliczeniowych, założeniach systemu reklamowego Wnioskodawcy, warunkach prawnych świadczenia tych usług, modelu raportowania danych i płatności oraz wynikach, jakie usługi generują.
Agencja będzie komunikować się z klientami i pomagać im w spełnieniu wszystkich niezbędnych warunków wymaganych do rozpoczęcia współpracy.
Za świadczenie usług agencyjnych Agencji HR przysługuje wynagrodzenie prowizyjne obliczone jako procent od łącznej wartości netto faktur zapłaconych za usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów Agencji w danym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wskazuje, iż analogiczne umowy mogą być zawierane w przyszłości z innymi agencjami reklamowymi/marketingowymi posiadającymi siedzibę poza Polską [dalej: „Agencje"].

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wypłata Wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR podlega oraz będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca jako płatnik ma lub będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od ww. wynagrodzenia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Pismem z 27 czerwca 2025 r. doprecyzowali Państwo wniosek w następującym zakresie:

1.Działania Agencji HR (a w przyszłości - również innych agencji reklamowych lub marketingowych, dalej łącznie: „Agencje"), w ramach umów o współpracy zawieranych przez Wnioskodawcę, polegają na aktywnym promowaniu i oferowaniu usług świadczonych przez Wnioskodawcę klientom tych Agencji - tj. podmiotom gospodarczym mającym siedzibę w państwach innych niż Polska.

Z uwagi na skalę prowadzonej działalności oraz strategię rozwoju, Wnioskodawca dostarcza oraz zamierza dostarczać swoje usługi również do klientów zagranicznych, w tym m.in. na terytorium Chorwacji. W celu dotarcia do takich podmiotów oraz efektywnego nawiązania współpracy, Wnioskodawca zawiera umowy o współpracy z lokalnymi Agencjami, które działają na tych rynkach w ramach własnej działalności gospodarczej.

Działania Agencji HR oraz innych Agencji w przyszłości polegają i będą polegać na:

Działaniu Agencji HR oraz Agencji we własnym imieniu i na własny rachunek, niezależnie od Wnioskodawcy;
Oferowaniu przez Agencję HR oraz inne Agencje swoim klientom usług świadczonych przez Wnioskodawcę;
Przekazywaniu tym klientom niezbędnych informacji dotyczących warunków świadczenia tych usług (w tym założeniach systemu reklamowego Wnioskodawcy, warunkach prawnych świadczenia tych usług, modelu raportowania danych i płatności oraz wynikach, jakie usługi generują);
Wspieraniu klientów w spełnieniu wymogów niezbędnych do rozpoczęcia korzystania z usług Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powierza więc Agencji HR oraz innym Agencjom zadanie aktywnego pośrednictwa handlowego - tj. poszukiwania i pozyskiwania klientów zainteresowanych usługami Wnioskodawcy. Działania Agencji są ukierunkowane na budowanie i rozwijanie sieci odbiorców usług Wnioskodawcy na rynkach zagranicznych, na których sam Wnioskodawca nie prowadzi bezpośrednich działań sprzedażowych. Wnioskodawca zawiera więc umowy o współpracy w celu efektywnego rozwijania sprzedaży swoich usług na rynkach zagranicznych poprzez wykorzystanie wiedzy, doświadczenia oraz kontaktów lokalnych Agencji z klientami działającymi w danym państwie.

2.Ani Agencja HR, ani inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Wnioskodawca zawiera (lub będzie zawierać) umowy o współpracy, nie posiadają i nie będą posiadać pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca powierza Agencji oferowanie jego usług klientom Agencji, natomiast same usługi są świadczone na podstawie odrębnych umów o świadczenie usług zawieranych wyłącznie między Wnioskodawcą a Agencją. Klienci końcowi nie są stroną tych umów, a Agencja nie reprezentuje Wnioskodawcy przy ich zawieraniu ani nie działa w jego imieniu.

Tym samym, Agencje nie dysponują żadnym umocowaniem do reprezentowania Wnioskodawcy wobec osób trzecich, w tym klientów końcowych, i nie zawierają żadnych umów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

3.Ani Agencja HR, ani inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Wnioskodawca zawiera (lub będzie zawierać) umowy o współpracy, nie reprezentują i nie będą reprezentowały Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią zawieranych umów o współpracy, Agencje działają we własnym imieniu i na własny rachunek, jako niezależne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Agencje nie są upoważnione do reprezentowania Wnioskodawcy wobec osób trzecich, w szczególności wobec klientów końcowych, ani do składania w jego imieniu jakichkolwiek oświadczeń woli lub wiedzy.

Współpraca z Agencjami ma charakter czysto handlowy i opiera się na pośrednictwie - Agencje oferują swoim klientom usługi świadczone przez Wnioskodawcę, jednak nie występują wobec tych klientów jako przedstawiciele Wnioskodawcy i nie działają w jego imieniu ani na jego rzecz.

4.Agencja HR nie przekazuje Wnioskodawcy szczegółowych informacji o prowadzonych przez siebie działaniach handlowych, warunkach rynkowych, poziomach cen, relacjach z klientami (nabywcami), ani o stanie konkurencji na rynku lokalnym. Wnioskodawca nie wymaga również takich informacji w ramach realizowanej współpracy.

Analogicznie, inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Wnioskodawca może zawierać umowy o współpracy w przyszłości, nie będą zobowiązane do przekazywania tego typu informacji.

W ramach zawieranych umów o współpracy, Agencja HR oraz Agencje zobowiązane są jedynie do przekazywania potencjalnym klientom Wnioskodawcy informacji dotyczących warunków świadczenia usług przez Wnioskodawcę, a także do wsparcia klientów w spełnieniu wymogów koniecznych do nabycia usług Wnioskodawcy.

Agencje działają jako niezależne podmioty i samodzielnie kształtują swoje relacje z klientami, strategie sprzedażowe oraz politykę cenową - bez ingerencji ze strony Wnioskodawcy.

5.Umowy o świadczenie usług przez Wnioskodawcę są i będą zawierane i podpisywane w formie elektronicznej z Agencjami. Z technicznego punktu widzenia, nie dochodzi więc do fizycznego podpisania dokumentu w konkretnym miejscu - zawarcie umowy następuje zdalnie, w trybie online.

W praktyce, przyjmuje się, że umowa zawierana w formie elektronicznej zostaje zawarta w miejscu wskazanym w umowie - może to być siedziba Wnioskodawcy albo siedziba Agencji.

Jednocześnie Wnioskodawca nie może wykluczyć, że w przyszłości przedmiotowe Umowy będą podpisywane również w sposób tradycyjny. Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy takie przypadki będą stanowiły rzadkość. Co więcej, w przypadku podpisu Umowy w sposób tradycyjny, jej podpisanie będzie odbywać się w analogiczny sposób jak w przypadku zawarcia umowy w formie elektronicznej - zostanie zawarta w miejscu wskazanym w umowie, tj. w siedzibie Wnioskodawcy lub w siedzibie Agencji, przy czym po podpisaniu Umowy przez pierwszą stronę, umowa będzie przekazywana drugiej stronie do podpisu w formie tradycyjnej (papierowej).

Umowy o świadczenie usług przez Wnioskodawcę są zawierane i podpisywane przez uprawnionych przedstawicieli Spółki - członków zarządu lub inne osoby posiadające odpowiednie umocowanie do reprezentowania Wnioskodawcy.

6.Opisane we Wniosku umowy o współpracy z agencjami reklamowymi lub marketingowymi, w tym z Agencją HR, nie obejmują i nie będą obejmować:

organizowania sprzedaży usług na określonym terytorium,
organizacji zleceń i zamówień,
obsługi posprzedażowej,
sprawdzania wypłacalności klientów,
obsługi reklamacyjnej.

Umowy o współpracy regulują wyłącznie zasady oferowania przez Agencję - we własnym imieniu i w ramach jej działalności - usług świadczonych przez Wnioskodawcę, a także warunki wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego.

Wszelkie czynności związane z organizacją sprzedaży, kontaktami z klientami, ich obsługą, rozliczeniami czy reklamacjami są prowadzone samodzielnie przez Agencję na jej własny rachunek i ryzyko, w ramach relacji między Agencją a jej klientami.

Pytanie

Czy wypłata wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR podlega oraz będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca jako płatnik ma lub będzie miał obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od ww. wynagrodzenia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy , wypłata Wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR nie podlega oraz nie będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik nie ma i nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od ww. wynagrodzenia.

Uzasadnienie:

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z powyższego przepisu wynika zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z którą dane państwo ma prawo opodatkować podmiot niebędący jego rezydentem jeżeli na jego terytorium znajduje się źródło uzyskiwania przychodów przez ww. podmiot zagraniczny.

Należy wskazać, iż polski ustawodawca określił zamknięty katalog dochodów (przychodów), których uzyskanie przez podmioty zagraniczne powoduje powstanie obowiązku potrącenia podatku od tych należności u źródła. Przedmiotowy obowiązek spoczywa na podmiocie polskim wypłacającym należności zagranicznemu kontrahentowi.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1)z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3)z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów,

4)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

5)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10 % tych przychodów

Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT ww. regulacje stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy Wynagrodzenie prowizyjne wypłacane Agencjom i Agencji HR z tytułu Umów współpracy mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy wypłata ww. należności Agencjom/Agencji HR będącymi podmiotami zagranicznymi powoduje lub będzie w przyszłości powodować powstanie obowiązku poboru podatku u źródła.

Co więcej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że we wniosku nie wnosi o rozstrzygnięcie, czy na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, Wnioskodawca jako płatnik ma/będzie miał obowiązek poboru podatku u źródła od Wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego Agencjom, ale czy usługi świadczone przez te Agencje są (czy nie) opodatkowane podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o CIT, nierezydenci podatkowi osiągający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody z tytułu m.in. świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła. Stawka podatku wynosi wtedy 20%. Podmiot wypłacający należności na rzecz nierezydentów pełni przy tym funkcję płatnika i jest obowiązany przy wypłacie ww. należności do pobrania podatku u źródła.

Zdaniem Wnioskodawcy Wynagrodzenie prowizyjne uzyskiwane przez Agencje HR oraz pozostałe Agencje z tytułu wykonywanych czynności wskazanych w Umowach o współpracy nie mieści się w katalogu przychodów objętych regulacją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Wymienione bowiem w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego czynności nie skutkują uzyskaniem przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Umowa agencyjna to umowa, która należy do umów z zakresu pośrednictwa handlowego. O ile natomiast usługi pośrednictwa nie zostały wskazane wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT o tyle przepis tego artykułu obejmuje swoim zakresem także „świadczenia o podobnym charakterze".

Zatem choć usługi takie jak świadczone na rzecz Spółki (usługi pośrednictwa) nie zostały wskazane wprost w przepisie zachodzi konieczność przeanalizowania charakteru tych usług oraz tego, czy nie stanowią one usług podobnych do usług bezpośrednio wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Należy więc rozstrzygnąć, czy:

usługi pośrednictwa/ usług agencyjne posiadają elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT; oraz
czy te elementy przeważają nad cechami przewidzianymi dla świadczeń niewymienionych w tym przepisie,

Usługi pośrednictwa nie posiadają definicji legalnej. W rezultacie, niezbędne jest zdekodowanie znaczenia tego pojęcia przy wykorzystaniu interpretacji językowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (wydawnictwo PWN; http://sjp.pwn.pl):

1.działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron

2.kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Natomiast usługi agencyjne świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez Agencje i Agencję HR polegają na:

oferowaniu przez Agencję HR i Agencje ich klientom usług świadczonych przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie prowizyjne,
zapewnieniu klientom wszelkich niezbędnych informacji dotyczących warunków świadczenia usług przez Wnioskodawcę, w tym informacji o stosowanych modelach rozliczeniowych, założeniach systemu reklamowego Wnioskodawcy, warunkach prawnych świadczenia tych usług, modelu raportowania danych i płatności oraz wynikach, jakie usługi generują;
komunikowaniu się z klientami i pomaganiu im w spełnieniu wszystkich niezbędnych warunków wymaganych do rozpoczęcia współpracy.

W ocenie Wnioskodawcy ww. usługi nabywane przez Wnioskodawcę nie posiadają cech charakterystycznych dla świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W szczególności ww. usługi nie posiadają cech charakterystycznych dla (1) usług reklamowych, (2) badania rynku, (3) świadczeń doradczych czy (4) zarządzania i kontroli.

Przedmiotowe usługi mają bowiem polegać na działalności Agencji HR (lub w przyszłości również innych Agencji) prowadzącej do sprzedaży usług oferowanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów tych Agencji. Zatem w przypadku opisanym przez Wnioskodawcę głównym celem Umów o współpracy będzie doprowadzenie do zawarcia przez podmioty trzecie, umów dotyczących dostawy usług Wnioskodawcy. Wszystkie przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Agencję HR lub Agencje, także te, które nosiłyby ewentualne cechy usług doradczych, reklamowych albo badania rynku, będą więc miały na celu sprzedaż usług Wnioskodawcy.

Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że Agencja HR i Agencje otrzymują oraz będę otrzymywać od Wnioskodawcy Wynagrodzenie prowizyjne, które jest charakterystyczne dla umów pośrednictwa/ umów agencyjnych, w przeciwieństwie do usług doradczych lub badania rynku, które są wynagradzane w sposób zryczałtowany (kwotowy). Taka formuła wynagrodzenia, tj. prowizja powiązana z wielkością sprzedaży, jest jednoznacznym wyrażeniem celu gospodarczego Umów o współpracy zawieranych przez Wnioskodawcę, jakim jest generowanie sprzedaży usług Wnioskodawcy, a nie świadczenie na jego rzecz usług pomocniczych, takich jak usługi doradcze, reklamowe czy badania rynku.

Nawet jeśli hipotetycznie usługi pośrednictwa posiadałyby marginalne cechy charakterystyczne zbliżone do usług wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, to w ocenie Wnioskodawcy elementy te byłyby znikome w stosunku do istoty (esencji) samej usługi i nie przeważałyby nad cechami charakterystycznymi dla świadczenia usługi pośrednictwa (poza ww. katalogiem).

Cechy charakterystyczne np. dla usług reklamy, usług doradczych etc. mają bowiem dla usług pośrednictwa jedynie marginalne znaczenie. Inny jest charakter tych usług, jak również świadczenie usług pośrednictwa prowadzi do odmiennego celu niż przewidują to usługi wskazane wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy przesądza, że usług pośrednictwa czy usług agencyjnych nie należy traktować jako usług podobnych do tzw. usług niematerialnych wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w utrwalonym stanowisku Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej [dalej: „DKIS"], który wielokrotnie wypowiadał się w podobnych stanach faktycznych wydając pozytywne dla wnioskodawców interpretacje podatkowe. W tym zakresie można przywołać następujące interpretacje indywidualne DKIS:

z dnia 26 czerwca 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.190.2024.2.AW, w której DKIS uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wynagrodzenie prowizyjne płatne na rzecz zagranicznego przedstawiciela z tytułu umowy pośrednictwa handlowego nie stanowi należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie podlega podatkowi u źródła,
z dnia 1 marca 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.220.2022.2.OK, w której DKIS wskazał, że: „usługi pośrednictwa, nabywane od podmiotów zagranicznych nie są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym nie podlegają objęciu regulacją art. 21 ust. 1 pkt2a tej ustawy",
z dnia 18 maja 2023 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.113.2023.2.EJ, gdzie DKIS wyjaśnij i przyjął, że: „Jak wskazano we wniosku, działania pośrednika sprowadzają się do wyszukania i pozyskania nowych kontrahentów dla A w celu sprzedaży produktów przez A, przyjmowania zamówień od kontrahentów, ustalania ilości produktów zamawianych przez poszczególnych kontrahentów i skalkulowania łącznej ceny za zamówione produkty. ) Celem zawieranej umowy agencyjnej będzie pozyskanie Pośrednika, który doprowadzi do zawarcia umowy sprzedaży produktów Wnioskodawcy. (...) Usługi pośrednictwa, nabywane od podmiotu zagranicznego nie są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. (...) W rezultacie usługi pośrednictwa, nabywane przez Spółkę od podmiotu zagranicznego, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz zagranicznego pośrednika wynagrodzenia."
podobne stanowisko zostało także zajęte przez DKIS w następujących indywidualnych interpretacjach podatkowych:
z dnia 21 lutego 2024 r. znak 0114-KDIP2-1.4010.709.2023.3.MW,
z dnia 11 grudnia 2020 r. znak 0111-KDIB2-1.4010.402.2020.2.AP.

Również sądy administracyjne wypowiadają się w tej kwestii i aprobują powyższe stanowisko. Przykładowo:

w wyroku z dnia 12 kwietnia 2023 r. sygn. akt Il FSK 2470/20 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: „Oczywistym jest, że pośrednik oferujący do sprzedaży określone towary może w związku z tym podejmować działania w celu przedstawienia pozytywnych cech tych towarów w tym choćby poprzez aktywność na platformie biznesowej, udzielanie informacji potencjalnym klientom. Trudno jednak uznać, że czynności podejmowane w celu sprzedaży towaru mają zasadniczy charakter i przesądzają o tym, że usługa staje się usługą reklamy lub doradztwa, skoro mają one charakter pomocniczy. Z tych względów należy uznać, że pośrednictwo w sprzedaży nie jest żadnym ze świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a PDOPrU lub świadczeń o podobnym do nich charakterze. Zwrócić trzeba uwagę, ze na zasadniczy cel świadczeń agenta, którym jest pośrednictwo w sprzedaży wskazuje także sposób ustalenia wynagrodzenia za tę usługę, którego wysokość uzależniona jest od wyników sprzedaży, a nie określona ryczałtowo niezależnie od wyników działania agenta (jak zazwyczaj bywa przy umowach o świadczenie usług reklamowych czy doradczych)”
w wyroku z dnia 20 marca 2024 r. sygn. I SA/Gd 1100/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że: „Głównym celem zawartych umów będzie doprowadzenie przez Agenta do zawarcia przez Skarżącą spółkę umów handlowych. Wszystkie przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Agenta, także te, które noszą ewentualne cechy usług doradczych, zarządzania czy kontroli, będą więc miały na celu pozyskanie przyszłego kontrahenta. Podmiot zawierający umowę pośrednictwa handlowego nie dąży do nabycia każdej z usług akcesoryjnych oddzielnie, ale do nabycia kompleksowej usługi pośrednictwa. Jednoznacznym wyrażeniem tego celu w relacji Skarżącej spółki z Agentem jest powiązanie jego wynagrodzenia z wielkością sprzedaży Skarżącej spółki uzyskanej przy wsparciu Agenta. Jest to typowa formuła dla usług agencyjnych, pośrednictwa w sprzedaży, tj. prowizja od sprzedaży. (…) Reasumując, występujące w sprawie okoliczności faktyczne nie dawały podstaw do twierdzenia, że usługa opisana przez Skarżącego we wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej, jest usługą o charakterze podobnym do usług wskazanych w art. 21 ust.1 pkt 2a u.p.d.o.p. Nie można uznać, że w przedstawionej przez Skarżącego usłudze przeważają elementy innych usług, wymienionych w tym przepisie. Z opisu zawartego we wniosku Strony nie wynika wprost podobieństwo czynności, które mają być świadczone przez Agentów, do usług wymienionych w ww. przepisie."

Biorąc pod uwagę powyższe, wypłata Wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR nie podlega oraz nie będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik nie ma i nie będzie miał obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od ww. wynagrodzenia.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wniósł jak a wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

Natomiast co do oceny czy przychody zagranicznych osób prawnych powstały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, decydujące znaczenie ma miejsce osiągania dochodów, nie zaś miejsce świadczenia usługi, wykonywania czynności lub miejsca dokonania wypłaty. Zatem bez znaczenia pozostaje fakt świadczenia usług poza terytorium Polski, gdyż tak jak wskazano, zasadnicze znaczenie ma miejsce położenia źródła. W tym przypadku zagraniczne podmioty będą uzyskiwać dochody od Spółki, będącej polskim rezydentem podatkowym. W konsekwencji należy przyjąć, że źródło dochodów będzie położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż jego źródłem jest Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym.

Wątpliwości Państwa wiążą się z ustaleniem, czy wypłata wynagrodzenia prowizyjnego na rzecz Agencji oraz Agencji HR podlega oraz będzie podlegać w przyszłości opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma lub będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od ww. wynagrodzenia.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki w tym zakresie należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnieniem innych przesłanek, o których mowa we wskazanym niżej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

W art. 21 ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Należy mieć także na uwadze postanowienia art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, który stanowi, iż:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W tym miejscu należy zauważyć, że procesowi wykładni należy poddać każdy przepis prawny (tekst prawny) w celu zrozumienia go (ustalenia jego treści), niezależnie od stopnia jego rozumienia prima facie (tak Maciej Zieliński w: Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki. Warszawa 2008, str. 320). Nie jest więc tak, że dokonanie wykładni jest zbędne wówczas, gdy przepis jest jasny (clara non sunt interpretanda), bowiem należy opowiedzieć się za twierdzeniem, że samo tylko ustalenie tego faktu (jednoznaczności przepisu) następuje w procesie interpretacyjnym. Chodzi wszak nie o to, aby rozumieć tekst czy przepis, ale o to, aby zrozumieć go zgodnie z treścią nadaną mu przez prawodawcę (op. cit., str. 61). Wykładnia prawa dokonywana jest wedle utrwalonych reguł.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego teksu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego, prymat wykładni gramatycznej może się zachować tylko w odniesieniu do przepisów sformułowanych w sposób niebudzący wątpliwości z punktu widzenia potocznie i powszechnie stosowanego języka, i tylko wówczas, gdy ta metoda wykładni daje wynik niekolidujący z wynikami innych metod (zob. wyrok NSA z 24 lipca 2012 r., I OSK 398/12).

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że wynagrodzenie uzyskiwane przez Pośredników z tytułu świadczonych usług nie jest przychodem z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem w przedmiotowej sprawie art. 22 ust. 1 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania. Ponadto wynagrodzenie uzyskiwane przez Pośredników z tytułu wykonywanych czynności nie mieści się w katalogu przychodów objętych regulacją art. 21 ust. 1 pkt 1, 2 oraz 3, 4 ustawy o CIT.

W odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie CIT. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć: „usług pośrednictwa”, „usług doradczych”, „usług badania rynku”, „usług reklamowych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy.

Literatura przedmiotu wskazuje się, że: „Podstawowym zadaniem (...) wyspecjalizowanych „pośredników” jest wywieranie wpływu na pozycję prawną angażujących ich zleceniodawców poprzez „wprowadzenie” ich w określony stosunek umowny (zobacz: Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, Monitor Prawniczy Nr 2/1997).

W zgodnej opinii orzecznictwa sądowego oraz doktryny prawa nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy cześć czynności faktycznych (czynności o charakterze fizycznym, technicznym czy administracyjnym) związanych z umową.

Z kolei „doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

przejęcie zadań,
pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
pomoc w rozwiązywaniu problemów,
pomoc w podejmowaniu decyzji,
przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,
przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,
dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pod pojęciem „wsparcia” rozumie się pomoc udzieloną komuś.

Zdaniem F. Steele, doradztwo to „wszelkie formy dostarczania pomocy w zakresie realizacji celów, procesu czy struktury zadania lub ewentualnie ciągu zadań, gdzie doradca nie jest faktycznie odpowiedzialny za wykonanie tych zadań, lecz służy pomocą tym, którzy tę odpowiedzialność ponoszą (F.Steele, Consulting for Organizational Change, Amherst, MA, University of Massachusetts Press, 1975, s. 3).

Według Urszuli Skurzyńskiej-Sikory, doradztwo może być postrzegane zarówno jako profesjonalna usługa jak i metoda dostarczania praktycznej rady i pomocy czy też proces działania. Zdaniem autorki, można wyróżnić charakterystyczne dla doradztwa elementy, a mianowicie:

1)niezależna orientacja - słowa takie jak „perspektywa” i „obiektywizm” sygnalizują niezależną pozycję doradcy; doradca nie akceptuje automatycznie problemu i faktów podanych przez klienta, ale niezależnie od klienta formułuje swoją ocenę;

2)specjalne kwalifikacje - aby sporządzić niezależną ocenę i stworzyć użyteczne wskazania, doradcy muszą posiadać wyjątkową wprawę i umiejętności; zdolności doradcy wywodzą się nie tylko z praktycznego doświadczenia, lecz także z wysokiego stopnia osobistej integralności; termin „kwalifikacje” w tym przypadku oznacza uznanie przez innych fachowców w tej dziedzinie;

3)serwis doradczy - doradztwo stanowi pomoc, a nie ścisłe wykonywanie obowiązków związanych z zarządzaniem; współpraca doradcy z klientem polega na tym, że to właśnie klient ponosi końcową odpowiedzialność za wynajęcie i skorzystanie z pomocy doradcy oraz zaakceptowanie lub odrzucenie jego zaleceń;

4)identyfikacja i analiza problemu - jednym z zasadniczych obszarów aktywności doradcy musi być orientacja w problemie; oznacza to, że przekazuje on klientowi to czego ten problem dotyczy, spogląda na ten problem „od wewnątrz” w celu określenia jego stopnia ważności, po czym jeśli jest to niezbędne, na nowo określa ten problem i identyfikuje jego przyczyny;

5)rozwiązywanie problemu i wdrożenie rozwiązania (lub nadzorowanie wdrożenia) - jest to bardzo ważny obszar działania; doradca jest wynajmowany w celu doprowadzenia do rozwoju organizacji (a nie po to, by utrzymać istniejący stan rzeczy) (zob. Urszula Skurzyńska-Sikora, Istota, pojęcie i rodzaje doradztwa, Lublin 1997 r., s. 167-168).

Z kolei przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z 12 czerwca 1997 r. I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów.

Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”. Z kolei kontrola, to: 1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami, 2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson ,,Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych jak i papierowych kartotekach.

Zauważyć należy, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług pośrednictwa, usług badania rynku, usług reklamowych, usług zarządzania i kontroli czy usług przetwarzania danych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania także art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazać należy na specyfikę prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej świadczącej usługi w obszarze IT (marketingu internetowego). Spółka zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży miejsc reklamowych (przeznaczonych na cele brandingowe) w Internecie dostarczając swoje usługi do podmiotów mających siedzibę w innych krajach m.in. w Chorwacji. W celu nawiązania współpracy z takimi podmiotami Spółka zawiera oraz będzie w przyszłości zawierać umowy współpracy z agencjami reklamowymi lub marketingowymi mającymi siedzibę działalności w państwach innych niż Polska. W ramach tych umów agencje działając we własnym imieniu i na własny rachunek, oferują lub będą oferować swoim klientom usługi świadczone przez Państwa Spółkę w zamian za wynagrodzenie prowizyjne ustalane w umowie.

Zgodnie z obecnie zawartą umową o współpracy z chorwacką agencją - (…) będącą chorwackim odpowiednikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz posiadającą siedzibę w (…) (Chorwacja) [dalej: „Agencja HR"], Wnioskodawca i Agencja HR nawiązały współpracę polegającą na oferowaniu przez Agencję HR jej klientom usług brandingowych świadczonych przez Spółkę w zamian za wynagrodzenie prowizyjne. Zgodnie z przedmiotową umową:

Spółka powierza Agencji HR oferowanie - we własnym imieniu i na rzecz Agencji oraz w ramach jej własnej działalności gospodarczej - usług świadczonych przez Spółkę podmiotom gospodarczym będącym klientami Agencji w zamian za wynagrodzenie prowizyjne określone w umowie;
Agencja HR zapewni klientom wszelkie niezbędne informacje dotyczące warunków świadczenia usług przez Spółkę, w tym informacje o stosowanych modelach rozliczeniowych, założeniach systemu reklamowego Spółki, warunkach prawnych świadczenia tych usług, modelu raportowania danych i płatności oraz wynikach, jakie usługi generują;
Agencja będzie komunikować się z klientami i pomagać im w spełnieniu wszystkich niezbędnych warunków wymaganych do rozpoczęcia współpracy.
Za świadczenie usług agencyjnych Agencji HR przysługuje wynagrodzenie prowizyjne obliczone jako procent od łącznej wartości netto faktur zapłaconych za usługi świadczone przez Spółkę na rzecz klientów Agencji w danym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wskazuje, iż analogiczne umowy mogą być zawierane w przyszłości z innymi agencjami reklamowymi/marketingowymi posiadającymi siedzibę poza Polską.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku ani Agencja HR, ani inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Spółka zawiera (lub będzie zawierać) umowy o współpracy, nie posiadają i nie będą posiadać pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu i na rzecz Spółki.

Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów o współpracy, Agencje działają we własnym imieniu i na własny rachunek, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Usługi świadczone przez Spółkę są przedmiotem odrębnych umów zawieranych między Spółką a daną Agencją, a nie bezpośrednio z klientami końcowymi Agencji. Spółka powierza Agencji oferowanie jego usług klientom Agencji, natomiast same usługi są świadczone na podstawie odrębnych umów o świadczenie usług zawieranych wyłącznie między Spółką a Agencją. Klienci końcowi nie są stroną tych umów, a Agencja nie reprezentuje Spółki przy ich zawieraniu ani nie działa w jego imieniu. Tym samym, Agencje nie dysponują żadnym umocowaniem do reprezentowania Spółki wobec osób trzecich, w tym klientów końcowych, i nie zawierają żadnych umów w imieniu i na rzecz Spółki.

Ponadto ani Agencja HR, ani inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Spółka zawiera (lub będzie zawierać) umowy o współpracy, nie reprezentują i nie będą reprezentowały Spółki. Zgodnie z treścią zawieranych umów o współpracy, Agencje działają we własnym imieniu i na własny rachunek, jako niezależne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Agencje nie są upoważnione do reprezentowania Spółki wobec osób trzecich, w szczególności wobec klientów końcowych, ani do składania w jego imieniu jakichkolwiek oświadczeń woli lub wiedzy. Współpraca z Agencjami ma charakter czysto handlowy i opiera się na pośrednictwie.

Agencja HR nie przekazuje Spółce szczegółowych informacji o prowadzonych przez siebie działaniach handlowych, warunkach rynkowych, poziomach cen, relacjach z klientami (nabywcami), ani o stanie konkurencji na rynku lokalnym. Spółka nie wymaga również takich informacji w ramach realizowanej współpracy. Analogicznie, inne agencje reklamowe lub marketingowe, z którymi Spółka może zawierać umowy o współpracy w przyszłości, nie będą zobowiązane do przekazywania tego typu informacji. W ramach zawieranych umów o współpracy, Agencja HR oraz Agencje zobowiązane są jedynie do przekazywania potencjalnym klientom Spółki informacji dotyczących warunków świadczenia usług przez Spółkę, a także do wsparcia klientów w spełnieniu wymogów koniecznych do nabycia usług Spółki. Agencje działają jako niezależne podmioty i samodzielnie kształtują swoje relacje z klientami, strategie sprzedażowe oraz politykę cenową - bez ingerencji ze strony Spółki.

Opisane we wniosku umowy o współpracy z agencjami reklamowymi lub marketingowymi, w tym z Agencją HR, nie obejmują i nie będą obejmować:

organizowania sprzedaży usług na określonym terytorium,
organizacji zleceń i zamówień,
obsługi posprzedażowej,
sprawdzania wypłacalności klientów,
obsługi reklamacyjnej.

Umowy o współpracy regulują wyłącznie zasady oferowania przez Agencję - we własnym imieniu i w ramach jej działalności - usług świadczonych przez Spółkę, a także warunki wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego. Wszelkie czynności związane z organizacją sprzedaży, kontaktami z klientami, ich obsługą, rozliczeniami czy reklamacjami są prowadzone samodzielnie przez Agencję na jej własny rachunek i ryzyko, w ramach relacji między Agencją a jej klientami.

Powyżej przywołane definicje usług objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe prowadzą do wniosku, że usługi nabywane przez Spółkę nie obejmują czynności wymagających podjęcia koniecznych działań z zakresu usług: doradztwa, badania rynku, reklamowych i zarządzania i kontroli.

Podsumowując, należy uznać, że usługi pośrednictwa, nabywane od podmiotów zagranicznych nie są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym nie podlegają objęciu regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy.

W ocenie Organu powyższe czynności, nazwane we wniosku usługami pośrednictwa, nie posiadają cech charakterystycznych dla świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, które przeważają nad elementami charakterystycznymi dla innych świadczeń.

W rezultacie usługi pośrednictwa, nabywane przez Spółkę od podmiotu zagranicznego, nie mieszczą się także w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz Pośredników wynagrodzeń.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Powołane interpretacje oraz orzeczenia sądu nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie