Temat interpretacji
Czy opisana powyżej transakcja sprzedaży wierzytelności własnych podmiotowi nie mającemu na terytorium Polski siedziby, powinna podlegać opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) jako czynność zwolniona czy też jest to czynność wyłączona z opodatkowania VAT?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu do izby Skarbowej w Warszawie 15.05.2009 r.; data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 21.05.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności własnych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 15 maja 2009 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 21.05.2009 r.) został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wierzytelności własnych
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka posiada wierzytelności własne w stosunku do innych podmiotów. Część z tych wierzytelności jest zabezpieczone hipoteką na nieruchomościach należących do dłużników Spółki. W związku z podjęta decyzją Spółka zamierza sprzedać posiadane przez siebie wierzytelności spółce amerykańskiej. Sprzedaż wierzytelności będzie następowała w oparciu o postanowienia umowy sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy Spółką a spółką amerykańską. Umowa sprzedaży wierzytelności będzie określała, że na nabywcę wierzytelności przechodzą wszystkie związane z tą wierzytelnością prawa, a w szczególności roszczenia o odsetki.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy opisana powyżej transakcja sprzedaży wierzytelności własnych podmiotowi nie mającemu na terytorium Polski siedziby, powinna podlegać opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) jako czynność zwolniona czy też jest to czynność wyłączona z opodatkowania VAT...
Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej ustawa VAT), opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zdaniem Spółki w przypadku sprzedaży wierzytelności własnych nie wystąpi żadna z powyższych czynności, tj. w przypadku sprzedaży wierzytelności własnych nie wystąpi zarówno odpłatna dostawa towarów jak i odpłatne świadczenie usług. Spółka zwraca uwagę, iż analizując charakter prawny sprzedaży wierzytelności własnych z punktu widzenia VAT należy w pierwszej kolejności zauważyć, że wierzytelność nie jest towarem. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumiemy rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W świetle powyższej definicji towaru, zdaniem Spółki, wierzytelność nie mieści się zatem w definicji towaru dla celów ustawy VAT. Wierzytelność jest bowiem prawem podmiotowym roszczeniem, czyli uprawnieniem danego podmiotu do domagania się od dłużnika spełnienia określonego zobowiązania. W konsekwencji dla celów ustawy VAT sprzedaż wierzytelności nie jest traktowana jako dostawa towaru. Sprzedaż wierzytelności nie będzie również świadczeniem usługi. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.
- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Jednakże, zdaniem Spółki, sprzedaż wierzytelności jest wykonaniem własnych uprawnień, wynikających z wierzytelności. Skutek sprzedaży jest tożsamy z realizacją własnej wierzytelności. Nie można więc uznać sprzedaży wierzytelności za dokonywanie usługi na rzecz nabywcy wierzytelności. Nie sposób bowiem wskazać świadczenia, które miałoby być wykonywane na rzecz nabywcy wierzytelności. Spółka zwraca uwagę, iż zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie w szeregu interpretacji organów podatkowych, wyrokach sądów administracyjnych oraz w stanowisku organów unijnych. Spółka zauważa, iż pogląd uznający, iż sprzedaż wierzytelności własnej nie stanowi dostawy towarów przedstawiła Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. podatników i unii celnej w odpowiedzi z dnia 11 listopada 2004 r. na zapytanie Ministerstwa Finansów. Również polskie sądy administracyjne podzielają powyższą tezę. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 5 lutego 2008 r., (sygn. III SA/Wa 2869/2006) stwierdził, że (...) aby można mówić o świadczeniu usług, musi istnieć przedmiot świadczenia. Zdaniem Sądu w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej, po stronie cedenta, przedmiot świadczenia nie występuje. W związku z tym, zdaniem sądu sprzedaż wierzytelności własnych nie jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Analogiczne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 października 2007 r., (sygn. III SA/Wa 1201/07) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r., (sygn. I SA/Wr 80/07). Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Spółka wskazuje, iż stanowisko potwierdzające, iż sprzedaż wierzytelności własnych nie stanowi dla sprzedającego ani dostawy towarów ani świadczenia usług potwierdza:
- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2009 r. (sygn. IPPP1-443-2041/08-2/BS);
- interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 czerwca 2008 r. (sygn. IPPP1/443-608/08- 4/SM);
- postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 19 stycznia 2007 r. (sygn. PUS.II/443/6/07/MB).
Mając na uwadze powyższe argumenty Spółka wnosi o potwierdzenie słuszności jej stanowiska, tj. uznającego, ze sprzedaż wierzytelności własnej na rzecz podmiotu mające siedzibę poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Referencje
IPPP1-443-2041/08-2/BS, interpretacja indywidualna
IPPP1/443-608/08-4/SM, interpretacja indywidualna
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie