Interpretacja indywidualna z dnia 05.01.2011, sygn. ILPP1/443-1100/10-4/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat interpretacji
Dostawa działek budowlanych. Sprzedający jest rencistą. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Otrzymał grunty w darowiźnie.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 8 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych. Dnia 8 grudnia 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W roku 1989 Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała w darowiźnie od swoich rodziców grunty rolne oznaczone symbolem MN1 jako tereny zabudowy mieszkaniowej. W trakcie małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem podzielili grunt na mniejsze działki z zamiarem przekazania ich dzieciom, gdyż posiadają dwie córki. W roku 2009 po rozwodzie w wyniku podziału majątku Zainteresowana otrzymała między innymi 6 działek z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. W chwili obecnej Wnioskodawczyni jest na rencie chorobowej i chciałaby je sprzedać, a za uzyskane pieniądze zakupić mieszkanie.
Dnia 8 grudnia 2010 r. Zainteresowana uzupełniła wniosek o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego wskazując, iż na wymienionym gruncie w latach 1991 2000 była prowadzona działalność rolnicza i były produkowane płody rolne. Od roku 2000 ze względu na niskie plony grunty zostały odłogowane.
Produkty rolne z wymienionej nieruchomości były sprzedawane w latach 1991 2000. Ponadto do kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni posiadała do chwili rozwodu z małżonkiem status rolnika ryczałtowego. Po rozwodzie większość gruntów rolnych przejął mąż. Wnioskodawczyni zostały tylko grunty do 1ha, co w konsekwencji wyeliminowało ze statusu rolnika. Od kwietnia 2009 r. Zainteresowana płaci podatek od nieruchomości.
Opisane nieruchomości nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Na wymienionych gruntach nie dokonywała uzbrojenia działek w przyłącza do sieci gazowej, energetycznej ani nie wytyczała dostępu do drogi.
Na wymienione działki nigdy nie wydawano indywidualnych decyzji o warunkach zabudowy.
Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej dostaw nieruchomości rolnych w latach 1991 do 2000 w ilości 10 sztuk łącznie z mężem, w roku 2009 1 działkę także rolną i także wspólnie z mężem.
W roku 2010 zbyła po rozwodzie 2 działki. Działki te są przedmiotem interpretacji.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy w związku ze sprzedażą Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy osób, które nabywają działki budowlane lub grunty celem odsprzedaży, tj. prowadzą działalność gospodarczą handel nieruchomościami. Osoby prywatne nie prowadzące działalności gospodarczej nie powinny podlegać pod ustawę o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedają własne grunty nabyte z zamiarem uprawy, użytkowania lub darowania następcom prawnym. Sprzedaż jeżeli następuje to tylko z konieczności.
W uzupełnieniu sprawy z dnia 6 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż w związku z faktem, że ma zamiar wysprzedać tylko własne grunty rolne, które w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy klasyfikują się jako tereny mieszkalne, nie powinna płacić podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.
Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...) a także świadczenie usług rolniczych.
Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, że działalność rolnicza (art. 2 pkt 15 ustawy) mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.
Stosownie do treści art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Z kolei art. 2 pkt 20 stanowi, iż przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w roku 1989 Wnioskodawczyni wraz z mężem otrzymała w darowiźnie od swoich rodziców grunty rolne oznaczone symbolem MN1 jako tereny zabudowy mieszkaniowej. W trakcie małżeństwa Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem podzielili grunt na mniejsze działki z zamiarem przekazania ich dzieciom. W roku 2009 po rozwodzie w wyniku podziału majątku Zainteresowana otrzymała między innymi 6 działek z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Na wymienionym gruncie w latach 1991 2000 była prowadzona działalność rolnicza i były produkowane płody rolne, które następnie były sprzedawane. Od roku 2000 ze względu na niskie plony grunty zostały odłogowane. Wnioskodawczyni posiadała do chwili rozwodu z małżonkiem status rolnika ryczałtowego. Po rozwodzie większość gruntów rolnych przejął mąż. Opisane nieruchomości nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni nie dokonywała uzbrojenia ww. działek w przyłącza do sieci gazowej, energetycznej ani nie wytyczała dostępu do drogi. W chwili obecnej Wnioskodawczyni jest na rencie chorobowej. W roku 2010 po rozwodzie Zainteresowana zbyła 2 działki. Jak wskazuje Wnioskodawczyni, te działki są przedmiotem interpretacji.
W tym miejscu wyjaśnić należy, iż właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze jest w myśl obecnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (rolniczą). Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.
Należy zauważyć, iż do dnia 3 września 2000 r. działalność wykonywana przez rolników nie była uznawana za działalność gospodarczą. Ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 68, poz. 805) od dnia 4 września 2000 r. wprowadzono do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) m. in. definicje działalności rolniczej i rolnika ryczałtowego.
Jeśli więc Wnioskodawczyni zaprzestała wykonywania działalności rolniczej przed pojawieniem się w przepisach prawnych dotyczących podatku od towarów i usług ww. definicji (czyli przed 4 września 2000 r.), nie można uznać, że przedmiotowe grunty służyły działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, że jeżeli Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowych gruntów po dniu 4 września 2000 r. tj. od momentu wejścia w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 20 lipca 2000 r., w działalności rolniczej, skutkującej sprzedażą produktów rolnych (roślinnych lub zwierzęcych) i grunty te nie były związane z jej statusem rolnika ryczałtowego, to w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni dokonując dostawy dwóch działek nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.
W sprawie istotne jest to, że ze względu na sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości (darowizna od rodziców) oraz upływ czasu od tego zdarzenia nie można uznać, że intencją Zainteresowanej w momencie nabycia był zamiar jej odsprzedaży.
Reasumując, jeżeli Wnioskodawczyni po 4 września 2000 r. nie wykorzystywała przedmiotowych gruntów w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy, i nie były one związane z jej statusem rolnika ryczałtowego, to w związku z dokonaną w roku 2010 sprzedażą dwóch działek, nie wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług.
Transakcja sprzedaży dwóch działek, stanowiących majątek osobisty, który nie został nabyty w celu odsprzedaży nie wypełnia bowiem przesłanek do uznania za działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, realizowaną w sposób częstotliwy. Skutkiem powyższego w takim przypadku sprzedaż gruntów nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zapłaty od tej transakcji podatku VAT.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu