Temat interpretacji
Prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczących remontów w części odpowiadających udziałowi właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej budynku.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczących remontów w części odpowiadających udziałowi właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej budynku jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczących remontów w części odpowiadających udziałowi właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej budynku.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:
Spółdzielnia Budownictwa Mieszkaniowego jako płatnik podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 211) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem. Przedmiotem działalności Spółdzielni zgodnie z obowiązującym Statutem § 4 - jest zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych członków i ich rodzin przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu oraz zaspakajanie ich potrzeb gospodarczych, socjalnych i kulturalnych wynikających z członkostwa Spółdzielni. Przedmiotem działalności Spółdzielni jest obsługa nieruchomości na własny rachunek oraz obsługa nieruchomości na zlecenie. Spółdzielnia administruje 33 segmentami, 29 budynkami mieszkalnymi wraz ze znajdującymi się w nich lokalami użytkowymi własnościowymi w tym 38 w najmie. Ponadto w zasobach Spółdzielni znajduje się 1 budynek garażowy-wielopoziomowy.
Spółdzielnia realizując obowiązki wynikające z artykułu 6 ustawy o Spółdzielniach Mieszkaniowych z 15 grudnia 2000 roku (Dz.U. z 2013 roku poz 1222) tworzy fundusz remontowy na remonty zasobów mieszkaniowych stanowiących jej mienie oraz zarządzanych przez Spółdzielnię. Zasady tworzenia i wykorzystania funduszu remontowego określa Regulamin SBM Rady Nadzorczej. Wysokość odpisów na fundusz remontowy również określa Rada Nadzorcza w formie uchwał. Odpisy na fundusz remontowy obciążają koszty Spółdzielni. Zgodnie z § 5 ww. Regulaminu obowiązek świadczenia na fundusz remontowy dotyczy członków Spółdzielni, właścicieli lokali nie będących członkami Spółdzielni oraz osób nie będących członkami, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz najemców lokali mieszkalnych. Spółdzielnia zgodnie z podjętymi uchwałami Rady Nadzorczej dokonuje również odpisu na fundusz remontowy od lokali użytkowych własnościowych oraz posiadających odrębną własność. Jednocześnie odpisy te stanowią wpływy na fundusz remontowy, które przeznaczane są na pokrycie wydatków za wykonane remonty. Należy podkreślić, że obowiązek tworzenia funduszu remontowego wynika z ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych i nie ma w tym zakresie dobrowolności. Ponadto na Zarząd Spółdzielni został nałożony obowiązek wynikający z art. 4 prim 1 pkt 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych prowadzenia odrębnej dla każdej nieruchomości ewidencji wpływów i wydatków funduszu remontowego zgodnej z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.
Spółdzielnia naliczając odpis na fundusz remontowy właścicielom lokali użytkowych co miesiąc wystawia faktury i dolicza podatek VAT należny ujmując je w rejestrach VAT sprzedaży i wykazując w deklaracjach VAT-7 oraz odprowadza podatek VAT na rachunek Urzędu Skarbowego.
W związku z faktem, iż Spółdzielnia prowadzi działalność związaną z eksploatacją oraz utrzymaniem nieruchomości w istotnej części zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług (lokale mieszkalne) jak również opodatkowaną (lokale użytkowane oraz miejsca postojowe) jest zobowiązana na podstawie art. 90 i dalszych ustawy o podatku od towarów i usług do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których Spółdzielni przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, Spółdzielnia dokonuje pomniejszenia kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, która wynika z proporcji zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jej wartości początkowej. Remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji środka trwałego i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia), przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
Spółdzielnia na podstawie zatwierdzonych przez Radę Nadzorczą Planów Remontowych na każdy rok, zleca wykonanie prac remontowych różnym firmom - najczęściej w formie przetargów lub konkursu ofert a za wykonane usługi otrzymuje faktury, które ewidencjonuje jako wydatki z funduszu remontowego. Każdy budynek ma ustaloną strukturę udziału powierzchni lokali mieszkalnych i użytkowych w ogólnej powierzchni budynku. Ponadto zgodnie z ustawą o własności lokali z 24 czerwica 1994 roku (Dz. U. z 2004 nr 141 poz. 1492) właściciele lokali są również właścicielami nieruchomości wspólnych: dachu, ścian nośnych, klatek schodowych, szybów windowych, wind, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali i w związku z tym są zobowiązani partycypować w kosztach między innymi remontów tych części wspólnych. Zgodnie z art. 3 ww. ustawy udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.
Wobec pytań kierowanych do Zarządu Spółdzielni przez właścicieli lokali użytkowych, czy Spółdzielnia postępuje prawidłowo nie odliczając z faktur zakupowych podatku VAT naliczonego za wykonane remonty np. wymianę rynien dachowych, naprawę dachu w części przypadającej na lokale użytkowe sfinansowanych z funduszu remontowego Zarząd powziął wątpliwość czy postępuje prawidłowo i obciąża fundusz remontowy w kwocie brutto z faktur.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Spółdzielnia ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych dotyczących remontów sfinansowanych z funduszu remontowego Spółdzielni w części odpowiadającej udziałowi właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej danego budynku...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Spółdzielnia po analizie przepisów art. 86 - 93 ustawy o podatku od towarów i usług uważa, że ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych potwierdzających wykonane prace remontowe części wspólnych o których mowa wyżej sfinansowane ze środków funduszu remontowego w części, w jakiej dotyczą lokali użytkowych.
Skoro obciążenie właścicieli lokali użytkowych na fundusz remontowy jest opodatkowany stawką podstawową tj. 23%, to wydatki za prace remontowe części wspólnych sfinansowane z funduszu remontowego związane są z czynnościami opodatkowanymi i w świetle art. 86 ust. 1 Spółdzielni przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur za dokonane remonty w takiej części, w jakiej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią przynależną do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.
Zarząd Spółdzielni postępuje nieprawidłowo, nie odliczając części podatku VAT naliczonego z faktur za wykonane remonty sfinansowane z funduszu remontowego pokrytego przez właścicieli lokali użytkowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych (odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
W myśl art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Na mocy art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy stanowią odzwierciedlenie art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE L Nr 145, str. 1, z późn. zm.).
W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Portugal Telecom SGPS SA (C-496/11 z dnia 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI Dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.
W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie Securenta (C-437/06), gdzie wskazano, że: Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. () w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy (pkt 30-31 ww. wyroku TSUE).
Ponadto w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. w sprawie C-515/07, Vereniging Noordelijke Land- en Tuinbouw Organisatie przeciwko Staatssecretaris van Financiën, TSUE wskazał, że: Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane w celach innych niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy. Należy ponadto podkreślić, że w odróżnieniu od ww. sprawy Charles i Charles-Tijmens, która dotyczyła nieruchomości zaliczonej do aktywów przedsiębiorstwa, zanim została częściowo przeznaczona do celów prywatnych, z definicji niemających nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika, obecna sprawa przed sądem krajowym dotyczy czynności VNLTO niebędących czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, polegających na obronie ogólnych interesów członków tego stowarzyszenia, których nie można w tym przypadku uznać za niezwiązane z działalnością, skoro stanowią one główny przedmiot działalności tego stowarzyszenia. W związku z tym, na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu (pkt 38-40 ww. wyroku TSUE).
Skoro zatem przepis art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE), to faktycznie nie może mieć on zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT.
Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.
Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.
Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że jedynie w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy. Należy jednakże podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).
W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Każda metoda, o ile odzwierciedla stan faktyczny jest właściwa.
Z wniosku wynika, że Spółdzielnia prowadzi działalność związaną z eksploatacją oraz utrzymaniem nieruchomości w części zwolnionej oraz w części opodatkowanej. Spółdzielnia zleca wykonanie prac remontowych a za wykonane usługi otrzymuje faktury, które ewidencjonuje jako wydatki z funduszu remontowego. Każdy budynek ma ustaloną strukturę udziału powierzchni lokali mieszkalnych i użytkowych w ogólnej powierzchni budynku.
Przedmiotem wątpliwości Spółdzielni jest to czy ma Ona prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących remontów (np. wymiany rynien dachowych, naprawy dachu) sfinansowanych z funduszu remontowego spółdzielni w części odpowiadającej udziałowi właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej danego budynku.
Uwzględniając powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jednakże wyłącznie w części, w jakiej wydatki ponoszone na remont części wspólnych budynku (np. wymianę rynien dachowych, naprawa dachu) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. zdeterminowanych udziałem właścicieli lokali użytkowych w powierzchni ogólnej budynku.
Mając powyższe na uwadze, skoro wyremontowane części wspólne (rynny, dach) wykorzystywane są przez Spółdzielnię do wykonywania czynności opodatkowanych oraz czynności zwolnionych uznać należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków dotyczących nabycia usług remontowych dotyczących remontu części wspólnych wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych z podatku - przysługuje wyłącznie w części związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
W opinii Spółdzielni przysługuje Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur za dokonane remonty w takiej części, w jakiej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią przynależną do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.
Odnosząc się do wskazanej metody ustalania zakresu opodatkowania należy wskazać, że tut. Organ nie rozstrzyga kwestii, w jakim zakresie Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z remontem, bowiem to na Spółdzielni ciąży obowiązek ustalenia kwoty podatku przysługującego do odliczenia od poniesionych wydatków. A zatem w niniejszej sprawie przy realizacji prawa do odliczenia należy kierować się przede wszystkim zapisem art. 86 ust. 1 ustawy, a więc należy ustalić rzeczywisty zakres prawa do odliczenia, który winien być miarodajny i uzasadniony. Jednocześnie należy podkreślić, że wyłącznie Spółdzielnia znająca specyfikę w swojej działalności jest w stanie ustalić stosowny klucz podziału w celu wyliczenia prawidłowej kwoty podatku naliczonego do odliczenia. W związku z tym metody, na podstawie których Spółdzielnia dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Może to być wskazana przez Spółdzielnię metoda powierzchniowa.
Zatem stanowisko Spółdzielni, że ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych potwierdzających wykonane prace remontowe części wspólnych, o których mowa we wniosku sfinansowane ze środków funduszu remontowego w części, w jakiej dotyczą lokali użytkowych jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 326 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie