Temat interpretacji
prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zakupy służą działalności opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu i nie jest możliwe wyodrębnienie zakupów, które związane są z powyższymi poszczególnymi czynnościami
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012r. (data wpływu 31 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2012r. znak: (data wpływu 22 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zakupy służą działalności opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu i nie jest możliwe wyodrębnienie zakupów, które związane są z powyższymi poszczególnymi czynnościami - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 sierpnia 2012r wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2012r. znak: (data wpływu 22 listopada 2012r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy zakupy służą działalności opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu i nie jest możliwe wyodrębnienie zakupów, które związane są z powyższymi poszczególnymi czynnościami.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:
Zgodnie z generalna zasadą wyrażoną w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dalsze zapisy ww. artykułu określają jednakże inny sposób rozliczania podatku naliczonego, unormowany w postaci ustalenia prognozy (proporcji). Zgodnie z nimi, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (ustawy). Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.
Tut. jednostka w wyniku wcześniej złożonych wniosków o interpretacje przepisów prawa podatkowego otrzymała rozstrzygnięcia indywidualne z dnia 29 sierpnia 2011r., które wpłynęły do tut. jednostki w dniu 31 sierpnia 2011r. sygn. IBPP2/443-969/11/RSz, IBPP2/443-968/11/RSz oraz IBPP2/443-570/11/RSz. Uwzględniając ich wnioski w zakresie zastosowania podatku VAT obecnie w tutejszej jednostce występuje sprzedaż opodatkowana i nieopodatkowana. Do momentu obowiązywania przedmiotowej interpretacji z racji dokonywanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji świadczonych usług przysługiwało mu odliczenie w wysokości 100%. Nie istniał wtedy też problem, czy to dokonywania tylko częściowego odliczania podatku naliczonego czy też przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych czynności. Po otrzymaniu przedmiotowych interpretacji u Wnioskodawcy świadczone usługi stanowią sprzedaż zarówno opodatkowaną jak i niepodlegającą podatkowi. Wobec braku konkretnego wskazania zakresu zastosowania art. 90 powstaje pytanie, czy świadczenie usług objętych podatkiem jak i nieopodatkowanych przesądza o zaistnieniu przesłanek, o których mowa w art. 90 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, a przez to powoduje konieczność dokonania szacunkowego wyliczenia procentu wydatków poniesionych ze sprzedaży nieopodatkowanej w stosunku do całości sprzedaży, czy też wobec braku konkretnej regulacji w tym zakresie Wnioskodawca może stosować odliczenie w wysokości 100%,
W piśmie z dnia 20 listopada 2012r. Wnioskodawca wskazał, że dokonywane przez niego zakupy, które służą działalności opodatkowanej oraz niepodlegającej opodatkowaniu VAT są udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca wskazał, iż brak jest możliwości przyporządkowania i wyodrębnienia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi i niedającymi prawa do odliczenia podatku naliczonego.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w sytuacji, gdy zakupy służą działalności opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu i nie jest możliwe wyodrębnienie zakupów, które związane są z powyższymi poszczególnymi czynnościami tut. jednostka ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie proporcji ustalonej wg art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), czy też to prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje jej w całości...
Stanowisko Wnioskodawcy.
Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) obowiązują dwie metody dokonywania odliczeń częściowych. Przede wszystkim zastosowanie ma metoda polegająca na przyporządkowaniu kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności. Określona ona została w ust. 1 art. 90, który stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jak można wywieść oznacza to, że w zakresie w jakim jednostka jest w stanie wyodrębnić kwoty podatku naliczonego, związane z czynnościami dającymi i niedąjącymi prawa do odliczenia podatku naliczonego powinna ona odliczać w całości podatek w zakresie, w jakim wyodrębniona kwota podatku naliczonego dotyczy sprzedaży opodatkowanej oraz nie odliczać w całości podatku w zakresie, w jakim wyodrębniona kwota podatku naliczonego dotyczy sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu. W zakresie w jakim jednostka nie jest w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi i niedąjącymi prawa do odliczenia podatku naliczonego - a taka sytuacja w ocenie wnioskującego ma miejsce w jego jednostce - może ona odliczać podatek VAT w całości. Stanowisko zapytującego wynika z faktu, iż powyższa sytuacji nie znajduje bezpośredniego uregulowania w przepisach ustawowych. Ustawodawca wyraził w nich jednocześnie ogólną zasadę (art. 86 ust. 1), iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Z kolei, art. 90 ust. 1-3 ustalił przytoczoną powyżej konstrukcję obniżenia kwoty podatku należnego na podstawie odrębnego określenia kwot podatku naliczonego w odniesieniu do konkretnych czynności w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Przepisy powyższe nie dają jednakże jasnej odpowiedzi na postawione pytanie, dotyczące sytuacji w której dokonywane przez podatnika zakupy dotyczą zarówno czynności opodatkowanych, jak i nieobjętych w ogóle przepisami ustawy, a jednocześnie nie da się przyporządkować kwot podatku naliczonego wyłącznie do czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych. W tej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, wobec braku ustawowych wskazań co do zastosowania konstrukcji odliczenia częściowego (wedle proporcji) winien on zastosować zasadę generalną, a więc odliczenie pełne.
Stanowisko Wnioskodawcy podparte jest nadto wybranym orzecznictwem (tak: wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 marca 2011r. sygn. akt I SA/Bk 18/11).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z treści powyższego przepisu wynika zatem, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy nabyte towary i usługi służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, tzn. czynności, które generują podatek należny. Odliczyć można więc w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.
Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.
Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług. Jeśli jednak dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.
Zauważyć należy, iż w przypadkach gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia VAT i nieuprawniające do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Powyższe oznacza, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Co do zasady, w przypadku zakupów, których nie można jednoznacznie przypisać tylko do określonego rodzaju działalności (np. opodatkowanej, zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ich zakupu w pełnym zakresie, lecz w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi. Obowiązkiem podatnika jest bowiem przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Zatem zawsze powinien on przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.
Obowiązek wynikający z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT polega na faktycznym wyodrębnieniu wskazanych kwot w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Wyodrębnienie to winno nastąpić zgodnie ze stanem rzeczywistym, aby określić jaką część danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do wskazanych czynności. Zatem istotne jest, czy podatnik ma realną możliwość przyporządkowania określonych towarów i usług danym czynnościom. Ocena ta musi być dokonana w oparciu o obiektywną analizę ogółu okoliczności towarzyszących przedmiotowym czynnościom.
Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.
Zgodnie z art. 90 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy o VAT, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
Na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług, w dniu 24 października 2011r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów NSA (sygn. akt I FPS 9/10) wskazał, że za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 13 u.p.t.u. sformułowanie czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku należy zatem rozumieć jako czynności zwolnione od podatku oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia.
Zdaniem NSA, za trafne należy uznać stanowisko, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatnikowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegajacych w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.
Należy podkreślić, iż w świetle powyższej uchwały, pełne prawo do odliczenia podatku przysługuje w stosunku do zakupów związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegającymi opodatkowaniu, wyłącznie w sytuacji gdy nie ma możliwości przyporządkowania ich do określonych rodzajów czynności.
Z przedstawionego w treści wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż u Wnioskodawcy, występuje sprzedaż opodatkowana i nieopodatkowana. Dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy, które służą działalności opodatkowanej oraz niepodlegającej opodatkowaniu VAT są udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca wskazał, iż brak jest możliwości przyporządkowania i wyodrębnienia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi i niedającymi prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie kwestii, czy w sytuacji, gdy zakupy służą działalności opodatkowanej, niepodlegającej opodatkowaniu i nie jest możliwe wyodrębnienie zakupów, które związane są z powyższymi poszczególnymi czynnościami, ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie proporcji ustalonej wg art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, czy też to prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje jej w całości.
W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie w jakim Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi i niedającymi prawa do odliczenia podatku naliczonego może on odliczać podatek VAT w całości.
Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 ustawy o VAT wynika, iż proporcja jest ustalana w oparciu o obrót. Natomiast obrotem, w myśl art. 29 ust. 1 tej ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Sprzedażą natomiast jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 ust. 22 ustawy o VAT).
Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 cyt. ustawy. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (niestanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) - wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ww. ustawy o VAT. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie w ww. uchwale 7 sędziów NSA z 24 października 2011r. sygn. akt I FPS 9/10, gdzie Sąd wskazał: (...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług () czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy.
Mając powyższe na uwadze, tut. organ stwierdza, że w przypadku gdy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz niepodlegające opodatkowaniu VAT i nie jest w stanie przyporządkować zakupów do poszczególnego rodzaju działalności, wówczas przysługuje mu w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług i niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Ponadto, tut. organ pragnie zauważyć, iż granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.
Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na opisie przedstawionego stanu faktycznego, w którym jednoznacznie wskazano, iż Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić, w jakiej części podatek naliczony zawarty w cenie zakupów, związany jest z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu. Powyższe przyjęto jako element stanu faktycznego i nie było to przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Należy również zwrócić uwagę na przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w myśl którego nieodpłatne świadczenie usług w pewnych okolicznościach jako zrównane z odpłatnym świadczeniem usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 2 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach