Interpretacja indywidualna z dnia 16.05.2012, sygn. IPTPP2/443-143/12-5/JN, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Uznanie za świadczenie usług czynności obciążania Wspólnoty Mieszkaniowej kosztami za media oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług czynności obciążania Wspólnoty Mieszkaniowej kosztami za media oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług czynności obciążania Wspólnoty Mieszkaniowej kosztami za media oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 maja 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, zadanego pytania oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina w 1997 r. zakupiła budynek biurowy z przeznaczeniem głównie na siedzibę urzędu gminy. Budynek ten został wybudowany w 1982 r. W 2004 r. rozpoczęto remont budynku wraz z adaptacją jego części na cele mieszkaniowe (mieszkania socjalne) i cele biurowe. W roku 2009 budynek został oddany do użytkowania. Część mieszkaniowa w chwili obecnej posiada odrębne wejście, wyodrębniono w niej 16 samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi. W 2009 r. Rada Gminy podjęła uchwałę o sprzedaży mieszkań w drodze przetargu ustnego nieograniczonego. Wydzielona z całego budynku powierzchnia mieszkalna stanowi około 40% całkowitej powierzchni. W 2010 r. w drodze przetargu ustnego nieograniczonego Gmina sprzedała 8 mieszkań.

W 2011 r. powstała Wspólnota Mieszkaniowa, która w imieniu mieszkańców będzie dokonywała rozliczeń z Gminą. Gmina zakupuje paliwo gazowe na podstawie umowy (ponieważ piec CO stanowi własność Gminy), a następnie dostarcza energię cieplną dla lokali Wspólnoty Mieszkaniowej. Gmina ma zamiar obciążać Wspólnotę Mieszkaniową kosztami zużycia energii elektrycznej, odprowadzania ścieków, konserwacji windy, konserwacji i remontów pieca CO, kosztami energii cieplnej (w wysokości kosztów zakupionego paliwa gazowego) za powierzchnię wchodzącą w skład Wspólnoty Mieszkaniowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepisy obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia refakturowania. Jednakże zarówno w praktyce, jak i orzecznictwie refakturowanie oznacza fakturowanie odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży, przy zastosowaniu stawki podatku VAT właściwej dla danego rodzaju usługi. Przeniesienie kosztu nabytych uprzednio usług dostawy energii elektrycznej czy też innych mediów przez Gminę na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej jest świadczeniem tych usług podlegających podatkowi od towarów i usług. Czynności te pomimo ich świadczenia (odsprzedaży) na rzecz kolejnych kontrahentów nie zmieniły istoty, tj. nie przestały być usługami dostawy mediów przez to, że ich sprzedażą zajął się inny podmiot.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obciążenie kosztami dostawy energii cieplnej, elektrycznej, konserwacji windy, odprowadzania ścieków, energii cieplnej i wody stanowi świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl art. 106 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązaniu wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

W piśmie z dnia 7 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 maja 2012 r.).

Czy obciążanie Wspólnoty Mieszkaniowej przez Gminę kosztami energii elektrycznej i innych mediów za powierzchnię wchodzącą w skład Wspólnoty Mieszkaniowej, po zawarciu stosownej umowy określającej sposób rozliczania kosztów dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej itp. oraz nie doliczając żadnej marży jest świadczeniem usług w myśl art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz czy refakturowanie winno być udokumentowane fakturą VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 7 maja 2012 r.), obciążenie Wspólnoty Mieszkaniowej przez Gminę kosztami energii elektrycznej i innych mediów za powierzchnię wchodzącą w skład Wspólnoty Mieszkaniowej, po zawarciu stosownej umowy określającej sposób rozliczania kosztów dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej itp. oraz nie doliczając żadnej marży jest świadczeniem usług w myśl art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, oraz że refakturowanie winno być udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Ponadto zauważyć należy, iż celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym między właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi.

Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) wynika, że zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 ustawy przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Ponadto, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur reguluje obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami FAKTURA VAT.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Przepis § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1997 r. zakupił budynek biurowy z przeznaczeniem głównie na siedzibę urzędu gminy. Budynek ten został wybudowany w 1982 r. W 2004 r. rozpoczęto remont budynku wraz z adaptacją jego części na cele mieszkaniowe (mieszkania socjalne) i cele biurowe. W roku 2009 budynek został oddany do użytkowania. Część mieszkaniowa w chwili obecnej posiada odrębne wejście, wyodrębniono w niej 16 samodzielnych lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi. W 2009 r. Rada Gminy podjęła uchwałę o sprzedaży mieszkań w drodze przetargu ustnego nieograniczonego. Wydzielona z całego budynku powierzchnia mieszkalna stanowi około 40% całkowitej powierzchni. W 2010 r. w drodze przetargu ustnego nieograniczonego Gmina sprzedała 8 mieszkań.

W 2011 r. powstała Wspólnota Mieszkaniowa, która w imieniu mieszkańców będzie dokonywała rozliczeń z Gminą. Gmina zakupuje paliwo gazowe na podstawie umowy (ponieważ piec CO stanowi własność Gminy), a następnie dostarcza energię cieplną dla lokali Wspólnoty Mieszkaniowej. Gmina ma zamiar obciążać Wspólnotę Mieszkaniową kosztami zużycia energii elektrycznej, odprowadzania ścieków, konserwacji windy, konserwacji i remontów pieca CO, kosztami energii cieplnej (w wysokości kosztów zakupionego paliwa gazowego) za powierzchnię wchodzącą w skład Wspólnoty Mieszkaniowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania za świadczenie usług czynności obciążania Wspólnoty Mieszkaniowej kosztami za media oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż będzie obciążał kontrahenta kosztami za takie media jak: energia elektryczna, energia cieplna, odprowadzanie ścieków.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca obciążając Wspólnotę Mieszkaniową kosztami za energię elektryczną i odprowadzanie ścieków, będzie działał we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, a zatem czynności te będą stanowiły odsprzedaż usług, w myśl art. 8 ust. 2a ustawy. Natomiast Wnioskodawca obciążając Wspólnotę kosztami energii cieplnej, wytworzonej z nabytego w tym celu paliwa gazowego, będzie dokonywał sprzedaży usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe czynności dokonywane przez Wnioskodawcę powinny być udokumentowane fakturami VAT, wystawianymi zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 106 ustawy oraz przepisach wykonawczych do ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ nadmienia, iż zakres interpretacji indywidualnej określa zadane przez wnioskodawcę pytanie, w kontekście przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W związku z powyższym niniejsza interpretacja dotyczy uznania za świadczenie usług czynności obciążania Wspólnoty Mieszkaniowej kosztami za media oraz udokumentowania tej czynności fakturą VAT.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi