Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje On prawidłowo ponieważ urządzenia wysyłane są do klientów z magazynu zlokalizowanego na terenie Polski i art. 17 ust. 1 pkt 5 nie ma tu zastosowania.

Jeśli nie, to Spółka uważa, że:

• należałoby opodatkować stawką 23% tylko sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej a dla pozostałych klientów (zarówno będących, jak i niebędących czynnymi podatnikami VAT) zastosować stawkę NP z dopiskiem VAT rozlicza nabywca - art. 17 ust. 2, ust. 5 pkt 1, ust. 6.
• skorygować nieprawidłowo wystawione faktury VAT po 01.04.2011 r., zwrócić podatek VAT klientom, ująć korekty w deklaracji VAT-7 po otrzymaniu podpisanej przez klienta faktury korygującej, gdyż zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy klient nie miał prawa odliczyć podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie dotychczasowego sposobu rozliczeń (pyt. nr 1),

• prawidłowe w zakresie uznania, iż Spółka winna rozliczyć podatek należy tylko od sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej a dla pozostałych klientów polskich firm zastosować stawkę NP z dopiskiem VAT rozlicza nabywca (pyt. nr 2 i 3).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast przez świadczenie usług, (...) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) (art. 8 ust. 1 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, zajmuje się sprzedażą automatycznych urządzeń czyszczących za pośrednictwem stron internetowych (sprzedaż wysyłkowa). Z magazynu zlokalizowanego na terytorium Czech przesyła ww. urządzenia do magazynu w Polsce, który obsługuje polska firma. Przedmiotową transakcję Spółka wykazuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Po złożeniu zamówień przez klientów poprzez stronę internetową urządzenia wysyłane są, głównie firmą kurierską, do klientów na terytorium Polski (za pobraniem lub po wpłacie na rachunek bankowy). Klientami są zarówno osoby fizyczne, jak i firmy. Całą sprzedaż Spółka opodatkowuje stawką 23% (w 2010 r. - 22%).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka powzięła wątpliwość czy w stanie prawnym obowiązującym od 01.04.2011 r. postępuje Ona prawidłowo opodatkowując całą sprzedaż zarówno na rzecz osób fizycznych jak i firm 23% stawką podatku czy jednak należałoby opodatkować stawką 23% tylko sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej a dla pozostałych klientów (zarówno będących, jak i niebędących czynnymi podatnikami VAT) zastosować stawkę NP z dopiskiem VAT rozlicza nabywca.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy na art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Co do zasady, podatnikami VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych są zatem podmioty realizujące te czynności w ramach swojej działalności. Od powyższej ogólnej reguły przepisy ustawy o VAT przewidują jednak pewne wyjątki.

W szczególności, art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2011 r. stwierdzał, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 134, poz. 780) przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dniem 01.07.2011r. otrzymał brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2011 r. przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Wyżej wymienioną ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. z dniem 01.07.2011r. przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 otrzymał brzmienie: przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, że podatnikiem w szczególnym przypadku, jakim jest dostawa towarów realizowana przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsce prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, staje się nabywca.

W związku z powyższym, należy uznać, iż w każdym przypadku, gdy dana transakcja spełnia przesłanki art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. jeśli:

1. dostawy towarów dokonuje podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, oraz
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT (podatnikiem VAT) z tytułu takiej transakcji będzie nabywca.

Z kolei art. 17 ust. 2 ustawy do dnia 31.03.2011r. brzmiał: Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Od 1 kwietnia 2011 r., w wyniku nowelizacji ustawy z Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), art. 17 ust. 2 otrzymał brzmienie: W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Należy w tym miejscu podkreślić, że stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., ustawodawca dopuszczał sytuację, w której podmiot realizujący dostawę mógł wystąpić w charakterze podatnika, lecz niewątpliwie było to rozwiązanie fakultatywne, a nie obligatoryjne. W pierwszej kolejności podatnikiem dokonującym rozliczenia dostawy był bowiem nabywca, a dostawca mógł wybrać alternatywę, jaką stanowi rozliczenie dostawy na ogólnych zasadach. Natomiast od dnia 1 kwietnia 2011r. dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Tym samym zlikwidowano prawną możliwość rozliczenia w tym przypadku podatku przez dostawcę, nawet jeśli jest on podmiotem zarejestrowanymi w Polsce dla celów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy w konfrontacji z przedstawionym stanem faktycznym wskazać należy, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju dokonujący dostawy towarów na rzecz polskich firm, tj. podatników, o których mowa w art. 15 ustawy, posiadających siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osób prawnych niebędących podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadających siedzibę na terytorium kraju, od dnia 1 kwietnia 2011 r. stosownie do ww. art. 17 ust. 2 ustawy nie ma prawnej możliwości rozliczenia podatku należnego, gdyż podatnikiem z tytułu takiej transakcji będzie nabywca.

Z wniosku wynika, iż swoje towary Wnioskodawca sprzedaje również osobom fizycznym nieprowadzącm działalności gospodarczej, w takiej sytuacji ze względu na niespełnienie przez nabywcę warunków, o których mowa w ww. art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy to Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego od takiej transakcji.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), regulujące m.in. zasady wystawiania faktur oraz sposobu ich korygowania.

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie odwrotne obciążenie.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz KOREKTA albo wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA.

Jak wskazuje natomiast § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3 rozporządzenia). Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących (§ 14 ust. 4 rozporządzenia).

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż fakturę VAT wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury VAT następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania faktury VAT poprzez wystawienie faktury korygującej.

Z opisu sprawy wynika, iż po zmianie przepisów od 1 kwietnia 2011 r. Spółka błędnie opodatkowywała całą sprzedaż 23% stawką podatku VAT.

W związku z faktem, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozliczeniu przez Spółkę podlegała jedynie sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej Wnioskodawca stosownie do powołanych powyżej przepisów winien skorygować błędnie wystawione faktury na rzecz pozostałych klientów, tj. polskich firm.

W świetle art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast w myśl art. art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Jak wynika z powyższego wystawione faktury korygujące po uzyskaniu potwierdzenia ich odbioru przez nabywcę towarów powinny znaleźć stosowne odzwierciedlenie w składanej przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-7.

Mając powyższe na uwadze za nieprawidłowe należy uznać dotychczasowe postępowanie Wnioskodawcy, zgodnie z którym od dnia 1 kwietnia 2011 r. Spółka opodatkowywała całą sprzedaż zarówno na rzecz osób fizycznych jak i firm 23% stawką podatku.

Natomiast za prawidłowe należy uznać stanowisko, iż Spółka winna rozliczyć podatek należy tylko od sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej a dla pozostałych klientów polskich firm zastosować stawkę NP z dopiskiem VAT rozlicza nabywca a co za tym idzie skorygować nieprawidłowo wystawione faktury od dnia 01.04.2011r. i ująć faktury korygujące w deklaracji VAT-7 po otrzymaniu ich podpisanych przez klienta.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie