Interpretacja indywidualna -stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 20 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 21 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca to (…).

Wnioskodawca zamierza przetransportować z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jeden luksusowy samochód osobowy w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, którego Wnioskodawca jest właścicielem. Przetransportowanie samochodu nastąpi na lawecie. Należący do Wnioskodawcy samochód zostanie przetransportowany przez Wnioskodawcę bezpośrednio na parking podziemny mieszczący się na terytoriom Rzeczypospolitej Polskiej należący do polskiej Spółki z o.o. wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego, z którą Wnioskodawca zawrze umowę garażowania samochodu. Należący do Wnioskodawcy samochód posiada obowiązkowe ubezpieczenie OC oraz jest zarejestrowany w Republice Czeskiej i posiada zagraniczne tablice rejestracyjne. Należący do Wnioskodawcy samochód nie został nigdy zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie posiada ważnego badania technicznego w Polsce. Wnioskodawca nie będzie składać wniosku o rejestrację samochodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie umowy garażowania samochodu polska Spółka z o.o. odda Wnioskodawcy będącemu Najemcą do używania stanowiska postojowe położone na parkingu podziemnym należącym do polskiej Spółki z o.o. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W rzeczywistości umowa ta będzie miała charakter umowy przechowania, która została uregulowana w art. 835 Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2024 r. poz. 1061, ze zm.). Wnioskodawca zawrze z polską Spółką z o.o. umowę na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron. Wnioskodawca przekaże polskiej Spółce z o.o. klucze i dokumenty samochodu, a także ładowarkę do akumulatora oraz pokrowiec zabezpieczający na samochód. W trakcie trwania umowy garażowania należącego do Wnioskodawcy samochodu polska Spółka z o.o. zobowiąże się do mycia pojazdu po przyjęciu, dokonywania kontroli ciśnienia w ogumieniu oraz ładowania akumulatora pojazdu. Zgodnie z treścią umowy Wnioskodawca wyrazi zgodę na wykonanie jazdy przez pracowników polskiej Spółki z o.o. pojazdem w celu wykonania powyższych czynności lub zweryfikowania stanu samochodu. Jazdy, o których mowa w zdaniu poprzedzającym, będą wykonywane wyłącznie w obrębie należącego do polskiej Spółki z o.o. parkingu podziemnego oraz ogrodzonego obszaru na zewnątrz wokół parkingu podziemnego.

Podkreślić należy, że polska Spółka z o.o. nie będzie uprawniona do poruszania się samochodem po polskich drogach publicznych oraz do korzystania z samochodu w innym celu niż wykonanie czynności określonych umową. Ponadto w okresie obowiązywania umowy garażowania/przechowania samochodu również Wnioskodawca w żaden sposób nie będzie korzystać z samochodu, a zatem nie będzie poruszać się owym samochodem po polskich drogach publicznych.

Stosownie bowiem do art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1251, ze zm. - dalej: u.p.r.d.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Zgodnie z art. 71 ust. 5 u.p.r.d. pojazd zarejestrowany za granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2 i 3, a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji. Na podstawie ust. 2 tego przepisu pojazdy samochodowe są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 ustawy oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne. Wedle art. 81 u.p.r.d. okresowe badanie techniczne po raz pierwszy jest przeprowadzane przed pierwszą rejestracją pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca oświadcza, że zawarta przez niego z polską Spółką z o.o. umowa garażowania/przechowania samochodu nie będzie umową komisową.

(…).

Pytanie

Czy w związku z przetransportowaniem przez Wnioskodawcę z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednego luksusowego samochodu należącego do Wnioskodawcy i zarejestrowanego w Republice Czeskiej oraz garażowania go przez ponad 30 dni na należącym do polskiej Spółki z o.o. parkingu podziemnym na podstawie umowy garażowania/przechowania samochodu zawartej przez Wnioskodawcę z polską spółką z o.o., Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z przetransportowaniem przez Wnioskodawcę z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednego luksusowego samochodu należącego do Wnioskodawcy i zarejestrowanego w Republice Czeskiej oraz garażowania go przez ponad 30 dni na należącym do polskiej Spółki z o.o. parkingu podziemnym na podstawie umowy garażowania/przechowania samochodu zawartej przez Wnioskodawcę z polską Spółką z o.o., Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2024 r. poz. 1251, ze zm. - dalej: u.p.r.d.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Na podstawie ust. 2 tego przepisu pojazdy samochodowe są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 ustawy oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne. Zgodnie z art. 71 ust. 5 u.p.r.d. pojazd zarejestrowany za granicą dopuszcza się do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich, z zastrzeżeniem art. 59 ust. 2 i 3 (pojazd powinien zostać oznaczony znakiem określającym państwo, w którym został zarejestrowany), a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji. W myśl art. 59 ust. 2 u.p.r.d. pojazd zarejestrowany za granicą uczestniczący w ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powinien być oznaczony znakiem określającym państwo, w którym jest zarejestrowany. Wedle art. 66 ust. 1 u.p.r.d. pojazd uczestniczący w ruchu ma być tak zbudowany, wyposażony i utrzymany, aby korzystanie z niego:

1) nie zagrażało bezpieczeństwu osób nim jadących lub innych uczestników ruchu, nie naruszało porządku ruchu na drodze i nie narażało kogokolwiek na szkodę;

2) nie zakłócało spokoju publicznego przez powodowanie hałasu przekraczającego poziom określony w przepisach szczegółowych;

3) nie powodowało wydzielania szkodliwych substancji w stopniu przekraczającym wielkości określone w przepisach szczegółowych;

4) nie powodowało niszczenia drogi;

5) zapewniało dostateczne pole widzenia kierowcy oraz łatwe, wygodne i pewne posługiwanie się urządzeniami do kierowania, hamowania, sygnalizacji i oświetlenia drogi przy równoczesnym jej obserwowaniu;

6) nie powodowało zakłóceń radioelektrycznych w stopniu przekraczającym wielkości określone w przepisach szczegółowych.

Zgodnie z art. 73aa ust. 1 u.p.r.d. właściciel pojazdu jest obowiązany złożyć wniosek o jego rejestrację w terminie 30 dni od dnia:

1) nabycia pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) dopuszczenia do obrotu przez organ Krajowej Administracji Skarbowej pojazdu sprowadzonego z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej;

3) sprowadzenia pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Treść powyższych przepisów jednoznacznie wskazuje na to, że jednym z warunków dopuszczenia samochodu do ruchu jest jego zarejestrowanie oraz zaopatrzenie w zalegalizowane tablice rejestracyjne. Co istotne, pojazd zarejestrowany za granicą może zostać dopuszczony do ruchu, jeżeli odpowiada wymaganym warunkom technicznym i jest zaopatrzony w tablice rejestracyjne z numerem rejestracyjnym składającym się z liter alfabetu łacińskiego i cyfr arabskich oraz ze znakiem określającym państwo, w którym pojazd został zarejestrowany, a kierujący pojazdem ma przy sobie dokument stwierdzający dokonanie rejestracji. Kluczowe w tym zakresie jest to, aby pojazd nie został wyrejestrowany za granicą. Z kolei na podstawie art. 81 u.p.r.d. okresowe badanie techniczne po raz pierwszy jest przeprowadzane przed pierwszą rejestracją pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że pojazd sprowadzony zza granicy przed rejestracją w Polsce musi przejść obowiązkowe badania techniczne.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm. - dalej: u.p.a.) w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1) import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z wyłączeniem przypadków, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego;

2) nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

3) pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:

a) wyprodukowanego na terytorium kraju,

b) od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

Stosownie zaś do art. 102 ust. 1 u.p.a. podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej:

1) która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2, lub

2) która nabyła lub posiada samochód osobowy, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 2, lub

3) na której ciąży obowiązek złożenia zawiadomienia o dokonaniu w pojeździe samochodowym zarejestrowanym na terytorium kraju zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - w przypadku, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 1.

Jak stanowi art. 101 ust. 1 u.p.a. obowiązek podatkowy z tytułu importu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem powstania długu celnego w rozumieniu przepisów prawa celnego. Przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego. Z kolei na podstawie art. 101 ust. 2 u.p.a. obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1) przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;

2) nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;

3) złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

Wedle art. 102 ust. 2 u.p.a. w przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Z kolei w myśl art. 102 ust. 3 u.p.a. w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Reasumując, z treści powyższych przepisów wynika, iż przedmiotem opodatkowania akcyzą co do zasady jest import oraz nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju. Co istotne, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje importu samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju lub dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju. W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel bądź też osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca nie przeniesie prawa do rozporządzania samochodem na rzecz polskiej Spółki z o.o. oraz nie będzie składać wniosku o rejestrację samochodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wykonania badania technicznego własnego samochodu w Polsce. Zarówno Wnioskodawca, jak i polska Spółka z o.o. nie będą zobowiązani do poruszania się samochodem po polskich drogach publicznych. W ocenie Wnioskodawcy należy oddzielić przepisy dotyczące prawa o ruchu drogowym w zakresie rejestracji pojazdów od przepisów dotyczących podatku akcyzowego. Podkreślić należy, że sam fakt niezarejestrowania pojazdu w ustawowym terminie nie wpływa automatycznie na pojawienie się obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym oraz spełnienie warunków do zapłaty z tego tytułu podatku akcyzowego. W świetle powyższego według Wnioskodawcy w związku z przetransportowaniem z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednego luksusowego samochodu należącego do Wnioskodawcy i zarejestrowanego w Republice Czeskiej oraz garażowania go przez ponad 30 dni na należącym do polskiej Spółki z o.o. parkingu podziemnym na podstawie umowy garażowania/przechowania samochodu zawartej przez Wnioskodawcę z polską Spółką z o.o., Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o podatku akcyzowym”):

Jak stanowi art. 5 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 100 ust. 1 ustawy:

W przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1) import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z wyłączeniem przypadków, gdy dług celny wygasł na podstawie art. 124 ust. 1 lit. e-g lub k unijnego kodeksu celnego;

2) nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

3) pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:

a) wyprodukowanego na terytorium kraju,

b) od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 3 ustawy:

Jak stanowi art. 101 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 101 ust. 1 ustawy:

Jak wynika z art. 101 ust. 2 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1) przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;

2) nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;

3) złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

Zgodnie z art. 101 ust. 2a ustawy:

Ze wskazanego powyżej przepisu wynika, że aby względem danego samochodu osobowego nie powstał obowiązek podatkowy (ciążący co do zasady na podatniku z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego), samochód ten po tym nabyciu wewnątrzwspólnotowym musi zostać dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w ciągu 30 dni od dnia jego nabycia. Oznacza to, że aby uwolnić podatnika od obowiązku zapłaty akcyzy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego, względem tego samochodu muszą zostać dokonane dwie ściśle połączone ze sobą czynności, tj. nabycie wewnątrzwspólnotowe oraz dostawa wewnątrzwspólnotowa/eksport.

Zgodnie z art. 102 ustawy:

1. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej:

1) która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2, lub

2) która nabyła lub posiada samochód osobowy, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 2, lub

3) na której ciąży obowiązek złożenia zawiadomienia o dokonaniu w pojeździe samochodowym zarejestrowanym na terytorium kraju zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj tego pojazdu na samochód osobowy, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - w przypadku, o którym mowa w art. 100 ust. 1a pkt 1.

2. W przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

4. W przypadku gdy samochód osobowy stanowi przedmiot współwłasności, za podatników uznaje się wszystkich współwłaścicieli, nawet gdy czynności podlegających opodatkowaniu dokonał jeden ze współwłaścicieli. Współwłaściciele ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązanie podatkowe.

Przenosząc powyższe na grunt Państwa wątpliwości w zakresie złożonego wniosku należy wskazać z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zamierzają Państwo przetransportować z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jeden samochód osobowy w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, którego są Państwo właścicielem. Samochód ten zostanie przetransportowany przez Państwa na lawecie na terytorium Polski bezpośrednio na parking należący do polskiej spółki z o.o., z którą zawrą Państwo umowę garażowania samochodu. Będący przedmiotem wniosku pojazd posiada obowiązkowe ubezpieczenie OC oraz jest zarejestrowany w Republice Czeskiej i posiada zagraniczne tablice rejestracyjne. Należący do Państwa samochód nie został nigdy zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie posiada ważnego badania technicznego w Polsce. Ponadto nie będą Państwo składać wniosku o rejestrację samochodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z okoliczności sprawy wynika, że na podstawie umowy garażowania samochodu polska spółka z o.o. odda Państwu do użytkowania stanowiska postojowe położone na parkingu podziemnym należącym do tej spółki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym zakresie zawrą Państwo z polską spółką z o.o. umowę na czas nieokreślony, mającą charakter umowy przechowania w rozumieniu art. 835 Kodeksu cywilnego, z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron. Następnie przekażą Państwo polskiej spółce klucze i dokumenty samochodu, a także ładowarkę do akumulatora oraz pokrowiec zabezpieczający na samochód.

W trakcie trwania umowy garażowania samochodu polska spółka zobowiąże się do mycia pojazdu po przyjęciu, dokonywania kontroli ciśnienia w ogumieniu oraz ładowania akumulatora pojazdu, natomiast Państwo wyrażą zgodę na wykonanie jazdy przez pracowników polskiej spółki pojazdem w celu wykonania powyższych czynności lub zweryfikowania stanu samochodu. Jazdy te będą wykonywane wyłącznie w obrębie należącego do polskiej spółki parkingu podziemnego oraz ogrodzonego obszaru na zewnątrz wokół parkingu podziemnego.

Podkreślili Państwo, że polska spółka nie będzie uprawniona do poruszania się samochodem po polskich drogach publicznych oraz do korzystania z samochodu w innym celu niż wykonanie czynności określonych umową. Ponadto w okresie obowiązywania umowy garażowania/przechowania samochodu również Państwo w żaden sposób nie będą korzystać z samochodu, a zatem nie będą poruszać się Państwo owym samochodem po polskich drogach publicznych.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest określenie czy będą Państwo zobowiązani do zapłaty podatku akcyzowego w związku z przetransportowaniem z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednego luksusowego samochodu należącego do Państwa i zarejestrowanego w Republice Czeskiej oraz garażowania go przez ponad 30 dni na należącym do polskiej spółki z o.o. parkingu podziemnym na podstawie umowy garażowania/przechowania samochodu zawartej z polską spółką z o.o.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, w pierwszej kolejności wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym (zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym) podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Wyjaśnienia wymaga, że opodatkowaniu akcyzą co do zasady nie podlegają transakcje w rozumieniu cywilnoprawnym, takie jak chociażby sprzedaż czy dostawa, lecz określone czynności np. produkcja czy też nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych. Ustawa o podatku akcyzowym, wskazując zakres czynności opodatkowanych, odnosi się do określonych czynności i zdarzeń. Także w przypadku transakcji międzynarodowych istotne dla akcyzy jest fizyczne przemieszczenie wyrobu akcyzowego z lub do Polski, a nie skuteczność transakcji zakupu czy sprzedaży z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ustawy, czynności lub stany faktyczne, o których mowa m.in. art. 100 ust. 1-2 ustawy, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Tym samym z punktu widzenia oceny, czy dana czynność, np. produkcja wyrobów akcyzowych, sprzedaż wyrobów akcyzowych, nabycie wewnątrzwspólnotowe rodzi skutki podatkowe w akcyzie, dochowanie warunków przewidzianych przepisami prawa dla dokonania tych czynności jest obojętne. Zatem zawsze w takich sytuacjach, o ile tylko zostanie spełniona dyspozycja normy wynikająca z przepisów ustawy, określających przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązek podatkowy w akcyzie. De facto zatem warunki lub też forma czynności są obojętne dla sprawy wystąpienia przedmiotu opodatkowania. W konsekwencji kluczowe z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego w akcyzie jest samo dokonanie czynności, z którą ustawa wiąże powstanie tego obowiązku (por. m.in. wyrok WSA w Lublinie z 29 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 249/15; S. Parulski, Akcyza. Komentarz, WK 2016. Komentarz do art. 5 ustawy o podatku akcyzowym).

Powstanie obowiązku podatkowego nie jest zatem zależne od woli podatnika, ale wyłącznie od okoliczności faktycznych, które je wywołują.

Odnosząc się do okoliczności sprawy podnieść należy, że definicja nabycia wewnątrzwspólnotowego z ustawy o podatku akcyzowym nie ma nic wspólnego z nabyciem i nabywcą definiowanym w kodeksie cywilnym. Bez względu na formę własności towaru, nabywcą wewnątrzwspólnotowym wyrobu akcyzowego staje się każdy, kto dokona przemieszczenia wyrobu akcyzowego lub samochodu osobowego z terytorium innego Państwa Członkowskiego na terytorium kraju. Skoro bowiem za wewnątrzwspólnotowe nabycie uznaje się fizyczne przemieszczenie wyrobu z terytorium jednego państwa na terytorium drugiego, to w konsekwencji czynnością opodatkowaną akcyzą będzie każde przemieszczenie wyrobu/samochodu osobowego z jednego państwa członkowskiego do drugiego. W efekcie, nawet w sytuacji, gdy nie wystąpi transakcja w rozumieniu prawa cywilnego (np. sprzedaż, zamiana), przemieszczenie przez podatnika wyrobów akcyzowych/samochodów pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi będzie podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Konsekwentnie każde przemieszczenie wyrobów akcyzowych z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego przez podatnika będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem akcyzowym - odpowiednio jako dostawa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe (por. S. Parulski, Akcyza. Komentarz, WK 2016. Komentarz do art. 2 ustawy o podatku akcyzowym; a także wyroki NSA: z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. akt I GSK 999/09, z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt I FSK 16/07, z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt I GSK 1882/15).

Jak wskazał WSA w Krakowie w orzeczeniu z dnia 29 grudnia 2022 r. (sygn. akt I SA/Kr 335/22), dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku akcyzowego przesądzające jest faktyczne dokonanie przez niego konkretnych czynności, bądź zaistnienie względem niego konkretnych stanów faktycznych określonych w ustawie, niezależnie od tego czyją własnością jest wyrób akcyzowy będący ich przedmiotem. Powyższe jest konsekwencją funkcjonującej w systemie podatku akcyzowego zasady opodatkowania konsumpcji i związanej z nią zasady terytorialności (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2017 r., sygn. akt I GSK 2330/15).

W świetle zatem powyższego, nie budzi wątpliwości fakt, że podatek akcyzowy od samochodów osobowych, o którym mowa w ustawie o podatku akcyzowym, nie ma co do zasady charakteru podatku związanego z okresem użytkowania tych samochodów na terytorium kraju (za wyjątkiem sytuacji o której mowa w art. 101 ust. 2a ustawy), lecz ma charakter podatku związanego z ich konsumpcją, która w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego materializuje się poprzez przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodami osobowymi jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodów na terytorium kraju (art. 101 ust. 1 pkt 1 ustawy); nabycia prawa rozporządzania samochodami osobowymi jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodami osobowymi jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodów osobowych na terytorium kraju (art. 101 ust. 1 pkt 2 ustawy) lub złożenia wniosku o rejestrację samochodów osobowych na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych nie jest ich właścicielem (art. 101 ust. 1 pkt 3 ustawy).

W myśl bowiem art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1) przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;

2) nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;

3) złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego jest, co do zasady w dwóch pierwszych przypadkach, związany z prawem do rozporządzenia towarem jak właściciel.

W tych też dwóch przypadkach, brak rejestracji na terytorium kraju przywiezionych samochodów nie ma żadnego znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Jeżeli natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumiane jako przemieszczenie towaru na terytorium kraju w ogóle nie jest związane z przejściem prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel, to obowiązek podatkowy powstaje z dniem złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium Polski.

Powyższy artykuł określa więc moment powstania obowiązku podatkowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego. Moment ten, zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, jest związany z prawem do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Z kolei art. 101 ust. 2 pkt 3 ustawy określa moment powstania obowiązku podatkowego w sytuacji, gdy podmiot niebędący właścicielem samochodu osobowego występuje z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju tego samochodu nabytego wewnątrzwspólnotowe. Zgodnie z opisem sprawy, z tą sytuacją nie mamy do czynienia, bowiem samochód będący przedmiotem wniosku nie będzie rejestrowany w Polsce.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wyłączenie, o którym mowa w art. 101 ust. 2a ustawy.

Zauważyć należy bowiem, że w zadanym pytaniu (stanowiącym element opisu zdarzenia przyszłego) odnieśli się Państwo do sytuacji, w której przemieszczony na terytorium kraju pojazd będzie garażowany przez okres dłuższy niż 30 dni.

Zgodnie z art. 101 ust. 2a ustawy w sytuacji gdy samochód osobowy w ciągu 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego, zostanie dostarczony wewnątrzwspólnotowo albo wyeksportowany przez tego podatnika podatnik będzie uwolniony od ciążącego na nim obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego.

Zatem względem tego samochodu musi dojść do dokonania przez podatnika wyłącznie dwóch połączonych ze sobą czynności, tj. nabycia wewnątrzwspólnotowego oraz dostawy wewnątrzwspólnotowej/eksportu.

Należy zauważyć ze prawidłowość takiej wykładni powyższego przepisu potwierdza literatura przedmiotu i orzecznictwo.

Tytułem przykładu, M. Kałka i U. Ksieniewicz w komentarzu do art. 101 ustawy (Podatek akcyzowy. Komentarz, Wrocław 2011) wskazuje wprost, że „pomimo tego, iż najpierw powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu lub z tytułu pierwszej sprzedaży samochodu wyprodukowanego na terytorium kraju i podatnik zgodnie z przepisami zobowiązany jest do zapłaty akcyzy, to przepis art. 101 ust. 2a u.p.a. zwalnia go z takiego obowiązku, gdy samochód opuści terytorium kraju”.

Natomiast w wyrokach NSA z dnia 14 lipca 2022 r., sygn. akt I GSK 2837/18 oraz z 19 kwietnia 2023 r., sygn. akt I GSK 2248/19 wskazano, że przepisy regulujące obowiązek podatkowy w zakresie samochodów osobowych należy odczytywać systemowo, z uwzględnieniem pozostałych przepisów regulujących opodatkowanie samochodów osobowych, z uwzględnieniem autonomii prawa podatkowego, która cechuje się niezależnością, autonomią pojęć, mając zapewnić realizację zamierzeń ustawodawcy, tj. m.in. powszechności opodatkowania.

Z kolei wyrok WSA w Poznaniu z 22 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Po 77/18 (który został potwierdzony powyższym wyrokiem NSA) wskazuje, że „Podatnikiem akcyzy od samochodów osobowych jest, stosownie do art. 102 ust. 1 AkcyzU, między innymi osoba prawna, która dokonuje powyższej czynności. Z kolei obowiązek podatkowy, o czym stanowi art. 101 ust. 2 pkt 1 AkcyzU, powstaje w takiej sytuacji z dniem przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju. Obowiązek ten nie powstaje jednakże, zgodnie z treścią art. 101 ust. 2a AkcyzU, jeżeli ten samochód osobowy został dostarczony wewnątrzwspólnotowo w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego. Fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej jest przy tym potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3 AkcyzU”.

Jednocześnie ponownie wskazać należy, że fakt dopuszczenia pojazdu do ruchu drogowego oraz kwestia jego zarejestrowania na terytorium kraju bądź jego niezarejestrowania zgodnie z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym, w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia.

Jak wynika bowiem z orzeczenia NSA z 15 marca 2013 r., sygn. akt I GSK 1133/11: „Klasyfikacja pojazdu, dla potrzeb podatku akcyzowego, dokonywana jest stosownie do uregulowań ustawy o podatku akcyzowym oraz klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN). Natomiast przepisy, na podstawie których dokonywana jest rejestracja pojazdów, zawarte zostały w ustawie z 20.6.1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm.) dalej: prawo o ruchu drogowym oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych. Obie grupy unormowań mają inne przeznaczenie, służą realizacji odmiennych celów - w przypadku ustawy o podatku akcyzowym chodzi o ustalenie zobowiązania podatkowego, natomiast w przypadku przepisów o ruchu drogowym, chodzi o m.in. o zapewnienie zachowania określonych zasad i warunków dopuszczenia pojazdów do ruchu na drogach publicznych. Dlatego też przy ustalaniu wysokości zobowiązań podatkowych w podatku akcyzowym nie mają nawet pomocniczego zastosowania uregulowania ww. ustawy o ruchu drogowym oraz wspomnianego w skardze rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 30.12.2003 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz.U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30)”.

Z przedstawionego przez Państwa opisu sprawy wynika, że pojazd będący przedmiotem wniosku będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, co jednoznacznie świadczy o tym, że może on być przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym niezależnie od jego dokonania na terytorium kraju jego rejestracji.

Powyższe oznacza tym samym, że obowiązki podatkowe w podatku akcyzowym mogą być ustalane wyłącznie na podstawie przepisów ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych do tej ustawy. Zatem przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym dotyczące dopuszczenia pojazdu do ruchu oraz obowiązku rejestracji pojazdu pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Odpowiadając zatem wprost na Państwa pytanie należy wskazać, że przemieszczenie do Polski należącego do Państwa samochodu osobowego w celu jego przechowywania/garażowania przez okres powyżej 30 dni na należącym do polskiej spółki z o.o. parkingu podziemnym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Jak wynika bowiem jednoznacznie z przedstawionego przez Państwa opisu zdarzenia przyszłego, dokonają Państwo przemieszczenia z terytorium Republiki Czeskiej (państwa członkowskiego) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (terytorium kraju) należącego do Państwa pojazdu niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju. Oznacza to, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy dokonają Państwo nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego, która to czynność jest opodatkowana podatkiem akcyzowym na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, co oznacza, że na podstawie art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy będą Państwo zobowiązani do zapłaty podatku akcyzowego. Jednocześnie w przedstawionych przez Państwa okolicznościach sprawy nie będzie miało zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 101 ust. 2a ustawy, bowiem będący przedmiotem wniosku pojazd będzie garażowany przez okres dłuższy niż 30 dni od dnia przemieszczenia go na terytorium kraju.

Nie można wobec powyższego zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym w związku z przetransportowaniem przez Państwa z Republiki Czeskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednego luksusowego samochodu należącego do Państwa i zarejestrowanego w Republice Czeskiej oraz garażowania go przez ponad 30 dni na należącym do polskiej Spółki z o.o. parkingu podziemnym na podstawie umowy garażowania/przechowania samochodu zawartej przez Państwa z polską Spółką z o.o., nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty podatku akcyzowego.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa sytuacji prawnopodatkowej w ramach przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego we wniosku pytania.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

   - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

   - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

   - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.