Temat interpretacji
Czy podatek VAT został doliczony słusznie, czy należy go zwrócić kupującemu?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 28 września 2011 r. oraz pismem z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowej jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 28 września 2011 r. o pełnomocnictwo oraz w dniu 3 października 2011 r. doprecyzowanie zawartych w nim informacji.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.
W roku 2009 w formie przetargu ustnego nieograniczonego została zbyta nieruchomość gruntowa niezabudowana nieuzbrojona w urządzenia infrastruktury technicznej o powierzchni 0,3380 ha oznaczona w ewidencji gruntów RV. Na ww. działkę nie uchwalono Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, przedmiotowa nieruchomość położona jest w strefie osadnictwa wiejskiego. Do ceny nieruchomości został doliczony należny podatek VAT w wysokości 22%. Jednocześnie zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym działka ta kwalifikuje się na uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy podatek VAT został doliczony słusznie, czy należy go zwrócić kupującemu...
Zdaniem Wnioskodawcy, podatek należy zwrócić kupującemu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Z uwagi na zakres pytania odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w roku 2009.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Na tej podstawie, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Obok stawki podstawowej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej przewidują stawki obniżone oraz zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy. Jak wynika z pkt 9 wskazanego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powołanego uregulowania wynika, iż na mocy powyższego przepisu zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowane podatkiem od towarów i usług są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę.
Należy zauważyć, iż ustawa posługuje się pojęciami tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, jednak nie definiuje tych pojęć.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy zatem odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy, o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
- lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
- sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej studium.
Na mocy art. 9 ust. 4 ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o przeznaczeniu danego gruntu, a jedynie obejmują dane w przypadku gruntów dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akta ustanowione przez właściwe organy (decyzja o warunkach zabudowy oraz studium uwarunkowań), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów ewidencja gruntów.
Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Gmina w roku 2009 w formie przetargu ustnego nieograniczonego zbył nieruchomość gruntową niezabudowaną nieuzbrojoną w urządzenia infrastruktury technicznej o powierzchni 0,3380 ha oznaczona w ewidencji gruntów RV. Na ww. działkę nie uchwalono Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, przedmiotowa nieruchomość położona jest w strefie osadnictwa wiejskiego. Do ceny nieruchomości został doliczony należny podatek VAT w wysokości 22%. Jednocześnie zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym działka ta kwalifikuje się na uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy.
Z powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej niezabudowanej, położonej w strefie osadnictwa wiejskiego (ustalenia wynikające ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy) nie przewidziano preferencyjnej stawki podatku, ani też zwolnienia od podatku. Zatem jej dostawa w roku 2009 winna być opodatkowana 22% stawką podatku.
Reasumując, w przedmiotowej sprawie podatek od sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej został słusznie naliczony.
Tut. Organ informuje, że powołany wyżej art. 2 pkt 6 ustawy, od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie ustawy z dnia z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), uzyskał następując brzmienie: Ilekroć dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 19 pkt 5 ww. ustawy oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011 r. dodano do ustawy przepis art. 146a ustawy, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
- stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
- stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu