Interpretacja indywidualna z dnia 29.12.2008, sygn. ILPP2/443-905/08-2/TK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w lipcu 2005 r. zakupił wraz z żoną od osoby fizycznej nieruchomość gruntową, wpisaną do ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Zainteresowany z żoną pozostaje w ustroju ustawowej wspólności majątkowej. Nieruchomość jest niezabudowana.

Na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną zamierzali wybudować budynek mieszkalny dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W kwietniu 2007 r. otrzymali decyzję ustalającą warunki zabudowy dla tej nieruchomości budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem zintegrowanym z budynkiem mieszkalnym oraz budowa przydomowej oczyszczalni ścieków w zabudowie zagrodowej w gospodarstwie rolnym.

Gmina, na terenie której położona jest nieruchomość, nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego.

Z powodów rodzinnych Wnioskodawca wraz z małżonką zrezygnowali z budowy tego domu i postanowili sprzedać nieruchomość.

Przed sprzedażą planują podzielić działkę na kilka mniejszych.

Wnioskodawca wskazał, iż ani on ani jego żona nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz rozważa możliwość rozpoczęcia takiej działalności, jednakże nie byłaby ona w żaden sposób związana z obrotem bądź zarządzaniem nieruchomościami.

Zainteresowany zaznaczył, że nieruchomość nie była i nie będzie w żaden sposób związana z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz nie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanych działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej (użytki rolne), zakupionej przez Wnioskodawcę wraz z żoną w lipcu 2005 r. od osoby fizycznej, która to nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani w żaden sposób nie jest, nie była i nie będzie wykorzystywana, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 wspomnianego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ustawa o podatku od towarów i usług definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Warunkiem uznania podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest zatem wykonanie przez niego czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem w ramach działalności gospodarczej.

Zdaniem Zainteresowanego, stanowisko takie znajduje potwierdzenie w linii orzecznictwa sądów administracyjnych (m.in.: wyrok składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07, wyrok NSA z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. I FSK 259/07, wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. I FSK 603/06, wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 830/06, wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 153/07, wyrok WSA we Wrocławiu sygn. I SA/Wr 1254/05, wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 stycznia 2008 r. sygn. III SA/Wa 1948/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. sygn. III SA/Wa 3885/06).

Wnioskodawca podkreśla, iż w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r. sąd uznał, iż (...) warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (...).

Ponadto, WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 stycznia 2008 r. stwierdził (...) zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży (...).

Wnioskodawca zaznacza, iż nieruchomość będąca przedmiotem zapytania została nabyta na własne potrzeby, w celu wybudowania domu. Z tego względu wystąpił z żoną z wnioskiem o ustalenie dla tej nieruchomości warunków zabudowy dla budynku mieszkalnego. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W związku z powyższym nie można twierdzić, aby w momencie nabycia nieruchomości wystąpił zamiar jej sprzedaży.

Okoliczności, które spowodowały zmianę planów i podjęcie decyzji o sprzedaży, wystąpiły dopiero później.

Zainteresowany uważa zatem, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, jako wyprzedaż majątku prywatnego, nie stanowi działalności gospodarczej, a dla oceny tej okoliczności bez znaczenia pozostaje podział działki na kilka mniejszych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zakupił wraz z żoną od osoby fizycznej nieruchomość gruntową, wpisaną do ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Nieruchomość jest niezabudowana. Na przedmiotowym gruncie Zainteresowany planował wybudować budynek mieszkalny dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W kwietniu 2007 r. otrzymał decyzję ustalającą warunki zabudowy dla tej nieruchomości budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem zintegrowanym z budynkiem mieszkalnym oraz budowa przydomowej oczyszczalni ścieków w zabudowie zagrodowej w gospodarstwie rolnym. Z powodów rodzinnych Wnioskodawca zrezygnował z budowy tego domu i postanowił sprzedać nieruchomość. Przed sprzedażą zostanie ona podzielona na kilka mniejszych działek. Zarówno Zainteresowany, jak i jego żona w chwili obecnej nie prowadzą działalności gospodarczej. Rozważają możliwość rozpoczęcia takiej działalności, jednakże nie byłaby ona w żaden sposób związana z obrotem bądź zarządzaniem nieruchomościami. Przedmiotowa nieruchomość nie była ani nie będzie w jakikolwiek sposób związana z prowadzeniem działalności, nie zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Zainteresowany działał w charakterze handlowca. W chwili zakupu gruntu nie było zamiarem Wnioskodawcy jego późniejsza sprzedaż. Nie był on w żaden sposób wykorzystany do działalności gospodarczej i stanowi jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu (na co Zainteresowany otrzymał już decyzję ustalającą warunki zabudowy dla budowy budynku mieszkalnego), a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, jeśli przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyty został do celów prywatnych, a dokonane transakcje będą miały charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.