Interpretacja indywidualna z dnia 20.11.2008, sygn. ITPP2/443-786/08/IK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 31 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 28 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła (do majątku wspólnego) w dniu 12 grudnia 2007 r. nieruchomość gruntową o pow. 0,8700 ha, położoną w L. Zgodnie z treścią księgi wieczystej nieruchomość ma charakter rolny. Z kolei z zaświadczenia wydanego przez Urząd Miejski na okoliczność zakupu ziemi wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego L. przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, zieleń dostępną, ulicę lokalną, ulicę zbiorczą. Przy zakupie przedmiotowej nieruchomości nie naliczono podatku od towarów i usług. Nabycie nastąpiło do majątku osobistego, nie związanego z prowadzoną przez podatniczkę i jej męża działalnością gospodarczą. W 2008 r. Wnioskodawca postanowił podzielić nieruchomość na mniejsze działki i sprzedać. Do chwili obecnej nieruchomość nie jest użytkowana w jakikolwiek sposób.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu, w piśmie z dnia 28 października 2008 r., Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość została nabyta w celu budowy własnego domu. Wnioskodawca doszedł jednak do wniosku, że nie potrzebuje aż tak dużej powierzchni działki do budowy, w związku z czym postanowił wydzielić cześć gruntu i sprzedać. W wyniku podziału powstało około 14 działek, przy czym do sprzedaży będzie przeznaczona jedynie część. Wyodrębnione działki będą przedmiotem kilku transakcji. Wnioskodawca w momencie zakupu nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Jednak, w związku z sugestiami pracownika urzędu skarbowego dokonał rejestracji.

Wnioskodawca oświadczył, że w przeszłości nie nabywał i nie zbywał jakiejkolwiek nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonych działek nie rodzi obowiązku w podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie stanie się bowiem podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z jednorazowym zbyciem nieruchomości. Działalność gospodarcza objęta obowiązkiem podatkowym dotyczy wszelkiej działalności również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Sprzedaż rolnego gruntu nabytego bez zamiaru dalszej odsprzedaży nie może być, co do zasady, uznana za działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie posiada innego tego typu nieruchomości i nie zamierza takowych nabywać w celu dalszej odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez podmiot będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 cyt. ustawy (w tym przypadku sprzedaż działki).

W kontekście powyższego zauważyć należy, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać czynności, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy w sposób jednorazowy jednak w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Nie jest przy tym istotna sama częstotliwość wykonywania tych czynności, ale istnienie okoliczności wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji pojęcia zamiar". W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji zamiaru wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Z grona podatników nie wyłącza się osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

Zatem dostawę towarów uznaje się za działalność gospodarczą, jeżeli w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie (częstotliwie). Przez zamiar częstotliwego wykonywania czynności należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czas i okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność tych czynności.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca podzielił nabytą nieruchomość gruntową na mniejsze działki. Okoliczność podziału niezabudowanej nieruchomości gruntowej, na mniejsze działki świadczy, że Wnioskodawca powziął zamiar sprzedaży działek w sposób częstotliwy. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Biorąc pod uwagę przytoczoną wyżej definicję działalności gospodarczej należy uznać, że zamierzona transakcja spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym, brak jest podstaw prawnych do uznania, że przedmiotowa sprzedaż działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towaró2)w i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że intencją ustawodawcy było opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy), jak też przeznaczonych pod zabudowę.

W myśl ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej przeznaczony pod zabudowę.

Jak wskazał Wnioskodawca, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że przedmiotowe grunty przeznaczone są pod tereny zabudowy mieszkaniowej, zieleń dostępną, ulicę lokalną, ulicę zbiorczą.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9) ustawy, a dostawa działek wydzielonych z zakupionej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Należy również dodać, że wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który został powołany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska, zapadł w indywidualnej sprawie podatnika i nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa. Rozstrzygnięcie dokonane przez sąd jest wiążące wyłącznie w sprawie, w której zostało wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciem sądu administracyjnego w indywidualnej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.