Interpretacja indywidualna z dnia 15.10.2008, sygn. ILPP1/443-701/08-4/BP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu: 14 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2008 r. (data wpływu: 10 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad wystawiania faktur oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad wystawiania faktur oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wskutek wezwania z dnia 2 października 2008 r. (data doręczenia: 6 października 2008 r.) wspomniany wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 października 2008 r. (data wpływu: 10 października 2008 r.) o oznaczenie Wnioskodawczyni oraz doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 9 kwietnia 2004 r. Wnioskodawczyni zawarła z Zarządem(...) w X reprezentującym Gminę WX umowę na wynajem lokalu użytkowego na okres 5 lat. Miesięczny czynsz wynosi 4.880 zł brutto. Zgodnie z § 8 pkt 1 umowy najmu czynsz jest płatny przez najemcę z góry do 10. dnia każdego miesiąca. Wynajmujący za okres od dnia 1 sierpnia 2004 r. do dnia 31 października 2004 r. wystawił fakturę dopiero w dniu 25 czerwca 2008 r. z datą sprzedaży 25 czerwca 2008 r. oraz terminem zapłaty 30 czerwca 2008 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że czynsz:

• nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów ani w roku 2004, ani w latach późniejszych;
• nie został zapłacony z powodu braku faktur;
• stanowi dla Wnioskodawczyni koszt bezpośredni uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Umowa najmu oraz inne przepisy prawa nakładają na wynajmującego obowiązek wystawienia i dostarczenia faktury przed terminem płatności, co stanowi podstawę do zapłaty za czynsz.

Ad. 2

Faktura wystawiona prawie po 4 latach od momentu świadczenia usługi nie pozwala na zaliczenia wydatków na czynsz do kosztów uzyskania przychodów oraz na odliczenie podatku od towarów i usług naliczonego w fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad.1

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 ze zm.), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14, § 15 i § 15a. Przepisy § 15 ust. 1 i ust. 2 cyt. rozporządzenia przewidują, że w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10 i ust. 13 pkt 1-5 i pkt 7-11 ustawy o podatku od towarów i usług, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, ale nie wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej. W myśl art. 19 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadkach określonych w ust. 10, ust. 13 pkt 2-5 i pkt 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że stosownie do postanowień umowy najmu czynsz jest płatny z góry do 10. dnia każdego miesiąca, jednak za okres od dnia 1 sierpnia 2004 r. do dnia 31 października 2004 r. czynsz nie został zapłacony.

Prawidłowe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego, a w efekcie momentu wystawienia faktury, wymaga respektowania przez podatnika nie tylko przepisów aktów prawnych regulujących podatek od towarów i usług, ale także postanowień umowy najmu.

Reasumując, w opisanych we wniosku okolicznościach wynajmujący miał obowiązek wystawić faktury najpóźniej w terminach płatności czynszu wskazanych w umowie najmu, ale mógł również wystawić faktury 30 dni wstecz. Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie nakładają na podatnika obowiązku dostarczenia faktury w określonym terminie. Zobowiązanie do zapłaty czynszu nie wynika z faktu dostarczenia najemcy faktury, ale z postanowień umowy najmu oraz ewentualnie w przypadku braku odpowiednich postanowień umownych przepisów prawa cywilnego.

Mając na uwadze, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), należy stwierdzić, że niniejsza interpretacja indywidualna w części dotyczącej pytania nr 1 nie wywiera skutku prawnego dla Wnioskodawczyni.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Czynnościami tymi stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import usług;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostało ograniczone. Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem zarówno zaistnienia przesłanek pozytywnych (tj. wykorzystywania towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, wymienionych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy nie stosuje się do nabywanych przez podatnika, towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2008 r. znak ILPB3/423-453/08-4/ŁM, rozstrzygnięto, że czynsz wykazany w fakturze z dnia 25 czerwca 2008 r. może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W myśl art. 86 ust 10 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, ust. 12, ust. 16 i ust. 18. Natomiast stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawczyni otrzymała fakturę w miesiącu czerwcu 2008 r., to ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc czerwiec 2008 r. albo w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy, tj. miesiąc lipiec 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.